Initial

Back

ΕΠΑΝΙΕΛ ΜΠΡΕΤΟΝ Αυτό το υπέροχο μικρό σκυλί φέρμας προέρχεται από μία γενιά που προ αμνημονεύτων χρόνων εγκαταστάθηκε στην Βρετάνη. Ο Γκαστόν Ποεμπύς, άρχοντας της Μπεάρν, αναφέρει κιόλας στα κυνηγητικά εγχειρίδια του , αυτά τα μικρά σκυλιά που χρησιμοποιούνταν στο κυνήγι "πουλιών" , δηλαδή μπεκάτσας, αλλά και να πιάνουν αγριοκούνελα. Αυτή η ράτσα απόκτησε τις πραγματικές της ικανότητες φέρμας ύστερα από διασταυρώσεις που έγιναν τον 19ον αιώνα με το αγγλικό Σέττερ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν τα αρχαιότερα σκυλιά φέρμας στην Γαλλία. Υπάρχουν διάφορες μαρτυρίες που αναφέρουν ότι κατά τον 19ο αιώνα, όταν Εγγλέζοι ευγενείς ταξίδευαν στην Βρετάνη για κυνήγι μπεκάτσας, είχαν την συνήθεια να αφήνουν τα σκυλιά τους, συνήθως Σέττερ, στους ντόπιους κυνηγούς για φιλοξενία έως την επόμενη κυνηγετική τους εκδρομή. Τα Σέττερ αρκετές φορές διασταυρώθηκαν με τα ντόπια Επανιέλ. Οι Γάλλοι πρόσεξαν ότι τα σκυλιά που προέρχονταν από αυτές τις μάλλον κατά λάθος διασταυρώσεις, ήταν πολύ πιο γρήγορα και είχαν σταθερή φέρμα, ενώ διατήρησαν την μοναδική κοντή ουρά του Επανιέλ. Στην συνέχεια η επιλογή εκατοντάδων ετών, μας έδωσε τον σπουδαίο αυτόν σκύλο φέρμας που γνωρίζουμε σήμερα. Το πρώτο Στάνταρ του Επανιέλ έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1907 υιοθετήθηκεστις 7 Ιουνίου 1908, διορθώθηκε αρχικά τον Μάρτιο του 1923, πάλι το 1933 και τέλος το 1956 οπότε και καθιερώθηκε. Το Σπάνιελ της Βρετάνης (Επανιέλ Μπρετόν) είναι από τα πιο δημοφιλή και πιο περιζήτητα σκυλιά φέρμας στην Γαλλία. Είναι το αρχέτυπο του κυνηγετικού σκύλου με τις πολλές ικανότητες, κυνηγώντας όλα τα θηράματα, σ'όλες τις περιοχές. Μπορεί να κολυμπήσει μέσα στα έλη η να ακολουθήσει τα αχνάρια του λαγού και αγριοκούνελου μέσα σε δάση και βουνά, μπορεί να δείξει τις ανώτερες ικανότητες του στο κυνήγι της μπεκάτσας στις πεδιάδες κι ιδιαίτερα σε θαμνώδεις με πυκνή βλάστηση περιοχές. Πολύ έξυπνο κι ευαίσθητο , απαιτεί μεγάλη ανθρώπινη ζεστασιά για το ντρεσάρισα του. Πρέπει να μην φερθούμε ποτέ απότομα σ'ένα Σπάνιελ της Βρετάνης κατά την νεαρή του ηλικία. Αυτό το μικρό σκυλί λατρεύει τον αφέντη του και θα κυνηγά πρώτα απ' όλα για να τον ευχαριστήσει. Είναι πολύ τρυφερό πλάσμα και υπεραγαπά τα παιδιά, κι εκτιμά την ζωή σε ένα διαμέρισμα, με την προϋπόθεση να βγαίνει τακτικά . Είναι το ιδανικό σκυλί κάτοικο μεγαλούπολης. Η σιλουέτα του έχει τη χαρακτηριστική ζωτικότητα και την δύναμη αυτής της χωριάτικης κι ανθεκτικής ράτσας. Το κορμί του μοιάζει τετραγωνισμένο. Έχει παχιά ράχη , είναι γεροδεμένο με μηρούς και πλάτες όλο μυς. Τα κοντά και στρογγυλεμένα αυτιά του βρίσκονται ψηλά στο κεφάλι , που κι αυτό είναι στρογγυλό, μ' ένα φαρδύ μουσούδι και γερές μασέλες. Το στήθος του βαθαίνει . Η ουρά του είναι κανονικά κοντή , ενώ μερικά γεννιούνται άνουρα. Το τρίχωμα του , όχι πολύ λεπτό, απλώνεται ομοιόμορφα σ' όλο το σώμα η κάνει ελαφρούς κυματισμούς. Το χρώμα του μπορεί να είναι λευκό κα καφετί, λευκό και πορτοκαλί, λευκό και μαύρο, κάποτε τρίχρωμο λευκό, μαύρο, καφέ. Το ύψος του κυμαίνεται από 46-50 εκατοστά και το βάρος 13-17 κιλά. Μικρός σκύλος, όμορφος, πολύ ενεργητικός, άγρυπνος, δίνει την εντύπωση του μικρού ,έξυπνου, πολύ ζωηρού και ευγενικού ζώου. Πρέπει να έχει μια σχεδόν τετράγωνη φιγούρα όταν κοιτάμε απ'το πλάϊ. Ο χαρακτήρας του είναι καλός, ισορροπημένος, ευγενικός, πολύ καλός με την οικογένεια. Κρανίο στρογγυλοειδές όταν κοιτάμε από εμπρός, οι γραμμές κρανίου-ρύγχους παράλληλες ή με μικρή γωνία. Το εύρος του κρανίου στα ζυγωματικά περίπου, 11-12 εκατοστά. Μικρό στοπ που τελειώνει με απαλή γωνία στο ρύγχος. Πρώτος γαλλικός σκύλος φέρμας, κατηγορίας Έπανιέλ. Πρώτος σε αριθμό ζώων από όλες τις ράτσες σκύλων φέρμας. Εξαιρετικός κυνηγός, προικισμένος από τη φύση του με ένστικτο, με αξιοπρόσεκτη όσφρηση και μεγάλη αντοχή στην κούραση. Παραμονεύει σε μέτρια απόσταση από τον κύριο του, με το κεφάλι σηκωμένο αλλά όχι ψηλά. Είναι παραδεκτός στη κοιλάδα κυνηγώντας λαγούς και πέρδικες, εξαιρετικός στα δάση και στα σύδεντρα κυνηγώντας μπεκάτσες γιατί δε φοβάται ούτε τους θάμνους ούτε τα αγκάθια. Συνδυάζει τα προτερήματα ενός καλού σκύλου φέρμας κι ενός καλού ριτρήβερ. Είναι πολύ ανθεκτικός στο κρύο και ικανός να πάει να φέρει σκοτωμένη πάπια μέσα άπ' τη θάλασσα ή τη λίμνη, ότι θερμοκρασία κι αν έχει. Μερικές φορές ακόμα τον χρησιμοποιούν σαν ιχνηλάτη για μεγάλο κυνήγι, αυτό όμως δεν συνιστάται, αν θέλουμε να διατηρήσουμε τις ιδιότητες του σαν σκύλου φέρμας. Είναι ένας από τους πιο ευγενικούς και υποταγμένους σκύλους. Μερικές φορές μάλιστα είναι πάρα πολύ στοργικός. Πολύ ευαίσθητος, δεν πρέπει να υφίσταται βίαιη εκγύμναση (αυτός ό κυνηγετικός σκύλος πού έγινε σκύλος συντροφιάς είναι μάλλον το είδος τού «μαμμόθρεφτου»). Μέγεθος : Από 47 έως 51 εκατοστά. Ιδανικό μέγεθος για αρσενικά : 48-50 εκατ. Ιδανικό μέγεθος για θηλυκά : 47-49 εκατ. Γενική όψη Έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κομψού σκύλου, με έξυπνη και πολύ ζωηρή φυσιογνωμία. Είναι κοντόχοντρος, βραχύγραμμος, γεμάτος ζωτικότητα και ρώμη. Έχει πάντα δίχρωμο τρίχωμα, σχηματισμένο από τρίχες λεπτές χωρίς υπερβολή, πού καλύπτει καλά τον κορμό. Κεφάλι. Γενικά στρογγυλό. Κρανίο μέσου μήκους, πλαϊνά τοιχώματα τονισμένα και στρογγυλά. Ρινομετωπικό κοίλωμα αρκετά τονισμένο, αν και ελαφρά κυρτό. Μουσούδα αρκετά μυτερή, χωρίς υπερβολή, έτσι πού ό σκύλος δεν έχει λυκοειδή όψη. Ρύγχος πολύ πιο βραχύ από τόν μεγάλο άξονα τού κρανίου, ίσιο ή ελαφρά καμπυλωτό. Άκρορρίνιο καστανό ή ρόδινο. Ό χρωματισμός του είναι λιγότερο ή περισσότερο σκούρος, ανάλογα με το χρώμα τού ζώου (για την ασπρόμαυρη ποικιλία τό άκρορρίνιο είναι μαύρο). Μύτη πολύ ανοιχτή, ελαφρά γωνιώδης. Χείλη λεπτά, αρκετά ανασηκωμένα. Το πάνω χείλος ξεπερνάει λίγο το κάτω χείλος. Αυτιά φυτεμένα ψηλά, ανάλογα με το σχήμα τού κεφαλιού, περισσότερο κοντά παρά μακριά (τα πολύ μακριά αυτιά δεν είναι επιθυμητά σε ένα σκύλο πού κυνηγάει στους θάμνους), ελαφρά στρογγυλεμένα, μέ λίγο τρίχωμα, αλλά κυματιστό. Μάτια σκούρα κεχριμπαρένια, με βλέμμα ζωηρό και εκφραστικό. Δόντια φυτεμένα καλά και άσπρα. Κορμός. Λαιμός μέσου μήκους, χωρισμένος από τους ώμους, πού δίνει στο σκύλο χαριτωμένο κράτημα τού κεφαλιού. Ή σύνδεση τού ακρωμίου με τη ράχη γίνεται με απαλή γραμμή. Ποτέ διπλοσάγονο. Στήθος πού κατεβαίνει μέχρι το επίπεδο τού αγκώνα. Πλευρά αρκετά πλατιά και στρογγυλεμένα. Μέση πολύ ανασηκωμένη. Ράχη βραχεία, ακρώμιο ελεύθερο, ποτέ υψωμένο. Όσφύς βραχεία, πλατιά και ρωμαλέα. Νώτα ελαφρά λοξά και πολύ μυώδη. Κνήμες πολύ ίσιες στο σύνολο τους, καλυμμένες με αραιές φράντζες από κυματιστό τρίχωμα. Βραχίονες μυώδεις και οστεώδες. Αγκώνες με καλές αναλογίες και χωρίς παρεκκλίσεις. Φτέρνες ελαφρά λοξές, λεπτές και μυώδεις. Πίσω σκέλη: μηροί πλατιοί, πολύ χαμηλοί, πολύ μυώδεις. Ιγνύες στην Ινδία κάθετη γραμμή με την άκρη των γλουτών και όχι πολύ άγκωνώδεις. Ταρσοί κάθετοι. Πόδια με καλές αναλογίες, κάθετα, στενά, ούτε προς τα μέσα ούτε προς τα έξω. Δάχτυλα σφιχτά, με τρίχωμα ανάμεσα τους. Πέλματα σφιχτά και ανθεκτικά. Νύχια κοντά καί δυνατά. Ουρά. Τό Έπανιέλ της Βρεττάνης γεννιέται συχνά άνουρο. Διαφορετικά πρέπει να έχει ουρά 10 εκ. Γενικά είναι ελαφρά στρεβλή και καταλήγει σε φράντζα ή μπούκλα από τρίχες. Στέκεται ίσια ή πεσμένη. Τρίχωμα. Τρίχωμα λεπτό χωρίς υπερβολή, επίπεδο ή πολύ ελαφρά κυματιστό στο σύνολο τού κορμού, λίγο μεταξένιας υφής αλλά λιγότερο άπ' όσο στα υπόλοιπα Έπανιέλ. Πολύ πυκνό, πολύ σφιχτό με κυματιστές φράντζες στη γούνα, στο πίσω μέρος των σκελών και κάτω από την κοιλιά. Χρώματα: τα προτιμότερα είναι το άσπρο και καφετί ή άσπρο και πορτοκαλί. Μπορούμε επίσης να βρούμε ζώα με τρίχωμα με ανάμικτους τους δύο αυτούς χρωματισμούς. Το άσπρο Εχοντας πλέον κατανοήσει και αποδεχθεί πως η έννοια κυνήγι είναι απόλυτα ταυτισμένη με τη συνύπαρξη κυνηγού-κυνηγόσκυλου, σε κάθε μορφή κυνηγετικής δραστηριότητας, είναι ωφέλιμο να εστιάσουμε την προσοχή μας για μία ακόμη φορά σε αντιπροσωπευτικές φυλές σκύλων. Τόσο για να αναδείξουμε τις αρετές και τα φυσικά προσόντα τους όσο και να αποσαφηνίσουμε αρκετά ερωτήματα που συχνά προκαλούν σύγχυση στο χώρο της κυνηγετικής κυνοφιλίας. Διότι