Το κυνήγι μια από τις παραδοσιακές ενασχολήσεις του τόπου μας , που καταφέρνει όμως ακόμη και σήμερα σε όλο τον κόσμο να προκαλεί δυνατές αντιδράσεις , συζητήσεις , μηνύματα , απόψεις διαφορετικές και αντίθετες .
Ένα άθλημα , ένα χόμπι η καλύτερα ένας τρόπος ζωής που κάποιες στιγμές είναι σκληρός , αλλά την ίδια στιγμή μαγικός με δεκάδες συναισθήματα που διαδέχονται το ένα το άλλο σε απίστευτη ταχύτατα και κρατούν την ψυχή σου και το σώμα σου σε συνεχή εγρήγορση !
Ένας τρόπος ζωής , ανεξάρτητος, περήφανος , που εξυψώνει την δύναμη της ζωής , όπου άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους σε διάφορα επίπεδα , ενώνονται για να πετύχουν ένα στόχο που περιέχει και το θάνατο !
Δεν είναι σνομπ απασχόληση για λίγους και πλουσίους , είναι μία παράδοση σε πολλές περιοχές της πατρίδας μας .
Είναι πραγματικά ένα από τα τελευταία κοινωνικά φαινόμενα μιας παράδοσης που πάει να χαθεί και που έρχεται σε εμάς από το πολύ μακρινό παρελθόν .
Παραδόσεις δυστυχώς που έχουν αρχίσει να χάνονται κάτω από την ανοχή του σημερινού κράτους και της παγκοσμιοποίησης που κάποιοι θέλουν να επιβάλουν με όποιο τρόπο .
Έτσι χάνονται σιγά σιγά οι παλιές σημασίες και οι καταβολές του έθνους μας και της φυλής μας !
Ένα μυστήριο είναι το κυνήγι αυτό, όπου διαρκεί μία ολόκληρη μέρα κατά την διάρκεια του δε, άνθρωποι και άγρια ζώα έρχονται σε μία κοπιαστική και σκληρή αντιπαράθεση ,όπως γινόταν και γίνεται από την στιγμή που ο άνθρωπος εμφανίστηκε σαν πρωτεύον και κυρίαρχο όν σε αυτόν τον κόσμο .
Η έκβαση του αβέβαιη και επηρεαζόμενη από πολλούς παράγοντες καιρικές συνθήκες , περιβάλλον, ικανότητα , εξυπνάδα , αντοχή κλπ
Όσο απομακρύνεσαι από τα βουνά , τις κοιλάδες και τους κάμπους μιλώντας για κυνήγι τόσο πιο δύσκολο είναι να γίνεσαι κατανοητός με αυτούς που συνομιλείς και σχεδόν αδύνατο να σε καταλάβουν .
Ο σημερινός άνθρωπος των μεγάλων πόλεων στην πλειοψηφία του έχει αρχίσει να χάνει την επαφή του με το έξω από αυτές περιβάλλον .
Πολλά παιδιά δεν έχουν δει κατσικάκια η πρόβατα να βόσκουν στα λιβάδια και ακόμη είμαστε στην αρχή !
Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να συνεννοηθείς με έναν άνθρωπο για την Φύση που την γνωρίζει αν την γνωρίζει από τα βιβλία η από τον καναπέ του σπιτιού του μπροστά στην τηλεόραση , χωρίς ποτέ να έχει νιώσει τις μυρουδιές ενός δάσους μετά την βροχή η το αέρα στις κορφές των βουνών !
Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι πιο απάνθρωπο να διαθέτεις τον χρόνο σου για κάποιο πρόβλημα τύπου οικολογικού με την λανθασμένη έννοια «οικολογία» το σήμερα νομίζοντας ότι συμβάλεις σε κάτι καλό η να ζεις στην απόλυτη αδιαφορία προσπαθώντας να επιζήσεις από το σημερινό απάνθρωπο πρόσωπο των Μεγαλοπόλεων !
Δεν ξέρω αν είναι αφύσικο και προτιμότερο να μεγαλώνεις ένα γουρουνάκι σε ένα κλουβί 1χ1 για να παχύνει γρήγορα ώστε να σφαγιαστεί χωρίς να του δοθεί ποτέ η ευκαιρία να αισθανθεί τις ακτίνες του ήλιου πάνω του η τις μυρουδιές του κάμπου και του αέρα στην ελεύθερη ζωή !
Επισκεφτείτε ένα τέτοιο μέρος και θα δείτε τι είναι πραγματικός εφιάλτης πιστέψτε με !
