Επιληψία στους Σκύλους

Initial

Back

Επιληψία στους Σκύλους ...

Υπάρχει φάρμακο για την μείωση της επιληψίας αλλά αυτό χρειάζεται προσοχή και πρέπει να χορηγηθεί από τον επιβλέπων κτηνίατρο σας που έχει ένα πλήρες ιστορικό.
Σας παραθέτουμε σχετικό θέμα από κτηνιατρικό περιοδικό gav magezine:
Οπλιστείτε με υπομονή, παρατηρητικότητα και ψυχική δύναμη. Η επιληψία είναι μια διαταραχή που παρουσιάζεται, δυστυχώς, αρκετά συχνά στα ζώα μας. Σε περίπτωση που το ζώο μας διαγνωστεί ως επιληπτικό θα χρειαστεί η στενή παρακολούθηση από κτηνίατρο, , η οικονομική αλλά και η ενεργή δική μας συμβολή. Και επίσης μπόλικη υπομονή και ψυχική δύναμη.
Ένας γρήγορος ορισμός της επιληψίας είναι η νευρολογική διαταραχή που συνοδεύεται από διαταραχή της συνείδησης, της συμπεριφοράς αλλά κυρίως από διαφορετικής έκτασης και έντασης «σπασμούς». Μια επιληπτική κρίση διακρίνεται σε τρία στάδια:
1ο στάδιο: Το ζώο παρουσιάζει ανησυχία, άσκοπη περιπλάνηση, κλάμα ή κραυγές. Έχει μικρή διάρκεια και τις περισσότερες φορές δεν το παρατηρεί ο ιδιοκτήτης.
2ο στάδιο: Έχει διάρκεια συνήθως λίγων δευτερολέπτων και συνοδεύεται από διαταραχές, της συνείδησης (το σκυλί δεν καταλαβαίνει, ούτε αναγνωρίζει τους γύρω του) σπασμούς, απροαίρετη ούρηση ή αφόδευση, σιαλόρροια, εμετό.
3ο στάδιο (μετεπιληπτικό): Διαρκεί από μερικά λεπτά έως κάποιες ώρες και το ζώο εμφανίζεται κουρασμένο, ανήσυχο, ληθαργικό και σε ορισμένες περιπτώσεις τρώει ή πίνει πάρα πολύ.
Γιατί παθαίνει επιληπτικές κρίσεις; Αν θα θέλαμε να κατατάξουμε ανάλογα με την αιτία τις επιληπτικές κρίσεις θα τις διακρίνουμε αρχικά σε αυτές που έχουν τη ρίζα του στον εγκέφαλο και σε αυτές που η ρίζα τους είναι εκτός αυτού.
Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι κρίσεις που οφείλονται σε εγκεφαλοπάθειες και η ιδιοπαθής επιληψία. Στη δεύτερη αιτία κατατάσσονται αυτές που οφείλονται σε μεταβολικές και τοξικές εγκεφαλοπάθειες.
Οι κατηγορίες των παθήσεων που οδηγούν σε επιληπτογόνες εστίες μπορούν να διακριθούν σε:

Α) Εκφυλιστικές (νευροδυστροφίες)
Β) Αγγειακές (ισχαιμική εγκεφαλοπάθεια)
Γ) Συγγενείς (υδροκεφαλία-λειεγκεφαλία)
Δ) Μεταβολικές (ηπατική εγκεφαλοπάθεια, υπογλυκαιμία, υπασβεστιαμία, ουραιμία)
Ε) Νεοπλάσματα (πρωτογενή ή μεταστατικά)
ΣΤ) Λοιμώδη νοσήματα (μόρβα, λύσσα, λοιμώδη περιτονίτιδα, τοξόπλασμα, ερλιχία νεόσπορα, κρυπτόκοκκος, βακτήρια)
Ζ) Τραυματισμοί (κρανιοεγκεφαλική κάκωση, εγκεφαλική υποξία)
Η) Τοξικώσεις (μόλυβδος, οργανοφωσφορικα, στρυχνίνη)
Θ) Ιδιοπαθούς αιτιολογίας (εγκεφαλίτιδα των Pug, κοκκικωματώδης, ιδιοπαθής).
Τις περισσότερες φορές ο ιδιοκτήτης δυσκολεύεται να εξηγήσει τα συμπτώματα της επιληψίας και με τη συνοδεία της σύγχυσης μπορεί να παρασυρθεί φοβούμενος:
1) Καρδιακή ανακοπή (πάνω σε άσκηση)
2) Βαριά μυασθένεια (δεν έχουμε απώλεια συνείδησης)
3) Δηλητηρίαση-φόλα (ιστορικό λήψης ξένης ουσίας)
4) Μυϊκούς σπασμούς ή τρόμους (δεν έχουμε απώλεια συνείδησης).

