Standart F.C.I n. 214 16/Οκτωβρίου / 1950
Γενικά χαρακτηριστικά της φυλής.
Σκύλος μεσαίου μεγέθους , με κοντό τρίχωμα , μαύρο κόκκινο .
Δυνατού , ζωντανού, επίμονου , ανθεκτικού χαρακτήρα.
Κυνηγάει και μόνος του και με ομάδα άλλων ιχνηλατών της ίδιας η και όχι φυλής .
’ξιος και ικανός να κυνηγάει σε κάθε έδαφος , από τον κάμπο στο βουνό , μέχρι τις αλπικές ζώνες των Ελληνικών βουνών .
Η φωνή του βαθιά και αρμονική.
Το ύψος του είναι μεταξύ 47 και 55 εκατοστά στα αρσενικά και 45 έως 53 στα θηλυκά . Το βάρος του κυμαίνεται μεταξύ 17 και 20 κιλών .
Τρίχωμα , κοντό , λίγο σκληρό και σχεδόν σε όλο το σώμα.
Το χρώμα, μαύρο , κόκκινο φωτιάς., δεκτό και λίγο άσπρο στο στήθος .
Τα νύχια , η μύτη είναι μαύρα .
Το κεφάλι είναι μακρύ περίπου 4,35/10 του ύψους από το ακρώμιο.
Το φάρδος του κρανίου δεν πρέπει να ξεπερνά το ήμισυ του ολικού μήκους της κεφαλής, αυτό θέλει να πει ότι πρέπει να είναι ότι πρέπει να είναι κάτω από το νούμερο 50 (δείκτης μεγέθους κεφαλής).
Οι γραμμές της κεφαλής είναι αποκλίνοντες .
Επίσης το κρανίο πρέπει να είναι μακρύ η ίσο με το μήκος της μουσούδας και σε σχήμα ελαφρύ πιάτου.
Η απόφυσης των μετωπικών ελαφρύς . Μέτωπο φαρδύ αρκετά . Τόξα πάνω από τα φρύδια εμφανή και αρκετά εξέχοντα.
Μουσούδα , ευθεία , στα αρσενικά λίγο προς τα πάνω . το μήκος της ίσιο η λίγο μακρύτερη από το μήκος του κρανίου, στοπ μικρό.
Κατάληξη της μύτης σε ευθεία με την ρινική κάνη , υγρή , μαύρου χρώματος , με τα ρουθούνια πολύ καλά ανοικτά.
Τα χείλη και η γνάθος , πολύ δυνατά με τα δόντια να αντιστοιχούν απόλυτα σαν τανάλια η σαν ψαλίδι. Δόντια δυνατά , άσπρα . Χείλη αρκετά μεγάλα.
Μάτια, κανονικού μεγέθους , ούτε να εξέχουν , ούτε να είναι μέσα, με χρώμα ίριδος καφέ.
Έκφραση αυτών έξυπνη και ζωντανή.
Αυτιά , κανονικού μεγέθους , πλατιά , στρογγυλοποιημένα στα άκρα . Έχουν μήκος περίπου το μισό της κεφαλής , με ξεκίνημα από ψηλά.
Λαιμός , δυνατός , μυώδης , κολλημένος κανονικά με τον λαιμό. Μήκος περίπου 6,50/10 του ολικού μήκους της κεφαλής.
Στήθος , πολύ καλά αναπτυγμένο , με βάθος μέχρι το ύψος των αγκώνων.
Πλευρές, ελαφρά στρογγυλοποιημένες.
Νεφρική περιοχή, ελαφρά΄ τοξοειδή ., κοντά, μυώδης , δυνατή.
Κοιλιακή περιοχή, λεπτή , ελαφρά προς τα πίσω.
Πλάτη, μακριά, φαρδιά, μυώδης .
Ουρά. Όχι μακριά , με αρχικό ξεκίνημα ψηλά , χοντρή στην αρχή και λεπτή στο τέλος, σαν σπάθα κατά την διάρκεια της κίνησης.
Πόδια μπροστινά, δυνατά, μυώδη .
Πλευρά
, δυνατά , μυώδη και προς τον θώρακα.
Πόδια , στρογγυλοποιημένα , δυνατά , συμμαζεμένα, με δυνατά νύχια , μαυρού χρώματος .
Γάμπες, μακριές , δυνατές και υπό γωνία .
Μηροί , δυνατοί , μυώδεις , μακροί.
Λάθη.
Μούρη κοντή και φαρδιά.
Αυτιά πολύ μακριά.
Λαιμός κοντός, η πολύ χοντρός, με προγούλι.
