31-3--2021    : FataMorgana ...

Η “Φάτα Μοργκάνα” υπάγεται στους ανώτερους αντικατοπτρισμούς (superior mirage), που διακρίνονται από τους πιο συνηθισμένους κατώτερους αντικατοπτρισμούς (inferior mirage), οι οποίοι δημιουργούν την οφθαλμαπάτη μακρινών νερόλακκων στην έρημο και “υγρού οδοστρώματος” στους πολύ ζεστούς δρόμους.
Το φαινόμενο Φάτα Μοργκάνα ανήκει στα Μετεωρολογικά φαινόμενα.
Να μην λησμονούμε το γεγονός ότι το φαινόμενο αυτό έχει γίνει πηγή έμπνευσης και για τον ποιητή της θάλασσας, Νίκο Καββαδία. Το ποίημά του «Φάτα Μοργκάνα» έγινε ευρύτερα γνωστό έπειτα από τη μελοποίησή του από τη Μαρίζα Κωχ.

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.
Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.
Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά,
Μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.
Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.

Ο μύθος λέει ότι η Φάτα Μοργκάνα ήταν η ετεροθαλής αδελφή του βασιλιά Αρθούρου. Κατοικούσε σε κρυστάλλινα παλάτια στον βυθό της θάλασσας και ήταν ειδήμων στη δημιουργία οπτικών ψευδαισθήσεων.
Με τις μαγικές της δυνάμεις μπορούσε να εμφανίζει ψεύτικες εικόνες κάστρων που αιωρούνταν επάνω από τις ακτές παρασύροντας τους ναυτικούς σε ναυάγια. Προφανώς γι΄ αυτόν τον λόγο τα πιο περίεργα φαινόμενα αντικατοπτρισμού – που συμβαίνουν και σήμερα – φέρουν το όνομά της.

Φάτα Μοργκάνα στην Ελλάδα Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί στον βόρειο Ευβοϊκό κόλπο κοντά στη Λάρυμνα. Όμως πολλοί κατατάσσουν στην ίδια κατηγορία και τους γνωστούς Δροσουλίτες, τις σκιές πολεμιστών που παρελαύνουν κάθε χρόνο την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου σαν φαντάσματα στο Φραγκοκάστελο της Κρήτης (ανατολικά της Χώρας των Σφακίων), όταν δεν φυσάει βοριάς. Βέβαια κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν πρόκειται για φαντάσματα αλλά για τα είδωλα στρατιωτών που κάνουν ασκήσεις σε κάποια βορειοαφρικανική χώρα και αντικατοπτρίζονται στην περιοχή λόγω του φαινομένου Φάτα Μοργκάνα

ΠΗΓΕΣ : gpeppas.gr

  10-1--2021    : Μονοπάτια μετεγκατάστασης (Αναπαραγωγής- διαχείμασης) Ευρασιατικών μπεκατσών εξοπλισμένων με PTTS Argos κατά τη διάρκεια του χειμώνα στην Ιταλία. ...

Πλαίσιο 1 ...Οι μπεκάτσες τον χειμώνα στην Ιταλία παρουσίασαν μεγάλη μεταβλητότητα στη μεταναστευτική συμπεριφορά, με 3 πουλιά να κινούνται λιγότερο από 800 χλμ. μεταξύ της περιοχής διαχείμασης και της περιοχής αναπαραγωγής, και άλλα να κινούνται πάνω από 6000 χλμ. (Πίνακας 1, Σχήμα 1). Οι περιοχές αναπαραγωγής εκτείνονται από τη βόρεια Ιταλία (ένα άτομο χειμώνα στη νότια Ιταλία) έως την Κεντρο-Ανατολική Ευρώπη (Αυστρία, Πολωνία, Λευκορωσία, Λετονία, Σλοβακία, όχι περισσότερο από 2 μπεκάτσες το καθένα) και τη Ρωσία (11 δυτικά και 4 ανατολικά των Ουραλίων).

Πλαίσιο 2 ... περιοχές που εκτείνονται από τη βόρεια Ιταλία (ένα άτομο διαχείμασε στη νότια Ιταλία) έως την Κεντρο-Ανατολική Ευρώπη (Αυστρία, Πολωνία, Λευκορωσία, Λετονία, Σλοβακία, όχι περισσότερο από 2 μπεκάτσες το καθένα) και τη Ρωσία (11 δυτικά και 4 ανατολικά των Ουραλίων) . Μερικά άτομα έφτασαν στη νότια-κεντρική Ρωσία (Σχήμα 1). Οι κινήσεις προς τις περιοχές προορισμού ήταν σχετικά ευθείες, με περιορισμένες αποκλίσεις από τη συντομότερη διαδρομή, όπως υπολογίζεται από τη σχετικά υψηλή ευθεία και στις δύο εποχές (Πίνακας 1, Σχήμα 1).

  4-12--2020    : Οι “ντοπιάρικες - Οι “νεόφερτες”- Οι “κυνηγημένες” ...

Tου Χάρη Αρχοντάκη

Κάθε μια ξεχωριστή, κάθε μια με την δική της αντίδραση. Από την μία τις συναντάμε να αφήνουν τα σκυλιά σε κοντινή προσέγγιση της θέσης τους, την άλλη πάλι τις βλέπουμε να ξεπετάγονται πολύ μπροστά τους και ενδιάμεσα έχουμε εκείνες τα αποκαλούμενα πουλιά “φαντάσματα”, τις μπεκάτσες δηλαδή που μας αφήνουν ίχνος ακουστικό μόνο το φτεροκόπημα και οπτικό την ζεστή κουτσουλιά τους…

Χρόνια τώρα, από τα μέσα του Οκτώβρη ως τα τέλη του Φλεβάρη, κάθε φορά που μόνος και ήσυχος αναπολώ στιγμές και εικόνες τόσο από το πλέον πρόσφατο μπεκατσοκυνήγι, όσο και απ' όλα μαζί συνολικά, νοιώθω την ανάγκη να βρω τους λόγους και τις αιτίες για κάτι που δεν πήγε καλά και εκείνη πάλι με νίκησε. Και δεν ξέρω γιατί, όμως οι σκέψεις και οι αναμνήσεις περνάνε με ταχύτητα τις εικόνες που πήγα καλά, κολλάνε όμως σ' εκείνες που υπήρξε αποτυχία. Έρχονται τότε λοιπόν στο μυαλό λεπτομέρειες μικρές, φαινομενικά ίσως και τελείως ασήμαντες, που όμως αν είχαν προσεχθεί περισσότερο, ίσως και να υπήρχε διαφορετικό αποτέλεσμα.
Βλέπω την λάθος θέση που πήρα, το παραπάνω βήμα του σκύλου, εκείνη που βρήκε άνοιγμα στο πουθενά, τα φυλλωμένα κλαδιά που με εμπόδιζαν, την άστοχη τουφεκιά…
Τα βλέπω όλα ξανά απ' την αρχή. Σύντομα όμως καταλήγω πως πάντα έτσι ήταν και έτσι θα παραμείνει το μαγικό κυνήγι της αρχόντισσας του δάσους, μυστήριο, απρόβλεπτο και σαγηνευτικό. Ωστόσο πιστεύω πως αποκλείεται να υπάρχει εθισμένος μπεκατσοκυνηγός, που με λατρεία και σεβασμό αναζητά αυτό το υπέροχο πουλί και να μην έχει επιχειρήσει – όπως εγώ – να αποκωδικοποιήσει την συμπεριφορά της και παντρεύοντας εμπειρίες δεκαετιών, κυρίως όμως ερμηνείες πολλών ακόμα συναδέλφων, στοχεύοντας να βρει απαντήσεις κοντινές απέναντι στην μοναδική συμπεριφορά της.
Aπαντήσεις που δείχνουν πως όλα τα πουλιά δεν έχουν τον ίδιο κωδικό αντίδρασης και πως ανάλογα με τον τόπο, τον χρόνο και τον καιρό ενεργούν διαφορετικά. Που λένε επίσης πως καλά τα ποιοτικά ρούχα, τα ακριβά τουφέκια και τα αδιάβροχα άρβυλα, όμως λεπτομέρειες και πρωτίστως τα ικανά μπεκατσόσκυλα είναι εκείνα που θα περιορίσουν κάπως εκείνες τις κακιές αναμνήσεις. Ευτυχώς όμως και για τις μπεκάτσες και για εμάς, που ακόμα και τα ικανότερα μπεκατσόσκυλα, πάντα θα χάνουν από κάποιες εξυπνότερες. Και δεν αμφιβάλω πως θα βρεθεί έστω κι ένας καθάριος μπεκατσάς, που να μην νιώσει θλίψη όταν κάνει εκείνες τις μαύρες σκέψεις πως τελικά πιότερες είναι οι βασίλισσες που πέφτουν μπαμπέσικα στα πρωινά και τα βραδινά φονικά καρτέρια, παρά εκείνες που παλικαρίσια τουφεκίστηκαν. Τα “βάσανα” όμως με τούτα τα αρχοντοπούλια τώρα αρχίζουν…

Οι “ντοπιάρικες” μπεκάτσες
Νομίζω ότι στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα πουλιά με την πλέον φυσιολογική συμπεριφορά απέναντι στην εμφάνιση και το άκουσμα κάθε παράξενης εικόνας και ήχου. Κατά την προσφιλή συνήθεια δεκαετιών τις αποκαλούμε ντοπιάρικες όχι φυσικά γιατί μονίμως βρίσκονται στον ίδιο τόπο, αλλά διότι ανήκουν στα πουλιά εκείνα που πρώτα μπήκαν στον συγκεκριμένο κυνηγότοπο και βρίσκοντας τις καταλληλότερες των συνθηκών παρέμειναν για μεγάλο διάστημα. Άπειρες φορές όλοι μας μπρος στην θέα κάποιων περιοχών κάνουμε οπτικές εκτιμήσεις, λογίζοντας τον συγκεκριμένο τόπο ως ιδανικό μπεκατσότοπο, ώσπου μια σχολαστική έρευνα με έμπειρα σκυλιά μας δείχνει το τελείως αντίθετο. Μπορεί λοιπόν ο χώρος να φαίνεται ιδανικός, όμως ίσως ακόμη εκεί να μην έχουν διαμορφωθεί οι κατάλληλες συνθήκες που θα κρατήσουν τα πουλιά. Πέρα από δευτερογενείς παράγοντες, τρεις είναι οι βασικές προϋποθέσεις που αναζητούν οι μπεκάτσες πριν δηλώσουν ντοπιάρικες σε κάποιο κυνηγότοπο.
Ανεύρεση τροφής σε αφθονία, ύπαρξη ασφαλών καταφυγίων και απουσία ξαφνικών καιρικών μεταβολών που ταχύτατα εξελίσσονται σε ακραία φαινόμενα.
Ανάμεσα στους νεότερους μπεκατσάδες επικρατεί μια – λανθασμένη κατά την γνώμη μου – άποψη πως τα πουλιά φεύγουν επειδή, το τάδε ας πούμε Σαββατοκύριακο ο τόπος πολυκυνηγήθηκε. Από πουθενά δεν προκύπτει πως οι μπεκάτσες απέκτησαν συνήθειες μετακίνησης λόγω κυνηγών, σκύλων και ήχων τουφεκιάς. Φεύγουν αν ο τόπος γίνει αφιλόξενος, μετακινούνται γιατί έρχεται πάγος, αλλά απλώς αλλάζουν θέσεις όταν ο βιότοπος τους “πιέζεται” από κυνηγετική δραστηριότητα.
Αυτά τα πουλιά, έχοντας καθημερινή επαφή με το τριγύρω περιβάλλον, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως έχουν ως ένα βαθμό εξοικειωθεί με κάποιες εικόνες και ήχους, ενώ παράλληλα έχουν κωδικοποιήσει κάθε άλλη παρουσία ή άκουσμα, ως επερχόμενο κίνδυνο. Πόσες φορές δεν έτυχε να περάσει ένα κοπάδι πρόβατα συνοδεία τσοπανόσκυλων από κάποια μέρη και ξωπίσω εμείς να σηκώνουμε πουλιά σε σημεία που λίγο πριν ήταν περικυκλωμένα από το κοπάδι. Αυτές οι εικόνες τους είναι γνώριμες, τις συνήθισαν και δεν αντιδρούν. Τα ίδια πουλιά συνήθισαν όμως να έχουν και την διαχειριστική ευχέρεια του τόπου μετά από καιρό παραμονής εκεί, οπότε οι χαρακτηρισμένες ντοπιάρικες αισθανόμενες την απόλυτη ασφάλεια του χώρου τους, μας δίνουν πολλές φορές την ευκαιρία να απολαύσουμε εκείνες τις απίστευτες εικόνες από κοντινές φέρμες, όπου πλέον όλα σχεδόν είναι προβλέψιμα, πλην του αποτελέσματος της τουφεκιάς.
Δεν αναφέρομαι στα περάσματα, αλλά ούτε και σε περιόδους μετακινήσεων – αφίξεων λόγω ξαφνικού, παρατεταμένου παγετού, όπου μπεκάτσες μπορεί να μπλοκαριστούν και σε ελάχιστη απόσταση, αλλά αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο για την περίοδο Νοέμβρη, Δεκέμβρη, Γενάρη, όπου οι βασίλισσες, πολλές ή λίγες έχουν επιλέξει τους τόπους τους. Κατά κανόνα λοιπόν, τα πουλιά που θα επιδείξουν μεγαλύτερη ανεκτικότητα στην προσέγγιση της θέσης τους από τα κυνηγόσκυλα, προέρχονται από ομάδες με μεγάλο διάστημα παραμονής στον ίδιο τόπο.

Οι “νεόφερτες” μπεκάτσες
Πρόκειται αποκλειστικά και μόνο για κάποιο μικρό ή μεγάλο αριθμό πουλιών που ξαφνικά παρουσιάστηκαν σε κάποιο κυνηγότοπο ως αποτέλεσμα κάποιας μαζικής μετακίνησης λόγω χιονιά, παγετού, ανομβρίας ή ανόδου της θερμοκρασίας. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, ένας χώρος ο οποίος μας έχει συνηθίσει με ιδανικές συνθήκες να φιλοξενεί συνήθως κάποιο αριθμό από βελουδομάτες, ενδέχεται ξαφνικά και αναπάντεχα να διαπιστώσουμε πως διατηρεί μεγαλύτερους πληθυσμούς. Σε τέτοιες καταστάσεις μπορεί να βρούμε πουλιά σε σημεία με σκέτη πέτρα, με ψιλό χορτάρι, αλλά και σ' άλλα, που με βάση τη λογική και την εμπειρία φαίνεται αδιανόητο.
Ωστόσο αυτού του είδους οι μετακινήσεις σε ελάχιστες περιπτώσεις έχουν παρατεταμένη διάρκεια και συνήθως διαρκούν από λίγες ώρες ώς ελάχιστες ημέρες. Οι μπεκάτσες μόλις αισθανθούν πως το κακό πέρασε, επιδιώκουν την άμεση αναχώρηση και επιστρέφουν στους ίδιους ή άλλους βιότοπους, παρόμοιους μ' αυτούς που εγκατέλειψαν, όπου οι συνθήκες επανήλθαν ομαλές.
Η περιφέρεια της Ηπείρου, ο μεγαλύτερος και πλουσιότερος ίσως μπεκατσότοπος της χώρας, αποτελεί το σημαντικότερο παράδειγμα αυτών των μετακινήσεων. Ξεκινάμε ξεκαθαρίζοντας πως η Ήπειρος ακόμη και με τις ακαταλληλότερες των συνθηκών, ακόμη και στις πλέον φτωχές χρονιές, πάντα είχε κάποια πουλιά. Όμως το απόλυτο της εντυπωσιακής αριθμητικής μεταβολής προκύπτει μόλις οι καιρικές συνθήκες αγριέψουν προς το ακραίο στην παραμεθόριο ζώνη και κυρίως στην ενδοχώρα Αλβανίας και Σκοπίων. Τότε είναι που ανοίγει ο παράδεισος για τους μπεκατσάδες δυτικής Μακεδονίας και Ηπείρου.
Όμως και εκεί η συνέχεια δεν προβλέπεται το ίδιο ευχάριστη και πλούσια αν ο καιρός αποφασίσει να κατηφορίσει και προς αυτά τα μέρη. Οι μπεκάτσες του “δίνουν” για ακόμα νοτιότερα. Πρόκειται για πουλιά που κατά γενική ομολογία συμπεριφέρονται τελείως απρόβλεπτα και αντιδρούν με τις πλέον ποικιλόμορφες επιλογές στο ξεσήκωμά τους. Σε συναντήσεις με τέτοιες μπεκάτσες συνήθως τα βλέπουμε όλα. Κατ' αρχήν βρίσκουμε πουλιά σε μέρη και σημεία που δεν θεωρούνται “φυσιολογικά”, ενώ παράλληλα έχουμε να αντιμετωπίσουμε αντιδράσεις που εναλλάσσονται ανάμεσα στις ήπιες ως τις πιό ακραίες. Οι μακρομύτες αυτές ευρισκόμενες σε ένα άγνωστο τόπο, έξω από το επιλεγμένο δικό τους βασίλειο και προκειμένου να επιβιώσουν, καλούνται μέσα σε ελάχιστο χρόνο να τον μάθουν, να τραφούν και να αναζητήσουν καταλύματα. Κάθε κίνηση, κάθε ήχος, κάθε παρουσία στο νέο τους χώρο εκλαμβάνεται ως πηγή κινδύνου και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίσουν. Ενώ λοιπόν στην ουσία πρόκειται για πουλιά που αναγκασμένα από τον ίδιο λόγο αλλαξοτόπισαν έστω και προσωρινά, ανάμεσά τους διακρίνουμε συχνά και εκ διαμέτρου αντίθετες αντιδράσεις. Έτσι, ενώ από την μια συναντάμε μερικές που αφήνουν τα σκυλιά σε κοντινή προσέγγιση της θέσης τους, από την άλλη βλέπουμε κάποιες να ξεπετάγονται πολύ μπροστά τους και ενδιάμεσα έχουμε και τις περιπτώσεις εκείνες που αφορούν τα αποκαλούμενα πουλιά “φαντάσματα”, τις μπεκάτσες δηλαδή εκείνες που μας άφησαν ως ίχνος ακουστικό μόνο το φτεροκόπημα τους και οπτικό την ζεστή κουτσουλιά, αφού διέφυγαν και μόνο στο άκουσμα βημάτων, σπασίματος κλαδιών, κουδούνας ή μπίπερ.
Μερικοί συνάδελφοι από τους πλέον καταξιωμένους μπεκατσάδες τουλάχιστον του δικού μου περίγυρου, ισχυρίζονται πως πάντα οι καλύτερες αριθμητικές τους επιδόσεις σημειώνονται με τα πουλιά της μετακίνησης, με τις νεόφερτες δηλαδή μπεκάτσες. Κανείς νομίζω δεν διαφωνεί με αυτή την άποψη, όμως εγώ θα ήθελα να προσθέσω πως το κυνήγι αυτών των νεόφερτων στον κυνηγότοπο μπεκατσών, καταλήγει συνήθως σε απογοητευτικές ή μέτριες αποδόσεις αν γίνεται από ένα μοναχικό κυνηγό, ή ζευγάρι, που όμως ο καθένας ερευνά δικό του χώρο και διατηρούν μεταξύ τους μεγάλες αποστάσεις.

Οι “κυνηγημένες” μπεκάτσες
Εδώ οι συνθήκες αλλάζουν, το κυνήγι τους γίνεται κατά πολύ δυσκολότερο και πλέον ως και η παραμικρή λεπτομέρεια έχει την δική της καθοριστική σημασία. Οι κυνηγημένες μπεκάτσες είναι πουλιά με πρόσθετες εμπειρίες και που στο παρελθόν είχαν μια και περισσότερες επαφές με κυνηγόσκυλα και κυνηγούς. Είναι πουλιά που με κάποιο τρόπο και για για κάποιο λόγο κατάφεραν να διαφύγουν από τον στενό κλοιό της μουσούδας και της κάννης και τώρα καλούνται να κάνουν το ίδιο μόλις αισθανθούν κίνδυνο. Αυτές οι μπεκάτσες δεν είναι απαραίτητο να ανήκουν οπωσδήποτε στις ντοπιάρικες ή τις νεόφερτες. Πουλιά που έχουν βιώσει ξωπίσω τους θηρευτές, σίγουρα προέρχονται και από τις δυο κατηγορίες, κατά κανόνα όμως οι περισσότερο έμπειρες, άρα και κυνηγημένες ανήκουν στις ντοπιάρικες. Είναι τα πουλιά που συνηθίσαμε να τα αποκαλούμε ως μάστορες, καθηγητές και άλλα τέτοια πολλά και που στο τέλος, σαν επισφράγισμα της προσπάθειας λέμε “χαλάλι τους που γλύτωσαν”, αφού μας αναγκάζουν να αναγνωρίσουμε πως νίκησαν, έστω κι αν δεν μας έδωσαν την ευκαιρία να αναμετρηθούν με τα σκυλιά και το τουφέκι μας. Είναι άγνωστο πόσες φορές η κάθε μια από αυτές αντίκρισε σιλουέτες κυνηγών και κυνηγόσκυλων και πόσες άκουσε πατήματα, μπίπερ και κουδουνάκια να πλησιάζουν. Είναι όμως ταυτόχρονα πολύ γνωστές οι δυσκολίες που παρουσιάζουν τα πουλιά αυτά, ως την στιγμή που θα μας επιτρέψουν να τα θεωρήσουμε μπλοκαρισμένα και να πάρουμε θέση περιμένοντας το ξεπέταγμά τους. Αυτές οι μπεκάτσες είναι κατά κύριο λόγο που θα τις δούμε να κοταρίζουν απομακρυνόμενες γρηγορότερα κι από τις πέρδικες. Αυτές είναι που με τα βατραχοπηδήματα θα χωθούν στην σκοτεινιά του απροσπέλαστου, του σφιχτού και της πυκνούρας, αυτές είναι που θα βρουν διάδρομο διαφυγής από σημείο που θεωρούμε απίθανο, αυτές, όλες αυτές είναι οι έμπειρες και οι κυνηγημένες.
Σπανίως ανάμεσά τους θα βρούμε πουλιά που γεννήθηκαν την περσινή άνοιξη, αφού απ' όσες καταφέρουμε να βάλουμε στο χέρι διαπιστώνουμε πως είναι πουλιά ενήλικα, μεγάλα, σκουρόχρωμα και καλοταϊσμένα. Αν υποθέσουμε πως όλα τα έμπειρα και καλά ξεκινημένα μπεκατσόσκυλα έχουν κάποιες επιτυχίες με θηράματα των δυο προηγούμενων κατηγοριών, εδώ, θέση στις επιτυχίες έχουν ίσως και λιγότερα από τα μισά. Στα κυνηγημένα πουλιά ένα μπεκατσόσκυλο που απλά κινείται λίγο πάνω από τα όρια της μετριότητας δεν έχει ελπίδες να βγει πολλές φορές νικητής. Μπορεί να καλύπτει σχολαστικά ένα τεράστιο πεδίο έρευνας, μπορεί να έχει αστείρευτο πάθος, μπορεί να διαθέτει τέλεια μύτη, ξετρύπημα του πυκνού και κούμπωμα πάνω σε θέση από μεγάλη απόσταση, μπορεί όλα να τα κάνει τέλεια, αν όμως δεν έχει και την απαραίτητη εξυπνάδα που θα του επιτρέψει να καταλάβει πόσο χώρο του δίνει η μπεκάτσα και που δεν πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα, τότε οι βασίλισσες πάλι φευγάτες θα είναι.
Ο σκύλος μας κάνει κυνηγούς, ο χρόνος μας καθιστά σοφότερους και οι μακρομύτες του βορρά είναι αυτές που θα φτιάξουν τα ικανότερα μπεκατσόσκυλα. Και κακά τα ψέματα, είτε δικά μου είναι, είτε δικά σας, είτε των υπολοίπων, είναι αδύνατον να μην έχουμε ξεχωρίσει κάποια που κυριαρχούν και που δικαιωματικά φέρουν τον τίτλο του απόλυτου μπεκατσόσκυλου. Καμιά φυλή ως τώρα δεν μας έπεισε πως έχει το προνόμιο να διαθέτει μόνο τους δικούς της άριστους αντιπροσώπους στο κυνήγι αυτό. Ο χρόνος έχει δείξει πως μέτρια και κορυφαία προέκυψαν ανάμεσα από σέττερ, πόιντερ, επανιέλ, κούρτσχααρ, ντράτχααρ, βίζλα…
Ως ένα βαθμό η εκπαίδευση παίζει το ρόλο της. Από εκεί και μετά όμως καθοριστική σημασία στην εξέλιξη τους, έχουν η συχνότητα επαφής με το θήραμα και η εξυπνάδα που διαθέτουν.

ΠΗΓΕΣ : natex.gr






  12-11--2020    : Πληροφορίες για την αναπαραγωγή της Fata Morgana . ...

Κύρια αποτελέσματα καταμέτρησης πληθυσμών και δακτυλίωσης στην Ρωσία (Moscow, Vladimir, Ivanovo, Tver, Vologda and Kostroma) . Όλες οι ομάδες πραγματοποίησαν 149 νυχτερινές εξόδους , όπου παρατηρήθηκαν 1083 μπεκάτσες , εκ των οποίων 313 (29%) συνελήφθησαν απ αυτά δακυλιώθηκαν 299 και 14 πτηνά ξανασυνελήφθησαν σε άλλες νύχτες.
Αυτό είναι ένα ρεκόρ για όλα τα προηγούμενα χρόνια της ίδιας διαδικασίας δακτυλίωσης . Μεταξύ όλων που καταγράφηκαν αυτό το φθινόπωρο, είναι ότι το 80,3% των μπεκατσών ήταν νεαρά πουλιά, και μεταξύ των νέων το 49,6% από παλιά ήδη καταγεγραμμένα DNA μπεκατσών . Αυτό υποδηλώνει, αφενός, την υψηλή επιτυχία της αναπαραγωγής χρονιάς , καθώς και τον καλό καιρό κατά την διάρκεια της ακόμη και για τα ζευγάρια που μπήκαν αργοπορημένα στην διαδικασία με πολύ τροφή για τους “αργοπορημένους” νεοσσούς .
Τα τελικά αποτελέσματα της αναπαραγωγικής εποχής θα συνοψιστούν μετά την επεξεργασία φτερών μπεκατσών , που λαμβάνονται από τους κυνηγούς και θα μας σταλούν για να προσδιορίσουμε την ηλικία, φύλο, DNA κλπ.

ΠΗΓΕΣ : birdlife.org






  11-11--2020    : "Μπεκατσο-ιστοριες" ...

Οι μπεκάτσες που έρχονται τώρα στην πατρίδα μας είναι όλων των ηλικιών και κατευθύνονται σε γνωστούς τους τόπους διαχείμασης, ανάλογα με τον καιρό της ημέρας. Από μετρήσεις, στην Γαλλία κυρίως, έχει διαπιστωθεί ότι η ημερήσια μετακίνηση της μπεκάτσας μπορεί να φτάσει στην απόσταση των 400-500 χιλιομέτρων ανάλογα με τον άνεμο, γίνεται σχεδόν πάντα τις νυχτερινές ώρες (χωρίς να αποκλείονται την ημέρα) για την αποφυγή των εναέριων αρπάγων.

Τα πουλιά θα παραμείνουν στις ίδιες τοποθεσίες εάν βρουν τις ιδανικές συνθήκες για τροφή και κάλυψη, χωρίς μεγάλη ενόχληση από θηρευτές όλων των κατηγοριών. Θα μετακινηθούν όμως εάν προκύψει παρατεταμένος παγετός ή ακόμα και συνεχόμενες ημέρες πολύ χαμηλών θερμοκρασιών. Το περίεργο είναι ότι η μετακίνηση αυτή, γίνεται πολλές φορές μαζικά λίγες ημέρες, ή ακόμα και μόνο μία ημέρα πριν ξεσπάσει η κακοκαιρία. Το αλάνθαστο ένστικτο του "μετεωρολόγου" λειτουργεί σαν καμπανάκι κινδύνου και τις σπρώχνει για μετακίνηση σε ηπιότερα κλίματα προς αναζήτηση ευκολότερων συνθηκών διατροφής.

Τα σκουλήκια μετακινούνται σε μεγαλύτερο βάθος όσο πέφτει η θερμοκρασία για να αποφύγουν την κατάψυξη του υγρού τους σώματος και η επιφάνεια του εδάφους σκληραίνει υπερβολικά για την μύτη της μπεκάτσας. Εάν όμως υπάρχουν σχετικά κοντά στη περιοχή που έχει διαλέξει η μπεκάτσα για διαχείμαση, περιοχές με τρεχούμενα νερά και μικρά ρέματα προφυλαγμένα από τον παγετό και με ικανοποιητική βλάστηση για την κάλυψη, δεν θα μετακινηθεί πολύ μακριά και θα προτιμήσει να παραμείνει στην περιοχή, παραμένοντας εκεί για όσες ημέρες κρατήσει η κακοκαιρία. Ένας ανεξήγητος λόγος κάνει όλες τις μπεκάτσες να προτιμούν το ίδιο ακριβώς τμήμα του βιότοπου για την ημερήσια παραμονή τους, έστω και αν σχεδόν όλη η περιοχή μοιάζει στα μάτια του κυνηγού. Η ίδια "γωνιά" το ίδιο "χωράφι" θα φιλοξενεί κάθε χρόνο μπεκάτσες αν οι καιρικές συνθήκες είναι παρόμοιες. Είναι τόσο περίεργη αυτή η συνήθειά της που μας δημιουργεί την εντύπωση ότι η ίδια μπεκάτσα επισκέπτεται κάθε τόσο το μέρος, έστω και αν είμαστε σίγουροι ότι η τελευταία που συναντήσαμε εκεί, ήδη αναπαύεται στο.. στομάχι μας! Οι κυνηγοί της μπεκάτσας γνωρίζουν τις συνήθειες της και την ψάχνουν πάντα στα ίδια μέρη. Υπάρχουν γνωστοί μπεκατσοκυνηγοί που την κυνηγούν χρόνια στα ίδια εδάφη, οι οποίοι αν δεν την συναντήσουν στις γνωστές "γωνιές" της, δεν κάθονται να ψάχνουν όλη μέρα. Λένε "δεν έχει σήμερα πουλιά". Όμως επίσης είναι γνωστά και τα "διαλείμματα" των επισκέψεων σε αυτά τα μέρη. Άγνωστο επίσης το γιατί, υπάρχουν χρονιές, που δεν εμφανίζονται μπεκάτσες σε πολύ γνωστές τοποθεσίες, έστω και αν οι συνθήκες σύμφωνα με τα παραπάνω είναι καλές. "Το μέρος δεν κράτησε πουλιά εφέτος" λένε και δεν υπάρχει καμία εξήγηση γι'αυτό!

Η πρώτη πτήση "διαφυγής" έχει παρατηρηθεί ότι είναι σε απόσταση που δεν ξεπερνά τα 200-250 μ. πολύ συχνά όμως ξανακάθεται μόνο λίγα μέτρα μακριά μας εάν δεν τουφεκιστεί. Το "σχήμα" της πτήσης είναι μια σχεδόν ορθή γωνία, ένα ημικύκλιο ή σπανιότερα ένα σίγμα "S". Δικές μου παρατηρήσεις δείχνουν ότι πουλιά που στρίβουν αριστερά ή δεξιά στην πρώτη πτήση, θα το ξανακάνουν και στην δεύτερη, εάν το έδαφος είναι το ίδιο. Εάν στην περιοχή υπάρχουν πλαγιές με διαδοχικές πτυχές και ρέματα, πιθανότατα θα περάσει στην επόμενη πλαγιά πριν ξανακαθήσει. Στο δάσος, εάν τα δέντρα είναι ψηλά θα επιχειρήσει μια κάθετη σχεδόν "ανάβαση" έως την κορφή και θα στρίψει οριζοντίως αμέσως μετά, θα πετάξει έως το σημείο που θα διαλέξει και θα προσγειωθεί κάθετα στο έδαφος με πολύ γρήγορη και απότομη πτήση. Πολλές φορές έχω παρατηρήσει σε τέτοιου είδους κάθετες προσγειώσεις, τα πουλιά να μην κάθονται αμέσως, αλλά να πετούν για λίγα μέτρα οριζόντια πολύ κοντά στο έδαφος, ανάμεσα στην χαμηλή βλάστηση του δάσους θέλοντας να ξεγελάσει τους διώκτες της. Ενώ ήμουν σίγουρος για το σημείο που προσγειώθηκαν, όταν πλησίαζα τα σκυλιά δεν έβρισκαν καθόλου οσμή το σημείο αυτό, αλλά αρκετά μέτρα παραπέρα όπου και άρχιζε την προσπάθεια απομάκρυνσης "ποδαρώνοντας" με συχνά μικροπετάγματα - πηδήματα. Τα τελευταία οι κυνηγοί τα βάφτισαν "βατραχοπηδήματα".

Οι καιρικές συνθήκες έχουν φοβερή επιρροή στη συμπεριφορά της βασίλισσας μας. Δείχνει “ανάστατη” συμπεριφορά με το νοτιά και “φυσιολογική” με το βοριά. Η εξυπνάδα της την έχει αλλάξει και λίγες θα είναι οι μέρες που θα την ευχαριστηθούμε, δηλαδή θα φερμάρεται και θα ξεπετάγεται κανονικά. Πολλές φορές βρίσκουμε μόνο κοτσιλιές. Ένα κοντρόλ από το σκύλο μας και επιφύλαξη, ένα τρέξιμο από εμάς για να πάρουμε τη σωστή θέση, όμως άδικα… Άλλες φορές βλέπουμε φέρμα και συνεχές ποντάρισμα που μπορεί να φτάσει και 500 μέτρα. Αν έχει τόπο συνεχόμενα κλειστό, η μπεκάτσα προχωρά σε απόσταση ασφαλείας από εμάς και το σκύλο, λες και γνωρίζει το βεληνεκές του όπλου μας, και ξαφνικά βλέπουμε μια σκιά κι έναν σκύλο να φεύγουν γρήγορα! Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το μπίπερ μπήκε στο πετσί της και πέρασε στο γονίδιό της, γιατί οι περισσότερες παραξενιές τής συμπεριφοράς της συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια που κυκλοφόρησε αυτό το είδος του ηλεκτρονικού κουδουνιού.

Επιμέλεια gpeppas.gr

ΠΗΓΕΣ :
kynigesia.gr
Kynigos.net.gr






  9-11--2020    : Το βαλς της «βασίλισσας» ...

Οσες φορές και να το δεις δεν το χορταίνεις, ιδιαίτερα την άνοιξη που το όπλο είναι αφημένο πίσω στο σπίτι και οι πορείες στα δάση δεν κρύβουν καμιά «υστεροβουλία».
Η πτήση κάθε μπεκάτσας πάνω από τα δένδρα του δάσους μοιάζει με έναν τρεμάμενο χορό. Αν ξέρετε τα μέρη, καθίστε τον Μάρτη στα «καρτέρια» και παρατηρήστε με την ησυχία σας τα πουλιά που «παίζουν» στο πέρασμα, πριν από τη βραδινή βοσκή ή πριν από την πρωινή κούρνια…
Η χαρακτηριστική ταλάντωση της πτήσης της μπεκάτσας είναι ίδια, είτε πετάει αργά είτε επιταχύνει. Προσαρμόζει τις ταλαντεύσεις της και το ύψος της πτήσης της στα χαρακτηριστικά του εδάφους και της βλάστησης, σαν να φωτογραφίζει όλον τον τόπο με τα μάτια της.
Η όρασή της είναι αναπτυγμένη, αν και δεν φτάνει εκείνη των αρπακτικών… Ωστόσο, είναι ανώτερη τουλάχιστον οκτώ φορές από εκείνη του ανθρώπου, ενώ το βράδυ πολλοί λένε πως η μπεκάτσα μπορεί και βλέπει όπως μια κουκουβάγια! Η ματιά της διαπερνάει το σκοτάδι, λόγω μιας υψηλής πυκνότητας αισθητήρων φωτός που διαθέτει ο αμφιβληστροειδής της…

Η μοναδικότητα…
Σε κανονικές συνθήκες, όταν αισθάνεται πως δεν απειλείται, το πέταγμά της μοιάζει με έναν αργό χορό! Είναι μια πτήση μοναδική στον κόσμο των πτηνών, σαν να αποτελείται από διαφορετικές στιγμές δεμένες μεταξύ τους….
Καθώς βρίσκεται στον αέρα, μετακινείται με όλο το σώμα προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά, χωρίς όμως να αλλάζει κατεύθυνση. Τα μεγάλα φτερά της κινούνται αργά και σε συγχρονισμό, ώστε η άκρη του ενός φτερού να εμφανίζεται ψηλότερα, ενώ το άλλο να δείχνει προς τη γη.
Αμέσως μετά η κίνηση των δυο φτερών αντιστρέφεται, ενώ το σώμα της συνοδεύει την κίνηση. Είναι μια ήσυχη χορευτική φιγούρα στον αέρα που θυμίζει το βαλς, ίδια πάντα αν η μπεκάτσα δεν απειλείται και όσο το δάσος συνεχίζει να βυθίζεται στην ησυχία του….
Αν όμως προκύψει απειλή ή αν το πουλί αισθανθεί για κάποιον λόγο ευάλωτο, τότε επιταχύνει το πέταγμά της και η πτήση της αποκτά διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Για να μπορέσει να ελέγξει καλύτερα τον χώρο από κάτω της, πρέπει αναγκαστικά… να ταλαντεύσει την πτήση της.
Ο ιδιαίτερος και ακανόνιστος τρόπος με τον οποίο πετάει η μπεκάτσα, έχει γίνει αντικείμενο πολλών συζητήσεων ανάμεσα σε φυσιοδίφες, κυνηγούς, επιστήμονες, ακόμα και ποιητές ή συγγραφείς… Η αιτία αυτών των «ταλαντεύσεων» εξηγείται από την ανατομία του πουλιού και την τοποθέτηση των ματιών της πάνω στο κεφάλι της!
Η γραμμή της όρασης της μπεκάτσας είναι σε άμεση συνάρτηση με τη θέση του πουλιού όταν πετάει, και μεταβάλλεται ανάλογα με το εάν βρίσκεται με τα φτερά παράλληλα στο έδαφος ή κεκλιμένα…

Τα μάτια της…
Η μπεκάτσα συμπεριφέρεται έτσι για να έχει μια πλήρη εικόνα της διαδρομής της, ώστε να μπορεί να εκτιμά αν μια περιοχή είναι κατάλληλη για στάση ή να αντιλαμβάνεται έγκαιρα τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν γι' αυτήν τα γεράκια και οι μπούφοι, τη στιγμή της πτήσης της. Η οπτική της γωνία έχει εύρος μικρότερο από 360 μοίρες, με μια γωνία περίπου 270 μοιρών στο κατακόρυφο επίπεδο. Ετσι, η μπεκάτσα βλέπει πολύ καλά μπροστά της, γύρω της και… πίσω της, αλλά δεν βλέπει… από κάτω της!
Και για να αντισταθμίσει αυτήν την αδυναμία της, για να μπορέσει να ελέγξει καλύτερα τον χώρο από κάτω της, πρέπει αναγκαστικά… να ταλαντεύσει την πτήση της. Γι' αυτό ακριβώς μια μπεκάτσα που πετάει είναι σαν να «χορεύει»!
Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει όταν το πουλί είναι στον αέρα, η ιδιαίτερη τοποθέτηση των ματιών της αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα όταν βρίσκεται στο έδαφος… Ολες οι πλευρές καλύπτονται και σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να την πλησιάσει χωρίς η όραση της μπεκάτσας να την προειδοποιήσει.
Αν χρειαστεί μπορεί να περιστρέψει ελάχιστα το κεφάλι ή να λυγίσει ανεπαίσθητα τον λαιμό της, και με αυτό τον τρόπο ακυρώνει κάθε «τυφλή γωνία» που μπορεί να υπάρξει στα πυκνά που έχει καταφύγει. Η μπεκάτσα δηλαδή, με μια μικρή περιστροφή του κεφαλιού της, βλέπει αυτό που θα έβλεπε αν μπορούσε να πετάξει με την ταλαντευόμενη πτήση της.
Ολα αυτά αποδεικνύονται συχνά και στο ίδιο το κυνήγι… Μια τουφεκιά που ρίχνεται σε μια μπεκάτσα η οποία κινείται «τραβέρσα», συχνά τραυματίζει το φτερό που βρίσκεται… στην τελείως αντίθετη πλευρά. Η ταλάντωση είναι η αιτία!
Είναι σίγουρο πως όσοι την κυνηγάτε, θα το έχετε δει να γίνεται: όταν μια μπεκάτσα «δραπετεύει» στον αέρα μετά τη φέρμα του σκύλου σας, δείχνει εναλλακτικά την κοιλιά και την πλάτη της όταν τη σκοπεύετε από πλάγια θέση… ............................................................. Πηγές : dasarxeio.com




  1-1--2020    : Οι μπεκάτσες του χειμώνα ...

Ο χιονιάς που κατέκλυσε τη χώρα μπορεί να «πάγωσε» τα σχέδια των κυνηγών με την απαγόρευση θήρας που πολύ λογικά επιβλήθηκε, όμως με την άρση της απαγόρευσης το κυνήγι θα συνεχιστεί και τα τέλη Ιανουαρίου μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου, με τους κυνηγούς να κάνουν εξορμήσεις που διαφέρουν από κάθε άλλη περίοδο της σεζόν. Είναι οι καιρικές συνθήκες που χαρίζουν αυτή τη «μαγεία» στα κυνήγια του χειμώνα και ειδικά για κάποια θηράματα, όπως οι μπεκάτσες, χαρίζουν ταυτόχρονα μια πραγματική πρόκληση στους κυνηγούς.
Οι μπεκάτσες αυτή την περίοδο παραδοσιακά δυσκολεύουν πολύ τους διώκτες τους. Αλλάζουν συμπεριφορές και βοσκοτόπια, συνήθειες και κούρνιες, κατεβαίνουν στα πεδινά όσο παγώνει ο καιρός και κουρνιάζουν μέχρι ο ήλιος να μεσουρανήσει. Οποιος θέλει να τις κυνηγήσει τώρα πρέπει να ξέρει ένα βασικό στοιχείο: όταν η παγωνιά εξαφανίζει τις μυρωδιές των πουλιών, αυτά που μένουν στον κυνηγό και στον σκύλο για να αντεπεξέλθουν είναι η γνώση και η μεθοδικότητα.
Δεν είναι πολλοί οι κυνηγοί που αυτές τις μέρες του χρόνου επιμένουν να κυνηγούν την μπεκάτσα, λόγω τόσο της δυσκολίας που παρουσιάζουν τα ήδη τουφεκισμένα πουλιά όσο και των χαμηλών θερμοκρασιών της εποχής, που καταπονούν κυνηγό και σκύλο.
Οι φανατικοί του είδους, βέβαια, αυτοί που περίμεναν και τα τελευταία μπασίματα και ερευνούσαν με σχολαστικότητα τα κυνηγοτόπια για να εντοπίσουν πού έχουν «πιάσει» τα πουλιά θα έλεγε κανείς ότι αντιμετωπίζουν το κυνήγι αυτής της εποχής με κάποιον φετιχισμό. Γιατί μπορεί οι μπεκάτσες του Ιανουαρίου να είναι δύσκολες, να έχουν γίνει νευρικές και υποψιασμένες, να έχουν αλλάξει εντελώς συνήθειες και μέρη, όμως και οι κυνηγοί αυτήν ακριβώς τη δυσκολία περιμένουν.

Αλλες συνήθειες
Οι μπεκάτσες που έμειναν εδώ είναι γεγονός πως είναι πιο νευρικές από αυτές των πρώτων ημερών, δεν δέχονται εύκολα τη φέρμα και δυσκολεύουν το έργο των σκύλων. Η συμπεριφορά τους αλλάζει, γιατί στην πλειονότητά τους έχουν ξανατουφεκιστεί και είναι υποψιασμένες.
Από την άλλη, έχουν προσαρμοστεί και στις καιρικές συνθήκες και έχουν αλλάξει ενδιαιτήματα. Στην πράξη, αυτό σημαίνει πως οι μπεκάτσες αναζητούν τώρα χαμηλότερα υψόμετρα και σημεία στα οποία κοντά στην κούρνια τους θα έχουν επίσης νερό και τροφή. Ο παγετός και τα χιόνια των προηγούμενων ημερών έχουν ήδη κατεβάσει τα πουλιά σε αυτά τα σημεία, αν και στις πεδινές περιοχές όπου έπεσε φέτος πολύ χιόνι οι «σουβλομύτες» δεν άλλαξαν τους τόπους τους, γιατί ήταν ήδη σε χαμηλά υψόμετρα. Με το πέρας του χιονιά, τα πουλιά έπιασαν ξανά τους σιταρότοπους και τα πεύκα, ενώ ενίοτε συναντώνται και στα πουρνάρια.
Ο καιρός, βέβαια, δεν είναι ο «φταίχτης» για τις αλλαγές συμπεριφοράς που παρουσιάζουν οι μπεκάτσες. Οι ήδη κυνηγημένες είναι αυτές που αποδεικνύονται πιο νευρικές και ανθεκτικές στη φέρμα, ενώ όσες -λιγότερες- δεν έχουν ήδη συναντηθεί με κυνηγό και σκύλο είναι πιο ήρεμες και παρουσιάζουν τις γνωστές συνήθειες.
Η μπεκάτσα που έχει κυνηγηθεί πετάγεται νωρίς, πριν προλάβει ο σκύλος -με μπίπερ ή χωρίς- να την μπλοκάρει, δυσχεραίνοντας πολύ το έργο του κυνηγού. Τα πράγματα είναι πιο εύκολα με τα νεαρά πουλιά, που φερμάρονται πιο άνετα.
Το πώς θα συμπεριφερθεί η μπεκάτσα, βέβαια, και το πού θα τη συναντήσετε εξαρτώνται άμεσα από το πού κυνηγάτε, σε γενικές γραμμές όμως τα πουλιά αυτή την περίοδο είναι στα ανοιχτά και στα προσήλια. Οι έμπειροι κυνηγοί ξέρουν πως τον Ιανουάριο δεν έχει νόημα να αναζητάς τα πουλιά τις πολύ πρωινές ώρες, σε ανήλιαγα μέρη. Οταν το θερμόμετρο δείχνει θερμοκρασίες κοντά στο μηδέν, είναι ανώφελο να ψάχνεις μπεκάτσες και ο Ιανουάριος είναι ο πιο δύσκολος μήνας για το κυνήγι τους. Αυτό το διάστημα, που η γη παγώνει, αν δεν γίνουν μεγάλες μετατοπίσεις πληθυσμών, τα πουλιά τα βρίσκετε στα σημεία που κρατάνε νερό, σε ρυάκια και όχθες που δεν παγώνουν, όχι όμως σε ορμητικούς χειμάρρους. Δίπλα σχεδόν στο νερό έχουν και την κούρνια τους.
Οι περισσότερες μπεκάτσες αυτόν τον μήνα κουρνιάζουν και τρέφονται κοντά στις όχθες των ποταμών, γιατί το έδαφος είναι πιο μαλακό, έχει σκουλήκια και δεν παγώνει. Παρ' όλα αυτά, η νευρικότητα και αυτών των πουλιών είναι εμφανής και πιθανότατα αυτό δεν έχει να κάνει με τον καιρό, μιας και φέρμα δεν δέχονταν ούτε οι μπεκάτσες του προηγούμενου μήνα.

Δύσκολες αναθυμιάσεις
Και η εργασιακή μέθοδος του κυνηγόσκυλου όμως επηρεάζεται από την παγωνιά, όπως είναι γνωστό, μιας και η ξηρασία της παγωνιάς δεν βοηθά στη διατήρηση των οσμών του θηράματος, δυσκολεύοντας συνεπώς τον σκύλο να το εντοπίσει. Η κατάσταση δυσκολεύει και εξαιτίας της «ακινησίας» που το κρύο επιβάλλει στα πουλιά. Η παγωνιά κάνει την μπεκάτσα να κουρνιάζει στο πουρνάρι της ή στο σφιχτό, περιορίζοντας τα περιττά δρομολόγια. Σε αυτή την περίπτωση, ο σκύλος τη μυρίζει μόνο αν περάσει από δίπλα της.
Ιδανικές γίνονται οι συνθήκες αν ο καιρός φέρνει βροχές. Αν και δεν υπάρχει ιχνηλασία στο μπεκατσοκυνήγι, η βροχή βοηθά το έδαφος να κρατήσει τα ίχνη από τα δρομολόγια του πουλιού, ενώ και ο αέρας λόγω της υγρασίας διατηρεί τη μυρωδιά του, κάνοντας τη δουλειά του μπεκατσόσκυλου εύκολη.
Ολα αυτά τα στοιχεία συνηγορούν υπέρ του ότι η χειμωνιάτικη εξόρμηση δεν πρέπει να ξεκινά νωρίτερα από τις 9-9.30 το πρωί. Ο ήλιος θα έχει κάνει την εμφάνισή του, ζεσταίνοντας το έδαφος, τα πουλιά θα έχουν προλάβει να αφήσουν τις αναθυμιάσεις τους και ο σκύλος θα δουλέψει ευκολότερα.

Οι «θαλασσινές» μπεκάτσες
Οι μπεκάτσες στα νησιά εκ των πραγμάτων δεν έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν πολύ τους τόπους όπου μένουν, τόσο εξαιτίας του ότι εκεί οι θερμοκρασίες δεν είναι τόσο χαμηλές όσο στα ηπειρωτικά, όσο και επειδή οι μπεκατσότοποι που πληρούν τις προδιαγραφές τους είναι συγκεκριμένοι.
Σε άλλα νησιά, από την άλλη, οι μπεκάτσες δεν «πιάνουν» τον Ιανουάριο, οπότε οι κυνηγοί τις χαίρονται νωρίτερα στα περάσματα. Μετά τα μπασίματα που κάνουν οι μπεκάτσες από τη Βόρεια Ελλάδα, όταν εκεί ο καιρός παγώνει, κατεβαίνουν στα νησιά. Επειτα από αυτό όμως είναι σπάνιο να μείνουν εκεί.
Από εκεί και έπειτα, το μπεκατσοκυνήγι στα νησιά έχει και τα πλεονεκτήματά του, καθώς οι νοτιάδες και η υγρασία που επικρατούν συνήθως στους νησιωτικούς τόπους κάνουν τις αναθυμιάσεις εύκολα διακριτές και «αβαντάρουν» τη δουλειά του σκύλου. ............................................................. Πηγές : agro-business.gr




  11-12--2019    : GameKeeper 2019 : Μπεκάτσα μου δακτυλιώθηκε το 2001 θηρεύτηκε το 2015 ...

Μία μπεκάτσα που της είχαν βάλει δακτυλίδι στην Ρωσία το 2001 θηρεύτηκε στην Ιταλία στην περιοχή της (Messina) σε υψόμετρο 900 μέτρων το 2015. ............................................................. Πηγές : cacciamagazine.it




  10-12--2019    : GameKeeper 2019 ...

Tο μεγάλο επικίνδυνο ταξείδι 6000 χιλιομέτρων μίας FataMorgana, λοιπόν ας πετάξουμε μαζί της για λίγα λεπτά σε ένα κόσμο δίχως σύνορα από την Ιταλία στην αχανή Ρωσία ... ............................................................. Πηγές : Alessandro Tedeschi




  30-11--2019    : Κοπήκανε τα νήματα ...

Του Ηλια Παπαθανασιου

"Η φετινή χρονιά θα είναι πολύ καλή όπως φαινεται",διατείνεται ο ένας....
-Φέτος είναι η χειρότερη χρονιά της δεκαετίας",συμπεραίνει πρώιμα ο άλλος.....
Ταυτόχρονα εκφρασμένες και πλήρως διιστάμενες απόψεις και μάλιστα από κυνηγούς που κάνουν το.....παγιωμένο -πλεον- "ROTATION" στους μπεκατσότοπους ανά την Ελληνική επικράτεια....

Γι'αυτούς που κυνηγούν 4 και 5 φορές τη βδομάδα, κάθε εβδομάδα ,ότι αναφερθεί παρακάτω δεν έχει νόημα να το διαβάσουν...
Κυνηγώντας την "πληροφορία" και όχι την μπεκάτσα ,σπαταλώντας όλη την ενέργεια και σκέψη τους εμμονικά πάνω στο κυνήγι της, είναι αντικείμενο άλλης συζήτησης και επιστημονικής προσέγγισης αυτή τους η στάση ζωής......
Κάτι όμως η κλιματική αλλαγή,κάτι η συστηματική και ανηλεής υπερθήρευση της προηγούμενης 25ετίας,σε συνδυασμό Ίσως και με την συστηματική θήρευση περιοχών των Βαλκανίων και της Ρωσίας που παλιά ήταν...καταφύγια ,η αλήθεια είναι πως ο μέσος κυνηγός ,ο χομπίστας του ΣΚ και του τριημέρου ,Ε...και της περιστασιακής "κοπάνας" από τις επαγγελματικές και οικογενειακές προτεραιότητες,αισθάνεται πλέον τη "Δαμόκλειο σπάθη " της θηραματικής ένδειας να αιωρείται όλο και πιο κοντά πάνω από το κεφάλι του κάθε χρόνο...... Αν μάλιστα έχει και την ευθυκρισία να μην παρασύρεται στα συμπεράσματά του από τη σποραδικότητα μιας εύνοιας της θεάς Αρτέμιδος για ένα παραγωγικό διήμερο ή τριήμερο, εκεί.τα πράγματα σοβαρεύουν.....

Ο μπαρμπα-(......), 85 ετών πλέον, μπεκατσοκυνηγός από το .....1959!!!!!! συχνά πυκνά ακούει τη γκρίνια μου και κουνά -συνήθως- συγκαταβατικά τους κάτασπρους κροτάφους του......
"Ιδίως σε κάποιες περιοχές Ηλία μου,"ΚΟΠΗΚΑΝΕ ΤΑ ΝΗΜΑΤΑ", μου λέει....

"ΚΟΠΗΚΑΝΕ οι αόρατες κλωστές που συνέδεαν τις περιοχές αναπαραγωγής με τις περιοχές μετανάστευσης,γιατί διέλυσαν και υπερθήρευσαν σε αυτές τις περιοχές τους πληθυσμούς που μετανάστευαν εκεί ενστικτωδώς."

"Οι μπεκάτσες που έρχονταν εδώ ,όπως και τα χελιδόνια ,ήταν οι ίδιες οικογένειες,οι ίδιες γραμμές εδώ και αιώνες,τώρα δεν υπάρχουν πλέον...Τώρα περιμένουμε τα "σπρωξίματα" της κακοκαιρίας και προσπαθούμε με ολοήμερα και πολυήμερα κυνήγια να αναπληρώσουμε το συναίσθημα που χάνεται από την επαφή με το θήραμα που εκλείπει"....

Μεγάλες κουβέντες,μεγάλες "ατάκες" που προσυπογράφω και που πάντοτε -και- προσωπικά υποστήριζα....
Μετά από 32 χρόνια ΥΓΙΟΥΣ ενασχόλησης με το κυνήγι της βελουδομάτας ,δικαιούμαι να έχω και εγώ άποψη....κι ας μην ξημεροβραδιάζομαι 113 μέρες το χρόνο στα βουνά,όπως επαίρονταν προ ετών ένας...."μεγιστάνας"της κυνηγεσιας & κυνοφιλίας....... Τώρα, σταμάτησε η βροχή.....
Θα μου επιτρέψετε να αφήσω τη γκρίνια και να δοκιμάσω την τύχη μου.......
Καλή βόλτα σε όλους τους υγιώς σκεπτόμενους κυνηγούς........ ............................................................. Πηγές : Ηλιας Παπαθανασιου




  21-11--2019    : Οι μπεκάτσες των υψομέτρων ...

Του Γιάννη Αλιγιζάκη, 

«Μπασίματα» εμφανίζονται και στα νησιά του ελληνικού αρχιπελάγους, αλλά 9 στις 10 φορές πρόκειται για πουλιά που απλώς κάνουν μια γρήγορη στάση ξεκούρασης και συνεχίζουν το ταξίδι τους για τα παράλια της Αφρικής, παραμένοντας ελάχιστα στα νησιά μας.
Τα μπασίματα του Νοέμβρη αλλά και εκείνα των αρχών του Δεκέμβρη, δίκαια χαρακτηρίζονται αμιγώς μεταναστευτικά φαινόμενα. Πρόκειται για μετακινήσεις που υποκινούνται από το ένστικτο αποδημίας των πουλιών, αλλά δεν γίνονται αναγκαστικά κάτω από την πίεση έντονων καιρικών συνθηκών.
Αυτά τα μεταναστευτικά «ρεύματα» εμφανίζουν κοινά χαρακτηριστικά, που πολλές φορές επιβεβαιώνονται σαν πράξεις επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς.
Οι τόποι...
Τα πουλιά ταξιδεύουν με βόρειους - βορειοανατολικούς ανέμους, καλύπτοντας στις νυχτερινές πτήσεις κατά μέσο όρο 200-250 χλμ. Εχουν όμως τη δυνατότητα να καλύψουν μέχρι και 400 χλμ. σε συνεχόμενη πτήση (πρακτική που δεν συμβαίνει στα αμιγώς μεταναστευτικά μπασίματα), εάν οι κλιματολογικές συνθήκες ευνοούν το ταξίδι της.

Το ύψος πτήσης κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της δεν ξεπερνά τα 30 μ. από την επιφάνεια του εδάφους. Αυτό έχει σαν συνέπεια όχι μόνο να μπορεί να εποπτεύει τα εδάφη από τα οποία περνά, αλλά ίσως και να συλλαμβάνει με την αίσθηση που διαθέτει την ποιότητα του εδάφους που θα διαλέξει σαν τόπο ενδιάμεσης στάσης και ξεκούρασης.
Τον τόπο αυτό θα τον χρησιμοποιήσει άλλοτε για λίγες μέρες και άλλοτε για πολύ περισσότερο χρόνο, μέχρι τελικά να προσαρμοστεί πλήρως και να διαλέξει τον τόπο διαχείμασής της. Στα μεταναστευτικά της ταξίδια και στα μαζικά μπασίματα του Νοέμβρη, τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι τα εξής: Ταξιδεύει συνήθως μόνη της ή σε μικρές ομάδες 4-6 πουλιών σε ανοιχτούς σχηματισμούς
Το μεταναστευτικό κύμα των πουλιών εμφανίζεται σε πολλά σημεία του ελληνικού χώρου με... διαφορές 1-2 ημερών. Μπορούμε επομένως να συμπεράνουμε ότι η πορεία της έχει σχήμα ανοιχτής «βεντάλιας» στη χώρα μας. Ετσι στα μπασίματα μπορούμε πάνω-κάτω τις ίδιες ημερομηνίες να σηκώνουμε πουλιά σε πολλά και διαφορετικά μέρη, κατά μήκος των διαδρόμων πτήσης της μεταναστευτικής πορείας.
Τα πουλιά βρίσκονται τις περισσότερες φορές «πιασμένα» σε υψόμετρα από 800 έως 1.400-1.500 μ., κανόνας που όμως έχει τις εξαιρέσεις του.
Σ' αυτά τα υψόμετρα η ελληνική γη είναι πλούσια σε δύο κύρια είδη βλάστησης. Δάση που κυριαρχεί η οξιά και δάση που κυριαρχεί ο έλατος με μικρούς κέδρους και μπόλικες φτέρες. Και τα δύο αυτά ήδη βλάστησης είναι οι αγαπημένοι τόποι που μπαίνει και πρωτοπιάνει η μπεκάτσα. Αναμφισβήτητα πάντως το προτιμητέο περιβάλλον είναι τα δάση της οξιάς, ειδικά εκείνα με μεγάλα ανοίγματα λιβαδιών.
Στα ελατοδάση προτιμά για μπασίματα σημεία που χαρακτηρίζονται από ύπαρξη νεαρών ελάτων ύψους 7-10 μ., με μικρούς κέδρους και μεγάλα ανοίγματα με φτέρη... Αυτά τα σημεία σχεδόν πάντα έχουν βορειοανατολικό προσανατολισμό, άπλετο φως και ήλιο, αλλά και την απαραίτητη υγρασία.

Συμπεριφορά...
Τα πουλιά που μπαίνουν και κάθονται σ' αυτά τα σημεία, τα βρίσκουμε στα γυρίσματα αυτών των λιβαδιών, στα σύνορα με το παρακείμενο δάσος. Οι θέσεις πιάνονται τις τελευταίες ώρες της νύχτας. Για 1-2 ώρες μετά το ξημέρωμα, τα πουλιά συνηθίζουν να παραμένουν ακίνητα και λουφαγμένα στα σημεία που κάθισαν...
Μετά αρχίζουν να μετακινούνται σιγά-σιγά, αναζητώντας τροφή και καλύτερο καταφύγιο.
Στους τόπους μπασίματος, η μπεκάτσα σπάνια θα προχωρήσει μέσα στο δάσος περισσότερο από 100-150 μ., κάτι που δεν ισχύει για τα μέρη που θα διαχειμάσει τον υπόλοιπο χειμώνα. Εκεί λοιπόν πρέπει να την ψάξουμε αυτήν την εποχή: στα ανοίγματα του δάσους της οξιάς, ή στα ανοίγματα του νεαρού ελατοδάσους με τα κεδράκια και τις φτέρες!
Το σκυλί πρέπει να διαθέτει μεθοδικότητα και απόλυτη υπακοή. Εάν μπαίνει στο δάσος, η έρευνά του να μην είναι πιο βαθιά από 100μ. (και πολλά είναι), γιατί στα μπασίματα συνήθως δεν έχει νόημα.
Η μπεκάτσα που θα σηκωθεί αυτή τη χρονική περίοδο, ξανακάθεται κοντά στα 50-80 μ. από το σημείο που την πρωτοσήκωσε ο σκύλος. Εάν ο σκύλος τρέξει και την προγκίξει, το δεύτερο πέταγμα θα είναι πιθανότατα πολύ μακρύτερο σε απόσταση.
Εάν το μπάσιμο έγινε μόλις την προηγούμενη νύχτα, τα πουλιά δέχονται άνετα τη φέρμα ενός καλού κυνηγόσκυλου, κάτι που δεν συμβαίνει εάν περάσουν 2-3 μέρες.

Αυτή η συμπεριφορά της μπεκάτσας οφείλεται:
· στην κούραση που έχουν τα πουλιά από το ολονύχτιο ταξίδι.
· στο ότι δεν γνωρίζουν την περιοχή,
· στο ότι συχνά πρόκειται για χρονιάρικα και άπειρα πουλιά.

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Οι μπεκάτσες που φτάνουν στη χώρα μας, σε ποσοστό που ξεπερνά το 80% προέρχονται από πληθυσμούς που ανήκουν στο ανατολικό τόξο της εγκατάστασής τους. Κατά κύριο λόγο λοιπόν, είναι πουλιά που προέρχονται από την ευρεία περιοχή που καλύπτουν τα εδάφη, από τη Φινλανδία και μέχρι την οροσειρά των Ουραλίων στην Ανατολική Ρωσία. Σπανιότατα τα πουλιά του ελληνικού χώρου προέρχονται από χώρες όπως η Δανία, η Νορβηγία και ακόμα σπανιότερα από την Αγγλία. ............................................................. Πηγές : ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΜΠΕΚΑΤΣΑΣ




  20-11--2019    : Καθορισμός της ηλικία της μπεκάτσας ...

Ο ευκολότερος τρόπος για να καθορίσει κανείς την ηλικία επίσης είναι, να χρησιμοποιεί την παρατήρηση του φτερού. Οι νέες μπεκάτσες, που είναι μικρότερες ενός έτους της ύπαρξης τους, παρουσιάζουν μια φθορά της ακρότητας του φτερού εν αντιθέσει με το παλαιό.
Η παρατήρηση πρέπει να παρατηρηθεί στα 3 εξωτερικά primaires που προσφέρουν μια όψη σαν οδοντωτή πλευρά, ακανόνιστη και ξεφτισμένη στην άκρη. Το πέρασμα του αέρα, κατά τη διάρκεια των σημαντικών μεταναστευτικών μετατοπίσεων προκαλεί μια φθορά autant , αυτό δείχνει ότι το πουλί είναι νέο, που έχει συνεπώς ένα τρυφερό και εύθραυστο πτέρωμα. Αυτή η παρατήρηση θα επιβεβαιωθεί από την εξέταση των αρχικών καλυμμάτων που βρίσκονται στη σειρά, ακριβώς στα ανωτέρω 3 εξωτερικά και του μεταβλητού χρώματος που έχουν.
Οι ενήλικοι έχουν γενικά μια στενή λεπτή πλαισίωση, καθαρού χρώματος σε λευκό, συγκριτικά στον γενικό brune χρωματισμό του πτερώματος. Πηγές : gpeppas.gr




  18-11--2019    : Fata Morgana Πότε νεράιδες , πότε ξωτικά, πότε πριγκίπισσες και πότε έκπτωτοι άγγελοι! ...

Στον τόπο του εγκλήματος, ή αλλιώς στα ίδια μέρη, στους ίδιους τόπους, εκεί όπου έχει βολευτεί και γνωρίζει, επιστρέφει πάντα και τριγυρνά η μπεκάτσα η βελουδομάτα. Αν και τα τελευταία χρόνια, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, έχει παρατηρηθεί ελάττωση του πληθυσμού της, το ενδιαφέρον και η αγάπη των κυνηγών γι' αυτήν παραμένουν αμείωτα. Το κυνήγι της ολοκληρώνεται στα τέλη Φλεβάρη και απαγορεύεται στο πρωινό και το βραδινό καρτέρι. 

Οι πρώτες μπεκάτσες, που είναι συνήθως νεαρά πουλιά, μετακινούνται νοτιότερα από τους τόπους αναπαραγωγής και φτάνουν στην Ελλάδα στα μέσα Οκτώβρη. Τα πουλιά αυτά δεν έχουν συγκεκριμένη… πατρίδα, με αποτέλεσμα να τα βρίσκουμε διασκορπισμένα σε όλη την Ελλάδα, από την Πελοπόννησο έως τη Θράκη, από την Ήπειρο έως τη Μακεδονία, αλλά και όλα τα νησιά.

Το μέρος, όμως, που θα επιλέξουν για να εγκατασταθούν, μια και αγαπούν τις χαμηλές θερμοκρασίες, αλλά και την υγρασία, θα πρέπει να έχει έντονο το υγρό στοιχείο, όπως ρέματα που τρέχουν όλο τον χρόνο, ποτιστικές καλλιέργειες, αλλά και μέρη που έχουν διατηρήσει υγρασία από τις πρώιμες βροχές. Επίσης, οι κυνηγοί θα τις συναντήσουν ακόμα και σε χωράφια με λαχανικά ή σε δενδρότοπους οπωροφόρων που ποτίζονται, γιατί αυτοί οι τόποι τους εξασφαλίζουν τροφή.

Με τους βοριάδες, όμως, και το έντονο κρύο, θα τις βρούμε σε προφυλαγμένες τοποθεσίες, ενώ με τους νοτιάδες σε πλαγιές με βόρειο προσανατολισμό. 
Κατά τις 15 Νοέμβρη, ξεκινά το κύριο κύμα της μετανάστευσης και οι μπεκάτσες που φτάνουν στη χώρα μας είναι όλων των ηλικιών, με προορισμό γνωστούς τους τόπους. Αν βρουν τροφή και κάλυψη, θα παραμείνουν στις ίδιες τοποθεσίες, στην ίδια μεριά ή στο ίδιο χωράφι, εφόσον δεν προκύψει παρατεταμένος παγετός ή πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.

Αντίστοιχα και ένας έμπειρος κυνηγός μπεκάτσας γνωρίζει τις συνήθειες της και έτσι την ψάχνει πάντα στα ίδια μέρη.  
Αν, όμως, δεν τη συναντήσει στο «στέκι» της, τότε δεν κάθεται να την περιμένει, γιατί ξέρει πολύ καλά ότι τσάμπα θα χασομερήσει. Παράλληλα, για ένα καλό κυνήγι μπεκάτσας, ο κυνηγός θα πρέπει να διαμορφώσει μια τελείως διαφορετική νοοτροπία και να εφοδιαστεί με πιο ιδιαίτερες γνώσεις, εκτός από τα βασικά περί κυνηγιού.

Αναπόσπαστο στοιχείο είναι και η συνεχής ενημέρωσή του, όχι γενικά και αόριστα, αλλά παρακολουθώντας καθημερινά τα δελτία καιρού, ακόμα και των επόμενων ημερών, ώστε να μπορέσει να εντοπίσει το μέρος που η μπεκάτσα θα επιλέξει να κινηθεί. Και αυτό γιατί, όπως προαναφέραμε, η μπεκάτσα αγαπά την υγρασία, που της εξασφαλίζει και την τροφή της.

Επειδή η μπεκάτσα αφήνει τα ίχνη της απ' όπου και αν περάσει, ο έμπειρος κυνηγός οφείλει να ξέρει πώς να τα ψάξει και να τα βρει. Η οσμή της, που παραμένει στο έδαφος για μερικές ώρες μετά την παρουσία της εκεί, είναι εύκολο να γίνει αντιληπτή από ένα καλό μπεκατσόσκυλο. Όταν ο κυνηγός αντιληφθεί ότι το σκυλί του τη μύρισε, τότε πρέπει να αναζητήσει τις μικρές τρύπες που αφήνει στο έδαφος, για να βρει το αγαπημένο της σνακ, τα σκουλήκια.

Παράλληλα, οι κυνηγοί πρέπει να καταστρώσουν ένα ειδικό σχέδιο δράσης, ανάλογα με τη μορφολογία της περιοχής και τον βιότοπο. Ειδικότερα, όταν η μπεκάτσα κάνει το πρώτο πέταγμά της, αν ο κυνηγός δεν έχει καλή ορατότητα για μια καλή σκόπευση, είναι προτιμότερο να μην τουφεκίσει. Και αυτό γιατί η μπεκάτσα το πιο πιθανόν είναι να καθίσει πάλι εκεί κοντά, έχοντας όμως στραμμένη την προσοχή της στην κατεύθυνση που βρίσκονται οι κυνηγοί. Το σύνηθες είναι σε τέτοιες περιπτώσεις οι μπεκατσοκυνηγοί να κάνουν έναν μεγάλο κύκλο και να προσπαθήσουν να τη βρουν με απόλυτη ησυχία, προσεγγίζοντας τα πιθανά σημεία από διαφορετική γωνία.

To κατάλληλο σκυλί

Έμπειρα στο κυνήγι της μπεκάτσας θεωρούνται τα σκυλιά που έχουν στο ενεργητικό τους πολλές εξόδους συναντήσεις με το θήραμα, σταθερή φέρμα και τέλειο σχεδόν απόρτ. Τα ξεχωριστά προσόντα που διαθέτει ένα τέτοιο σκυλί είναι η εξυπνάδα του (αντιλαμβάνεται τη συμπεριφορά θηράματος, θέση απόσταση του κυνηγού), η όσφρησή του και τα σωματικά προσόντα του (μέγεθος, βάρος, αντοχή στα δύσκολα).

Ως ιδανικό μπεκατσόσκυλο δεν ξεχωρίζει μόνο ένα συγκεκριμένο είδος, αφού ιδανικές θεωρούνται περισσότερες από μία ράτσες. Έτσι, για το κυνήγι της μπεκάτσας, οι κυνηγοί προτιμούν τα Επανιέλ Μπρετόν, που έχουν φυσική ροπή στο κυνήγι της, τα Σέττερ (όλων των παραλλαγών), τα οποία αποδίδουν πολύ καλά σε όλα τα κυνήγια, τα γερμανικά σκυλιά φέρμας, τα Ντράτχααρ και Κούρτσχααρ, τα οποία ιχνηλατούν ικανοποιητικά, ψάχνουν με την επιθυμητή ταχύτητα, αλλά κάνουν λίγο παραπάνω θόρυβο από τα υπόλοιπα. Εξυπνάδα, οσφρητική ικανότητα και πάθος για το κυνήγι διαθέτουν τα Πόιντερ.

Αν ο κυνηγός δεν ασχολείται με άλλα θηράματα παρά μόνο με μπεκάτσες, ο σκύλος του αποκτά το χάρισμα και την ειδικότητα, μαθαίνοντας όλα τα μυστικά και τα κόλπα της μπεκάτσας, σε όποια φυλή και αν ανήκει ............................................................. Πηγές : ypaithros.gr




  15-11--2019    : Fata Morgana ...Ένα «αερικό»... ...

Του Γιάννη Αποστολόπουλου

Toy κ. Αντώνη Γερολυμάτου

Την έχω κυνηγήσει από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα, από τις αρχές Οκτώβρη μέχρι και την τελευταία μέρα το Φεβρουάριο…Σήμερα, ούτε καν θυμάμαι πόσες φορές με έχει «νικήσει» ή «κοροιδέψει» τις προβλέψεις μου.
Αυτή είναι όμως η μπεκάτσα…Ένα «αερικό»!
Πουλί απρόβλεπτο, όπως ο καιρός που τη φέρνει ή τη διώχνει.

Τι να πρωτοθυμηθώ;
Μου έχει τύχει να πετύχω φοβερό πέρασμα από τις 26 έως τις 31 Οκτωβρίου, και την 1η Νοεμβρίου να ρίξει χιόνι. Σηκώνομαι και φεύγω, αλλά μετά  γυρίζει νοτιάς, λιώνει το χιόνι μέσα στα έλατα, οπότε στις 4 Νοεμβρίου κάνει ένα δεύτερο ακόμα πιο μεγάλο πέρασμα και γεμίζει ο τόπος πουλιά!
Στις αρχές του Οκτώβρη τα πρώτα πουλιά μπήκαν – όπως κάθε χρόνο – σε υψόμετρα 1.500 έως 2000 μέτρα, σε έλατα, οξιές, καστανιές κλπ….
Γι' αυτές τις μπεκάτσες υπάρχει ένα δόγμα:
Αν ο καιρός τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο κυρίως ήταν με βροχές, τότε τα πουλιά τα ψάχνουμε κυρίως στα λεγόμενα «ταμπάνια» και σε ανοίγματα, με κοντά έλατα και φτέρες.

Ο καιρός και οι επιρροές του
Εάν ο καιρός δεν έχει βρέξει και υπάρχει ξηρασία όπως φέτος, τότε τα πουλιά τα ψάχνουμε μέσε σε ρέματα, εκεί που χάνεται ο ήλιος, που φυτρώνουν μανιτάρια και που η υγρασία τρυπά το κόκαλό σου…Και πάντα εκεί που σταλάζει λίγο νεράκι, σε κομμάτια βορινά και ανήλια!
Ακόμα και λίγες βροχές ποτιστικές στο τέλος του Σεπτέμβρη ή στις αρχές και τα μέσα του Οκτώβρη, αρκούν για να σχηματίσουν μικρά ρυάκια μέσα στα ρέματα, στα έλατα και στις δρυς.
Είναι όμως λανθασμένη η εντύπωση πολλών κυνηγών ότι οι πρώτες μπεκάτσες πιάνουν μόνο στο έλατο!
Η οξιά για παράδειγμα, ευδοκιμεί σε μεγαλύτερο υψόμετρο από τα έλατα…Μπορεί μάλιστα να έχει περισσότερη υγρασία από κάτω, ή να ευνοήθηκε από τη βροχή πιο πολύ, οπότε οι μπεκάτσες να βρουν εκεί καλύτερο «κατάλυμα».
Μου έχει τύχει κάποια χρονιά να κυνηγάω στα έλατα, να μη σηκώνω ούτε μια, να μετακινούμαι την επόμενη μέρα σε οξιές, και να παθαίνω…την ίδια «ήττα»!
Φεύγω πάλι δυο ώρες διαδρομή με το αυτοκίνητο, και σε υψόμετρο 1500-1600 μέτρα σε διαφορετική κατεύθυνση από εκεί που ήμουν στην αρχή, βρίσκω τις μπεκάτσες σε δρυς με το φύλο επάνω, γιατί εκεί είχε την υγρασία που χρειάζονταν τα πουλιά.
Εκεί βέβαια, θέλεις σκύλο… «αστέρι» πραγματικό. Να ψάχνει σταθερά, χωρίς βιασύνες, που να κρατάει τη φέρμα από απόσταση και να φοβάται να πατήσει το πόδι κάτω για να μην ακουστούν τα φύλλα….
Αυτά τα μέρη θέλουν και τύχη και επιδεξιότητα στην τουφεκιά. Τα φύλλα δεν έχουν πέσει ακόμα από τα δένδρα, κάτι που συνήθως γίνεται με τις παγωνιές του Δεκέμβρη. Συχνά λοιπόν περισσότερο ακούς το φτερούγισμα της μπεκάτσας που φεύγει, παρά τη βλέπεις! Έχεις να κάνεις με μια γρήγορη «μπηχτή» τουφεκιά, όπου  τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζεις καν αν το πουλί «έπεσε», πριν να το απορτάρει ο σκύλος.
Το σίγουρο είναι ότι αυτό το μήνα η μπεκάτσα θα συνεχίσει τα «ανεβοκατεβάσματα» της στα διάφορα υψόμετρα, ανάλογα με το πώς διαμορφώνεται ο καιρός.
Με τις «καλοσύνες» και τους νοτιάδες συνήθως θα «ψηλώνει», με την αναβροχιά θα χώνεται μέσα στα απόσκια και θα χάνεται…  

Οταν περάσει το φθινόπωρο
Όσο ο καιρός περνάει και αρχίζει η παγωνιά, τα πουλιά θα αρχίσουν να μετακινούνται για τα καλά σε χαμηλότερα κομμάτια με δρυς και βελανιδιές, εκεί που σαπίζει το φύλλο και δημιουργείται το σκουλήκι…
Ο μπεκατσοκυνηγός πρέπει να «παίζει» συνέχεια με τον καιρό…Αλλιώς δεν γίνεται.
Έχω δει π.χ κυνηγούς να ψάχνουν τη μπεκάτσα με τη βροχή σε σφικτά και ντυμένα μέρη. Είναι βέβαιο πως θα αποτύχουν! Το πουλί ενοχλείται από τις σταγόνες της βροχής που σταλάζουν πάνω του, και θα βρίσκεται σε πιο «ανοιχτά» σημεία, ίσως στη ρίζα ενός δένδρου για να προφυλάσσεται από τον καιρό.
Αργότερα, το Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο που θα έχουμε πια μπει για τα καλά στο χειμώνα με χιόνια και παγετούς, θα έρθει ο καιρός για τα ακόμα χαμηλότερα «χειμαδιά» της μπεκάτσας.
Εκείνοι είναι μήνες για τις ποταμιές, τις κουμαριές και το πουρνάρι. Το πουρνάρι είναι το «καταφύγιό» της στον πάγο, γιατί κρατάει μια διαφορά θερμοκρασίας.
Στον παρατεταμένο παγετό όμως, η μπεκάτσα θα φύγει κι από εκεί.
Από τα τέλη του Δεκέμβρη και ύστερα, τα περάσματα της μπεκάτσας στη χώρα μας σταματούν. Για πολλές συναντήσεις ή ΄΄ευκαιρίες΄΄ με τη βελουδομάτα, θα πρέπει πια ο καιρός να αγριέψει πολύ! Τα βουνά δηλαδή να κρατήσουν αρκετό χιόνι και η θερμοκρασία να πέσει χαμηλά ακόμα και στα μεσαία υψόμετρα…

Μέχρι τις 15 Ιανουαρίου οι΄΄ ευκαιρίες΄΄ θα διατηρηθούν στο ίδιο πάνω κάτω επίπεδο, αλλά από τις 15 Ιανουαρίου έως και τις 10 Φεβρουαρίου αρχίζει συνήθως μια περίοδο που τα πουλιά θα κάνουν…΄΄κοιλιά΄΄
Μετά τις 10 Φεβρουαρίου αρχίζουν τα λεγόμενα ΄΄επιστρόφια΄΄ (αδόκιμα ως όρος), αλλά και αυτά χρειάζονται τον κατάλληλο καιρό για να πραγματοποιηθούν.
Από τα τέλη του Δεκέμβρη μέχρι και τα μέσα του Γενάρη, οι μέρες που προσωπικά με ΄΄κινητοποιούν΄΄ είναι εκείνες με ξαστεριά, καθαρό ουρανό και θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν!
Προτιμώμενοι και πάλι άνεμοι οι βόρειοι – βορειοανατολικοί, που η έντασή τους δεν ξεπερνάει τα 4 μποφόρ…
Τότε, αρχίζω να ψάχνω τις μπεκάτσες στις ακροποταμιές. Στην άκρη δηλαδή κάποιου ποταμού, ανάμεσα στις ιτιές, στα βάτα, στα γαύρα, στα πλατάνια και στα αλμυρίκια.
Τέτοια εποχή και με τέτοιους καιρούς η μπεκάτσα διαλέγει αυτά τα μέρη σαν κατάλυμα, γιατί εκεί δεν φοβάται τον πάγο! Εκεί και τροφή θα υπάρξει και δεν παγώνει το έδαφος ποτέ.
Όταν τα πρωινά με αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες βλέπω …το ποτάμι να αχνίζει, αισθάνομαι μια σιγουριά ότι εγώ και τα σκυλιά μου θα έχουμε αρκετές συναντήσεις με τη βελουδομάτα.
Οι περισσότερες πιάνουν μέσα στα βάτα, κοντά στην άκρη του χείμαρου ή του ποταμού.
Είναι όμως ένα κυνήγι που δεν θα το συνιστούσα σε νέους κυνηγούς με άπειρους σκύλους, ιδίως αν αυτοί οι τελευταίοι δεν έχουν ακόμα μάθει να εργάζονται στα πυκνά…

Η δουλειά του μπεκατσόσκυλου
Σε τέτοια μέρη ο σκύλος έχει να αντιμετωπίσει το αδιαπέραστο πυκνό, αλλά και το παγωμένο νερό στο οποίο θέλοντας και μη πρέπει να τσαλαβουτήσει!
Ακόμα και η τουφεκιά είναι περισσότερο δύσκολη σε αυτά τα μέρη.
Εάν δεν πάρεις το πουλί με το πρώτο σήκωμα, δύσκολα βλέπεις που μπορεί να πάει για να ΄΄πιάσει΄΄.
Οι ακροποταμιές περιορίζουν και την ορατότητα αλλά και την έρευνα, από τη φύση τους και τη μορφολογία τους…
Τα πολύ ανοιχτά σκυλιά, δεν βρίσκονται στο στοιχείο τους σε αυτούς τους τόπους. Όχι γιατί δεν βρίσκουν μπεκάτσες, αλλά γιατί δύσκολα μπορείτε να πάτε κοντά τους όταν φερμάρουν μακριά μέσα σε αδιάβατους βάτους ή αναρριχόμενες αγριοτριανταφυλλιές.
Εάν μάλιστα ο τόπος είναι ιδιαίτερα ΄΄κλειστός΄΄ από κισσούς και αγριοτριανταφυλλιές, το πόιντερ δύσκολα θα σας ικανοποιήσει, εκτός αν έχει γεννηθεί και μάθει να κυνηγάει σε τέτοια μέρη.
Τα σέττερ και οι ηπειρωτικές φυλές θα τα καταφέρουν μάλλον καλύτερα,  αλλά και αυτό χωράει αρκετή συζήτηση.
Ακόμα και το ντράτχααρ ή το κούρτσχααρ θα πρέπει να έχουν συμμετάσχει αρκετές φορές σε αυτό το ΄΄παιχνίδι΄΄, και να έχουν ξετρυπώσει αρκετά πουλιά σε τέτοια μέρη,  για να μπορούν να αποδώσουν…   

Όταν φυσάει Νοτιάς
Από την άλλη τώρα, αν ο καιρός είναι νοτιάς με υγρασία, ούτε καν τη σκέπτομαι την ακροποταμιά!
Γνωρίζω εκ των προτέρων ότι πρόκειται για χαμένο κόπο.
Με το νοτιά συμβαίνει αυτήν την εποχή ότι συνέβαινε και το προηγούμενο διάστημα.
Τη μπεκάτσα θα πρέπει να την ψάξει κανείς σε ψηλότερα μέρη, σε πουρνάρια, μέσα σε κυπαρισσώνες, στα ντούσκα, ακόμα και στη μαύρη πεύκη!
Και να θυμάστε πως όταν ο καιρός είναι βροχερός, οι μπεκάτσες που βρίσκονται στο πουρνάρι βγαίνουν πιο έξω στα ΄΄καθαρά΄΄, γιατί ενοχλούνται από τις σταγόνες που συνεχώς σταλάζουν τα φύλλα του πουρναριού. ............................................................. Πηγές : knf.gr




  11-11--2019    : Fata Morgana πώς και γιατί αλλαζει συμπεριφορα... ...

Του Γιάννη Αποστολόπουλου

Αισιοδοξώ και περιμένω “τον κακό καιρό”, να αρχίσουν να ρέουν τα ξεροποτάμια, τα ρυάκια, να γεμίσουν οι λίμνες, οι λούτσες, να μαλακώσει το έδαφος, να σαπίσουν τα πεσμένα φύλλα, τέλος πάντων να φτιάξει ο τόπος, για να περιμένουμε τη μεγάλη ιδιότροπη φίλη μας.

Πάνω από 30 χρόνια κυνηγώ μπεκάτσα με πάθος, από τα πρώτα περάσματα έως το τέλος της κυνηγετικής περιόδου. Είναι αυτό το κυνήγι το κάτι άλλο, γιατί σε προδιαθέτει και ο καιρός, το ψιλόβροχο, η ομίχλη, ο μαλακός τόπος. Δουλεύουν τα σκυλιά χωρίς σταματημό και οι αισθήσεις μας βρίσκονται σε επιφυλακή, ιδίως το αφτί μας. Παλιά με το παραδοσιακό κουδουνάκι (που θα σταματήσει) και σήμερα με τα μπίπερ, των οποίων οι ήχοι αποτελούν και τη “μοναδική” παραφωνία μέσα στην αρμονία της φύσης.

Μπορώ να πω ότι σήμερα η μπεκάτσα έχει αλλάξει συμπεριφορά και δεν τη βρίσκουμε πλέον εκεί που παλιά ήταν ο βιότοπoς της: ρεματιές, βαρκά, γιούρτια, μαντριά κ.τ.λ., αλλά μέσα σε λόγγους, ντούσκα, πουρνάρια, πυκνά, έλατα και γενικά στις κλειστούρες, όπως και τα αγριογούρουνα.

Την ημέρα κρύβεται κάτω από τη βλάστηση στα δάση, καμουφλαρισμένη, χάρη στο φτέρωμά της. Πιο εύκολα μπορείς να τη δεις τα ξημερώματα στον αέρα ή το σούρουπο. Το πέταγμά της είναι γρήγορο και με απότομους ελιγμούς.

Μοναδικό και σιωπηλό πουλί. Εντοπίζει σκουλήκια κι έντομα μέσα στο μαλακό χώμα, χάρη στην πολύ ευαίσθητη άκρη του ράμφους της. Επίσης, είναι διαπιστωμένο κι από μένα ότι τρέφεται και με μικρούς σπόρους. Νομίζω ότι η συνεχής όχληση από διάφορους παράγοντες την έχουν σπρώξει εκεί.

Οι καιρικές συνθήκες έχουν φοβερή επιρροή στη συμπεριφορά της βασίλισσας μας. Δείχνει “ανάστατη” συμπεριφορά με το νοτιά και “φυσιολογική” με το βοριά.

Η εξυπνάδα της τήν έχει αλλάξει και λίγες θα είναι οι μέρες που θα την ευχαριστηθούμε, δηλαδή θα φερμάρεται και θα ξεπετάγεται κανονικά.
Πολλές φορές βρίσκουμε μόνο κοτσιλιές. Ένα κοντρόλ από το σκύλο μας και επιφύλαξη, ένα τρέξιμο από εμάς για να πάρουμε τη σωστή θέση, όμως άδικα…

Άλλες φορές βλέπουμε φέρμα και συνεχές ποντάρισμα που μπορεί να φτάσει και 500 μέτρα. Αν έχει τόπο συνεχόμενα κλειστό, η μπεκάτσα προχωρά σε απόσταση ασφαλείας από εμάς και το σκύλο, λες και γνωρίζει το βεληνεκές του όπλου μας, και ξαφνικά βλέπουμε μια σκιά κι έναν σκύλο να φεύγουν γρήγορα!

Το έξυπνο γονίδιο

Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το μπίπερ μπήκε στο πετσί της και πέρασε στο γονίδιό της, γιατί οι περισσότερες παραξενιές τής συμπεριφοράς της συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια που κυκλοφόρησε αυτό το είδος του ηλεκτρονικού κουδουνιού.
Πάντως, θα πρέπει να την ψάχνουμε σε τόπους που βλέπουν το βορρά, τουλάχιστον μέχρι τέλος Νοεμβρίου και σε δάση με ανοίγματα (λάκκες) όπου κοντά υπάρχει νερό (λίμνες, ποτάμια, ρεματιές), δηλαδή το μάτι της θα πρέπει να βλέπει νερό όσο μακριά και να είναι, για να το επισκεφθεί το βράδυ. Σε όχι και πολύ απότομες πλαγιές, εκτός κι αν έχουν μέσα κάποια επίπεδα μέρη (πατάρια), σε κάποιες μύτες των βουνών που σμίγουν δύο ρέματα και τόσα άλλα μέρη που δεν μπορώ να περιγράψω σ' αυτές τις λίγες γραμμές.

Την περίοδο του Δεκέμβρη και μετά, πιάνουν πολύ το πουρνάρι και έπειτα από κάποιες παγωνιές ή βαρύ χιόνι δύσκολα φεύγουν, γιατί βρίσκουν τροφή. Ομοίως και σε μέρη που έχει δρυ – ντούσκο, εκεί είναι η ζωή τους, γι' αυτό και το καφέ-γκρίζο χρώμα τους.

Ξεχωριστή μυρωδιά

Κάποια φορά είχα χάσει το σκύλο μου και ψάχνοντας πού έχει σταματήσει το κουδουνάκι του, συνάντησα έναν βοσκό, τον ρώτησα μήπως είδε το σκύλο και μου είπε ότι στα 100 μέτρα πιο πέρα, δείχνοντας και το σημείο μάλιστα, είδε ένα άσπρο σκυλί να κάθεται κάτω. Πλησιάζω γρήγορα-γρήγορα εκεί, και τι βλέπω! Το σκύλο να φερμάρει ξαπλωμένος και 2 μέτρα μπροστά του, στην άκρη του πουρναριού, μια μπεκάτσα ακίνητη. Λέω στο φίλο μου που με συνόδευε να την τουφεκίσει, αλλά εκείνος προς τιμήν του αρνήθηκε. Σε λίγο, η μπεκάτσα ξεθάρρεψε και άρχισε να βόσκει μπροστά μας βλέποντας ότι δεν κινδυνεύει. Ο σκύλος την κοιτούσε έκπληκτος, αλλά ακίνητος, μόνο τα μάτια του γύριζε αργά-αργά, δεξιά, αριστερά. Τελικά μας έκανε μια “επίθεση” και τη χάσαμε! Χαλάλι της!

Κυνηγώντας ένα πέρασμα –λαμπρή μέρα- με το φίλο μου δεν προλαβαίναμε τα δύο άξια σκυλιά μας στις φέρμες. Ξαφνικά, σε μια μεριά φερμάρει η σκύλα του φίλου μου και σχεδόν μαζί, σε 30 μέτρα απόσταση, φερμάρει και ο σκύλος μου, δίνοντας την εντύπωση ότι συναινεί. Πλησιάζουμε τη σκύλα, παίρνουμε θέση, πετάγεται η μπεκάτσα, την παίρνουμε, έρχεται και ο σκύλος μου, μα μόλις τη μύρισε, πήγε ξανά σε φέρμα, στην προηγούμενη θέση, όπου υπήρχε άλλη μπεκάτσα. Θέλω να πω ότι η μπεκάτσα και το κάθε θήραμα έχει, εκτός της γενικής μυρωδιάς, και την ξεχωριστή δική του, όπου τα καλά σκυλιά τη διακρίνουν.

Κυνήγι μοναδικής ομορφιάς

Κυνηγώντας με φίλους μου μια καλή “μπεκατσομέρα” δεν μπορούσαμε να σταυρώσουμε μπεκάτσα. Τα σκυλιά μας, όλο επιφύλαξη, ποντάριζαν για λίγο και ξαφνικά έχαναν, κάνοντας σαν τρελά. Βλέπαμε κάποτε κάποια μπεκάτσα μακριά… Σε κάποιες καλές φέρμες, προσπαθώντας να πλησιάσουμε, ξεσηκώναμε τη μπεκάτσα που έφευγε μακριά μας. Κάναμε διάφορα σχέδια για να μπορέσουμε να πάρουμε κάποιες. Μετά το μεσημέρι, όμως, άλλαξαν τα πράγματα. Οι μπεκάτσες φερμάρονταν τόσο που καθάρισα την περιοχή από πέτρες και παλιόξυλα, για να πετάω μπροστά στο σκύλο, όπου υπέθετα ότι βρισκόταν, για να την ξεσηκώνω.

Ο φίλος μου, έκπληκτος και στενοχωρημένος γιατί μάλωσε την περίφημη Σέττερ σκύλα του το πρωί για τη συμπεριφορά της, νομίζοντας ότι αυτή φταίει, ρωτούσε τι άλλαξε, εγώ μη γνωρίζοντας του απαντούσα ότι αυτή είναι η ομορφιά του κυνηγίου της φίλης μας, ανάμεσα και σε αμέτρητες άλλες που μας χαρίζει.

Ένα πρωί ετοιμαζόμουν να ξεκινήσω για ένα μπεκατσοκυνήγι κι έχοντας φτάσει, βλέπω, ακόμη θαμπά, μια μπεκάτσα να κάθεται 20 μέτρα από μένα και σε λίγο μια άλλη να έρχεται για να καθίσει στο ίδιο μέρος. Όμως, η προηγούμενη με κάτι κραυγές κχ… κχ… κχ… την έσπρωχνε πριν καθίσει. Ήταν ένα εκπληκτικό θέαμα εκείνη τη στιγμή, γιατί μέχρι να “συνεννοηθούν”, ο εισβολέας πετούσε σαν κιρκινέζι πάνω από την πρώτη, η οποία ήταν σταματημένη στη θέση της.

Αυτά για την περίοδο του Δεκέμβρη, που έχουν πλέον πιάσει τις θέσεις τους, γιατί στα περάσματα βρίσκεις πολλές μαζί.

Παράξενη κι όμως λατρεμένη

Σε μια ακροποταμιά, κυνηγούσα μια μπεκάτσα που όσο και να προσπαθούσα, αυτή, ούσα πανέξυπνη, πεταγόταν από την άλλη όχθη και δεν μπορούσα να την τουφεκίσω. Από τις πολλές φορές που την είχα σηκώσει, απελπίστηκε κι έκανε μια μεγάλη πονηριά. Την είδα να φεύγει μόνη της, πριν τη φερμάρουν τα σκυλιά, και να πηγαίνει έξω από το ποτάμι στη μέση μιας χειμωνιάτικης τριφυλλιάς 10 στρεμμάτων. Ακριβώς στη μέση υπήρχε ένας θάμνος 30Χ30 εκ. και εκεί λούφαξε. Τα σκυλιά μου τρελάθηκαν. Πού είχε πάει; Ποτέ δεν θα έψαχναν σε αυτό το σημείο, αν δεν τα οδηγούσα εγώ.

Μέσα από αυτά τα λίγα τερτίπια της που ανέφερα, θέλω να δώσω να καταλάβετε πως, παρά τη μεγάλη μου εμπειρία, νιώθω ότι δεν την ξέρω. Όμως, αυτή η παραξενιά είναι και η ομορφιά που της αξίζει απόλυτο σεβασμό. Άλλωστε, αν την είχαμε μάθει, δεν θα ήταν και σε αυτούς τους πληθυσμούς.

............................................................. Πηγές : Κυνιγετικα Νεα




  1-11--2019    : Νοέμβρης καιρός για την Fata Morgana ... ...

"Την τελευταία γουλιά καφέ δεν πρόλαβα να την ευχαριστηθώ. Δυο πέτρες και μια λακκούβα ανατάραξαν το αυτοκίνητο κι έπεσε το κύπελλο με τον καφέ στα πόδια του συνοδηγού. Ευτυχώς τα πατάκια είναι λαστιχένια και καθαρίζουν εύκολα. Ο δρόμος έχει από καιρό χαλάσει και δε συγχωρεί βιασύνες.
Ανεβαίνω το Μπουγιούκ Ορμάν με μεγάλη λαχτάρα, καθώς είναι το πρώτο φετινό κυνήγι που θα κάνω στη μπεκάτσα. Είχε καιρό να βρέξει και η χθεσινή βροχούλα έδινε υποσχέσεις για συναντήσεις. Άλλωστε, οι πρώτες μπεκάτσες του φθινοπώρου, ημερολογιακά τουλάχιστον, θα 'χουν φτάσει εδώ και μέρες.
Ο μουντός καιρός και η υγρασία δημιουργούν μία άριστη κυνηγετική ατμόσφαιρα. Οι οξιές δεν έχουν ρίξει ακόμα όλα τα φύλλα τους, εμποδίζοντας το φως να φτάσει στο έδαφος. Το θρόισμα των φύλλων και τα κουδουνάκια των σκύλων είναι πλέον τα μόνα που ακούγονται στο δάσος. Ο αέρας που κάθε τόσο δυναμώνει καλύπτει τον ήχο των κουδουνιών και ρίχνει τα φύλλα των δέντρων, σα νιφάδες χιονιού.
Μια πέτρινη βρύση, με αφιέρωση γραμμένη στα τούρκικα, υπενθυμίζει στους περαστικούς τον θρύλο του Μπουγιούκ Ορμάν. «Kόηόk Salihaύmύzύn anύsύna» (Στη μνήμη της μικρής μας Σαλιχά)
Η Σαλιχά, λένε, ότι ήταν ένα δεκάχρονο κωφάλαλο κορίτσι Πομάκων που γεννήθηκε σε ένα χωριό της σημερινής Νότιας Βουλγαρίας. Η Σαλιχά επειδή δεν μπορούσε να μιλήσει, όποτε ήθελε να τραβήξει την προσοχή χτυπούσε ένα κουδουνάκι, όπως αυτά που κρεμάνε στους λαιμούς των ζώων, που της είχε δώσει ο πατέρας της και το χε συνέχεια μαζί της. Στην κατοχή, αναγκάστηκε με τους γονείς της να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, διωκόμενοι από τους Βούλγαρους. Διαβαίνοντας το Μπουγιούκ Ορμάν, μια αγέλη λύκων επιτέθηκε στην οικογένεια. Ο πατέρας της, προσπαθώντας να τη σώσει, την έκρυψε σε μία κουφάλα δέντρου. Όταν πέρασε ο κίνδυνος όμως, η Σαλιχά δεν βρέθηκε στην κουφάλα. Παρόλο που για χρόνια την έψαχναν, δεν κατάφεραν ποτέ να την εντοπίσουν. Είχαν πάρει απόφαση ότι οι λύκοι την βρήκαν, την τράβηξαν μακριά και την κατασπάραξαν.

Τα χρόνια πέρασαν και τα γεγονότα μέσα από τις αφηγήσεις και τις μυθοπλασίες γίνανε θρύλος. Στο Μπουγιούκ Ορμάν, λένε, ότι τα βράδια ακούγεται ένα κουδουνάκι να χτυπά. Μάλιστα πολλοί υποστηρίζουν ότι έχουν δει και τη σκιά της περιπλανώμενης Σαλιχά. Αφού ξαποστάσαμε με τους σκύλους στη βρύση της μικρής Σαλιχά, συνεχίσαμε το κυνήγι μας, βορειοανατολικά πλέον. Η ώρα είχε περάσει και οι σκύλοι δεν έβρισκαν ούτε κουτσουλιά μπεκάτσας, παρόλο που έψαχναν φιλότιμα εδώ και τρεις ώρες. Πριν αποφασίσω να πάρουμε το δρόμο προς το αυτοκίνητο, τα κουδουνάκια σταματάνε να ακούγονται. Κοντοστέκομαι, να ακούσω καλύτερα. Όντως, οι σκύλοι έχουν σταματήσει γι αυτό και επικρατεί ησυχία.
Είμαι σίγουρος ότι βρήκαν μπεκάτσα και την φερμάρουν. Ανηφορίζω και κατευθύνομαι προς αυτούς. Η βλάστηση είναι ακόμα πυκνή και δυσκολεύομαι να τους εντοπίσω. Είμαι περίπου 30 μέτρα μακριά τους, αλλά ακριβώς πίσω τους. Ξαφνικά, δεξιά μου, στα δέκα μέτρα, ακούω τον ήχο από ένα κουδουνάκι. Γυρνάω απότομα, πιστεύοντας ότι αποπροσανατολίστηκα και κάνω δυο γρήγορα βήματα προς τον ήχο. Ο σκύλος, νευρικός όπως είναι, θα έσπασε τη φέρμα και θα κινήθηκε, σκέφτηκα, γι αυτό ακούστηκε το κουδουνάκι. Μπροστά μου ορθώνεται μια μεγάλη, γέρικη βελανιδιά που χει μια τεράστια κουφάλα στη ρίζα της. Τα μάτια μου ψάχνουν τους σκύλους. Οι σκύλοι πουθενά. Απόλυτη ησυχία. Προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται.
Για μερικά δευτερόλεπτα όλα παγώνουν. Την ησυχία σπάνε τα κουδουνάκια των σκύλων που τελικά είναι πίσω μου, εκεί που από την αρχή πίστευα ότι είναι. Μια σκιά αριστερά μου υψώνεται και χάνεται στο δάσος, αφήνοντας έναν απαλό ήχο από τα φτερά που χτυπάνε πότε τον αέρα και πότε το ένα τ' άλλο. Οι σκύλοι τρέχουν από πίσω της. Εγώ έχω απομείνει να κοιτάω την κουφάλα, αισθανόμενος την σκιά να χάνεται στο δάσος." ............................................................. Πηγές : Βάιος Τσαπρούνης




  31-3--2019    : Η πραγματική ευρωπαϊκή αναπαραγωγή ...

Μετά από την σεζόν 2017-2018 .οχι μόνο στην Γαλλία αλλά σε όλες τις χώρες τις διαχείμασης.
Λαμβάνοντας υπ όψη τον πραγματικά μικρό αριθμό των επιζώντων με το κλείσιμο της κυνηγετικής περιόδου , γνωρίζαμε ότι θα υπήρχε πιθανός αισθητό πρόβλημα και στην αναπαραγωγική.
Η επιβεβαίωση ήρθε από τους Ρώσους που αντιλήφθηκαν κατά την διάρκεια των μετρήσεων την εποχή του croule ότι τα αρσενικά πτηνά είχαν αισθητή μείωση παρουσίας .

Συνθήκες καιρικές κατά την διάρκεια της αναπαραγωγής .
Αποδείχτηκαν σωστές και ιδιαίτερα φιλικές κατά της διάρκεια της κρίσιμης περιόδου από τα μέσα Μαΐου έως τα τέλη Ιουνίου , που διαμορφώνει την επιτυχία η την αποτυχία της αναπαραγωγικής χρονιάς , χωρίς να ξεχνάμε ότι στην Ρωσία αναπαράγεται το 70% του πληθυσμού της μπεκάτσας.
Όλα έδειξαν ότι ήταν μία καλή αναπαραγωγική χρονιά .

