Welcome in Greece Welcome in Greece

 

Αρχική Initial ΠίσωBack

ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ !

Αρχική ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Ατύχημα λοιπόν.

Μια λέξη που δεν αρέσει σε κανένα. Το φέρνουμε στο μυαλό μας και το ζούμε όταν συμβεί και είναι μικρό. Στις σοβαρές περιπτώσεις λέμε «στωικά»: ήταν γραφτό ή σε μας έμελλε να τύχει αυτή η καταστροφή;, χωρίς ίσως να λαμβάνουμε τις απαραίτητες προφυλάξεις όπως σε όλες τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες ή και σε άλλες, έχει γίνει συνήθεια, συνείδηση και αυτοματισμός.

Εννοώ τις ζώνες ασφαλείας κατά τη διάρκεια της οδήγησης, την πάντα ελεγχόμενη ταχύτητα του αυτοκινήτου σε βρεγμένο δρόμο, την μηδενική σχεδόν ταχύτητα σε παγωμένο δρόμο και προπαντός το «κλείδωμα» του αυτοκινήτου όταν πιούμε έστω και ένα «ποτάκι».

Ατυχήματα επίσης συμβαίνουν σε όλους του χώρους και σε κάθε στιγμή. Είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφτεί, όπως λένε πολύ σωστά οι ασφαλιστές. Πολλές οι χιλιάδες των θυμάτων από τα διάφορα ατυχήματα. Έχει όμως αποδειχτεί, ότι τα θύματα από ατυχήματα -μεταξύ αυτών που έχουν διδαχθεί τις Πρώτες Βοήθειες- είναι πολύ λιγότερα και συνήθως όχι σοβαρά. Δηλαδή, οι εκπαιδευμένοι, έχουν συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που διατρέχουν και λαμβάνουν προληπτικά μέτρα και πάντα σε κάθε περίπτωση ατυχήματος, εφαρμόζουν τις Πρώτες Βοήθειες.

Αυτές οι Πρώτες Βοήθειες, είναι το πρώτο στάδιο θεραπείας σε περιπτώσεις ατυχημάτων. Σε καμιά περίπτωση, παράσχοντες τις Πρώτες Βοήθειες, δεν πρέπει να υποκαταστήσουμε το γιατρό. Όταν λέμε ότι παράσχουμε τις Πρώτες Βοήθειες, εννοείται σαφώς ότι πάνω απ' όλα έχουμε εκπαιδευτεί γι αυτό και η βοήθεια μας είναι πάντα «προσωρινή» μέχρι να έρθει ο γιατρός. Στη δική μας περίπτωση, των κυνηγών, που κυνηγάμε σε δύσβατα μέρη, όσο το δυνατόν πιο μακριά από χωριά και κάθε είδος πολιτισμού, ψάχνοντας πάντα τα πιο δύσκολα κομμάτια, με το σκεπτικό ότι δεν πέρασαν άλλοι κυνηγοί, άρα το μέρος είναι παρθένο. Όταν μάλιστα πηγαίνουμε πολλές φορές μόνοι μας, αυτό ισοδυναμεί με εγκληματική αμέλεια. Αντιλαμβάνεστε πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζει κάποιος τις Α' Βοήθειες, να μπορεί να βοηθήσει κάποιο φίλο κυνηγό, μέχρι να έρθει ο γιατρός ή ενδεχομένως να σώσει μια ανθρώπινη ζωή.

Είναι σημαντικό, να καταλάβουμε από την πρώτη στιγμή, τι έχει ο παθών φίλος μας και το κυριότερο, να κάνουμε εκείνο που πρέπει, όταν πρέπει. Να είμαστε ψύχραιμοι και να διαπιστώσουμε αμέσως αν πρέπει να μετακινηθεί ο φίλος μας ή όχι και πως. Άλλη λύση είναι να φωνάξουμε «βοήθεια» δυνατά. Τότε συμβαίνουν δύο πράγματα. Πρώτο, χάνουμε το χρόνο μας, γιατί όταν βρισκόμαστε στο χάος, στις ρεματιές, δεν ακουγόμαστε καθόλου και δεύτερο, με τις φωνές μας και τις τουφεκιές στον αέρα, τρομάζουμε το φίλο μας, ο οποίος εκείνη την ώρα πονάει και χρειάζεται να του δώσουμε θάρρος μαζί με την καλύτερη δυνατή περίθαλψη και όχι πανικό.

