Χωρίς την ύπαρξη Άγριας ζωής δεν υπάρχει και το κυνήγι και όλα γύρω από αυτό… Ο όρος Άγρια Ζωή αναφέρεται στους ζωντανούς οργανισμούς που δεν είναι με κανένα τρόπο τεχνητοί ή εξημερωμένοι και ζουν στα φυσικά τους ενδιαιτήματα. Η Άγρια ζωή μπορεί να αναφέρεται στην χλωρίδα (φυτά) αλλά κυρίως αναφέρεται στην πανίδα (ζώα). Πρέπει να αναφερθεί, ότι η Άγρια ζωή είναι ένας πολύ γενικός όρος για τη ζωή σε διάφορα οικοσυστήματα. Η έρημος, τα δάση της βροχής, οι πεδιάδες, και άλλες περιοχές - συμπεριλαμβανόμενων και των αστικών κατοικημένων περιοχών - διαθέτουν ξεχωριστές μορφές της Άγριας Ζωής.

.

Άγρια Ζωή Το ανθρώπινο γένος ιστορικά τείνει να διαχωρίζει τον πολιτισμό από την Άγρια Ζωή με πολλούς τρόπους. Εκτός από την προφανή διαφορά στο λεξιλόγιο, υπάρχουν διαφορετικές προσδοκίες υπό τη νομική, την κοινωνική και την ηθική έννοια. Αυτό υπήρξε αιτία διαμάχης καθ' όλη τη διάρκεια της καταγεγραμμένης ιστορίας. Οι Θρησκείες συχνά ανακήρυτταν κάποια ζώα ιερά, και στη σύγχρονη εποχή η ανησυχία για το περιβάλλον εξώθησε τους ακτιβιστές στη διαμαρτυρία για την εκμετάλλευση της άγριας ζωής, για ανθρώπινο όφελος ή διασκέδαση. Στη λογοτεχνία έχει επίσης χρησιμοποιηθεί ο παραδοσιακός διαχωρισμός του ανθρώπου από την άγρια ζωή. Στις φυλές της Λίθινης Εποχής, οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες βασίζονταν στην άγρια ζωή, φυτική και ζωική, η οποία αποτελούσε γι' αυτούς τη μοναδική πηγή τροφής. Μάλιστα, μερικά ζωικά είδη ίσως οδηγήθηκαν στον αφανισμό από τους πρώτους ανθρώπους κυνηγούς. Με την ανάπτυξη της γεωργίας και την εξημέρωση μέρους της άγριας ζωής, αυτή η εξάρτηση μειώθηκε. Ωστόσο, το κυνήγι ως τροφή αποτέλεσε ένα σημαντικό μέρος των διατροφικών συνηθειών πολλών πολιτισμών. Σήμερα, το κυνήγι, το ψάρεμα, ή η συλλογή άγριας ζωής είναι ακόμη μια σημαντική πηγή τροφής σε μερικά μέρη του κόσμου. Σε άλλες περιοχές, το κυνήγι και το μη-εμπορικό ψάρεμα αντιμετωπίζονται κυρίως σαν χόμπι ή σαν διασκέδαση, ενώ το φαγώσιμο κρέας σαν δευτερεύον όφελος. Σε μερικές χώρες, οι προστατευόμενες περιοχές, οι περιοχές διαφύλαξης άγριας ζωής ή τα Εθνικά Πάρκα (στην Ελλάδα έχει επικρατήσει ο όρος Εθνικοί δρυμοί) συστάθηκαν για να προστατέψουν την Άγρια ζωή και τα φυσικά τους ενδιαιτήματα. Τα σημαντικότερα από αυτά ονομάστηκαν Περιοχές Παγκόσμιας Κληρονομιάς ή Βιοσφαιρικά αποθέματα από την UNESCO. Η ίδρυση των πάρκων χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο περιβαλλοντικών, τουριστικών, και άλλων παραγόντων. Μερικά από αυτά τα πάρκα εμποδίζουν απλώς την ανάπτυξη στην περιοχή, και επιτρέπουν το ψάρεμα και το κυνήγι σε περιορισμένη κλίμακα ως ένα μέτρο ελέγχου του πληθυσμού της πανίδας. Άλλα πάρκα