Ετήσια μετανάστευση
Ξεκίνησε πρώιμα με εξαιρετικές καιρικές συνθήκες , άνεμοι , θερμοκρασία , ορατότητα ,καθ όλη την διάρκεια της μετανάστευσης .
Το κρύο και τα χιόνια σταδιακά εξαπλώθηκα στα ενδιαιτήματα της αναπαραγωγής , σπρώχνοντας τις τελευταίες μπεκάτσες που είχαν μείνει στις χώρες διαμετακόμισης στον Νότο και στην Ανατολή και τις άλλες ήδη στις χώρες διαχείμασης .

Κατανομή και συμπεριφορά.
Βλέποντας την ετερογενή πληθώρα των βιοτόπων στις χώρες διαχείμασης και λαμβάνοντας υπ όψη την ανομβρία άρα ξηρασία σε πολλά από αυτά τα ενδιαιτήματα παρατηρήθηκαν συγκεντρώσεις των πουλιών . Η έλλειψη τροφής για τις μπεκάτσες ευθύνεται για συνεχείς μετακινήσεις , ιδιαίτερα των νεαρών πουλιών προς αναζήτηση της τροφής των.
Πρέπει να προσέχουμε για το βάρος των πουλιών γιατί παρατηρείται σε πολλές περιοχές να έχουμε πουλιά πολύ μικρά σε όγκο .
Σε γενικές γραμμές , καλή παρουσία πουλιών μέχρι και σε προχωρημένη εποχή σε υψόμετρα μεσαία - ψηλά , ενώ στις παράκτιες περιοχές (Bretagna) μέτριες και ανομοιογενής .
Όπως συνήθως με αυτή την ποιότητα των βιοτόπων οι μπεκάτσες παρουσιάζουν άγρια συμπεριφορά και περπατάνε πάρα πολύ και τα νεαρά αλλά ενήλικα - γέρικα πουλιά .
Παρόλα αυτά κάποιοι κυνηγοί στάθηκαν τυχεροί να συναντήσουν συγκεντρώσεις πουλιών ειδικά νεαρών κουρασμένων από το ταξείδι της μετανάστευσης .
Οι τελευταίες δυνατές μετακινήσεις έγιναν περίπου στις τελευταίες μέρες του Δεκεμβρίου και ιδιαίτερα στο πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου , ακολούθως οι κυνηγοί είχαν μόνο αυτές που είχαν παραμένει σε δύσκολα μέρη .

Οι γενετικοί δείκτες αφθονίας (ICA)
Όπως είχαμε προβλέψει οι δείκτες (ICA) έσπασαν όλα τα προγνωστικά .
Παρουσία αλλού λίγων και αλλού περισσότερων πουλιών , τοπικές μετακινήσεις με αυξομείωσης παρουσίας.
Οι πληροφορίες και από άλλες χώρες όπως η Ελλάδα , η Ισπανία , η Ιταλία δείχνουν παρουσία ανομοιογενή μα γενικά πολύ καλή .

Συγκεντρώσεις ... Προσοχή !!
Προσοχή γιατί οι συγκεντρώσεις πουλιών δίνουν λάθος αποτελέσματα όσο αφορά την πραγματική δυναμική του πληθυσμού και μας κάνει να ξεχνάμε τις κακές χρονιές .
Η μπεκάτσα περνάει το 80% της ζωής ψάχνοντας την τροφή της .
Όταν λοιπόν τα σκουλήκια δεν υπάρχουν είτε λόγω ξηρασίας , είτε παγετού , είτε συρρίκνωση των ενδιαιτημάτων , τα μέρη που έχουν τροφή είναι μία όαση για τα πουλιά και λειτουργούν σαν μαγνήτης για τις μπεκάτσες.
Σε τέτοιες περιπτώσεις αν θεωρήσουμε ότι υπάρχουν πολλά πουλιά , πέφτουμε σε παγίδα πολύ επικίνδυνη για το είδος.

Συμπεράσματα.
Για την χρονιά 2018-2019 από την δικιά μας άποψη , παρόλο ακόμη και αυτό τον χρόνο μία τάση μείωσης του αναπαραγωγικού πληθυσμού , η αναπαραγωγή (2018) πήγε καλά με αποτέλεσμα να έχουμε μία μικρή αριθμητική αύξηση των μπεκατσών κατά την διάρκεια της μετανάστευσης.
Αλλά για το καλό του είδους να μην ξεχνάμε τις μεγάλες μειώσεις περασμένων ετών .

La chasse de laa Becasse de Bois 31-3-2019
Web di Fricaud et Ph Vignac ............................................................. Πηγές : setterfoto.com




  20-1--2019    : Πεθαίνοντας στο καρτέρι … ... Η πραγματική ευρωπαϊκή αναπαραγωγή Το κυνήγι της μπεκάτσας στο καρτέρι, βασίζεται στη γνώση των συνηθειών της. Είναι αλήθεια ότι η καθημερινή ζωή της μπεκάτσας είναι δύσκολο να παρατηρηθεί, διότι πρόκειται για ένα πουλί όχι μόνο απρόθυμο να επιδεικνύεται και εξαιρετικά επιφυλακτικό, αλλά που επιπλέον ζει μέσα στο δάσος, σε περιοχές απρόσιτες στους περισσότερους.
Εξάλλου είναι παρούσα στη χώρα μας μόνο την περίοδο της μετανάστευσης. Συνεπώς λίγες μέρες μήνες τον χρόνο. Πιστεύω ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αρχαίοι συγγραφείς κυνηγετικών θεμάτων μιλούν ελάχιστα ή καθόλου γι αυτό το θήραμα, ίσως και επειδή οι μπεκάτσες πιάνονταν δύσκολα στα δίχτυα. Βλέπεις, τότε δεν υπήρχαν ούτε οι επιλεγμένοι σκύλοι φέρμας, ούτε τα ημιαυτόματα κυνηγετικά όπλα.

Πάντως, απ' ότι ξέρουμε και απ' ότι ξέρουν κυρίως οι κυνηγοί, ο ημερήσιος κύκλος της μπεκάτσας, είναι αρκετά τακτικός. Γυρίζει το ξημέρωμα στο δάσος, όπου ξεκουράζεται για λίγο. Έπειτα ξαναρχίζει να ψάχνει για τροφή, μετακινούμενη σημαντικά από τον τόπο της πρωινής της
προσγείωσης. Τη δύση, πετάει και κατευθύνεται προς το νυχτερινό βοσκοτόπι της βγαίνοντας από το δάσος από το ίδιο πάντα σημείο, κάνοντας την ίδια διαδρομή και μετακινούμενη πάντα την ίδια ώρα. Αυτή τη μοναδική της τακτικότητα εκμεταλλεύονται οι «««κυνηγοί»»» για το κυνήγι της στο καρτέρι. Φυσικά αυτή η τακτικότητα ή ακρίβεια, αν θέλετε είναι συνδεδεμένη με την ηρεμία την οποία απόλαυσε η μπεκάτσα κατά την διάρκεια της ημέρας.
Αν όμως ενοχλήθηκε, ή ακόμα χειρότερα, αν ξεσηκώθηκε, η ώρα της εξόδου από το δάσος καθυστερεί μερικά λεπτά και η ζωή της γίνεται τελείως διαφορετική. Έτσι λοιπόν, το κυνήγι στο καρτέρι εκμεταλλεύεται την επιστροφή της το πρωί στο δάσος και το την έξοδό της το απόγευμα, πυροβολώντας την από σταθερή θέση, με εύκολη βολή.

Στην Ελλάδα ευτυχώς εδώ και πολλά χρόνια απαγορεύεται το κυνήγι της μπεκάτσας στο καρτέρι, αν και δυστυχώς συχνά αυτή η απαγόρευση δεν τηρείται. Αυτό που οργίζει περισσότερο τους πιο πολλούς κυνηγούς πέρα από την ίδια την θανάτωση της μπεκάτσας και συνεπώς την αδυναμία να την ψάξουν με τον σκύλο τους είναι ότι μερικοί καυχιούνται ότι βρήκαν την μπεκάτσα με τον σκύλο, ενώ τη χτύπησαν άνανδρα στο καρτέρι.
Γι αυτούς που δεν κυνηγούν με σκύλο, ίσως υπάρχουν κάποια ελαφρυντικά, διότι κυνηγώντας μονάχα στο καρτέρι, γι αυτούς όλα τα θηράματα είναι το ίδιο (πάντα γι αυτούς και πάντα λανθασμένα).

Για όσους όμως έχουν στο αυτοκίνητο τα σκυλιά και πριν τα κατεβάσουν, κάθονται και μισή ώρα στο καρτέρι, δεν υπάρχουν δικαιολογίες, δεν υπάρχουν ελαφρυντικά. Η παρανομία τους είναι όμοια με την ηλιθιότητάς τους. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για κυνηγούς, αλλά για λαθροθήρες, διότι παραβαίνουν το νόμο.
Οι Ρυθμιστικές Αποφάσεις για το κυνήγι, εδώ και αρκετά χρόνια αναφέρουν ρητά ότι: « Απαγορεύουμε το κυνήγι της Μπεκάτσας (Scolopax rusticola), στο καρτέρι, το πρωί και το βράδυ». Η μπεκάτσα λοιπόν η οποία κυνηγιέται με σκύλο φέρμας, εξαιρείται από το καρτέρι. Σαν να λέμε ότι είναι τόσο όμορφο και αθλητικό το κυνήγι της με τον σκύλο φέρμας, που δεν αξίζει να την κυνηγάμε στο καρτέρι. Βέβαια, ουδείς αναμάρτητος.
Οι περισσότεροι κάποια στιγμή το κάναμε, είτε γιατί έτσι μας έμαθαν, είτε γιατί τότε δεν καταλαβαίναμε το κακό που κάναμε, όμως ποτέ δεν είναι αργά για μετάνοια. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, χρησιμοποιώντας φτηνές δικαιολογίες του τύπου «αν δεν το κάνω εγώ, θα το κάνει κάποιος άλλος», κ.λ.π.

Στην Γαλλία ο όμιλος φίλων της μπεκάτσας έχει δημιουργήσει μια ιστοσελίδα, στην οποία ο καθένας μπορεί να μπει και να υποδείξει τα σημεία που γνωρίζει ότι γίνεται παράνομα το καρτέρι της μπεκάτσας. Αυτά τα σημεία γίνονται γνωστά στις αρμόδιες αρχές, οι οποίες φροντίζουν να κάνουν ελέγχους.
Όλοι μας μπορούμε και πρέπει όταν στον κυνηγότοπο αντιληφθούμε κάποιον να είναι στημένος στο καρτέρι, να ειδοποιήσουμε τηλεφωνικά τον τοπικό ομοσπονδιακό θηροφύλακα. (Όλα τα τηλέφωνα των Ομοσπονδιακών Θηροφυλάκων όλης της επικράτειας υπάρχουν στο προηγούμενο τεύχος της Κ&Κ, Νο 500).
Διότι, όπως λεέι ο φίλος και συνάδελφος, Σοφοκλής Κοσκινάς: «Αν εμείς θεωρήσουμε τους εαυτούς μας «χαφιέδες», οι λαθροθήρες, εμάς που μεγαλώνουμε, που ταΐζουμε, που ποτίζουμε 1-2 ή και περισσότερα κυνηγόσκυλα, που σπαταλάμε χρόνο, κόπο και χρήμα για τα σκυλιά μας, που αγωνιούμε και καρδιοχτυπάμε για το αν θα καταφέρουμε να τους δείξουμε κανένα θήραμα, ενώ εκείνοι με χαρακτηριστική άνεση κλέβουν τα θηράματα από εμάς κι από τους σκύλους μας, αυτοί πως χωρίς ενοχές μας χαρακτηρίζουν;;;;

Αφήνω σ' εσάς την απάντηση». Σίγουρα αυτό το πανέμορφο πουλί που θα ήθελα για ακόμη μία φορά να πλέξω το εγκώμιό του, για τις υπέροχες στιγμές που μπορεί να μας προσφέρει, δεν αξίζει να έχει το τέλος μιας τσίχλας. Ίσως είμαστε λίγο υποκριτές, δεν ξέρω. Ίσως είμαστε συνειδητοποιημένοι γι αυτό που κάνουμε (κυνήγι) και γι αυτό προσπαθούμε να το κάνουμε πιο δύσκολο.

Αναμφισβήτητα όμως είναι πιο θεμιτό να κοπιάζουμε και να μοχθούμε για να καρπωθούμε μία μπεκάτσα, δίνοντάς της επιπλέον πλήθος ευκαιριών για να ξεφύγει από το να την αιφνιδιάσουμε με δόλο και να την κεραυνοβολούμε ανυπεράσπιστη. Υπάρχουν και οι άγραφοι νόμοι. Εμείς οι ίδιοι καθορίζουμε έναν τύπο κυνηγίου αντί ενός άλλου, με βάση αυτό που λέγεται ηθική.
Όπως κανένας κυνόφιλος κυνηγός δεν θα έριχνε σε έναν λαγό στη φωλιά του ή σε μια πέρδικα που περπατά στο έδαφος (αν και δεν απαγορεύεται). Έτσι κανένας αληθινός κυνηγός δεν θα έριχνε ποτέ σε μία μπεκάτσα στο καρτέρι (το οποίο επιπλέον απαγορεύεται), γιατί σ' αυτή την περίπτωση πρόκειται για σκοποβολή και όχι για κυνήγι.

Η μπεκάτσα πραγματικά αξιώνει περισσότερα. Το απαιτεί ο νόμος, το απαιτεί η ευγενής άμιλλα ............................................................. Πηγές : kynigesia.gr




  10-1--2019    : Οι συνήθειες της και οι μετακινήσεις της ...

Από την εφημερίδα «Κυνηγετικη Φωνή» του Κ.Σ. Καλαμάτας
του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΪΤΑΝΗ Τέως οπλοπώλη, Συν/χου ΤΕΒΕ

Είναι αλήθεια ότι ο γραφών έχει ασχοληθεί πάρα πολύ με το κυνήγι της και με πολύ καλά σκυλιά. Ενθυμούμαι μια φάση που εγώ με την παρέα μου, έτυχε να βαδίζουμε μαζί σε κάτι χαμόκλαδα για να βγούμε στο δρόμο. Ο σκύλος προπορευόταν περίπου 10 μέτρα μπροστά μας και απότομα κάνει φέρμα. Εκεί είδαμε κάτι που μας εξέπληξε.
Η μπεκάτσα, χωρίς τον παραμικρό θόρυβο, που μας φάνηκε μικροσκοπική σαν τσίχλα, ξεγελούσε τον σκύλο πηδώντας πότε δεξιά και πότε αριστερά και πότε πίσω του, αθέατη και αθόρυβα, μέχρι που ο σκύλος έκανε μια κίνηση περιστροφική και πρέπει να την πάτησε και έτσι πετάχτηκε.
Άλλωστε όταν τη φερμάρει ο σκύλος πριν πετάξει κοιτάζει την κατεύθυνση που θα πάρει για να καλυφθεί. Όταν δε βλέπει δέντρο ή οτιδήποτε άλλο για να καλυφθεί και έχει λιακάδα προτιμά να πετάξει κατά τον ήλιο οπότε είναι δύσκολο να πυροβολήσει ο κυνηγός.
Άλλη μια φορά βλέπω δίπλα στα 5 μέτρα το σκύλο μου σε φέρμα με κατεύθυνση σε μια προεξοχή ύψους 1 μέτρου μπροστά του. Πλησίασα στα 2 μέτρα και ο σκύλος δεν έσπαζε τη φέρμα, όπως κοίταζα με προσοχή επάνω στην προεξοχή του εδάφους βλέπω την μπεκάτσα να έχει ακουμπήσει τη μύτη της μπροστά από το στήθος της στο έδαφος. Και ενώ εγώ ετοιμάστηκα να την χτυπήσω όταν πεταχτεί, αυτή εκσφενδονίστηκε με τόση ταχύτητα και καλύφθηκε σε ένα μεγάλο κοτρόνι σε απόσταση 10 μέτρων που εγώ δεν πρόφτασα όχι όπλο να σηκώσω αλλά ούτε και την σκανδάλη να πατήσω.
Έχω ακούσει από πολλού κυνηγούς που πηγαίνουν στα πρωινά καρτέρια της επιστροφής της στο λόγγο να λένε ότι είχαν χτυπήσει μπεκάτσες που στη μύτη τους κρατούσαν μια δέσμη σκουλήκια (γλίστρες). Στα βοσκοτόπια της βλέπουμε πολλές τρύπες στο χώμα όσο το πάχος της μύτης της.
Τι γίνεται όμως εκεί; Με τι τρόπο βγάζει έξω τα σκουλήκια; Με τη μύτη της είναι αδύνατον να τα βγάζει. Πώς όμως βγαίνουν έξω; ή κάνει κανένα θόρυβο με τα φτερά της πάνω από τις τρύπες και έτσι βγαίνουν οι σκουληκαντέρες; Σε αυτό κανένας δεν απαντά. Επίσης όταν η μπεκάτσα σηκώνεται από το έδαφος αν προσέξει κανείς βλέπει ότι κάνει αφόδευση πάντα και γι” αυτό όταν ένας κυνηγός δεν την πετύχει, του λέει η παρέα του: Δεν πειράζει σου άφησε την κοτσιλιά της.
Οι ειδικοί όμως λένε ότι δεν πρέπει όταν την καθαρίζουμε να πετάμε τα άντερα της, είναι πάντα καθαρά και είναι ο νοστιμότερος μεζές. Η βελουδομάτα μας, έχει και πολλές άλλες συνήθειες στη ζωή της αλλά αυτές που αναφέραμε είναι οι ενδεικτικότερες. ............................................................. Πηγές : kinigetikos-sillogos-kalamatas.gr




  11-11--2018    : Ακούστε μας για λίγο ! ...

Του Philippe Vignac

Oi εκδηλώσεις σας θαυμασμού και παντοτινού έρωτα …
Η Βασίλισσα, η Όμορφη, η Μάγισσα, η Μυστηριόζα , το μαγικό πουλί κλπ …. Μας χτυπάνε κατ ευθείαν στην καρδιά .
Τρέφουμε δε ιδιαίτερη εκτίμηση όταν προέχονται από κυνηγούς με αίσθηση της πραγματικότητας και ηθικής αντιμετώπισης , από τους σοβαρούς ομίλους των μπεκατσοκυνηγων και από περιοδικά που αναφέρονται σε εμάς του ειδικού τύπου και όταν δε προσθέτετε το περνάω και αποπλανώ, εμείς τότε κοκκινίζουμε !
Μα σε μας αγαπάτε τόσο πολύ , εσείς , οι παθιασμένοι , γιατί δεν λαμβάνετε υπ όψη τα ξεκάθαρα μηνύματα που σας στέλνουμε ?

Με το πέρασμα των ετών , γίναμε πολύ πιο «άγριες» , πολύ περισσότερο βαδίστριες, κρατώντας λιγότερο στην φέρμα και όταν σηκωνόμαστε οι πτήσεις μας είναι μεγάλες πιά … εξαιτίας της αγάπης σας για το κυνήγι μας .
Ακόμη δεν εξακριβώσατε : ότι οι πληθυσμοί μας μειώθηκαν , η ελπίδα για μακροζωία έχει μειωθεί και ότι μεταξύ μας οι ενήλικες είναι πολύ λιγότεροι ειδικά στις ζώνες όπου επιτρέπεται το κυνήγι και ότι στην Γαλλία ο πληθυσμός μας που την επισκέπτεται έχει μειωθεί τουλάχιστον κατά 37% σε 15 χρόνια ( 1998-2013/14).

Μπορείτε να μας απαντήσετε σε κάποιες ερωτήσεις όπως :

- Για ένα να μάξιμουμ επιτρεπόμενή θήρευση όπως 30 μπεκάτσες την σεζόν , όχι τόσο απαιτητική όσο και αναποτελεσματική .
- Για παραμέτρους εβδομαδιαίες και περιορισμούς στις μέρες κυνηγίου που υπάρχουν στις κυνηγετικές περιοχές της Γαλλίας.
- Με τους διάφορους δείκτες που χρησιμοποιούνται υποτίθεται για να γνωρίσετε την ζωή μας , που όπως οι περισσότεροι δεν γνωρίζετε τίποτε .
- Συνέχεια ανανεώνεται τον ρουχισμός σας και τα όπλα σας προς το καλύτερο για εσάς , τα πυρομαχικά σας είναι πολύ πιο φονικά και τα σκυλιά σας πιο δυνατά και εξειδικευμένα στο κυνήγι μας .
- Και παρόλα αυτά πολλοί από εσάς μας περιμένουν το χάραμα και την δύση που είμαστε ευάλωτες να σκοτώσουν όσες μπορούν από εμάς και περιμένουν συνθήκες καιρικές που μας αναγκάζουν να συγκεντρωνόμαστε πολλές μαζί σε κάποιες περιοχές για να σκοτώσετε πάλι όσες περισσότερες από εμάς.
- Γιατί όταν εμείς είμαστε δυνατές μαζεύεστε 3-4 και μας κυκλώνετε με σκοπό να κόψετε οποιαδήποτε διαφυγή μας .
- Ακόμη μας πιέζετε με τις καλλιέργειές σας που είναι γεμάτες ζιζανιοκτόνα , στερώντας μας την βασική μας τροφή τα σκουλήκια .

Προσπαθήστε να κατανοήστε και κατόπιν να απαντήσετε σε αυτές τις ερωτήσεις μας , προτού η μείωσης των πληθυσμών μας γίνει μη αναστρέψιμη όπως τόσων άλλων θηραμάτων ....

ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΑΣ

Για το καλό όλων των Ευρωπαίων κυνηγών . Εσείς έχετε ακόμη αυτή την δυνατότητα , υπάρχει λίγος χρόνος ακόμη .
Θηρεύεται λιγότερες με έντιμο και ηθικό κυνήγι για να συνεχίζουμε να υπάρχουμε και να σας υπηρετούμε

Οι μπεκάτσες των δασών ............................................................. Πηγές : setterfoto.com




  11-11--2018    : Συνεχίζεται η έρευνα για τη Μπεκάτσα ...

Συνεχίζεται για άλλες δυο χειμερινές περιόδους η διεξαγωγή έρευνας για την Μπεκάτσα (Scolopax rusticola) που πραγματοποιείται από την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος σε συνεργασία με το Εργαστήριο Άγριας Πανίδας και Ιχθυοπονίας Γλυκέων Υδάτων του Τμήματος Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος (ΑΠΘ).

Στόχος της έρευνας, όπως αναφέρει η απόφαση του ΥΠΕΝ με την οποία χορηγήθηκε η σχετική άδεια, είναι:

να προσδιοριστούν οι ημερομηνίες της μετανάστευσης του είδους προς και από τους ελληνικούς βιότοπους και οι παράγοντες και οι συνθήκες που την επηρεάζουν,
να προκύψουν τεκμηριωμένα στοιχεία του είδους, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν και στην οργάνωση διαχειριστικών σχεδίων από τις Κυνηγετικές Οργανώσεις και στη διατύπωση σχετικών προτάσεων προς τους αρμόδιους φορείς.

Για τις ανάγκες της έρευνας, ο εντοπισμός των πουλιών θα γίνεται με την χρήση κυνηγετικών σκύλων δεικτών. Η έρευνα θα λαμβάνει χώρα μια φορά ανά δεκαήμερο από το 2ο δεκαήμερο του Οκτωβρίου έως τη 30η Νοεμβρίου και από την 1η Ιανουαρίου έως την 31η Μαρτίου εκάστου έτους.

Η έρευνα στηρίζεται στη παρακολούθηση του είδους με τη χρήση του Δείκτη Κυνηγετικής Αφθονίας (Δ.Κ.Α.). Οι θέσεις έρευνας ορίστηκαν σε είκοσι πέντε (25) θέσεις στην ελληνική επικράτεια, σε σχέση με περιοχές διαχείμασης και περιοχές περασμάτων και είναι κατανεμημένες πάνω στους γνωστούς μεταναστευτικούς διαδρόμους.

Λόγω της χρήσης κυνηγετικών σκυλιών εξαιρούνται τα Καταφύγια Άγριας Ζωής καθώς και όλες οι εκτάσεις για τις οποίες έχουν εκδοθεί Δασικές Απαγορευτικές Διατάξεις Θήρας (ΔΑΔ) από τα κατά τόπους Δασαρχεία ή Δ/νσεις Δασών που βρίσκονται στις επιλεγμένες περιοχές.

Πριν από την διεξαγωγή της έρευνας πεδίου οι ενδιαφερόμενοι οφείλουν να έρθει σε άμεση επικοινωνία με την κατά τόπο αρμόδια Δασική Αρχή (Διεύθυνση Δασών Νομού ή Δασαρχείο) για να οριστεί ο ακριβής τόπος και χρόνος αυτής καθώς και ο μέγιστος αριθμός κυνηγετικών σκύλων που μπορεί να χρησιμοποιηθούν ανά περιοχή. Η Δασική Αρχή είναι υπεύθυνη για την εποπτεία της εν λόγω έρευνας.

Σύμφωνα με την απόφαση έγκρισης που έλαβε η ερευνητική ομάδα από το Υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενέργειας, οι κατά τόπους αρμόδιες Δασικές Αρχές, θα πρέπει «να παρακολουθήσουν και εποπτεύσουν τη διαδικασία και να επιβάλλουν, εφόσον ειδικοί λόγοι το απαιτήσουν, τυχόν απαραίτητους συμπληρωματικούς όρους, για την αποφυγή ενδεχόμενης αρνητικής επίπτωσης στα οικοσυστήματα των περιοχών αρμοδιότητάς τους». ............................................................. Πηγές : dasarxeio.com




  5-11--2018    : Αναπαραγωγική περίοδος 2018 (συνοπτικά) ...

Σε αντίθεση με την άνοιξη του 2017 με την μετανάστευση των πουλιών να ξεκινάει πρόωρα για τις αναπαραγωγικές περιοχές , το 2018 η μετανάστευση ξεκίνησε σε κανονική εποχή .
Το κρύο στα τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου απέτρεψε τις μπεκάτσες να φύγουν νωρίς έτσι οι ανοιξιάτικες συνθήκες του 2018 ήταν πολύ καλές για τις μπεκάτσες που ξεκίνησαν για την Ανατολική Ευρώπη , τις Βαλτικές χώρες , την Σκανδιναβία . Για τις « ρωσίδες » μπεκάτσες η μετανάστευση λόγου του κρύου που κράτησε περισσότερο ήταν λίγο πιο αργοπορημένη ξεκινώντας στα μέσα του Απρίλη όπου οι θερμοκρασίες ανέβηκαν λιώνοντας τους πάγους στις περιοχές αναπαραγωγής και φωλεοποίησης.

Στην πραγματικότητα οι καιρικές συνθήκες άνοιξης/καλοκαιριού 2018 στις περιοχές αναπαραγωγής είναι αντικρουόμενες.
Στην βασική περιοχή αναπαραγωγής που εκτείνεται από την Ανατολική Πολωνία και την Ευρωπαϊκή Ρωσία μέχρι τα Ουράλια , περνώντας από Σκανδιναβία και Δυτική Ρωσία (Fennoscandia), τις Βαλτικές χώρες και την Λευκορωσία βρέθηκε χωρισμένη στα δύο .

Η περιοχή Δυτικά με υψηλές θερμοκρασίες , πάνω από τις μέσες κανονικές και με έλλειψη κανονικών βροχοπτώσεων , βρέθηκε σε μία γρήγορη ξήρανση του εδάφους της, πολύ επιζήμιο για τις ανάγκες των νεοσσών της μπεκάτσας και την επιβίωση τους , ιδιαίτερα στο πικ της αναπαραγωγής από 10 Μαΐου έως 10 Ιουνίου .

Αντίθετα στην Ευρωπαϊκή Ρωσία , οι θερμοκρασίες κρατήθηκαν σε νορμάλ βαθμούς και με σχεδόν κανονικέ βροχοπτώσεις , που τον Ιούλιο ήταν άφθονες . Με λίγα λόγια ένα τροπικό υγρό καλοκαίρι που βοήθησε πολύ στην επιβίωση των νεοσσών. Πάντως ο αριθμός των αρσενικών σε croule στην Ρωσία από τις μετρήσεις προέκυψε πολύ χαμηλός , που προδιαθέτει για μία μέτρια χρονιά .. ............................................................. Πηγές : gpeppas.gr




  30-10--2018    : Η Φάτα Μοργκάνα θύμα της κλιματικής αλλαγής ...

Του Ευάγγελου Χατζηνίκου
Δασολόγου περιβαλλοντολόγου, Msc στη διαχείριση άγριας πανίδας

Οι συνηθέστεροι προβληματισμοί των μπεκατσοκυνηγών έχουν να κάνουν με ερωτήματα όπως,

Γιατί δε βρίσκουμε, όπως παλιά, πολλές μπεκάτσες στα δρύινα;
Γιατί «τινάζουν» οι μπεκάτσες πολύ εύκολα στα δρύινα;
Γιατί «πιάνουν» πολύ γρήγορα τα πουλιά στο πουρνάρι;
Γιατί βρίσκουμε μέχρι αργά μπεκάτσες στο έλατο;

Πέρα από τις απαντήσεις που προσπαθούν να δώσουν οι μπεκατσοκυνηγοί βάση της πολύτιμης συσσωρευμένης εμπειρίας τους, παρακάτω προσεγγίζουμε το θέμα και επιστημονικά.

Μου αρέσει ιδιαίτερα το κυνήγι της Μπεκάτσας, ακριβώς για τους γνωστούς λόγους που το λατρεύουν 50.000 Έλληνες κυνηγοί. Η κάθε κυνηγετική χρονιά είναι διαφορετική από την προηγούμενη και οι ερμηνείες στα στέκια δίνουν και παίρνουν.
Όλοι γνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε απόλυτα ότι η μπεκάτσα επιλέγει ενδιαιτήματα (βιότοπους) για να διαχειμάσει, τα οποία θα της προσφέρουν επάρκεια τροφής και κάλυψης. Η επάρκεια της τροφής εξαρτάται κυρίως από την εκάστοτε αφθονία των ασπόνδυλων (σκουληκιών) στον κάθε βιότοπο. Η αφθονία των γαιοσκωλήκων εξαρτάται από την εκάστοτε ποσότητα της οργανικής ουσίας στο έδαφος των δασικών εκτάσεων. Η ποσότητα της οργανικής ουσίας με τη σειρά της εξαρτάται από τη φυλλόπτωση των δασικών δένδρων που είναι ο κυριότερος τρόπος εμπλουτισμού του δασικού τάπητα με θρεπτικά στοιχεία.
Η φυλλόπτωση αποτελείται κυρίως από τα φύλλα του δένδρου, αλλά και από άλλα μέρη του φυτού όπως κλαδάκια, άνθη κ.λ.π. και άλλους φυτικούς οργανισμούς, όπως βρύα και λειχήνες. Το μέγεθος της φυλλόπτωσης ανά έτος εξαρτάται κυρίως από πλήθος αβιοτικών παραγόντων, όπως είναι όψιμος ή πρώιμος παγετός, έντονες χιονοπτώσεις, δυνατοί άνεμοι, απότομοι λίβες που προκαλούν απώλεια φυλλώματος, αλλά και πτώσεις νεκρών δένδρων.

Άρα με την παραπάνω σύνθετη σκέψη, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η παρουσία της μπεκάτσας στους διάφορους βιότοπους εξαρτάται από την ποσότητα της τροφής. Η τροφή εξαρτάται από την ποσότητα της φυλλόπτωσης, και η φυλλόπτωση εξαρτάται από τις κλιματολογικές συνθήκες και τη διαχρονική μεταβολή αυτών.

Ανατρέχοντας στα στοιχεία ενός προγράμματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης το “FutMon” (Forest Monitoring) που ασχολείται με την παρακολούθηση των δασών της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανακάλυψα σημαντικά στοιχεία, τα οποία σε συνδυασμό με τις πληθυσμιακές μετρήσεις της μπεκάτσας και τις παρατηρήσεις των κυνηγών δίνουν απάντηση στα ερωτήματά μας.
Το πρόγραμμα παρακολούθησης των δασών από το 1995 έως το 2009 μας αποκαλύπτει ότι συνεχώς μειώνεται η φυλλόπτωση των ελληνικών δασών, παράλληλα με την αύξηση της καθυστέρησης ανοργανοποίηση της οργανικής ουσίας. Ιδιαίτερα στα δάση δρυός ο μέσος όρος της φυλλόπτωσης το 1995 έως το 1998 κυμαίνονταν από 27 μέχρι 29%, τα επόμενα χρόνια δεν έχει ξεπεράσει το 18% και το 2009 ήταν 13,67%. Για την οξυά το 1995 το ποσοστό φυλλόπτωσης ήταν 17%, ενώ το 2009 ήταν 4,8%.
Στα δάση ελάτης η φυλλόπτωση εμφανίζει μικρότερη διακύμανση και τα τελευταία χρόνια έχει σταθεροποιηθεί σε ποσοστό περίπου 8%. Σταθερή είναι η φυλλόπτωση από το 1999 έως και το 2009 στα αείφυλλα πλατύφυλλα και το πουρνάρι κυμαινόμενη περίπου στο 13%.

Με μία προσεκτική ανάγνωση των παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι με την πάροδο των χρόνων η μπεκάτσα βρίσκει πιο πολύ τροφή στο πουρνάρι και στο έλατο από ότι στα δρύινα και την οξυά εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών, γι’ αυτό το λόγο και τα προτιμά ιδιαίτερα.

Επιπρόσθετα, τα φύλλα της δρυός που πέφτουν καθυστερημένα στο έδαφος, κυρίως λόγω της έλλειψης υγρασίας αποσυντίθενται πολύ αργά, παράγοντας μεγάλο θόρυβο όταν ο κυνηγός προσπαθεί να προσεγγίσει την μπεκάτσα με αποτέλεσμα αυτή να «τινάζεται» πολύ γρήγορα.

Αν τώρα επιχειρήσουμε να συσχετίσουμε τα διαθέσιμα πληθυσμιακά στοιχεία προκύπτει ότι η αφθονία της μπεκάτσας σε κάθε τύπο βιοτόπου εξαρτάται από το ποσοστό της φυλλόπτωσης σε αυτόν. Άρα, η παρουσία της μπεκάτσας στα ελληνικά μπεκατσοτόπια διαχρονικά επηρεάζεται από τις κλιματικές αλλαγές. Επομένως, στις εμπειρικές μας παρατηρήσεις που χρησιμοποιούμε κατά την αναζήτησή της, θα πρέπει να προσθέσουμε και το μέγεθος της φυλλόπτωσης, ώστε να αυξήσουμε την πιθανότητα συνάντησης του αγαπημένου μας θηράματος. ............................................................. Πηγές : Κυνηγός και Φύση




  30-6--2018    : Πώς η «μόδα» ζημιώνει την ύπαρξη της μπεκάτσας ...

