Αιγαιόγλαρος:
Aιγαιόγλαρος: το πουλί σύμβολο του αρχιπελάγους
Επιστημονική ονομασία: Larus audouinii
Άλλα ονόματα: Κοκκινομύτης, Αντουϊνιός
Ο Αιγαιόγλαρος διαφέρει από τους άλλους γλάρους, επειδή συνδέεται περισσότερο με τον παράκτιο χώρο και αποφεύγει την ενδοχώρα. Πετά αργά, ανάμεσα στα κύματα και πιάνει μικρά αφρόψαρα. Συχνά πλησιάζει στα ψαροκάικα για να τραφεί με τα ψάρια που πετιούνται.
Στην Ελλάδα, περίπου 500 ζευγάρια φωλιάζουν σε ακατοίκητες νησίδες, μακριά από τους ανθρώπους.
Γεννά δύο με τρία καμουφλαρισμένα αυγά (καφετιά με μαύρα στίγματα) στα τέλη Απριλίου. Τα μικρά εκκολάπτονται μετά τα μέσα Μαΐου και τα μικρά αρχίζουν να πετούν τέλη Ιουνίου.
Η πιο χαρακτηριστική εικόνα του Αιγαιόγλαρου είναι η συμπεριφορά του όταν τρέφεται, καθώς πετά ανάλαφρα πάνω από νερό και γκρεμίζεται απότομα στην επιφάνεια μόλις δει κάποιο ψάρι. Στο πέταγμα είναι ελαφρύς και ευκίνητος και ξεχωρίζει από τον πιο βαρύ Ασημόγλαρο. Αν επικρατεί άπνοια αερογλιστρά ξυστά πάνω από την επιφάνεια πετώντας εξαιρετικά αργά.
Ζει μόνο στη Μεσόγειο και φωλιάζει ομαδικά σε ακατοίκητες νησίδες. Βραχώδεις νησίδες με αποικίες Αιγαιόγλαρου υπάρχουν διάσπαρτες στα Δωδεκάνησα, τις ανατολικές Κυκλάδες, τη Λήμνο, τα Κύθηρα, τη Λέσβο και τις Βόρειες Σποράδες.
Είναι απειλούμενο είδος
Ο Αιγαιόγλαρος, σύμβολο των νησίδων, απειλείται περισσότερο από κάθε άλλο θαλασσοπούλι της Ελλάδας.
Οι άνθρωποι ψαρεύουν εντατικά στα παράκτια νερά, στερώντας του τα μικρά αφρόψαρα που είναι η αποκλειστική τροφή του. Φωλιάζει σε μέρη που εύκολα φτάνει άνθρωπος ή ζώο και επίσης φωλιάζει σε περίοδο τουριστικής αιχμής, στις αρχές καλοκαιριού. Τότε, μία και μόνο επίσκεψη ανθρώπου ή κατοικίδιου ζώου στη νησίδα της αποικίας αρκεί για να εγκαταλείψουν τις φωλιές τα ενήλικα πουλιά και να καταστραφεί όλη η αποικία. Αυτό γιατί τα ενήλικα πουλιά πρέπει να βρίσκονται συνεχώς στη φωλιά για να προστατεύουν και να σκιάζουν τα αυγά και τους νεοσσούς. Αν αναγκαστούν να την εγκαταλείψουν τρομαγμένα, τα αυγά τους γίνονται εύκολη λεία για ευκαιριακούς θηρευτές όπως οι Ασημόγλαροι και οι Κουρούνες ή καταστρέφονται από τον καυτό ήλιο. Για τον μικρό πληθυσμό του Αιγαιόγλαρου μια κατεστραμμένη αποικία είναι σημαντική απώλεια.
Πώς να τον αναγνωρίσετε:
Μοιάζει με τον κοινό Ασημόγλαρο, αλλά έχει σκούρο (κόκκινο) ράμφος και πόδια (ενώ ο Ασημόγλαρος έχει κίτρινα πόδια και ράμφος). Σε αντίθεση με τον Ασημόγλαρο που συναντάται σχεδόν παντού, ο Αιγαιόγλαρος συχνάζει αποκλειστικά στον παράκτιο χώρο και τις ερημικές ακτές. Αποφεύγει την ενδοχώρα, τους σκουπιδότοπους και το γλυκό νερό.
Ο Αιγαιόγλαρος σε αριθμούς
Μήκος: 0,5 μέτρα
Άνοιγμα φτερών: 1,3 μέτρα
Κατανομή: Νησιά της Μεσογείου
Ελληνικός πληθυσμός: 350 - 500 ζευγάρια
Aσημόγλαρος:
Ο γνώριμος γλάρος πίσω από τα πλοία και πάνω από τη στεριά. Χάρη στην άφθονη τροφή που βρίσκει στους σκουπιδότοπους, έχει πολλαπλασιαστεί υπερβολικά με αποτέλεσμα να επιβαρύνει άλλα θαλασσοπούλια, αρπάζοντας αυγά και νεοσσούς ή καταλαμβάνοντας τις καλύτερες θέσεις φωλιάσματος
Mήκος: 65 εκ.
