Η επίδραση των καιρικών φαινομένων και άλλων αβιοτικών παραγόντων στο φαινόμενο της μετανάστευσης, είναι σύνθετη και μπορεί να διαφέρει σύμφωνα με την εκάστοτε κλίμακα που εμφανίζεται, καθώς και σε σχέση με τα είδη, την περιοχή, την εποχή και το έτος .
Το ίδιο σύνθετη είναι η επίδραση των καιρικών φαινομένων και στα ενδιαιτήματα που επέλεξαν στον νότο για να διαχειμάσουν οι μπεκάτσες

Όλα τα θηράματα όμως δεν έχουν την ίδια αντοχή στις θερμικές διακυμάνσεις και είναι φυσικό οι ισχυρές αυξομειώσεις της θερμοκρασίας και οι απότομες μεταβολές των καιρικών συνθηκών να επηρεάζουν κατά διαφορετικό τρόπο τη μετανάστευση τους αλλά και την διαχείμαση τους στους τόπους της νότιας Ευρώπης .

Οι πρώιμοι παγετοί που σημειώνονται στις βόρειες χώρες της Ευρώπης αναγκάζουν τις μπεκάτσες να μετακινηθούν σε νοτιότερες περιοχές νωρίτερα απ' ότι συνήθως . Έτσι ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στις βόρειες περιοχές αναπαραγωγής, ξεκινούν και οι αποδημίες τους.

Το ίδιο γίνεται και στις νότιες γωνιές της Ευρώπης που μεταναστεύουν τα πουλιά για να περάσουν τον Χειμώνα μέχρι να επιστρέψουν την άνοιξη στους τόπους αναπαραγωγής τους στην Βόρεια Ευρώπη.
Ανάλογα τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή των νότιων ενδιαιτημάτων τους οι μπεκάτσες προσαρμόζουν τις κινήσεις τους και την συμπεριφορά τους.

Με βοριάδες και κρύο προτιμά τις προφυλαγμένες τοποθεσίες, ενώ με νότιους και υγρούς, τα ψηλώματα και τις πλαγιές με βόρειο προσανατολισμό.

Οι ισχυρές κακοκαιρίες με χιόνι και παγετό αναγκάζουν τις μπεκάτσες στις περιοχές που διαχειμάζουν να κάνουν μετακινήσεις τοπικές, συνήθως μικρών αποστάσεων , αλλά αν ο κακός καιρός επιμείνει η επεκταθεί τις εξαναγκάσει για να βρουν τροφή μπορεί να μετακινηθούν και σε μακρινές αποστάσεις .

Συνήθως κατά την διάρκεια της αρχικής μεγάλης μετανάστευσης , για να μεταναστεύσουν οι μπεκάτσες δεν συγκεντρώνονται όλες μαζί. Η κάθε μία είναι από μόνη της έτοιμη ν' αποδημήσει σύμφωνα με το ένστικτό της. Η μπεκάτσα οδηγός -που είναι πάντα πιο παλιό πουλί- ξεκινάει πρώτη και οι υπόλοιπες, που είναι έτοιμες να ταξιδέψουν παρακολουθούν το πέρασμα του οδηγού και ξεκινούν να ταξιδεύουν μαζί της. Έτσι μαζεύονται 5-6 πουλιά μαζί και συνεχίζουν το ταξίδι τους. Σε περίπτωση που σκοτωθεί ο οδηγός, τότε κάποιο άλλο "έξυπνο" πουλί τίθεται επικεφαλής της πτήσης.

Στην περίπτωση όμως που χτυπήσει πολύ κακός καιρός τα νότια ενδιαιτήματα τους και ειδικά ο παγετός κατα της διαχειμασης τους ,τότε οι μπεκάτσες αναγκάζονται να κινηθούν σε άλλες περιοχές που θα είναι κατάλληλες να τους παρέχουν πρώτα από όλα τροφή και κατόπιν και κάλυψη.
Σε αυτές τις περιπτώσεις τα πουλιά μετακινούνται ένα ένα η σε μικρές ομάδες από τους διάφορους παγωμένους βιότοπους όπου είχαν βρει μέχρι τώρα κάλυψη και τροφή σε άλλους όπου η κακοκαιρία δεν τους έχει επηρεάσει .

