Ο φασιανός δεν είναι πέρδικα για να κάνει σπίτι και καταφύγιο τα κατσάβραχα, ή τα δάση ή τα χωράφια ή όπου τέλος πάντων βρεθεί σπαρμένη. Αυτός θέλει μόνο παλάτια ειδικού τύπου.
Βαλτόδασα με πυκνά δέντρα, που τα κάνουν πυκνότερα οι αναρριχητικοί θάμνοι, βάτοι, αρκουδόβατοι, αγράμπελες κλπ.
Τα δάση αυτά να έχουν μορφή ζούγκλας, αλλά γύρω τους ν' απλώνονται καλλιεργημένοι χώροι, σταροχώραφα κλπ.
Στα χωράφια βόσκει ο φασιανός, τα κοντινά με το δάσος του και μόλις μυριστεί κίνδυνο σέρνεται σαν πέρδικα ακριβός και καταφεύγει σ' αυτό.
Μέσα στο δάσος δεν βόσκει. Δεν είναι κουνάβι ή αηδόνι να χαίρεται τους σκιερούς και σκοτεινούς σύθαμνους χώρους. Το έχει για καταφύγιο, ορμητήριο και κοιτώνα του.
Εκεί κουρνιάζει σαν τις κότες, ψηλά στα κλαδιά των δέντρων, που θα ναι σκεπασμένα με περικοκλάδες.
Από εκεί τα φασιανοκοκκόρια κάνουν τον κόκορα και οι φαζάνες κακαρίζουν, αλλά οι συνεντεύξεις και τα συνοικέσια, στα γύρω χωράφια, που σούρτα φέρτα ταχουνε με το καταφύγιο τους.
Ζωή ίσια, στρωτή, στερεότυπη. Ακούς τα κοκόρια που λαλούν πρωί βράδυ από την ίδια πυκνούρα των ψηλών δέντρων της ζούγκλας τους.
Ακούς τα φτερουγίσματα τους, όταν προσγειώνονται από ψηλά στη γη, για να πάρουν το μονοπάτι τους για τις κυλίστρες ή τα βοσκοτόπια τους στα χωράφια. Ακούς τους καυγάδες των μικρών και τα μαλώματα της μάνας για να τα βάζει σε τάξη. Τίποτα κρυφό και μυστηριώδες. Περιστέρια και κότες της αυλής είναι οι φασιανοί και όρεξη να χεις να τους παρακολουθήσεις.
Μπορείς ακόμα να τους καλέσεις και σε γενική συνέλευση. Αυτό έκαναν οι χωρικοί όταν είχαμε φασιανούς.
Σκορπούσαν σιτάρι σε γραμμή από το καταφύγιο τους προς τα χωράφια και τα χαζά πουλιά ορμούσαν και το μάζευαν προχωρώντας προς το μέρος που τους καλούσε ο χωρικός με τις παγίδες, τα αγκίστρια, τις θηλιές ή με τις βροντές του.
Κουβάρια γινόντουσαν εκεί σ' ένα αλωνάκι, που σκορπούσε πυκνούς τους σπόρους ο δολοφόνος, για να τους σηκώσει όλους μαζί μ' ένα σμπάρο! Και που θα' φευγαν όσοι γλίτωναν.
Πάλι στη ζούγκλα τους, ώσπου να ξεθαρρέψουν και να συρθούν πάλι στα ξέφωτα.
Αυτό φυσικά τους αφάνισε. Ύστερα μεσολάβησε και ο σκύλος του κυνηγού, που τους ξετρύπωνε, όταν απόμεναν τρυπωμένοι στους περιφερειακούς από το καταφύγιο τους θάμνους ή τις καλαμποκιές και οι εκχερσώσεις των καμπόδασων αυτών (της λιμνοθάλασσας του Πορτολάγου, του Κοτζά Ορμάν του Νέστου, της Κουλούρας, του Γιδά, της λίμνης των Γιαννιτσών, του Πλαταμώνα, της λίμνης της Κερκίνης, Πορόϊα, Μανδράκι, Μουριές, Κουρί, Αλεξανδρουπόλεως κλπ).
Ο φασιανός δεν ήταν θήραμα για να σταθεί με τέτοιες αδυναμίες και τέτοιες πονηράδες του ανθρώπου. Και τα καταφύγια του αν δεν τα ξήλωναν οι άνθρωποι, πάλι η μοίρα του δεν θ' άλλαζε, εφόσον το καταφύγιο του ήταν μόνο για ύπνο και όχι για βοσκή.
