Καταρχάς, ποιο κρέας ονομάζουμε κυνήγι;

Κυνήγι αποτελεί οποιοδήποτε βρώσιμο ζώο που πιάνεται και θανατώνεται στο δάσος. Κρατείστε τον ορισμό αυτό, γιατί συχνά τα σούπερ - μάρκετς διαφημίζουν ότι πωλούν κυνήγι ενώ το κατεψυγμένο ελάφι ή ο λαγός που θα βρείτε στα ράφια των ψυγείων τους σπανίως (έως ποτέ) είναι κυνήγι, καθώς τις περισσότερες φορές πρόκειται για ζώα που έχουν μεγαλώσει σε εκτροφεία και έχουν θανατωθεί σε σφαγείο. Αυτό το τελευταίο σημείο, ο τρόπος και ο τόπος θανάτωσης ενός άγριου ζώου είναι που ορίζει και τον τρόπο μαγειρέματός του.

Τα άγρια ζώα που πέφτουν νεκρά στο δάσος είτε από σφαίρες κυνηγητικού όπλου είτε από άλλες αιτίες και δεν έχουν διαμελιστεί (προσοχή σε αυτό το σημείο) δεν σαπίζουν όπως τα υπόλοιπα κρέατα, αλλά στεγνώνουν και «μουμιοποιούνται» χωρίς να μυρίζουν. Αυτό συμβαίνει γιατί στα εντόσθια τους υπάρχουν βακτήρια που εισβάλουν στο σώμα τους μετά το θάνατό τους και προκαλούν το αποτέλεσμα αυτό.

Αντιθέτως, όταν θανατώνονται ζώα που μεγαλώνουν στα εκτροφεία, τότε σαπίζουν από μια σειρά μικροβίων που υπάρχουν στα περιβάλλοντα που κατοικούν άνθρωποι. Τα μικρόβια αυτά εισβάλουν στο πτώμα του ζώου και παράγουν το δηλητήριο που ονομάζεται πτωμαΐνη και είναι υπεύθυνο για τη σήψη των ζώων αυτών, καθώς και για την πολύ άσχημη μυρωδιά που τη συνοδεύει. Τα μικρόβια αυτά δεν υπάρχουν στα δάση και στην εξοχή.

Κατά το κυνήγι τα ζώα θανατώνονται συνήθως κουρασμένα από το τρέξιμο και από την προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τον κυνηγό. Έτσι το κρέας τους είναι γεμάτο από οξέα που το κάνουν πολύ σκληρό και για το λόγο αυτό το κυνήγι πριν να καταναλωθεί πρέπει να αφεθεί κρεμασμένο για τουλάχιστον δύο μέρες. Όπως είπαμε πιο πάνω όμως, το κρέας του άγριου ζώου που έχει έρθει σε επαφή με τα ανθρώπινα χέρια αρχίζει να σαπίζει σχεδόν αμέσως, οπότε για να προλάβουμε την ταχύτατη σήψη πρέπει να το βουτήξουμε σε μια όξινη μαρινάδα.

Έτσι λοιπόν επικράτησε η πρακτική του μαριναρίσματος για το κυνήγι. Δεν είναι η μαρινάδα αυτή που μαλακώνει το ζώο, αλλά αυτή που το προστατεύει από τη σήψη για όσο χρόνο χρειάζεται να μαλακώσει. Άγριο ζώο το οποίο έχει καταψυχθεί αμέσως μετά το κυνήγι δεν χρειάζεται χρόνο στη μαρινάδα γιατί το κρύο της κατάψυξης «σπάει» τις ίνες του κρέατος και το μαλακώνει χωρίς να χρειαστεί να το αφήσουμε στον αέρα γι' αυτό.

Εάν αποφασίσετε όμως να μην μαρινάρετε το κυνήγι σας, τότε δεν θα έχει τη χαρακτηριστική γεύση που έχουμε συνηθίσει να έχει το κυνήγι. Το παράδοξο αυτό το διαπίστωσα μετά από μια κωμικοτραγική περιπέτεια που είχα με κάποιους κυνηγούς όταν μου έδωσαν ένα κομμάτι «σιτεμένου» κυνηγιού έτοιμο για μαγείρεμα που έκανα το λάθος να μην το μαρινάρω.

Με κατηγόρησαν ότι τους είχα αντικαταστήσει το κυνήγι με καλοσιτεμένο βοδινό! Ό,τι και να τους έλεγα ήταν αδύνατο να τους μεταπείσω. Την «εκδίκηση» μου την πήρα λίγες εβδομάδες αργότερα όταν μαρινάρισα προσεκτικά μοσχαρίσιο φιλέτο το οποίο σερβίρισα με μια πικάντικη σάλτσα. Μου δήλωσαν ότι ήταν το πιο νόστιμο κυνήγι που είχαν φάει ποτέ τους…

Μπορείτε να δοκιμάσετε να μαρινάρετε αρνί, μοσχάρι ή βοδινό ( το χοιρινό είναι «ύποπτα» λευκό δεν θα καταφέρετε να ξεγελάσετε κανένα) και να το σερβίρετε ως κυνήγι. Θα με θυμηθείτε!