Αγγέλου Ποιμενίδη

Αιωνόβιος βέβαια δεν είμαι και οι εμπειρίες μου δεν είναι τόσο ιρανές που να περνούν στα έντυπα με ξαφνιάσματα που ν' αφήνουν εντυπώσεις ανθρώπου που ξανάρχεται στη ζωή από τον Άδη!
Διαθέτω κάποια πείρα γουρουνοκυνηγεσίας και είμαι φορέας εμπειριών που μου διοχέτευσαν φίλοι αγριογούρουνων, αξέχαστοι, της γενιάς που πέρασε λίγο πιο μπροστά από μένα και τώρα δεν υπάρχει πια.

Αλησμόνητοι άνθρωποι με τις αδυναμίες τους κι αυτοί, μα υπέροχοι και άφθαστοι στο είδος του κυνηγίου αυτού, που δεν πρόκειται να τους φτάσουμε όσο κι αν μπορούμε να έχουμε γνώση της πείρας τους.
Οι καιροί αλλάζουν και οι άνθρωποι μαζί...

Και 'μεις τους παλιούς δεν θα φτάσουμε σε κάποιες απόψεις τους, θα τους ξεπεράσουμε σ' άλλα, που σε εκείνους θα φαίνονται λιγότερο σημαντικά .
Ποια είναι λοιπόν για ν' αφήσω τις συναισθηματικές παρελθοντολογίες τα γουρουνόσκυλα που μπορούμε σήμερα να χρησιμοποιήσουμε στην καλύτερη διεξαγωγή της παγάνας ή γενικά στο κυνήγι του αγριογούρουνου;

Μην περιμένεις, φίλτατε μου συνάδελφε, να σου δώσω αμέσως την απάντηση. Δεν είμαι από εκείνους που σπούδασαν ράτσες των σκυλιών στην Ευρώπη και τους ιδιότητες τους στα δελτία των κυνοτροφείων .
0 πολυαγαπητός μου και γκαρδιακός φίλος κ. Ι. Δημητριάδης, μπορεί ! να ξεχωρίσει την ψυχή, μυρωδιά, ιδιοφυΐα και αξία του σκύλου από μία ξανθή τρίχα της ουράς του, εγώ το καταλαβαίνω από τη δουλειά που κάνουν κι ύστερα από εννιακόσιες ενενήντα εννιά δοκιμές.

Βεβαίως η επιστήμη, διεισδυτική και πολυπειραματική ερμηνεύτρια των φαινομένων, κοντεύει πάντα στο ωμέγα της δοσμένης τελειότητας, μα και η καθυστερημένη και με σημειωτόν βήμα οδεύουσα εμπειρία, δεν λαθεύει αυτά που υποστηρίζει.
Έτσι μπορεί να μας ανακοινωθεί από τις στήλες του περιοδικού μας το όνομα του τελειότερου γουρουνόσκυλου, η γενεαλογία του και τα συναφή του, μα εγώ δεν μπορώ να φτάσω ως εκεί. θα μιλήσω από την πείρα μου και του τόπου μου τις γνώσεις, χωρίς να αρνηθώ τις καινοτομίες.
Αρκεί να δοκιμαστούν και να επιβληθούν με το δικαίωμα της αναμφισβήτητης αξίας τους.
Πάντως ο τόπος μας έχει ανάγκη από γουρουνόσκυλα που θα έχει, εφ' όσον θα ανοιχτούν παγανοτόπια που θα μας τραβήξουν στο υπέροχο και γεμάτο ρίγος και συγκινήσεις κυνήγι της αμίμητης παγάνας.

Ποια λοιπόν είναι τα σκυλιά που χρησιμοποιούμε ή θα χρησιμοποιηθούν στις παγάνες και ειδικά για το κυνήγημα του ατρόμητου αγριογούρουνου;
Στο ερώτημα αυτό φαντάζομαι να μην βρεθεί τόσο ρηχός συνάδελφος και να απαντήσει μονοκοπανιά «το δείνα».