αυτά κάποιες φορές προκαλούν έντονες διαμάχες και αμφισβητήσεις, ενώ η κατευθυνόμενη κυνοφιλική «μόδα» επιβάλλει φυλές, εκπροσώπους τους και διάφορα πρότυπα τα οποία λόγω της μεθόδευσης δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Το κυνηγόσκυλο από όποια φυλή και αν προέρχεται, εφόσον διαθέτει σε ικανοποιητικό βαθμό τα μορφολογικά στάνταρ και τα φυσικά προσόντα της φυλής από την οποία προέρχεται είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ανταποκριθεί πλήρως στην αποστολή του. Το γαλλικό επανιέλ μπρετόν είναι ένας σκύλος που αγαπήθηκε και εκτιμήθηκε τόσο για τα άριστα κυνηγετικά προσόντα του όσο και για τον υπέροχο χαρακτήρας του. Είναι ένας σκύλος φέρμας με γαλλική... υπογραφή που συναγωνίζεται επάξια εκπροσώπους άλλων φυλών (ηπειρωτικών) αλλά και βρετανικών, ενώ ως προς το τελικό αποτέλεσμα μάλλον δεν έχει ανάγκη να ζηλέψει κάτι από τους ανταγωνιστές του. Αρκετοί παράγοντες της διεθνούς κυνοφιλίας προφήτεψαν πριν από μερικά χρόνια ότι το επανιέλ εξελισσόμενο θα αποτελέσει το σκύλο-επιλογή του μέλλοντος, εξαιτίας του υψηλού ταμπεραμέντου του, των φυσικών προσόντων και του χαρακτήρα του και άλλων προτερημάτων τα οποία περικλύονται σε ένα «μικρό» βολικό αλλά απόλυτα αρμονικά σωματικό μέγεθος. Περιμένοντας να αποδειχθεί η επαλήθευση της «προφητείας» αρκούμαστε να θαυμάζουμε ένα υπέροχο και τρυφερό κυνηγόσκυλο σε κάθε στιγμή της ζωής του τόσο στο σπίτι όσο και σε δράση στους κυνηγότοπους, εκεί που απ' ό,τι φαίνεται κερδίζει κάθε δύσκολη αποστολή που του ανατίθεται. Επίσημο στάνταρ του Επανιέλ Μπρετόν FCI-Στάνταρ Νο 95/28-4-1995 Καταγωγή: Γαλλία Ημερομηνία δημοσίευσης: 13-3-2001 Ταξινόμηση FCI: Ομάδα 7: Σκύλος φέρμας, τμήμα 1.2: Ηπειρωτικός σκύλος φέρμας τύπου επανιέλ, με δοκιμές εργασίας Μικρό ιστορικό Σκύλος γαλλικής καταγωγής και πιο συγκεκριμένα από το κέντρο της Βρετάνης. Είναι αριθμητικά η πρώτη φυλή σκύλων φέρμας στη Γαλλία. Πιθανώς ο πιο παλιός σκύλος του τύπου Επανιέλ. Βελτιώθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα με διάφορες διασταυρώσεις, συνετά και επιλεκτικά, για τη δημιουργία ενός πραγματικού σκύλου φέρμας. Το πρώτο σχέδιο στάνταρ συντάχθηκε την 3-3-1907 και υιοθετήθηκε την 7-6-1908, τροποποιήθηκε το Μάρτιο του 1923, διορθώθηκε εκ νέου το 1933, έπειτα το 1956 και το 1995. Τροποποιήθηκε ολοσχερώς το 2001. Γενική εμφάνιση Ο πιο μικρός σκύλος φέρμας. Αρμονικά φτιαγμένος με ένα στερεό σκελετό όχι χονδροειδή. Σύνολο συμπαγές και γεροδεμένο γεμάτο ζωηράδα και ευκινησία, παραμένοντας αρκετά κομψό. Σκύλος ρωμαλέος, με βλέμμα ζωντανό και έξυπνη έκφραση. Γενικά έχει την όψη ενός μικρού «COB», κοντόχονδρο, γεμάτο ενέργεια, έχοντας διατηρήσει κατά την εξέλιξή του, το κοντόχονδρο