Και σήμερα υπάρχουν στην Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη κυνηγοί που κυνηγάνε αποκλειστικά με γκέκικα. Στη Θράκη υπάρχουν κυνηγοί σε τόπους που πέφτουν ορτύκια, μπεκάτσες, σε περδικοτόπια κ.λ.π μα τουφεκιά δεν έριξαν σε πουλί. Τους εξανδραπόδισε το κυνήγι με γκέκα και το θεωρούν θείο άθλημα, περιπαθή ασχολία. Λατρεύουν τα σκυλιά τους, συναγωνίζονται ποιος θα αποκτήσει το καλύτερο, εξιστορούν τους άθλους τους, και προπάντων τη φωνή τους.

Διατηρεί ο καθένας δύο τρία γκέκικα με χαρακτηριστικά προσόντα το καθένα. Άλλο βρίσκει εύκολα το θήραμα, άλλο το παρακολουθεί αλάθητα χωρίς να γελιέται μετά παραπειστικά τεχνάσματα του αγριμιού, άλλο βρίσκει εύκολα το φευγατισμένο αγρίμι που κρύφτηκε μετά το πρώτο ξεσήκωμα σε μυστηριώδεις και δυσκολοερεύνητη λόχμη.

Είδα λαγό που πήδησε στην αχυρένια στέγη εγκαταλελειμμένου μαντριού και χάλασαν τον κόσμο τα σκυλιά, για να τον αποκαλύψει ένα μόνο που πήρε μυρωδιά από τον αέρα και όχι από τα χνάρια του εδάφους. Έχουμε κυνηγούς που κυνηγά-ε με πολλά γκέκικα μόνο και μόνο για ν' ακούνε την αρμονία που αφήνουν τα κλαφουνίσματα των σκυλιών ανάμεσα από τα βουνά, στις χαράδρες και τις γραφικές πλαγιές, που θελκτικά αντιβοούν. Το κυνήγι με γκέκα το θεωρούν μερικοί μονότονο και πληκτικό. Κάθεσαι στο πόστο σου μια ώρα και περισσότερο πολλές φορές, ενώ με το σκυλί της φέρμας περιπατείς συνεχώς και εναλλάσσεις τις εντυπώσεις σου. Εν τούτοις δεν έχουν δίκιο οι δεύτεροι.

Το κυνήγι μας είναι ελπίδα δυναμική που μας παρασέρνει τη ψυχή στην γλυκιά και έντονη προσδοκία της επιτυχίας. Με το σκυλί της φέρμας απογοητευόμαστε ι όταν ξέρουμε ότι στο μέρος που κυνηγάμε υπάρχουν ελάχιστοι και τετραπέρατοι λαγοί, ότι δεν υπάρχει πέρασμα λόγω του καιρού, ότι ελάχιστες είναι οι πέρδικες και πολυκυνηγημένες που πήραν τα βουνά που βαρυνόμαστε να τα ξανανεβούμε. Με τον γκέκα δεν δημιουργούνται εύκολα απογοητεύσεις Ένας λαγός και αν υπάρχει σε απέραντη περιοχή, που με το σκυλί της φέρμας είναι αδύνατο να ερευνηθεί όλη, ο γκέκας θα ξετρυπώσει τον δόλιο και θα τον πάρει από κατόπι. Ολημερίς θα τον βρίσκει και θα τον χάνει.

Ο θηρευτής θα βρίσκεται πάντα σε εντατική προσοχή που θα την θρέφει και θα αναζωπυρώνει μια γοητευτική έξαψη λαχταριστής ελπίδας. Τα κλαφουνίσματα δεν θα πάψουν και οι ελπίδες πάντα θα βρίσκονται στην ίδια οξύτητα. Η παρτίδα της τράπουλας δεν κλείνει με μια μοιρασιά. Ασταμάτητα παίρνεις φύλλα και ο άσσος, όλο έχεις πιθανότητα πως θα σου πέσει. Έπειτα, η θήρα με τον γκέκα εξασκείται στα πανέμορφα βουνό με τις ρομαντικότερες και πιο ευχάριστες μεταλλαγές των τόνων τους. Οι κάμποι με την άτονη πεζότητα και την πληκτική στερεοτυπία αποκλείουν την εξάσκηση της θήρας με τον γκέκα. Τα βουνά ανέκαθεν ήταν κατοικία θεών και δαιμόνων και ο γκέκας εκεί σε οδηγεί σε μια υπέροχη και μυσταγωγική αρμονία χρωμάτων, γραμμών και μουσικών τόνων. Μα και κάτι άλλο: Στους κάμπους δεν απόμεινε σχεδόν κυνήγι. Το βουνό όσο και να κουρσευτή θα χει το κυνήγι και δόξα το θεό το τσακάλι και η αλεπού δεν θα χαθούν στον αιώνα τον άπαντα. Ο γκέκας με τα αγρίμια αυτά πάντα θα παραδέρνεται και θα σε κατατέρπει.