Έτσι ξαφνικά βλέπουμε κάποιες συγκεντρώσεις πουλιών σε βιότοπους , που πριν μία ημέρα είχαν λίγες μπεκάτσες , τώρα να υπάρχει σχετικός υπερπληθυσμός . Αυτό βέβαια δεν κρατάει πολλές μέρες και έτσι όπως ξαφνικά εμφανίστηκαν τα πολλά πουλιά, έτσι ξαφνικά θα εξαφανιστούν, επιστρέφοντας στους προηγούμενους τόπους διαχείμασης των αφού ο παγετός θα έχει περάσει .

Όλα αυτά βέβαια γίνονται στην προσπάθεια της μπεκάτσας για σωστή διατροφή και στην αφοσίωση της στους αρχικούς βιότοπους που επέλεξε να περάσει τον Χειμώνα ..

Τα πουλιά θα παραμείνουν στις ίδιες τοποθεσίες εάν βρουν τις ιδανικές συνθήκες για τροφή και κάλυψη, χωρίς μεγάλη ενόχληση από θηρευτές όλων των κατηγοριών. Θα μετακινηθούν όμως εάν προκύψει παρατεταμένος παγετός ή ακόμα και συνεχόμενες ημέρες πολύ χαμηλών θερμοκρασιών. Το περίεργο είναι οτι η μετακίνηση αυτή, γίνεται πολλές φορές μαζικά λίγες ημέρες, ή ακόμα και μόνο μία ημέρα πριν ξεσπάσει η κακοκαιρία. Το αλάνθαστο ένστικτο του "μετεωρολόγου" λειτουργεί σαν καμπανάκι κινδύνου και τις σπρώχνει για μετακίνηση σε ηπιότερα κλίματα προς αναζήτηση ευκολότερων συνθηκών διατροφής.
Τα σκουλήκια μετακινούνται σε μεγαλύτερο βάθος όσο πέφτει η θερμοκρασία για να αποφύγουν την κατάψυξη του υγρού τους σώματος και η επιφάνεια του εδάφους σκληραίνει υπερβολικά για την μύτη της μπεκάτσας. Εάν όμως υπάρχουν σχετικά κοντά στη περιοχή που έχει διαλέξει η μπεκάτσα για διαχείμαση, περιοχές με τρεχούμενα νερά και μικρά ρέματα προφυλαγμένα από τον παγετό και με ικανοποιητική βλάστηση για την κάλυψη, δεν θα μετακινηθεί πολύ μακριά και θα προτιμήσει να παραμείνει στην περιοχή, παραμένοντας εκεί για όσες ημέρες κρατήσει η κακοκαιρία.

Ένας ανεξήγητος λόγος κάνει όλες τις μπεκάτσες να προτιμούν το ίδιο ακριβώς τμήμα του βιότοπου για την ημερήσια παραμονή τους, έστω και αν σχεδόν όλη η περιοχή μοιάζει στα μάτια του κυνηγού. Η ίδια "γωνιά" το ίδιο "χωράφι" θα φιλοξενεί κάθε χρόνο μπεκάτσες αν οι καιρικές συνθήκες είναι παρόμοιες

Μερικά βασικά στοιχεία από μελέτες για την μπεκάτσα στη Βρετάνη, πρώτη περιοχή διαχείμασης στη Γαλλία του είδους .

Οι μελέτες επιβεβαίωσαν από τη μια την αφοσίωση της μπεκάτσας στον τόπο διαχείμασης – καμία μπεκάτσα δεν εγκατέλειψε την περιοχή μελέτης – και από την άλλη μια μεγάλη μεταβλητότητα στην χρησιμοποίηση των τόπων και των θέσεων, καθώς και των συμπεριφορών που αλλάζουν από άτομο σε άτομο. Κάθε μπεκάτσα μπορεί να διαφοροποιήσει τις συνήθειές της ακόμα και κατά την ίδια περίοδο.

