Mε παραδέρνει μια αμαρτία, καλόγνωμε συνάδελφε, γιατί έχοντας την ευγενική παραχώρηση του περιοδικού μας σε τυραγνώ -αν εννοείται μου κάμνεις την συγκατάβαση να με διαβάζεις με κάτι στοχασμούς, που δεν συμφωνάνε με τα σίδερα που κρατάμε και τα μπαρούτια που καίμε.
Θέλω να πω για κείνα που έγραψα κάποτε, για τη φιλοσοφία του καρτεριού και τη σχολαστική μου προσπάθεια
να δώσω στην κυνηγεσία, έξω από την τεχνική της, που περισσότερο μας ενδιαφέρει, νόημα συνθετώτερο από
την απλή υπόληψη ότι είναι ένα σπορ με κάποιον τόνο πνευματικό.
Στην ανθρώπινη άλλωστε ζωή την πολιτισμένη, τίποτε δεν στέκει μόνιμα και δεν περιβάλλεται με αίγλη, αν δεν συγκρατεί μια πνευματικότητα και αν δεν ζυμώνεται μ'αυτήν. Και οι υλιστικώτερες απολαύσεις, αν αναλυθούν, θα βρεθεί ότι το πόρισμά τους γίνεται από ένα ψυχοπνευματικό κίνητρο του είναι μας, που δυνατώτερα κυριαρχεί από
την ύλη.
Γι' αυτό φυσικά στην ιστορία του ανθρωπισμού μας προηγήθηκε το ανάπτυγμα του πνευματικού πολιτισμού και ύστερα ο τεχνικός υλικόςπολιτισμός.
Ο Σωκράτης, για παράδειγμα, δεν κοίταξε το σπιτοκάλυβό του και τον τρύπιο τρίβωνα, όσο το δαιμόνιο. Ετσι γίνονται οι πολιτισμοί.
Μπροστά φουντώνει και υψώνεται το πνεύμα και ύστερα θεραπεύει ο άνθρωπος την ύλη.
Αυτή είναι και η μοίρα του κυνηγού. Το κομμάτι του κρέατος που θα δαμάσουν τα σκάγια του ντουφεκιού δεν μπορεί να δώσει την απόλαυση στον θηρευτή όσο τα άλλα απολαύσματα του κυνηγιού:
Θέλεις είναι η μελέτη της φύσης, η χαρά του υπαίθρου, η μαγεία του τοπίου, η νίκη των σωματικών μας δυ
νάμεων στις ταλαιπωρίες, η επιτυχία της βολής από την οξύτητα της προσοχής μας και τη συγκέντρωσή
μας προς τον στόχο, ό,τι τέλος πάντων σχετίζεται περισσότερο με θριάμβους και ευαρέσκειες της ψυχής
μας και όχι με το γκρέμισμα του θύματος που πετύχαμε.
Με τις προϋποθέσεις αυτές πρέπει να ξεκινήσεις και να γίνεις κυνηγός και για να μυηθείς δεν θέλεις δάσκαλο. Η ψυχή σου είναι από φυσική της καταβολή τέτοια πλασμένη,γιατί είσαι άνθρωπος με αισθήσεις και αισθήματα και αντιδράσεις για τα γύρω σου δράματα.
Ολων μας όμως οι ψυχές δεν είναι ίδιες. Αλλη ψυχή είναι άτονη και δύσκολα γλυκαίνεται, άλλη είναι έντονη και σπαρταρά και άλλh ξύπνια που τρέπεται σε αναζητήσεις με αναλυτική διείσδυση στο σάλαγο των γύρω μας φαινομένων.
Οπωσδήποτε, κάθε ψυχή έχει την ικανότητα να συλλαμβάνει από τη ζωή τις σχέσεις των πραγμάτων και με την
αφαιρετική της δύναμη να τις προβάλλει στα αισθήματά μας και αν καλλιεργηθή μάλιστα, τότε γίνεται θεία.
Ας μην παρατραβήξω όμως τη θεωρία περισσότερο και ας φτάσω στα συγκεκριμένα που θέλω να κατασταλάξω.
Τώρα, με την ελάττωση των θηραμάτων το κυνήγι περισσότερο είναι προσδοκία και περίπατος, παρά επίτευγμα γεμίσματος του σακκουλιού μας.
Αν υπήρχε άφθονο κυνήγι θα γινόμασταν μακελλάρηδες και από τις εκτελέσεις που θα κάμναμε, δεν θα βρίσκαμε καιρό για μελέτη και στοχασμό. Και φιλοσοφεί κανείς στις στερήσεις και τα βάσανα.
