Η συμπεριφορά του τραυματισμένου λαγού εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως. Ο λαγός που χτυπιέται από τα σκάγια σε όχι ζωτικά σημεία του σώματος, τρέχει με μικρότερη ή μεγαλύτερη ταχύτητα, αναλόγως αν η τουφεκιά τον έβλαψε στα μπροστινά ή πισινά πόδια, στο στήθος, στο Θώρακα, στο κεφάλι, στα καπούλια κ.λπ.

Όταν αισθανθεί το πλήγμα, μαζεύεται σαν να θέλει να συμπιέσει το τραύμα, με το σπασμό, αλλ' όχι πάντοτε σιωπά. Αν πρόκειται για οδυνηρό τραύμα, π.χ. σπάσιμο ενός ποδιού, δεν εγκαταλείπει τη φυγή και τρέχοντας φωνάζει. Εμείς έχουμε κατ' επανάληψη δει να σέρνεται με την απελπιστική δύναμη, ενώ είχε τα μπροστινά πόδια τελείως κομμένα από την τουφεκιά και παρατηρήσαμε ότι κατά τη φυγή χρησιμοποιούσε τα πισινά πόδια και το στήθος για να ωθήσει τη μετακίνηση στην εσχάτη του ενέργεια σωτηρίας.

Οι φωνές του είναι από πόνο και μαζί από τρόμο, διότι φοβάται ότι θα πιαστεί από τα καταδιώκοντα σκυλιά. Περισσότερο από τον πόνο, τον κυριεύει ο τρόμος των σκυλιών. Μπορεί να συμβεί, όταν κτυπηθεί από την τουφεκιά, να πέσει στο έδαφος και να κάνει το νεκρό, όπως μπορεί να κυλιστεί στο έδαφος, σε ξερά φύλλα, σε άχυρα, όπως μπορεί να πηγαίνει εδώ κι εκεί χωρίς να κατορθώνει να βρει το μονοπάτι, όπως μπορεί να σκοντάψει και να μείνει ακίνητος σ' ένα πρόχειρο κρυψώνα, όπως μπορεί να χάσει τον προσανατολισμό και να καταλήξει στο στόμα του σκύλου ή ανάμεσα στα πόδια του κυνηγού.

Σε μερικές απ' αυτές τις περιπτώσεις, πιστεύετε εν γένει ότι ο λαγός δεν είναι πια σε θέση να στηριχτεί στα πόδια του και να ξαναρχίσει το τρέξιμο . Στην περίπτωση που προσποιείται το νεκρό , εξ αιτίας του τραύματος η της τρομάρας και ολιγοψυχίας, αυτός σηκώνεται μονομιάς στα πόδια του και τρέχει σαν βολίδα στο κοντινό δάσος η σε άλλη πυκνούρα πριν τα σκυλιά τον πιάσουν η ο κυνηγός κατορθώσει να γεμίσει το όπλο του .

. Σε πολλές περιπτώσεις, ο λαγός, παρ' όλο ότι είναι αρκετά βαριά τραυματισμένος, κατορθώνει να φύγει και να χαθεί, αφήνοντας στο έδαφος ορατά ίχνη αίματος. Πάνω σ' αυτά τα ίχνη τα σκυλιά προχωρούν και οι κυνηγοί ακολουθούν. Η ιχνηλασία των σκυλιών, και οι έρευνες των λαγοκυνηγών οδηγούν σχεδόν πάντοτε στην ανεύρεση του θηράματος.

Τα μη σοβαρά τραύματα, εκείνα που δεν προκαλούν το σπάσιμο των ποδιών ή μεγάλες απώλειες αίματος ή εσωτερικές αιμορραγίες, επιτρέπουν στο λαγό να καταφύγει μακριά και να εξαφανίσει τα ίχνη του. Στην περίπτωση αυτή, η συμπεριφορά του τραυματισμένου λαγού υπακούει στο ένστικτο του, να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο από τους διώκτες του και να εκτελέσει όλα τα τεχνάσματα για να ξεφύγει από τις επανειλημμένες επιθέσεις τους.

Μερικές φορές ο τραυματισμένος λαγός τρέχει ταχύτατο σαν να μην τον κτύπησαν τα σκάγια. Τρέχει και έπειτα απότομα πέφτει κατά γης ψυχορραγώντας. Η δίωξη των σκυλιών σ' αυτή την περίπτωση μπορεί να έχει επιτυχία. Ένας ελαφρά τραυματισμένος λαγός, παρ' όλο ότι δύσκολα ξαναβρίσκεται, δεν πρέπει να θεωρείται χαμένος. Χρειάζεται, όμως, μεγάλη πείρα και υπομονή για να ανακαλυφθεί το νήμα των ιχνών και να ξαναβρεθεί. Κατά τη συνήθεια και τη μέθοδο, ο λαγοκυνηγός, πολλές φορές, για να αποφύγει μία υπερβολική χρονοτριβή και βλέποντας ότι θα χάσει το υπόλοιπο της κυνηγετικής ημέρας του, εγκαταλείπει τα ίχνη αυτά και ψάχνει άλλο μέρος, όπου τα λαγόσκυλα δείχνουν σημεία νέων ιχνών.

Ένας λαγός, που έχει τραυματισθεί σε τρωτά σημεία, δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί . Εδώ γεννιέται αυθόρμητη η απορία: πώς ο λαγοκυνηγός θα μπορέσει να καταλάβει τη φύση του τραύματος; Είναι μία ερώτηση που περιλαμβάνει την απάντηση, αν ληφθεί υπ' όψη ότι καμία λεπτομέρεια δεν πρέπει να ξεφύγει σχετικά με τη συμπεριφορά του τραυματισμένου θηράματος και σχετικά με τους τρόπους και τις περιστάσεις που επέτρεψαν στο λαγοκυνηγό να τον τουφεκίσει.

Η μακρά εξάσκηση του λαγοκυνηγού δημιουργεί δυνάμεις διαφοροποιήσεως, που είναι αρκετά αποτελεσματικές και, στην περίπτωση αυτή, μπορούν να δώσουν φως στις κρίσεις και συγκεκριμένη έννοια στις εικασίες του. Είναι σπάνιο να μην μπορέσει ένας έμπειρος λαγοκυνηγός να συνθέσει τις ευνοϊκές και τις δυσμενείς υποθέσεις, τις πιθανές και τις απίθανες, τις βέβαιες και τις αμφίβολες και να καταλάβει αν το θήραμα έχει τραυματισθεί σοβαρά ή όχι. Τα στοιχεία κρίσεως είναι δυνατόν να ληφθούν υπ' όψη ακόμη και στο πυκνό δάσος, όπου φαίνονται σαν ανίσχυρα. Αυτά συνοδεύουν τους κυνηγούς με την αδάμαστη επιμονή.

Παν. Τουρτουρόπουλος
Κυνηγετικές Ειδήσεις 1/1/2004