Πρώτη διαπίστωση: Δεν βγαίνουν όλες οι μπεκάτσες το βράδυ από το δάσος. Τουλάχιστον το 10 μέχρι και 40% παραμένει στο δάσος, ακόμα και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αυτό το ποσοστό μπορεί να φτάσει ακόμα και το 80% σε συνθήκες παγετού. Παρατηρήθηκε επίσης, ότι μερικές μπεκάτσες δεν άφησαν ποτέ το δάσος για όλο το χειμώνα. Αλλά η απασχόληση των θέσεων προκύπτει ακόμη πιο σύνθετη. Μονάχα το 20% περίπου των μπεκατσών κατέχει μία ημερήσια και μία νυχτερινή θέση, στις οποίες είναι πολύ προσκολλημένες. Το μεγαλύτερο μέρος κατέχει περισσότερες ημερήσιες και νυχτερινές κρυψώνες. Άλλες απασχολούν πάντα την ίδια ημερήσια θέση, αλλάζοντας τη νύχτα περισσότερες βοσκές. Για άλλες ακόμα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Μερικές μπεκάτσες είναι διαρκώς σε κίνηση και αλλάζουν συνέχεια θέση. Οι πιθανοί συνδυασμοί είναι άπειροι.

Εξετάζοντας από κοντά αυτές τις θέσεις – κρυψώνες φαίνεται καθαρά ότι δεν επιλέγονται στην τύχη. Τη νύχτα – και είναι μία επιβεβαίωση – η πλειοψηφία των μπεκατσών συγκεντρώνεται στα λιβάδια όπου βόσκουν ζώα, τα οποία είναι και τα πιο πλούσια σε σκουλήκια. Η εξέταση μερικών δειγμάτων εδάφους απόδειξε ότι οι διατροφικές δυνατότητες των παραπάνω λιβαδιών είναι 10 φορές πιο μεγάλες από εκείνες του δάσους, με μια μεγάλη πυκνότητα γαιοσκωλήκων. Άλλη παρατήρηση: τα λιβάδια με κλίση (στην πλαγιά ενός λόφου ή στην κορυφή), με χαμηλό χορτάρι, είναι τα πιο πολυσύχναστα. Μπορούμε να φανταστούμε ότι η έλλειψη βλάστησης ευνοεί τις μετακινήσεις, την εύρεση τροφής και ακόμα την επισήμανση ενός πιθανού κινδύνου. Αλλά οι μπεκάτσες δεν απασχολούν αποκλειστικά τα «παχιά» λιβάδια. Μπορεί να διαλέξουν και habitat λιγότερο πλούσια σε μικρά ζωύφια, όπως τα «νεαρά» λιβάδια, τα χωράφια με καλαμιές από σιτάρι ή καλαμπόκι, ή ακόμη τα χωράφια σπαρμένα με σιτάρι.
Στην περιοχή μελέτης του Beffou, δύο περιβάλλοντα εντελώς ξεχωριστά αποτελούν τα ημερήσια habitat: το δάσος και οι φυσικοί φράχτες φτιαγμένοι από δέντρα. Όπως είπαμε, οι τελευταίοι αποτελούν όχι μόνο ένα καταφύγιο, αλλά και ένα μέρος για να εγκατασταθούν. Σ’ αυτή την περίπτωση, η προτίμηση στρέφεται στους φυσικούς φράχτες με κλαδιά, καλυμμένους με αγκάθια (βάτα, αγριοτριανταφυλλιές), που προεξέχουν στο πλάι. Όσο αφορά στα δάση, η μπεκάτσα προτιμά αυτά που έχουν νεαρή ηλικία, τις περιοχές στις όχθες ποταμών, λιμνών, κ.λ.π., έτσι όπως τα δάση πλατύφυλλων ή τα μεικτά δάση, αποφεύγοντας αντιθέτως τα δάση που είναι περιοδικά υλοτομούμενα ή εκείνα των κωνοφόρων. Πάντως, πρώτα απ’ όλα η βασίλισσα του δάσους επιλέγει τα μέρη που είναι πιο πλούσια σε σκουλήκια. Παρατηρήθηκαν πολλές μπεκάτσες στη βάση κωνοφόρων δέντρων, σε έναν τομέα όπου πηγές νερού με βασικό ΡΗ ευνοούσαν την παρουσία γαιοσκωλήκων.