μοντέλο που επιζητήθηκε και σταθεροποιήθηκε από τους αναμορφωτές της ράτσας. Σημαντικές αναλογίες Το κρανίο είναι πιο μακρύ από το ρύγχος με σχέση 3 προς 2. Υψος θώρακα ελαφρά μικρότερο από το μισό του ύψους στο ακρώμιο. Μήκος κορμού όμοιο με το ύψος στο ακρώμιο (εγγεγραμμένος στο τετράγωνο). Συμπεριφορά – Χαρακτήρας Σκύλος που προσαρμόζεται σε κάθε περιβάλλον, κοινωνικός, ισορροπημένος, με έξυπνη και προσεκτική έκφραση. Σκύλος πολυτάλαντος σε κάθε θήραμα και τερέν, με πάθος και πρωιμότητα. Αξιόλογος στην έρευνα, στην κίνηση, στην όσφρηση, στην έκταση της έρευνας και με αυθορμητισμό και σταθερότητα στη φέρμα. Αριστος επαναφορέας και με ικανότητα προς εκπαίδευση. KEΦAΛI Ιδανικές αναλογίες: Κρανίο – 3, Ρύγχος – 2 ή περίπου 12 cm / 8 cm. Καλά σμιλεμένο με δέρμα καλά προσκολλημένο. Κρανιακή χώρα: Κρανίο ελαφρώς στρογγυλωμένο βλέποντάς το από μπροστά όπως και από πλάγια. Βλέποντάς το από πάνω οι πλάγιες πλευρές είναι ελαφρά κυρτές. Οι κρανιο-προσωπικές γραμμές είναι παράλληλες. Το φάρδος του κρανίου ανάμεσα στα ζυγωματικά τόξα είναι ελαφρώς μικρότερο του μήκους του. Τα οφρυακά τόξα δεν είναι προεξέχοντα, αλλά σχηματίζουν μια καμπύλη ελαφρώς στρογγυλεμένη. Η μετωπική ραφή είναι λίγο τονισμένη. Το στοπ έχει μια ελαφρά κλίση. Η ινιακή απόφυση όπως και τα ζυγωματικά τόξα είναι μέτρια τονισμένα. Μετωπική χώρα: Ακρορρίνιο: Φαρδύ με ρουθούνια ευρύχωρα, υγρά και καλά ανοικτά, με χρώμα σε αρμονία με το τρίχωμα, όπως και το περίγραμμα των βλεφάρων. Ρύγχος: Σε ευθεία γραμμή. Οι πλάγιες γραμμές είναι σχεδόν παράλληλες... Χείλη: Χωρίς χαλαρότητα, όχι άφθονα, αρκετά λεπτά και καλά εφαρμοσμένα. Το κάτω χείλος είναι διακριτικά σκεπασμένο από το άνω χείλος, του οποίου το περίγραμμα κυρτώνει προοδευτικά έως τη συναφή των χειλιών, η οποία είναι εμφανής και καλά κλειστή. Χωρίς αποχρωματισμό. Οδοντοστοιχία: Με δόντια καλά εμφυτευμένα, πλήρης και υγιής. Κλείσιμο «ψαλιδιού». Μάγουλα: Λίγο γεμάτα με δέρμα καλά προσκολλημένο. Μάτια: Ελαφρώς λοξά. Με έκφραση έξυπνη, γλυκιά, ειλικρινή. Ελαφρώς οβάλ, όχι σφαιρικά. Με λεπτά και καλά προσαρμοσμένα βλέφαρα, καλά χρωματισμένα. Το χρώμα της ίριδας σε αρμονία με το τρίχωμα κατά προτίμηση σκούρο. Η έκφραση των ματιών σε συνδυασμό με την ανύψωση των αφτιών δημιουργούν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ράτσας, την «έκφραση Μπρετόν». Αφτιά: Προσκολλημένα ψηλά, τριγωνικά, αρκετά πλατιά μάλλον κοντά. (Τραβώντας τα προς τα εμπρός, η άκρη τους δεν ξεπερνά το στοπ). Το άνω μέρος καλύπτεται μερικώς από κυματοειδές τρίχωμα ενώ το κάτω από λείο τρίχωμα. Πάντα πολύ ευκίνητο όταν ο σκύλος προσέχει κάτι ή είναι σε δράση. ΛAIMOΣ Μέτριου μήκους, καλά μυώδης, κωνοειδής και ελαφρά στρογγυλεμένος. Εξέρχεται καλά από τις