(Στο χώρο αυτό φιλοξενούνται τα καλυτερα θέματα κυνηγετικού αλλά και γενικού ενδιαφέροντος από τα Eλληνικά Βlogs σε μορφή συνδέσμου που σας μεταφέρει στις αρχικές πηγές των άρθρων )
27-11--2012
: Γιώργος Κράλογλου Τελείωσε η Ελλάδα που ξέραμε
!
Η «σκυταλοδρομία» διαβουλεύσεων με αφετηρία την Αθήνα, διαδρομή τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, και τερματισμό τις Βρυξέλλες έχει έπαθλο την δόση του δανείου και ένα μήνυμα. Η Ελλάδα της «ευημερίας» με δανεικά τελείωσε οριστικά. Για να ευημερήσετε υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Να δουλέψετε για να την ξαναχτίσετε.
Άλλωστε οι πάντες ήδη γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται να σταθεί τίποτε πάνω στα σαθρά θεμέλια του «δώστα όλα» της μεταπολίτευσης. Τίποτε δεν πρόκειται να σταθεί πάνω στην αθλιότητα της συναλλαγής, της κρατικής σπατάλης, της ασυδοσίας, και της ρεμούλας που ήταν οι βασικές πηγές εσόδων, τζίρου και ευημερίας. Τίποτε δεν μπορεί να σταθεί στην λογική των δανεικών.
Αυτήν την «λογική» των δανεικών του κράτους πληρώνουμε σήμερα και αυτήν την «λογική» της σπατάλης δια του δανεισμού θα πληρώνουν και τα παιδιά μας δύο δεκαετίες και βλέπουμε.
Όταν λοιπόν παραλάβουμε την δόση οι πρώτοι που πρέπει να αναρωτηθούμε είμαστε όλοι εμείς οι φορολογούμενοι.
Και τώρα τι κάνουμε;
Θα συνεχίσουμε να παριστάνουμε τους «επαναστάτες» ζητώντας από ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα να συνεχίσει την ρεμούλα για να συντηρήσουμε τα προνόμια που κακώς μας δόθηκαν αφού ουδέποτε η χώρα είχε δικά της λεφτά να τα πληρώνει;
Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε ως «σωτήρες» αυτούς που υπόσχονται καλύτερες ημέρες και δεν μπορούν να μας πείσουν αν αυτές οι καλύτερες ημέρες θα έλθουν χωρίς δανεικά;
Συνεπώς οι υποχρεώσεις της χώρας να προχωρήσει άμεσα σε μεταρρυθμίσεις είναι η πρώτη κίνηση που εμείς πρέπει να επιβάλλουμε σε μια Ελλάδα που νομίζει ότι ανήκει στην Δύση αλλά δεν έχει περπατήσει πιο πάνω από τα Βαλκάνια.
Η αισχρή πολιτική επιχειρηματολογία ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι μνημονιακή υποχρέωση και άρα δεν έχουν λόγο να τις εφαρμόσουν όσοι είναι αντιμνημονιακοί δείχνει ακριβώς πόσο καθυστερημένο λαό μας θέλουν όσοι προβάλλουν τα επιχειρήματα αυτά.
Οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι τίποτε περισσότερο από ότι έχουμε υποχρέωση να κάνουμε αν θέλουμε να μειώσουμε την απόσταση που μας χωρίζει από τα πραγματικά Ευρωπαϊκά κράτη.
Η μεταρρύθμιση στην κρατική μηχανή με καθολική λειτουργία πληροφορικών συστημάτων σε συνδυασμό με την κατάργηση όλων εκείνων των διαδικασιών και εγγράφων που έχουν εφευρεθεί για να συντηρούν την διαφθορά είναι εκσυγχρονισμός. Δεν είναι μνημονιακή υποχρέωση.
Η λειτουργία μιας δημόσιας διοίκηση με τόσους υπαλλήλους όσους αντέχουμε να πληρώνουμε είναι χρέος προς τα παιδιά μας. Δεν είναι χρέος έναντι του μνημονίου.
Το άνοιγμα των επαγγελμάτων που θα δώσει διέξοδο σε χιλιάδες νέα παιδιά που θέλουν να στραφούν στην επιχειρηματικότητα είναι προσφορά στην κοινωνία και όχι στους δανειστές.
Η διάλυση του οργανισμού αποξήρανσης της Κωπαίδας…και του Οργανισμού που έχτισε το Μουσείο Ακρόπολης μαζί με άλλους 200-300 άχρηστους Οργανισμούς που συντηρούν μόνο κομματική πελατεία είναι εκσυγχρονισμός και απονομή δικαιοσύνης στον φορολογούμενο.