Μία επιπλέον ένδειξη: στο δάσος φαίνεται ότι η μπεκάτσα εκτιμά ένα «τραπέζι» καλά εφοδιασμένο, τουλάχιστον όσο ένα καλό καταφύγιο και αυτό κυρίως εκεί όπου δεν αισθάνεται ότι απειλείται. Τα πράγματα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν, αλλά είναι απαραίτητες επιπλέον αποδείξεις. Η χρησιμοποίηση αναμεταδοτών που επισημαίνουν την ημερήσια δραστηριότητα του θηράματος ξεδιάλυνε τις τελευταίες αμφιβολίες. Η μπεκάτσα είναι ενεργή και τρέφεται και κατά τη διάρκεια της ημέρας, συχνά όσο και κατά τη νύχτα, αν όχι περισσότερο, κυρίως κοντά στα λιβάδια που αποτελούν μία εξαιρετική αποθήκη τροφίμων. Για τις μπεκάτσες που τη νύχτα βγαίνουν από το δάσος, η ημερήσια και η νυχτερινή δραστηριότητα ισοδυναμούν. Αντιθέτως, εκείνες που δεν αφήνουν το δάσος τη νύχτα είναι πιο δραστήριες κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ δεν κινούνται σχεδόν ποτέ κατά τις νυχτερινές ώρες.

Τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν ότι διαθέτουν περίπου 4 ώρες στην έρευνα τροφής. Από την πλευρά τους, οι μπεκάτσες που βγαίνουν από το δάσος αφιερώνουν στην διατροφή περίπου δύο ώρες την ημέρα και δύο ώρες τη νύχτα. Πάντως, οι συμπεριφορές μπορεί να διαφέρουν ανάλογα την ημέρα, με τρόπο ξεχωριστό από άτομο σε άτομο. Σε συνθήκες παγετού, η δραστηριότητα είναι ελαφρώς πιο αυξημένη στη διάρκεια του 24ώρου και πολύ πιο έντονη την ημέρα, κυρίως το μεσημέρι, όταν η άνοδο της θερμοκρασίας ευνοεί την πρόσβαση στην τροφή. Όπως ήδη υπογραμμίστηκε, το μεγαλύτερο μέρος των μπεκατσών δεν αφήνει πια το δάσος: τα βραδινά βοσκοτόπια είναι πιο πλούσια σε τροφή, αλλά συχνά τη νύχτα παραμένουν παγωμένα. Η μπεκάτσα το ξέρει και συνεπώς δεν μετακινείται, εξοικονομώντας, κατ’ αυτό τον τρόπο ενέργεια.
Κατά τη διάρκεια της διαχείμασης, οι διατροφικές ανάγκες επηρεάζουν πολύ τη γενική συμπεριφορά της μπεκάτσας και μας επιτρέπουν να καταλάβουμε την επιλογή των βιοτόπων, τις μετακινήσεις, τους ρυθμούς της δραστηριότητας και ακόμα εκείνες τις αντιδράσεις που φαινομενικά είναι ανεξήγητες. Ακόμα μια φορά εκδηλώνεται ο εξαιρετικός καιροσκοπισμός του είδους. Κάθε μπεκάτσα προσαρμόζεται και επωφελείται άμεσα από τις διαθέσιμες πηγές. Μπορούμε να μιλήσουμε για διαφορετικές μοναδικές περιπτώσεις. Αν στο δάσος βρίσκει ηρεμία, κάλυψη και τροφή, η μπεκάτσα δεν το αφήνει σχεδόν ποτέ. Αντίθετα, αν απασχολεί μία ενδιάμεση περιοχή λιγότερο πλούσια σε τροφή, οι έξοδοι της είναι πιο συχνές, μέχρι να γίνουν καθημερινές αν το έδαφος είναι φτωχό. Σε ιδιαίτερες συνθήκες ο ρυθμός των δραστηριοτήτων μπορεί να αλλάξει. Πιθανόν, υπάρχουν μπεκάτσες που είναι πιο προικισμένες και πιο ικανές από άλλες στο να βρίσκουν και να εκμεταλλεύονται μέρη πλούσια σε σκουλήκια. Ή να παίρνουν τα μέγιστα από τα πιο φτωχά! Φυσικά είναι απαραίτητο να λαμβάνουμε υπόψη και τις ατμοσφαιρικές συνθήκες. Όπως ο παγετός και η υγρασία μπορεί να σπρώξει τις μπεκάτσες να απασχολήσουν ιδιαίτερους βιότοπους και να μην τους εγκαταλείψουν κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Μελέτη στην Αγγλία

Οι πρόσφατοι βαριοί χειμώνες στην Αγγλία ήταν έναυσμα για τους μπεκατσάδες να ζητήσουν στοιχεία για τη διαβίωση της μπεκάτσας στο κρύο. Οι κυνηγοί ήθελαν να αποφύγουν μειώσεις στον πληθυσμό της μπεκάτσας σε περιόδους παγετού.

