Κυνηγώντας στην χώρα των Φιόρδ

Του Νίκου Νικολάου

Πολλές φορές τυχαίνει να παρακολουθούμε στην τηλεόραση κάποιο ντοκιμαντέρ και να θαυμάζουμε εκπληκτικά φυσικά τοπία σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής ηπείρου πλην της δικής μας, αλλά αναμφίβολα μοναδικής και πανέμορφης Ελλάδας.
Όλοι λίγο πολύ θα έχουμε αναρωτηθεί για τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται το κυνήγι σε αυτές τις χώρες, και ορισμένοι από εμάς ίσως έχουμε ακούσει κάτι ή να έχουμε δει, ορισμένοι δε άλλοι και οι πιο τυχεροί ίσως να έχουν συμμετάσχει σε κυνήγια στο εξωτερικό.
Στο άρθρο αυτό θα επιχειρήσω να παρουσιάσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το κυνήγι και την κυνοφιλία εν γένει σε μια χώρα του Ευρωπαϊκού Βορρά με πλούσιους βιότοπους και φυσικό περιβάλλον απείρου κάλλους.
Αναφέρομαι στην Νορβηγία μια χώρα της Σκανδιναβικής χερσονήσου με έντονο γεωγραφικό ανάγλυφο. Καλό είναι να παραθέσουμε ορισμένα γεωγραφικά και άλλα στοιχεία για την χώρα αυτή έτσι ώστε να διευρύνουμε και λίγο τις γνώσεις μας.

Η Νορβηγία γεωγραφικά ανήκει στην Ευρώπη και από την ξηρά συνορεύει με την Σουηδία την Φινλανδία και την Ρωσία ενώ τα θαλάσσια σύνορά της είναι με την Μεγάλη Βρετανία και την Δανία. Επίσης διαθέτει μια τεράστια ακτογραμμή κατά μήκος του Ατλαντικού Ωκεανού εκεί δηλαδή που βρίσκονται και τα περίφημα φιόρδ.
Η Νορβηγία είναι μια χώρα με έντονο γεωγραφικό ανάγλυφο και το τοπίο σε γενικές γραμμές είναι ορεινό. Το πιο ψηλό βουνό είναι το Γκαλντεπίγκεν με υψόμετρο 2469 μέτρα. Στις πιο ψηλές κορυφές των Νορβηγικών βουνών υπάρχουν μόνιμοι παγετώνες.
Η ακτογραμμή όπως είπαμε είναι τεράστια με μήκος που φτάνει σχεδόν τα 22.000 χιλιόμετρα.

Στο μεγαλύτερο μέρος αυτών σχηματίζονται τα φιόρδ τα οποία είναι μικροί κόλποι με πολύ απότομες ακτές που διεισδύουν στην ξηρά σε πολύ μεγάλο βάθος, που πολλές φορές φτάνει τις μερικές δεκάδες χιλιόμετρα.
Το ιδιαίτερο αυτό γνώρισμα της Νορβηγίας είναι προϊόν διαβρώσεων που συνέβησαν στο έδαφος πριν χιλιάδες χρόνια από τους παγετώνες.
Το κλίμα της χώρας αυτής χαρακτηρίζεται ως ήπιο κοντά στις ακτές αλλά στην ενδοχώρα και κυρίως στον βορρά οι καιρικές συνθήκες είναι αρκετά δυσμενείς με ισχυρούς ανέμους και δυνατό ψύχος.
Στο βόρειο τμήμα της χώρας παρατηρείτε το φαινόμενο του Ήλιου του μεσονυκτίου δηλαδή το καλοκαίρι ο ήλιος να μην δύει ποτέ και το χειμώνα το σκοτάδι να καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας.
Οι περιοχές αυτές βρίσκονται εντός του Αρκτικού κύκλου και διαθέτουν μεγάλο γεωγραφικό πλάτος.

Η Νορβηγία είναι αρκετά μεγάλη χώρα καταλαμβάνει μια έκταση περίπου της τάξεως των 400.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Ο πληθυσμός της χώρας αγγίζει περίπου τα 4.500.000 κατοίκους εκ των οποίων οι 200.000 είναι κυνηγοί.
H επίσημη γλώσσα του κράτους είναι η Νορβηγική, με εξαίρεση τους Λάπωνες που ζουν στον βορρά και μιλούν τη Λαπωνική γλώσσα.

