Initial

Back

Ημέρα Γιορτής ημέρα χαράς η ΕΝΑΡΞΗ 2003-2004 ! !! (21-8-2003) !

Έτσι λοιπόν φίλοι ήρθε και η ημέρα της έναρξης της φετινής σεζόν για εμάς τους κυνηγούς. Όλη η τελευταία εβδομάδα πριν την Τετάρτη της έναρξης πέρασε με τις προετοιμασίες . Προετοιμασίες πολλές και αρκετά χρονοβόρες και σε μερικές περιπτώσεις κουραστικές. Η λίστα πραγμάτων έκανε και πάλι το θαύμα της αν και ποτέ δεν είναι απόλυτη ! Πάντα ανακαλύπτεις ότι κάτι λίπη η κάτι ξέχασες . Πρώτη φορά λοιπόν που δεν έκανα εκπαιδευτικό για τα ορτυκάκια για να έχω άποψη επιβεβαιωμένη δική μου και όχι των γνωστών πληροφοριών που αναλόγως την απόσταση που έχουν διανύσει και το πάθος και μερικές φορές τις ελπίδες των προλαλησάντων απέχουν πολύ από την αλήθεια και την πραγματικότητα! Ας όψετε η δουλειά , οι πέρδικες (μέχρι τώρα μόνο σ' αυτές εκπαιδευτικά ) και η μη σωστή παρατηρητικότητα και η σωστή χρησιμοποίηση πληροφοριών των τελευταίων ημερών εκ μέρους μου Λόγο ότι φίλοι που είχαν κάνει κάποια εκπαιδευτικά με καλά αποτελέσματα και η συνεχής παρουσία αρκετών ορτυκιών με έπεισε να μην ασχοληθώ ιδιαίτερα με το θέμα , μια και πιστεύοντας ,ότι και να γίνει από καιρικές συνθήκες σίγουρα κάποια θα βρω για να γίνει το κέφι μας , γνωρίζοντας βέβαια καλά και τον τόπο. Έτσι αποφασίσαμε μαζί με το φίλο μου και συνκυνηγό μου Παντελή που και αυτός συγκέντρωσε και μου έδωσε κάποιες πληροφορίες να πάμε κοντά και όχι Θράκη η Φλώρινα κλπ αν και την τελευταία την είχαμε θέσει σαν επιλογήν ανάγκης. Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε ανήμερα της έναρξης , το ταξίδι την νύχτα εύκολο και ξεκούραστο , αρκετοί συνάδελφοι στον δρόμο αλλά αισθητά πολύ λιγότεροι από πέρσι , ίσως οι περισσότεροι να ήταν στους κυνηγότοπους ήδη ! Στάση για καφέ και ζεστό σάντουιτς κοντά στην Λαμία αν και ο Παντελής μου ήρθε πλήρως οργανωμένος με θερμός και γευστικό καφέ (Fredo) παρακαλώ !! Τα αυτοκίνητα των συναδέλφων ακόμη πιο λίγα και αυτό μου έκανε εντύπωση μια και είμαστε κοντά σε κάποιους ορτυκότοπους και οι ντόπιοι συνάδελφοι έπρεπε να είναι στον δρόμο. Ο παντελής να ανησυχεί μήπως βρούμε κόσμο και τότε τι θα κάνουμε , εγώ να προσπαθώ να τον καθησυχάσω ότι και να γίνει ο τόπος είναι μεγάλος και χωράνε όλοι οι καλοί ! Αλλά όντως και εγώ ανησυχούσα γιατί αν έχει πολύ κόσμο δεν το ευχαριστιέσαι ούτε εσύ ούτε τα σκυλιά σου. Τα τελευταία χιλιόμετρα από την μία μεριά ανησυχητικά έρημα από ντόπιους συναδέλφους εκτός κάποιων εξαιρέσεων (καλά από την άλλη θα είμαστε μόνοι μας ) . Μαύρη νύχτα ακόμη φτάνουμε στον τόπο απελπιστικά μόνοι μας , μέσα στο σκοτάδι με τα φώτα κάνω έναν αναγνωριστικό γύρο της περιοχής για να δούμε τι παίζει από καλλιέργειες , τα πράγματα διαφορετικά από πέρσι , επίσης ανησυχητικό ότι όπως είδαμε με τα φώτα οι καλαμιές πολύ κουρεμένες σαν με ξυράφι !!! Τέλος πάντων περιμέναμε το ξημέρωμα σε μία θέση που ποτέ δεν με έχει αφήσει να λιμοκτονήσω από θήραμα …….. Πέρασαν και ένα δύο αυτοκίνητα συναδέλφων λίγα πολύ λίγα για έναρξη……. Οι ερινύες άρχισαν να με βασανίζουν πάλι μέσα στο μυαλό μου ! Τελικά επιτέλους χάραξε και η απογοήτευση σε όλο το μεγαλείο της , καλαμιές κοντές , αραιές σαν να σου έλεγαν ήδη με την έτσι παρουσία τους μην έρθεις , μην κουράζεσαι δεν έχω τίποτε μέσα μου για να σε ευχαριστήσω ………. Ξέχασα κάτι σπουδαίο το χάραμα δεν ακούσαμε ούτε ένα ορτύκι να το λέει τίποτε απίστευτη νέκρα ! Επειδή στον άνθρωπο η ελπίδα πεθαίνει τελευταία , εγώ και ο Παντελής αποφασίσαμε να ψάξουμε την γύρω περιοχή και