Οι γνωστοί επιστήμονες Αντριου Χούντλες και Αντέλ Πάουελ συνέλαβαν 42 μπεκάτσες και τις εφοδίασαν με ραδιοπομπούς για να παρακολουθούν τις μετακινήσεις τους. Επίσης έκαναν γενετική ανάλυση των φτερωμάτων για να διαχωρίσουν τα ντοπιάρικα πουλιά από αυτά που γεννιούνται εκτός Αγγλίας και διαχειμάζουν εκεί.

Η βοσκή την ημέρα είναι συχνό φαινόμενο ακόμη και όταν δεν έχει παγετό. Αλλά κατά τη διάρκεια της ημέρας η μπεκάτσα βόσκει γύρω από τη φυλάχτρα της στο πυκνό.
Ο χώρος που έγινε η μελέτη, στον νομό Χαμπσάιρ, είναι χαρακτηριστικό μπεκατσοτόπι, πεδινό, με φυλλοβόλα δάση, μερικά δάση κωνοφόρων, θαμνοτοπιές και ανοικτά χωράφια. Η μελέτη έγινε τον χειμώνα του 2008 και διήρκεσε τέσσερις μήνες. Επαναλήφθηκε τον χειμώνα του 2009.
Ολα τα παρακολουθούμενα πουλιά χρησιμοποίησαν κατά μέσον όρο τέσσερα σημεία ανάπαυση κατά τη διάρκεια της ημέρας και τρία σημεία βραδινής βοσκής. Η απόσταση μεταξύ των σημείων ανάπαυσης και σημείων βοσκής διαφέρει ανάλογα με την προέλευση της μπεκάτσας! Τα ντοπιάρικα πουλιά (η Αγγλία είναι αρκετά βόρεια και έχει ντόπια μπεκάτσα) ταξιδεύουν λιγότερο για να βρουν τροφή παρά τα αποδημητικά.
Η μέση προς και από τη βοσκή είναι πεντακόσια μέτρα για το 60 τοις εκατό των αποδημητικών πουλιών, ενώ μόλις 40 τοις εκατό των ντόπιων έκαναν τόσο μεγάλη διαδρομή. Μικρότερα ποσοστά πουλιών ταξιδεύουν πιο μακριά από τα 500 μέτρα, και σχεδόν κανένα δεν ξεπερνά τα τρία χιλιόμετρα για να βοσκήσει.

Οταν υπάρχει παγετός αυξάνεται η βοσκή κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ οι μπεκάτσες αλλάζουν τόπο και πηγαίνουν σε πιο χαμηλά και πιο μαλακά εδάφη.
Επίσης, οι επιστήμονες βρήκαν ότι τα ντοπιάρικα πουλιά, προφανώς επειδή γνωρίζουν τον χώρο καλύτερα, επισκέπτονται πάνω από ένα σημείο βοσκής. Ενώ τα αποδημητικά τείνουν να επιλέγουν ένα σημείο βοσκής και ένα σημείο ανάπαυσης και να ταξιδεύουν μεταξύ των δύο για αρκετές ημέρες. Τα προτιμώμενα σημεία βοσκής ήταν λιβάδια που είχαν πρόσφατα βοσκηθεί από αγελάδες ή πρόβατα.