Η αναγνώριση, μεταξύ των κρίσεων, άλλων συμπτωμάτων εκτός των νευρολογικών που συνήθως επιδεινώνονται οδηγεί σε οργανική ή μεταβολική εγκεφαλοπάθεια.
Αντιθέτως όταν μεταξύ των κρίσεων ο σκύλος είναι απολύτως φυσιολογικός τότε μιλάμε πιθανότατα για ιδιοπαθή επιληψία. Όταν όμως παρατηρηθεί το ζώο προσεκτικά κατά την διάρκεια της γενίκευσης της κρίσης θα διαπιστωθεί ασυμμετρία ως προς τους μυικούς σπασμούς.Επίσης κατά την διάρκεια του μετεπιληπτικού σταδίου τα ζώα εμφανίζουν συνήθως αναγκαστικές κυκλικές κινήσεις προς μία κατεύθυνση (υπολειπόμενο εστιακό σύμπτωμα). Σε αυτό το σημείο ας δούμε την (α) ιδιοπαθής ή λειτουργική επιληψία και (β) επίκτητη επιληψία που κλινικά χαρακτηρίζονται από την εμφάνιση και μόνο περιοδικών επιληπτικών κρίσεων.
a] Η ιδιοπαθής επιληψία
Ειδικότερη αναφορά θα άξιζε να γίνει στην ιδιοπαθή επιληψία. Γενικά ως ιδιοπαθή χαρακτηρίζουμε μια κατάσταση χωρίς σαφή αιτιολογία.
Η ιδιοπαθής επιληψία οφείλεται σε λειτουργική διαταραχή των νεύρων. Σε κάποιες φυλές υπάρχει κληρονομική προδιάθεση όπως Beagle, German Shepherd, Keeshood, Tervueren, Τeckel, Pooodle, Labrador, Golden Retriever, Cocker, Saint Bernard, Irish Setter.
Εμφανίζεται μάλλον συχνά σε ορισμένες φυλές σκύλων και συνήθως είναι κληρονομικής αιτιολογίας (German Shepherd, Belgian Sheepdogs, Spaniels, Poodle, Setters, Retrievers, Fox Terriers, etc.).
Οι επιληπτικές κρίσεις πρωτοεμφανίζονται συνήθως σε ηλικία από 6 μηνών μέχρι 3 ετών περίπου και είναι γενικευμένες (βαριάς ή ελαφράς μορφής).Οι κρίσεις αυτές με την πάροδο του χρόνου γίνονται συχνότερες, πιο έντονες και διαρκούν περισσότερο, με αποτέλεσμα να μην ελέγχονται εύκολα με την αντιεπιληπτική θεραπευτική αγωγή.
Τα ζώα εμφανίζονται τελείως φυσιολογικά στα μεταξύ των κρίσεων διαστήματα κατα τη γενική και νευρολογική κλινική εξέταση.Οι εργαστηριακές εξετάσεις του αίματος και του εγκεφαλονωτιαίου υγρού είναι επίσης φυσιολογικές όπως φυσιολογικό είναι και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.Βασικό διαγνωστικό κριτήριο της ιδιοπαθούς επιληψίας είναιη ύπαρξη επιληπτικών ατόμων συγγενών προς το ζώο με τις επιληπτικές κρίσεις.
β. Επίκτητη επιληψία
Η επίκτητη επιληψία είναι το αποτέλεσμα μικρής υπολειπόμενης βλάβης του εγκεφάλου, λόγω κάποιας προηγούμενης εγκεφαλοπάθειας, λοιμώδους, τοξικής, μεταβολικής ή τραυματικής αιτιολογίας.
Η ηλικία της εμφάνισης της πρώτης κρίσης συνήθως γίνεται μεταξύ 6 μηνών και 5 ετών.
Πριν μιλήσουμε για τη θεραπεία θα πρέπει να είναι σαφή τα ακόλουθα.