Του Ευάγγελου Χατζηνίκου
Δασολόγου περιβαλλοντολόγου, Msc στη διαχείριση άγριας πανίδας

Με τη βοήθεια του μάρκετινγκ έγινε μόδα και η μόδα πάθος για 55.000 μπεκατσοκυνηγούς, με αποτέλεσμα το κυνήγι της μπεκάτσας να έχει καταντήσει «βαριά βιομηχανία»!
Έφτασε επιτέλους ο καιρός, που θα πάρουμε στα χέρια μας το βραχύκαννο μπεκατσοντούφεκο με τα ανοικτά τσοκαρίσματα, τα επώνυμα μπεκατσοφύσιγγα, και θα ξεκινήσουμε με το τζιπάκι μας, το οποίο το εξοπλίσαμε με λάστιχα ειδικά για τη λάσπη, για να συναντήσουμε τη «βασίλισσα» στα δασωμένα βουνά της πατρίδας μας.
Στο ταξίδι μας αυτό θα μας συνοδεύσουν τα «ανοικτά» μπεκατσόσκυλά μας τα οποία είναι γαλαζοαίματα και οι παππούδες τους ήταν πρωταθλητές από τη γειτονική Ιταλία. Προηγουμένως, όμως, έχουμε ελέγξει τα μπίπερ αν ακούγονται δυνατά και έχουμε περάσει με κερί αδιαβροχοποίησης το διπλόφαρδο μπεκατσοπαντέλονο και τα χειροποίητα ορειβατικά μας μποτάκια.
Φυσικά, δε θα μπορούσαμε να βγούμε στο βουνό ξεχνώντας το πορτοκαλί φωσφοριζέ γιλέκο μας που συνοδεύεται με το ασορτί αδιάβροχο καπέλο, πάντα με το σήμα της μπεκάτσας κεντημένο πάνω του. Και τα τελευταία χρόνια, απαραίτητο για πολλούς και το gps για να ξέρει πάντα που βρίσκεται ο «ανοικτός» του σκύλος…..

Και όλα αυτά είναι το λιγότερο… Η ανάγκη κάποιων λίγων ευτυχώς, να επιδείξουν στους άλλους την αξία τους αλλά και την αξία του σκύλου τους, τους οδηγεί σε πραγματικό αποδεκατισμό της μπεκάτσας, στην πρώτη βαρυχειμωνιά, ακόμα και στα καρτέρια, με τα σκυλιά κλεισμένα στα κουτιά τους, να περιμένουν να βγουν μόνο για τις φωτογραφίες για να μαζέψουν κάποια like ή το θαυμασμό κάποιων αφελών στο διαδίκτυο….

Η κάθοδος των μυρίων
Λίγο ως πολύ, αυτή είναι η εικόνα που εμφανίζουν οι 55.000 Έλληνες μπεκατσοκυνηγοί, οι οποίοι για πέντε μήνες το χρόνο εξορμούν στην ελληνική ύπαιθρο προς αναζήτηση του αγαπημένου τους θηράματος.
Την ευαισθησία και το πάθος των μπεκατσοκυνηγών εκμεταλλεύονται διάφοροι επιτήδειοι συστηματικά, με τη βοήθεια του marketing, με αποτέλεσμα το κυνήγι της μπεκάτσας να καταντήσει βαριά βιομηχανία. Το κακό είναι διπλό, από τη μια χτυπάει την τσέπη των κυνηγών και από την άλλη έχει δυσμενή επίπτωση στους πληθυσμούς της μπεκάτσας.
Όταν οι μπεκάτσες δεν κυνηγιούνται, π.χ. στις προστατευόμενες περιοχές, τότε ο πληθυσμός τους προοδευτικά μειώνεται και αυτό οφείλεται στη γήρανση και στην αύξηση της μέσης ηλικίας των πληθυσμών. Όταν δεν ασκείται κυνήγι, τότε εξαιτίας της αυξημένης επιβίωσης των ατόμων, τα πιο ηλικιωμένα άτομα είναι αυτά που αναπαράγονται, με επακόλουθο τη φυσιολογική προοδευτική μείωση της γονιμότητας και γεννητικότητας. Επίσης η επιβίωση των νεαρών ατόμων μειώνεται επειδή, λόγω του ανταγωνισμού, αυξάνεται η δυσκολία εύρεσης τροφής και καταφυγίου σε σχέση με τα ηλικιωμένα άτομα σε οικοσύστημα ήδη κορεσμένο.
Με το συγκρατημένο κυνήγι όμως συμβάλλουμε στο να διατηρηθεί νεαρός ο πληθυσμός, αυξάνοντας κατά συνέπεια την αναπαραγωγική δυνατότητα και στην ουσία τη ζωτικότητα όλου του είδους.

Γιατί ερημώνουν τα μπεκατσοτόπια;
Όμως αντίθετα, η υπερβολική κυνηγετική πίεση αναγκάζει τις μπεκάτσες να σπαταλούν ενέργεια και μειώνει το διαθέσιμο χρόνο για την ανεύρεση τροφής, με αποτέλεσμα να καταφεύγουν σε τόπους όπου τα διαθέσιμα τροφής δεν είναι επαρκή.
Το γεγονός αυτό εξηγεί και το φαινόμενο παραδοσιακά ιδανικά μπεκατσοτόπια να ερημώνονται ξαφνικά. Εάν στον παράγοντα κυνηγετική πίεση προστεθούν και ακραία καιρικά φαινόμενα κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής, ο κυνηγετικός τουρισμός σε νευραλγικές θέσεις, όπως είναι αυτές που παρατηρούνται συγκεντρώσεις των πτηνών κατά μήκος των μεταναστευτικών οδών και στα χειμερινά καταφύγια που αποτελούν σήμερα ευκαιρία μεγάλης κάρπωσης, καθώς και το λαθραίο κυνήγι της μπεκάτσας στο καρτέρι, τότε αβίαστα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το μέλλον δεν είναι ευνοϊκό για την μπεκάτσα.
Αν μερικοί μας λανσάρουν το κυνήγι της μπεκάτσας ως μόδα για να κερδίσουν, εμείς ας ακούσουμε την καρδιά μας και ας βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει προς όφελος δικό μας και προς όφελος του αγαπημένου μας θηράματος.
Και είναι καιρός να καταλάβουν κάποιοι πως η ποσότητα δεν είναι πλέον μόδα, ούτε δείγμα της αξίας ενός κυνηγού ή ενός κυνηγόσκυλου…. η σύνεση και η διαχείριση είναι αυτή που βοηθήσει να έχουμε κυνήγι και αύριο και εμείς και τα παιδιά μας… ............................................................. Πηγές : Κυνηγός και Φύση




  18-4--2018    : Woodcock storys ...

GameKeeper 2018...
Μπεκάτσες στις 10/04/18 ξεκουράζονται λόγω καιρικών συνθηκών , ομαδικά πάνω σε πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου στην Βόρεια θάλασσα κατά το ταξείδι της αποδημίας τους που άλλες φορές θα έκαναν σε ένα πέταγμα ... ............................................................. Πηγές : Club National des Bιcassiers




  2-4--2018    : Wensum ...

Πρέπει πληροφορίες σαν αυτή να περνάνε στην πλειοψηφία των κυνηγών για να κατανοηθούν κάποια πράγματα και γι αυτό πρέπει να ευχαριστήσουμε την Wensuμ , μία μπεκάτσα θηλυκιά στην οποία έχει τοποθετηθεί δορυφορικός πομπός στην Αγγλία στο Norflock το 2013 και η οποία κάθε χρόνο πηγαίνει για να φωλεοποιήση την άνοιξη στην Φιλανδία στο Lahti και επιστρέφει πάλι τον χειμώνα στην κεντρική Ευρώπη στην Γερμανία η δε τελική διαχείμασης της γίνεται στην Γερμανία στην Bassa Sassonia, μεταξύ Amburgu και Hannover.
Κάθε χρόνο η άφιξη της στην περιοχή που φωλεοποιέι έχει καταγραφεί ότι γίνεται μεταξύ 8 Απριλίου και 9 Μαίου και αυτό επαναλαμβάνεται από το 2013 μέχρι και σήμερα 2017.
Με αυτό τον τρόπο βλέπουμε ότι είναι πιστή όλα αυτά τα χρόνια στα μέρη διαχείμασης και φωλεοποίησης της με εξαίρεση την πρώτη χρονιά στην Αγγλία που της τοποθετήθηκε και ο πομπός , αυτόν μάλλον οφείλεται στον πολύ βαρύ χειμώνα της χρονιάς αυτής στην Γερμανία το 2012/13.
Αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα μετάδοσης πληροφοριών από την Wensum Πρύτανη σε αυτό το είδος πληροφοριών μέσω δορυφορικού αναμεταδότη αποκωδικοποιεί πολλά πράγματα για την ζωή της. .
Παλιότερα είχε χτυπηθεί μπεκάτσα στην Γαλλία που έφερε δακτυλίδι αναγνώρισης που της είχε τοποθετηθεί 19 χρόνια πριν (S Spano).
Προφανώς το μεταναστευτικό ταξίδι της Wensum βάση των δορυφορικών στοιχείων δεν είναι από από τα μεγάλα όσο αφορά τις χιλιομετρικές αποστάσεις και πραγματοποιείται σε περιοχές με χαμηλή κυνηγετική πίεση προς αυτό το είδος , αλλα βέβαια παραμένουν τα ρίσκα της θήρευσης από φυσικούς εχθρούς , αρρώστιες και καιρικές συνθήκες - έλλειψη τροφής κλπ που δείχνει ότι η συγκεκριμένη μπακάτσα έχει αρκετή τύχη μαζί της στα ταξίδια της . ............................................................. Πηγές : lachassedelabecassedesbois.com - woodcockwatch.com - setterfoto.com
Photo : Scolopax Sin Fronteras



  25-3--2018    : Hunting World (Woodcock) ...

Το χρώμα της; Μόνο ένας ζωγράφος μπορεί να το αποδώσει εμπνεόμενος από όλα τα χρώματα του δάσους.
Τα φτερά της είναι μάλλον μεγάλα για το σώμα της, ενώ τα πόδια της καταλήγουν σε τρία δάκτυλα μπροστά και ένα μικρό πίσω.
Πώς δίνει το στίγμα της; Οι τρύπες από το ράμφος της στο υγρό έδαφος, τα ίχνη από τις πατημασιές της αλλά και η χαρακτηριστική κουτσουλιά της αποτελούν ενδείξεις που αξιολογούνται από τον έμπειρο μπεκατσοκυνηγό. Ανάλογα με το πόσο πρόσφατα είναι όλα αυτά τα ίχνη, προδίδεται ή όχι και η παρουσία της στην περιοχή.
H μπεκάτσα μεταναστεύει ωθούμενη όχι μόνο από τον καιρό αλλά και από το αποδημητικό της ένστικτο. Ετσι λοιπόν, ακόμη και αν οι θερμοκρασίες είναι υψηλές, από το δεύτερο δεκαήμερο του Οκτωβρίου και μετά, ας μη διστάσει ο κυνηγός να την αναζητήσει σε μεγάλα υψόμετρα - άνω των 1.000-1.200 μέτρων - ανάμεσα στα έλατα και στις οξιές. Με την πτώση της θερμοκρασίας το παγωμένο και αδιαπέραστο για τη μύτη της σκληρό έδαφος θα την ωθήσει χαμηλότερα στα ντούσκα, στα ρουμάνια, στα πουρνάρια και στις ρεματιές με τα φυλλοβόλα δέντρα. Τα φύλλα όταν πέφτουν δημιουργούν ένα υγρό και μαλακό στρώμα, απαραίτητο για αναζήτηση τροφής της μπεκάτσας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η μπεκάτσα επιστρέφει συχνά στη φιλόξενη «γειτονιά» που θα εντοπίσει. Αν το μέρος που θα επισκεφθεί μια μπεκάτσα παραμείνει και την επόμενη χρονιά ποιοτικά ίδιο ως προς τη βλάστηση και τον βαθμό υγρασίας, το πιθανότερο είναι να τη φιλοξενήσει και πάλι. Δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες, αν το πουλί θηρευθεί, κάποιο άλλο άτομο θα την αντικαταστήσει κατά τη διάρκεια της ίδιας κυνηγετικής περιόδου.
H δυσκολία στο κυνήγι της εντοπίζεται κυρίως στο ότι συχνάζει σε δύσβατα μέρη με πυκνή βλάστηση. Το ξαφνικό πέταγμα, οι απότομοι ελιγμοί και η ικανότητά της να βάζει πάντα κατά τη διάρκεια της φυγής της κάποιο εμπόδιο ανάμεσα σε αυτήν και στον κυνηγό συνθέτουν μια εξαιρετικά δύσκολη τουφεκιά με συνήθως αμφίβολα αποτελέσματα. Αλλες φορές πάλι, κυρίως όταν αισθάνεται μπλοκαρισμένη ανάμεσα σε κυνηγό και σκύλο, το πιθανότερο είναι να απογειωθεί κάθετα και να πετάξει κατακόρυφα. Μετά θα οριζοντιώσει το πέταγμά της παράλληλα με το έδαφος.
Είναι φανερό ότι τέτοιες συνθήκες σκόπευσης απαιτούν όπλο με ανοικτά τσοκ ώστε η μεγάλη δέσμη των σκαγιών να καλύπτει τα αναπόφευκτα σκοπευτικά λάθη του αστραπιαίου και ανακλαστικού επωμίσματος.
Τα ειδικά φυσίγγια για μπεκάτσα που κυκλοφορούν ευρέως πλέον στην αγορά με νούμερο σκαγιών 8 ή 9 θεωρούνται από τα πιο κατάλληλα για τα κυνηγοτόπια με αραιή βλάστηση, ενώ αρκετοί είναι αυτοί που προτιμούν και το Νο 7 για τα πλέον πυκνά μέρη.
Το γεγονός ότι το όνομά της αποτελεί πρώτο συνθετικό σε ό,τι σχετίζεται με το κυνήγι της (π.χ. μπεκατσόσκυλο, μπεκατσοτούφεκο, μπεκατσοφύσιγγο, μπεκατσοπαντέλονο κ.ά.) καταδεικνύει το πάθος και την αφοσίωση χιλιάδων κυνηγών για τη βελουδομάτα. Αναπόφευκτα λοιπόν η αγορά έρχεται να καλύψει και τις πιο εξειδικευμένες απαιτήσεις για το εν λόγω θήραμα. Πάντως καλό είναι ο κυνηγός να φοράει ρουχισμό με έντονα χρώματα προκειμένου να είναι ορατός σε άλλους κυνηγούς και να μην υπάρξουν ατυχήματα. ............................................................. ΠΗΓΗ : ΒΗΜΑ ΕΝΘΕΤΟ ΚΥΝΗΓΙ



  10-3--2018    : Η μπεκάτσα όταν ταξιδεύει… εκτίθεται. Οταν γεννά αβγά, όμως, χάνεται! ...

Φαίνεται περισσότερο καθώς κινείται λίγο-πολύ σε βασικές κατευθύνσεις αποδημίας, με μια σχετική πυκνότητα. Είτε κατεβαίνει προς τον Νότο είτε γυρίζει στον Βορά. Οταν κατασταλάζει στον Νότο, τον χειμώνα, απλώνεται σε μέρη που προτιμά, αλλά έχει μια κινητικότητα ανάλογα με τον καιρό. Οταν όμως επιστρέφει στον Βορρά για να γεννήσει χάνεται σε μια απεραντοσύνη υγρών δασών, ελών και αχανών βιοτόπων της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης και της Ρωσίας.
Οι τόποι αυτοί που γέννησαν τους μύθους των καλικάντζαρων και των ξωτικών, χαρακτηρίζονται από απεραντοσύνη τέτοια, που είναι δύσκολο να την κατανοήσει ο κυνηγός του Νότου που γενικά κινείται σε πιο περιορισμένες συστάδες. Εκεί η μπεκάτσα περιβάλλεται ακόμα με μεγαλύτερη αίσθηση μυστηρίου, καθώς οι αναπαραγωγικές της συνήθειες με τη μυστηριακή συμπεριφορά της έχουν ερεθίσει τη φαντασία των κυνηγών αυτών των χωρών.
Είναι αλήθεια πως όποιες παρατηρήσεις υπήρχαν προέρχονταν κυρίως από τους θηροφύλακες γαλλικών και αγγλικών κτημάτων, που η μπεκάτσα ενδημεί και γεννά. Μόλις τη δεκαετία του 2000 με τηλεπαρακολούθηση καταφέραμε να διαπιστώσουμε αποδεδειγμένες αλήθειες για το ζευγάρωμα και τα αναπαραγωγικά ήθη της μπεκάτσας. Μέχρι τότε πιστεύαμε ότι είναι μονογαμική και ότι στη φωλεοποίηση συμμετέχουν και τα δύο φύλα.
Η αναπαραγωγική της συμπεριφορά αρχίζει με το «κρουλ». Το επιδεικτικό πέταγμα του αρσενικού στα ξέφωτα του δάσους, που αναζητά τη διαθέσιμη θηλυκή που τον περιμένει. Ο αρσενικός πετώντας γουργουρίζει έναν ήχο διαπεραστικό, παρατεταμένο σαν χαλασμένο ρουλεμάν, με διακεκομμένα «σβιτ σβιτ», διόλου ρομαντικό, και πετώντας κάνει κύκλους στην κοιλάδα που έχει επιλέξει. Οι γύροι φτάνουν στα δύο-τρία χιλιόμετρα σε διάμετρο. Αλλά όλη του η αναπαραγωγική περιοχή φτάνει τα 100 εκτάρια.
Αυτή η συνήθεια ονομάζεται «roding» και δεν έχει ακριβή μετάφραση. Μπορεί να διαρκεί μέχρι και δύο ώρες γύρω στο σούρουπο, αλλά συνήθως κρατά 20 – 30 λεπτά. Δεν αποτελεί χώρο αποκλειστικό του κάθε αρσενικού, δεν είναι «χωροκράτεια» όπως περιγράφεται από τους ειδικούς.
Στον Βορρά το πέταγμα της αρσενικής μπεκάτσας είναι ένας τρόπος καταμέτρησης του αριθμού των αναπαραγωγικών ζευγαριών, ένα θέαμα για τους φυσιολάτρες και ένας τρόπος… κυνηγιού που σχεδόν τείνει σε κατάργηση. Οι Λάπωνες παραπονέθηκαν σφόδρα για την κατάργηση του ανοιξιάτικου κυνηγιού της μπεκάτσας, με την επιχειρηματολογία ότι μετά από τόσους χειμωνιάτικους μήνες συντηρημένης τροφής έχουν ανάγκη κάτι φρέσκο!
Αλλά οι γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης τους αγνόησαν! Κυρίως λόγω της επιδεικτικής άγνοιας των αναγκών της περιφέρειας. -Αλλά έστω και χωρίς πρόθεση, ας μείνει και κάτι παραπάνω σε μπεκάτσες… εις όφελος του ταλαίπωρου Νότου!
Στη διάρκεια του «κρουλ» η θηλυκή μπεκάτσα βγαίνει σε ξέφωτα και απολαμβάνει την επιδεικτική πτήση του αρσενικού. Αν αποφασίσει πως η… καντάδα του είναι επαρκώς συγκινητική, και το πέταγμα αρκετά τσαχπίνικο, τότε με σήμα τις άσπρες άκρες των φτερών της ουράς της, τον καλεί και ζευγαρώνει.
Ο αρσενικός μπορεί να μείνει μαζί της μέχρι και πέντε ημέρες, αλλά όχι περισσότερο. Μετά κινείται σε αναζήτηση νέας συντρόφου. Συχνά όμως η «σχέση» κρατά ελάχιστα, και μετά το ζευγάρωμα το αρσενικό ξαναπετά αμέσως. Αυτό που η επιστήμη δεν έχει καταφέρει να κατανοήσει παρά μόνο με έμμεσες μετρήσεις είναι αν αυτές οι σύντομες συναντήσεις ή η πιο μόνιμες των πέντε ημερών είναι οι καθοριστικές ή όχι για το ζευγάρωμα.
Αν πάλι της είναι αδιάφορος ή δεν κινείται κάποιο ενδιαφέρον αρσενικό στην κοιλάδα, τότε η θηλυκή μπεκάτσα μπορεί να σηκωθεί και να πετάξει σε άλλη κοιλάδα σε απόσταση μέχρι δέκα χιλιόμετρα, το ίδιο βράδυ.
Οι μπεκάτσες δεν σχηματίζουν συζυγικά ζευγάρια. Τα αρσενικά δεν είναι διεκδικητικά προς τις θηλυκές, δεν τσακώνονται μεταξύ τους, δεν δημιουργούν ζευγάρια, και μπορεί να ζευγαρώσουν και με περισσότερες θηλυκές το ίδιο βράδυ.
Τα ώριμα κυρίαρχα αρσενικά περιπλανώνται περισσότερο, τα περσινά ανώριμα αρσενικά μπορεί να μην πετάξουν καθόλου. Εχει αρσενικά που θα μείνουν απλοί… παρατηρητές την πρώτη χρονιά. Οι ακτίνες περιπλάνησης των αρσενικών μπορούν να επικαλύπτονται, να πετούν δηλαδή στην ίδια περιοχή, την ίδια ώρα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις θηλυκές, που μπορεί να δεχτούν περισσότερους αρσενικούς σε ένα βράδυ. Η συμπεριφορά αυτή έχει τεκμηριωθεί τα τελευταία μόλις χρόνια.
Τα θηλυκά και τα ώριμα και τα ανώριμα περσινά πουλιά θα ζευγαρώσουν και θα φωλεοποιήσουν με την ίδια συχνότητα και επιτυχία. Αν για κάποιο λόγο χαθεί η φωλιά, τότε αμέσως θα ξαναζευγαρώσουν μέσα σε 36 ώρες.
Η θηλυκή θα επιλέξει μια περιοχή και θα φτιάξει μια απλή φωλιά πάνω στα χαμόκλαδα, όπου γεννά τέσσερα αβγά. Επωάζει μόνη της για περίπου 25 ημέρες. Στην ευρύτερη περιοχή της Ρωσίας η φωλεοποίηση και η επώαση γίνεται ανάμεσα στις 20 Μαΐου και στις 20 Ιουνίου.
Η επώαση στα μέσα Ιουνίου φέρνει στον κόσμο τέσσερα παρδαλά μπεκατσάκια, που ακολουθούν άμεσα την κλώσα με μάλλον άχαρη κινητικότητα. Η μαμά μπεκάτσα θα μείνει με τα πουλιά της για έναν μήνα περίπου. Στις είκοσι μέρες πετάνε κανονικά, σε άλλες δέκα έχουν αυτονομηθεί πλήρως. Δεν γνωρίζουμε αν συνεχίζουν να έχουν σχέσεις ή αν πετάνε μαζί στη φθινοπωρινή αποδημία. Αυτό το κεφάλαιο είναι τελείως σκοτεινό. ............................................................. ΠΗΓΗ : ΕΝΘΕΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΕΘΝΟΣ



  1-3--2018    : Μπεκάτσα η… βελουδομάτα ... ...

Στον τόπο του… εγκλήματος, ή αλλιώς στα ίδια μέρη, στους ίδιους τόπους, εκεί όπου έχει βολευτεί και γνωρίζει, επιστρέφει πάντα και τριγυρνά η μπεκάτσα η βελουδομάτα. Αν και τα τελευταία χρόνια, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, έχει παρατηρηθεί ελάττωση του πληθυσμού της, το ενδιαφέρον και η αγάπη των κυνηγών γι' αυτήν παραμένουν αμείωτα. Το κυνήγι της ολοκληρώνεται στα τέλη Φλεβάρη και απαγορεύεται στο πρωινό και το βραδινό καρτέρι.
Οι πρώτες μπεκάτσες, που είναι συνήθως νεαρά πουλιά, μετακινούνται νοτιότερα από τους τόπους αναπαραγωγής και φτάνουν στην Ελλάδα στα μέσα Οκτώβρη. Τα πουλιά αυτά δεν έχουν συγκεκριμένη… πατρίδα, με αποτέλεσμα να τα βρίσκουμε διασκορπισμένα σε όλη την Ελλάδα, από την Πελοπόννησο έως τη Θράκη, από την Ήπειρο έως τη Μακεδονία, αλλά και όλα τα νησιά.
Το μέρος, όμως, που θα επιλέξουν για να εγκατασταθούν, μια και αγαπούν τις χαμηλές θερμοκρασίες, αλλά και την υγρασία, θα πρέπει να έχει έντονο το υγρό στοιχείο, όπως ρέματα που τρέχουν όλο τον χρόνο, ποτιστικές καλλιέργειες, αλλά και μέρη που έχουν διατηρήσει υγρασία από τις πρώιμες βροχές. Επίσης, οι κυνηγοί θα τις συναντήσουν ακόμα και σε χωράφια με λαχανικά ή σε δενδρότοπους οπωροφόρων που ποτίζονται, γιατί αυτοί οι τόποι τους εξασφαλίζουν τροφή.
Με τους βοριάδες, όμως, και το έντονο κρύο, θα τις βρούμε σε προφυλαγμένες τοποθεσίες, ενώ με τους νοτιάδες σε πλαγιές με βόρειο προσανατολισμό. Κατά τις 15 Νοέμβρη, ξεκινά το κύριο κύμα της μετανάστευσης και οι μπεκάτσες που φτάνουν στη χώρα μας είναι όλων των ηλικιών, με προορισμό γνωστούς τους τόπους. Αν βρουν τροφή και κάλυψη, θα παραμείνουν στις ίδιες τοποθεσίες, στην ίδια μεριά ή στο ίδιο χωράφι, εφόσον δεν προκύψει παρατεταμένος παγετός ή πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.
Αντίστοιχα και ένας έμπειρος κυνηγός μπεκάτσας γνωρίζει τις συνήθειές της και έτσι την ψάχνει πάντα στα ίδια μέρη. Αν, όμως, δεν τη συναντήσει στο «στέκι» της, τότε δεν κάθεται να την περιμένει, γιατί ξέρει πολύ καλά ότι τσάμπα θα χασομερήσει. Παράλληλα, για ένα καλό κυνήγι μπεκάτσας, ο κυνηγός θα πρέπει να διαμορφώσει μια τελείως διαφορετική νοοτροπία και να εφοδιαστεί με πιο ιδιαίτερες γνώσεις, εκτός από τα βασικά περί κυνηγιού.
Αναπόσπαστο στοιχείο είναι και η συνεχής ενημέρωσή του, όχι γενικά και αόριστα, αλλά παρακολουθώντας καθημερινά τα δελτία καιρού, ακόμα και των επόμενων ημερών, ώστε να μπορέσει να εντοπίσει το μέρος που η μπεκάτσα θα επιλέξει να κινηθεί. Και αυτό γιατί, όπως προαναφέραμε, η μπεκάτσα αγαπά την υγρασία, που της εξασφαλίζει και την τροφή της.
Μπεκάτσα η... βελουδομάτα Επειδή η μπεκάτσα αφήνει τα ίχνη της απ' όπου και αν περάσει, ο έμπειρος κυνηγός οφείλει να ξέρει πώς να τα ψάξει και να τα βρει. Η οσμή της, που παραμένει στο έδαφος για μερικές ώρες μετά την παρουσία της εκεί, είναι εύκολο να γίνει αντιληπτή από ένα καλό μπεκατσόσκυλο. Όταν ο κυνηγός αντιληφθεί ότι το σκυλί του τη μύρισε, τότε πρέπει να αναζητήσει τις μικρές τρύπες που αφήνει στο έδαφος, για να βρει το αγαπημένο της σνακ, τα σκουλήκια.
Παράλληλα, οι κυνηγοί πρέπει να καταστρώσουν ένα ειδικό σχέδιο δράσης, ανάλογα με τη μορφολογία της περιοχής και τον βιότοπο. Ειδικότερα, όταν η μπεκάτσα κάνει το πρώτο πέταγμά της, αν ο κυνηγός δεν έχει καλή ορατότητα για μια καλή σκόπευση, είναι προτιμότερο να μην τουφεκίσει. Και αυτό γιατί η μπεκάτσα το πιο πιθανόν είναι να καθίσει πάλι εκεί κοντά, έχοντας όμως στραμμένη την προσοχή της στην κατεύθυνση που βρίσκονται οι κυνηγοί. Το σύνηθες είναι σε τέτοιες περιπτώσεις οι μπεκατσοκυνηγοί να κάνουν έναν μεγάλο κύκλο και να προσπαθήσουν να τη βρουν με απόλυτη ησυχία, προσεγγίζοντας τα πιθανά σημεία από διαφορετική γωνία. ............................................................. ΠΗΓΗ : ypaithros.gr



  19-12--2017    :

Περί ορίων κλπ στην μπεκάτσα ...

Επικοινωνία μεταξύ Sergej Fokin και Silvio Spano για την φετινή κατάσταση της αναπαραγωγικής σεζόν της Ευρωπαϊκής μπεκάτσας .

΄Προφανώς και τα όρια υπάρχουν για να μας σταματήσουν τις μέρες που έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε κακία. Τις μέρες τις παπάρας το όριο μπαίνει από μόνο του. Εδώ λοιπόν μιλάμε για την κυνηγετική συνείδηση που σε σταματά να κάνεις το κακό … όταν βρεις την ευκαιρία. Τότε και μόνο τότε έχει νόημα το όριο.
Για να κατανοήσουμε τον βαθμό της κατάχρησης που κάνουμε στην Ελλάδα αρκεί να δούμε το τι ισχύει στην Γαλλία που είναι το βασίλειο της μπεκάτσας και έχουν την μεγαλύτερη παράδοση στο κυνήγι της.
Πριν λοιπόν από μερικά χρόνια που είχα ενδιαφερθεί να μάθω λεπτομέρειες, το όριο της κάρπωσης για το κυνηγό ήταν δύο πουλιά την ημέρα με εβδομαδιαίο όριο τις τρεις και ετήσιο τις τριάντα. Έτσι κάποιος που πάει κάθε μέρα και βαρέσει 2 πουλιά την μία μέρα έχει δικαίωμα να βαρέσει άλλη μία έως το τέλος της εβδομάδας. Κοινώς θα κάνει απλά προπονητικά.
Και επειδή ως Έλληνες θα σκεφτούμε 'σιγά, πιός θα μας ελέγξει για να το καταλάβει' η απάντηση των σοβαρών κρατών έχει βρεθεί. Κάθε κυνηγός παραλαμβάνει στην έναρξη 30 ταιράπ αριθμημένα. Κάθε πουλί σκοτωμένο πρέπει να φέρει στο πόδι δεμένο το ταιράπ με χαρακωμένη την ημερομηνία της θήρευσης.
Εάν λοιπόν ο κυνηγός κουβαλάει χτυπημένο πουλί χωρίς σήμανση (για να του περισσεύουν ταιραπ) οι συνέπειες είναι σκληρές. Γι αυτό και δεν βλέπουμε Γάλλους με φωτογραφίες με μάτσο πτώματα. Την ίδια στιγμή χρηματοδοτούν τεράστιες επιστημονικές έρευνες που μελετάνε σε βάθος την μπεκάτσα για να μάθουν όχι μόνο να την σκοτώνουν αλλά και τι χρειάζεται για να επιβιώσει. Όλο το παραπάνω περιγράφει την έννοια της 'ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ'.
Αυτό που αόριστα και χωρίς να αντιλαμβανόμαστε το βάρος του πολλές φορές χρησιμοποιούμε στα καφενεία. Η δική μας κουλτούρα είναι όσο πιό πολύ αίμα τόσο μεγαλύτερος κυνηγός.
Πολύ φοβάμε ότι απέχουμε δεκαετίες από το να αποκτήσουμε κυνηγετικό πολιτισμό. Εύχομαι οι νεότεροι κυνηγοί να αποδειχτούν καλύτεροι από εμάς και να διασώσουν το δικό μας χαμένο κύρος...΄΄

Cordiali saluti
Sergej Fokin ................... ΠΗΓΗ : Α Γιάππου



  13-8--2017    : Ρωσία , αναπαραγωγική περίοδος 2017της μπεκάτσας . ...

Επικοινωνία μεταξύ Sergej Fokin και Silvio Spano για την φετινή κατάσταση της αναπαραγωγικής σεζόν της Ευρωπαϊκής μπεκάτσας .

Αγαπητέ Silvio,
εποχή μπορώ να πω ανώμαλη : άνοιξη μεγάλης διάρκειας και κρύα , κατα την διάρκεια της φωλεοποίησης και την εμφάνιση των νεοσσών (Μάιος – αρχές Ιουνίου) έκανε καιρό πολύ κρύο και βροχερό .
Μάιο μέχρι Ιούνιο η μέση θερμοκρασία ήταν 3 βαθμούς πιο κάτω από την συνήθη .
Στις αρχές Μαρτίου στις κεντρικές περιοχές και τις βόρειες χιόνισε, επίσης έβρεχε συνεχώς για πολλές μέρες .
Ακόμη και τον Ιούνιο επίσης χιόνιζε και έβρεχε , αλλά η μεγαλύτερη βροχή έπεσε τον Ιούλιο, τώρα μόνο το καλοκαίρι είναι ηλιόλουστο και ζεστό .
Ακόμη δεν μπορούμε να πούμε πώς αυτός ο καιρός επηρέασε την αναπαραγωγή της μπεκάτσας και ειδικά στα νεογέννητα μικρά, αυτό θα είναι εφικτό τον Σεπτέμβρη με την έναρξη των εκπαιδευτικών .
Για τα περισσότερα είδη πουλιών αυτό το κρύο και βροχερό καλοκαίρι προκάλεσε μία μεγάλη πτώση στην αναπαραγωγικής τους προσπάθεια (ειδικά στα grouss – Tetraonidae).
Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλη τόσο μεγάλη χρονικά άνοιξη και τόσο κρύο και βροχερό καλοκαίρι .
Κάτι παρόμοιο αλλά όχι ίδιο συνέβη το 1964.

Cordiali saluti
Sergej Fokin ................... ΠΗΓΗ : setterfoto.com



  28-3--2017    : Ένας ξενώνας για την… μπεκάτσα ...

