Χορεύοντας με τους λύκους !

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ

Υπάρχουν πρωινά που ο Τζι΅ Στόουν ξυπνά και βλέπει λύκους σε απόσταση ΅ικρότερη των 100 ΅έτρων από την πόρτα του σπιτιού του. Υπάρχουν απογεύ΅ατα που οι λύκοι περιφέρονται κατά ΅ήκος της ηλεκτροφόρου περίφραξης, στα νότια του ράντσου του παρακολουθώντας και περι΅ένοντας... Είναι ΅ια καθη΅ερινότητα ΅ε την οποία ο Στόουν ΅πορεί,όπως λέει, να ζήσει.
«Οι λύκοι είναι κρίκος της αλυσίδας της ζωής. Ηταν εδώ πολύ πριν έρθου΅ε ε΅είς, λογικό είναι λοιπόν να βρίσκονται εδώ και σή΅ερα». ?εν είναι – σχολιάζει η «Guardian» – η αντίδραση που θα ανέ΅ενε κάποιος από έναν άνθρωπο ο οποίος θα έπρεπε κανονικά να βλέπει τους λύκους ως εχθρούς.
Στο συνολικής έκτασης10.000 στρε΅΅άτων ράντσο του, στη Μοντάνα των ΗΠΑ, ο Τζι΅ Στόουν εκτρέφει κάπου 200 βοοειδή. ?εν είναι ό΅ως ούτε η συνήθης αντίδραση στη Μοντάνα, όπου ο κυβερνήτης πιέζει την κυβέρνηση Ο΅πά΅α να πετάξει τους λύκους έξω από τη λίστα ΅ε τα προστατευό΅ενα είδη.

Οι ντόπιοι λένε πως οι λύκοι απειλούν τα ελάφια και ενοχλούν τα βοοειδή τους, ζητούν λευκή επιταγή να τους κυνηγήσουν. Ο Στόουν και οι υπόλοιποι κτη΅ατίες που συ΅΅ετέχουν, ΅αζί ΅ε οικολόγους ακτιβιστές και κυβερνητικούς αξιω΅ατούχους, στην πρωτοβουλία BlackfootChallenge, θέλουν να... εξιλεωθούν για τους πρώτους λευκούς εποίκους, που έφεραν τους λύκους στα όρια της εξαφάνισης, βρίσκοντας έναν τρόπο συ΅βίωσης αυτά ΅ε τα άγρια ζώα. Για τους λύκους, όπως και για τους ανθρώπους, αυτή είναι ΅ια δεύτερη ευκαιρία.

Επικήρυξη. Οι πρώτοι λευκοί έποικοι που εγκαταστάθηκαν στις δυτικές ΗΠΑ στα τέλη του 19ου αιώνα ορα΅ατίστηκαν – και λίγο - πολύ το πέτυχαν – ένα τοπίο χωρίς αρπακτικά.
Τη δεκαετία του 1920 καταγράφτηκε ο θανάσι΅ος πυροβολισ΅ός του τελευταίου λύκου στην περιοχή πέριξ του Εθνικού Πάρκου Γέλοουστοουν. Κάπου ΅ισό αιώνα αργότερα, ό΅ως, η ο΅οσπονδιακή κυβέρνηση απαγόρευσε τη θανάτωση τωνλύκων.

Στα ΅έσα της δεκαετίας του 1990,οι αρχές εισήγαγαν ένα ζευγάρι λύκων απότον Καναδά, τους απελευθέρωσαν στα Βραχώδη Ορη και λανσάρισαν ένα πρόγρα΅΅α ΅ε σκοπό την αποκατάσταση του πληθυσ΅ού τους. Ο Στόουν κληρονό΅ησετο ράντσο από τον πατέρα του το 1985. Μέχρι το 1995, λύκους είχε δει ΅όνοστην τηλεόραση. Σή΅ερα, βλέπει ΅ερικούς κάθε ΅ήνα.

Εν έτει 2010, υπάρχουν περίπου 500 λύκοι στη Μοντάνα – 1.700 σε Μοντάνα, ’ινταχο, Ουαϊό΅ινγκ, Όρεγκον και Ουάσιγκτον ΅αζί, αριθ΅ός πενταπλάσιος αυτού που προσδοκούσαν οι υπεύθυνοι του αρχικού προγρά΅΅ατος αποκατάστασης. Αλλοι 3.000λύκοι ζουν στις ερη΅ιές της ΒόρειαςΜινεσότα, 1.200 ακό΅η στο Ουισκόνσιν και το Μίσιγκαν.
«Ο πληθυσ΅ός τους αυξήθηκε ΅ε αρκετά ταχείς ρυθ΅ούς ΅ετά την επανεισαγωγή τους τη δεκαετία του 1990», λέει ο Σεθ Γουίλσον, συντονιστής της Blackfoot Challenge. «Η ΅εγάλη πρόκληση τώρα είναι να ΅πορέσου΅ε να συνυπάρξου΅ε. Μπορού΅ε να ζήσου΅ε πλάι σε ΅εγάλα σαρκοφάγα ζώα;Αυτό είναι το επό΅ενο κεφάλαιο που γράφου΅ε».

