Tο είδος έχει ευρεία εξάπλωση σε πολλές περιοχές της εύκρατης και υποαρκτικής Ευρασίας, καθώς και σε κάποιες της Β Αφρικής, αν και στις περισσότερες από αυτές είναι περιορισμένο τοπικά. Οι γενικότερες περιοχές εξάπλωσης του είδους έχουν δυτικό όριο τις ευρωπαϊκές και βορειοαφρικανικές ακτές του Ατλαντικού και ανατολικό όριο τις ανατολικές ακτές της Ιαπωνίας. Το βόρειο όριο βρίσκεται στις υποαρκτικές περιοχές της Σκανδιναβίας και τη μέση ζώνη τάιγκας στη Σιβηρία, ενώ το νότιο όριο είναι η Σρι Λάνκα στον Ινδικό Ωκεανό και ο κόλπος της Ταϊλάνδης. Έχουν αναφερθεί και περιπτώσεις -σπάνιες- από τις υποαρκτικές περιοχές των δασών της τούνδρας, σε Ευρώπη και Σιβηρία.
Η Ευρώπη καλύπτεται σχεδόν ολόκληρη, εκτός από την Ισλανδία, την ηπειρωτική Ισπανία και κάποιες κεντροευρωπαϊκές πεδιάδες. Όμως στην Ασία η κατανομή του πτηνού είναι πολύ διάσπαρτη, ενώ στη Β Αφρική, συμπεριλαμβάνονται μόνο κάποιοι θύλακες στις παραμεσόγειες χώρες.
Λίγες είναι οι περιοχές όπου η μπεκάτσα βρίσκεται όλο το χρόνο ως επιδημητικό είδος, δηλαδή αναπαράγεται και διαχειμάζει, όλες στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα βρίσκονται στα Πυρηναία, Β Ισπανία, μεγάλο μέρος της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας και στο δυτικό τμήμα της Γερμανίας. Επίσης στο μεγαλύτερο τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας.
Η μπεκάτσα εύκολα ξεχωρίζει από τα συγγενικά της είδη, λόγω του μεγάλου μεγέθους και του εξαιρετικά μακρού ράμφους της. Ωστόσο, είναι εξαιρετικά δύσκολο να την δει κάποιος, ιδιαίτερα στις μέσες ώρες της ημέρας, διότι διαθέτει πτέρωμα «παραλλαγής» (cryptic camouflage) για να κρύβεται από τους διώκτες της . Συγκεκριμένα, έχει την άνω επιφάνεια του σώματός της στα χρώματα «της γης», συνήθως σκούρο ή κόκκινο-καφέ, με σκουρόχρωμες ραβδώσεις και μπεζ-καφέ κάτω επιφάνεια με εγκάρσιες γραμμώσεις, που τής παρέχουν εξασφαλισμένη προστασία ακόμη και από εγγύτατη απόσταση. Το κεφάλι της διαθέτει μαύρο στέμμα που, σε συνδυασμό με το μεγάλο της μέγεθος και τις στρογγυλεμένες -όχι γωνιώδεις- πτέρυγες, τη διαφοροποιούν από το συγγενικό της μπεκατσίνι, το οποίο καταλαμβάνει παρόμοια με αυτήν οικοσυστήματα. Παρουσιάζει φυλετικό διμορφισμό, ο οποίος περιορίζεται κυρίως στο μέγεθος των δύο φύλων, με τα αρσενικά να είναι αρκετά μεγαλύτερα.
Το σαρκόχρωμο ράμφος της είναι μακρύ, μεγάλο σε σχέση με το μέγεθός της, με σκουρόχρωμο άκρο γεμάτο νευρικές απολήξεις, ίσως το πλέον ευαίσθητο σημείο του σώματός της, που τής χρησιμεύει για να αναζητά την τροφή της . Οι ταρσοί έχουν χρώμα που κυμαίνεται από το γκρι προς το ροζ. Τα νεαρά άτομα μοιάζουν με τους ενήλικες, αλλά η αναγνώρισή τους στο πεδίο παρατήρησης είναι εξαιρετικά αβέβαιη.