Έπειτα, η απόδραση του από τον κίνδυνο τη φέρμα λ.χ του σκύλου ήταν η πιο ανόητη και παιδαριώδης.
Ανόητη, γιατί προτιμά το πέταγμα και όχι το τρέξιμο τύπου πέρδικας και λαγού, που δεν υστερεί και παιδαριώδης, γιατί τινάζεται κατακόρυφα, σαν ρουκέτα από μπροστά σου και ύστερα στρώνει οριζόντια και δίνει στον κυνηγό ευκολία τουφεκίσματος, όταν εννοείται αποκτήσει κι αυτός κάποια ψυχραιμία και επιδεξιότητα. Και την αποκτά ο τελευταίος με την άσκηση του στους δίσκους, γιατί το φασιανο κυνήγι και οι δίσκοι των μηχανών, πολύ σαγηνεύουν, όσο σε κανένα άλλο κυνήγι.
Τα πονηρότερα θηράματα, που δεν διαθέτουν απόμερα καταφύγια, στην Πίνδο, και ο φασιανός αφού δεν μπορεί να ζήσει σ' αυτήν και δεν έχει τρόπους απόδρασης απίθανους και τρομαχτικούς, καταβλήθηκαν από τον άνθρωπο.
Οι φασιανοί τι οχυρό είχαν να υποστηρίξουν; Παραδόθηκαν με τσακισμένα φτερά και «αιωνία τους η μνήμη!».
Τα φασιανοτροφεία, δεν πρόκειται να τους αναστήσουν! θα μας προμηθεύσουν για την αυλή και το περιβόλι μας κανένα ζευγάρι για να το βαράμε με σφεντόνες ή αεροβόλα και διάφορα «πατλαγκούτσια» (βροντάρια), διότι βαλτόδασα, σαν το Κοτζά Ορμάν, το Κολουτέϊ των Γιαννιτσών και των Ποροϊων, δεν μπορούν να μας προμηθεύσουν.
Και εμείς θέλουμε το κυνήγι φυσικό και ελεύθερο και όχι λαγούς με πεδίκλες και πέρδικες στο κοτέτσι.
Όταν αφανίσεις τα φυσικά στέκια, καταφύγια και ορμητήρια των θηραμάτων, τα εξουδετέρωσες και σου είναι δούλοι και αιχμάλωτοι, είναι για κλάμα και όχι για σκοτωμό.
θα μου επιτρέψετε να προσθέσω κάτι, λιγάκι έξω από το θέμα, περί φασιανοτροφίας.
Η περίλαμπρη και μαγευτική μας χώρα, που έγινε και αιτία να έρθει στην Ευρώπη ο φασιανός, είναι υπέροχος τόπος για να εγκατασταθεί μονίμως και σε καταπληκτική αφθονία ο φασιανός.
Υπήρχε, άφθονος στα παλιά χρόνια, γιατί είχαμε καμπόδασα πυκνά και η θηλιά ή η παγίδα ή η σαΐτα, δεν μπορούσαν να τον εξοντώσουν.
Τον εξόντωσαν οι αποψιλώσεις οι εγγειοβελιιώσεις και τα σκάγια, διότι εύκολα σκοτώνεται και εύκολα ανακαλύπτεται. Είναι εύκολο το κυνήγι του. Τα τελευταία αν δεν υπήρχαν, ο φασιανός θα ζούσε μεγαλοπρεπώς, όπως και είναι μεγαλοπρεπής.
Αυτά τον ρημάζουν. Αλλιώς και δίχως πυκνόδασα με βάτα και περικοκλάδες και τα χαρίσματα του αδιείσδυτου καταφυγίου, θα βασίλευε στους κάμπους με αραιές συστάδες δέντρων, όπως είναι σήμερα οι τεχνητοί λευκιώνες ή ένας ελαιώνας ή χωράφια με βαμβακιές και καλαμπόκι.
Η προτίμηση του στο θεόπυκνο, με μορφή ζούγκλας, δάσος, οφείλεται στην ανάγκη της αυτοπροστασίας του από τους εχθρούς του. Αν αυτοί έλειπαν, θα ζούσε σαν τα τσίλια και στο θεσσαλικό κάμπο ακόμα, αρκεί να είχε νερό και ένα δεντρί για να κουρνιάσει τη νύχτα.