Ανοιγμα φτερών: 1,5 μέτρα
Κατανομή: φωλιάζει σε νησιά της Μεσογείου. ¶λλοτε τον θεωρούσαν υποείδος του βόρειου Ασημόγλαρου Larus argentatus. Στη συνέχεια διαχωρίστηκαν οι νότιοι πληθυσμοί (Μεσόγειος, Μαύρη Θάλασσα, Κασπία, Κεντρική Ασία) ως Larus cachinnans. Ακόμη πιο πρόσφατα έχει προταθεί οι μεσογειακοί πληθυσμοί να αποτελούν ξεχωριστό είδος με το επιστημονικό όνομα Larus michahellis
Ελληνικός πληθυσμός: δεν έχει μετρηθεί. Πιθανά ανάμεσα σε 60.000 και 100.000 ζευγάρια
Ο μεγαλύτερος γλάρος της Ελλάδας κι αυτός που μονοπωλεί τη δημοσιότητα ως ο τυπικός γλάρος του αρχιπελάγους που απεικονίζεται στις κάρτες και τις τουριστικές εικόνες. Αυτό γιατί ο πληθυσμός του Ασημόγλαρου έχει αυξηθεί κατακόρυφα καθώς το είδος προσαρμόζεται κι εκμεταλεύεται πηγές τροφής που προσφέρουν οι άνθρωποι.
Είναι λευκός με γκρίζες φτερούγες και πλάτη, κίτρινα πόδια και ράμφος. Όπως σε όλους τους γλάρους τα νεαρά είναι καφετιά με μαύρο ράμφος και ροζ πόδια. Σταδιακά αλλάζουν πτέρωμα μέχρι να γίνουν σαν τα ενήλικα σε ηλικία τεσσάρων ετών. Είναι ένα από τα πιο προσαρμοστικά πουλιά. Αν και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του φωλιάζει στις νησίδες στη θάλασσα, υπάρχουν σημαντικές αποικίες και σε υγροτόπους. Πρόσφατα μάλιστα άρχισαν να φωλιάζουν και στις ταράτσες των πολυκατοικιών στη Βόρεια Ελλάδα (Καβάλα και ίσως και αλλού) κάτι που είναι δείγμα επέκτασης του πληθυσμού. Μετά την εποχή της αναπαραγωγής διασκορπίζεται σε όλη την Ελλάδα ακόμη και μακριά από τη θάλασσα.
Ο Ασημόγλαρος φτιάχνει μια απλή φωλιά που στρώνει με χορταράκια στο έδαφος σε μέρη που είναι ασφαλή από θηρευτές. Στα τέλη Μαρτίου αρχίζει να γεννά τρία καλά καμουφλαρισμένα αυγά. Οι νεοσσοί εκκολάπτονται τέλη Απριλίου και τα μικρά αρχίζουν να πετούν νωρίς τον Ιούνιο. Μπορεί να φωλιάσει και μοναχικά, σε μικρές αποικίες αλλά και σε τεράστιες συγκεντρώσεις χιλιάδων ζευγαριών όπως στο Σαρωνικό. Φωλιάζει παντού στην Ελλάδα, σε όλα τα νησιωτικά συμπλέγματα και κοντά στις ηπειρωτικές ακτές.
Το χειμώνα μας επισκέπτονται και άλλα πουλιά από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Οι ντόπιοι Ασημόγλαροι κάνουν μετακινήσεις κυρίως από τα νησιά προς τις ηπειρωτικές ακτές. Για παράδειγμα ένα άτομο που είχε σημαδευτεί το χειμώνα με έγχρωμο δακτυλίδι στον σκουπιδότοπο της Αλεξανδρούπολης, βρέθηκε να φωλιάζει σε μια νησίδα έξω από το λιμάνι της Μύρινας στη Λήμνο.
Δεν υπάρχουν συστηματικές μετρήσεις του Ασημόγλαρου. Είναι όμως απόλυτα σίγουρο ότι ο πληθυσμός του έχει γνωρίσει εκρηκτική αύξηση όπως έχει συμβεί παντού στη Μεσόγειο αλλά και στην Ευρώπη με τα συγγενικά του είδη. Σύμφωνα με εκτιμήσεις Βρετανών ορνιθολόγων ο Βόρειος Ασημόγλαρος αυξήθηκε σε πολλές περιοχές από λίγες δεκάδες ζευγάρια σε δεκάδες χιλιάδες ζευγάρια μέσα στα τελευταία 150 χρόνια.
Αιτία αυτής της αύξησης είναι η προσαρμοστικότητα του είδους και οι παμφάγες συνήθειές του καθώς από τη φύση του τρώει τα πάντα - ψάρια, έντομα, φυτική τροφή μεταναστευτικά πουλιά κλπ. Σήμερα οι δύο σημαντικότερες πηγές τροφής για τον Ασημόγλαρο είναι τα μη εμπορεύσιμα ψάρια που πετιούνται από τα αλιευτικά σκάφη και τα σκουπίδια που βρίσκονται εκτεθειμένα στις χωματερές. Υπολογίζεται παραδείγματος χάριν ότι οι σκουπιδότοποι της πρωτεύουσας συντηρούν περισσότερα από 20.000 ζευγάρια Ασημόγλαρου.
Η αύξηση του Ασημόγλαρου είναι απειλή για άλλα είδη. Ο Ασημόγλαρος όχι μόνο ανταγωνίζεται σπανιότερα θαλασσοπούλια αλλά έχει εξελιχθεί και σε σοβαρό θηρευτή φωλιών, νεοσσών αλλά και ενήλικων όπως του Μύχου και του Υδροβάτη. ¶λλα είδη που κινδυνεύουν από τον Ασημόγλαρο στην Ελλάδα είναι τα μεταναστευτικά μικροπούλια. Υπάρχουν μάλιστα αποικίες Ασημόγλαρων, όπως αυτές της Γαυδοπούλας και των Αντίπαξων που τρέφονται σχεδόν αποκλειστικά με μεταναστευτικά πουλιά.
Άνοιγμα φτερών: 1,5 μ.
Κατανομή: Κοινός στις ακτές της Μεσογείου, αλλά φτάνει ως την ενδοχώρα και την ανοιχτή θάλασσα
Ελληνικός πληθυσμός: Περισσότερα από 100.000 ζευγάρια
ΠΗΓΗ : ornithologiki.gr
Initial
Back