Οι Ελεγχόμενες Κυνηγετικές Περιοχές (Ε.Κ.Π.)
!
Του Γιώργου Πετράκη
Πηγή : Περιοδικό Κυνηγεσία και Κυνοφιλία
Ακούγοντας η πλειοψηφία των κυνηγών τον όρο ελεγχόμενη κυνηγετική περιοχή (Ε.Κ.Π.) ή ρεζέρβα, σίγουρα αισθάνεται κάπως συγκεχυμένα συναισθήματα. Και μόνο το άκουσμα του όρου ελεγχόμενη ή ρεζέρβα, ηχεί περίεργα, ειδικά στις πιο μεγάλες ηλικίες των κυνηγετικών γενεών, που έχουν μάθει από τους παππούδες τους να κυνηγούν ελεύθερα μεν, αλλά συνειδητά.
Οι Ε.Κ.Π. ή ρεζέρβες είναι ιδιωτικές, αλλά και κρατικές. Και στις δύο περιπτώσεις η ύπαρξή τους οφείλεται στην επιδίωξη κέρδους αυτού που τις εκμεταλλεύεται.
Αναμφίβολα μα καλά οργανωμένη Ε.Κ.Π., με προσαρμοσμένα στο περιβάλλον θηράματα εκτροφής, είναι πολύ αποτελεσματική στο να εκπαιδεύσει κάποιος τα κυνηγόσκυλά του, ειδικά αυτά που έχουν μικρή ηλικία. Στις Ε.Κ.Π. σίγουρα μπορείς να κυνηγήσεις θηράματα που δεν βρίσκεις στους ελεύθερους κυνηγότοπους, επειδή για διάφορους λόγους δεν έχουν εξαπλωθεί, όπως ο φασιανός αλλά και επειδή απαγορεύονται, όπως το ελάφι. Επίσης μπορούν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κυνηγοί, να συναντήσουν αρκετά θηράματα, εύκολα και χωρίς μεγάλη δυσκολία να τα θηρεύσουν. Όλα αυτά βέβαια έχουν το οικονομικό τους κόστος και κυρίως, το κόστος αγοράς καθενός θηράματος. Υπάρχει όμως δυστυχώς και το ζήτημα των μην καλά οργανωμένων Ε.Κ.Π. ή ρεζερβών.
Αν εξαιρέσει όμως κάποιος τους ανωτέρω λόγους και κυρίως, διαισθανόμενος ότι όλες οι Ε.Κ.Π. ή ρεζέρβες δεν απευθύνονται σε όλα τα βαλάντια, σίγουρα προβληματίζεται έντονα όταν του θέσεις το ενδεχόμενο ότι οι Ε.Κ.Π. ή ρεζέρβες, μπορεί να γενικευτούν και να επικρατήσουν σε βάρος του ελεύθερου παραδοσιακού κυνηγίου. Ακόμη και κρατικές ρεζέρβες, που εντός των κόλπων τους διατηρούν ενδημικό άγριο θήραμα, δεν είναι τόσο ελκυστικές και δεν μπορούν να συγκριθούν με τη γοητεία του ελεύθερου και του δύσκολου, που προϋποθέτει το ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι, λόγω των ειδικών περιορισμών τους, που συνίστανται κυρίως στην εξαγορά των σκοτωμένων θηραμάτων.
Είναι γνωστό ότι οι κύκνοι λίγο πριν πεθάνουν τραγουδούν. Όταν λοιπόν κι εμείς επιτρέψουμε, οι ιδιωτικές ή κρατικές ελεγχόμενες κυνηγετικές περιοχές ή ρεζέρβες να εξαπλωθούν σε τέτοιο βαθμό, θίγοντας μεγάλη γεωγραφική επιφάνεια του ελεύθερου παραδοσιακού κυνηγίου, τότε θα αναφωνήσουμε ομοθυμαδόν το ελεύθερο κυνήγι πέθανε, ζήτω το ρεζερβοποιημένο κυνήγι! Η διαφορά του ελεύθερου παραδοσιακού κυνηγίου με το κυνήγι της ρεζέρβας είναι η ίδια με αυτή του ελεύθερου και συναισθηματικού έρωτα με τον αγοραίο.