Γι' αυτό, η φτωχή Αττική γέννησε γιγάντεια πνεύματα και ύψωσε στον βράχο τον Παρθενώνα.
Αφού είναι έτσι τα πράγματα, αναγκαστικά το κυνήγι θα γίνει σπουδή και μελέτη για να χαρίσει στο λογισμό χαρές, βάθος και όχι επιφάνεια. Στην κατασκευή του πρέπει να υψωθεί ο καλλιεργημένος και πνευματικός πύργος με σκοπιά που θα δίνει στο στοχασμό ασχόλημα και προοπτικές.
Τις αναζητικές αυτές τάσεις του στοχασμού μας θα κατευθύνουμε στη μελέτη της ζωής των θηραμάτων και προπαντός στην ψυχολογία στή.
Η επιστήμη περιμένει από μας τα στοιχεία, γιατί ο κυνηγός είναι ο καλλίτερος φυσιοδίφης και ερευνητής του βίου των θηραμάτων στη φυσική τους ζωή.
Οταν συνηθίσουμε να παρατηρούμε και να ενθουσιαζόμαστε από έκτακτα περιστατικά που εκφράζουν ψυχικές ιδιότητες των ζώων αισθήματα, μνήμη, νοημοσύνη μετατοπίζουμε το διαφέρον μας και προς άλλους τομείς ενεργει
ών, που εξίσου με το καθαυτό κυνήγι παρέχουν τη χαρά του επιτεύγματος σκοπού και έργου.
Η αντίδραση των θηραμάτων
Δύο τρία παραδείγματα θα παραθέσω και θα συστήσω να γίνονται και από σας και να δημοσιεύονται για να τα χρησιμοποιούν εκεί και όπου τα θέλουν οι ειδικοί. Εχουν σχέση με τη νοημοσύνη των θηραμάτων και την προσαρμοστικότητα προς την περίσταση που τα ανάγκασε να την χρησιμοποιήσουν:
Στα παγανοτόπια που μας απόμειναν ύστερα από τις πυρκαϊές των δασών, πού και πού κατασταλάζει κανένα αγριογούρουνο και εξοντώνεται ύστερα από επανειλημμένα και άγρια τυλίγματα και καρτέρια.
Με τις φετεινές βαρυχειμωνιές εμφανίστηκε μια ομάδα γουρουνιών και βρήκαν ευκαιρία οι γουρουνάδες να
ξοδέψουν τα μολύβια τους που είχαν σκουριάσει μέσα στα φυσεκλίκια τους.
Μέρα παρά μέρα παγάνα και βοή. Απαύδησαν και ξεθεώθηκαν τα κακόμοιρα από τον κατατρεγμό και πήγανε να βρουν άσυλο.
Πού όμως;
Στα φαλακρά και ακάλυπτα βουνά;
Εκεί, σκέφθηκαν, θα 'ναι χειρότερα.
Προτίμησαν κάτι άλλο:
Πλησίασαν ένα κοπάδι κατσικιών και έκαμαν παρέα μια βδομάδα. Ούτε τα τσομπανόσκυλα τα πείραζαν. Μόνο ο πονηρός άνθρωπος πάλι τα δολιεύτηκε.
Προμηθεύτηκε ο τσομπάνος μια τσάγκρα και κάθε μέρα έπαιρνε από κανένα. Τρία βάρεσε μέσα στο σκοτάδι και με προσοχή μη σκοτώσει και τραγιά του. Τα γουρούνια σαν είδαν κι αυτό το χουνέρι, παράτησαν το κοπάδι, μα ούτε
και στα παγανοτόπια πάτησαν.
Αλλο: Σαν πάγωσαν τα νερά καιχιόνισε, οι κυνηγοί και οι αυτοσχέδιοι ?συνάδελφοι? λαθροθήρες απλώθηκαν στα γύρω για να ξιπάσουν τα πουλιά. Τουφεκίδι στα περιστέρια, σμπάρα στα χηνοπαπιά βρονταριές στα τσιχλοκότσυφα και σε κάθε πετούμενο. Στο αλάφιασμα αυτό του χάρου, τα πουλιά σκέφθηκαν και είπαν:
Πού να πάμε, πού να σταθούμε?. Και κατέφυγαν στην ιερά Εστία, όπως ο Παυσανίας στο βωμό της Χαλκιοίκου, δίχως να τα βαραίνουν ανομήματα, όπως εκείνον. Ετσι γέμισαν οι δενδροστοιχίες και τα πάρκα της πόλης από τσιχλοκότσυφα και το λιμάνι κοπάδια από ποικιλίες παπιών.