Η οικονομία της χώρας είναι ισχυρή και στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην εξαγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ένα άλλο σημαντικό στατιστικό στοιχείο που αξίζει να επισημάνει κανείς είναι το ποσοστό του αναλφαβητισμού το οποίο είναι 0% κατανοώντας κανείς έτσι την έμφαση που δίνουν στην παιδεία στην χώρα αυτή.
Περνώντας τώρα στον τομέα του κυνηγίου μιας και είναι αυτός που μας ενδιαφέρει περισσότερο θα διαπιστώσουμε αρκετά σημαντικά πράγματα.

Πρώτα απ' όλα θα αναφερθώ στην άδεια κυνηγίου την οποία για να αποκτήσει κανείς πρέπει να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον το 16ο έτος της ηλικίας του, αλλά η όλη διαδικασία είναι δύσκολη και περιλαμβάνει το λιγότερο δεκαπέντε ολοήμερα σεμινάρια και κατόπιν αυτών δίδονται οι εξετάσεις οι οποίες είναι απαραίτητες και πρέπει να συνοδεύονται από απόλυτη επιτυχία.
Έπειτα ακολουθεί με τους εξεταστές μια εβδομάδα πρακτικής εξάσκησης δηλαδή κανονικό κυνήγι ,όπου ο νέος κυνηγός πρέπει να δείξει στην πράξη αυτά που έχει μάθει και κυρίως να δείξει ότι έχει εμπεδώσει όλους τους κανόνες ασφαλείας όσον αφορά την χρήση του όπλου.
Η άδεια που εκδίδεται ισχύει για όλα τα κυνήγια, αλλά όχι για όλη την χώρα και να κυνηγήσει κανείς σε κάποια περιφέρεια χρειάζεται και την τοπική άδεια αφού πρώτα δηλώσει τι θα κυνηγήσει.
Με αυτό τον τρόπο καθορίζεται ο αριθμός των κυνηγών που κυνηγά σε κάθε περιοχή καθώς δηλώνεται και ο αριθμός των όπλων που θα χρησιμοποιηθούν.

Το κυνήγι σε κάθε περιφέρεια ελέγχει μια επιτροπή η οποία ονομάζεται τοπική επιτροπή διαχείρισης κυνηγίου και αποτελείτε από κρατικούς υπαλλήλους αλλά και από κυνηγούς.

Η διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου είναι σχεδόν ολόκληρο το έτος με συγκεκριμένο όμως διάστημα για κάθε επιτρεπόμενο είδος.

Τα είδη όπλων

Τα όπλα που επιτρέπονται είναι τα ημιαυτόματα (καραμπίνες) και για τα οποία απο την φετινή χρονιά επιτρέπεται μόνο η χρήση των φυσιγγίων με ατσάλινα σκάγια, καθώς και τα ραβδωτά όπλα τα οποία να σημειώσουμε ότι σφραγίζονται κάθε χρόνο αφού βέβαια πρώτα ο κάτοχός τους περάσει από ένα τεστ σκοπευτικής ικανότητας.
Ειδικότερα για τα ραβδωτά αξίζει να πούμε οτι για συγκεκριμένα θηράματα επιτρέπεται μόνο μια σφαίρα κάθε φορά και απαγορεύεται ο γεμιστήρας.
Το δε βάρος του βλήματος πρέπει απαραιτήτως να είναι περισσότερο από 9 γραμμάρια, έτσι ώστε να είναι ικανό να καταβάλλει το θήραμα.
Αυτός είναι ένας πολύ σωστός κανόνας που ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες τραυματισμού και διαφυγής του θηράματος μιας και το βάρος αυτών κατά μέσο όρο ξεπερνά τα 300 κιλά.