1. Η επιληψία είναι ανίατη νόσος.
2. Η επιληψία ελέγχεται από φάρμακα
3. Τα φάρμακα μπορεί να έχουν παρενέργειες
4. Το κόστος αυξάνει λόγω των φαρμάκων αλλά και των συνεχών εξετάσεων.
5. Οι κρίσεις μπορεί υποτροπιάσουν ή και να χειροτερέψουν παρά την αγωγή.
6. Η αγωγή αυξάνει εφόσον οι κρίσεις είναι πυκνότερες

Η θεραπευτική αγωγή ξεκινά με ένα φάρμακο και αργότερα ίσως χρειαστεί συνδυασμός φαρμάκων. Το επιληπτικό κατοικίδιο πρέπει να εξετάζεται σε διαστήματα 14, 45, 90 ημερών και μετά ανά εξάμηνο. Η πρόγνωση είναι πάντα επιφυλακτική αλλά το κυριότερο εφόδιο του ιδιοκτήτη ενός επιληπτικού κατοικιδίου είναι η υπομονή.
ΠΡΟΣΟΧΗ
Εμπειρία από φίλο με επιληπτικό σκύλο
Πρώτον, κατά τη διάρκεια της κρίσης μην επιχειρήσετε να βάλετε το χέρι σας στο στόμα του.
Το μόνο που πρέπει να εξασφαλίσετε, όχι μόνο τότε αλλά και κατά τη φάση που το σκυλί συνέρχεται, είναι η ασφάλειά του, δηλαδή να μην χτυπήσει, μην πέσει από κάπου, όπως σκάλες, κλπ. Δεύτερον, πρέπει να καταλάβετε ότι αυτό το γεγονός είναι στρεσογόνο και γι' αυτόν, οπότε όσο πιο ήρεμοι είστε τόσο καλύτερα θα νιώσει κι αυτός.
Επίσης, επειδή κατά τη μετατραυματική κατάσταση υπάρχει περίπτωση να γίνει ελαφρά επιθετικός, αφήστε τον να συνέλθει μόνο του, χωρίς να προσπαθήσετε να του επιβληθείτε γιατί εκείνη την ώρα δεν μπορεί να ξεχωρίσει αφεντικό.
Τέλος, μετά την κρίση ενδεχομένως να δείξει ότι πεινάει. Δώστε του φαγητό γιατί έχει ξοδέψει πολλή ενέργεια κατά την κρίση και ίσως πεινάει, λαμβάνοντας όμως υπόψιν την ημερήσια ποσότητα φαγητού που πρέπει να τρώει.
Σε κάθε περίπτωση μην πανικοβληθείτε και επικοινωνείστε με τον κτηνίατρό σας.

