Στα ορεινά και ημιορεινά λοιπόν, το τοπίο άλλαξε ριζικά με κύρια χαρακτηριστικά:
- Την φυσική δάσωση των λιβαδιών και την δημιουργία συμπαγών δασικών σχηματισμών, με δυσμενή επίδραση στο ελάφι , το ζαρκάδι και τον λαγό .
- Την εγκατάλειψη γεωργικών καλλιεργειών στα ορεινά, οι οποίες εγκαταλείφθηκαν λόγω μετακίνησης των πληθυσμών σε αστικά κέντρα με δυσμενή επίδραση στον αγριόχοιρο , τον λαγό , το ζαρκάδι , την πέρδικα και την πετροπέρδικα .
Την δημιουργία συμπαγών μαζών (πύκνωση) στις ζώνες των αείφυλλων πλατύφυλλων (πουρνάρια), λόγω μείωσης της αιγοπροβατοτροφίας και κατάργησης της καύσης τους στους οικιακούς φούρνους, με δυσμενή επίδραση στην πετροπέρδικα και τον λαγό.
- Την οριακή εκμετάλλευση ή την οριστική εγκατάλειψη των αγροτικών καλλιεργειών στα ημιορεινά και την απόδοση των γαιών αυτών στην κτηνοτροφία, με δυσμενή επίδραση στον λαγό και την πεδινή πέρδικα.
- Την έξαρση του αριθμού και του μεγέθους των δασικών πυρκαγιών, με αποτέλεσμα την αλλαγή των οικολογικών μεταβλητών, με δυσμενείς ή ευνοϊκές επιδράσεις στους πληθυσμούς της άγριας πανίδας κατά περίπτωση.
Στα πεδινά, το τοπίο άλλαξε και εδώ με κύρια χαρακτηριστικά:
- Τις αναδασωμένες αγροτικές περιοχές με την παντελή έλλειψη φυσικών φραχτών, αλλά και κάθε είδους φυσικής βλάστησης στα όρια μεταξύ των αγρών.
- Την εντατική χρήση φυτοφαρμάκων τα οποία πολλές φορές είναι ισχυρά δηλητήρια,
αλλά και την χρήση ποντικοφάρμακου (στρυχνίνης), με ολέθρια επίδραση σ' όλα τα
είδη της άγριας πανίδας.
- Τις μονοκαλλιέργειες οι οποίες δημιουργούν ένα αφύσικο περιβάλλον, ασταθές με μικρό αριθμό ζώντων οργανισμών, δηλαδή βιότοπο πολύ φτωχό από άποψη βίο-ποικιλότητας.
- Την καθολική χρήση μηχανημάτων κατά τις γεωργικές εργασίες, τα οποία προξενούν σοβαρές καταστροφές στην εδαφόβια άγρια πανίδα και κυρίως την εποχή της αναπαραγωγής.
- Την καύση της σιτοκαλαμιάς στις αρχές του φθινοπώρου η οποία γίνεται ανεξέλεγκτα και κατακαίγει και την λιγοστή φυσική βλάστηση στα όρια των αγρών, η οποία δίνει πολύτιμη κάλυψη και τροφή στην άγρια πανίδα.
Παράλληλα μ' αυτές τις ισχυρές μεταβολές στην φυσιογνωμία των βιοτόπων, τόσο των ορεινών και ημιορεινών όσο και των πεδινών, αυξήθηκε και ο αριθμός των κυνηγών των οποίων τις απαιτήσεις σε θήραμα η φύση δεν μπορεί να καλύψει, κάτω από τις παρούσες συνθήκες.
Σε άλλες αναπτυγμένες χώρες (Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ κ.λ.π.) το γεγονός αυτό έγινε αντιληπτό νωρίτερα και οι κυνηγετικοί φορείς κατάφεραν με δική τους χρηματοδότηση να αναβαθμίσουν με έργα τους βιότοπους τους και να δρέψουν καρπούς των προσπαθειών τους λίγο αργότερα, εφαρμόζοντας βέβαια τις αρχές τις ορθολογικής διαχείρισης και της αειφορικής κάρπωσης του θηραματικού κεφαλαίου.
Στην πατρίδα μας έργα βελτίωσης βιοτόπων έχουν γίνει πολύ λίγα και μόνο από μεμονωμένους Κ.Σ. και αυτά κάτω από πλημμελή επιστημονική υποστήριξη.
Η ΣΤ ΚΟΜΑΘ έχοντας σκοπό να υλοποιήσει ένα γιγαντιαίο περιβαλλοντικό πρόγραμμα διατήρησης και βελτίωσης των βιοτόπων του ενδημικού θηράματος στην Μακεδονία και την Θράκη, ανέθεσε σε ομάδα ειδικών επιστημόνων την συγγραφή του τεχνικού αυτού οδηγού, ώστε όλες οι ενέργειες του προγράμματος να γίνουν έτσι, ώστε να αποφέρουν τα καλλίτερα αποτελέσματα.
Επιλέχθηκαν τα τέσσερα αυτά θηράματα (πετροπέρδικα, πεδινή πέρδικα, λαγός και αγριόχοιρος) διότι είναι τα σπουδαιότερα ενδημικά είδη της Μακεδονίας και της Θράκης. Επίσης διότι βελτιώνοντας τους βιότοπους αυτών των ειδών, επωφελούνται και άλλα είδη της άγριας πανίδας που ενδιαιτώνται σ' αυτούς.
Κλείνοντας την εισαγωγή θεωρείται σκόπιμο να αναφερθεί τι σημαίνει ο όρος: Βελτίωση του βιοτόπου ενός θηραματικού είδους. Είναι λοιπόν το σύνολο όλων εκείνων των ενεργειών, βιολογικών και τεχνικών που σκοπό έχουν να εξασφαλίσουν στο θήραμα καθ' όλη την διάρκεια του έτους, τις τρεις βασικές προϋποθέσεις επιβίωσης και αναπαραγωγής που είναι: η τροφή, η κάλυψη και το νερό.
Bιβλιογραφία
ΣΤ Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας-Θράκης
Χ Θωμαίδης - Θ Καραμπατζάκης - Γ Λογοθέτης - Γ Χριστοφορίδου