Η λειτουργία Τοπικής Αυτοδιοίκησης με σεβασμό στον πολίτη και όχι μόνο στις συντεχνίες των ψηφοφόρων του Δημάρχου είναι αξιοπρέπεια προς τον δημότη που συντηρεί τον Δήμο του με υπέρογκα τέλη. Είναι σεβασμός προς τον καταναλωτή μιας και τα τέλη αυτά που πληρώνουν οι επιχειρήσεις περνάνε στο κόστος και στην κατανάλωση.
Η αξιοκρατία στην παιδεία στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και η επάνοδος των Πανεπιστημίων στις πραγματικές τους αξίες αντί να έχουν τον ρόλο της ουράς όλων των κομμάτων είναι εξέλιξη αναγκαία για τον τόπο και όχι μνημονιακή υποχρέωση.
Η διαμόρφωση ενός υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος με συγκεκριμένους κανόνες του παιχνιδιού όπου οι νέοι επιχειρηματίες θα γνωρίζουν τον χώρο που του επιτρέπει το κράτος να ασκήσουν δράση είναι επιτακτική ανάγκη αν θέλουμε να αποκαταστήσουμε τα 2.000.000 άνεργους και να μην αυξήσουμε τον τρομακτικό αριθμό τους.
8-11--2012
: Μνημόνιο ΙΙΙ: το Πολυνομοσχέδιο έγινε νόμος με 153 “ναι” – Οι διαρροές
!
Το ελληνικό κοινοβούλιο υπερψήφισε με 153 ψήφους το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών. Υπέρ του νομοσχεδίου ψήφισαν 126 βουλευτές της ΝΔ και 27 του ΠΑΣΟΚ, ενώ τα όχι ήταν 128 και τα παρών 18.
Η κυβέρνηση ευελπιστεί ότι η εξέλιξη αυτή θα ανοίξει το δρόμο για την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ και την επιμήκυνση του χρόνου επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων έως το 2016.
—Οι διαρροές στο κυβερνητικό σχηματισμό Από την ΝΔ διαφοροποιήθηκε ο βουλευτής Γιώργος Κασαπίδης που επέλεξε το παρών, όπως και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Μάρκος Μπόλαρης, Γιάννης Κουτσούκος και Αντζελα Γκερέκου. Επίσης καταψήφισαν από το ΠΑΣΟΚ οι βουλευτές Μιχάλης Κασσής και Θόδωρος Παραστατίδης.
Όλοι οι βουλευτές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που διαφοροποιήθηκαν ανακοινώθηκε ότι διαγράφονται από τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες, όπως και ο Κώστας Σκανδαλίδης που απουσίασε από την ψηφοφορία.
Οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ ψήφισαν παρών με εξαίρεση, τους Οδυσσέα Βουδούρη και Πάρι Μουτσινά που επέλεξαν το όχι.
Μετά την ψηφοφορία, ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς δήλωσε ικανοποιημένος, τονίζοντας ότι σήμερα κάναμε ένα πρώτο βήμα για να δει ο ελληνικός λαός καλύτερες μέρες.
24-10--2012
: Δραματική έκκληση Σαμαρά για ενότητα
!
«Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα συνεχίζονται - Θα σώσουμε τη χώρα όσοι το τολμήσουμε»
Τη δήλωση ότι η διαπραγμάτευση συνεχίζεται κάτω από σκληρές συνθήκες έκανε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μετά το πέρας της συνάντησης των κυβερνητικών εταίρων, κατά την οποία δόθηκε η εντύπωση εμπλοκής στη διαπραγμάτευση με την τρόικα για το καυτό θέμα των εργασιακών.
«Γνωρίζω πολύ καλά τι διακυβεύεται σήμερα για τη χώρα. Επί 3 μήνες, καθημερινά, αλλάζουμε την εικόνα της Ελλάδας.
Και κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, διαπραγματευόμαστε σκληρά, για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.
Έχουμε ήδη- και στα εργασιακά και σε άλλα- αλλάξει πολλές, πάρα πολλές από τις αρχικές προτάσεις της Τρόικας. Και η διαπραγμάτευση συνεχίζεται.
Προσέξτε- το μόνο μου πάντα κριτήριο είναι η Ελλάδα και το μέλλον της. Απ’ αυτήν την ευθύνη πίσω δεν κάνω.