Οι οφθαλμοί της είναι τοποθετημένοι στα πλάγια και, αρκετά ψηλά στο κεφάλι σε σχέση με άλλα πτηνά, γεγονός που της εξασφαλίζει οπτικό πεδίο σχεδόν 360°, (fish-eye lens), δηλαδή είναι σε θέση να διακρίνει αντικείμενα που βρίσκονται ακομη και πίσω από αυτήν, αν και όχι στερεοσκοπικά. Η θέση των οφθαλμών της, όπως και η στιλπνάδα της καστανόμαυρης ίριδας, προσδίδουν μια «γοητευτική» χροιά στο βλέμμα της, που τής έχουν χαρίσει το χαρακτηριστικό προσωνύμιο «βελουδομάτα»
Μερικά από τα χαρακτηριστικά της Μπεκάτσας που είπαμε είναι !
1- το ράμφος, είναι πιο μακρύ από το κεφάλι , με άκρη γεμάτο από κύτταρα αισθητήρες , με δυνατότητα να συλλαμβάνει τα σκουλήκια μέσα στο χώμα.
2- Το μάτι, μεγάλο , τοποθετημένο ψηλά και πίσω , με δυνατότητα κυκλικής λήψης εικόνων.
3- Τα πόδια , έχουν το πίσω δάχτυλο μικρό και είναι σχετικά μικρά σαν ύψος , εν σχέση μα τα άλλα είδη της οικογένειας.
4- Η ουρά είναι κοντή , με 12 φτερά στην άκρη μυτερά , με μία γραμμή λευκής απόχρωσης, που χρησιμεύουν σαν τιμόνι . Χάρη και σ΄ αυτά μπορεί η μπεκάτσα και κάνει τόσα φανταστικά πράγματα στο πέταγμα της , που ξαφνιάζουν και μπερδεύουν το κυνηγό.
5- Οι φτερούγες είναι μακριές και φαρδιές , με 10 φτερά που τα ονομάζουμε πρωτεύοντα, μπροστά από αυτά υπάρχει ένα μικρό, το φτερό του ζωγράφου!
Επίσης έχουμε και 16 δευτερεύοντα φτερά.
TA ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΜΠΕΚΑΤΣΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Νησιωτική βιογεωγραφία είναι η μελέτη της κατανομής και της δυναμικής των διαφόρων ειδών στα νησιωτικά περιβάλλοντα. Λόγω της απομόνωσης τους από τα ηπειρωτικά είδη, που παρουσιάζουν μεγαλύτερη εξάπλωση, τα είδη των απομακρυσμένων νησιών προσφέρουν εξαιρετικές ευκαιρίες για την εμφάνιση νέων μορφών, αλλά ταυτοχρόνως αποτελούν και εστίες εξαφάνισης τους.
Δεν είναι πολλά τα νησιά που διαθέτουν μερικά από τα πιο σπάνια ζώα και φυτά της Γης. Και αυτά χρειάζονται την προσοχή όλων προκειμένου να μη χάσουν αυτήν τη μοναδικότητά τους και χαθεί μαζί της και η ζωή αυτών των ειδών. Μικροί εξωτικοί παράδεισοι μέσα στον ωκεανό φιλοξενούν πολύχρωμα φυτά και ασυνήθιστα ζώα και πτηνά, έντομα και ερπετά που απειλούνται με εξαφάνιση.
Έτσι και το είδος SCOLOPAX έχει μερικούς χαρακτηριστικούς αντιπροσώπους με φαινότυπο που διαφέρει σε κάποια απομονωμένα νησιωτικά οικοσυστήματα με ιδιαίτερη ως και αποκλειστική βιοποικιλότητα .
Αυτό οφείλεται στην γεωγραφική τους θέση , στο εκεί κλίμα και στην εκεί βλάστηση .
Αυτό το είδος του ένα εξαιρετικά μεγάλο φάσμα εξάπλωσης , και ως εκ τούτου δεν προσεγγίζει τα κατώτατα όρια για τα ευπαθή είδη βάση του κριτηρίου του μεγέθους και εύρος του πληθυσμού των ( Έκταση < 20.000 km2 σε συνδυασμό με τη μείωση του πληθυσμού ή το κυμαινόμενο εύρος εξάπλωσης , και την έκταση των ενδιαιτημάτων / ποιότητας , ή το μέγεθος του συμπαγούς πληθυσμού και ένας μικρός αριθμός από τοποθεσίες με πολύ μικρούς πληθυσμούς ) .