Το νέο στοιχείο που προκύπτει από τη μελέτη είναι ότι οι μπεκάτσες δεν πάνε για βοσκή κάθε βράδυ. Περίπου το ένα δέκατο του χρόνου τους το περνούν στα σημεία ανάπαυσης μέσα σε πυκνά. Μερικά πουλιά μάλιστα δεν βγήκαν για βοσκή το ένα τρίτο των ημερών που διήρκεσε η μελέτη. Οσο για τις ημέρες που ο παγετός σκληραίνει το έδαφος και οι μπεκάτσες δεν μπορούν να το διαπεράσουν με τα ράμφη τους για να βρουν σκουλήκια, η βοσκή δεν σταματά! Οι μπεκάτσες πηγαίνουν στα παγωμένα σημεία βοσκής, αλλά μένουν πολύ λίγο. Επίσης όταν υπάρχει παγετός αυξάνεται η βοσκή κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ οι μπεκάτσες αλλάζουν τόπο και πηγαίνουν σε πιο χαμηλά και πιο μαλακά εδάφη. Στην περιοχή της μελέτης, όταν υπήρχε παγετός τα πουλιά μετακινήθηκαν προς τον ποταμό Τεστ (ονομασία ποταμού, όχι διαγώνισμα).
Η βοσκή την ημέρα είναι συχνό φαινόμενο ακόμη και όταν δεν έχει παγετό. Αλλά κατά τη διάρκεια της ημέρας η μπεκάτσα βόσκει γύρω από τη φυλάχτρα της στο πυκνό. Οταν υπήρχε χιονόπτωση οι μπεκάτσες σταμάτησαν τις τοπικές μετακινήσεις. Εφυγαν από το σημείο της μελέτης. Αφού έλιωσε το χιόνι μετά από δέκα μέρες γύρισαν στο σημείο μελέτης και αυτό δεν χωρά αμφιβολία με πουλιά που φέρουν ραδιοπομπούς. Δυστυχώς η εμβέλεια των πομπών ήταν μικρή και προφανώς δεν επέτρεψε στους επιστήμονες να εξακριβώσουν πόσο μακριά πήγαν τα πουλιά. Μια μπεκάτσα πάντως θηρεύτηκε 100 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του σημείου μελέτης, κοντά στις ακτές του νομού Ντόρσετ...

.Αν και πλούσια σε εναλλακτικές, η μπεκάτσα παραμένει ένα ευαίσθητο θήραμα και μόνο η διαχείριση της κάρπωσης μέσω του κυνηγίου που είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ δεν είναι πλέον αρκετή για να εγγυηθεί την επιβίωσή της.
Η μελέτη το αποδεικνύει ξεκάθαρα: η διατήρηση ενός περιβάλλοντος ιδανικού ποιοτικά είναι εξίσου σημαντική. Υπό αυτή την προοπτική δεν πρέπει να ενδιαφερόμαστε μονάχα για τα δασικά περιβάλλοντα. Η διαχείριση των habitat πρέπει να είναι συνολική και πρέπει να λαμβάνει υπόψη της όλο το ζωτικό περιβάλλον του είδους κατά τη διάρκεια της διαχείμασης, με σκοπό να εξασφαλίσουμε την διαφύλαξη των πιο ευνοϊκών περιβαλλοντικών χαρακτηριστικών για την μπεκάτσα και μία βιοποικιλότητα, η οποία απειλείται σοβαρά από τη γεωργία (πτώχευση του εδάφους, πρακτικές μονοκαλλιέργειας), από τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα

Σε μια έκδοσή του, το BirdLife International το 2004 χαρακτήρισε την μπεκάτσα ως είδος που ο πληθυσμός του, στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει δυσμενές καθεστώς διατήρησης. Δύο χρόνια πριν, το Wetlands International, αλλά και πολύ άλλοι ειδικοί του είδους, υποστήριζαν ότι το είδος δε μειώνεται στο έδαφος της Ευρώπης.
Η αλήθεια είναι ότι ακριβής προσδιορισμός ή καλύτερα εκτίμηση του αναπαραγωγικού πληθυσμού της Ευρώπης είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί, εξαιτίας κυρίως της ιδιαίτερα κρυπτιδικής συμπεριφοράς του είδους, που οδηγεί συχνά σε υποεκτίμηση του μεγέθους του πληθυσμού του. Μόνο προσεγγίσεις μπορούν να γίνουν με έμμεσες μεθόδους, όπως είναι η διαχρονική καταγραφή της κυνηγετικής κάρπωσης.

Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι, πανευρωπαϊκά, η μπεκάτσα κατέχει, αν όχι την πρώτη θέση, τουλάχιστον, μία από τις πρώτες θέσεις στη θηραματική προτίμηση των κυνηγών, οι οποίοι επίσημα χαρακτηρίζονται ως ιδιαίτερα εξειδικευμένοι στο κυνήγι της και ώριμοι να λάβουν μέρος σε κάθε προσπάθεια για τη διατήρηση της ευρωστίας του πληθυσμού του αγαπημένου τους θηράματος.

Διαμόρφωση gpeppas

ΠΗΓΕΣ:
ethnos.gr
isolservers.org
gpeppas.gr