ΕΠΑΝΩ-UP

Η επιληψία στον σκύλο
Η επιληψία είναι μια επαναλαμβανόμενη διαταραχή που μπορεί να είναι ιδιοπαθής ή επίκτητη. Η επίκτητη επιληψία έχει αναγνωρίσιμο αίτιο, όπως μάζα ιστού στον εγκέφαλο μετά από τραυματισμό της κεφαλής. Η ιδιοπαθής επιληψία (ξαφνική εμφάνιση αγνώστου αιτίου) εμφανίζεται στο 3 τοις εκατό των σκύλων και αντιπροσωπεύει το 80 τοις εκατό των επαναλαμβανόμενων κρίσεων.
Η αιτιολογία είναι άγνωστη, παρά το γεγονός πως ενοχοποιείται ενδεχόμενη ανισορροπία στη χημική διαδικασία που μεταδίδει ηλεκτρική ροή στον εγκέφαλο. Οι κρίσεις, συνήθως τονικοκλονικού τύπου (με σπασμούς και απώλεια συνείδησης) ξεκινούν στην ηλικία μεταξύ 6 μηνών και 5 ετών.
Οι φυλές στις οποίες κληρονομείται το πρόβλημα είναι τα Μπίγκλς, τα Dachshunds (γνωστά ως «λουκάνικα»), οι Γερμανικοί Ποιμενικοί, ο Βέλγικος Λύκος και άλλες. Φυλές με μεγάλη συχνότητα περιστατικών στις οποίες όμως δεν έχει διαπιστωθεί κληρονομικότητα περιλαμβάνουν τα Κόκερ Σπάνιελ, τα Κόλεϋ, τα Γκόλντεν Ρητρήβερς, τα Λαμπραντόρ, τα Ιρλανδικά Σέττερ, τα Κανίς, τα Σνάουζερς, τα Αγ.Βερνάρδου, τα Χάσκι και κάποια τερριέ. Επίσης, οι διασταυρωμένες φυλές μπορεί να προσβληθούν από επιληψία.
Διάγνωση: Εάν η διάγνωση είναι πράγματι επιληψία, οι κρίσεις θα είναι επαναλαμβανόμενες και παρόμοιες. Γίνονται συνήθως συχνότερες με την πάροδο του χρόνου. Ο κτηνίατρός σας θα σας ζητήσει να κρατήσετε ημερολόγιο με τη συχνότητα των κρίσεων επιληψίας και να δώσετε περιγραφή της συμπεριφοράς του σκύλου πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά από κάθε κρίση.
Μια τυπική επιληπτική κρίση έχει τρεις φάσεις: την αύρα (φάση παροξυσμού), μια γενικευμένη τονικοκλονική κρίση, και μια κατάσταση μετά-τραυματική. Δεν είναι απαραίτητο και οι τρείς φάσεις να είναι διακριτές, γιατί πολλές φορές συμβαίνουν ενώ ο σκύλος ξεκουράζεται ή κοιμάται. Επιπλέον, σε μερικές περιπτώσεις η κρίση είναι ασυμπτωματική. Αντί για τον κλασικό τονικοκλονικό σπασμό, ο σκύλος επιδεικνύει περίεργη συμπεριφορά όπως ξέφρενο γαύγισμα, γλύψιμο ή μάσημα στο σώμα του, απλανές βλέμμα ή ξέσπασμα σε αόρατα αντικείμενα. Αυτή ονομάζεται ψυχοκινητική κρίση και πιστεύεται ότι ενεργοποιείται από ένα κέντρο που βρίσκεται χαμηλά στον εγκέφαλο.
Οι εστιακές, κινητικές κρίσεις υποδηλώνουν κάκωση στον εγκέφαλο. Μια νευρολογική εξέταση ή ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα που δείχνουν ανωμαλία σε περίοδο που δεν υπήρξαν πρόσφατες κρίσεις, επίσης δείχνει κάκωση στον εγκέφαλο. Αυτά τα ευρήματα αποκλείουν τη διάγνωση επιληψίας. Περαιτέρω διαγνωστικές εξετάσεις περιλαμβάνουν παρακέντηση νωτιαίου μυελού και ανάλυση εγκεφαλονωτιαίου υγρού, ακτινογραφία κρανίου, αξονική ή μαγνητική τομογραφία.