Πόδια λαγού, ουρά μακριά .
Λάθη για αποκλεισμό.
Ύψος μεγαλύτερο η μικρότερο του κανονικού.
Χρώμα διαφορετικό από το καθορισμένο.
Το χρώμα της μύτης, νυχιών και ματιών.
Ουρά γυριστή σε κύκλο , καχεκτική εμφάνιση , λάθος των αξόνων της κεφαλής από τα καθορισμένα.
Αυτιά όχι κανονικά .
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ
Ηellenikos Ichnilatis
(Greek / Hellenic Scent-hound, Chien Courant Grec, Segugio Ellenico)
ΓΕΝΙΚΑ
Μαύρος & πύρινος σε χρώμα, μεσόμορφος σε σωματότυπο, ιχνηλάτης και διώκτης θηράματος σε χρησιμότητα, ο Ελληνικός Ιχνηλάτης είναι η μόνη μέχρι στιγμής διεθνώς αναγνωρισμένη καθαρόαιμη φυλή σκύλου της χώρας μας και έχει καταταγεί από την Διεθνή Κυνολογική Ομοσπονδία στην έκτη ομάδα (σκύλοι ιχνηλάτες, διώκτες & συναφείς φυλές) και στην υπο-ομάδα 1.2 (μέσου μεγέθους).
Αναγνωρίστηκε διεθνώς στις 16 Οκτωβρίου 1959, βάσει του Προτύπου που υπέβαλε ο τότε μέλος της Δ.Κ.Ο για την χώρα μας, Ελληνικός Κυνολογικός Οργανισμός (Ε.Κ.Ο) και συνέταξε ο Πρόεδρός του Στ. Μπασουράκος.
Πρόκειται για ένα αρχετυπικό λαγωνικό (λαγόσκυλο) δηλαδή σκύλο που ανιχνεύει το λαγό, αλλά κατατάσσεται στους ιχνηλάτες (scent-hounds) διότι χρησιμοποιεί την όσφρησή του για να εντοπίσει το θήραμά του από τα εδαφιαία ίχνη οσμής που αυτό αφήνει πίσω του και όχι κυρίως ή αποκλειστικά την όραση όπως κάνουν οι λαγωνικοί εντοπισμού δι' οράσεως (sight-hounds) όπως τα αρχετυπικά «λεβριέ» (π.χ. γκρέυχάουντ, σαλούκι, λαγωνικός των Φαραώ κλπ). Bεβαίως στην καταδίωξη ο σκύλος μας χρησιμοποιεί και την όρασή του και γενικά όλες του τις αισθήσεις, όπως κάθε σκύλος που κυνηγά, αλλά βασίζεται κυρίως στην εξαιρετική του μύτη.
Ο Ελληνικός Ιχνηλάτης λοιπόν, κυνηγά ως εξής: ανιχνεύει το πιο πρόσφατο ίχνος, ακολουθεί το «ντορό» και όταν βρει το λαγό, τον καταδιώκει φέρνοντάς τον προς τον κυνηγό. Στην καταδίωξη «δίνει φωνή» και ο κυνηγός ξέρει που βρίσκεται ο σκύλος του. Έτσι παίρνει την πιο κατάλληλη θέση για την θήρευση. Η φυλή μπορεί να κυνηγήσει και «χοντρό» θήραμα, όπως ελάφια και αγριόχοιρους, αλλά η φύση της την βάζει σε μεγάλους κινδύνους όσον αφορά το τελευταίο είδος: o Ελληνικός Ιχνηλάτης είναι γενναίος, ορμητικός και μαχητικός σκύλος. Μια μάχη σώμα με σώμα με τον -πληγωμένο ιδίως- αγριόχοιρο, ακόμα και αν πρόκειται για αγέλη έμπειρων «γουρουνόσκυλων» έχει θύματα. Στο κυνήγι αυτό προτιμώνται περισσότερο σκύλοι δειλοί αλλά πονηροί, που παρενοχλούν το θήραμα εξαντλώντας το και οδηγώντας το στην «παγάνα» ή το «καρτέρι» των κυνηγών, παρά σκύλοι παράτολμοι που θα πληρώσουν ακριβά τη γενναιότητά τους. Στα πραγματικά δύσβατα εδάφη, και με αντίπαλο έναν πανέξυπνο και αθλητικό λαγό, δεν υπάρχει σκύλος καλύτερος από τον επίμονο, ακατάβλητο και πανέξυπνο Ελληνικό Ιχνηλάτη και αυτό είναι το κυνήγι που του ταιριάζει απόλυτα -όχι βέβαια τα άπειρα λαγουδάκια εκτροφής.