Αν και κατέχει κυρίαρχη θέση στις θηραματικές προτιμήσεις μας, η μπεκάτσα πολύ λίγο έχει συγκεντρώσει την προσοχή μας σε διαχειριστικό επίπεδο. Κι όμως οι κυνηγοί που κατέχουν ιδιόκτητες εκτάσεις στην ύπαιθρο (είτε με τη μορφή χωραφιών που γειτονεύουν με δάση είτε με τη μορφή κτημάτων που έχουν αποσυρθεί από την εντατική καλλιέργεια), θα μπορούσαν με ελάχιστες ενέργειες να τις καταστήσουν ιδανικές τοποθεσίες για την τροφοληψία της μπεκάτσας.
Τα καταλληλότερα μέρη είναι εκείνα που έχουν υγρό και πλούσιο χώμα ή διατηρούν σημεία με “βαρκά” λόγω της κλίσης του εδάφους. Αυτά κυρίως τα εδάφη επισκέπτεται τη νύχτα η μπεκάτσα για να τραφεί, επειδή η υγρασία ευνοεί την ανάπτυξη των σκουληκιών.
Ο ιδιοκτήτης ενός τέτοιου κομματιού γης θα μπορούσε εύκολα να αυξήσει την παραγωγή… γαιοσκωλήκων στο κτήμα του, με ελαφρύ φρεζάρισμα της γης ή με λίπανση με χωνεμένη κοπριά και κομπόστα (η κομπόστα είναι οργανική ύλη που έχει χωνευτεί από μικροοργανισμούς και πωλείται στο εμπόριο σε σάκους).
Η προσθήκη κομπόστας στο χώμα αυξάνει την απορροφητικότητά του σε υγρασία και αέρα, καθιστώντας το πιο φιλόξενο στα σκουλήκια. Επίσης, η ρίψη στο έδαφος ενός λεπτού στρώματος φύλλων ιτιάς, πλάτανου κ.λπ., εξασφαλίζουν τροφή στα σκουλήκια, τα οποία έχουν εκπληκτική ικανότητα να τρώνε φύλλα.
Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, υπάρχουν φάρμες σκωληκοτροφίας όπου εκτρέφονται σκουλήκια για τους κηπουρούς και τους καλλιεργητές, οι οποίοι τα αγοράζουν για να βελτιώσουν το έδαφός τους (ρωτήστε στα καταστήματα με είδη κηπουρικής).
Αν έχετε τη δυνατότητα να φυτέψετε δένδρα στο δικό σας χώρο, προτιμήστε τα φυλλοβόλα μεσογειακά δένδρα. Τα πεύκα δεν ενδείκνυνται για να τραφεί η μπεκάτσα, γιατί οι πευκοβελόνες αυξάνουν την οξύτητα του εδάφους και απομακρύνουν τα σκουλήκια.
Εκτός από τα ενεργητικά μέτρα που μπορεί να εφαρμόσει ένας κυνηγός στο κτήμα του, υπάρχουν και μερικά πράγματα που μπορεί να αποφύγει για να ευνοήσει τη μπεκάτσα. Το βασικότερο είναι να μη χρησιμοποιεί συστηματικά φυτοφάρμακα που εμποτίζουν το έδαφος. Αυτού του είδους τα φυτοφάρμακα σκοτώνουν τα σκουλήκια, ενώ το ίδιο κάνουν και υλικά όπως ο ασβέστης, το πετρέλαιο, τα χημικά κ.λπ. ....... ΠΗΓΗ : DKOSE.gr



  13-3--2017    : "Σύλληψη" δακτυλιωμένης μπεκάτσας μετά από 4 χρόνια στο ίδιο σημείο… ...

Συνεχίζουμε την προσπάθεια δακτυλίωσης νέων μπεκατσών όπως και την συλλογή δεδομένων από πουλιά ήδη δακτυλιωμένα.
Δύο πράγματα επέστησαν την προσοχή μας στην χθεσινή σύλληψη .
Από τη μία πλευρά το μεγάλο βάρος 380 γραμμαρίων και η μεγάλη ποσότητα λίπους σε αυτό το πουλί δείχνουν ότι είναι πολύ κοντά στην αρχή της μετανάστευσης του .
Από την άλλη πλευρά είναι μια ήδη δακτυλιωμένη μπεκάτσα από τις 5 Νοεμβρίου 2013 και μάλιστα και τότε είχε «συλληφθεί» στο ίδιο χώρο και ήταν ήδη ενήλικας, συνεπώς είμαστε αντιμέτωποι με το ίδιο πουλί μετά από τέσσερα χρόνια.
Το γεγονός ότι αυτό το μέρος (λιβάδι) το ελέγχουμε σχεδόν εβδομαδιαία μέχρι τώρα, και ότι ξαναπιάσαμε την μπεκάτσα αυτή θα μπορούσε να σημαίνει ότι ίσως χρησιμοποιεί μόνο αυτό το σημείο ως μόνιμο ενδιαίτημα για τις μεταναστευτικές του διαδρομές. Ποιος ξέρει....................................................... ΠΗΓΗ : ypaithros.gr



  4-3--2017    : Η αναπαραγωγή της Φάτα Μοργκάνα ...

Στα εδάφη αναπαραγωγής , οι μπεκάτσες φωλιάζουν απ΄ευθείας πάνω στο έδαφος, συνήθως κοντά στη βάση κορμών αλλά πάντοτε με φυτική κάλυψη, για να μη διακρίνεται η φωλιά, η οποία είναι μία απλή κοιλότητα, επιστρωμένη με νεκρά φύλλα ή παρακείμενο φυτικό υλικό.
Η κατασκευή της υποτυπώδους φωλιάς, διαμέτρου 12-15 εκατοστών και βάθους 2-5 εκατοστών, γίνεται από το θηλυκό.
Η ωοτοκία πραγματοποιείται ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος, από νωρίς την άνοιξη (αρχές Μαρτίου) μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού (μέσα Ιουλίου, σε όψιμες γέννες), περίπου, και συνήθως είναι διπλή (double-brooded).
Η πρώτη ωοτοκία αποτελείται από 4, κάποιες φορές 3 ή 5 αυγά, ενώ η δεύτερη έχει συνήθως 3 αυγά. Τα οβάλ αυγά έχουν διαστάσεις 44,2 Χ 33,5 χιλιοστά, βάρος 26,5 γραμμάρια (εκ των οποίων το 5% είναι κέλυφος) και, εναποτίθενται ανά διαστήματα 2-3 ημερών μεταξύ τους.
Η επώαση αρχίζει μετά την εναπόθεση του τελευταίου αυγού, πραγματοποιείται μόνον από το θηλυκό και διαρκεί 20-24 ημέρες.
Οι νεοσσοί είναι φωλεόφυγοι, γεννιούνται με πτέρωμα και, είναι σε θέση να εγκαταλείψουν τη φωλιά άμεσα, μόλις το πτέρωμά τους στεγνώσει. Το στοιχείο αυτό είναι αναμενόμενο, λαμβανομένου υπ’ όψιν του κρυπτικού χαρακτήρα του πτηνού και των κινδύνων που αντιμετωπίζει. Οι νεοσσοί επιτηρούνται στενά από το θηλυκό και, είναι σε θέση να πετάξουν για μικρές αποστάσεις μόλις σε 10 ημέρες. Ανεξαρτητοποιούνται στις 5-6 εβδομάδες.
Με δακτυλιώσεις που έγιναν, αποδείχτηκε ότι παραμένουν πιστά στον τόπο που γεννήθηκαν και επιστρέφουν σε αυτόν για να αναπαραχθούν, χωρίς να είναι αυτό απόλυτο. Τα αρσενικά παρουσιάζουν περισσότερο αυτή τη συμπεριφορά από ότι τα θηλυκά.

el.wikipedia.org
....... ΠΗΓΗ : wikipedia.org



  4-3--2017    : To τελετουργικό του ζευγαρώματος της μπεκάτσας (Roding) ...

Οι αρσενικές μπεκάτσες «εκτελούν» στις περιοχές αναπαραγωγής ιδιαίτερα το βραδυ τελετουργικά φλερταρίσματος, από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο, γνωστά με την γενική ονομασία ρόντινγκ (roding) που, έρχονται να προστεθούν στα υπόλοιπα, ασυνήθιστα αλλά και γοητευτικά χαρακτηριστικά του είδους.
Πετάνε πάνω από τις κορυφές των δένδρων με το ράμφος στραμμένο προς τα κάτω, ενώ αρθρώνουν χαρακτηριστικές διαδοχικές μπάσες κραυγές (croak»), συχνότητας 0,6-1,5 kHZ, που διακόπτονται από παρεμβαλλόμενη οξεία στριγκή φωνή (squeak), συχνότητας 3-14 kHZ.
Μελέτη σε ηχογράμματα από αρσενικές ευρωπαϊκές μπεκάτσες, κατέδειξε ότι ένα ποσοστό 95% αντιστοιχούσε σε συγκεκριμένα πουλιά, δηλαδή θα μπορούσε να γίνει καταμέτρηση των αναπαραγομένων αρσενικών, μόνο από τις φωνές τους.
Ταυτόχρονα, τα θηλυκά «προκαλούν» τα αρσενικά με μικρές, διαδοχικές τσιριχτές φωνές και εκείνα ανταποκρίνονται πέφτοντας από ψηλά με δύναμη. .
Κατόπιν, το τελετουργικό συνεχίζεται στο έδαφος, με τα αρσενικά να εκτελούν έναν ιδιαίτερο βηματισμό προς τα θηλυκά, με πεσμένα τα φτερά, αλλά με ανοιγμένη και ανυψωμένη την ουρά τους (strutting).
Επίσης, μπορεί τα αρσενικά να μιμούνται πτήσεις με πληγωμένα φτερά, γεγονός που παραπέμπει σε πιθανές κινήσεις αποπροσανατολισμού των εχθρών τους σε περίπτωση κινδύνου.
Οι σκηνές ερωτοτροπίας διαρκούν από 10 έως 30 λεπτά της ώρας και, μπορεί να πραγματοποιούνται καθημερινά για 2-3 εβδομάδες.
Καθ όλη την διάρκειά του ζευγαρώματος το αρσενικό είναι η σκιά του θηλυκού παραμένοντας συνεχώς δίπλα του. Με το πέρας του ζευγαρώματος απομακρύνεται .
Επίσης , τα αρσενικά δεν δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο στην υπεράσπιση του ζωτικού τους χώρου και, μπορεί στην ίδια περιοχή να βρίσκονται περισσότερα του ενός άτομα.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, υπήρχε η πεποίθηση ότι οι προσκλήσεις Roding ήταν προειδοποιήσεις προς άλλα αρσενικά για την προστασία του εδάφιου χώρου , αλλά το Game Conservancy με έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από τον Δρ Graham Hirons στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και του 1980, απέδειξε ότι αυτό δεν ισχύει.
Η Ράδιο-παρακολούθηση των αρσενικών του είδους , έδειξε ότι δεν ήταν θέμα προστασίας χώρου στο έδαφος και ότι τα Roding συχνά επικαλύπτονται.
Η έρευνα αποκάλυψε ένα πολυγαμικό σύστημα ζευγαρώματος, όπου ένα κυρίαρχο αρσενικό μπορεί να ζευγαρώσει με έως και τέσσερα θηλυκά σε αναπαραγωγική περίοδο, κάτι που ήταν προηγουμένως άγνωστο πριν από την ραδιο-παρακολούθηση.
Αξιοσημείωτο είναι ότι, μετά το ζευγάρωμα και την ολοκλήρωση της ωοτοκίας, τα αρσενικά απομακρύνονται και αφήνουν όλη την υπόλοιπη διαδικασία στο θηλυκά, δηλαδή την επώαση και την ανατροφή των μκρών , επίσης έδειξε ότι στην πραγματικότητα μόνο το θηλυκό του είδους είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για τους απογόνους της.
Τα αρσενικά επαναλαμβάνουν τη διαδικασία του ρόντινγκ, στοιχείο που μάλλον παραπέμπει σε πολυγυνία.

Επιμέλεια – Διαμόρφωση gpeppas

Πηγες :
el.wikipedia.org
gpeppas.gr
GWCT ....... ΠΗΓΗ : gpeppas.gr





  3-3--2017    : Τα τελευταία εκπαιδευτικά του Μάρτη στην Fata Morgana … ...

Ο Μάρτης είναι ένας μήνας που μπορεί να παράγει μεγάλες... ευκαιρίες για «εκπαιδευτικά» σε μπεκάτσες, αν βέβαια ο καλός και απρόβλεπτος θεός της στείλει τη «βασίλισσα» σε μέρη που επιτρέπεται η εκγύμναση και η κυκλοφορία κυνηγετικών σκύλων.
Σε όλες τις περιοχές, ακόμα και στις πιο απίθανες ή υποβαθμισμένες, υπάρχουν κάποιες «γωνίτσες» δασωμένες που μπορεί ακόμα να κρατάνε ένα – δυο πουλιά...
Εγώ και έχω δυο τέτοιες τοποθεσίες υπόψη μου μέσα... στο λεκανοπέδιο Πρωτευούσης, όπου μπεκάτσες ξεχειμωνιάζουν μέχρι και τα μέσα του Μάρτη!
Είναι μικρές πράσινες νησίδες μιας «άγονης γραμμής», που μπορούν όμως να προσφέρουν απολαυστικά και... κοντινά «εκπαιδευτικά» όταν λήγει η σεζόν...
Και βέβαια, υπάρχει πάντα η περίπτωση να πέσει κανείς και σε ένα μεγάλο πέρασμα της «επιστροφής», ακόμα και μέσα στην Αττική! Αυτά τα τελευταία «εκπαιδευτικά» προσθέτουν εμπειρία και «φινίρισμα» σε κυνηγόσκυλα, που δεν είχαν όσες «ευκαιρίες» και «παραστάσεις» χρειάζονταν στη διάρκεια της σεζόν... Η καθοδήγηση του σκύλου πάνω σε μια μπεκάτσα, χωρίς το άγχος του όπλου και της κάρπωσης, μπορεί να τον ωφελήσει σημαντικά.
Οι «συναντήσεις» του με πουλιά σε αυτές τις χαλαρές εξορμήσεις που γίνονται σε περιορισμένο χρόνο και χώρο, επιδρούν διαφορετικά και στο χαρακτήρα του. Δημιουργούν μια σημαντική νοητική εξάρτησή του από τον κυναγωγό, διότι ο σκύλος αναγνωρίζει ταχύτατα πως ο «αρχηγός» του...
γνωρίζει καλύτερα πού είναι το θήραμα! Αυτό επιδρά στον χαρακτήρα τους, αυξάνοντας το κουράγιο και τις πρωτοβουλίες στα «ντροπαλά» σκυλιά από τη μία, και συγκρατώντας περισσότερο τα πιο «ανοιχτά» κυνηγόσκυλα από την άλλη. Αν ο σκύλος είναι πολύ νευρικός στην προσέγγιση μιας μπεκάτσας, αυτά τα «εκπαιδευτικά» προσφέρουν μοναδική ευκαιρία να συγκεντρωθούμε μόνο σε αυτόν, ώστε να τον καλμάρουμε και να τον ηρεμήσουμε...
Οι μπεκάτσες αυτών των «εκπαιδευτικών» είναι, είτε χειμωνιάτικες «μαστόρισσες» που θέλουν μέθοδο στην έρευνα και στον εντοπισμό τους, είτε πουλιά του ανοιξιάτικου περάσματος, πολύ νευρικά και πολύ ανάλαφρα, που απαιτούν πολύ... σεβασμό στην προσέγγιση. Σε κάθε περίπτωση, ο σκύλος δεν θα έχει να αντιμετωπίσει την τυπική συμπεριφορά μιας μπεκάτσας του Νοέμβρη...
Τα «εκπαιδευτικά» χωρίς όπλο είναι αυτά που θα βοηθήσουν τον σκύλο να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, να γίνει πιο «εγκεφαλικός», να ηρεμήσει και να καλλιεργήσει αυτές τις αρετές ......... ΠΗΓΗ : ethnos.gr





  22-2--2017    : Από την Ιβηρική χερσόνησο ξεκίνησαν τα επιστρόφια για τα ενδιαιτήματα αναπαραγωγής στον Βορά . ...

Στην Ελλάδα είναι ακόμη πίσω λόγω του πολύ κρύου καιρού που επικρατούσε μέχρι σήμερα οι μπεκάτσες ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει από την Αφρική το ταξίδι της επιστροφής , βέβαια κάποια πουλιά από την νότια Ελλάδα έχουν μετακινηθεί τοπικά σε πιο ψηλά μέρη και κάποιες σε πιο βόρειες περιοχές , ένδειξη της ετοιμασίας τους για το ταξείδι της επιστροφής , λογικά αυτό θα αρχίσει να γίνεται μέσα στον Μάρτη ... ......... ΠΗΓΗ : JJ Fuente





  17-2--2017    : Οι κυνηγοί ονομάζουν την κουτσουλιά της μπεκάτσας "καθρέπτη" ...

Οι κυνηγοί ονομάζουν την κουτσουλιά της μπεκάτσας "καθρέπτη" και χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι η "γυαλάδα" της, η οποία "θαμπώνει" όσο περνάνε οι ώρες. Έχει μέγεθος περίπου 2,5 εκ. ακανόνιστο σχήμα περίπου στογγυλό, χρώμα υπόλευκο με σκούρο στίγμα στο κέντρο, υφή "νερουλή" χωρίς σχεδόν καθόλου πάχος.
Ο σκύλος θα παραμείνει για λίγα λεπτά στην οσμή της κουτσουλιάς και μια επιτόπια εξέτασή μας με την άκρη του δάκτυλου, θα μας δείξει πόσο φρέσκια είναι. Υγρή και με την χαρακτηριστική γυαλάδα του υπόλευκου, μας δείχνει οτι το πουλί σηκώθηκε λίγα λεπτά πριν το πλησιάσουμε και πρέπει να καταστρωθεί το σχέδιο αναζήτησής της στην κοντινή περιοχή. Θαμπή και με ξερή επιφάνεια, είναι σημάδι οτι το πουλί έχει φύγει ίσως και την περασμένη ημέρα από την περιοχή και πρέπει να συνεχίσουμε το μεθοδικό ψάξιμο των γνωστών γωνιών που "κρατάνε" τα πουλιά. ......... ΠΗΓΗ : ΠΑΝ-ΘΗΡΑΣ ΚΟΜΑΘ





  17-2--2017    : Βιολογικά στοιχεία ...

Ο καλός μπεκατσοκυνηγός συνήθως μελετά προσεκτικά τα πουλιά που χτύπησε και προσπαθεί ν’ ανακαλύψει κομμάτια από το αίνιγμα της ζωής και της συμπεριφοράς τους.
Ετσι ολοκληρώνει το επίπονο κυνήγι με το επιθυμητό αποτέλεσμα, που τις περισσότερες φορές δεν ξεπερνάει το ένα ή δύο πουλιά. Ενδιαφέρεται να μάθει αν η συγκεκριμένη μπεκάτσα που κρατά στα χέρια του είναι αρσενικό ή θηλυκό πουλί, ανήλικο ή ενήλικο. Το πρώτο σημάδι φαίνεται αν ανοίξουμε τις φτερούγες και παρατηρήσουμε τις άκρες των μεγάλων φτερών (πρωτευόντων).
Αν οι άκρες τους είναι ακανόνιστες και τραχιές (σαν πριονάκι) τότε μάλλον πρόκειται για πουλί που γεννήθηκε την προηγούμενη άνοιξη. Αν όμως είναι ομαλές και κανονικές σαν την κόψη ενός στρογγυλού μαχαιριού, τότε πρόκειται για ενήλικο. Τα πρωτεύοντα φτερά υπόκεινται σε φθορές και γίνονται σκληρά για την πτήση. Ωστόσο ανανεώνουν τα φτερά τους το καλοκαίρι μετά την αναπαραγωγική περίοδο, ενώ τα νεαρά πουλιά της προηγούμενης άνοιξης μέχρι το τέλος της κυνηγετικής περιόδου δεν ανανεώνουν τα φτερά τους.
Αρα το φθινόπωρο ή το χειμώνα τα φτερά των θηρευμένων ατόμων είναι παλαιότερα από αυτά των ενηλίκων κατά δύο ή τρεις μήνες με αποτέλεσμα να είναι περισσότερο φθαρμένα. ........... ΠΗΓΗ : ΠΑΝ-ΘΗΡΑΣ ΚΟΜΑΘ





  17-2--2017    : Τα πόδια της μπεκάτσας ...

Τα πόδια της μπεκάτσας μετά από προσεκτική παρατήρηση μπορούν να μας αποκαλύψουν αρκετά μυστικά και πολλές δυσμορφίες που οφείλονται είτε σε συγκρούσεις με καλώδια ηλεκτρισμού ή τηλεφώνου ή σε μη θανατηφόρα χτυπήματα από σκάγια που μπορεί να κόψουν ένα ή δυο δάχτυλα του ποδιού.
Υπάρχει μια παλιά αντίληψη σε κυνηγούς πολλών ευρωπαϊκών χωρών ότι όταν πληγώνεται η μπεκάτσα χρησιμοποιεί νάρθηκες και καταπλάσματα από φυσικά υλικά για να γιατρευτεί. Αυτό τεκμηριώνεται και από αρκετές φωτογραφίες που δείχνουν πόδια και πληγές στις όποιες έχουν τοποθετηθεί πούπουλα, φυτικές ίνες και λάσπη. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι τέτοια «γιατροσόφια» εφαρμόζονται από τη μια μπεκάτσα στην άλλη.
Άλλοι πιο δύσπιστοι θεωρούν πιο πιθανό να προέκυψαν αυτά τα επιθέματα από τα πούπουλα και τις φυτικές ίνες που κολλάνε με το αίμα πάνω στην πληγή, καθώς τα τραυματισμένα πουλιά περπατάνε με δυσκολία στο έδαφος. .............. ΠΗΓΗ : ΠΑΝ-ΘΗΡΑΣ ΚΟΜΑΘ



  17-2--2017    : Η βεντάλια ...

Το σχήμα της ουράς της μπεκάτσας που παίρνει όταν είναι σε κίνδυνο , θυμό κλπ. Προτού συνεχίσω θα σας πω μία προσωπική εμπειρία μου που έχει σχέση μα αυτό το θέμα .
Κυνηγάω μπεκάτσες σε πευκο ο με χιόνια γύρω γύρω, πουλιά αρκετά 9 συκώματα μέχρι στιγμής , ξανά ο γνωστός ήχος του μπίπερ τρέχω και βλέπω τον σκύλο μου τον Ρενο πόιντερ να είναι σε φέρμα κοιτώντας χαμηλά μπροστά του , πλησιάζω και παιδιά αφού εντείνω την προσοχή μου ανακαλύπτω μπροστά από το κεφάλι του σκύλου περίπου σε ένα μέτρο την μπεκάτσα με ανοικτή την ουρά όρθια να κοιτάει και άλλες φορές έχει τύχη να δω πουλί κάτω εξαρτάτε από το έδαφος , συνθήκες και στιγμή.
Ο σκύλος μπορεί να ανοίγετε πολύ και να μην κυνηγιέται χωρίς μπίπερ , αλλά όταν φερμάρει μένει εκεί αυτός και το πουλί όση ώρα χρειαστεί , ποτέ δεν πιέζει .
Λοιπόν αυτή η σκηνή συνεχίστηκε 1-2 λεπτά , ο σκύλος να κοιτάει την μπεκάτσα και η μπεκάτσα τον σκύλο μετωπικά , η εικόνα με είχε συναρπάσει τόσο που ΄δεν έπαιρνα θέση βολής για να μην κάνω θόρυβο και χαλάσω την μαγεία αυτή . Αυτή την στιγμή ακούγεται ο θόρυβος του συνκυνηγού μου που πλησιάζει . Η βεντάλια ! Η ομορφιά στα κόκκινα !
Τότε έρχεται το απροσδόκητο , η μπεκάτσα με την ουρά φουντωμένη αρχίζει να κινείται προς τον σκύλο βγάζοντας κάτι κοφτούς βραχνούς ήχους , σίγουρα επιθετικούς για το μόνο που είμαι σίγουρος , τότε αφού το πουλί έχει πλησιάσει στους 30 πόντους από το κεφάλι του σκύλου , ο σκύλος κάνει μια τρελή κίνηση , ανασηκώνετε και κάνει μία κίνηση προς την μπεκάτσα και χτυπώντας το έδαφος με τα πόδια του απότομα σαν να επιτίθεται , το πουλί αμέσως σηκώνετε , εγώ ούτε όπλο δεν προλαβαίνω να σηκώσω χαζεμένος από το θέαμα , τελικά ρίχνει ο φίλος μου και το πουλί πέφτει. Ο σκύλος ο οποίος είναι πολύ μαλακός στην επαναφορά , μόνο που δεν την κομμάτιασε , ίδρωσα για να την πάρω .
Αφού εξήγησα όλο το περιστατικό στον φίλο μου που είδε μόνο την επίθεση του σκύλου και με ρώταγε γιατί το έκανε αυτό σκέφτηκα ποιος ξέρει τι κόντρα άμεση και δυνατή υπήρξε στα δύο αυτά ζώα και ότι αν δεν υπήρχε ο παράγων άνθρωπος αυτή η μπεκάτσα θα είχε γλιτώσει από τον θηρευτή της αν ήτα πχ αλεπού κάνοντας της να χάσει την συνοχή της .
Επανέρχομαι λοιπόν στο θέμα βεντάλια , αυτός είναι ένας μηχανισμός άμυνας για να κάνει το πουλί μπροστά στον εχθρό άγριο, πιο μεγάλο και επιθετικό , έτσι ώστε να τον αναγκάσει να χάσει την συγκέντρωση του και την επιθετικότητα του.
Μην ξεχνάτε τα άσπρα φτερά στην ουρά που όταν είναι ανοικτή την κάνουν πιο τρομερή και μεγάλη και προκαλεί σύγχυση στον εχθρό της.
Το ίδιο κάνει και την εποχή του ζευγαρώματος για να εντυπωσιάσει και έλξη το θηλυκό αυτή τη φορά. ................... ΠΗΓΗ : gpeppas.gr



  15-2--2017    : Η ανακάλυψη της Κριμαίας ...

Ο "πρώτος" των Ιταλών.... Η «επέλαση» των Ιταλών κυνηγών στην Κριμαία έχει αναλυθεί σε δεκάδες άρθρα επί άρθρων, κυρίως για τις επιπτώσεις της στον πληθυσμό της μπεκάτσας, που αποδημεί και στη χώρα μας. Αν και οι Ελληνες έφτασαν πρώτοι στα παράλια της Ουκρανίας από την εποχή του Ιάσονα, ήταν οι Ιταλοί νομάδες του κυνηγίου που εκμεταλλεύτηκαν αμέσως την πτώση του καθεστώτος της Σοβιετικής Ενωσης.
Τα μπεκατσοτόπια της Κριμαίας τα ανακάλυψε πρώτος από όλους ο Ντάριο Παστόρε, ένας φανατικός κυνηγός που ταξίδευε σ’ όλη την Ευρώπη από τη δεκαετία του 1960 κιόλας...
Με τη βοήθεια θηραματολόγων, έβγαλε το συμπέρασμα ότι οι μπεκάτσες της Ρωσίας, όταν μεταναστεύουν, μπορούν να σταματήσουν μόνο στην Κριμαία.
Τόσο τα πανύψηλα Ουράλια Ορη από τη μία όσο και το δύσκολο πέρασμα της Μαύρης Θάλασσας από την άλλη «υποχρέωναν» τις μπεκάτσες να εξασφαλίσουν έναν ασφαλή τόπο με πλούσια βλάστηση και τροφή πριν από το ταξίδι προς την Τουρκία και την Ελλάδα. Επεσε διάνα...
Η Κριμαία ήταν ο «στόχος» και ο Παστόρε πήρε το 1993 την απόφαση να κυνηγήσει στην περιοχή πρώτος και μόνος.
Επεσε διάνα στις προβλέψεις του, αφού συνάντησε πλήθος πουλιών σε έρημους κυνηγότοπους, καθώς οι ντόπιοι κυνηγούσαν μόνο ελάφια και αρκούδες. Οσοι δηλαδή είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν φυσίγγια...
Το 1996, συνεργάστηκε με τις δασικές αρχές του KRYMLES και χρηματοδότησε με 500.000 δολάρια την κατασκευή κυνηγετικών περιπτέρων στον Bakhtchissiray, Stary Krym και στη Συμφερόπολη.
Παρά τις υπερβολές κάποιων συμπατριωτών του, ο Παστόρε έχαιρε της εκτίμησης του Δασαρχείου του KRYMLES, ενώ το κυνήγι της μπεκάτσας στην Κριμαία θεωρείται ακόμη και σήμερα αποκλειστικά δικό του όραμα.
Οι φίλοι του, Κλαούντιο Λεονέτι και Τούλιο Οτσίνι, μιλάνε με σεβασμό γι’ αυτόν στις παρέες των φανατικών μπεκατσοκυνηγών ανά την Ευρώπη.
Ανήκουν στην ομάδα με τους πρώτους 20 κυνηγούς που πήγαν με τον Παστόρε στην Κριμαία. Ο Ντάριο Παστόρε πέθανε πριν από 6 χρόνια, χωρίς να σταματήσει ούτε μία χρονιά να κυνηγά στην αγαπημένη του Κριμαία, που τη θεωρούσε δεύτερο σπίτι του. Κυνηγοί που τον γνώρισαν επιβεβαιώνουν τη μεγάλη του αγάπη στο κυνήγι και στη φύση, αλλά και το πάθος του για τις μπεκάτσες.
Για την προσφορά του όμως ή όχι στο κυνήγι της μπεκάτσας θα τον κρίνει η... Ιστορία! ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Τα τελευταία τρία χρόνια η Κριμαία έχει περάσει στα χέρια της Ρωσίας και έχει περιοριστεί η ασυδοσία των Ιταλών κυνηγών, που επικρατούσε επί ουκρανικής κατοχής. Μάλιστα, μέχρι και πέρσι κανένας κυνηγός-τουρίστας δεν τολμούσε να επισκεφθεί την περιοχή. Λέτε γι’ αυτό να αυξήθηκαν οι μπεκάτσες στη χώρα μας; Κείμενο-φωτογραφίες Αντώνης Μπληζιώτης................... ΠΗΓΗ : ethnos.gr



  15-2--2017    : Μπεκάτσα νεκρή εξ αιτίας του παγετού ...

Μην μπορώντας να φάει καθόλου λόγου του εκτεταμένου και πολυήμερου ψύχους- παγετού έφτασε στα όρια της , τα οποία είναι περίπου 36 ώρες προτού επέλθει ο θάνατος, με το βάρος της να έχει κατέβει στα 250 γραμμάρια .
Εχει μία μόνο πιθανότητα και αυτή είναι η τελευταία της πτήση με τις δυνάμεις που της απομένουν να καταφέρει να φτάσει σε ένα βιότοπο όπου θα βρει τροφή άμεσα και αυτή είναι η κάθοδος προς ποταμούς , λίμνες και τα περί γύρω αυτών ενδιαιτήματα.
Δεν υπάρχει η ικανότητα και οι απαραίτητες δυνάμεις για άλλη πτήση, το βάρος έχει στα 200 γραμμάρια . Αν δεν αλλάξει κάτι στις υπάρχουσες συνθήκες μέχρι την επομένη ήμερα από αδυναμία και από την μεγάλη συγκέντρωση στο αίμα της αζωτούχων αποβλήτων που δεν μπορεί να αποβάλει θα πεθάνει... .................... ΠΗΓΗ : (Πηγή Office National de la Chasse et de la Faune Sauvage)



  15-2--2017    : Ευάγγελος Κουτσιμπέλας: Η μπεκάτσα ...

Η μπεκάτσα, bekkaza, σκολοπακίς, ξυλόκοτα, ειναι πτηνόν μέ κύριον χαρακτηριστικόν το μακρύ ράμφος. Παλιότερα ηταν τά πουλιά στη Θεσσαλία πληθυσμιακά oταν «eντός φυσιολογικων ορίων» την κυνηγουσαν οi δεξιοτέχνες στο καρτέρι aπό 5.45 eως 6μ.μ. oταν κατέβαινε aπό τά ριζά για τά βαρκά τοy κάμπου,εiναι γρήγορο πουλί με ταχύτατους eλιγμούς καί λίγοι oταν αyτοί πού κτυπούσαν μπεκάτσα στο φτερό, aλλοι πιό πονηροί eστηναν βρόχια στα βαρκά, μα τά βρόχια ηθελαν τέχνη και τύχη. Τώρα εiς τους καιρούς των οπαναληπτικών κυνηγετικών οπλοστασίων o aριθμός τους eχει μειωθεi και προσέτι eνεφανίσθη και eνα περίεργο eκ πρώτης oψεως πουλί, η μπεκάτσα με το κοντό, βραχύ, ράμφος. H Κυνηγετική Oμοσπονδία aνακοίνωσεν oτι oποιος κυνηγός θηρεύει μπεκάτσα με κοντό ράμφος να στέλνει το κεφάλι και τά eντόσθια στό eργαστήριο Θηραματικης Διαχείρησης aγρίας Πανίδος το τμήματος Δασοπονίας και Διαχείρησης Φυσικού Περιβάλλοντος τοy ΤΕΙ Στερεaς Eλλάδος, οi eπιστήμονες τοy oποίου aναρωτιούνται διά ποiον λόγον οi μπεκάτσες eχουν κοντό ράμφος.

Οi φορολογούμενοι eλληνες διερωτώμεθα:

1ον. Η χρηματοδότησις του eργαστηρίου γίνεται aπό χρήματα των eλλήνων φορολογουμένων η aπό χρήματα της Ε.Ε. ( oπότε eπιστρέφονται εiς το πολλαπλάσιον ). 2ον. διενεργούνται παρόμοια προγράμματα και ποiα; π.χ. περί των oφεων με πράσινα μάτια ,περί των κορακοειδων μέ κελαηδηστή φωνή η την ιχθύων με περισσότερους του κανονικού oδόντες. Ποiος χρηματοδοτεi τά aκρως eπιστημονικά προγράμματα;
3ον. Δεδομένου oτι οi πιθανότερες αiτίες αiτείες της κυτταρικής διαφοροποίησης εiναι γνωστές , δηλαδή:

α. τί aναπνέουν οi μπεκάτσες; τον aέρα της Κεντρικής Ευρώπης και των Βαλκανίων γεμάτον με καυσαέρια και ραδιοϊσότοπα.
β. τί πίνουν; τά μεμολυσμένα υδατα με φυτοδηλητήρια και βαρέα μέταλλα των aνωτέρω περιοχών.
γ. τί τρώνε; τά σκουπίδια των προαναφερθέντων περιοχών.