Και δεν θέλω καν να σκεφθώ τι θα συμβεί, αν αυτήν την ώρα δεν κρατήσω σταθερά το τιμόνι.
Κοιτάζω μόνο μπροστά, ζητώντας τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα.
Θα σώσουμε την Ελλάδα όσοι το τολμήσουμε!».
Η αντίδραση του ΠαΣοΚ
Κύκλοι του ΠαΣοΚ που κλήθηκαν να σχολιάσουν τη δήλωση του πρωθυπουργού έλεγαν τα εξής: «Εμείς αντιλαμβανόμαστε πως με τη δήλωσή του ο κ. Σαμαράς λέει πως θα κάνει μέσα στις επόμενες ώρες όλα όσα ανέλαβε να κάνει στη σημερινή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, ώστε αύριο να μπορεί να οριστικοποιηθεί ένα πλαίσιο που θα διασφαλίζει την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση, θα γίνεται δεκτό ως αξιόπιστο διεθνώς και θα δίνει ασφάλεια και προοπτική στους Έλληνε
24-10--2012
: Το non paper με τους έξι επαχθείς όρους του Σόιμπλε για να πάρουμε τη δόση
!
Ζήτημα δεσμευμένου λογαριασμού που θα ελέγχεται από το εξωτερικό και θα εξυπηρετεί την αυτόματη αποπληρωμή του ελληνικού χρέους φαίνεται πως πρότεινε το Γερμανικό υπουργείο Οικονομικών με non paper που απέστειλλε στην ελληνική κυβέρνηση.
Το σημείωμα του γερμανικού υπουργείου που στάλθηκε στην ελληνική κυβέρνηση και στο οποίο θέτουν ως προαπαιτούμενο τον διορισμό ξένου επιτρόπου εστιάζει σε έξι σημεία-όρους προκειμένου να εκταμιευθεί η κρίσιμη δόση των 31,5 δισ. ευρώ...
Το Βερολίνο ζητά από την Αθήνα μια αυστηρή δημοσιονομική πολιτική με εκούσιες αυτοδεσμεύσεις όπου τυχόν παρεκκλίσεις από τους στόχους του προγράμματος θα εξισορροπούνται με εσωτερικές προσαρμογές ενώ τα βασικά σημεία είναι τα εξής:
Κλειστός λογαριασμός με εξωτερική διαχείριση: Ο κλειστός λογαριασμός που εγκρίθηκε από το Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου ενισχύεται ώστε να εξασφαλίσει πως οι πόροι του προγράμματος θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του χρέους, και θα εξασφαλιστεί με την εγκαθίδρυση μιας διεθνούς διαχείρισης (για παράδειγμα από την ΕΚΤ). Το χρέος θα εξυπηρετείται κατευθείαν από αυτόν τον λογαριασμό, ο EFSF και το ΔΝΤ θα εκταμιεύουν μετά από την εκτέλεση των συμφωνηθέντων μεταρρυθμίσεων κατευθείαν από τον λογαριασμό και η ελληνική συνεισφορά στην εξυπηρέτηση του χρέους που ορίζεται από το Μνημόνιο θα καταβάλλεται επίσης σε αυτόν τον λογαριασμό.
Διάθεση των εσόδων: Μια διαθέσιμη πηγή εσόδων (όπως για παράδειγμα μέρος των εσόδων του ΦΠΑ) στο συνολικό ποσό του αιτούμενου από την Ελλάδα πρωτογενούς πλεονάσματος μπορεί να μεταφέρεται ανά μήνα στον λογαριασμό (ως ελληνική συμμετοχή στην εξυπηρέτηση του χρέους). Το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος θα προσδιοριστεί από το Μνημόνιο. Ο Λογαριασμός και η τροφοδοσία του από τα έσοδα εξασφαλίζουν το πρωτογενές πλεόνασμα και συνεπώς θα εξισορροπηθεί από τη μείωση στις πρωτογενείς δαπάνες ή την αύξηση των πρωτογενών εσόδων. Εφόσον κατά τη διάρκεια του προγράμματος εμφανιστούν επιπλέον κενά στον προϋπολογισμό, η Ελλάδα θα τα καλύψει με τα δικά της μέσα.
Αυτόματες περικοπές δαπανών: Η Ελλάδα εγκαθιδρύει έναν απλό κανόνα για τις δημόσιες δαπάνες. Με τη συμφωνία της τρόικας, τα ταμειακά ελλείμματα (παρεκκλίσεις από τον προϋπολογισμό) οδηγούν αυτόματα σε περικοπές δαπανών οι οποίες κατανέμονται εξίσου σε όλα τα προγράμματα δαπανών (ανάλογα με το μερίδιό τους στον προϋπολογισμό).