ωμοπλάτες, χωρίς καταλαίμι (προγούλι). ΣΩMA Γραμμή ράχης: Ευθύγραμμη έως το νεφρό και την αρχή των καπουλιών. Ακρώμιο: Αρκετά ευκίνητο, λίγο ανυψωμένο. Μέση (νεφρό): Κοντή, φαρδιά και μυώδης. Καπούλια: Πολύ ελαφρά επικλινή, φαρδιά και μυώδη. Ισχία (γοφοί): Χαμηλότερα από το ακρώμιο και λίγο εξέχοντα. Οι άκρες τους ανέρχονται στο ύψος της ράχης. Θώρακας: Κατεβασμένος έως το ύψος του αγκώνα, φαρδύς με τις πλευρές καλά κυκλωτές, χωρίς να είναι κυλινδρικός. Στέρνο φαρδύ και λίγο ανασηκωμένο προς τα πίσω. Οι τελευταίες πλευρές είναι μακριές και ευλίγιστες. Κοιλιά: Πολύ ελαφρά ανασηκωμένη. Λαγόνες: Λίγο ανερχόμενοι και λίγο εκτεταμένοι. Ουρά: Προσκολλημένη ψηλά, φέρεται οριζόντια ή ελαφρώς προς τα κάτω. Το Επανιέλ Μπρέτον μπορεί να γεννηθεί και άνουρο ή βραχύουρο. MΠPOΣTINA ΣKEΛH Κάθετα με ευλύγιστες και δυνατές αρθρώσεις. Ωμοπλάτη: Ευκίνητη, μακριά (το 30% του ύψους στο ακρώμιο), καλά προσκολλημένη στο θώρακα, με πυκνούς μυς. Η λοξότητά της είναι αυτή ενός καλπαστή, δηλαδή μεταξύ 55° και 60° μοιρών από το οριζόντιο. Οι άκρες των ωμοπλατών έχουν απόσταση η μία από την άλλη περίπου 5 εκατοστά. Βραχίονας: Φαρδύς, εύρωστος, με εξέχοντες μυς. Το μήκος του είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από αυτό της ωμοπλάτης. Η ωμοπλάτο-βραχιονική γωνία είναι περίπου 115° με 120° μοίρες. Αγκώνας: Καλά κολλημένος στο σώμα, στον άξονα του κάθετου. Αντιβράχιο: Μυώδες, φαρδύ και νευρώδες. Το μήκος του είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από αυτό του βραχίονα. Ευθυτενές. Καρπός: Αρθρωση δυνατή με εμφανείς και γερούς τένοντες. Μετακάρπιο: Δυνατό, ρωμαλέο και ευλύγιστο. Ελαφρά λοξό μεταξύ 10° και 15° μοιρών από την κάθετο. Ακροπόδια: Μάλλον στρογγυλά, δάκτυλα σφιχτά, μαξιλαράκια στερεά, νύχια κοντά. ΠIΣΩ ΣKEΛH Κάθετα, καλά παράλληλα βλέποντάς τα από πίσω. Μηρός: Φαρδύς με πυκνούς και εξέχοντες μυς. Η λοξότητά του ως προς το οριζόντιο είναι μεταξύ 70° και 75° μοίρες. Κνήμη: Το μήκος της είναι λίγο μεγαλύτερο από εκείνον του μηρού, με μυς στεγνούς και εξέχοντες. Φαρδιά και μυώδης στο άνω μέρος, λεπταίνει προοδευτικά ως την άρθρωση του ταρσού. Η μηρο–κνημιαία γωνία είναι περίπου 130° μοίρες. Ταρσός: Πολύ γερός, στεγνός με εμφανείς τένοντες. Μετατάρσιο: Δυνατό, βλέποντάς το σε προφίλ είναι σχεδόν κάθετο. Ακροπόδια: Πιο μακριά από τα εμπρός διατηρώντας τα ίδια χαρακτηριστικά. KINHΣH Οι διάφορες κινήσεις είναι επιδέξιες, αλλά και δυνατές, κανονικές και γεμάτες ζωντάνια. Τα σκέλη μετακινούνται καλά σε γραμμή, χωρίς υπερβολικές κάθετες ταλαντώσεις του κορμού και πλάγια κουνήματα. Οι σύνδεσμοι της ράχης παραμένουν σταθεροί, ο καλπασμός είναι η κύρια κίνηση στο τερέν. Ο ρυθμός του είναι γρήγορος και με μέτριας ευρύτητας