μετά να αλλάξουμε μέρος. Ξαφνικά και ενώ η ώρα πρέπει να ήταν 7,30 άρχισαν να πέφτουν πολλές τουφεκιές κοντινές σε κάτι λοφάκια δίπλα . Καταλαβαίνω από την συχνότητα και τον τρόπο ότι προορίζονται για τρυγόνια και ότι κάποιοι τυχεροί συνάδελφοι έχουν πέσει σε πέρασμα. Και αυτό αποδεικνύεται όταν συναντάω τον Παντελή και μου λέει Γιώργο έχουν τρελαθεί να βαράνε τρυγόνια , εγώ κυνήγαγα ορτύκια και τα έβλεπα να σπάνε κοπαδάκια των 4-7 ατόμων δεξιά αριστερά . Του λέω γατί δεν πήγαινες μια και ήσουνα κοντά να στηθείς κάπου να πάρεις μερικά . Μα ρε Γιώργο ... είχα το σκυλί τι θα το έκανα και βεβαίως είχε δίκιο γιατί ούτε και εμένα με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα καρτεράτα κυνήγια και θα έκανα το ίδιο . Τέλος πάντων αλλάζοντας τόπο πέσαμε πάνω στους συναδέλφους που είχαν κάνει από καμιά δεκαριά ο καθένας. Αφού ψάξαμε και αλλού με μικρά αποτελέσματα πήγαμε σε ένα καφενείο κέντρο συνάντησης των κυνηγών να πιούμε καφεδάκι και να μάθουμε τι γίνεται . Όλοι σχεδόν ατουφέκιστοι η με πολύ λίγα ορτυκάκια , ενώ αυτοί που ασχολήθηκαν με τα τρυγόνια δεν έφυγαν παραπονεμένοι η άδειοι. Έτσι είναι η φύση μία σου δίνει το ένα μία το άλλο . Κάποια στιγμή που έχουμε αράξει χτυπάει το ρημάδι το κινητό είναι ο Κώστας ο γνωστός και σαν Τζζζζζζζζ που είναι εκεί κοντά με το πατέρα του κ Θανάση. Συναντιόμαστε λοιπόν και αυτός τα ίδια ορτυκάκια λίγα , αλλά είδε πολλά τρυγόνια και άκουσε πολλές τουφεκιές . Η ώρα είναι 1, 30 και άρχισαν να χτυπάνε και τα κινητά, όλοι σε ψάξιμο νέων πληροφοριών . Φλώρινα τίποτε 2-4 πουλιά (πάντα για ορτύκια) , Λάρισα και εκεί λίγα , Κωπαίδα πολύς κόσμος και λίγα ορτύκια , Σέρρες από τα ίδια , Θράκη ορμένιο 10-15 πουλιά , επίσης καλά άκουσα και για Έβρο . Αντιθέτως για τρυγόνια αρκετά και σχεδόν παντού. Εκεί που πίναμε τον καφέ μας κάνοντας λίγες κοινωνικές επαφές με τους πολύ συμπαθείς ντόπιους , μαθαίνουμε ότι προ 15 ημέρες έκανε μία τρομερή χαλαζόπτωση με πολύ μεγάλου μεγέθους χαλάζι και κατάστρεψε τα πάντα όλες τις καλλιέργειες και ότι μικρό ζωντανό ήταν στον δρόμο έξω απροστάτευτο το σκότωσε η το τραυμάτισε. Βρήκαν ορτυκάκια μικρά μεγάλα σκοτωμένα μέσα στις ντοματιές και στα καλάμια , επίσης σκοτωμένες δεκοχτούρες και καρακάξες ………τα υπόλοιπα έφυγαν και ότι πριν είχε αρκετά ορτύκια. Να λοιπόν η εξήγηση της πραγματικότητας και του γιατί και να ο κακός δικός μου σχεδιασμός , ενώ είχα ακούσει για την χαλαζόπτωση και την μεγάλη καταστροφή που έπαθαν οι καλλιέργειες στην περιοχή εμείς πήγαμε να κυνηγήσουμε εκεί ………. Το απόγευμα κάτσαμε με την οικογένεια Γκριτζάλα για τρυγόνια , πέρασαν λίγα συν ότι οι καλές θέσεις ήταν πιασμένες από τους πρωινούς συναδέλφους μαζί με φίλους τους. Ο Κώστας και ο πατέρας τους φύγανε , εγώ και ο Παντελής μείναμε να κυνηγήσουμε και το πρωί και μετά να φύγουμε για Αθήνα , έτσι και έγινε. Θηροφυλακή δεν συναντήσαμε εμείς , αλλά τους είδαμε το μεσημέρι εκεί που πίναμε καφέ , άρα και αυτοί ήταν κάπου έξω. Τελικώς απολογισμός 11 ορτύκια και δύο τρυγόνια , πολύ μικρό αποτέλεσμα ένα από τα χειρότερα της κυνηγετικής μου ζωής , αλλά όμως γεμίσαμε τις μπαταρίες μας , προπονήσαμε τα σκυλάκια μας και ζήσαμε ελεύθεροι για μιάμιση ημέρα μακριά από την ζωή της και την πίεση Αθήνας . Μείναμε ευχαριστημένοι , σεφτέ κάναμε έστω και μικρό και η σεζόν μόλις άρχισε !! Καλή χρονιά και καλύτερη συνέχεια συνάδελφοι εύχομαι για όλους μας και μην ξεχνάτε το πιάτο του κυνηγού είναι δέκα φορές άδειο και μία γεμάτο! φιλικά Γιώργος Πέππας

ΕΠΑΝΩ-UP