Εξωτερική εποπτεία του δημόσιου δανεισμού: Μπορεί να ζητηθεί από έναν εξωτερικό οργανισμό όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εγκρίνει οποιαδήποτε μορφή επιπλέον δανεισμού (παράλληλα με την εποπτεία των περιφερειακών και τοπικών αρχών από ορισμένα ομοσπονδιακά κράτη).
Συμπληρωματική εξωτερική βοήθεια: Πιο έντονη, υποχρεωτική επιστράτευση εξωτερικής τεχνικής βοήθειας ώστε, μεταξύ άλλων, να βελτιωθεί η διοικητική δομή, συμπεριλαμβανομένων των τομέων της συλλογής φόρων, μείωσης της διαφθοράς, επεξεργασίας στατιστικών στοιχείων, στρατηγικών για την τόνωση της ανάπτυξης, αξιοποίηση των πόρων των Διαρθρωτικών Ταμείων, των διαδικασιών ιδιωτικοποίησης έτσι ώστε να υποβοηθηθεί περαιτέρω η εκτέλεση του προγράμματος.
Συζήτηση με θέμα την ελληνική κρίση οργανώθηκε στο London School of Economics την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου.
Θέμα της συζήτησης ήταν ποιο θα πρέπει να είναι το μακροπρόθεσμο «όραμα» για την Ελληνική οικονομία και κοινωνία και τι εμποδίζει την εξέλιξη προς αυτό και ποιοι τρόποι υπάρχουν για να αρθούν τα εμπόδια.
Έγιναν παρεμβάσεις από ένα πάνελ τεσσάρων ομιλητών το οποίο συντόνισε ο καθηγητής χρηματοοικονομικών στο London School of Economics (LSE) Δημήτρης Βαγιανός και στη συνέχεια έγιναν ερωτήσεις προς τους ομιλητές.
Το δεύτερο μέρος της συζήτησης, το οποίο συντόνισε ο καθηγητής πολιτικών επιστημών και δημόσιας πολιτικής στο LSE Νικήτας Κωνσταντινίδης, είχε ως θέμα το πώς οι Έλληνες του εξωτερικού θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην επίλυση της κρίσης.
H εκδήλωση έγινε υπό την αιγίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου (Hellenic Observatory) του LSE.
Ο πρώτος ομιλητής στο πάνελ ήταν ο καθηγητής νομικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Παύλος Ελευθεριάδης, ο οποίος τόνισε ότι η κρίση στην Ελλάδα μπορεί να συνοψιστεί στην επικράτηση ενός κυνικού συστήματος «αρπακτικού παρασιτισμού» που κατασπατάλησε και ιδιοποιήθηκε τους κρατικούς πόρους από τα μέσα της δεκαετίας του '80 έως το ξέσπασμα της κρίσης.
«Η ίδια η κρίση οφείλεται στην αδυναμία του πολιτικού συστήματος να προσαρμοστεί στους κανόνες της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ και τους κανόνες του ευρώ», επεσήμανε.
Σύμφωνα με τον ίδιο η λύση πρέπει να συνδυάζει οικονομικές μεταρρυθμίσεις με πολιτικές.
«Το στοίχημα για την Ελλάδα είναι να ξαναγίνει ...μια ανοικτή και δίκαιη κοινωνία με την ειλικρινή διεθνοποίησή της οικονομίας της. Το ευρωπαϊκό όραμα της δημοκρατικής ισότητας συνδυάζει τον δυναμισμό της ευνομούμενης αγοράς με την κοινωνική προστασία των αδυνάτων. Η φιλοσοφία αυτή είναι η σημερινή εξέλιξη των παλιών ιδεωδών της ελληνικής επανάστασης και του πρώτου ελληνικού κράτους. Το όραμα της νέας Ελλάδας είναι ακριβώς το ίδιο με το όραμα της παλιάς», τόνισε.
Ο δεύτερος ομιλητής ήταν ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης, ο οποίος μίλησε για την πράξη της πολιτικής σε αντιδιαστολή με την πολιτική ιδεολογία. Έκανε το διαχωρισμό μεταξύ πολιτικής θέσεων και αρχών, πολιτικής τεχνικών και λύσεων και τέλος πελατειακής πολιτικής.
