Δρ. Κική Κατή
Τι είναι οι οικολογικές οργανώσεις; Σκοτεινά κυκλώματα, καπηλευτές του δημοσίου και ευρωπαϊκού χρήματος, μπουλούκια μαλλιάδων, αριστερίζοντες, απελευθερωτές φιδιών και αρκούδων, διαπλεκόμενοι, οικολογούντες και θεωρητικολόγοι της πρωτεύουσας ή ακραίοι "άσχετοι" που κυνηγούν τους κατοίκους της υπαίθρου μακριά από τον τόπο τους;
Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα του "ότι δηλώνεις είσαι" κάποιοι άνθρωποι που ουδεμία σχέση έχουν με τους νόμους της φύσης και έχουν αποξενωθεί πλήρως στη ζωή της πρωτεύουσας δηλώνουν από άγνοια ή μόδα "οικολόγοι", όπως άλλωστε δηλώνουν και οι φίλοι κυνηγοί ως ένδειξη της αγάπης τους για το θήραμα...
Είναι αλήθεια επίσης ότι οι περισσότερες οικολογικές οργανώσεις έχουν πιο ανθρωποκεντρικά πεδία δράσης όπως η αειφόρος ανάπτυξη, η χωροταξία του αστικού περιβάλλοντος, η ανακύκλωση κτλ, τα οποία είναι μεν πολύ σημαντικά στο αστικό γίγνεσθαι, αλλά φαντάζουν ήσσονος σημασίας για τους κατοίκους των χωριών, οι οποίοι είναι και οι πραγματικοί "διαχειριστές" της Ελληνικής άγριας ζωής και φύσης στην πράξη (καλλιέργεια γης, κτηνοτροφία, δασοπονία, κυνήγι).
Είναι ακόμη αλήθεια ότι η πανανθρώπινη αξία της οικολογίας και της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και του Ανθρώπου δεν χωράει και δεν πρέπει να χωράει σε κόμματα.
Είναι τέλος αλήθεια ότι οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων με οικολογικές ευαισθησίες δεν φαίνεται να μιλούν την ίδια γλώσσα με τους αντίστοιχους των μικρών επαρχιακών πόλεων και χωριών, γιατί απλά τους απασχολούν πολύ διαφορετικά περιβαλλοντικά προβλήματα.
Για παράδειγμα, κανέναν κάτοικο της υπαίθρου δεν απασχολεί το θέμα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και το μποτιλιάρισμα της πρωτεύουσας, και καμία τοπική ΜΚΠΟ δεν ασχολείται με τους χώρους πρασίνου της Αθήνας. Αντίθετα, καμία σοβαρή κι οργανωμένη πρωτοβουλία δεν υφίσταται από το σύνολο των μεγάλων ΜΚΠΟ με έδρα την Αθήνα για την ύπαρξη διαχείρισης του θηραματικού πλούτου της Ελλάδας, το οποίο αποτελεί και το μείζον πρόβλημα της Ελλάδας στο επίπεδο της άγριας ζωής.
Είναι απλά θέμα πολύ χαμηλά στις "αστικές" τους προτεραιότητες.
Παρά τα παραπάνω θέματα και διαφορές που είναι φυσικό να υπάρχουν, οι σκοτεινοί και ποταποί ορισμοί του οικολογικού χώρου είναι στο σύνολό τους ψευδείς και υποκινούμενοι από συγκεκριμένα συμφέροντα, τα οποία όπως αντιλαμβάνομαι από τα τοπικά ΜΜΕ της Ηπείρου είναι κυρίως κυνηγετικής φύσεως. Αποτέλεσμα είναι η άρνηση και η επιθετικότητα στους οικολόγους από όλους σχεδόν τους κατοίκους των χωριών της Ηπείρου που γνωρίζω, χωρίς την ύπαρξη ξεκάθαρης γνώσης ορισμού της οικολογίας.
Ο ορισμός των οικολογικών οργανώσεων είναι διαφορετικός για την ελληνική πολιτεία, όπως εκφράστηκε από το ΥΠ.Ε.ΧΩ.ΔΕ. (Απρίλιος 1998): "Βασικοί πρωταγωνιστές του εθνικού σχεδιασμού για ουσιαστική ανταπόκριση στις αρχές του Ρίο ΄92 αλλά και του 5ου Προγράμματος Δράσης της Ε.Ε για το Περιβάλλον, είναι, αυτονόητα, αφ' ενός οι περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένοι πολίτες, αφ 'ετέρου μία από τις πιο προωθημένες μορφές συλλογικής έκφρασής τους οι Μη Κυβερνητικές Περιβαλλοντικές και Οικολογικές Οργανώσεις (M.Κ.Π.Ο). Οι M.Κ.Π.Ο, με πανελλήνια, τοπική ή και διεθνή εμβέλεια και δράση, συμβάλλουν αποφασιστικά στην καλύτερη διαχείριση του Περιβάλλοντος και στη μεγιστοποίηση των συναφών πρωτοβουλιών όλων μας. Οι στόχοι τους, βέβαια, είναι σαφείς και όχι άλλοι από την προστασία, διατήρηση και ανάδειξη του οικολογικού και πολιτισμικού αποθέματος της χώρας".