Η να επιτρέψεις σε ένα κοπάδι αγριόχοιρων να γεννηθεί , μεγαλώσει , ζήσει και να αναπαραχθεί σε μία κυνηγετική περιοχή προσπαθώντας να επιβιώσει την εποχή του κυνηγίου !
Δυστυχώς ο άνθρωπος είναι το πιο σκληρό και υποκριτικό ζώο στον πλανήτη μας .
Ο κυνηγός το παραδέχομαι ότι μερικές φορές για ευχαρίστηση προσωπική καταβάλει ένα άγριο ζώο , αυτό όμως γίνεται δυνατόν , όταν μπορέσει και του το επιτρέψουν οι διάφορες συνθήκες αλλά και το ίδιο το ζώο .
Τα δε συναισθήματα που νιώθει είναι ποικίλα και πολλές φορές αντιφατικά γεμάτα εντάσσεις .
Σέβεται απόλυτα το θήραμα και το τιμά όπως πρέπει, γιατί του προσφέρει με τον θανατό του την σάρκα του για τροφή .
Σας βεβαιώνω ότι ο θάνατος αν έρθει , όταν θα έρθει, θα είναι πολύ προτιμότερος από μία σπάθα σε ένα σφαγείο η μία σφαίρα στο κρόταφο με το ανάλογο χρώμα για κάθε ζώο, για να καταλήξει κομματάκια τυλιγμένα σε πεντακάθαρο σελοφάν προς βρώση οικολογούντων και μη !
Νομίζετε ότι το κάθε ζώο δεν καταλαβαίνει τι το περιμένει στο όποιο σφαγείο.
Για να βεβαιωθείτε κάντε μία επίσκεψη και θα καταλάβετε πολλά πράγματα .
Τι σχέση έχει αυτό με το κυνήγι , στο οποίο υπάρχει αναμέτρηση μεταξύ κυνηγού και θηράματος και μάλιστα στο περιβάλλον του ζώου !
Το θέμα του κυνηγίου είναι γεμάτο πολλά αγκάθια και επειδή υπάρχει στην μέση και ο θάνατος δεν αφήνει ενδιάμεσες οδούς .
Η το αποδέχεσαι και το εξασκείς και είναι μία τέχνη αν εξασκείται σωστά δύσκολη και που χρειάζεται πολύ χρόνο για να την μάθεις η βρίσκεσαι στην αντίθετη μεριά και είσαι εναντίον .
Σε κανένα δεν αρέσει να ακούει για νεκρό θήραμα από κάποιο πυροβολισμό στο μέσο ενός δάσους.
Λίγοι όμως συνδέουν το θήραμα με την τροφή και την ποιότητα , καθαρότητα αυτής της τροφής .
Ανοίξτε ένα κατάλογο καλού εστιατορίου και από τις τιμές θα καταλάβετε την διαφορά των απλών κρεάτων με αυτών των θηραμάτων .
Στο κοντινό παρελθόν ίσως και οι κυνηγοί έχουν κάνει λάθη πολλά , υπερθήρευσης , κακής διαχείρισης κλπ
Αλλά ενοχλούμε από κοντόφθαλμους ανθρώπους , πολύ επιφανειακούς που τέτοιοι βρίσκονται και ανάμεσα στους κυνηγούς , όπως και σε όλες τις κοινωνικές ομάδες και στους οικολογούντες βέβαια.
Αυτοί στη περίπτωση των κυνηγών πρέπει να αποβάλλονται και να τιμωρούνται πολύ σκληρά , σχεδόν αμείλικτα αν παρανομούν .
Υπάρχουν όμως και κυνηγοί πραγματικοί κύριοι , με πολλές γνώσεις και σεβασμό για την Φύση όπως αρμόζει στην ανθρώπινη παρουσία σαν πρωτεύων όν στο σύμπαν και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στην χώρα μας.
Ένα Σάββατο λοιπόν της φετινής κυνηγετικής περιόδου για το αγριόχοιρο αποφάσισα κατόπιν προσκλήσεως να συνοδέψω μία ομάδα ορεσίβιων γουρουκυνηγών σε ένα κυνήγι τους.
Κυνηγούν σε μία μεγάλη ελεύθερη κυνηγετική περιοχή κοντά στο χωριό τους.
Σε αυτή δε γίνεται μία προσπάθεια κυνηγετικής διαχείρισης από τους ίδιους και κάποιες άλλες ομάδες που μοιράζονται τον κυνηγότοπο αυτό.
Θήρευση ανάλογα του αριθμού των ζώων κάθε χρόνο , παροχή τροφής σε δύσκολες καιρικές συνθήκες , προστασία μετά την λήξη της κυνηγετικής περιόδου , ανα-πληθυσμούς και άλλα πολλά που για συντομία δεν αναφέρω εδώ.