«Ενώ καμία πολιτική πράξη δεν είναι αμιγής, αλλά εμπεριέχει κομμάτια και από τις τρεις αυτές λογικές, το κυρίαρχο παράδειγμα στην Ελλάδα είναι ο αρνητισμός, μια πολιτική αντι-μνημονιακή, αντι-γερμανική, αντι-μεταναστευτική. Το όχι είναι πιο εύκολο από το ναι, καθώς οι βαθμοί ελευθερίας αυξάνουν» επισήμανε και πρόσθεσε ότι «από την άλλη, η πελατειακή λογική δεν επιτρέπει καμία ρήξη με τους θεσμούς που την αναπαράγουν και ως εκ τούτου καμία πρόοδο».
Για να αρχίσει η έξοδος από την κρίση, σύμφωνα με τον ίδιο «πρέπει να υπάρξει μία ευρύτερη συναίνεση, την οποία μπορεί να επιφέρει μόνο ένας πολιτικός φορέας. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να παραχθεί ένα όραμα από την αρχή, ένα απλό και πειστικό κοινό όραμα, κατανοητό στον ευρύ κόσμο», συμπλήρωσε.
Ο τρίτος ομιλητής ήταν ο σύμβουλος επιχειρήσεων σε θέματα οργάνωσης και διαχείρισης πληροφοριών, Γιώργος Προκοπάκης, ο οποίος θεωρεί ότι η έξοδος από την κρίση έχει τρία στάδια.
Το πρώτο είναι η βραχυπρόθεσμη διαχείριση, με βασικό στόχο να διασφαλιστεί η παραμονή στο ευρώ. Σε αυτό το στάδιο υπάρχει συναίνεση από την κοινωνία και σημαντικό μέρος των πολιτικών δυνάμεων.
Το δεύτερο στάδιο είναι η πραγματοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών, που θα βελτιώσουν τη λειτουργία του κράτους και τον ανταγωνισμό στις αγορές. Σε αυτό το στάδιο χρειάζεται στήριξη από την κοινωνία καθώς οι αλλαγές συμφέρουν μεν το σύνολο αλλά πλήττουν τα συμφέροντα επιμέρους ομάδων.
Το τρίτο στάδιο είναι η ανάπτυξη. Αυτό είναι πιο μακροπρόθεσμο και συνέπεια των προηγουμένων.
Οπως τόνισε «η ανάπτυξη θα έρθει κυρίως από την μικρή επιχειρηματικότητα, η οποία θα πρέπει όμως να στραφεί σε εξαγώγιμα προϊόντα. Η κρίση έχει ήδη οδηγήσει στην απώλεια 1,2 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, η επαναδημιουργία των οποίων θα απαιτήσει χρόνο. Για να υπάρξει οποιαδήποτε πρόοδος στη χώρα χρειάζονται τουλάχιστον έξι μήνες ηρεμίας»,εκτίμησε.
Ο τέταρτος ομιλητής ήταν ο οικονομικός αναλυτής Ανδρέας Κούτρας, ο οποίος τόνισε ότι μέρος της κοινωνίας δεν έχει κατανοήσει ή αρνείται να πιστέψει την αναγκαιότητα των διαρθρωτικών αλλαγών όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην ίδια την κοινωνία, στην προσωπική μας συμπεριφορά.
«Η Ελλάδα αποτυγχάνει γιατί δεν υπάρχει στόχος και όραμα» ανέφερε και επισήμανε ότι«ο εκβιασμός και ο εκφοβισμός δεν είναι όραμα. Οι πολίτες αρνούνται να δεχθούν την εφαρμογή σκληρών μέτρων από ανθρώπους και κόμματα που για χρόνια ήταν μέρος και συντηρούσαν την φαυλότητα. Καινούργιες και όχι ανακυκλωμένες πολιτικές δυνάμεις είναι όραμα».
Σύμφωνα με τον ίδιο «η Ελλάδα εξελίσσεται σε μια εσωστρεφή και μονοδιάστατη χώρα πού εξοστρακίζει κάθε είδους διαφορετικότητας. Οτιδήποτε δεν συνάδει με τα πρότυπα ενός κακόβουλου λαϊκιστικού Εθνικισμού και μιας αναχρονιστικής Ελληνορθόδοξης κουλτούρας συνθλίβεται ως αντεθνικό. Η ανοχή στην διαφορετικότητα και ο σεβασμός είναι όραμα. Το όραμα μιας φιλελεύθερης, ανοικτής και ανεκτικής κοινωνίας βρίσκεται σε κίνδυνο. Πρέπει να δημιουργήσουμε κοινωνικό και πολιτιστικό κεφάλαιο. Ο οικονομικός πλούτος θα έρθει ως συνέπεια. Πατριώτης είναι αυτός που παράγει μέλλον και όχι μόνο ο προσκολλημένος στο παρελθόν», τόνισε.
