Φαίνεται ότι τίποτα δεν φέρνει εμπόδιο στις κινήσεις της χαριτωμένης μεταναστευτριάς μας και μπόρεσα να παρατηρήσω προσέχοντας το πέταγμα της, ότι η υπερβολική φρόνηση που δείχνει αυτό το πουλί (φρόνηση που του ανοίγει τα φτερά στην ελάχιστη κίνηση) οφείλεται κυρίως στην αλάνθαστη όραση του μπροστά σ' ένα αντικείμενο ακαθόριστο, αλλά και ανησυχαστικό γι' αυτό. Οι σπάνιοι σκελετοί μπεκατσών που συναντούμε στα δάση, αποδεικνύουν επίσης ότι τα φτερωτά αυτά φυλάγονται από τις επιθέσεις των επιβλαβών.
Εξάλλου, αν εξετάσουμε καλά, θα παρατηρήσουμε ότι εκτός από τα βλέφαρα τους έχουν και ένα άλλο τρίτο, κάθετα τοποθετημένο στην εξωτερική άκρη του ματιού, το οποίο αν και σκεπάζει τον κερατοειδή του πουλιού, του επιτρέπει να ελαττώνει και να μικραίνει κατά βούληση, στο πολύ δυνατό φως. Αυτό εξηγεί γιατί η μπεκάτσα δεν διστάζει να ορμίσει μέσα στις έντονες αχτίδες του ήλιου, αφήνοντας εμβρόντητο τον κυνηγό.
Αυτή η διαυγής μεμβράνη που ονομάζεται σκαρδαμύζουσα πρέπει να είναι υποθέτω, μέγας αρωγός για την προφύλαξη της όρασης εναντίον των εξωτερικών επιδράσεων, το χιόνι, την ομίχλη και τη βροχή, των οποίων η άμεση ενέργεια πάνω στον κερατοειδή, μπορεί να βλάψει τις ημερήσιες και νυκτερινές μετακινήσεις της βελουδομάτας.
Μου φαίνεται πως όλες αυτές οι παρατηρήσεις αποδεικνύουν αρκετά πόσο εσφαλμένος είναι ο τίτλος της στραβόκοτας, που δόθηκε στην μπεκάτσα όχι βέβαια από κυνηγό, αλλά από ένα συγγραφέα ο οποίος νόμισε πως ανακάλυψε στις πονηριές της, το φαινόμενο μιας σχετικής τυφλότητας.
0 μηχανισμός του πετάγματος της μπεκάτσας είναι αρκετά τέλειος ώστε να την κατατάξουμε στην ενδιάμεση κατηγορία των πουλιών μεγάλης πτήσεως.
Κάθε μια από τις ανοιχτές φτερούγες της έχει είκοσι οχτώ εκατοστά μήκος από την ένωση του ώμου (καρπού) ως την άκρη του πρώτου σκληρού κουπιού και δώδεκα εκατοστά πλάτος.
Η κατασκευή του σκελετού της είναι σχετικώς αδύνατη, αλλά η δύναμη φαίνεται στο μυϊκό σύστημα και επικυρώνεται με τις διαστάσεις των μελών, τα οποία είναι εφοδιασμένα με ισχυρά φτερά και δίνουν στο πουλί μια ολική έκταση εξήντα εκατοστών και εκτόπιση όγκου 345 γραμ. κατά προσέγγιση.
Οι κινητήριοι μυς και τα καλυπτήρια πτερά είναι πράγματι πολύ ανεπτυγμένα και επιτρέπουν λόγω της συστάσεως τους να λυθεί το πρόβλημα της κεκτημένης ταχύτητας και των διαφόρων ακροβασιών, που μεταβάλουν το δειλό αποδημητικό σε «άσσο» εξαιρετικά επιτήδειο και συνετό.
Το χειμώνα με το κρύο, την ώρα ίου περάσματος, παρακολούθησα με το βλέμμα μπεκάτσες των οποίων η ταχύτητα έφτανε τα εκατό χιλιόμετρα την ώρα. Νομίζω, δίχως και να μπορώ να το βεβαιώσω, πως όταν είναι γαλήνη, αυτή η ταχύτητα θα διατηρείται κατά την περίοδο της αποδημίας, τότε που τα πουλιά υπό την έμφυτη ώθηση του μυστηριώδους νόμου της μεταναστεύσεως, διασχίζουν το διάστημα δίχως να σταματούν στα μέρη που είναι αφιλόξενα για το είδος της ζωής τους.
Αν οι πολύ εκτεταμένες φτερούγες υπόκεινται κατά το ξεπέταγμα των πουλιών σε μια προσπάθεια ανάλογη με τον εκτοπιζόμενο όγκο, τότε η προσπάθεια της μπεκάτσας είναι αρκετά περιορισμένη, τόσο, όσο για να της επιτρέψει να πάρει φόρα με τρόπο αυθόρμητο.
Η ουρά της μπεκάτσας έχει δώδεκα μακριά φτερά (πέννες) που της δίνουν εξαιρετική βοήθεια όταν τα ανοίγει σαν βεντάλια, γιατί της χρησιμεύουν συγχρόνως και κατά βούληση για τιμόνι, για φρένα" και για μέσο ευστάθειας.
Όλες οι τοποθεσίες που έχουν κάποιο θέλγητρο για την μπεκάτσα, βρίσκονται σε ανοιχτό ορίζοντα, κατάλληλο για το κάθετο κατέβασμα της, του οποίου η πρωτοτυπία έχει κάτι το αλλόκοτο και το κωμικό. Το πέταγμα της μπεκάτσας είναι ακροβατικό και μεταβάλλεται σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες ίου πουλιού. Υπερβολικά παράξενο υπό την επίδραση του κρύου, γίνεται ήρεμο και χαριτωμένο όταν ο καιρός είναι γλυκός.
Το σώμα της μπεκάτσας δέχεται όλες τις ισορροπίες, υπό τον όρο ότι ο αέρας δεν θα έρθει να ενοχλήσει τις κινήσεις της. Την ώρα που πετά από ένα δασωμένο λόφο και ορμά με ελιγμούς στα ανοιχτά, κάνει μια αυτόματη ανόρθωση και ενώ μοιάζει πως δίνει την ύστατη προσπάθεια για κανονική και ήρεμη προσγείωση, αφήνεται απότομα να πέσει σαν μια πέτρα, στο προσδιορισμένο σημείο που διάλεξε.
Η ανόρθωση αυτή, που εκτελείται με μισή τούμπα προς τα πίσω, με τις φτερούγες ανοιγμένες κάθετα, και την ουρά ανοιγμένη σαν βεντάλια και γερμένη στο
ύψος του ράμφους, προκαλεί ένα τόσο ισχυρό φρενάρισμα, που σταματά το πουλί στον αέρα σχεδόν αυτομάτως .Την στιγμή αυτή γίνεται το κατέβασμα στη γη.
Την απότομη πτώση μετριάζει η ελαστικότητα των τεντωμένων ποδιών και η επιδεξιότητα του ράμφους που διευθύνει αυτή την ενέργεια.
Αυτή η δυνατότητα της κάθετης πτήσης και προσγείωσης, επιτρέπουν στη μπεκάτσα να πιάνει στα πιο σκοτεινά και άγρια μέρη, όπου ένα μικρό άνοιγμα από πάνω, αφήνει να φανεί η γυαλάδα κάποιας λιμνούλας ή το ξεκάθαρο ενός μονοπατιού, τοποθεσίες που προτιμά ιδιαίτερα.
Initial
Back
Ρυθμιστική