Η φυλή ωριμάζει αργά σαν το καλό κρασί και στην νεότητά της είναι άκρως παρορμητική, έως και ατίθαση. Δεν είναι φυλή για όλους αλλά για απαιτητικούς και εκλεκτικούς γνώστες που έχουν την ικανότητα να σμιλεύσουν τις έμφυτες ικανότητες, το πάθος και την ορμή του Ελληνικού Ιχνηλάτη χωρίς να καταπιέσουν τη φλόγα και την ευστροφία του.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο Ελληνικός Ιχνηλάτης είναι αρχαία ελληνική φυλή που κατάγεται από τους προ-ειδίκευσης λακωνικούς-λαγωνικούς κύνες. Αυτοί περιγράφονται από πολλούς κλασικούς και μεταγενέστερους συγγραφείς. Ήταν περιζήτητοι στον αρχαίο κόσμο και μέσω του αποικισμού έφθασαν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης και των παραλίων της Μεσογείου, ξεκινώντας από την Μεγάλη Ελλάδα και αφήνοντας την παρακαταθήκη των γονιδίων τους σε αναρίθμητες σύγχρονες φυλές. Στον ελλαδικό χώρο η φυλή δεν είχε αντιπάλους και με τη βοήθεια της υψηλόβαθμης αρχαιοελληνικής κυνοφιλίας και εκτροφής έφτασε σε θαυμαστά επίπεδα απόδοσης και ομοζυγωτίας, επιβιώνοντας κατόπιν σε απομονωμένους θύλακες εκτροφής αναλλοίωτη μέχρι τις μέρες μας. Οι αρχαίοι ελληνικοί ιχνηλάτες κυριαρχούσαν στα Βαλκάνια και τον γύρω χώρο και άφησαν επιγόνους στη σύγχρονη Γιουγκοσλαβία, τη Βουλγαρία και άλλες χώρες στην ευρύτερη περιοχή. Στην Ελλάδα καλλιεργήθηκαν με επιμέλεια από τους λαγοκυνηγούς και συναντώνται ακόμη και σήμερα και στην τρίχρωμη μορφή (μαύρο-κόκκινο-άσπρο) που αποκλείσθηκε από το επίσημο πρότυπο, άγνωστο γιατί.
ΜΟΡΦΗ-ΡΟΛΟΣ-ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ
Μέσου μεγέθους και σχηματισμένος από τις απαιτήσεις της εργονομίας και όχι κάποιας «μόδας», ο Ελληνικός Ιχνηλάτης είναι ένας αρχετυπικός ιχνηλάτης-διώκτης που χρησιμοποιεί άριστα την εκλεπτυσμένη του όσφρηση και την υψηλή μέση του ταχύτητα.
Δεν υπάρχουν ακρότητες στην ανατομική δομή και την μορφή του. Αθλητικός, ρωμαλέος, με κανονικές αναλογίες συνδυασμού ταχύτητας & αντοχής, είναι μακρύτερος σε σώμα απ΄ ότι ψηλός, με σφιχτό δέρμα και κοντό τρίχωμα. Δίχρωμος μαυρο-κοκκινωπός (δεν υπάρχουν συγκεκριμένα όρια για τα πυρόχρωμα σημάδια, αλλά το χρώμα πρέπει να είναι ισχυρό και πλούσιο και ο αποχρωματισμός το «ξεθώριασμα» είναι σοβαρό ελάττωμα τύπου, δηλαδή εκφυλιστικό, μειονέκτημα της καθαροαιμίας).
Η κεφαλή είναι ευγενής και αριστοκρατική χωρίς να είναι βαριά ή χονδροειδής.
Τα αυτιά πρέπει να πέφτουν επίπεδα, όχι στριφτά και χωρίς να σχηματίζουν δίπλες, ενώ δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ μικρά, ούτε πολύ μεγάλα, ούτε πολύ βαριά. Η μύτη και τα νύχια είναι μαύρα και η χρωστική πρέπει να είναι έντονη και ισχυρή. Η φυλή έχει κανονικό δάγκωμα (ψαλιδόσχημο ή λαβιδωτό) και τα βλέφαρα πρέπει να εφαρμόζουν καλά, χωρίς σακκούλες ή συστροφές των βλεφάρων. Ο Ελληνικός Ιχνηλάτης έχει ένα ιδιαίτερο, αρμονικό και καμπανιστό ηχόχρωμα φωνής, που είναι δυνατή και ακούγεται πολύ μακριά. Ικανός να καλύπτει μεγάλες αποστάσεις καλπάζοντας και να κυνηγά ανεξάρτητος αν χρειαστεί, ο Ιχνηλάτης μας ξέρει εκ φύσεως να παίρνει πρωτοβουλία και να την χρησιμοποιεί. Αυτή η εγγενής τάση συμπεριφοράς σημαίνει ότι η φυλή δεν είναι η πιο εύκολη στην καθοδήγηση αλλά ότι έχει έναν απαιτητικό και ισχυρό χαρακτήρα, είναι πεισμώδης στη νεότητά της και αργεί να ωριμάσει.