Για το λαγό, την πέρδικα, τη μπεκάτσα, για τον κάμπο ή το βουνό, για το βάλτο, ή το θαμνοτόπι, το κρύο ή τη ζέστη κλπ. υπάρχουν πολλοί κατάλληλοι σκύλοι, για τα γουρούνια όμως όχι.
Ο γκέκας αποκλείεται γιατί είναι γρήγορος, οσφραίνεται τα χνάρια του λαγού, καταποδιάζει την αλεπού ή το τσακάλι και παλαβώνεται με το κυνήγημα. Για τον σκύλο της φέρμας, λόγος δεν γίνεται αν και υπάρχουν φαιδροί Νεμρώδ που τους λανσάρουν με τέτοιες φιλοδοξίες.
0 μαντρόσκυλος μπορεί να παρέχει ενδείξεις προτίμησης για το γουρουνοκυνήγι, μα σπάνια να ξεκόψει από τη στρούγκα και το σακούλι του τσοπάνου και να υποδυθεί το ρόλο, που απαιτούμε από την νωθρή και μακάρια ρουτίνα του.

Και μ' όλα ταύτα:
Το γουρουνόσκυλο μπορεί να αναζητηθεί μέσα στα παραπάνω είδη των σκυλιών κι όχι σε ένα καθαρόαιμο και ειδικής ράτσας σκυλί.
Όσα γουρουνόσκυλα άφησαν πίσω τους θρύλο, ήταν τέτοιου είδους σκυλιά, ακαθόριστου γένους και φυλής. Τα είδα και δεν σας μαρτυρώ αν τ' αγκάλιασα ή τα φίλησα πάνω στην ακμή του θριάμβου τους.

Τα είδα να κατευθύνονται πάνω στα γουρούνια μόλις τα ελευθέρωναν από την αλυσίδα τους, για να γαβγίζουν χαρακτηριστικά και να τα ακολουθούν «κατά πόδας» προς τα πόστα, κλαφουνίζοντας:
«Έτοιμοι! Τα φέρνουμε μπροστά σας!».

Είδα γουρουνόσκυλο ψωρατέο με τρία πόδια γιατί το ένα το έκοψε σαν πράσο με τον κοφτερό του χαυλιόδοντα το γουρούνι να κυνηγά καπρί και να το δαγκώνει από τ' αυτί κι άλλο, αδέρφι του, να μπήγει τα δόντια του στο πισινό πόδι του γουρουνιού, στο ίδιο πάντα σημείο, να του κόβει τα νεύρα και να παραλύει το καπρί, το οποίο ύστερα να παρακαλάει σχεδόν, τον κυνηγό, να το γλιτώσει, προσφέροντας του τη χαριστική βολή στο κούτεπο.

Σπασμένη είχε τη σπονδυλική του στήλη, άλλο γουρουνόσκυλο, από ατύχημα του, παλεύοντας με τα γουρούνια.
Στραβοκάνιζε και δύσκολα βημάτιζε πίσω από τον αφέντη του που του χτυπούσαν ακόμα οι φτέρνες του την πολυβασανισμένη του μούρη.
Ακολουθούσε το τσούρμο της παγάνας και ήταν η πυξίδα της. Δεν φουντάριζε στο παγανοτόπι, αν δεν περιέκλειε στις λόχμες του γουρούνια.
Άμα απομακρυνόταν από τους ανθρώπους και λοξοδρομούσε προς το παγανοτόπι, τότε μοναχά δενόταν ο τόπος. Αντιλαμβανόταν τα γουρούνια από πεντακόσια μέτρα.
Τρία και μόνο τρία «γαβ, γαβ, γαβ» φανέρωναν την ανακάλυψη του κρησφύγετου των γουρουνιών και η επιτυχία ήταν βέβαιη.