Τον τελευταίο καιρό πυκνώνουν οι απόψεις εκείνων, κυρίως των κρατικοδίκαιων, που θεωρούν ότι οδηγούμαστε ή πρέπει να οδηγηθούμε στις ρεζέρβες. Αυτές οι απόψεις, είτε είναι μεθοδευμένες, είτε οφείλονται σε άγνοια, είτε είναι αποτέλεσμα ενός ηττοπαθούς κλίματος που υπάρχει στα κυνηγετικά δρώμενα.
Οι υπέρμαχοι του θεσμού της ρεζέρβας βλέπουν δυστυχώς τη μία όψη του νομίσματος. Τη δυνατότητα θήρευσης κάθε θηράματος σε ικανοποιητικό επίπεδο. Δεν βλέπουν όμως τον επερχόμενο κυνηγετικό διασυρμό.
1. Ομολογούν:
Α. Την παταγώδη αποτυχία του κράτους να συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος και της θηραματοπανίδας, χωρίς να λαμβάνονται μέτρα βελτίωσης των βιοτόπων και των ενδιαιτημάτων των θηραμάτων.
Β. Την οργανωτική αδυναμία της κρατικής μηχανής να περιφρουρήσει το τεράστιο κεφάλαιο της πανίδας με θετικές πράξεις και όχι μόνο με απαγορεύσεις και περιστολές.
Γ. Την ανάγκη οικονομικών ανταλλαγμάτων σε κάθε στάδιο της θηρευτικής διαδικασίας, δηλαδή η απόκτηση των θηραμάτων πρέπει να κοστολογείται.
Δ. Την επιχειρηματική διάσταση και εκμετάλλευση της τέχνης του θηρεύειν.
Ε. Την άποψη Μέτερνιχ: «δεν υπάρχουν μόνιμοι φίλοι, δεν υπάρχουν μόνιμοι εχθροί, υπάρχουν μόνιμα συμφέροντα».
2. Υπόσχονται:
Α. Μικρούς κυνηγετικούς παραδείσους με πλειάδα θηραμάτων, κυρίως εκτροφής, αρκεί να λειτουργεί ο τιμοκατάλογος.
Β. Άριστους βιότοπους, που θα διαφυλάσσονται με ιδιαίτερη επιμέλεια και θα καλλιεργούνται με φροντίδα, παρέχοντας τα χρειώδη για την συντήρηση και επαύξηση των θηραμάτων (σπορές, κάλυψη, υδροδότηση, παρακολούθηση πληθυσμών).
Γ. Οργάνωση τύπου σύγχρονων ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων
Δ. Παροχές και θηράματα ανάλογα με το κυνηγετικό βαλάντιο.
. Εθελοτυφλούν ή αγνοούν όμως ότι:
Α. Το κυνήγι μεταβαίνει στα χέρια των λίγων και από παλλαϊκό δικαίωμα, γίνεται μεγαλοαστική διάκριση.
Β. Το κυνήγι ελέγχεται πλήρως από το κράτος και μερικούς ιδιώτες.
Γ. Διασπάται η φωνή του απλού κυνηγού, χάνεται η μαζικότητα των Κυνηγετικών Συλλόγων και παύει να υπάρχει η θεσμική πίεση των κυνηγών προς την κρατική εξουσία.
Δ. Ανοίγει διάπλατα ο δρόμος της οικοπεδοποίησης των δασών, της ασέλγειας προς το περιβάλλον και η εξυπηρέτηση κάθε είδους συμφερόντων, αφού η κυνηγετική επιφάνεια είναι βέβαιο ότι θα συρρικνωθεί.
Ε. Σβήνει για πάντα μία αρχέγονη παράδοση και ιστορία αιώνων, αυτή του ελεύθερου παραδοσιακού κυνηγίου.