Το δεύτερο μέρος της συνάντησης ήταν κατά βάση οργανωτικό, καθώς εξετάσθηκαν η προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των διαφόρων δικτύων και πρωτοβουλιών που έχουν αναπτυχθεί στο εξωτερικό, η δημιουργία μίας κοινής πλατφόρμας συνεννόησης, διαλόγου και προβληματισμού για ζητήματα ελληνικής δημόσιας πολιτικής, και η συσπείρωση του πλούσιου κι εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού που βρίσκεται στην Αγγλία για το κοινό καλό της χώρας.
Μίλησαν οι κ.κ. Κωνσταντινίδης εκ μέρους του Greek Public Policy Forum, Βαγιανός εκ μέρους των Greek Economists for Reform, και ο καθηγητής της έδρας Sir Donald Gordon Chair για την Καινοτομία και την Επιχειρηματικότητα στο London Business School Μιχάλης Ιακωβίδης εκ μέρους του Redesign Greece.
Την αποκάλυψη ενός τοπίου το οποίο ήταν εξαρχής σχεδιασμένο ως (τραγική) κατάληξη για τη χώρα μας ολοκληρώνει η ανακοίνωση των νέων μέτρων τα οποία, όπως αναφέρει το δημοσίευμα του περιοδικού «Επίκαιρα», επέβαλε η τρόικα και αποδέχτηκε μετά από εικονική διαπραγμάτευση η κυβέρνηση. Η Ελλάδα κινδυνεύει πλέον να εξελιχθεί σ’ ένα «καταρρέον» ή «αποτυχημένο κράτος» («failed state»).
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, σύμφωνα με το διεθνή ορισμό για τα failed states, υπάρχουν χαρακτηριστικά και δείκτες- η μεγάλη οικονομική πτώση, η ανεπάρκεια ή η αδυναμία των δημοσίων υπηρεσιών, προσφυγικά κύματα και ακούσιες μετακινήσεις πληθυσμών, αδύναμη ή αναποτελεσματική κυβέρνηση, η οποία έχει ανεπαρκή ή καθόλου έλεγχο της επικράτειας, κ.ά.- που υποδεικνύουν, αναλόγως της έντασης των φαινομένων, ότι ένα κράτος είναι ή κινδυνεύει να γίνει «αποτυχημένο».
Ο συνολικός κατάλογος των παραμέτρων που εξετάζονται προκειμένου να καταταγεί ένα κράτος ως «failed» είναι, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα των «Επίκαιρων»: Ισχυρές δημογραφικές πιέσεις, μαζικές εκτοπίσεις προσφύγων που δημιουργούν έκτακτες ανθρωπιστικές ανάγκες, εμφάνιση ομάδων που ασκούν βία, ροή προσφύγων σε διαρκή και σταθερή βάση, υποβάθμιση περιοχών, σοβαρή οικονομική πτώση, άνιση οικονομική κατάσταση μεταξύ ομάδων, απονομιμοποίηση κράτους/κυβέρνησης, υποβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών, αυθαίρετη επιβολή του νόμου, υπηρεσίες ασφαλείας που λειτουργούν ως «κράτος εν κράτει», άνοδος ομαδοποιημένων ελίτ (φατριών), παρέμβαση εξωτερικών πολιτικών παραγόντων.
Στην παρούσα χρονική συγκυρία επιβάλλεται, πάντως, η διατύπωση ορισμένων παρατηρήσεων, κυρίως όμως η κατάθεση πληροφοριών με βάση την εξέλιξη αυτού που ήδη ορίζεται διεθνώς ως «ελληνικό πρόβλημα». Όπως αναφέρουν στα «Επίκαιρα», πρόσωπα τα οποία έχουν βαθιά γνώση όσων τεκταίνονται στο παρασκήνιο της διεθνούς διπλωματίας και των οικονομικών οργανισμών, το γεγονός ότι ένα πρόβλημα δημοσιονομικού ελλείμματος εξελίχθηκε σε κρίση χρέους και δανεισμού δεν έγινε τυχαία. Αποτέλεσε το όχημα για να διογκωθεί ένα υπαρκτό πρόβλημα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να οδηγήσει τη χώρα στον έλεγχο τρίτων.