Ένα παράδειγμα μεγάλο για την πατρίδα μας είναι η Πελοπόννησος μία περιοχή που ο αγριόχοιρος είχε εξαλειφτεί πριν μερικά χρόνια εντελώς .
Ενας μικρός κυνηγετικός σύλλογος αυτός της Μεγαλούπολης , αποφάσισε να προβεί σε μία ενέργεια δύσκολή και φαινομενικά ακατόρθωτη .
Άφησε ελεύθερα μερικά άγρια αγριογούρουνα στους εκεί άδειους βιοτόπους .
Γι' αυτή την πράξη σχεδόν τιμωρήθηκε , ταλαιπωρήθηκε και ταλαιπωρείτε ακόμη και σήμερα ποικιλοτρόπως και δικαστικά , αλλά δεν έκανε πίσω .
Το αποτέλεσμα είναι ότι μερικά χρόνια μετά , σήμερα δηλαδή οι αγριόχοιροι έχουν εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Πελοπόννησο σε μεγάλους αριθμούς .
Ομάδες κυνηγών δε αυτού του θηράματος από όλη την Ελλάδα έρχονται πια να κυνηγήσουν στην ευρύτερη περιοχή της !
Έφτασε λοιπόν και η ημέρα της κυνηγετικής εξόδου με την γουρουνοπαρέα.
Τι μπορείς να αισθανθείς παρακολουθώντας ένα κυνήγι αγριόχοιρου !
Πάνω κάτω αυτό !
Σηκώνεσαι νύχτα ακόμη , όταν έξω το κρύο είναι τσουχτερό λόγω εποχής και συνήθως βρέχει .
Παίρνεις ένα ζεστό και δυνατό πρωινό γιατί γνωρίζεις ότι το μεσημεριανό δεν θα υπάρξει .
Τα ρούχα πρέπει να είναι ελαφριά αλλά ζεστά ,αδιάβροχα παπούτσια , καπέλο και κάπα .
Συνήθως όλα ξεκινούν από κάποιο καφενείο , ταβέρνα , το οποίο είναι και το στέκι της ομάδας .
Εδώ λοιπόν γίνετε η καταμέτρηση των κυνηγών από τον αρχηγό , μοιράζονται οι δουλειές και τα πόστα .
Αφού εξεταστούν και οι τελευταίες πληροφορίες για την παρουσία των αγριόχοιρων και ο ακριβής τόπος του πρώτου κυνηγίου 'παγάνας ' , ο αρχηγός δίνει το σήμα για το ξεκίνημα .
Τα πάντα φορτώνονται στα 4χ4 γρήγορα , με απόλυτη οργάνωση και αρχίζει το ταξίδι για τον κυνηγότοπο.
Μετά από σύντομη διαδρομή φτάνουμε στο μέρος , έχει πια ξημερώσει .
Μπορώ να πω όταν βγήκα από το αυτοκίνητο ένιωσα υπέροχα με τον φρέσκο αέρα στο προσωπό μου , γιατί σας διαβεβαιώνω ότι δεν είναι η καλύτερη μυρουδιά για την μύτη μου αυτή των βρεγμένων σκυλιών , εκεί ο αρχηγός ξανακάνει μέτρημα και κατανομή των εργασιών .
Ήδη κάποια άτομα μέλη της ομάδας , που είχαν φύγει για να 'κόψουν' τα ίχνη από τυχόν βραδινή μετακίνηση των αγριόχοιρων ώστε να διαμορφωθεί ανάλογα και το κυνήγι επιστρέφουν .
Μία τελευταία επισήμανση από τον αρχηγό για τους κανόνες ασφαλείας που είναι κάτι σαν ιερό βιβλίο και τηρείται με απόλυτη ευλάβεια.
Όποιος δεν τους εφαρμόζει σωστά αποπέμπετε από την ομάδα .
Αφού λοιπόν γύρισαν οι ανιχνευτές αρχίζει η τοποθέτηση των καρτεριών και το πήγαινε στην περιοχή έναρξη της παγάνας.
Παγάνα κάνουν κάποιοι κυνηγοί μαζί με τα σκυλιά και η δουλειά τους είναι να κατορθώσουν να στείλουν τους αγριόχοιρους στα καρτέρια .
Εκεί περιμένουν σε συγκεκριμένες θέσεις άλλοι κυνηγοί παντελώς ακίνητοι .
Ο καιρός ανάλογος της εποχής , επικρατεί πλήρης άπνοια , υγρός και στα πιο ψηλά υπάρχει αρκετή ομίχλη.