Η τάση ύπαρξης του πληθυσμού φαίνεται να είναι σταθερή , και ως εκ τούτου το είδος δεν προσεγγίζει τα κατώτατα όρια για τις ευπαθείς ομάδες βάσει του κριτηρίου της τάσεως μείωσης των ενδιαιτημάτων του πληθυσμού ( > 30 % πτώση πάνω από δέκα χρόνια ή τρεις γενεές ) . Επίσης το μέγεθος του πληθυσμού είναι εξαιρετικά μεγάλο , και ως εκ τούτου δεν προσεγγίζει τα κατώτατα όρια για τα ευπαθή είδη βάση του κριτηρίου του μεγέθους του πληθυσμού ( < 10.000 ώριμα άτομα με συνεχιζόμενη πτώση υπολογίζεται να είναι> 10 % σε δέκα χρόνια ή τρεις γενιές , ή με μια συγκεκριμένη δομή του πληθυσμού ) . Για τους λόγους αυτούς, το είδος αξιολογείται ως Least Concern .
Ο πληθυσμός της
Ο παγκόσμιος πληθυσμός υπολογίζεται να αριθμεί Γ.10 ,000,000 - 26 , 000.000 άτομα ( Wetlands International 2006 ) , ενώ οι διάφορες εκτιμήσεις του πληθυσμού των υποειδών περιλαμβάνουν : Γ.10 ,000 - 100 , 000 ζευγάρια αναπαραγωγής , με c.1 ,000 - 10 , 000 άτομα για τη μετανάστευση και c.50 - 1 , 000 άτομα να ξεχειμωνιάζουν στην Κίνα? < C.1 , 000 άτομα για τη μετανάστευση και c.1 , 000 άτομα ξεχειμωνιάζουν στην Ταϊβάν ? c.50 - 1 , 000 άτομα για τη μετανάστευση και c.50 - 1 , 000 άτομα ξεχειμωνιάζουν στην Κορέα ? Γ.10 ,000 - 100 , 000 ζευγάρια αναπαραγωγής , c.1 ,000 - 10 , 000 άτομα για τη μετανάστευση και c.50 - 1 , 000 άτομα ξεχειμωνιάζουν στην Ιαπωνία και Γ.10 ,000 - 100 , 000 ζευγάρια αναπαραγωγής και c.1 ,000 - 10 , 000 άτομα για τη μετανάστευση στη Ρωσία ( Βραζιλία 2009 ) .
Η γενική τάση του πληθυσμού είναι σταθερή , αν και ορισμένοι πληθυσμοί έχουν άγνωστες τάσεις ( Wetlands International 2006 ) .
Ευρωπαϊκή με πολλές διαφορές στον φαινότυπο αναλόγως που ζουν Scalopax rustikola
SCOLOPAX MIRA HARTERT : Ζει στην Ιαπωνία στα νησιά Ανάμι.
SCOLOPAX SATURATA HOSFIELD : με δύο υποείδη της Σουμάτρας (S. s rosembergii Schlegel) και Ιάβας.
SCOLOPAX CELEMBENSIS RILEY : με δύο υποείδη.
SCOLOPAX ROCHUSSENII SCHLEGEL: Ζει στα νησιά Ομπί
SCOLOPAX BUKIDNONENSIS: Ζει στis Φιλιπίνες
SCOLOPAX OSENBERGII : Ζει στην Νέα Γουινέα
SCOLOPAX MINOR : Αμερικάνικη μπεκάτσα ΗΠΑ - ΚΑΝΑΔΑΣ.
Όπως βλέπετε στις φωτογραφίες οι διαφορές είναι μικρές στους χρωματισμούς και στο μέγεθος του ράμφους.
ΕΠΑΝΩ-UP
Πέππας Γιώργος
Bιβλιογραφία
Κυνηγετικά έντυπα - Βιβλία -εγκυκλοπέδειες
Internet
Web side Casa de Mpekatsas
Web Side Kenel Aeans
Web side Il Club della Beccaccia
Initial
Back
Ρυθμιστική