Ο Ελληνικός Ιχνηλάτης είναι ένας σκύλος που δεν ποδηγετείται, αλλά σμιλεύεται. Ο τραχύς χειρισμός τον σπρώχνει στην ανταρσία και την ανυπακοή, όπως και η έλλειψη αμοιβαίας εμπιστοσύνης που οδηγεί ομαλά στην ιεράρχησή του. Απαιτεί υπομονή, ψυχραιμία, προσεκτική καθοδήγηση, ήρεμη πειθώ και κατανόηση. Με αυτά τα ψυχολογικά εργαλεία, η φυλή ανθίζει ωριμάζοντας στην εξοχότερη όλων και κάνει όλες της άλλες να δείχνουν ασήμαντες.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ
Γενναίος, εξωστρεφής, ευφυής, εύστροφος, με αστραπιαίες αντιδράσεις, νευρώδης, ορμητικός, πείσμων, ορισμένες φορές ανυπόμονος και επαναστατικός, αυτός είναι ο ελληνικός σκύλος. Παθιασμένος κυνηγός, φλογερός σε ταμπεραμέντο, «σπίρτο» στο πνεύμα, ακατάβλητος, μαχητικός, εκδηλωτικός, συχνότατα κυριαρχικός αλλά ουδέποτε κακός και ύπουλος αν είναι γνήσιος και καλοανατεθραμμένος, ο Ελληνικός Ιχνηλάτης είναι ζώο φιλικό, με ευχάριστη διάθεση, ζωηράδα και έντονα ένστικτα. Φυσική φυλή που λατρεύει την ελευθερία και τους ανοικτούς ορίζοντες, χρειάζεται έμπειρο χειρισμό. Σίγουρα όχι καλή επιλογή για το διαμέρισμα, αλλά αν έχει την άσκηση και εκτόνωση που χρειάζεται οι τρόποι του είναι εξαίρετοι. Αν και δεν είναι φύλακας επ' ουδενί, δεν του λείπει η αίσθηση ζωτικού χώρου και θα γαυγίσει σε κάθε προσέγγιση στην περιοχή του, ενώ θα καταδιώξει αλύπητα κάθε επιβλαβή εισβολέα (αλλά και τη γάτα του γείτονα, αν είναι απερίσκεπτη!). Ορισμένοι επιβήτορες είναι απρόθυμοι να συνεργαστούν με άλλα αρσενικά ή να τα δεχτούν στο χώρο τους και γενικά η φυλή αποδίδει περισσότερο σε μικρές αγέλες των δύο-τριών ατόμων που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους. Όταν ο κύριός του είναι παρών, ο Ελληνικός ιχνηλάτης είναι ένας κοινωνικός, χαρούμενος και παιχνιδιάρης σκύλος που κουνά ακατάπαυστα την ουρά του και συμβιώνει ειρηνικά με όλα τα πλάσματα του σπιτιού του, ιδιαίτερα τα παιδιά.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Το ύψος της φυλής κυμαίνεται μεταξύ 47-55 εκατοστά στο ακρώμιο. Τα ζώα πρέπει να είναι μυώδη, σε καλή φυσική κατάσταση, γυμνασμένα και φροντισμένα, ούτε αδύνατα ούτε παχύσαρκα. Για περισσότερες πληροφορίες, ενημέρωση για εκδηλώσεις, εκτροφείς και γέννες, αλλά και για το πώς μπορείτε να γίνετε μέλη και να ενισχύσετε την προσπάθεια προστασίας, βελτίωσης και ανάπτυξης της εθνικής μας αυτής φυλής, ελάτε σε επαφή με τον Όμιλο Φίλων Ελληνικού Ιχνηλάτη , ταχ/κή δ/ση Μενελάου 46, Νέο Ηράκλειο, Αθήνα 141 22, τηλ. 210-2810376 , φαξ 210-2846135.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Kείμενο: Μαρία Γκινάλα
(τακτικό μέλος Ο.Φ.Ε.Ι)
F.C.I
ΕΠΑΝΩ-UP