Συμπερασματικά oλα αyτά μαζί εiναι aρκετά να διαφοροποιήσουν μίαν μπεκάτσαν oχι μόνον με κοντό ράμφος aλλά και να προξενίσουν σωρείαν σοβαρών νοσημάτων εως oλα τά εμβια οντα μηδέ του aνθρώπου eξαιρουμένου, π.χ. λευχαιμίες, λεμφώματα, καρκίνοι, τουτέστιν aπασα νοσογραφία της περιβαλλοντικης παθολογίας. Τελειώνοντας, στον κυνηγό πού με ρώτησε aν πρέπει να τρώει τις μπεκάτσες με κοντό ράμφος aπαντμεν γραπτώς oτι να τις aποφεύγη γιατί eκτός του oτι μπορεi να σμικρυνθή η μύτη του υπάρχει πιθανότης να βραχύνη μέχρις eξαφανίσεως και eτερον οργανον του oργανισμού του..............................................         ΠΗΓΗ : trikalanews.gr



  15-2--2017    : Μπεκάτσες φαντάσματα ή ανίκανοι σκύλοι; ...

Παρόλη την πραγματική αμυντική εξέλιξη των σημερινών μπεκατσών, υπάρχουν περιπτώσεις, στις οποίες ο κυνηγός δεν παραδέχεται την αποτυχία από δικό του λάθος και κυρίως δεν δέχεται το ότι η δουλειά του σκύλου του είναι ανεπαρκής.
Όλοι πιστεύουν ότι έχουν τα καλύτερα σκυλιά του κόσμου! Είναι σίγουρο ότι σε αυτά «μοντέρνα» θηράματα που συναντάμε, μόνο οι μεγάλοι σκύλοι μπορούν να αντεπεξέρθουν. Οποιοσδήποτε καλός σκύλος είναι σε θέση να μπλοκάρει μια μπεκάτσα, που μόλις έφτασε κουρασμένη, νεαρή και άπειρη, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη της ικανότητας και της κλάσης του. Πολύ πιθανόν αυτοί οι οποίοι υποστηρίζουν ότι οι μπεκάτσες είναι «ελαφριές» και απλησίαστες δεν έχουν στην κατοχή τους έναν σκύλο στο ύψος των περιστάσεων.
Όλα βασίζονται στην τέχνη της διαπραγμάτευσης, στην έρευνα και στο πλησίασμα. Μερικοί σκύλοι είναι πραγματικοί ειδήμονες στο κυνήγι της μπεκάτσας. Πρόκειται για σκύλους με ποιότητα, με την σωστή ταχύτητα, με αίσθηση του χώρου και κυρίως με αίσθηση του θηράματος. Είναι δύσκολο να το εξηγήσεις, αλλά πρόκειται για «τέχνη».
Εν κατακλείδι, μιας και η προσαρμογή είναι απεριόριστη και είναι μέρος της ατελείωτης πάλης μεταξύ κυνηγού και θηράματος, είμαστε υποχρεωμένοι, μαζί με τα σκυλιά μας, να εξελισσόμαστε διαρκώς. Το μέλλον του μπεκατσοκυνηγιού ανήκει πλέον στους πολύ μεγάλους σκύλους. ...................................................         ΠΗΓΗ : ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΥΝΗΓΕΣΙΑ ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ



  15-2--2017    : Η αδύναμη... πλευρά της ...

Kοιτάζοντας το σκίτσο είχα την αίσθηση ότι κάτι μου ξεφεύγει, ότι κάτι περισσότερο από αυτό που βλέπω συμβαίνει τη στιγμή της επίθεσης του διπλοσάινου. Και ξάφνου, νομίζω ότι κατάλαβα τι ήταν αυτό που μου «ξέφευγε», τι ήταν αυτό που με «ενοχλούσε»...
Το γεράκι, τη στιγμή της τελικής εφόρμησης, εκείνο το κρίσιμο δέκατο του δευτερολέπτου πριν κλείσει τα νύχια πάνω της, ρίχνεται στην μπεκάτσα... από κάτω! Αρχίζετε να καταλαβαίνετε, έτσι δεν είναι; Τώρα, ξαναδείτε όλο το σκίτσο ολόκληρο και από την αρχή του...
Το διπλοσάινο κάθεται και περιμένει ακίνητο σε μια ξεκάθαρη στάση «καρτεριού», σε σημείο που η μπεκάτσα θα περάσει το πρωί ή το σούρουπο πετώντας, είτε από είτε προς τη θέση της βοσκής της. Και από τη στιγμή που θα τη δει, σε όλη την πορεία καταδίωξης μέχρι και την τελική του εφόρμηση, κύριο μέλημα του γερακιού είναι να βρίσκεται... από κάτω της. Αν η μπεκάτσα αντιλαμβανόταν το διπλοσάινο, θα μπορούσε να του ξεφύγει ανάμεσα στα δένδρα, χάρη στο θαυμαστό σύστημα ισορροπίας, ευελιξίας και ελιγμών που της έχει κληροδοτήσει η φύση... Ολα αυτά, το γεράκι τα ξέρει πολύ καλά. Οπως ξέρει και ότι, αν κινηθεί κάτω από την μπεκάτσα, το θύμα του δεν θα αντιληφθεί τον κίνδυνο! Οταν πετάει η μπεκάτσα αναγκάζεται να οριζοντιώσει το κεφάλι της, οπότε η οπτική της γωνία είναι 360 μοίρες οριζόντια αλλά... μόνο 270 μοίρες κάθετα. Βλέπει λοιπόν πολύ καλά μπροστά της, δεξιά και αριστερά, δεν βλέπει όμως καλά από κάτω της...
Γι αυτό και χτυπιέται ευκολότερα σαν «περιστέρι», από εκείνους τους τύπους που τη στήνουν νύχτα στα περάσματα! Αυτό ακριβώς το έλλειμμα οπτικής αντίληψης για 90 μοίρες από κάτω της, είναι που την καθιστά τόσο ευάλωτη και στο καρτέρι. Το καρτέρι όμως δεν της αξίζει, απλώς τη «σπαταλάει»... Και βέβαια οι «καραμπινοφόροι» που το κάνουν, μην αποτολμήσουν κάποια σύγκριση με... το διπλοσάινο. Αντίθετα, όταν η μπεκάτσα βρίσκεται «λουφαγμένη» στη γη, έχει όλα τα πλεονεκτήματα με το μέρος της.
Τα μάτια της είναι τόσο έξυπνα τοποθετημένα στο κεφάλι της, που το οπτικό της πεδίο σχηματίζει έναν πλήρη κύκλο 360 μοιρών. Μπορεί να βλέπει άνετα και πίσω από το κεφάλι της χωρίς να χρειαστεί να το κινήσει, κάτι που ίσως θα πρόδιδε το τέλειο καμουφλάζ της. Με την αμφοτερόφθαλμη όρασή της, έχει ταυτόχρονα απόλυτη αντίληψη τόσο της δικής σας παρουσίας που εκείνη τη στιγμή την ψάχνετε, όσο και των φυσικών εμποδίων ανάμεσα στα οποία πρέπει να πετάξει! Βλέπει χωρίς να στρέφει το κεφάλι σας και εσάς και τον σκύλο σας και ό,τι άλλο εσείς δεν υποψιάζεστε...
Είναι δόγμα και κανόνας χωρίς εξαιρέσεις ότι ούτε εσείς ούτε και ο σκύλος σας πρόκειται ποτέ να αντιληφθείτε μπεκάτσα πριν σας δει ή σας ακούσει εκείνη! Αν είστε ικανοί ή τυχεροί θα «δεχτεί» την προσέγγισή σας, αν δεν είστε, όχι. ...................................................         ΠΗΓΗ : ΕΝΘΕΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΥΝΗΓΙ



  13-2--2017    : Σύλληψη διακτυλιωμένης μπεκάτσας οκτώ ετών… ...

Η επιστημονική δακτυλίωση των μπεκατσών είναι ένα εργαλείο που μας επιτρέπει να μάθουμε πολλές πτυχές της βιολογίας αυτών των πουλιών .
Μεταξύ αυτών , την «πίστη» τους στο να επισκέπτονται ορισμένα εδάφη. Το περασμένο Σάββατο επιβεβαιώθηκε αυτή η πτυχή της συμπεριφοράς τους με την σύλληψη στο ίδιο σημείο μιας δακτυλιωμένηs μπεκάτσας πριν 8 χρόνια!

Που είναι το ρεκόρ για τη μακροζωία της μπεκάτσας σύμφωναμε τα δεδομένα μας μέχρι σήμερα , μέρα της σύλληψής (10/02/2009) του πουλιού αυτού .

Δεδομένου ότι και οι δύο συλλήψεις έγιναν κατά τον μήνα Φεβρουάριο , μένουμε με το ερώτημα αν χρησιμοποίησε αυτή την περιοχή ως μέρος της διαχειμάσεως ή ίσως ενδιαίτημα μικρής διάρκειας παραμονής πριν την αρχή της μετανάστευσης τους για της περιοχές φωλεοποίησης στον Βορρά.
Την ακοή της μπεκάτσας, ίσως να μην τη φτάνει άλλο είδος της πτηνοπανίδας. Οχι μόνο ως προς την ένταση, αλλά και ως προς τη δυνατότητα ανάλυσης του ήχου που φτάνει στους ακουστικούς της πόρους! Σε όλα σχεδόν τα υπόλοιπα πουλιά οι ακουστικοί πόροι βρίσκονται πίσω από τα μάτια, στην μπεκάτσα όμως βρίσκονται μπροστά, στην περιοχή ανάμεσα στα μάτια και στο ράμφος της. Συλλαμβάνει αμέσως την αντήχηση κάθε θορύβου και είναι σε θέση να προσδιορίζει αμέσως τη διεύθυνση και την απόστασή του. Να λοιπόν γιατί στα μέρη που φυσάει πολύ, δεν πρόκειται ποτέ να λουφάξει μπεκάτσα. Οχι γιατί... κρυώνει, αλλά γιατί ο θόρυβος του ανέμου πάνω στη βλάστηση εξουδετερώνει ένα από τα πιο βασικά «όπλα» της
Ετσι «πάνοπλη» με τα προικιά της φύσης, αξίζει να την κυνηγήσει κανείς. Στο καρτέρι έχει δικαίωμα μόνο το διπλοσάινο! ...................................................         ΠΗΓΗ : Ccbp

  10-2--2017    : H τροφή της Fata Morgana … ...

Οι μπεκάτσες αναζητούν την τροφή τους σε μαλακό έδαφος, σε περίκλειστους χώρους, συνήθως πολύ καλά κρυμμένους από τον περίγυρο. Η βασική τροφή τους είναι οι γαιοσκώληκες, ιδίως κατά την περίοδο μη-αναπαραγωγής (del Hoyo et al. 1996), αλλά μπορούν να συμπεριλάβουν, επίσης, ενήλικα έντομα και τις προνύμφες τους (π.χ. σκαθάρια, ψαλίδες και σαρανταποδαρούσες), αράχνες, γυμνοσάλιαγκες και βδέλες (del Hoyo et al. 1996).
Επίσης, φυτικό υλικό, όπως σπόροι, φρούτα, δημητριακά (π.χ. βρώμη και καλαμπόκι), ρίζες αγρωστωδών και φύλλα (del Hoyo et al. 1996). Μικρά δίθυρα μαλάκια γλυκού νερού και μαλακόστρακα συμπεριλαμβάνονται επίσης, ιδιαίτερα από πουλιά κατά τη μετανάστευση (Johnsgard 1981). Η σύνθεση της δίαιτας μπορεί να διαφέρει μεταξύ των δύο φύλων (del Hoyo et al. 1996).
Η αναζήτηση της τροφής, γίνεται για λόγους ασφαλείας, τις ώρες με λιγοστό φως και, συνήθως τη νύχτα κατά τη διάρκεια του χειμώνα (del Hoyo et al. 1996). Τον κύριο ρόλο στην αναζήτηση τροφής έχει το μακρύ ράμφος τους, το οποίο βυθίζουν σε κάθε βηματισμό, σχολαστικά στο μαλακό έδαφος, περίπου κατά το 1/3 του μήκους του.
Οι εξαιρετικά ευαίσθητες νευρικές απολήξεις που βρίθουν στο άκρο του, ευαισθητοποιούνται από οποιαδήποτε διαταραχή στο υπέδαφος, ιδιαίτερα από τις μικροκινήσεις των γαιοσκωλήκων. Μόλις, η λεία γίνει αντιληπτή, το πουλί βυθίζει ολόκληρο πλέον το ράμφος στο έδαφος.
Όταν το μέγεθος του θηράματος είναι μικρό, η λεία αναρροφάται, αλλά σε μεγαλύτερα θηράματα, το άνω μέρος (ρινοθήκη) λυγίζεται επιδέξια και η λεία συλλαμβάνεται και εξάγεται από το χώμα. Ωστόσο, επειδή οι μπεκάτσες βασίζονται στον συγκεκριμένο τρόπο αναζήτησης τροφής, είναι εξαιρετικά ευάλωτες κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν το έδαφος είναι παγωμένο.
 Κατά την διάρκεια του ψυχρού βρετανικού χειμώνα του 1962-3, πεινασμένες μπεκάτσες βρέθηκαν να αναζητούν την τροφή τους σε αστικές περιοχές, γεγονός πρωτόγνωρο για τον εξαιρετικα κρυπτικό χαρακτήρα τους, ενώ ορισμένες από αυτές αναγκάστηκαν να φάνε την τροφή των μικρών ωδικών πτηνών στις ταΐστρες. ...................................................         ΠΗΓΗ : el.wikipedia.org

  9-2--2017    : Το Γκόρντον σεττερ στην μπεκάτσα ...

Αυτός ο Σκωτσέζος σκύλος επιλέχτηκε κυρίως από τον Αλέξανδρο τον IV, δούκα του Gordon. Μέχρι τον XIX αιώνα, η εκτροφή αυτών των κυνηγετικών σκύλων γίνονταν σε μειωμένη κλίμακα. Μόνο οι ευγενείς μετακινούνταν για μια επίβαση και αυτό μόνο για σκύλους δρομείς. Οι σκύλοι φέρμας έμεναν στον τόπο καταγωγής τους. Το Γκόρντον χρησιμοποιούνταν για το κυνήγι, αλλά και για να προσέχει τα κοπάδια. Ο δούκας όξυνε την όσφρηση αυτών των σκύλων μέσω μιας αυστηρής επιλογής.
Επιθυμούσε άτομα γεροδεμένα και ανθεκτικά, κατάλληλα τόσο για τις κοιλάδες, όσο και για τα βουνά. Το Γκόρντον Σέττερ είναι λοιπόν πρώτα απ' όλα ένας μαραθωνοδρόμος, που συνδυάζει μυϊκή δύναμη και λεπτή δυνατή όσφρηση. Ο καλπασμός του, ελαφρώς κυματοειδής, δεν είναι πολύ γρήγορος όπως εκείνος των ξαδελφών του, αλλά μπορεί να διατηρεί αυτό το ρυθμό για πολλές ώρες. Είναι άπληστος στην έρευνα, αλλά ακολουθώντας το ρυθμό του. Σε ένα περιβάλλον κλειστό και πυκνό θα «λογγώσει» με ευκολία, το ύψος των 65 εκ. στο ακρώμιο του επιτρέπει να διεισδύει στη βλάστηση χωρίς να κοπιάζει ιδιαίτερα και να καταναλώνει πολλή ενέργεια.
Είναι αποτελεσματικό και δύσκολα κάνει λευκές φέρμες. Όταν φερμάρει με το κεφάλι ψηλά, το κάνει με μεγάλη σιγουριά. Το πλησίασμά του στη μπεκάτσα είναι ανοιχτό και ευθύ, αλλά δύσκολα καταφέρνει να την μπλοκάρει οριστικά. Όμως, εντυπωσιάζει το θήραμα, καταφέρνει να το δαμάσει γι αρκετά λεπτά και επιτρέπει συνεπώς στον κυνηγό να πάρει καλή θέση. Έχει την ικανότητα να τραβάει την προσοχή της μπεκάτσας. Δυστυχώς, στο δάσος μειονεκτεί λόγω του σκούρου τριχώματός του και υποφέρει αρκετά στη ζέστη.
Είναι ένας σκύλος ήρεμος, σίγουρος και παθιασμένος. Διαθέτει εξαιρετικά ευκολομεταχείριστο χαρακτήρα, ευφυΐα πάνω από το μέσο όρο, τέλεια συμπληρωματικότητα με τον ιδιοκτήτη του, ικανότητα ν' αξιολογεί τις καταστάσεις. Όλα αυτά είναι προσόντα που κάνουν το Γκόρντον έναν σκύλο κατάλληλο για το δάσος. Η μορφολογική κατασκευή του μας υποδεικνύει ότι είναι παρά φύση να τον κάνουμε πάση θυσία έναν σκύλο μεγάλης έρευνας. Αυτός ο ανθεκτικός σκύλος διαθέτει θάρρος και αθλητικές ικανότητες, δεν σταματάει μπροστά σε τίποτα. Χωρίς να έχει το στυλ του Αγγλικού Σέττερ, ούτε τα ιδιοφυή χαρακτηριστικά του Ιρλανδικού, είναι ένας σκύλος αγροτικός και αποτελεσματικός, ο οποίος τα καταφέρνει αρκετά καλά με τις μπεκάτσες.
Η κατασκευή αυτού του Σέττερ, ο καταπληκτικός χαρακτήρας του και η ήρεμη δύναμή του ενεργούν ως δια μαγείας πάνω στα θηράματα, τα οποία υπνωτίζονται από την επιβλητικότητα αυτού του μεγάλου σκύλου. Μπορεί να είναι ο κατάλληλος σκύλος για ένα νεόφυτο κυνηγό, φτάνει στην ωριμότητα πιο γρήγορα από τα ξαδέρφια του, καταφέρνει να κατευθύνει το τεράστιο πάθος του και να βρει την ισορροπία του χωρίς προβλήματα. ...................................................         ΠΗΓΗ : old.kynigesia.gr

  9-2--2017    : Το κυνήγι της , η φέρμα... ...

Η μπεκάτσα έχει πολύ έντονη αναθυμίαση, που προδίδει στο σκυλί την παρουσία της. Όμως, οι συνθήκες εργασίας του πουλόσκυλου στο δάσος είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες στην ανοικτή πεδιάδα και λόφο, όπου οι αναθυμιάσεις του θηράματος μπορεί να μεταφέρονται από τον άνεμο, ακόμη και από μακριά. Στο δάσος, όμως, η πυκνή θαμνώδης βλάστηση, τα χαμόκλαδα των δένδρων και διάφορα άλλα εμπόδια, σχηματίζουν ένα παραπέτασμα, που εμποδίζει τη διάδοση των αναθυμιάσεων και εδώ κυρίως η διαφορά της οσφρητικής δυνατότητας μεταξύ των αγγλικών φυλών φέρμας και των φυλών της ηπειρωτικής Ευρώπης, έχει μεγάλη σημασία.
Πράγματι, το πόιντερ και το αγγλικό σέττερ μπορούν να συλλάβουν και τη μικρή αναθυμίαση που διαπερνά από το παραπέτασμα αυτό, τα μπράκ, επανιέλ και τ' άλλα σκυλιά της ηπειρωτικής Ευρώπης θ' αναγκασθούν να βάλουν τη μύτη στη γη για να μυρίσουν τα ίχνη (πατημασιές, πούπουλα, κοτσιλιές) της μπεκάτσας. Στην περίπτωση πλήρους άπνοιας, (συχνό φαινόμενο στο μεγάλο και πυκνό δάσος), που δεν μεταφέρονται αναθυμιάσεις, και τα αγγλικά σκυλιά φέρμας αναγκάζονται να βάλουν τη μύτη κάτω για να αισθανθούν τα ίχνη της.
Επειδή η μπεκάτσα έχει περπατήσει γύρω από τη θέση που έχει κρυφθεί, κι επομένως, υπάρχουν πολλαπλά ίχνη της τριγύρω, το σκυλί πρέπει να δείξει προσοχή και σύνεση στο τελευταίο μέρος της έρευνας του πριν απ' τη φέρμα στο θήραμα. Αν η μπεκάτσα περπατά (κοταρίζει), πρέπει να την ακολουθεί σε χρήσιμη απόσταση (για να μη τη φοβίσει και σηκωθεί πρόωρα, αλλά ούτε και να χάσει την επαφή της), ήτοι να την ελέγχει και να την αναγκάσει στο τέλος να δεχθεί τη φέρμα του.
Πολλά νεαρά και άπειρα σκυλιά, δεν αντιλαμβάνονται τη μπεκάτσα που έφυγε κρυφά και εξακολουθούν να ενδιαφέρονται για τη μυρουδιά της που άφησε στο έδαφος και μερικά κάνουν λευκές φέρμες (ψευτοφέρμες). ...................................................         ΠΗΓΗ : angelfire.com

  5-2--2017    : Επίδραση της κυνηγητικής πίεσης στην επιβίωση της μπεκάτσας ...

CCB - Juan Arizaga – Seminarios Aranzadi de Ornitolog?a

Μελέτη που ανακοινώθηκε στην Ισπανία από το Κλαμπ των κυνηγών μπεκάτσας το γνωστό (CCB) , και πραγματοποιήθηκε σε δύο επαρχίες που έχουν διαφορετικές ρυθμίσεις για το κυνήγι της μπεκάτσας. , δείχνει ότι όταν επιτρέπεται το κυνήγι της μπεκάτσας και τις επτά ημέρες της εβδομάδας, όπως στην περιοχή Gipuzkoa , η ετήσια επιβίωση των πουλιών είναι της τάξεως του 37% και όπου επιτρέπεται το κυνήγι της μόνο τρεις φορές την εβδομάδα , όπως στην Alava ,η επιβίωση των πουλιών ανέρχεται στο 56%.
Αναλύθηκε ότι κάθε ημέρα επί πλέον κυνηγίου ,αντιστοιχεί σε μία αύξηση θνησιμότητας για την μπεκάτσα περίπου 10 % ...................................................         ΠΗΓΗ : ccbp.org

  3-2--2017    : Πάντα σεβασμός στα δώρα της φύσης και σε κάθε τι όμορφο που ξεδιψά την ψυχή μας. ...

Ψάξτε τη βασίλισσα εκεί που περιμένετε να την βρείτε και αν ακόμα δεν την βρείτε, ψάξτε ακόμα εκεί που νομίζετε ότι δεν μπορεί να υπάρχει… Αξίζει να την ψάξετε οπουδήποτε και όσο πιο πολύ μπορείτε αυτή τη μοναχική και κατ’ επέκταση πανέξυπνη βασίλισσα του δάσους.
Και έτσι είναι, γιατί όσο πιο πολύ κάθε ένα από τα έμβια όντα ανεβαίνει στη νοητική κλίμακα και λειτουργία, τόσο πιο πολύ περιορίζει την τάση του να ζει σε ομάδα, σε αγέλη, σε κοπάδι.
Ψάξτε τη βασίλισσα και μην απογοητεύεστε αν δεν την βρίσκετε πολλές φορές.
Θα είναι ίσως γιατί ο νοτιοδυτικός άνεμος με την πολύ υγρασία του την ανάγκασε να προτιμήσει περιοχές με ανατολικό προσανατολισμό ή ίσως γιατί η λίγο πιο έντονη παγωνιά στο λόγκο από αυτή που ανέχεται την έκρυψε μέσα σε ένα δροσερό όχτο ή ακόμα γιατί ο λίγο πιο δυνατός αέρας που την μπέρδευε και την ενοχλούσε την κατέβασε μέσα σε μια βαθειά ρεματιά.
Ποιος μπορεί να προβλέψει όλα τα χιλιάδες μυστικά της βασίλισσας; Εξάλλου, κατά τη δική μου ερμηνεία, την αποκαλούμε βασίλισσα του δάσους, γιατί όπως κάθε βασίλισσα έτσι και αυτή αφήνει να την πλησιάσουμε, να την δούμε και ίσως να την χαϊδέψουμε, όταν αυτή θέλει και όχι όποτε εμείς επιθυμούμε. Σε όλη μου τη ζωή το σημαντικότερο πράγμα για μένα προσπαθούσα να είναι η ποιότητα στην τέχνη της συνάντησης. Ποιότητα στην τέχνη της συνάντησης με τους φίλους, με τους δικούς μου ανθρώπους, με τους ασθενείς μου, με καθετί καθημερινό που μου στέλνει η ζωή να γνωρίσω. Αυτό κατάφερα όσο μπορούσα μέχρι τώρα και στο κυνήγι και αυτό συμβουλεύω στους νέους κυνηγούς.
Ποιότητα στην τέχνη της συνάντησης με κάθε θήραμα που τυχαίνει να συναντήσουμε στον κυνηγότοπο? κατ’ επέκταση ποτέ παράνομο κυνήγι! Ποτέ ύπουλο καρτέρι, ποτέ υπερβολές! Εξάλλου η ζωή πρέπει πάνω από όλα να είναι μια εμπειρία ταπεινότητας απέναντι στο μεγαλείο της ίδιας της ζωής και της φύσης.
Πάντα σεβασμός στα δώρα της φύσης και σε κάθε τι όμορφο που ξεδιψά την ψυχή μας. Ποτέ βέβαια μην ξεχνάμε ότι πιο όμορφη από όλες τις μπεκάτσες είναι εκείνη που την βρήκαν και την φέρμαραν τα σκυλιά μας, αλλά κατάφερε να ξεφύγει από την τουφεκιά και να ζήσει. ...................................................         ΠΗΓΗ : mpekatsa-kinigi.blogspot.gr

  31-1--2017    : Η εξήγηση του γιατί τόσος μεγάλος αριθμός μπεκατσών επισκέφτηκε την πατρίδα μας ...

Η εξήγηση του γιατί τόσος μεγάλος αριθμός μπεκατσών επισκέφτηκε την πατρίδα μας
Η πορεία της χιονοκάλυψης και παγοκάλυψης στην Ευρώπη τους τελευταίους 2 μήνες
Φέτος ίσως είναι μία από τις καλύτερες μπεκατσοχρονιές που έχει δει ο τόπος μας με πρωτομάστορα τον πολύ ιδιαίτερο καιρό στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη όπως και στην Βαλκανική
Aπό τα τέλη του Δεκέμβρη και ύστερα, τα περάσματα της μπεκάτσας στη χώρα μας σταματούν. Για πολλές συναντήσεις ή ΄΄ευκαιρίες΄΄ με τη βελουδομάτα, θα πρέπει πια ο καιρός να αγριέψει πολύ! Τα βουνά δηλαδή να κρατήσουν αρκετό χιόνι και η θερμοκρασία να πέσει χαμηλά ακόμα και στα μεσαία υψόμετρα…
Μέχρι τις 15 Ιανουαρίου οι΄΄ ευκαιρίες΄΄ θα διατηρηθούν στο ίδιο πάνω κάτω επίπεδο, αλλά από τις 15 Ιανουαρίου έως και τις 10 Φεβρουαρίου αρχίζει συνήθως μια περίοδο που τα πουλιά θα κάνουν…΄΄κοιλιά΄΄
Μετά τις 10 Φεβρουαρίου αρχίζουν τα λεγόμενα ΄΄επιστρόφια΄΄ (αδόκιμα ως όρος), αλλά και αυτά χρειάζονται τον κατάλληλο καιρό για να πραγματοποιηθούν.
Ολα αυτά φέτος λόγω καιρού έχουν ανατραπεί , τα πουλιά σε πολύ καλούς αριθμούς είναι εδώ και προς το παρόν δεν δείχνουν καμία διάθεση να ανέβουν προς τον Βορρά , εξ άλλου είναι ακόμη παγωμένος πώς να τραφούν εκεί … ...................................................         ΠΗΓΗ :

  26-1--2017    : Θηρευτής και θήραμα… ...

Ήμουν έξω σε φωτογραφικό κυνήγι με τα πόδια στο Breidden Hills χθες μαζί με το φωτογράφο Rod Trevaskus, όταν ένας θηλυκός Πετρίτης πέρασε από πάνω μας μεταφέροντας την λεία του . Ο Rod πήρε μερικά πλάνα, και μόνο όταν σε έστειλε σε μένα και τα άνοιξα στον υπολογιστή κατάλαβα ότι το θήραμα του Πετρίτη ήταν μπεκάτσα… ...................................................         ΠΗΓΗ : Simon Boyes





  25-1--2017    : Το κυνήγι της ...

είναι το κατεξοχήν σπορ κυνήγι. Και αυτοί που το αγαπούν είναι οι κατεξοχήν sportsmen κυνηγοί. Αυτοί που είναι ερωτευμένοι με ό,τι έχει σχέση με το δάσος. Από τα μικρά πολύχρωμα μανιτάρια μέχρι το γαργάρισμα του μικρού ρυακιού και από τη μυρωδιά των βρεγμένων φύλλων μέχρι και τον παγωμένο αέρα του δάσους. 

Όλοι αυτοί που δρουν και σκέπτονται με βάση τη σωστή διαχείριση του οικοσυστήματος, όλοι αυτοί οι κυνηγοί που έχουν δει κάποια φορά στα όνειρά τους τη βελουδομάτα, πιστεύω ότι θα συμφωνήσουν πως στο κυνήγι της δεν αρμόζουν η βία, η κουτοπονηριά, η φασαρία, οι κυριαρχικές τάσεις. Είμαι κάθετα αντίθετος με τη βαρβαρότητα που εμφανίζουν, ειδικά τα τελευταία χρόνια, πολλοί που αυτοαποκαλούνται μπεκατσάδες και που βάζουν σκοπό κάθε μέρα κυνηγιού, ψάχνοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ συμπεριλαμβανομένου για πολλούς και του βραδινού καρτεριού, να μην αφήνουν τίποτα ζωντανό.

Ήρεμα φίλοι μου, ήρεμα. Η φύση μπορεί να μην είναι για αποστείρωση αλλά δεν είναι ούτε για ξόδεμα. Εξάλλου, εμείς που αγαπάμε τη φύση θηρεύοντας τους καρπούς της, πρέπει κατεξοχήν να συνάψουμε ειρήνη και όχι πόλεμο μαζί της. Αντιθέτως, το μόνο που αρμόζει για μας είναι ο αγώνας να την δούμε, να την συζητήσουμε και ίσως κάποιες φορές να την χαϊδέψουμε, στρώνοντας το φτέρωμά της πριν την βάλουμε στο σακίδιο. Και αυτά είναι η ανταμοιβή! Ας είναι αυτό το μικρό μυστικό του καθένα μας. Η γλυκιά πραγματοποίηση του ονείρου και η κατάκτηση του απρόβλεπτου. ...................................................         ΠΗΓΗ : Το κυνήγι της Βασίλισσας Του Γιάννη Αλιγιζάκη

  25-1--2017    : Οi μπεκάτσες μεταφέρουν τα μικρά τους ! ...

H απάντηση είναι καταφατική. Εχει πλέον τεκμηριωθεί, με εκατοντάδες μαρτυρίες, ότι μερικές θηλυκές μπεκάτσες συνηθίζουν να μεταφέρουν πετώντας νεοσσούς που δεν είναι ακόμη οι ίδιοι ικανοί για πτήση. Η μεταφορά γίνεται σε μικρές αποστάσεις από 20 ως και 100 μέτρα, και σπανιότερα πιο μακριά.
Η διαμάχη για τη συμπεριφορά αυτή της μπεκάτσας ξεκίνησε το 1769, όταν ο μεγάλος Ιταλός φυσιοδίφης Τζιοβάνι Αντόνιο Σκόπολι έγραψε στο βιβλίο του Primus Annus Histotico Naturalis ότι «η μπεκάτσα μεταφέρει με το ράμφος νεοσσούς της όταν προσπαθεί να ξεφύγει από κίνδυνο». Ενα χρόνο αργότερα, ένας γνωστός Αγγλος χρονικογράφος και ερασιτέχνης φυσιοδίφης της εποχής, ο Γκίλμπερτ Ουάιτ, έγραφε: «Ειλικρινά δεν μου επιτρέπεται να θεωρήσω την παρατήρηση αυτήν ως αναληθή, παρ' όλο που προσωπικά δεν έχω παρατηρήσει ποτέ τη συμπεριφορά αυτή».
Από τότε πολύ μελάνι χύθηκε από διαφόρους συγγραφείς και φυσιοδίφες πάνω στο θέμα αυτό. Οι μαρτυρίες όμως πλήθαιναν με τα χρόνια, όχι μόνο για το γεγονός αυτό καθ' αυτό, αλλά και για τον ακριβή τρόπο της μεταφοράς. Οι πρώτες ενδείξεις για τη συμπεριφορά αυτή ήρθαν τυχαία. Στα μέσα του 19ου αιώνα, ένας θηροφύλακας στην Αγγλία ανέφερε ότι συνόδευε τον εργοδότη του και τους γιους του, όταν ξαφνικά σήκωσαν μια μπεκάτσα.
Ένα από τα αγόρια την πυροβόλησε και η μπεκάτσα έπεσε, δίπλα της όμως βρέθηκε νεκρό και ένα μικρό. Το 1848, ο Τσαρλς Σεντ Τζον, δεινός κυνηγός και οξυδερκής φυσιοδίφης στη Σκοτία, έγραψε στις σημειώσεις του ότι παρατήρησε μπεκάτσες να μεταφέρουν τους νεοσσούς κρατώντας τους σφιχτά ανάμεσα στα πόδια τους και ακουμπώντας τους στην κοιλιά τους. ...................................................         ΠΗΓΗ : i μπεκάτσες μεταφέρουν τα μικρά τους - Κυνήγι στην Ελλαδα και όχι μόνο

  25-1--2017    : Η μπεκάτσα σε παρακολούθηση ...