Υπάρχουν λοιπόν, οι βασικές αρχές. Πρέπει κατ' αρχήν να ξαπλώσουμε τον παθόντα, εκεί που βρίσκεται, σε όσο το δυνατόν πιο άνετη θέση, χωρίς απότομες κινήσεις. Το σώμα του πρέπει να βρίσκεται στην ίδια ευθεία. Όχι μπουφάν,, σακίδια ή πέτρες για μαξιλάρι. Το κεφάλι πρέπει να βρίσκεται στην ευθεία του σώματος

. Στη συνέχεια πρέπει, όταν το πρόβλημα είναι εμφανές, με απαλές κινήσεις να βάλουμε το σπασμένο χέρι ή πόδι σε άνετη θέση και ν' αφαιρέσουμε ότι ενοχλεί. Π.χ. σφιχτή ζώνη, στενό πουκάμισο, τιράντες, άρβυλα κ.α. Ταυτόχρονα, δίνουμε κουράγιο και θάρρος στο φίλο μας και με τρόπο δεν τον αφήνουμε να δει το τραύμα του, γιατί όπως ξέρουμε, πολλοί άνθρωποι αντιδρούν περίεργα στη θέα του αίματος.

Εάν ο φίλος μας έχει τις αισθήσεις του, του δίνουμε μια - δυο γουλιές νερό, να δροσιστεί, ενώ εάν είναι λιπόθυμος, σε καμιά περίπτωση δεν προσπαθούμε να του δώσουμε νερό, γιατί μπορεί να πάθει αναρρόφηση. Εάν έχει τάση προς εμετό, δεν του σηκώνουμε το κεφάλι, αλλά με απαλές κινήσεις, το γυρνάμε στο πλάι.

Συνήθως ο τρίτος ή ο τέταρτος της παρέας, αναλαμβάνει να ειδοποιήσει γιατρό. Αυτός πρέπει να είναι ψύχραιμος, να εξηγήσει στο γιατρό ακριβώς ποιο είναι το πρόβλημα, με λίγα λόγια (γιατί ο χρόνος παίζει μεγάλο ρόλο σε μερικές περιπτώσεις) και να δώσει το ακριβές σημείο του ατυχήματος. Ο παθών δεν εγκαταλείπεται, απλά αυτός που του δίνει τις Α Βοήθειες, φροντίζει να του μιλάει, να τον ενθαρρύνει και επαναλαμβάνω ότι πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να ξέρει τι κάνει. Τον σκεπάζει με ότι ρούχα υπάρχουν και προσπαθεί να τον κρατήσει ζεστό και αν βρέχει, στεγνό.

Εάν το μέρος είναι τέτοιο που δεν μπορεί να πλησιάσει αυτοκίνητο ή άλλο μεταφορικό μέσο, κρατάμε τον βοηθό - φίλο μας για να μπορέσουμε, μαζί, προσεκτικά και απαλά να τον μεταφέρουμε κοντά σε γιατρό ή στο μέρος που βρίσκεται το μεταφορικό μας μέσο.

Γνωρίζουμε όλοι ότι η έγκαιρη αντιμετώπιση ενός σοβαρού ατυχήματος, μπορεί να σώσει τη ζωή ενός ανθρώπου. θα αναφερθούμε σε μερικές, βασικές αρχές, περί τραυμάτων, περί ασηψίας και αντισηψίας και περί της οργάνωσης ενός ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ ή ΚΟΥΤΙ Α' ΒΟΗΘΕΙΩΝ που όλοι πρέπει να έχουμε στο αυτοκίνητο και στο σπίτι και να ελέγχουμε κατά τακτά χρονικά διαστήματα την ημερομηνία λήξεως των φαρμάτων, αντιβιοτικών κ.λ.π. που υπάρχουν μέσα.

ΤΡΑΥΜΑ: είναι η λύση της συνέχειας του δέρματος (γενικά της οποιασδήποτε επιφάνειας του σώματος).

ΚΑΚΩΣΗ : Είναι η μεταβολή που γίνεται πάνω στο ανθρώπινο σώμα, με τη χρησιμοποίηση βίας π.χ. πρόσκρουση, πτώση από ύψος κ.α.

ΕΠΑΝΩ-UP