Αυτή ακριβώς η εξωτερική επέμβαση δημιούργησε τις προϋποθέσεις περαιτέρω επιδείνωσης του προβλήματος και διάχυσής τους σε όλους τους τομείς λειτουργίας του κράτους και της κοινωνίας, προκειμένου να διαιωνιστούν η εξάρτηση και ο έλεγχος. Τώρα, η πολιτική που συνεχίζει να επιβάλλεται στη χώρα, εξωθεί σε κοινωνική αναταραχή, πολιτική ρευστότητα με την απειλή της γενικευμένης αποσταθεροποίησης να προβάλλει πιο έντονα από ποτέ.
Το ελληνικό κράτος, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, χάνει τη μία μετά την άλλη τις ζωτικές λειτουργίες του και τη δυνατότητά του να υπερασπιστεί την ίδια την υπόστασή του. ποιους βολεύει μια κατάρρευση των δομών της Ελληνικής Πολιτείας και η πλήρης διάρρηξη του κοινωνικού ιστού;
Αυτούς που θέλουν α) να σφετεριστούν τον πλούτο της χώρας συνολικά, β) αυτούς που θέλουν τη χώρα εκτός παιχνιδιού γενικότερα στην περιοχή διότι γνωρίζουν τις δυνητικές δυνατότητες που έχει λόγω της γεωγραφικής της θέσης γ) αυτούς που σχεδιάζουν και εδαφικό ακρωτηριασμό και το στόχαστρο των οποίων δεν βρίσκονται μόνο οι αποκαλούμενες «ευαίσθητες περιοχές», καθώς η ατζέντα τους έχει διευρυνθεί.
Παρεμβάσεις
Πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχει όργιο παρασκηνιακής παρέμβασης ξένων συμφερόντων και υπηρεσιών, με την εξαγορά προσώπων σε συγκεκριμένες θέσεις και τη χρηματοδότηση δράσεων που εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς τους σε περιοχές υπεράνω υποψίας.
Παράγοντας, σύμφωνα με το περιοδικό, με σημαντική θέση στο εξωτερικό, συνόψιζε το συμπέρασμα ως εξής: «Στην αντίληψη ορισμένων παικτών, η Ελλάδα έχει δυσανάλογα μεγάλο πλούτο για το μέγεθός της. και δεν θεωρούν ως πλούτο μόνο τον ορυκτό, υποθαλάσσιο και υπόγειο, αλλά τη δημόσια περιουσία, τα νησιά, επειδή είναι πολλά, είναι στη θέση που είναι και αντιπροσωπεύουν έναν τεράστιο τουριστικό, επιχειρηματικό, ενεργειακό και γεωπολιτικό πλούτο, την περιουσία που έχει η Ελλάδα στο εξωτερικό από κληροδοτήματα και αγορές, η οποία είναι μεγαλύτερη απ’ αυτή πολύ μεγαλύτερων κρατών, την ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων, η οποία επίσης είναι τεράστια και θέλουν να τη βάλουν στο χέρι.
Γενικά θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι πολύ πλούσια για το μέγεθός της και η αδυναμία της να αξιοποιήσει αυτό τον πλούτο λόγω ανικανότητας και διαφθοράς του πολιτικού συστήματος τους έδωσε την ευκαιρία να επιχειρήσουν να τον αρπάξουν ρίχνοντας τη χώρα σε κρίση".
25-8--2012
: Ναι ή όχι σε μια πρώιμη διάρρηξη της Ευρωζώνης;
Το αν η Ευρωζώνη είναι βιώσιμη ή όχι παραμένει ανοιχτό ερώτημα. Αλλά τι γίνεται σε περίπτωση που η διάρρηξη της Ευρωζώνης μπορεί μόνον να αναβληθεί και όχι να αποφευχθεί; Αν έχουν έτσι τα πράγματα, η καθυστέρηση του αναπόφευκτου θα κάνει απλά το τέλος του παιχνιδιού χειρότερο – πολύ χειρότερο.