Το Έργο Scolopax Overland στην Ιταλία
Για περισσότερα από πέντε χρόνια είναι σε εξέλιξη στην Ιταλία ένα πρόγραμμα που επικεντρώνεται στη μελέτη της δυναμικής της μετανάστευσης της μπεκάτσας (Scolopax rusticola).
Είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζει την κατάσταση και τον αριθμό των διαφόρων ευρωπαϊκών πληθυσμών, δεδομένου ότι είναι ένα είδος που έχει λίγο μελετηθεί και είναι λίγο γνωστό, λόγω των ιδιαιτεροτήτων του χαρακτήρα τα και των συνηθειών της και την εξάπλωση της σε τεράστιες γεωγραφικές περιοχές, καθώς ότι είναι λίγο γνωστές οι μεταναστευτικές οδοί που επηρεάζουν ειδικά την Ιταλική χερσόνησο.
Το Έργο Scolopax Overland στην προσπάθεια να επιτύχει τους στόχους του χρησιμοποιεί την πιο σύγχρονη νανοτεχνολογία που αναπτύχθηκε κατά την τελευταία δεκαετία. Χάρη στην δορυφορική παρακολούθηση μας επιτρέπει να παρακολουθούμε τη ζωή και τις κινήσεις των πουλιών που είναι εξοπλισμένα με ειδικούς δορυφορικούς μεταδότες για το σύνολο του ευρωπαϊκού χώρου κατά την αναπαραγωγική περίοδο , αλλα και των μεταναστεύσεων του είδους .
Σε 5 χρόνια της έρευνας έχουν εξοπλιστεί με δορυφορικούς μεταδότες 28 μπεκάτσες και έχουν ληφθεί περίπου 29.000 μεταδόσεις στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο σε ένα εύρος 7.500.000 km2.
Μεγάλες, σημαντικές και ενδιαφέρουσες εμπειρίες (Data) καταγράφονται από τους μεταδότες κάποιων πουλιών, αντιπροσωπεύοντας με τον καλύτερο τρόπο την αξία του συγκεκριμένης εργασίας.
Πολύ χαρακτηριστική και η περίπτωση της μπεκάτσας (θηλυκό) "Cilento", η οποία ολοκλήρωσε του 4ο έτος της παρακολούθησης της και έχει κάνει πτήσεις 39.000 χιλιομέτρων φτάνοντας πάντα στους τόπους αναπαραγωγής της στη Σιβηρία . Ο Χάρτης δείχνει ότι μία χρονιά πέρασε και από Ελλαδα. ...................................................         ΠΗΓΗ : Μπεκάτσα - Κυνήγι στην Ελλαδα και όχι μόνο

  25-1--2017    : Χιόνι και κυνήγι ...

Άγγελος Ποιμενίδης

Χιόνι στη χώρα μας δεν πέφτει πολύ. Άλλαξαν τα κλίματα.
Παλιά θαρρείς συχνά άσπριζαν οι δρόμοι των πόλεων και σκέπαζαν τις ασχήμιες. Γίνονταν και «χιονοπόλεμος» και κακοφτιαγμένα ομοιώματα μας από αυτοσχέδιους πλάστες. Και με ήλιο χιόνιζε ακόμα «ήλιος και χιόνι, παντρεύονται αρχόντοι».
Τώρα αραίωσε τις επισκέψεις της η νύφη του Βορρά στους κάμπους και στα νότια, μάλιστα.
Μα οι πόλεις και οι συνοικισμοί της πατρίδος βρίσκονται κατά 4/5 στα νότια και χαμηλά και στα βουνά λίγα χωριά κτηνοτρόφων. Για την Ήπειρο, μπορεί να γίνει κάποια διαστολή, μα για την υπόλοιπη Ελλάδα με τα νησιά της δεν μπορεί να γίνει λόγος για χιόνια μόνιμα και μεγάλης διάρκειας. Οι περισσότεροι κυνηγοί ζούμε σε τέτοιους τόπους αχιόνιστους και ανάβει το αίμα μας σαν δούμε να λευκαίνεται η γη.
Αυτό δεν γίνεται από κανέναν θεόπνευστο και ευγενικό μας πόθο αισθητικής απόλαυσης της χιονισμένης όψης της γης, αλλά από την άμοιρη προσδοκία του ερχομού των θηραμάτων.
Αυτό νομίζει και ο κόσμος και πιστεύει ότι στο χιόνι τα κυνήγια πιάνονται με τα χέρια και γεμίζουν τα σακούλια από κρέας.
Το χιόνι αν είναι χαρά και αγαλλίαση του αστού, του γύφτου και του αγριμιού είναι ο τρομερός απελάτης και αμείλικτος κατατρεμμός. Ξεσηκώνει από τα ψηλά βουνά ,που στοιβάζονται με στρώματα χιονιού, σαν φύλλα μπακλαβά, τα μεγάλα θηράματα - αγριογούρουνα και τα σπρώχνει προς τους αχιόνιστους ή ψιλό-στρωμένους λόφους, στα ριζά των βουνών και στους κάμπους ακόμα. Και η φαντασία, μια και είναι φαντασία παραφουσκώνει και οργιάζει.
Τα γουρούνια δεν μπορούν να τρέξουν στο χιόνι, βουλιάζουν. Τα χιόνια καθώς τρέχουν τινάζονται στα μάτια τους και δεν βλέπουν. Πάμε, σου λέω να τους κάνουμε παγάνα.
Και ξεσηκώνεται όλο το χωριό με τα όπλα που διαθέτει και τα τσεκούρια που χρησιμοποιεί.
Ύστερα γίνονται βέβαια «ατυχήματα». Χάνονται στα βουνά οι άνθρωποι, παγώνουν και τους τρώνε τα τσακάλια.
Άντε, προτείνουν οι άλλοι, οι λαγοί δεν μπορούν να τρέξουν στο χιόνι και τυφλώνονται. Τραβάτε να τους πιάσουμε...
Και ξεχύνονται τσούρμο στα ολόασπρα αφράτα ύπαιθρα, με μαγκούρες και ραβδιά και τροβάδες για το σύναγμα των λαγών.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα πει, σαν δει στρωμένο το χιόνι, ότι είναι καιρός για τους κυνηγούς και λίγοι είναι εκείνοι που δεν τους πιάνει το μένος να αυτοχειροτονηθούν σε κυνηγούς, για να τρέξουν αλαφιασμένοι στα έξω και να μαζέψουν τα πάντα και να μην αφήσουν τίποτα. Έτσι είναι κιόλας. Με τα χιόνια κατεβαίνουν οι μπεκάτσες, που οι παραπάνω εριφηδες τρέχουν να τις μαζέψουν όπως μαζεύουν τα μανιτάρια, πιστεύοντας ότι οι στρογγυλομάτες κολλούν στη γη με τη μυτούκλα τους τάχα να τις μαζεύουν στα κοφίνια να τις φάνε ή να τις πουλήσουν με το ζευγάρι και ν' αγοράσουν όπλο.
Αλήθεια είναι ότι αναταράζεται πολύ το κυνήγι με το σκέπασμα του χιονιού.
Οι λαγοί και οι πέρδικες πλησιάζουν τις πόλεις ,τα χωριά και τα μαντριά. Είναι η μόνη περίπτωση που το ενδημικό απομακρύνεται, καθώς πολύ από τα καθεαυτό ενδιαιτήματα του και αν δεν μεσολαβούσε ο εξόντωμός του, το χιόνι θάταν ευεργετικό για μας τους κυνηγούς, που θα τροφοδοτούσε τα μέρη που δεν έχουν κυνήγι με αναπαραγωγικά άτομα. Μα αυτό δυστυχώς δεν γίνεται, γιατί οι ξεσπιτωμένοι είναι ευπρόσβλητοι από κάθε κακή μοίρα και δεν προλαβαίνουν να θαυματοποίησουν.
Tα θηράματα τα παρασέρνει η μπόρα και θαρρείς δεν θέλουν ή δεν έχουν τη δυνατότητα να απομακρυνθούν απ' αυτήν. Αν λόγου χάρη μια χιονοθύελλα ξέσπασε και προχώρησε από ψηλά ως την Πάρνηθα, τα θηράματα θα τα βρεις εκεί και όχι νοτιότερα, στην Πεντέλη π.χ που η μπόρα ήταν πιο μαλακή και η λογική λέει πως προς τα εκεί θα είχε περισσότερα κυνήγι μπεκάτσες, περιστέρια, φάσσες, τσιχλοκότσυφα κλπ.
Για τον λόγο αυτό, οι κυνηγοί πρέπει να σπεύδουν προς τον τόπο της καταστροφής. Φυσικά λεηλασίες γίνονται όταν άλλοι καταστρέφονται γιατί «ο θάνατος σου η ζωή μου». Αυτή είναι η ωμή αλήθεια... ...................................................         ΠΗΓΗ : Χιόνι και κυνήγι - Κυνήγι στην Ελλαδα και όχι μόνο

  25-1--2017    : Η επιλογή βιοτόπου για την μπεκάτσα σε σχέση με την διαθεσιμότητα τροφής ...

Η μπεκάτσα (Scolopax rusticola) είναι κυρίως μεταναστευτικό πτηνό, που αναπαράγεται στην Βόρεια και Ανατολική Ευρώπη και διαχειμάζει στην Νότια Ευρώπη. Το καθεστώς διαχείρισης της, είναι ακόμη άγνωστο στις περισσότερες περιοχές της Ευρώπης. Η μπεκάτσα αναζητά την τροφή της κυρίως σε οργανισμούς του εδάφους. Το χειμώνα καλύπτει τις ενεργειακές της ανάγκες κατά 85% από γαιοσκώληκες και το υπόλοιπο από αρθρόποδα (μικρά έντομα και μυριάποδα) και γαστρόποδα (σαλιγκάρια).
Οι περιοχές που προτιμά να κινείται είναι οι δασώδεις και θαμνώδεις κατά τη διάρκεια της μέρας και ανοιχτά λιβάδια τη νύχτα. Σημαντική μείωση όμως έχει παρατηρηθεί στην έκταση που καταλαμβάνουν οι θαμνότοποι σε όλη την Ευρώπη, περιορίζοντας σε μεγάλο ποσοστό τον βιότοπο της μπεκάτσας. Σε παρόμοια κατάσταση βρίσκονται και τα υγρά φυσικά λιβάδια που χρησιμοποιούνται πλέον προς όφελος της γεωργίας.
Παρ' όλες τις δραματικές αλλαγές στους φυσικούς βιότοπους της μπεκάτσας, το κυνήγι της παραμένει εντατικό στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι της Γαλλίας, όπου εκεί θηρεύεται το 30-40% του συνολικού αριθμού θηρευόμενων πουλιών της Ευρώπης, αγγίζοντας τις 1.200.000 μπεκάτσες. Δυστυχώς δεν υπάρχουν στοιχεία σχετικά με την τάση του πληθυσμού της στην Ευρώπη, όμως τα στοιχεία που προκύπτουν από δακτυλιώσεις αναφέρουν χαμηλά ποσοστά επιβίωσης. Αυτά τα στοιχεία οδήγησαν τους επιστήμονες να κατατάξουν τη μπεκάτσα ως «τρωτό» (vulnerable) την περίοδο του χειμώνα, αν και πρόσφατα την χαρακτήρισαν ως «σταθερή» (stable).
Η διαχείριση ενός τόσο μυστηριώδους και απρόβλεπτου θηραματικού είδους, επιβάλλει την άριστη γνώση σχετικά με τις προτιμήσεις της όσον αφορά το βιότοπο. Το πρώτο βήμα είναι η κατανόηση των μηχανισμών που καθορίζουν την επιλογή του βιοτόπου την περίοδο του χειμώνα. Πόσο επηρεάζει η μείωση των φυσικών φρακτών και θαμνοτόπων και πόσο οι πρακτικές που χρησιμοποιούνται στη διαχείριση των δασών;
Λίγοι είναι εκείνοι που προσπάθησαν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η χρήση σκύλων και οι αριθμοί κάρπωσης, χωρίς αξιόπιστα αποτελέσματα. Η χρήση ραδιοτηλεμετρίας όμως έδωσε ακριβή και λεπτομερή στοιχεία, αποκλείοντας το ανθρώπινο λάθος.
Στη συνέχεια παραθέτουμε τα αποτελέσματα επιστημόνων του Γαλλικού Οργανισμού Θήρας, σχετικά με την επιλογή βιοτόπου της μπεκάτσας τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα. Συνολικά, σε τρία χρόνια, 119 πουλιά παγιδεύτηκαν και τοποθετήθηκε ραδιοπομπός στο φτέρωμά τους. Κατόπιν έγινε προσδιορισμός της ηλικίας τους και απελευθερώθηκαν.
Επίσης τοποθετήθηκαν δειγματοληπτικές επιφάνειες σε όλους τους τύπους βιοτόπων, για την συλλογή στοιχείων όσον αφορά την διαθεσιμότητα της τροφής (κυρίως τους γαιοσκώληκες). ...................................................         ΠΗΓΗ : Μπεκάτσα Κυνήγι στην Ελλάδα και όχι μόνο

  25-1--2017    : Πολύς ο λόγος έχει γίνει για το συγκεκριμένο θήραμα. αλλά όχι άδικα…. ...

Η μπεκάτσα είναι από τα δημοφιλέστερα θηράματα στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο ότι στο εξωτερικό εκδίδονται έντυπα με μοναδικό θέμα το κυνήγι της, τη βιολογία, τα σκυλιά που προτιμούνται γι αυτή, την ένδυση και την υπόδηση, καθώς και τα αξεσουάρ που απαιτούνται για το κυνήγι της…
Θα ήταν λάθος να χαρακτηρίσουμε το αυξημένο ενδιαφέρον που δείχνουν όλο και περισσότεροι κυνηγοί για την μπεκάτσα ως μόδα. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Απλά μια σωρεία πραγμάτων συντελεί στο να καταφέρνει το συγκεκριμένο θήραμα να «κλέβει» όλο και περισσότερες καρδιές κυνηγών.
Ένα βασικό στοιχείο που διαφοροποιεί κάθε φορά την αντίδραση της μπεκάτσας – καθώς και των άλλων θηραμάτων – είναι η συμπεριφορά και οι αντιδράσεις του συγκεκριμένου ατόμου, της μονάδας. Θα πείτε και οι μπεκάτσες έχουν χαρακτήρα; Και βέβαια έχουν και λειτουργούν αναλόγως με την περίπτωση…
Ένα άλλο βασικό στοιχείο που πρέπει να λάβουμε υπόψη είναι η συνεχής μετάλλαξη που γίνεται για την καλύτερη προσαρμογή των ειδών στο περιβάλλον τους και στις αλλαγές που παρατηρούνται σ' αυτό με την πάροδο των χρόνων.
Τα είδη που διατηρήθηκαν μέσα στους αιώνες «υιοθέτησαν» πολλές νέες συνήθειες, μερικά δε με την πάροδο των χρόνων βελτιώθηκαν και σωματικά προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις νέες ανάγκες. Πολλά από τα είδη που δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν εξαφανίστηκαν, ενώ κάποια άλλα διατηρούνται σε πολύ μικρούς πληθυσμούς και η διατήρησή τους στους επόμενους αιώνες φαντάζει δυσοίωνη.
Σημαντικό ρόλο στην προσαρμογή των ειδών στις σύγχρονες ανάγκες, παίζει και η αλλαγή συμπεριφοράς. Επομένως, αν αυτό ληφθεί υπόψη, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι σε θέση να γνωρίζει όλα τα μυστικά της μπεκάτσας; Ποιος μπορεί να είναι σίγουρος για το τι θα κάνει η μπεκάτσα σε κάθε περίπτωση, αφού είναι βέβαιο ότι είναι από τα είδη της πτηνοπανίδας, που συνεχώς μεταλλάσσεται και προσαρμόζεται για να επιβιώσει; ...................................................         ΠΗΓΗ : ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΥΝΗΓΕΣΙΑ ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ

  25-1--2017    : Δακτυλιώσεις Πουλιών ...

Εργαλείο έρευνας και προστασίας πουλιών
Η δακτυλίωση, είναι μια πολύ παλιά μέθοδος για τη μελέτη των άγριων πουλιών. Στην αρχή, η δακτυλίωση χρησιμοποιήθηκε για την παρακολούθηση των μετακινήσεων των πουλιών. Σήμερα, βρίσκει πολύ ευρύτερες εφαρμογές στη μελέτη της δυναμικής των πληθυσμών, της οικολογίας και των μετακινήσεων των άγριων πουλιών. Μπορούμε να μάθουμε πόσο ζουν τα πουλιά, πόσο γρήγορα μετακινούνται, αν είναι «πιστά» στον τόπο αναπαραγωγής ή διαχείμασής τους, σε ποιό ποσοστό επιβιώνουν τα νεαρά ή τα ενήλικα άτομα κ.ά. Όσον αφορά τη μετανάστευση, η δράση συμπεριλαμβάνει τη σύλληψη των πουλιών και τη μετέπειτα σήμανσή τους με μεταλλικά δακτυλίδια, που τοποθετούνται στο πόδι του πουλιού (ταρσός). Κάθε μεταλλικό δακτυλίδι φέρει ένα μοναδικό συνδυασμό αριθμών και γραμμάτων, καθώς και τα στοιχεία του Κέντρου Δακτυλίωσης της εκάστοτε χώρας ή περιοχής. Ο μοναδικός συνδυασμός κάθε δακτυλιδιού, επιτρέπει στους ερευνητές να υπολογίσουν μεταναστευτικές μετακινήσεις, κατεύθυνση μετανάστευσης αλλά και τη διάρκεια ζωής των πουλιών, εφ?όσον κάποια πουλιά επανασυλληφθούν ή βρεθούν σε κάποια άλλη περιοχή. Επιπλέον, κατά την διάρκεια της δακτυλίωσης, μπορούν να ληφθούν και άλλα βιομετρικά στοιχεία, τα οποία, συγκρινόμενα από χρονιά σε χρονιά, βοηθούν στην εξαγωγή συμπερασμάτων, τόσο για το φαινόμενο της μετανάστευσης, όσο και για την κατάσταση του περιβάλλοντος στις περιοχές διαχείμασης και αναπαραγωγής

. Δακτυλιώσεις πουλιών
Η μετανάστευση των πουλιών είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα του φυσικού κόσμου. Δεν υπάρχει κάποιος μήνας κατά τον οποίο να μην πραγματοποιείται κάποια μετανάστευση πουλιών κάπου στη Γη. Σήμερα γνωρίζουμε αρκετά για το πώς τα πουλιά πραγματοποιούν τις μετακινήσεις τους, τους προορισμούς τους, τη διάρκεια της ζωής τους κ.ά., χάρη στην εφαρμογή διαφόρων ερευνητικών μεθόδων που αναπτύχθηκαν ειδικά γι?αυτό το σκοπό. Όμως η πλέον γνωστή και διαδεδομένη μέθοδος για τη μελέτη της μετανάστευσης των πουλιών είναι η δακτυλίωση.

Η ιστορία των δακτυλιώσεων
Η ιδέα για τη δακτυλίωση των πουλιών γεννήθηκε περίπου πριν από 120 χρόνια, όταν ο Δανός δάσκαλος Hans Christian Cornelius Mortensen (1856-1921) στις 6-6-1890, τοποθέτησε τσίγκινα δακτυλίδια σε δύο Ψαρόνια. Στο εξωτερικό μέρος των δακτυλιδιών είχε γράψει με μελάνι «Υnglede I Viborg 1890 M” (δηλ. Γεννήθηκε στο Viborg 1890 Μ), και ακριβώς τα ίδια χάραξε και στο εσωτερικό του δακτυλιδιού.
Εντατικές παρατηρήσεις τις επόμενες ημέρες τον έπεισαν ότι η μέθοδος δεν ήταν καλή, μιας και τα δακτυλίδια ήταν βαριά. Μετά από αρκετή σκέψη και διερεύνηση, αποφασίζει να βάλει, ξανά σε Ψαρόνια, αλουμινένια δακτυλίδια με την εγγραφή «VIBORG 1». Τότε ήταν 5-6-1899. Μέχρι το τέλος εκείνου του έτους δακτυλίωσε 165 Ψαρόνια με δακτυλίδια που ο ίδιος είχε φτιάξει και στα επόμενα έξι χρόνια δακτυλίωσε 1550 πουλιά (ερωδιούς, πελαργούς, γλάρους, πάπιες κ.ά.). Οι επανευρέσεις των δακτυλιωμένων πουλιών δεν άργησαν να φανούν. Τότε παρατήρησε ότι οι αιχμηρές ακμές των δακτυλιδιών τραυμάτιζαν τα πόδια των πουλιών. Για να τις λειάνει βάζει τα δακτυλίδια σε κουτάκια με άμμο και τα δίνει στους μαθητές του, να τα έχουν στις τσέπες των παντελονιών τους όταν περπατούν ή παίζουν. Μετά από μερικές ημέρες τριβής τους με την άμμο, τα δακτυλίδια ήταν έτοιμα!
Η ιδέα της δακτυλίωσης των πουλιών εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα στο εξωτερικό και Γερμανοί ορνιθολόγοι αρχίζουν το 1903, συστηματικές δακτυλιώσεις στον ορνιθολογικό σταθμό Rossitten, στη Βαλτική. Την ίδια χρονιά αρχίζουν δακτυλιώσεις και οι Ούγγροι. Το 1904 αρχίζουν δακτυλιώσεις στο Helgoland, στο Aberdeen, στο Λονδίνο, αργότερα στη Γιουγκοσλαβία, την Ολλανδία, τη Σουηδία και τη Νορβηγία. Το 1911 στην Αγία Πετρούπολη. Στη Β. Αμερική τα πράγματα εξελίχθηκαν με πιο αργό ρυθμό αρχικά. Εκεί, αν και το αμερικάνικο σχήμα δακτυλίωσης ιδρύθηκε το 1909, τα δύο κύρια κέντρα, της Ουάσιγκτον και της Οττάβα, ιδρύθηκαν μόλις το 1920 και 1922 αντίστοιχα. Στη συνέχεια όμως, εκεί η δακτυλίωση αναπτύχθηκε με τόσο ταχείς ρυθμούς, που γρήγορα ξεπέρασε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου σε πολλές επιπλέον χώρες άρχισαν δακτυλιώσεις. Μόνο στην Ευρώπη, μεταξύ 1918 και 1930, ιδρύθηκαν τουλάχιστον 15 νέα κέντρα δακτυλίωσης και οκτώ επιπλέον μέχρι το 1939. Το 1963 ιδρύεται το EURING, δηλ. η Ένωση ευρωπαϊκών κέντρων δακτυλίωσης. Ο ρόλος του EURING είναι να συντονίζει τα κέντρα δακτυλίωσης, να διατηρεί τα στοιχεία των δακτυλιώσεων, να οργανώνει ερευνητικά προγράμματα κ.ά.
Αρχικά, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των ορνιθολόγων είχε επικεντρωθεί στο εάν τα πουλιά επιστρέφουν στον ίδιο τόπο αναπαραγωγής, κι έτσι οι περισσότερες δακτυλιώσεις ήταν νεοσσών, που έπιαναν στις αποικίες και στις φωλιές τους. Στη συνέχεια άρχισαν να διερευνούν θέματα σχετικά με τη μετανάστευση, τις διαδρομές που ακολουθούν τα πουλιά κ.ά.
Η πρώτη επιστημονική εργασία με αποτελέσματα δακτυλίωσης πουλιών δημοσιεύεται το 1915 στη Β. Αμερική με τίτλο “Bird Migration”. Στην Ευρώπη, η πρώτη δημοσίευση εμφανίζεται το 1921 και περιελάμβανε όλα τα γνωστά αποτελέσματα δακτυλίωσης μέχρι τότε. Τίτλος της ήταν “The mystery of bird migration”. Δέκα χρόνια αργότερα οι Schuz & Weigold δημοσιεύουν τον πρώτο «Άτλαντα μετανάστευσης πουλιών Παλαιαρκτικής από τα αποτελέσματα δακτυλιώσεων». Ήταν μια πολύ σημαντική δουλειά που έδειξε το δρόμο για τις δακτυλιώσεις των πουλιών στο μέλλον.
Ένας πολύ εντυπωσιακός άτλαντας σχετικά με τις επανευρέσεις στρουθιόμορφων πουλιών της Ευρώπης, εκδίδεται από τον Zink την περίοδο 1973-1985, ενώ την ίδια περίοδο η Ακαδημία Επιστημών Σοβ. Ένωσης εκδίδει μια σειρά άρθρων για τη μετανάστευση πουλιών στην Αν. Ευρώπη και Ασία, με βάση αποτελέσματα δακτυλιώσεων.
Σήμερα, υπάρχουν επιστημονικά περιοδικά ειδικά για την έρευνα με δακτυλιώσεις, άτλαντες πουλιών έχουν εκδοθεί στις περισσότερες χώρες, ενώ διοργανώνονται επιστημονικές συναντήσεις και συνέδρια ειδικά για τη δακτυλίωση. Στην Ελλάδα οι δακτυλιώσεις καθυστερούν να αρχίσουν. Κατά τη δεκαετία του 1970, Γερμανοί ορνιθολόγοι δακτυλιώνουν για πρώτη φορά Πελαργούς, χρησιμοποιώντας δακτυλίδια του Γερμανικού Ινστιτούτου RADOLFZELL. Συστηματικές δακτυλιώσεις στη χώρα μας αρχίζουν το 1985 και το 1989 ιδρύεται το Ελληνικό Κέντρο Δακτυλίωσης Πουλιών.
Σ. Καζαντζίδης & Χ. Αλιβιζάτος, Ελλ. Κέντρο Δακτυλίωσης Πουλιών ...................................................         ΠΗΓΗ : : ΟΙΩΝΟΣ Ελλ. Ορνιθολ. Εταιρείας (Ε.Ο.Ε.) Ευστάθιος Π Τσαλαχίδης

  25-1--2017    : Η ειδική μεμβράνη (semilunaris plica )για την προστασία των ματιών της μπεκάτσας . ...

Αυτή είναι μια φωτογραφία που πήρα από μία μπεκάτσα χθες το βράδυ κατά την διάρκεια της διατροφής της , φαίνεται καθαρά το μάτι της και σε αυτό η μεμβράνη προστασίας του (semilunaris plica) που καλύπτει το μισό μάτι. Αυτή η μεμβράνη είναι μία πολύ χρήσιμη προσαρμογή η οποία χρησιμεύει ως πρόσθετη προστασία των ματιών για ένα είδος που κινείται μέσα σε πυκνά δάση όπου ο κίνδυνος βλάβης των ματιών είναι υψηλός.
Το αντανακλαστικό για το κατέβασμα της μεμβράνης , στην περίπτωση αυτή πυροδοτήθηκε από το φλας της φωτογραφικής μηχανής μου, και έγινε πολύ γρήγορα , αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι είναι ήδη διήνυσε το μισό δρόμο κατά μήκος του βολβού του ματιού στο χρόνο που χρειάστηκε για να παρθεί η εικόνα από την φωτογραφική μηχανή ... ...................................................         ΠΗΓΗ : The Woodcock Network

  25-1--2017    : Συρματόπλεγμα= παγίδα θανάτου... Πολύ άσχημο τέλος για ένα υπέροχο πουλί .. ...

Στην νυχτερινή προσπάθεια και διαδρομή της για ανεύρεση τροφής , συναντά τον θάνατο , είτε από φυσικούς θηρευτές , είτε δια χειρός του ανθρώπου το καρτέρι και του συρματοπλέγματος αφού η παραπάνω ανάγκη της την οδηγεί σε λιβάδια και καλλιέργειες που διαχειρίζεται άνθρωπος.
Τραγικός θάνατο αφού παγιδευμένη και τραυματισμένη πεθάνει από ασιτία η κρύο ...................................................         ΠΗΓΗ : j.fuente

  20-1--2017    : 4μήνες μοναδικών εμπειριών ...

Η ιστορία μία τραυματισμένης μπεκάτσας τεσσάρων ημερών από ένα ιΤαλό κυνηγό μέχρι την απελευθέρωση της.

- Μετα από πέντε μέρες άρχισε να τρώει...
- Μετα από ένα μήνα έτρωγε από χέρι του και τον γνώριζε...
-Από 280 γρ έφτασε στα 330 γρ κατα την απελευθέρωση ... - Το όνομα της Τσίκα...

Στο τέλος του βίντεο γράφει :

NO ALLA POSTA - ΟΧΙ στο καρτέρι
NO ALLE STRAGI - ΟΧΙ στις σφαγές
SI RISPETTO E CACCIA GIUSTA - ΝΑΙ στο σεβασμό της και στο σωστό κυνήγι της ...................................................         ΠΗΓΗ :youtube.com

  19-1--2017    : H σημασία του ”κύματος ψύχους ” και το αντίκτυπο του στους πληθυσμούς της μπεκάτσας. ... ...

Του Silvio Spano

Στην Γαλλία η νομοθεσία διαμορφώνει το κυνήγι της μπεκάτσας όταν προκύπτουν δύσκολες καιρικές συνθήκες .
Στην Ιταλία πολλά χρόνια τώρα μιλάμε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κάποια είδη της πτηνοπανίδας και όχι μόνο σε τέτοιες συνθήκες, δηλαδή απότομο ψύχος ,με χαμηλές θερμοκρασίες και παγετό και χιόνι, μα στην πραγματικότητα δεν γίνεται τίποτε το σοβαρό , εκτός από την περίπτωση της χιονόπτωσης και «σχεδόν ολικής κάλυψης του εδάφους» , όπου τότε η κυνηγετική δραστηριότητα διακόπτεται .
Όταν λέμε σχεδόν ολικής κάλυψης τι σημαίνει και πώς προσδιορίζεται ακριβώς.
Του νομού , της περιοχής που κυνηγάμε , μέχρι που βλέπει το μάτι μας …
Επίσης δεν λαμβάνεται υπ όψη ότι κάποια είδη όπως και η μπεκάτσα δεν επηρεάζεται από το χιόνι όσο από τον παγετό, ακόμη και όταν αυτός υπάρχει χωρίς την παρουσία του χιονιού , ιδιαίτερα αν είναι συνεχής και μακροχρόνιος ..
Πρέπει λοιπόν να εμβαθύνουμε στο θέμα , βλέποντας ότι η σεζόν τελειώνει και ελπίζοντας ότι οι εδώ υπεύθυνοι της Θήρας διαβάζουν αυτές τις σειρές αποφασίζοντας να πάρουν αληθινά χρήσιμα μέτρα , έτσι όπως κάνουν στην Γαλλία και αυτό προκύπτει από τις επόμενες γραμμές αυτού του άρθρου που ακολουθούν από το εκεί υπεύθυνο τμήμα Θήρας (ONCFS) που παρουσιάστηκαν σ ένα διεθνές συνέδριο στην Γένοβα από το διευθυντή του ( ONCFS) με θέμα η μπεκάτσα τον Χειμώνα.

Αντίκτυπο κύματος παγετού .
Ο παγετός επηρεάζει την φυσιολογία, την συμπεριφορά και την δυναμική των πληθυσμών της μπεκάτσας ( για να εμβαθύνετε το θέμα δείτε τις πρόσφατες εργασίες των Boos (2000,2005) – Duriez (2003-2004). ...................................................         ΠΗΓΗ : Μπεκάτσα- Κυνήγι στην Ελλάδα κια όχι μόνο

  19-1--2017    : Χιονιάς και παγετός ... . ...

Δεν χρειάζονται απαγορεύσεις για να καταλάβει ένας πραγματικός κυνηγός ότι σε συνθήκες παρατεταμένου παγετού το θήραμα δεν βρίσκει νερό για μέρες! Σε περίπτωση χιονοκάλυψης το αντίθετο. Δεν βρίσκει τροφή! Ας είμαστε λογικοί! Η χρονιά που πέρασε έδωσε πολλά μεταναστευτικά και όπως είδαμε υπήρχε λόγος. Η κακοκαιρία που ακολούθησε ήταν άνευ προηγουμένου. Ας σκεφτούμε λίγο και το ενδημικό που δεν αλλάζει τόπο. Ο καθένας μας μπορεί να ρίξει από λίγο καλαμπόκι και τριφύλλι ή να βοηθήσει τους συλλόγους στο έργο τους. Ώρα να δείξουμε πραγματικά τό "κυνηγός δεν είναι μόνο η τουφεκιά". ...................................................         ΠΗΓΗ : Facebook

  5-1--2017    : H μυστηριώδης κυρία των δρυμών, η μπεκάτσα . ...

«Πέσανε μπεκάτσες» έλεγαν εκείνα τα πρώτα χρόνια στο γενέθλιο τόπο, στη Λακωνία, όταν αγρίευε ο καιρός και η παγωνιά απλωνόταν σαν μαγνάδι. Βέβαια δεν έπεφταν οι μπεκάτσες, απλώς έφταναν πεινασμένες μέχρι τα χωράφια και τους κήπους διωγμένες από τους λόγκους της Κριθίνας και από τις πλαγιές της Βαβύλας, βουνά ψυχοπαίδια του Πάρνωνα, αφιλόξενα τώρα λόγω ψύχους, για τις βασίλισσες που κατέφευγαν στην επικράτειά τους.
Βασίλισσες από τις χώρες του Βορρά. Γι' αυτό και μεγαλόσωμες και με ράμφος επίμηκες. Και μια ιδέα αγέρωχες. Κατέβαιναν αναζητώντας τον επιούσιο. Αν και με τη νύχτα έχουν άριστες σχέσεις· νύχτα με πανσέληνο ή με καινούργιο φεγγάρι ξεκινούν τις μεταναστεύσεις τους. «Οχι στο καρτέρι της μπεκάτσας! Είναι άνανδρο να φονεύεις έτσι τη βασίλισσα του δάσους!» συμβούλευαν οι έμπειροι κυνηγοί τους νέους.
«Καλύτερα μια μονάχα και με φέρμα». Αμ' δε. Η βασίλισσα γινόταν άφαντη. Το πτέρωμά της, με το συνδυασμό των χρωμάτων του δάσους, της παρείχε κάλυψη. Η οξύτατη ακοή της έπειτα· και τα μεγάλα της ολόγλυκα μάτια. Μεγαλομάτα, Βελουδομάτα, Μακρομύτα Αφέντρα, Γαλαζοπόδαρη, Τσιγγάνα, Βασίλισσα, Κυρά, Μυστηριώδης, Ξυλόκοτα, Σουλτάνα, Ασκαλώπας, τέλος δεν έχουν τα ονόματα που της χαρίστηκαν. Η μαγική ιστορία του πουλιού αυτού είναι γεμάτη κινδύνους αλλά και θρύλους. Ο λαός μας πιστεύει ότι στα σπλάχνα της κρύβεται μαργαριτάρι και ότι τα σωθικά της είναι μαργαριταρένια. Εχει δε τραγουδήσει:
Της πέρδικας το πέταγμα, του τρυγονιού το νάζι, και της μπεκάτσας το πρα-πρα μες στην καρδιά με σφάζει.
Τα γενναίο πουλί ήταν ο Σκολόπαξ για τους αρχαίους Ελληνες. «Επί δένδρων ου καθίζουσιν αλλ' επί της γης» έγραψε γι' αυτές ο Αριστοτέλης. Είναι τρεις μέρες τώρα που ένα ζευγάρι βασίλισσες έχει εγκατασταθεί μες στις μυρτιές του κήπου μας.
Περπατώ και τριγυρνώ αθόρυβα για να μην ταράξω «τις ξανθές μουσαφίρισσες που φέρουν μέσα τους αρχαίους νόμους», ενώ ανακαλώ λόγκους και απλωσιές. ...................................................         ΠΗΓΗ : enet.gr