ανοίγματα. Τα πίσω σκέλη δεν εκτινάσσονται προς τα πίσω (καλπασμός συγκεντρωμένος, μαζεμένος). ΔEPMA Λεπτό, καλά προσκολλημένο και καλά χρωματισμένο. Τρίχωμα: Πρέπει να είναι λεπτό, όχι μεταξένιο, ίσιο ή πολύ ελαφρά κυματοειδές πάνω στο σώμα. Ποτέ κατσαρό. Λείο στο κεφάλι και στο εμπρός μέρος των σκελών. Στο πίσω μέρος των σκελών υπάρχει άφθονο τρίχωμα με κρόσσια που μικραίνουν προοδευτικά σε μήκος έως τον καρπό ή τον ταρσό αντίστοιχα. Χρώμα: Λευκό – πορτοκαλί, το πιο διαδεδομένο. Λευκό – καστανό, το χρώμα των πρώτων Μπρετόν, αρκετά σπάνιο. Λευκό – μαύρο, χρώμα κι αυτό των πρώτων Μπρετόν, δεύτερο σε διάδοση. Τρίχρωμο: Λευκό – πορτοκαλί και μαύρο ένα χρώμα της μόδας. Λευκό – πορτοκαλί και καστανό, ένα χρώμα πολύ σπάνιο. Ή στικτό με τον έναν ή τον άλλο συνδυασμό. Η μονοχρωμία δεν είναι αποδεκτή. YΨOΣ Αρσενικά: Ελάχιστο: 48cm με μία ανοχή 1 cm λιγότερο. Μέγιστο: 51cm με μία ανοχή 1 cm περισσότερο. Θηλυκά: Ελάχιστο: 47cm με μία ανοχή 1 cm λιγότερο. Μέγιστο: 50cm με μία ανοχή 1 cm περισσότερο. Ιδεώδες ύψος: Αρσενικά 49-50 cm, θηλυκά: 48-49 cm EΛATTΩMATA Κάθε παρέκκλιση ως προς τα προηγούμενα, πρέπει να θεωρηθεί ως ελάττωμα το οποίο θα τιμωρηθεί ανάλογα με τη σοβαρότητά του. * Χαρακτήρας: Δειλία, βλέμμα απόμακρο. * Γραμμές κεφαλιού: Πολύ ελαφρά αποκλίνουσες. * Ακρορρίνιο: Ελαφρός αποχρωματισμός, εσωτερικό ρουθουνιών αποχρωματισμένο. * Οδοντοστοιχία: Κλείσιμο «Τανάλιας». Δόντια κακώς εμφυτευμένα. * Ρύγχος: Αδύνατο ή σαν «σφυρίκτρα». * Χείλη: Παχιά, όχι αρκετά ή πολύ κρεμαστά, υπερβολική χαλαρότητα. * Μάτια: Σφαιρικά ή γουρλωμένα. Αμυγδαλωτά ή στρογγυλά. * Αφτιά: Προσκολλημένα πολύ χαμηλά. Στενά στη βάση τους. * Ράχη: Κοίλη ή κυρτή. * Καπούλια: Πολύ στενά, πολύ επικλινή. * Κοιλιά: Ογκώδης, ανασηκωμένη (λεβριοειδής). * Ακροπόδια: Πλατιά, πολύ μακριά ή πολύ στρογγυλά. * Λαιμός: Πολύ κοντός, χονδροκομμένος, ελαφρό προγούλι. * Μέση: Μακριά, στενή και αδύνατη. * Λαγόνες: Πολύ αδύνατοι, συχνά συνυπάρχουν με μια μέση εξίσου στενή και αδύνατη. * Σκέλη: Λεπτοφυή. Αγκώνες αποκολλημένοι από το σώμα. Ραιβοπόδια έσω ή έξω. * Τρίχωμα: Κοντό επάνω στο σώμα. ΣOBAPA EΛATTΩMATA * Συμπεριφορά: Ιδιοσυγκρασία απαθής., * Κρανίο: Ζυγωματικά τόξα πολύ προεξέχοντα. Πολύ έντονο στοπ. Οφρυακά τόξα πολύ προεξέχοντα. * Μάτια: Ανοιχτόχρωμα, βλέμμα μοχθηρό ή αρπακτικού πουλιού. * Λαιμός: Υπερβολικού μήκους. Εντονο προγούλι. * Κίνηση: Δυσχέρεια κατά την κίνηση. EΛATTΩMATA AΠOKΛEIΣMOY Κάθε ελάττωμα σχετικό με το χαρακτήρα δηλαδή: Σκύλος που δαγκώνει, που είναι επιθετικός με τους σκύλους ή τον άνθρωπο. Σκύλος δειλός. Ελλειψη τύπου: Ανεπάρκεια εθνικών τυπικών χαρακτηριστικών. Σκύλος που στο σύνολό του δεν μοιάζει με τους ομογενείς του. Υψος: Εκτός ορίων του στάνταρ. Γραμμές