Θεραπεία: Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός από φάρμακα νέας γενιάς που είναι διαθέσιμα για την θεραπεία της επιληψίας. Εντούτοις, τα αντι-επιληπτικά φάρμακα, απλά ή σε συνδυασμό, δεν είναι εκατό τοις εκατό αποτελεσματικά. Το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει κανείς είναι πως η θεραπεία θα μειώσει σημαντικά τον αριθμό και τη δριμύτητα των κρίσεων, ενώ θα αυξήσει τις ασυμπτωματικές περιόδους. Σε γενικές γραμμές, η θεραπεία συνιστάται εφ’όσον εμφανίζονται δύο ή περισσότερες κρίσεις το μήνα, ή πάνω από 10 με 12 κρίσεις το χρόνο.
Η Φαινοβαρβιτάλη συνεχίζει να είναι το μοναδικό πιο αποτελεσματικό φάρμακο για την θεραπεία της επιληψίας στους σκύλους. Η βασική του παρενέργεια είναι η υπνηλία. Παρ’όλα αυτά, μέσα σε λίγες εβδομάδες, οι περισσότεροι σκύλοι συνηθίζουν τα συμπτώματα υπνηλίας. Σε ορισμένους σκύλους, μπορεί να προκαλέσει βλάβη στο συκώτι. Το Βρωμιούχο Κάλιο επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της επιληψίας. Οι περισσότεροι σκύλοι ανταποκρίνονται πιο πολύ στη Φαινοβαρβιτάλη παρά στο Βρωμιούχο Κάλιο μόνο, όμως το δεύτερο δεν προκαλεί βλάβη στο συκώτι. Σπανίως, ενδέχεται να προκαλέσει ακαμψία στα πίσω πόδια, όμως αυτό επανέρχεται όταν διακοπεί το φάρμακο. Πολλοί σκύλοι ελέγχονται καλύτερα με ένα συνδυασμό των δύο ουσιών, ενώ μερικοί ελέγχονται καλά μόνο με Βρωμιούχο Κάλιο.
Εάν οι κρίσεις δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με το συνδυασμό Φαινοβαρβιτάλης και Βρωμιούχου Καλίου, τότε μπορούν να προστεθούν άλλα φάρμακα όπως το Κλοναζεπάμ, το Βαλπροϊκό οξύ, το Κλοραζεπάτ και πολλά άλλα. Οι δοσολογίες και ο βαθμός δράσης των αντισπασμωδικών φαρμάκων ποικίλουν. Τακτικός έλεγχος του ορού των επιπέδων φαρμάκων είναι βασικός και για τον έλεγχο των κρίσεων, και για την αποφυγή της τοξικότητας. Τα ηπατικά ένζυμα πρέπει να παρακολουθούνται επίσης. Τα δύο πιο κοινά αίτια αποτυχίας της θεραπείας είναι η ανεπαρκής δόση των φαρμάκων και η λανθασμένη συχνότητα λήψης. Η παράλειψη μιας δόσης ενός αντισπασμωδικού μπορεί να επισπεύσει την κρίση. Είναι σημαντικό να συνεργάζεστε στενά με τον κτηνίατρό σας. Ο βελονισμός και η αλλαγή στη διατροφή, καθώς και η ομοιοπαθητική ιατρική μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην μείωση του αριθμού και της έκτασης των επιληπτικών κρίσεων.
Οι έρευνες για την ταυτοποίηση του ελαττωματικού γονιδίου ή γονιδίων που είναι υπεύθυνα για την επιληψία συνεχίζονται, ούτως ώστε οι σκύλοι να αναγνωριστούν ως φορείς πριν την αναπαραγωγή. Οι σκύλοι που έχουν προσβληθεί μπορεί να μην έχουν κρίση μέχρι τα 3 ή τα 5 τους χρόνια, οπότε και μπορεί να έχουν ήδη ζευγαρώσει. Όταν υπάρχει υποψία επιληψίας, κανένας σκύλος δεν πρέπει να οδηγείται σε αναπαραγωγή.
Πηγή: http://pets.webmd.com/dogs/dog-epilepsy