Τα σκυλιά που χρησιμοποιούνται στο κυνήγι των πτερωτών είναι κυρίως σέττερ και πόιντερ ενώ στα τριχωτά χρησιμοποιείται ένα συγκεκριμένο είδος τοπικού ιχνηλάτη του οποίου ο τύπος πρέπει να είναι απόλυτα εγκεκριμένος κυρίως για το κυνήγι της άλκης.
Για την εισαγωγή ενός σκύλου είναι απαραίτητη η καραντίνα και μάλιστα χρονικής διάρκειας έξι μηνών καθώς στην χώρα αυτή δεν έχει εμφανιστεί ποτέ η ασθένεια της λύσσας.
Τα πόιντερ και τα σέττερ που βρίσκονται στην Νορβηγία είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά στις καιρικές συνθήκες και τα εδάφη, και προέρχονται από άριστες γραμμές καθώς στα μεν σέττερ έχουν γίνει εισαγωγές κυρίως από την Αγγλία στα δε πόιντερ έχουν επικρατήσει οι περίφημες δανέζικες γραμμές.

Τα θηράματα που κυνηγιούνται είναι πολλά και θα αναφερθώ σε ορισμένα που είναι γνωστά στην Ελλάδα, καθώς και σε κάποια άλλα τα οποία δεν έχουμε την τύχη να κυνηγάμε στην χώρα μας είτε γιατί δεν υπάρχουν, είτε γιατί δεν το επιτρέπει η ελληνική νομοθεσία.

Tα θηράματα και το πότε κυνηγιούνται

Το μεγαλύτερο μέρος των πτερωτών κυνηγιέται στο νότιο μέρος της χώρας όπως η μπεκάτσα από 10 Σεπτεμβρίου έως 23 Δεκεμβρίου, καθώς επίσης την ίδια περίοδο και ένα είδος πέρδικας που ζει στα δάση το λεγόμενο Hazel Grouse ή και το Black Grouse.

Οι πεδινές πέρδικες κυνηγιούνται από 10 Σεπτεμβρίου έως το τέλος Φεβρουαρίου ενώ οι ορεινές επιτρέπονται από τις 10 Σεπτεμβρίου έως τις 15 Μαρτίου.
Η φάσσα επιτρέπεται από 21 Αυγούστου έως 23 Δεκεμβρίου . H τσίχλα από 10 Αυγούστου έως 23 Δεκεμβρίου.

Από τα υδρόβια ορισμένα είδη παπιών κυνηγιούνται από τις 21 Αυγούστου ως τις 23 Δεκεμβρίου και οι χήνες από τις 10 Αυγούστου έως τις 23 Δεκεμβρίου.
Οι καναδέζικες χήνες ένα επιβλητικό θήραμα που μερικές φορές το βάρος της φθάνει τα 10 κιλά εισήχθη στην Νορβηγία πριν είκοσι χρόνια εγκαταστάθηκε και προσαρμόστηκε με επιτυχία στον βιότοπο της χώρας και σήμερα ο πληθυσμός τους είναι πολύ υψηλός.
Ορισμένα είδη από τα προαναφερόμενα τον χειμώνα μεταναστεύουν στον Νότο για διαχείμαση.

Όσον αφορά τώρα τα τριχωτά όπως είπαμε τα μεγάλα μεγέθη κυνηγιούνται μόνο με ραβδωτά όπλα.

Ο αγριόχοιρος θεωρείται επιβλαβές και κυνηγιέται ολόκληρο τον χρόνο. O δε λαγός ο οποίος το χειμώνα γίνεται λευκός και το καλοκαίρι αποκτά ξανά το κανονικό του χρώμα κυνηγιέται από 10 Σεπτεμβρίου έως τέλος Φεβρουαρίου, όπως επίσης και το αγριοκούνελο.

Το ελάφι κυνηγιέται από 10 Σεπτεμβρίου εως15 Νοεμβρίου ενώ το ζαρκάδι από 25 Σεπτεμβρίου έως 23 Δεκεμβρίου.
Τέλος η μεγαλειώδης άλκη ή στα αγγλικά moose ένα εντυπωσιακό θήραμα που το βάρος της ορισμένες φορές φθάνει τα 800 κιλά κυνηγιέται αναλόγως την περιοχή και η περίοδος κυμαίνεται από αρχές Σεπτεμβρίου έως 15 Νοεμβρίου πάντοτε βέβαια με τους κατά τόπους κανονισμούς.

ΕΠΑΝΩ-UP