Κυνηγώντας με σκυλί φέρμας γίνεσαι το υποστατικό του. Κρεμάς την ευτυχία σου από την ικανότητα του σκυλιού σου που σε οδηγεί στο ψάξιμο του. Είσαι ο... δορυφόρος του-όχι οπλοφόρος γιατί η λέξη είναι τυποποιημένη απ' τα αρχαία Βγαίνοντας όμως σε κυνήγι, αν ο σκύλος σου είναι γκέκας εσύ θα σαι ο Βεληγκέκας του. Το κυνήγι αυτό απαιτεί ικανότητες και στα δύο... πρόσωπα. Ο κυνηγός πρέπει να γνωρίζει τα μέρη, για να οδηγήσει το γκέκα του, σ' όλες τις λεπτομέρειες του, και τις ιδιοτροπίες των θηραμάτων λαγού, αλεπούς , τσακαλιού- με τις εποχές του χρόνου και εις καιρικές συνθήκες. Αυτά προϋποθέτουν πείρα πολύχρονη και μελέτες επισταμένες. Τα μονοπάτια, τα θαμνώματα τις ανηφοριές, τις κατηφοριές πρέπει να τα γνωρίζεις καλύτερα από το πώς γνωρίζεις τα διαμερίσματα της κατοικίας σου και τα πόμολα της πόρτας σου.

Ο καλός και έμπειρος κυνηγός ξέρει από πού θα βγει ο λαγός και ποιόν δρόμο θα πάρει αρχικά. Ξέρει που θα καταφύγει και από πού θα ξαναγυρίσει όταν προγκιστεί από τον γκέκα που θα τον ξανασηκώσει, Ξέρει ότι πολλές φορές το θήραμα δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω και αλλάζει το πόστο. Η εκλογή του πόστου είναι επιστήμη. Μπορεί να ναι πλαγιά, μπορεί να ναι κορφούλα, μπορεί να ναι βαθιά ρεματιά. Αν δεν γνωρίζεις στην εντέλεια τις λεπτομέρειες αυτές, θα κουράσεις πολύ τον γκέκα και δεν θα βαράς κυνήγι παρά στην τύχη. Ο γκέκας πρέπει να γνωρίζει τους τόπους λεπτομερέστατα. Κάθε θαμνάκι, κάθε νεροφαγιά, κάθε πετρίτσα. Πηγαίνει αν ξέρει τα μέρη-συστημένος στα γιατάκια και ξετρυπώνει το θήραμα στο πι και φι. Αν το χάσει το ξαναβρίσκει με την ίδια ευκολία, Δεν ψάχνει άσκοπα. Τραβάει κατ' ευθείαν εκεί που ξέρει όχι πήγε να βρει το άσυλο του. Πολλές φορές μάλιστα το καταλαμβάνει «εξ' απήνης» και το πνίγει.

Γι' αυτό όσοι κυνηγούν με τον γκέκα, συνήθως δεν ταξιδεύουν για να πάνε σε μακρινά μέρη που έχει κυνήγι. Μένουν στον τόπο τούς και πάντα μένουν ικανοποιημένοι. Τόποι, εξάλλου, που έχουν πολύ κυνήγι δεν είναι κατάλληλοι γκέκιδες. Εδώ κυριολεκτεί η παροιμία που «βγάζουν πολλούς Λαγούς και κανέναν δεν πιάνουν». Ο γκέκας θέλει τόπους με κυνήγι που σπανίζει αλλά για κάμπο δεν κάνει. Στον κάμπο το κυνήγι δεν κάνει γύρους. Παίρνει κατευθύνσεις μεγάλες και πόστα ο κάμπος δεν παρέχει, ούτε και προκαλύμματα για τον κυνηγό. Έπειτα το θήραμα που κυνηγιέται είναι ορατό σε πολλές περιπτώσεις από τον διώχτη του, τον γκέκα που τότε σφίγγεται και το κυνηγά βλέποντάς το. Κουράζεται άσκοπα για να το πιάσει και παρατά την ιχνηλασία που ακριβώς για μας είναι το λαμπρότερο προτέρημα του γκέκα.

Στα σύθαμπα και πολύ πυκνά κυνηγοτόπια με ψηλούς θάμνους, στα «σάρπικα» όπως λένε στη Θράκη, δεν βλάπτει να κρεμάμε στο λαιμό του γκέγκα σφαιρικό κουδουνάκι για να τον παρακολουθούμε πού ψάχνει και ηώς.

Συνηθίζουμε στους χαρακτηριστικούς χτύπους του κουδουνιού και καταλαβαίνουμε από το ρυθμό του, πότε ο γκέκας ψάχνει, πότε το ψάξιμο του είναι επιπόλαιο, πότε είναι κοντά στο θήραμα και θα το ξεπετάξει, πότε τεμπελιάζει και θέλει παρότρυνση, τότε βαριέται και μας αναζητά να έρθει κοντά μας.

Α Ποιμενίδης