Είναι γεγονός πως όταν μία ρεζέρβα οργανωθεί σωστά, μπορεί να προσφέρει θηράματα σε ικανοποιητικό βαθμό, όχι όμως προς άμεση κατανάλωση, αλλά προς εγκλιματισμό και μελλοντική θήρευση. Οι περισσότερες σημερινές ρεζέρβες, πλην εξαιρέσεων, παράγουν θηράματα προς άμεση κατανάλωση που μεταφράζεται σε άμεσο κέρδος.
Και εδώ συνίσταται το ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ και αντίδραση κάθε κυνηγού, που δεν τάσσεται υπέρ της γενίκευσης και επικράτησης των ρεζερβών. Από τη μια μεριά το ίδιο το κράτος ή οι ολίγοι ιδιώτες, που πολλές φορές αντικαθιστούν το κράτος, όταν τους το επιτρέπει, βελτιώνουν τους βιότοπους, προετοιμάζουν τις κατάλληλες συνθήκες για την αναπαραγωγή των θηραμάτων, ασκούν γεωργικές εργασίες παρέχοντας τροφή, νερό και κάλυψη για το περιορισμένο και μεμονωμένο περιβάλλον που βρίσκεται η ρεζέρβα.
Από την άλλη μεριά, όταν καλείται το κράτος ή οι ιδιωτικοί φορείς να πράξουν τα ανωτέρω στην ελεύθερη πανελλαδική επιφάνεια, σε συνεργασία με τους κυνηγούς και εκεί που κάθε θήραμα δεν κοστολογείται, τότε δεν υπάρχει ούτε διάθεση, ούτε χρόνος, ούτε πρόγραμμα, ούτε στόχος. Ισχύει δηλαδή η ανακολουθία τα Δασαρχεία και το κράτος να μπορούν να οργανώσουν τις ρεζέρβες, ενώ δεν μπορούν να βελτιώσουν και να προφυλάξουν τους βιότοπους των χώρων ευθύνης τους. Οι ιδιώτες μπορούν να λειτουργήσουν μία ρεζέρβα, ενώ οι κυνηγοί και οι οργανώσεις τους δεν μπορούν. Άλλωστε, στη χώρα μας υπάρχει η ενσυνείδητη εσφαλμένη άποψη ότι, το ζαρκάδι και το ελάφι επιτρέπεται ν’ αναπαραχθεί ώστε να θηρευτεί μόνο σε ρεζέρβα, γιατί δεν υπάρχει η δυνατότητα ν’ αναπαραχθεί και να προστατευτεί αυτό σε ελεύθερους βιότοπους.
Ο κυνηγετικός κόσμος πρέπει αξιωματικά να είναι αντίθετος με την εξάπλωση των ρεζερβών. Οι ρεζέρβες που υπάρχουν, πρέπει να βελτιωθούν και οι προϋποθέσεις για να λειτουργήσει και ιδρυθεί μία ρεζέρβα, πρέπει να είναι συγκεκριμένες και με αυστηρές προδιαγραφές.
Ο κυνηγετικός κόσμος πρέπει να διαφυλάξει και ν’ αγωνιστεί για τα δικαιώματά του.
Πρέπει ν’ αγωνιστεί για την αξιοπρέπειά του.
Πρέπει να γίνει συνείδηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων, ότι αυτά που υπόσχονται οι ρεζέρβες, μπορούν να γίνουν και στους «ελεύθερους» βιότοπους. Αυτή πρέπει να είναι η κυνηγετική μας πυξίδα.
Η υπόσχεση των κυνηγετικών παραδείσων των ρεζερβών, είναι δυστυχώς μία υποκρισία, όχι γιατί πραγματικά δεν μπορούν να γίνουν κυνηγετικοί παράδεισοι, αλλά επειδή πάντοτε προηγείται ο παράδεισος της μεγάλης και ελεύθερης ελληνικής υπαίθρου.
Σ’ αυτή τη γη, όταν κυνηγάμε πρέπει να είμαστε και να αισθανόμαστε «ελεύθεροι».
|
Initial
Back
Με ντουμπλέ «ντουφεκάει» το ελεύθερο κυνήγι (κα Τ Μπιρμπιλη)