Αναφέρεται από την ενυδρίδα – βύδρα, ο Ησύχιος ο λεξικογράφος, ο οποίος λέγει ότι «είναι ζώο ποτάμιον αμφίβιον όμοιον κάστορι». Ο Ηρόδοτος ο ιστορικός εις το 2,72 : «γίνονται δε και ενύδριες εν τω ποταμώ», όπως επίσης και εις το 4, 109 : «εν δε ταύτη ενύδριες αλίσκονται και κάστορες». Όπως επίσης και ο Αριστοτέλης εις το έργο του «Περί των ζώων ιστορίαι» εις τον στίχο 594b31.

Η Βίδρα ήτο ιερό ζώο του Ερμού. Η ενυδρίδα είναι γένος θηλαστικών του αθροίσματος των σαρκοφάγων της οικογενείας των μουστελιδών. Το γένος περιλαμβάνει ζώα μικρά ή μεσαίου μεγέθους. Γνωστά αρκετά είδη και τα οποία απαντώνται και εις πάντα τα μέρη του κόσμου.

Ζει εις τους ποταμούς και τις λίμνες και τις παραλίες. Το σώμα της είναι επίμηκες και στρογγυλό. Το σώμα της είναι 0,70 με 0,80 εκατοστά του μέτρου και η ουρά της είναι μήκους 0,40 έως 0,45 εκατοστά του μέτρου. Τα αυτιά της είναι βραχύα και φράσουν όταν είσέρχεται εις το νερό. Το χρώμα της ράχης της είναι μελαγχροινό υπέρυρθο, της κοιλίας της λευκόφαιο. Το τρίχωμα της είναι μακρύ και στιλπνό εις το άνω μέρος του σώματός της, στο δε κάτω μέρος του σώματός της είναι πυκνό, μαλακό και αδιάβροχο.

Το δέρμα της είναι πολύτιμο, εις ωρισμένο μέρος του οποίου κατά την παράδοση έχει μια ουσία η οποία καλείται μόσχο, η οποία χρησιμποποιείται από τους χωρικούς εις την Παρασκευή φαρμάκου κατάλληλου δια τις πληγές, την λιποθυμία και δια αυτήν ακόμη την παράταση ζωής του ετοιμοθανάτου. Από το τρίχωμά της παρασκευάζονται πίλοι και χρωστήρες. Το κρέας της είναι εύγεστο.
Τρέφεται με ιχθύς, καρκίνους και όταν υπάρχει έλλειψη από αυτά, τρώει ποντικούς των νερών, βατράχους, ενυδρόβια πτηνά και αυγά. Η αδυναμία της είναι οι ιχθύς τους οποίους και τους καταβροχθίζει με μεγάλη βουλιμία. Είναι πολυφάγος και αιμοβόρος.

Την φωλιά της φροντίζει να την εφοδιάζει με δυο εισόδους, εκ των οποίων η μια άπο τις δυο είναι εντός του ύδατος και σε βάθος 50 εκατοστών και η άλλη εις την ξηρά.
Η εποχή της οχείας της συμπίπτει κατά τον Απρίλιο και Μάϊο, όπου μετά την κυοφορία 60- 65 ημερών όπου και γεννά 2- 3 νεογνά, όπου ομοιάζουν με μικρά ποντίκια. Τα νεογνά έχουν την εξάρτηση της μητέρας των τουλάχιστον ένα χρόνο αφού γεννηθούν. Άμα συλληφθεί μικρή εξημερώνεται. Σήμερα θεωρείται ζώο πολυτελείας. Η ακοή της και η όσφρησή της είναι οξυτάτη, και με εξαιρετική νοημοσύνη και αντίληψη, κολυμπά δε με μεγάλη δεξιοτεχνία.

Διάγει κρυφή και νυκτερινή ζωή ως επί το πλείστον, δια τούτο αποβαίνει δυσεύρετος εις τους κηνυγούς. Δια να κορέσει την πείνα της έχει ανάγκη 8-10 ιχθύων μετρίου μεγέθους.

Εις την Ελλάδα απαντάται ο ευρωπαικός τύπος η ενυδρίδα η κοινή με τα λαϊκά ονόματα : βίδρα ή νερόσκυλο ή ποταμόσκυλο ή σκυλοπόταμο ή σκυλοπόταμος.
Ευρίσκεται σε μέρη που υπάρχουν ιχθυοτρόφοι και βαλτώδεις εκτάσεις, τόσο ποταμών όσο και λιμνών. Και μέχρι μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου ευρίσκετο εις την περιφέρεια του Αγρινίου, την λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, τα έλη του Προβίου, της λίμνης Καστοριάς, Πρέσπας, Μπετικλί [Τώχιον] του Σουφλίου, την περιοχή του Σουφλίου, εις τον ποταμό Αχελώο, την Μακεδονία ολόκληρο και την Θράκη και αλλού.