Αν του εξασφαλίσουμε την προστασία, θα καλοζήσει και θα μας ενθουσιάσει και θα μπαίνει και στις αυλές μας.
Έχω μια πείρα τέτοια με τα θηράματα κατά την κατοχή που δεν τα κυνηγήσαμε 3-5 χρόνια. Είδα λαγούς στα σοκάκια των χωριών, πέρδικες στα κεραμίδια και «αλεπού στο παζάρι».
Γιατί για να ξέρεις τα χελιδόνια κάθονται κάτω από τη στέγη και οι πελαργοί στους μπατζάδες της Λαμίας.
Χρειάζεται προστασία ασφάλεια ακυνηγεσία ο φασιανός και όταν αυτά εξασφαλιστούν, θα ζωντανέψει η ύπαιθρος από την παρουσία του, αν εννοείται διασπείρουμε ζευγάρια στους κατάλληλους χώρους.
Τους χώρους αυτούς χωρίζω σε δύο κατηγορίες:
α) χώροι που ο φασιανός θα διαβιεί ως «καλλωπιστικό» και διακοσμητικό θήραμα, που θα παρηγορεί τους κυνηγούς και θα απαγορεύεται απολύτως το κυνήγι του, εκτός αν πληθύνει επικίνδυνα, οπότε θα επιτρέπεται το κυνήγι του για ορισμένα κομμάτια, στους κυνηγούς της περιοχής εκείνης αποκλειστικά. Τότε θα φιλοτιμηθούν οι κυνηγοί και θα τους διαφυλάξουν.
Τέτοιοι τόποι υπάρχουν παντού, από το δικό μας εδώ Ορμένιο ως την Σητεία. Και συγκεκριμένα είναι οι παραποτάμιες κοιλάδες και λαγκαδιές των μικρών ποταμών (Λαδών, Ευρώτας, Μόρνος, Καλαμάς, Άραθος, Πηνειός, Κηφισσός, Λουδίας, Γαλλικός, Αγγίτης, Μυλοπόταμος, Λούρος κλπ.) όπου υπάρχουν φυτείες από λεύκες, ιτιές και πλατάνια, λιβαδότοποι και χωράφια.
Όμοιοι χώροι είναι και οι μικροί βαλτότοποι με δέντρα και παραλίμνιες εκτάσεις των λιμνών της Μακεδονίας και άλλοι μικρότεροι στα νησιά, όπως ο κάμπος της Βασιλικής, της Λευκάδος ή στη Στερεά, εκτάσεις της Κωπαϊδας και στο Ξηρόμερο, ο βαλτότοποςτου Παλιάμπελου, Πέτρας κλπ.
Ανάλογα με την έκταση των τόπων αυτών και την επίβλεψη και διαφύλαξη των φασιανών, θ' αναπτυχθεί τι είδος αυτό και θα ικανοποιήσει οπωσδήποτε τους κυνηγούς.
β) χώροι πρώτης κατηγορίας, που είναι δυνατό ν' αναπτυχθούν οι φασιανοί και να μετατραπούν σε θαυμάσια κυνηγοτόπια, όπου το κυνήγι των φασιανών θα επιτρέπεται για όλους τους κυνηγούς, σε καθορισμένη εποχή και για ορισμένο αριθμό κυνηγών, η πατρίδα μας διαθέτει πολλούς και αν το θελήσουμε, θα λύσουμε το μεγαλύτερο θέμα της κυνηγετικής μας δυσπραγίας.
θα ονομάσω τους κυριότερους και ας βρεθούν άνθρωποι δυναμικοί και σωτήρες να τους αξιοποιήσουν:
- 1. Η πανάρχαια περιοχή του ποταμού Άρδα τεραστίας εκτάσεως, με βαλτότοπους δεντροφυτευμένους (ιτιές, λευκές, μουριές, φτελιές, καρυδιές) και χωράφια.
- 2. Πολλές περιοχές του ποταμού
Έβρου και ειδικότερα: περιοχές Νέας Βύσσας, Σαγήνης, Σοφικού, Διδυμότειχου, (Ερυθροπόταμος) Λαβάρων,
Κορνοφωλιάς, Τυχερού, Κήπων, Πόρου, Γκιαούρ Ανχά.
- 3. Η παρόχθια περιοχή της Λιμνοθάλασσας του Πορτολάγου (Ίασμος, Πολύανθος, Σάλπη, Κουτσό, Πολύσιτος), που παλαιότερα έβραζε από φασιανούς και τους βλέπανε πάνω από
το τραίνο.
