Στη Βόρεια Εύβοια τα
πράγματα είναι πιο άσχημα, καθώς δεν υπάρχουν σημαντικοί πληθυσμοί εκτός του όρους Τελέθριο.
Στη Νότια Εύβοια η κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη, με αρκετά άτομα σε διάφορα σημεία, προεξέχοντος του όρους Όχη στην Καρυστία.
Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι η Εύβοια ίσως να είναι το μοναδικό μέρος στην Ελλάδα όπου μπορείς
να κυνηγήσεις γκρέκα τόσο στα 1700 μ. υψόμετρο, όσο και στα 200 μέτρα από τη θάλασσα.
Τα πρόσφατα αποτελέσματα της γενετικής ταυτοποίησησ (DNA) της Alectoris Graeca, δυστυχώς για το νομό μας δεν ήταν και τα καλύτερα. Πιο συγκεκριμένα η έρευνα έδειξε ότι ο πληθυσμός της πέρδικας αποτελείται από 75% γκρέκα και 25% τσούκαρ, αν και το τελευταίο είναι αναμενόμενο, αφού κατοικούμε σ' ένα νησί με δεκάδες βραχονησίδες γύρω μας.
Το Ανησυχιτικό όμως είναι ο υβριδισμός των δύο ειδών, που δυστυχώς προέκυψε από τις άναρχες απελευθερώσεις τσούκαρ σε όμορες περιοχές με γκρέκα. Το μέλλον αυτών των υβριδίων μέχρι στιγμής είναι άγνωστο και χρήζει ιδιαίτερης μελέτης.
Πληθυσμιακά, αν κατέθετα την προσωπική μου εμπειρία, θα έλεγα ότι
υπάρχουν τάσεις σταθεροποίησης των ατόμων την τελευταία δεκαετία, με δισοίωνα όμως μηνύματα για το μέλλον, αν όλοι μας δεν προσέξουμε.
Η λαθροθηρία τα τελευταια χρονιά με συντονισμένες από την θηροφυλακή ενέργειες έχει φέρει θεαματικά αποτελέσματα, παρ' όλα αυτά όμως χρειάζεται προσπάθεια, καθώς νέες μορφές λαθροθηρίας, οπως τα κασετόφωνα αναδύονται στο προσκήνιο
Με δεδομένη τη διάθεση της Ομοσπονδίας μας για στροφή στο ενδημικό θήραμα, πρέπει και η ορεινή πέρδικα να ενταχθεί σε προγράμματα αναπληθυ-σμού των βιοτόπων της. Έτσι, αφενός αξιοποιούνται οι προηγούμενες μελέτες που έχουν εκπονηθεί, αφετέρου ανοίγουμε παράθυρο στο μέλλον.
Το σημαντικότερο όλων όμως είναι η κατανόηση από όλους τους περδικοκυ-νηγούς της έννοιας "διαχείριση". Το κυνήγι της πέρδικας βρίσκεται ολοκληρωτικά στα χέρια μας και από την δική μας διαχείρηση εξαρτάται το μέλλον του.
Εμείς οι ίδιοι πρέπει να το προστατεύσουμε, αφήνοντας πουλιά και για την επόμενη χρονιά. Δεν είναι ανάγκη να φτάνουμε στο ξεκλήρισμα του κοπαδιού.
Αν υπάρχει λοιπόν κοινή προσπάθεια απ' όλους μας γι αυτό που αγαπάμε, θα μπορεί για πολλά χρόνια ακόμη το ξημέρωμα να μας βρίσκει ψηλά στο βουνό για να ακούμε τη λαλιά της, εκεί που ψηλώνει ο άνθρωπος ν' ακουμπήσει το θεό κι εκεί που χαμηλώνει ο θεός ν' αγγίξει τον άνθρωπο.
Γράφει ο:
Βασίλειος Γουρνής
Γ Γ του ΚΣ Λιλαντίου Πεδίου.
ΕΠΑΝΩ