Τέτοια γουρουνόσκυλα παρουσιάζονται στη γη, όπως και στον κόσμο οι μεγάλοι άνδρες.
Δεκαετίες περνούν για να πετύχει μία περιοχή ένα τέτοιο σκυλί, ενώ ζουν χιλιάδες αντιπρόσωποί του διαφόρων μίξεων nascitur nou fit εων και διασταυρώσεων και ντρεσσάρονται κάθε μέρα στα γουρουνοτόπια χωρίς επιτυχία ή εξέλιξη. Γουρουνόσκυλο λοιπόν και μπορεί να ανήκει σε οποιοδήποτε ράτσα σκυλιών.
Στην Μάκρη θαύμασα γουρούνα σκύλο, ένα θαυμάσιο και καθαρόαιμο ψαρά το Πόιντερ! Πως του φυτεύτηκε η μανία αυτή, μυστήριο!

Έτσι έρχομαι να καταλήξω στη γνώμη, ότι το καπό γουρουνόσκυλο πρέπει να γεννηθεί τέτοιο.
Δεν μπορεί να ασκηθεί για να γίνει γουρούνας, γιατί εάν είναι σβέλτο και μανιακό στο κυνήγι θα παρασυρθεί από τα άλλα κυνήγια λαγό, αλεπού και δεν θα ειδικευτεί στα γουρούνια.
Κι εμείς ζητάμε αποκλειστικά γουρουνόσκυλο, γιατί στα παγανοτόπια βρίσκονται πολλά αγριμικά και σ' αυτά επιδίδονται τα σκυλιά, ενώ τα γουρούνια λουφάζουν και δεν βγαίνουν αν δεν τα προγκίξουν επίμονα.

Υπάρχουν μονιάδες γίγαντες που δεν τους καίγεται καρφί από φωνές και νταβαντούρι.
Βγαίνουν από το γιατάκι τους, ακόμη φοβερίζουν με τους χαυλιόδοντές και το ζουρνά τους το σκύλο και ξαναμπαίνουν στην κρύπτη τους να ησυχάσουν. Το καλό γουρουνόσκυλο θα επιμένει, εκεί γύρω ώρες, ώσπου να ξεσπιτώσει τον αρειμάνιο ησυχαστή.

Το γουρουνόσκυλο για να βρεθεί θα χρειαστούν δοκιμές, επιλογές, παρατηρήσεις και χίλια δύο τερτίπια του είδους αυτού. Κοντολογίς πρέπει να το διακρίνουν οι παρακάτω ιδιότητες.

1ον) Να μην έχει πολυμερή ενδιαφέροντα για όλα τα κυνήγια.
Να ρέπει από τη φύση του στην μονομέρεια και αποκλειστικότητα κι αυτό θα το 'χει η φύση του ή θα του είναι ιδιότητα επίκτητη από ατύχημα του ή συγκλονιστικό επεισόδιο του με τα γουρούνια.
Να έχει δηλ. ψύχωση ή λόξα προς το προς το τρομερό αυτό θήραμα. Τέτοιο σκυλί μπορεί να το πούμε ότι αποτελεί ξεχωριστή οντότητα, όπως οι ξεχωριστοί άνθρωποι του κόσμου.

2ον) Το διαλεχτό γουρουνόσκυλο πρέπει να είναι βαρύ και δυσκίνητο στο κυνήγι του και να μη ζορίζει το θήραμα και να το κυνηγά καταποδιάζοντάς το, αλλά να το απασχολεί με ενοχλήματα τέτοια, που το γουρούνι να νομίζει ότι θα ξεφύγει από τις φοβέρες του.

3ον) Το γουρουνόσκυλο κατά κανόνα πρέπει να είναι δειλό σκυλί και να μη χιμάει πάνω στα γουρούνια σα μανιακό.
Σκυλί περήφανο και πεισματάρικο δεν μπορεί να γίνει γουρούνας. Χιλιάδες σκυλιά ξεκοιλιάστηκαν έτσι από αγριογούρουνα και εκσφενδονίστηκαν τα κομμάτια τους στα γύρω κλαδιά των πουρναριών.