- 4. Το Κοτζά Ορμάν της Χρυσούπολης, που διατηρεί και σήμερα κάμποσα ζευγάρια φασιανών στις εκβολέςτου Νέστου.
- 5. Η κοιλάδα του Νέστου στα σημεία που ευρύνεται και σχηματίζει
απλωσιές με δέντρα (Λιβερά - Σταυρούπολη - Παρανέστιο). Και εδώ κάποτε υπήρχαν φασιανοί.
- 6. Οι χώροι ανάμεσα στην Σιδηρ. Γραμμή και στη Λίμνη της Κερκίνης (Ροδόπολη, Μανδράκι, Μουριές, Α κριτοχώρι) που και άλλοτε υπήρχαν φασιανοτόπια.
- Iδανική περιοχή για δημιουργία μεγάλων φασιανότοπων είναι ο τεράστιος χώρος, απέναντι από τη θεσσαλονίκη, οι εκβολές του Βαρδάρη και Αλιάκμωνα.
Από τη Σίνδο, Χαλάστρα, Νέα Μαλγάρα, το Αιγίνιο κτλ. ως την Τούσλα (Αλυκή Αικατερίνης) ανάμεσα στ' αναχώματα και τους ρυζώνες και λευκιώνες, στο χάος εκείνο το άδεντρο προς τον Θερμαϊκό κόλπο, γίνονται, αν φυτευτούν δέντρα και μείνει ελεύθερος χώρος για τους φασιανούς, υπέροχα φασιανοτόπια για να ικανοποιούν χιλιάδες κυνηγών.
Προπολεμικά εξάλλου, βορειότερα απ' τους χώρους αυτούς, στην Κοιλούρα και το Γιδά, είχαμε φασιανούς.
- Οι τόποι απ' το Λιτόχωρο, τον Πλαταμώνα ως τον Πυργετό, προς τη θάλασσα και τις εκβολές του Πηνειού, ήταν άλλοτε φασιανοτόπια και μπορεί να ξαναγίνουν.
- Η θαυμάσια κοιλάδα του Σπερχειού, μήκος 40 και παραπάνω χιλιομέτρων απ' το Λιανοκλάδι, Ζηλευτό,Σπερχειάδα, Μακρακώμη, ως τα πόδια του Τυμφρηστού είναι τόποι ιδανικοί για φασιανούς και κλαίνε ζητώντας την εγκατάσταση του.
- Τόποι γύρω από το Αγρίνιο στις κοιλάδες των ποταμών (Αχελώος, Εύοινος, Μόρνος) οι λίμνες που αποξηραίνονται κλπ. προσκαλούν τους φασιανούς. Ας μας συγκινήσουν οι φωνές τους.
Το Αγρίνιο εξάλλου στην Δυτική Ελλάδα και η Αλεξανδρούπολη στην Ανατολική, θεωρώ προνομιούχους τόπους για την ανάπτυξη των θηραμάτων παντός είδους. Πουθενά αλλού στην πατρίδα μας δεν υπάρχουν κυνηγότοποι τέτοιοι σαν αυτούς τους δύο και όποιος θέλει να ξεκινήσει για να μελετήσει τον λόγο που αδειάζουν από κυνήγια και τις αιτίες του κακού, απ' αυτούς πρέπει να ξεκινήσει.
Η φύση χάρισε στην πέρδικα μας πολλά φυσικά αγαθά, αλλά η κακομοιριά μας δεν μας άφησε να τα αξιοποιήσουμε. Μπορεί να' μαστέ έξυπνοι άνθρωποι και παλικάρια για να χύνουμε το αίμα μας στα «πεδία των μαχών», να συλλαμβάνουμε ιδέες και να μας τις κλέβουν άλλοι, όμως ο πρακτικός νους μας λείπει και η νοικοκυροσύνη με τα απλά μέσα. Η μεμψιμοιρία μας κατατρώει και η σοφιστική στροφή των πραγμάτων, ότι ο τάδε και ο τάδε φταίει, ενώ αλληλέγγυα έχουμε όλοι μας ευθύνη.
Δεν είμαι ονειροπόλος, ούτε και προτείνω παράλογα και ουτοπίες. Προβάλλω θέματα για την σωτηρία μας και για την κοινή ωφέλεια και την κρατική οικονομία, απλά, πρακτικά που με λίγο ρεαλισμό γίνονται.