απαγορεύουν το κυνήγι και το ψάρεμα και κάποια άλλα καθορίζουν την μέγιστη επιτρεπτή τουριστική επισκεψιμότητα ή τη μορφή της επισκεψιμότητας. Σε κάποιους δρόμους έχουν τοποθετηθεί περάσματα για την άγρια ζωή, προκειμένου να αντιστραφεί ο τεμαχισμός του φυσικού περιβάλλοντος. Το να κατανοήσει ο κυνηγός τι πραγματικά σημαίνει «διαχείριση της άγριας ζωής» είναι εξίσου σημαντικό όσο και το να χειρίζεται με ασφάλεια ένα πυροβόλο όπλο. Ο κάθε κυνηγός, νέος ή έμπειρος, οφείλει να διαμορφώσει ένα δικό του κανόνα ηθικής συμπεριφοράς που θα τον βοηθήσει να λειτουργεί σωστά στις κυνηγετικές του εξορμήσεις. Ο κανόνας αυτός μπορεί να ονομαστεί «ηθική του κυνηγού».Αυτόν τον κανόνα ηθικής ο κυνηγός πρέπει να τον ακολουθεί, τόσο όταν κυνηγά μόνος όσο και όταν κυνηγά με φίλους. Εκτός από τους γραπτούς νόμους υπάρχουν επίσης και οι άγραφοι νόμοι και κώδικες, τους οποίους οι κυνηγοί θα πρέπει να ακολουθούν. Οι άγραφοι νόμοι και οι κώδικες του κυνηγού έχουν να κάνουν με το σεβασμό στο θήραμα, το σεβασμό στη γη που ζούμε. Έχουν να κάνουν με το σεβασμό των δικαιωμάτων των άλλων ανθρώπων αλλά και το σεβασμό του εαυτού μας. Οι άγραφοι αυτοί κώδικες δεν είναι νόμοι, είναι όμως το ίδιο σημαντικοί μ' αυτούς. Έχουν να κάνουν με το τι είναι ηθικό, σεβαστό, δίκαιο και ορθό. Ο κυνηγός θα πρέπει να υπακούει σε όλους τους γραπτούς νόμους, κανένας όμως νόμος δεν μπορεί να καλύψει όλες τις περιπτώσεις, όλα τα ενδεχόμενα. Γι' αυτό, στους γραπτούς νόμους που πρέπει να ακολουθεί και να τηρεί ο κυνηγός, πρέπει να προσθέσει και τους άγραφους νόμους και κώδικες. Οι άγραφοι νόμοι και οι κώδικες καθορίζουν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς το οποίον πρέπει να ακολουθούν όλοι όσοι θέλουν να ονομάζονται αθλητές κυνηγοί (sportsmen). Σημειώστε ότι υπάρχουν πολλές «γκρίζες ζώνες» -θέματα δηλαδή που είτε δεν ερμηνεύονται πάντοτε με σαφήνεια, είτε επιδέχονται διπλή ερμηνεία όσον αφορά τη γενική δεοντολογία. Σ' αυτή την περίπτωση, ο κυνηγός θα πρέπει να χρησιμοποιήσει την προσωπική του κρίση και λογική. Ο ευσυνείδητος κυνηγός, ο κυνηγός με ήθος, καταγγέλλει τους λαθροθήρες και γενικότερα τους παρανομούντες. Γνωρίζοντας μάλιστα πόσο σημαντική είναι η υπακοή στους νόμους όπως και η διατήρηση της άγριας ζωής και του περιβάλλοντος, είναι πάντα έτοιμος να καταθέσει ενώπιον της δικαιοσύνης. Είναι λοιπόν στο χέρι κάθε ευσυνείδητου κυνηγού να παρουσιάσει την σωστή εικόνα του κυνηγού και της κυνηγετικής ασχολίας και ότι πρέπει να είναι ένας ευσυνείδητος και ηθικός GameKeeper σε ότι αφορά την άγρια ζωή , ώστε να συνεχίσει να υπάρχει η κυνηγετική δραστηριότητα, η οποία δεν υφίσταται χωρίς την ύπαρξη υγιούς και ακμάζουσας άγριας ζωής …