Βρίσκομαι και εγώ μόνος στο καρτέρι μου με την φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι .
Απόλυτη σιωπή επικρατεί και είναι εντυπωσιακές οι ποικιλίες από μυρουδιές που έρχονται από το δάσος γύρω μου .
Ένας άλλος κόσμος τόσος ήσυχος αλλά και τόσο έντονα ζωντανός .
Ξαφνικά γαβγίσματα σχίζουν την σιωπή και στέφουν την προσοχή μου προς τη μεριά που ακουστήκανε.
Ο θόρυβος δυναμώνει σταδιακά και ξαφνικά γίνεται έντονος και συνεχής , βρήκαν τα αγριογούρουνα και τα σήκωσαν το πραγματικό κυνήγι τώρα αρχίζει .
Παρότι μόνο ακούω και δεν βλέπω τίποτε , νιώθω την ένταση των στιγμών σε όλο μου το σώμα .
Αρχίζουν και με κατακλύζουν συναισθήματα έντονα και πολλά , προσπαθώ να διακρίνω τι κάνουν οι άλλοι κυνηγοί πιο πέρα αλλά δεν βλέπω τίποτε , νιώθω όμως ότι και αυτοί βρίσκονται στην ίδια εγρήγορση .
Τότε μέσα μου μπαίνει και το συναίσθημα του φόβου σκεπτόμενος τι θα γίνει αν κάποια ζώα αποφασίσουν να περάσουν από το πόστο μου , ενώ στα χέρια μου κρατώ μόνο την φωτογραφική μηχανή .
Ασυναίσθητα το βλέμμα μου πλανιέται γύρω γύρω εντοπίζοντας ένα κοντινό μεγάλο πεσμένο κορμό για άμεση πρόσβαση σε αυτόν σε κάθε δύσκολη περίσταση.
Από την άλλη η αμφιβολία μέσα μου με τυραννά , αν επέλεξα το σωστό καρτέρι και μπορέσω να φωτογραφήσω τα ζώα κοντά μου και να ζήσω την κυνηγετική στιγμή !
Τι αντίθεση ανάμεσα σε αυτά τα δύο !
Τώρα όλο το δάσος είναι σαν να γέμισε ζωή , γαβγίσματα , άγριες φωνές , κάποιες τουφεκιές στον αέρα από τους παγανιέριδες προς εκφοβισμό των ζώων για να πάρουν την επιδιωκόμενη κατεύθυνση προς τα καρτέρια.
Κάποια στιγμή ακούω οπλές να πατάνε δυνατά στο χώμα και τον θόρυβο μεγάλων ζώων που σχίζουν το πυκνό γρήγορα , δεν μπορώ όμως να διακρίνω τίποτε μέσα στις σκιές του πυκνού δάσους.
Eνώ είμαι απορροφημένος , συνεπαρμένος από αυτές τις πρωτόγνωρες συγκινήσεις κοντά μου πέφτουν τουφεκιές γρήγορες !
Αυτό με επαναφέρει στην πραγματικότητα και δεν διστάζω , αφού ενημερώνω τους δίπλα μου ότι θα κινηθώ αρχίζω να κινούμε μέσα στην καθαρή λουρίδα προς τα εκεί .
Φτάνω σε ένα μικρό ξέφωτο και αμέσως μου έρχεται η μυρουδιά από το μπαρούτι αναμιγμένη στις άλλες μυρουδιές του δάσους μου δημιουργούν αισθήσεις, συναισθήματα πρωτόγνωρα, με το βασικότερο όλων να έχω και εγώ συμμετοχή με οποιοδήποτε δυνατό τρόπο σε αυτή την κυνηγετική πράξη , το επιζητεί όλο το είναι μου !
Τότε βλέπω μπροστά μου το ζώο πεσμένο στο χώμα , μόλις νεκρό .
Εξομολογούμε ότι σαν πρώτη στιγμή σε αυτή την εικόνα ένιωσα λύπη και στενοχώρια για αυτό το ζώο .
Πλάι μου και πίσω ακούω θορύβους δυνατούς, γυρνάω και βλέπω τρία γουρούνια να ξεχύνονται από το πυκνό για να περάσουν το μικρό ξέφωτο , αυτομάτως η φωτογραφική μηχανή βρίσκεται στο μάτι μου και πυροβολώ κλίκ το ένα πίσω από το άλλο , καταλαβαίνω ότι ασυναίσθητα κυνηγώ με όλη μου την ψυχή να συμμετέχει σε αυτή την πράξη , πραγματικά είναι σαν να πυροβολώ, νιώθω τα ίδια ακριβώς έντονα συναισθήματα .
