Δεν γνώριζα από την αρχή ότι υπάρχουν άσπρες πέρδικες. Το έμαθα, το επιβεβαίωσα τόσο θετικά, ώστε να μη μου μείνει καμία αμφιβολία, κάτω από τις εξής περιστάσεις: Βρισκόμουν στην Κάλυμνο, γιατί είχα επισκεφθεί πολλά νησιά από τα Δωδεκάνησα, για υπηρεσιακούς λόγους, με το ωραίο βαπόρι Σαλαμίνια, το οποίο επιζεί ακόμη ερείπιο, για να κάνει χρέη ευκαιρίας, όπως ονομάζουν οι ναυτικοί μας τα βαπόρια που κάνουν τη συγκοινωνία μεταξύ Πειραιά και Ναυστάθμου.

Θα μέναμε για λίγες ημέρες στην Κάλυμνο, όπου ένας δημογέροντας, αλλά, κάθε άλλο παρά γέροντας, μανιακός δε κυνηγός, ο οποίος εκείνη την ημέρα με φιλοξενούσε στο σπίτι του, με ρώτησε, αν ήθελα να κυνηγήσουμε μαζί άσπρες πέρδικες. Μου φάνηκε πάρα πολύ αστείο.

Φτάνει να θέλετε μου είπε. Και τότε θα δείτε αν αστειεύομαι. Θα χρειαστεί μόνο, πρόσθεσε, με τη μεγάλη βάρκα του βαποριού, να πάμε με πανιά σε ένα γειτονικό νησάκι, την Ψέριμο. Θα αναρωτιέστε αν το αποφάσισα. Ξεκινήσαμε με τη μεγάλη άκατο της Σαλαμίνιας στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα και όταν ξημέρωσε βγαίναμε στην Ψέριμο ή Κάππαρη, 7 έως 8 μίλια μακριά από την Κάλυμνο (πλάτος 37,56 μήκος 27,09'5 του αγγλικού χάρτη).

Αμέσως άρχισε το κυνήγι με δυο εκλεκτά σκυλιά. Άφθονες πέρδικες, άφοβες σηκώνονταν μπροστά στα πόδια μας από τα χαμόκλαδα. Αλλά ήταν η γνωστή μας, η κοινή πέρδικα των βράχων. Ήμουν δε τόσο ενθουσιασμένος, ώστε μπορώ να πω ότι είχα ξεχάσει την άσπρη πέρδικα που μου φαινόταν σαν παραμύθι. Αλλά την θυμήθηκα, μόνο για να πετάξω μερικά άκακα πειράγματα, στο φιλόξενο και αγαθό σύντροφο μου.

Λίγη υπομονή, μου είπε αυτός τότε και θα δείτε ότι θα μείνετε με τα πειράγματα σας.
Και πραγματικά. Δεν είχαν περάσει δέκα λεπτά όταν τα σκυλιά σήκωσαν ένα μικρό κοπάδι πέρδικες με το ίδιο μέγεθος, το ίδιο σχήμα της κοινής πέρδικας, μόνο που ήταν ...άσπρες. Εντελώς άσπρες σαν το γλάρο, δεν ήταν. Είχαν χρώμα, πολύ ελαφρό στακτί, μάλλον άσπρο λερωμένο, σαν να ρίξει κανείς σε γάλα δυο το ίδιο της κοινής πέρδικας, το γκιρντάνι του λαιμού ίδιο, κόκκινα επίσης τα πόδια και κόκκινο σαν ωραίο γυαλιστό κοράλλι το ράμφος.
Είναι η πέρδικα, η ονομαζόμενη επιστημονικά "Ερυθρά πέρδικα ή λευκή" (Perdix Ruso-alba). Οι παλιότεροι ορνιθολόγοι την νόμιζαν ως απλή παραλλαγή της δικής μας πέρδικας. Και αυτό γιατί στα μέρη όπου υπάρχει, την Κύπρο, τη Συρία και την Αραβία, εν γένει τα κοπάδια των άσπρων περδίκων βρίσκονται όπου και της κοινής.

Αλλά αυτό ήταν καθαρή πλάνη, όπως πλανάται πολλές φορές η επιστήμη, όταν δεν στηρίζεται στην επί τόπου μελέτη του επιστήμονα, αλλά σε πληροφορίες τρίτων. Για να αποδειχτεί αυτό, αρκεί να αναφέρουμε, ότι καμιά διασταύρωση δε γίνεται, όπως συμβαίνει όταν πρόκειται περί παραλλαγών του ίδιου είδους μεταξύ της άσπρης πέρδικας και της βουνίσιας, ότι η άσπρη πέρδικα, σε λίγα μόνο μέρη, από τα μέρη που συναντάται η βουνίσια, υπάρχει και ότι όπου ζουν σ' αυτούς τους τόπους τα κοπάδια είναι πάντοτε χωριστά.

Τώρα αποτελεί για μένα μυστήριο, πως βρέθηκαν γιατί δε γνωρίζω αν βρίσκονται ακόμα άσπρες πέρδικες σε ένα τόσο μικρό νησάκι όπως η Ψέριμος ή η Κάππαρη, δίπλα στην Κάλυμνο.

Εμμ. Σ Λυκούδη 1912