Οι παππούδες μας ανέβαζαν στους Παρθενώνες δίχως γερανούς, ογκολίθους δέκα τόνων και έκαναν τριήρεις χωρίς καρφιά. Τους πέρασε από την ιδέα να προσθέσουν στην κορυφή του Ολύμπου και τον Κίσσαβο, εμείς σήμερα επίσης ξηραίνουμε λίμνες, τρυπάμε βουνά, τιθασεύουμε τον Μέγδοβα και τον Αχελώο και αφαλατίζουμε το νερό της Θάλασσας για να το πίνουμε. Δε μπορούμε τάχα να περισώσουμε τα θηράματα και ν' αναπτύξουμε την φασιανοτροφία, που ως χθες την είχαμε και την καταστρέψαμε;
Τρομερές οι αντινομίες και αντιφάσεις!
θα μου πείτε ότι τα ρύζια της Χαλάστρας είναι σπουδαιότερα από τα κυνήγια. Μα εμείς δε λέμε να μη σπέρνουν ρύζια και σιτάρια; Λέμε ότι υπάρχουν χώροι για κυνήγια έρημοι, άγονοι, απέραντοι, πολλοί, άχρηστοι κλπ. που μπορούσε να είναι παράδεισοι θηραμάτων και δεν έγιναν τέτοιοι από την περιβόητη αδιαφορία μας ή μεμψιμοιρία μας.
Φταίει βέβαια και το κράτος, που δεν υπολόγισε τα οικονομικά οφέλη που προσφέρει στο δημόσιο η κυνηγεσία, αλλά κράτος ποιο είναι. Είναι μήπως ξένος παράγοντας ,kράτος είμαστε εμείς, όλοι οι Έλληνες. Ποιόν να κατηγορήσουμε; Τους ίδιους μας τους αυτούς!
Και όμως διατίθενται σήμερα εκατομμύρια για αξιοποιήσει δασών, ελών, μελέτες αρμοδίων γεωπόνων, δασολόγων, εδαφολόγων.
Μοιράζονται δάση και χωράφια στους ακτήμονες. Εμάς μας φτάνουν τα κατσάβραχα για ν' αναπτυχθεί η πέρδικα, αλλά δεν έχουμε τον σπορέα και τον φύλακα της.
Οι φασιανοί, αν μεταμοσχευτούν στα παραπάνω που κατονόμασα μέρη δεν θα βλάψουν κανέναν. Απεναντίας θα δημιουργήσουν πολλά αγαθά. Στο κάτω κάτω ας φάνε και λίγες καλαμποκιές που κάνουν καλαμπόκια για τα γουρούνια. Έχουμε κι εμείς μεγαλύτερο δικαίωμα απ' αυτά, αλλά πρέπει να κινηθούμε, να φωνάξουμε και προπάντων να κουνήσουμε λιγάκι και τα χέρια, να ιδρώσουμε λιγάκι και αν χρειαστεί κάτι απ' τη τσέπη μας, να το δώσουμε. Αλλιώς θα γίνουμε και εμείς φασιανοί των παλιών φασιανότοπων.
Συμπέρασμα: Να σταματήσουν οι κλάψες και τα φτωχοπροδρομικά μοιρολόγια. Το θήραμα δεν χάθηκε από την πατρίδα. Τα τσακάλια, λύκοι, αλεπούδες και κοράκια θα μας φάνε. Τα ευγενή θηράματα κρατιούνται μετά δόντια και τα νύχια. Δεν επήλθε η συντέλεια τους.
Υπάρχουν και έχουν ζωτικότητα για να πληθύνουν. Ζητάνε μονάχα προστασία και περιορισμό της ασυδοσίας και κραιπάλης των εχθρών τους, φτερωτών, τριχωτών και δίποδων. Όχι φασιανοί απ' την Ουγγαρία!
Έχουμε θεσπέσια φασιανοτόπια και στο χέρι μας είναι να τα εμπλουτίσουμε και να τα αναστήσουμε.
Ανυπολόγιστες είναι οι δυνατότητες. Μελέτες και ριζοσπαστικές αποφάσεις χρειάζονται και πρέπει να γίνουν, αν είμαστε άνθρωποι γνωστικοί και αποφασιστικοί.
A Ποιμενίδης
.jpg
)
ΕΠΑΝΩ-UP
© Giorgio Peppas
|
Initial
Back