Εις την Ελλάδα, θεωρείται ότι υπάρχει ένας από τους πυκνοτέρους και με μεγάλη εξάπλωση πληθυσμούς βίδρας της Ευρώπης. Διάσπαση των πληθυσμών εμφανίζεται στην κεντρική Ελλάδα, ενώ μερικοί και απομονωμένοι πληθυσμοί ευρίσκονται εις τα νησιά Κέρκυρα και Εύβοια.

Το 2005 ευρέθηκε και εις την Πελοπόννησο όπου εθεωρείτο εξαφανισμένη επί αιώνες, όπως αναγράφηκε εις την ημερήσια εφημερίδα το Βήμα.
Στις αρχές του καλοκαιριού του 2005, ένα τυχαίο περιστατικό ήρθε να ανατρέψει επιστημονικά δεδομένα της ζωολογίας της πατρίδος μας. Δίπλα εις τον υδροβιότοπο Κοτυχίου – Στροφυλιάς του νομού Ηλείας, όπου επιστήμονες μεθοδικά τον ερευνούσαν, παράνομοι κυνηγοί αναζητούσαν επίμονα τα θηράματά τους, και ψαράδες παγίδευαν τα λίγα ψάρια και χέλια που ζούσαν σ΄ αυτόν, ευρέθηκε –νεκρό δυστυχώς– ένα ποταμόσκυλο ή Βύδρα [Lutra lutra], κτυπημένο από αυτοκίνητο εις τον επαρχιακό δρόμο που αγγίζει την υδάτινη αυτή περιοχή.
Όπου σε μια περιοχή με τόσο έντονη ανθρώπινη παρουσία που την έχει μετατρέψει σε σημείο της απλής καθημερινότητος των κατοίκων της, ζούσε εκεί ένα ζώο θρύλος χωρίς κανείς να το έχει αντιληφθεί εις το ελάχιστο.

Η ενυδρίδα καταδιώκεται απηνέστατα από τους ανθρώπους, τόσο δια την κατάστροφή που επιφέρει εις τις ιχθυοπαραγωγή των ιχθυοτρόφων περιοχών, αλλά και δια το πολυτιμότατο δέρμα της.
Επίσης οι καταστροφές του χώρου διαβιώσεως της από τον άνθρωπο είναι οι σπουδαιότερη αιτίας συρρικνώσεως του πληθυσμού της. Αυτοί είναι η ρύπανση των ποταμών και των λιμνών, η αποξήρανση των υγροτόπων και τα υδροηλεκτρικά φράγματα. Η καταστροφή της παρόχθιας βλαστήσεως σε λίμνες και ποτάμια λόγω της επεκτάσεως των αγρών, της κατασκευής δρόμων, της ευθυγραμμίσεως της κοίτης εις τα ποτάμια και η οικιστική ανάπτυξη. Η κατάκλιση των βιοτόπων από τεχνητούς ταμιευτήρες εις τα ποτάμια. Διότι οι τεχνητοί ταμιευτήρες, συνήθως, δεν δημιουργούν καταλλήλους βιότοπους για το είδος, λόγω εντόνου αυξομειώσεως της στάθμης του και λόγω απουσίας παρόχθιας βλαστήσεως.

Για τη διατήρηση του είδους πρέπει να εξασφαλισθούν η επικοινωνία μεταξύ γειτονικών υποπληθυσμών, η προστασία της φυσικής βλαστήσεως εις τις όχθες, η ποιότητα και η ποσότητα του νερού, η διατήρηση των πληθυσμών των ιχθύων και να αντιμετωπισθούν οι περιπτώσεις της άμεσης θανατώσεως αλλά και των τυχαίων ατυχημάτων.

Εις την Ελλάδα, υπάρχει ο ιδιωτικός φορέας προστασίας αγρίων ζώων «ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ» όπου φροντίζει εις την διάσωσή της διότι είναι είδος προς εξαφάνιση. Η βίδρα θεωρείται προστατεύομενο είδος στην Ελλάδα [Π.Δ. 67/81].

ΠΗΓΕΣ :Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Η Μυθολογία και η λαϊκή παράδοση εις την πανίδα της πατρίδος μας» υπό έκδοσιν [2015]