Μέτρα ασφαλείας. Στο κεφάλαιο αυτό γράφονται όλες οι προσπάθειες του Στόουν και των ο΅οϊδεατών του να κρατήσουν ΅ακριά τους λύκους χωρίς να τους βλάψουν: η ηλεκτροφόρος περίφραξη, ο ρέιντζερ τον οποίο προσέλαβε να γυρνάει στο ράντσο οπλισ΅ένος ΅ε σφαίρες από καουτσούκ και διάφορα θορυβοποιά εργαλεία,η νέα συνήθεια να θάβονται τανεκρά βοοειδή αντί να αφήνονται εκτεθει΅ένα για τα αρπακτικά πτηνά…
Μαζί ΅ε αυτές, βέβαια, γράφονται και οι προσπάθειες κάποιων λιγότερο ευαισθητοποιη΅ένων κτηνοτρόφων και κτη΅ατιών στη Μοντάνα, το ’ινταχο, το Ουαϊό΅ινγκ και σε άλλες Πολιτείες να άρουν, διά της δικαστικής οδού, το καθεστώς προστασίας που έχει παραχωρήσει η ο΅οσπονδιακή κυβέρνηση στους λύκους.«?εν εί΅αστε πια στο1880», λέει ο Στόουν.

«Πρέπει να βρού΅ε τρόπο συνύπαρξης». Χάπι εντ, πάντως, δύσκολα ΅πορεί να υπάρξει και για τους ανθρώπους και για τους λύκους.

Ελάχιστα ζώα έχουν απο΅είνει στη Σκανδιναβία

Οι λύκοι κατοικούσαν άλλοτε σε ολόκληρο το βόρειο η΅ισφαίριο, από το Ισραήλ ΅έχρι τη Γροιλανδία. Κατόπιν παρενέβη ο άνθρωπος, εξολοθρεύοντάς τους ανηλεώς ΅ε όπλα, δηλητήρια και παγίδες. Ο΅ως χάρη στα προγρά΅΅ατα προστασίας που υιοθετήθηκαν τη δεκαετία του 1990, οι λύκοι έχουν πλέον επιστρέψει σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Μαζί τους, φυσικά, επέστρεψαν γκρίνιες και διενέξεις για την προστασία τους. n Στην Ισπανία, ο πληθυσ΅ός των λύκων πενταπλασιάστηκε, φτάνοντας περίπου τους 2.500 από ελάχιστους που είχαν απο΅είνει τη δεκαετία του 1970.
Στην Ιταλία, ΅ετά την εξαφάνιση των λύκων από τις ’λπεις και τη Σικελία, οι προσπάθειες αποκατάστασης των πληθυσ΅ών τους έχουν καρποφορήσει και σή΅ερα εντοπίζονται περίπου 500 ζώα στα βουνά του Α΅προύτσο, ανατολικά της Ρώ΅ης.
Η Πολωνία, που φιλοξενούσε τον τελευταίο υγιή πληθυσ΅ό λύκων στην Κεντρική Ευρώπη, έχει σή΅ερα περίπου 750 λύκους.
Σαφώς λιγότεροι είναι οι λύκοι που απαντούν στις ΅έρες ΅ας στη Σκανδιναβία – περίπου 200 στη Σουηδία, λιγότεροι από 25 στη Νορβηγία. Και οι δύο αυτές χώρες, εντούτοις, επιτρέπουν το κυνήγι ως ΅έθοδο ελέγχου των πληθυσ΅ών παρά τις επικρίσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των οικολογικών οργανώσεων.

Οι δια΅άχες ΅εταξύ κτηνοτρόφων και οικολόγων για τους λύκους δεν λείπουν ούτε από τη χώρα ΅ας. Σύ΅φωνα ΅ε τις πιο πρόσφατες έρευνες, ο αριθ΅ός τους δεν υπερβαίνει τους 700. Οι ΅εγαλύτεροι πληθυσ΅οί εντοπίζονται στη Βόρεια Ελλάδα και βρίσκονται σε επαφή ΅ε τους αντίστοιχους της Αλβανίας, της ΠΓ?Μ και της Βουλγαρίας, συνιστώντας έναν ενιαίο πληθυσ΅ό που εξαπλώνεται έως την Ανατολική Ευρώπη• παράλληλα, ΅ειώνεται χρόνο ΅ε τον χρόνο ο αριθ΅ός των λύκων της Πελοποννήσου.