Αναφέρω 6 σημεία που διέπουν και χαρακτηρίζουν τη δομή, λειτουργία και το πνεύμα δράσης των τοπικών οικολογικών - περιβαλλοντικών οργανώσεων της Ηπείρου, από τη συμμετοχή μου σε αυτές, και φαντάζομαι και των υπόλοιπων ΜΚΠΟ:
1. Ο στόχος. Η ευαισθησία και η αντίδραση στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και της καταστροφής του περιβάλλοντος είναι ο βασικός λόγος ύπαρξης. Απώτερο χρέος είναι ο συνειδητός αγώνας για τη διατήρηση της ζωής και της φύσης.
2. Η ανεξαρτησία. Ο όρος μη κυβερνητική οργάνωση δεν σημαίνει οργάνωση κατά της κυβέρνησης ή παρακράτος. Σημαίνει πως οι πολίτες αποφασίζουν, μη επηρεαζόμενοι από κομματικές γραμμές, ή οποιαδήποτε οικονομικά ή άλλα συμφέροντα. Κάθε απόφαση παίρνεται δημοκρατικά, κατά περίπτωση, με γνώμονα την προστασία της φύσης.
3. Η αυτοχρηματοδότηση. Οι πόροι είναι αποκλειστικά από τη συνειδητή οικονομική υποστήριξη των πολιτών.
4. Το "μη κέρδος". Κανένα μέλος της οικολογικής οργάνωσης ούτε η ίδια η οργάνωση δεν βγάζει ή καταχράται χρήματα. Στο τέλος κάθε έτους, υπάρχει ισολογισμός μεταξύ των εσόδων της οργάνωσης και των εξόδων της.
5. Εθελοντισμός. Η "θυσία" χρόνου και χρήματος είναι ο μοχλός κίνησης όλων. Οι ΜΚΠΟ είναι ομάδες πολιτών ανοιχτές σε κάθε πολίτη που θέλει να υποστηρίξει αυτήν την πρωτοβουλία.
6. Η νομιμότητα. Κάθε δράση είναι καθ' όλα νόμιμη. Στις δράσεις συμπεριλαμβάνονται (α) προστασία των δασών από φωτιές (εθελοντική πυρόσβεση και πυρασφάλεια) (β) περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση μαθητών και πολιτών, (γ) προώθηση της έρευνας επί της βιοποικιλότητας, για εξαγωγή χρήσιμων διαχειριστικών πορισμάτων, (δ) καταγγελίες και δημοσιοποιήσεις παρανομιών κατά του φυσικού περιβάλλοντος στις αρμόδιες αρχές (Υπουργεία, Δασαρχεία κτλ), ώστε αυτές να προβούν στις ανάλογες ενέργειες με βάση τη δικαιοδοσία που τους δίνει ο Νόμος.
Πιστεύω πως θα πρέπει να υπερβούμε τα όρια του μικροκόσμου μας, τη μικρή μας καθημερινότητα, και τα ατέλειωτα προβλήματα που μας κρατούν πάντα "μακριά" από τους "άλλους" που δρουν. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι το θέμα της οικολογικής κρίσης, της απώλειας βιοποικιλότητας σε όλα τα επίπεδα, και οι απρόβλεπτες συνέπειες αυτών, θα αποτελέσουν αργά ή γρήγορα "καθημερινό πρόβλημα". Δεν είναι εικασίες, ούτε καταστροφολογία.
Η υπάρχουσα επιστημονική τεκμηρίωση και οι συνεπαγόμενες προβλέψεις από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα γνωμοδοτούν υπέρ ριζικών πολιτικών αποφάσεων προστασίας του βιολογικού και οικολογικού κεφαλαίου του πλανήτη μας, της χώρας μας και της περιοχής μας, προτού αυτές μας επιβληθούν βίαια από τους μηχανισμούς ανάδρασης του φυσικού οικοσυστήματος.
Δεν είναι υπεύθυνοι ούτε οι "πολιτικοί" ούτε οι "άλλοι", ούτε οι "οικολόγοι" για τα όσα έπονται. Οι ευθύνες είναι κοινές, η χωρική κλίμακα αλλάζει. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για τα όσα κάνουμε και κυρίως για τα όσα ΔΕΝ κάνουμε.
Μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, είμαστε υποχρεωμένοι να αποφασίσουμε με θάρρος, γνώση και σοβαρότητα τοπικά. Και είναι αλήθεια ότι οι απρόσωπες αποφάσεις παίρνονται εύκολα, αλλά η τοπική λήψη και πραγμάτωση αποφάσεων θέλει φωτισμένα, διορατικά μυαλά, θάρρος και δύναμη.
Το ηθικό μας χρέος δεν μπορεί πια να περιορίζεται μόνο στην "οικονομική τακτοποίηση των παιδιών" αλλά και στην εξασφάλιση της ποιότητας ζωής τους αν όχι της ίδιας τους της ζωής σε μακροχρόνια βάση.
Πηγή :
http://www.oikologos.gr/News2006/0315.html
Initial
Back