Δύο νέοι πυροβολισμοί ακούγονται και ο ένας αγριόχοιρος παίρνει μία τούμπα στο αέρα και πέφτει νεκρό στο χώμα .
Σχεδόν άμεσα εμφανίζονται και κάποια από τα σκυλιά που πέφτουν πάνω του θριαμβευτικά .
Εμφανίζονται από το πουθενά κυνηγοί που τα μαζεύουν .
Τότε μόνο κάπως επανέρχομαι στην πραγματικότητα και στο τι συμβαίνει δίπλα μου .
Έτσι κάπως τελείωσε και η πρώτη παγάνα μιας οι αγριόχοιροι είχαν πια περάσει σε άλλο αφύλακτο μέρος .
Η ημέρα συνεχίστηκε μα άλλες δύο παγάνες , λιγότερο όμως τυχερές για εμάς και πολύ περισσότερο για τους αγριόχοιρους , κανένα ζώο δεν θηρεύτηκε.
Είχα δε όλο το χρόνο κατά την διάρκεια της τελευταίας, μέσα στην απόλυτη σιωπή του γύρω περιβάλλοντος και καθισμένος σε ένα βράχο να βάλω σε κάποια σειρά τις σκέψεις μου, παραμένοντας όμως σε πλήρη ετοιμότητα με τις αισθήσεις σε πλήρη επιφυλακή !
Σας πληροφορώ ότι είναι μία εμπειρία πραγματικά μοναδική , θα ανακαλύψετε συναισθήματα , αισθήσεις που δεν γνωρίζατε ότι έχετε και αυτό οφείλετε ότι όλοι μα όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα στα γονίδια τους και στο DNA αυτά τα κυνηγετικά ερεθίσματα που προέρχονται από πολύ πίσω με την έννοια του χρόνου .
Απλά άλλοι που έχουν επαφή με την άγρια Φύση τα έχουν εκδηλώσει πιο γρήγορα και άλλοι τα έχουν σε λανθάνουσα κατάσταση, μια και οι μεγαλουπόλεις δεν είναι ο κατάλληλος τόπος για αυτά τα ερεθίσματα .
Μέσα σε αυτές τις σκέψεις έρχεται και το σήμα του αρχηγού για το τέλος της κυνηγετικής ημέρας .
Μαζεύονται τα σκυλιά , οι αγριόχοιροι , οι κυνηγοί και όλοι μαζί επιστρέφουμε στον λεγόμενο πολιτισμό .
Επί τέλους ένας χώρος ζεστός χάρη στην μεγάλη ξυλόσομπα με καρέκλες και τραπέζια και ένα πολύ μεγάλο τζάκι αναμμένο .
Κάποιοι από την ομάδα έξω καθαρίζουν τα ζώα και ετοιμάζουν τις ίσες μερίδες για όλους και το δείπνο .
Μια ζεστασιά γλυκιά γεμίζει το σώμα σου και νιώθεις το πρόσωπο σου να καίει .,το δε ποτήρι με το κόκκινο υπέροχο κρασί μαζί με την ψημένη φέτα ψωμιού με λουκάνικο και τυρί ντόπια , σε χαλαρώνει εντελώς και σε μεταφέρει σε γλυκούς τόπους .
Οι πρώην αμίλητες γλώσσες λύνονται και ξαναζούμε όλοι μαζί λεκτικά την σημερινή κυνηγετική ημέρα .
Σε λίγες στιγμές η πραγματικότητα γίνεται φαντασία περιμένοντας το δείπνο που θα κάνουμε πάντα όλοι μαζί , ξεκινώντας από την παραδοσιακή τηγανιά !
Ήταν μία ημέρα γεμάτη από ζωή εκεί έξω στην άγρια Φύση , το χωριό όπως πάντα εκεί ψηλά περήφανο να δεσπόζει στην πλαγιά , λίγο παλαιό , λίγο μαγικό , όπως και οι κάτοικοι του που μιλάνε μία γλώσσα απλή , με λίγους γραφτούς νόμους, περισσότερους άγραφους , μα που τους υπακούν όλοι απόλυτα σαν να φοβούνται την τιμωρία της μητέρας Φύσης.
Έχουν κουράγιο και την ικανότητα να επαναφέρουν στις μέρες μας ένα κομμάτι του παρελθόντος διαμέσου μίας αρχαίας πράξης, της κυνηγητικής !
Στην δική τους γη , στίς δικές τους παραδόσεις , με τις δικές τους μεθόδους που συμβιώνουν σε απόλυτη αρμονία με την Φύση και στο δικό τους σπουδαίο τρόπο ζωής, σαν αληθινοί βουνίσιοι !