4ον) Κοντόσωμο και μικροκαμωμένο σκυλί με τις ιδιότητες που λέμε, πως πρέπει να είναι προικισμένο, είναι πιο κατάλληλο από έναν γίγαντα Αγ. Βερνάρδου σκύλο, γιατί εμείς δε ζητάμε σκυλί να παλέψει και να καταβάλει το αγριογούρουνο, παρά το κολλητήρι που θα το ενοχλεί σαν τσιμπούρι.

Που θ' αναζητήσουμε τέλος πάντων να βρούμε το αρμόδιο γουρουνόσκυλο αφού δεν έχουν ειδική ράτσα για το θήραμα αυτό και αφού δεν είναι εύκολο να βρει κανείς σκύλο με νεύρο και λόξα να κυνηγά τα αγριογούρουνα;
Η πείρα μου μου λέει πως αυτός πρέπει να αναζητηθεί ανάμεσα στα μπασταρδεμένα μαντρόσκυλα, τα βαριά και δυσκίνητα που μέσα τους να κυκλοφορεί αίμα από γκέκα κι από Σέττερ ακόμα.

Παλιός γουρουνοκυνηγός μου έλεγε πως καλοί γουρουνάδες είναι μικρόσωμοι μαντρόσκυλοι, που τα χαρακτηριστικά του γκέκα βρίσκονται στα μάτια τους τυλιγμένα γύρω με το κανελλί χρώμα του γκέκα.
Χονδροειδώς μπορεί να πει κανείς ότι πρέπει να 'χουν σώμα μικρού μαντρόσκυλου και κεφάλι γκέκα.
Κάτι τέτοιοι μιγάδες καλοί γουρουνάδες, όταν βέβαια ασκηθούν στο είδος αυτό του κυνηγίου με αυστηρή μονομέρεια ή όταν δοκιμάσουν κανένα χτύπημα από χαυλιόδοντές πολυστέναχτου κάπρου.
Και είναι βεβαιωμένο πως «ο παθός γίνεται μαθός» και ότι σκυλί που τραυματίστηκε από γουρούνι και που το έραψε γιατρός, έγινε περισσότερο πεισματάρικο για τα γουρούνια, προφυλακτικό όμως και συνετό.

Κατά πόσο έλυσα το πρόβλημα, συνάδελφε μου, δεν ξέρω. Την επιείκεια και συγκατάβαση σου όμως τη γνωρίζω.
Στοχάσου και συ και συμβουλέψου την πείρα σου. Πάρε και από μένα ότι κρίνεις χρειαζούμενο. Κάνε καλό γουρουνόσκυλο και πες πως το πέτυχες για να κάνουμε και 'μεις το ίδιο.
Τα γουρουνόσκυλα είναι τα ατίμητα και πολυτιμότερα σκυλιά.
Μ' αυτά μονάχα τελεσφορεί η παγάνα κι αυτά της δίνουν θέλγητρα καιλαχτάρες ασύγκριτες προς τις παρόμοιες των άλλων ειδών της κυνηγεσίας.
Η καλή φέρμα, το θεαματικό απορτάρισμα, η μαεστρία του βρεσίματος της φτερούγας που μας συνεπαίρνουν, είναι χαρές που δεν μπορούν να παραβληθούν με τις αξίες του σκυλιού της παγάνας.

Και της παγάνας λιγότερο ή περισσότερο θιασώτες θα γίνουμε όλοι, μία και λιγοστεύουν τα μικροθηράματα, ενώ το ρεύμα προς τα άλλα χόμπι (περπάτημα, θάλασσα, ορειβασία, ψάρεμα) ογκώνεται.

Η παγάνα θα μας τραβήξει με τις απερίγραπτες συγκινήσεις, λαχτάρες και θελκτικότητές της, αφού η θρυλική Πίνδος, η μυθική Ροδόπη και οι άλλοι όγκοι των συνοριακών μας βουνών, διατηρούν το τρανό θήραμα και οι γείτονες μας θερίζουν ότι τα εκτροφεία των ειδυλλιακών μας δρυμών παράγουν .