Σ’ όλο το μήκος που απλώνεται η πόλη μας στην ακρογιαλιά, βοσκούσαν πάπιες δίπλα στα καΐκια και δέκα είκοσι μέτρα από τα σπίτια και τους άοπλους ανθρώπους.
Πλησίαζες τα πουλιά και δεν πετούσαν, παρά με κάποια προφύλαξη απομακρύνονταν σιγά σιγά με μια ικετευτική ματιά. Εκατό μέτρα από το τελευταίο σπίτι της πόλης υπήρχαν παπιά, μα εκεί δεν σε άφηναν να τα πλησιάσεις. Μυστήριο! Ηξεραν, θαρρείς, ότι εκεί επιτρέπονται οι τουφεκιές και μέσα στην πόλη αποκλείονται…
Ενα ζαρκάδι, που το μαύρισαν τα χιόνια στα βουνά, οι λύκοι στα χαμηλότερα και στους κάμπους τα σκυλιά, στοχάστηκε και είπε: ?Κάλλιο φυλακή παρά θάνατος? ή ?κα-λόν εντάφιον η βασιλεία?, δηλαδή καλλίτερα το πολιτισμένο μαχαίρι, παρά το λυσσασμένο δόντι του λύκου.
Και άφησε χιόνια και λασπιές, μονοπάτια και πουρνάρια και πήρε την άσφαλτο και ντουγρού στην πόλη μας, από την λεωφόρο με τις ακακίες. Ούτε ζερβά ούτε δεξά. Μα αυτοκίνητα, ποδήλατα, αραμπάδες, κόσμος, τίποτα.
Αυτό αποφάσισε έτσι να κάμει με αμετάκλητη σκέψη. Τράβηξε κατ’ ευθείαν στην αγορά, ενώ μπορούσε στα πρόθυρα της πόλης να κονέ- ψει κάπου σ’ ένα φράχτη ή αμπέλι ή κήπο ή στα βαγόνια των Σιδηροδρομικών Σταθμών και τα νεκροταφεία.-.
Ικέτης πάω να γίνω. Και έγινε, ακουμπώντας μια που δεν βρέθηκε βωμός- στο τεζιάκι του μαγαζιού.
Και στάθηκε αγέρωχο να το πιάσει ο μαγαζάτορας, δίχως να αποποιηθεί και να διστάσει. Εκαμε δηλαδή
κάτι παρόμοιο που κάμνουν οι αποφασιστικοί και γενναίοι, όταν προτείνουν για θυσία τον εαυτό τους
για σωτηρία άλλων ή όταν φορτώνονται θεληματικά το φταίξιμο των άλλων ηρωϊκό ψεύδος το λέει
η ψυχολογία για να τους απαλλάξουν.
Και κατασυγκίνησε τον κόσμοτο ηρωϊκό ζαρκάδι και το καλοπε
ριποιήθηκε αυτός, παραχωρώνταs του φιλόξενο άσυλο μια κλούβα ενός σχολείου.
Τέτοιων περιστατικών μάρτυρες είναι οι κυνηγοί και επαναλαμβάνω ότι καλά είναι να ρίξουν το κοντάρι τους και προς τα μελετήματα αυτά, για να αποχτήσει το ασχόλημά τους ευρύτερους ορίζοντες και πνευματικό περιεχόμενο επιστημοσύνης.
Μια περιγραφή του περιστατικού είναι αρκετή και ευπρόσδεκτη στις στήλες του περιοδικού μας, που είναι και το αρχείο της κυνηγιολογίας
μας. Η ακριβολογημένη τοποθέτηση και κατάταξη του περιστατικού θα γίνουν με τον καιρό από ειδικούς επιστήμονες, που ασφαλώς θα αναζητήσουν το περιοδικό μας.
Αυτοί δεν έχουν τον καιρό ή την ευκαιρία να ιδούν ό,τι εμείς συναντούμε στην απεραντοσύνη της κυνηγετικής μας εξασκήσεως με τη συνάφειά μας προς τα αγριμικά του κάμπου και του βουνού.
Και αυτό δεν είναι λιποταξία από το καθαυτό έργο του κυνηγάρη, παρά χρέος μας προς την επιστήμη και υποχρέωση προς το ανέβασμά μας σε ανώτερη βαθμίδα εξελιγμένου και πνευματικά καλλιεργημένου ανθρώπου.
Μόνο έτσι το σύγχρονο κυνήγι με τον σωρό των θηραμάτων αποκτά νόημα σε μας.
Initial
Back