κεφαλιού: Χαρακτηριστικά συγκλίνουσες. Αφτί: Λευκές τρίχες στο τρίχωμά του. Μάτια: Πολύ ανοιχτόχρωμα, ετερόχρωμα, στραβισμός, εντρόπιο ή εκτρόπιο. Τοποθετημένα ή τοποθετημένο σε λευκό φόντο. Σιαγόνες: Προγναθισμός ή οπισθογναθισμός. Οδοντοστοιχία: Οι πρώτοι προγόμφιοι (ΡΜ-1) καθώς και οι τρίτοι γόμφιοι (Μ- 3) είναι δόντια χωρίς σπουδαιότητα. Δεν είναι αποδεκτή η απουσία δύο προγόμφιων (ΡΜ-2) ή ενός δεύτερου προγόμφιου (ΡΜ-2) και ενός τρίτου προγόμφιου (ΡΜ-3). Η απουσία των δύο αυτών δοντιών (ΡΜ-2, ΡΜ-3) όταν αυτά βρίσκονται σε συνέχεια, συνεπάγεται αποκλεισμό. Η απουσία οποιουδήποτε άλλου δοντιού συνιστά επίσης αποκλεισμό. Χρωστική: Εντονος αποχρωματισμός του ακρορρινίου και των βλεφάρων. Σκέλη: Παρουσία ψευδοδακτύλων (παρανύχων). Σοβαρή μορφολογική ανωμαλία. Τα αρσενικά πρέπει να έχουν δύο όρχεις με φυσιολογική εμφάνιση πλήρως κατεβασμένους μέσα στο όσχεο. Στάνταρ εργασίας Επανιέλ Μπρετόν Αποδεκτό από τον όμιλο ΓΑΛΛΙΑΣ ΕΠ. ΜΠΡΕΤΟΝ την 19-1-1986 Το Επανιέλ. Μπρετόν είναι σκύλος γεμάτος ενέργεια, έξυπνος, με ζωηρό βλέμμα. Κίνηση: Περήφανη, ζωντανή και σπινθηροβόλα. Καλπασμός ενεργητικός και εύκολα κυλιόμενος, με γρήγορες εναλλαγές μαζεμένων κινήσεων. Απορρίπτεται ο επιμήκης ή πηδητικός καλπασμός. Κράτημα κεφαλιού: Το κεφάλι πρέπει να φέρεται ψηλά, όχι υπερβολικά υπεράνω της γραμμής της ράχης. Η γραμμή ρύγχους – κρανίου έχει μια ελαφριά κλίση. Το κεφάλι είναι πάντα κινητικό, φανερώνοντας μια βεβαιότητα και μια επιδέξια οσφραντική ικανότητα κατά την αναζήτηση του θηράματος. Ωστόσο, κάτω από δύσκολες περιστάσεις είναι αποδεκτοί οι γρήγοροι έλεγχοι αναθυμιάσεων στο έδαφος. Ερευνα: Πρέπει να είναι έξυπνη, μεθοδική, όχι μηχανική, αποδεικνύοντας ότι ο σκύλος κυνηγά «διαρκώς». Προσαρμοσμένη στη φύση και στη διαμόρφωση του τερέν, έτσι ώστε να υπάρχει σταθερή επαφή με τον κυναγωγό. Φέρμα: Μετά από ένα γρήγορο έλεγχο μιας ελάχιστη αναθυμίασης, ο σκύλος πρέπει να «ανέβει» με δύναμη και σιγουριά για να μπλοκάρει το θήραμα. Η φέρμα πρέπει να είναι πάντα σε όρθια θέση ακόμη και στην περίπτωση μιας απότομης φέρμας. Ωστόσο, σε μια φέρμα έκπληξης είναι ανεκτή μια άλλη στάση υπό τον όρο το ρύγχος έστω να είναι καλά ψηλά προς την κατεύθυνση του θηράματος, φανερώνοντας ότι κυριαρχεί επάνω του. Ποντάρισμα: Κατόπιν διαταγής του κυναγωγού, πρέπει να είναι αυθόρμητο φανερώνοντας αποφασιστικότητα και σύνεση έτσι ώστε να διατηρεί την επαφή με το θήραμα έως το ξεπέταγμα. Η άρνηση πονταρίσματος είναι σοβαρό ελάττωμα (εκτός εάν το θήραμα βρίσκεται πολύ κοντά). Απόρτ: Σε έδαφος ή νερό. Εκτελείται κατόπιν διαταγής του κυναγωγού με αυθορμητισμό, ζωηράδα και ταχύτητα.        Ο ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΗΣ ΕΠΑΝΩ-UP © Giorgio Peppas