Η Γερμανία αρχίζει σταδιακά να αναγνωρίζει πως αν η απαιτούμενη προσαρμογή των κρατών της ευρωπαϊκής περιφέρειας προκειμένου να αποκατασταθεί η ανάπτυξη, η ανταγωνιστικότητα και η βιωσιμότητα του χρέους τους γίνει μέσω της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης αντί μέσω της αναδιάρθρωσης του χρέους τους και της εξόδου από το ευρώ – έτσι ώστε να επιστρέψουν στο παλαιό τους νόμισμα και να το υποτιμήσουν δραστικά – το κόστος της θα φτάσει κάποια τρισεκατομμύρια ευρώ. Πράγματι, η έξοδος των διασυνοριακών αλλά και των εγχώριων επενδυτών θα πρέπει να καλυφθεί με μεγάλη χρηματοδότηση του επίσημου τομέα. Καθώς οι επενδυτές μειώνουν την έκθεσή τους στο δημόσιο χρέος, τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις της ευρωπαϊκής περιφέρειας, οι ανισορροπίες των ροών και των αποθεμάτων απαιτούν χρηματοδότηση. Η διαδικασία προσαρμογής θα κρατήσει πολλά χρόνια και η φυγή των κεφαλαίων θα συνεχίζεται μέχρι να αποκατασταθεί πλήρως η αξιοπιστία της πολιτικής απαιτώντας τεράστια ποσά.
Μέχρι πρόσφατα η επίσημη χρηματοδότηση προέρχονταν από τις νέες δημοσιονομικές αρχές της Ευρωζώνης, δηλαδή τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που θα δώσει σύντομα τη θέση του στον μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, καθώς και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Με την πάροδο του χρόνου όμως την επίσημη χρηματοδότηση ανέλαβε να παράσχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – αρχικά με τις αγορές ομολόγων και στη συνέχεια με την παροχή ρευστότητας προς τις τράπεζες και την συσσώρευση των ανισορροπιών στο σύστημα πληρωμών της Ευρωζώνης Target 2. Με δεδομένους τους πολιτικούς καταναγκασμούς στη Γερμανία και σε άλλα κράτη του πυρήνα οι οποίοι αποτρέπουν την περαιτέρω ενίσχυση των δημοσιονομικών ‘τειχών προστασίας’, η ΕΚΤ σχεδιάζει τώρα άλλον έναν γύρο χρηματοδότησης μεγάλης κλίμακας προς την Ισπανία και την Ιταλία – με πολύ περισσότερες αγορές ομολόγων.
Έτσι η Γερμανία και γενικότερα ο πυρήνας της Ευρωζώνης μεταβιβάζουν σταδιακά την ευθύνη της χρηματοδότησης των κλυδωνιζόμενων κρατών της Ευρωζώνης στην ΕΚΤ. Αν η Ιταλία και η Ισπανία έχουν πρόβλημα ρευστότητας αλλά όχι πρόβλημα φερεγγυότητας και η χρηματοδότηση μεγάλης κλίμακας τους δώσει όσο χρόνο χρειάζονται ώστε η λιτότητα και οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις να αποκαταστήσουν τη βιωσιμότητα του χρέους τους, την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξή τους, η παρούσα στρατηγική θα έχει αποτελέσματα και η Ευρωζώνη θα επιβιώσει.
Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας μπορεί επίσης να οικοδομηθεί κάποιος τύπος δημοσιονομικής και τραπεζικής ένωσης και να επιτευχθεί κάποια πρόοδος στο μέτωπο της πολιτικής ολοκλήρωσης. Αλλά όσο σημαντικά κι αν είναι τα στοιχεία της δημοσιονομικής και τραπεζικής ένωσης της συνολικής διαδικασίας, το μείζον διακύβευμα είναι αν η μεγάλης κλίμακας χρηματοδότηση και η σταδιακή προσαρμογή θα καταφέρουν να αποκαταστήσουν συν τω χρόνω μια βιώσιμη ανάπτυξη. Κι αυτό θα απαιτήσει τεράστια υπομονή από τις κυβερνήσεις και τους λαούς τόσο του πυρήνα όσο και της περιφέρειας – του πυρήνα για να διατηρηθεί η χρηματοδότηση μεγάλης κλίμακας και της περιφέρειας για να αποφευχθεί μια κοινωνική και πολιτική εξέγερση για όλα αυτά τα χρόνια της οδυνηρής ύφεσης και της απώλειας της ευημερίας.
Πόσο πιθανό όμως είναι να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σενάριο; Αρκεί να δούμε πόσα πολλά εμπόδια θα πρέπει να ξεπεραστούν:
• Οι αποκλίσεις των οικονομιών και η εμβάθυνση της ύφεσης.
• Ο δίχως επιστροφή κατατεμαχισμός του τραπεζικού συστήματος και των χρηματοπιστωτικών αγορών.
• Το μη βιώσιμο χρέος πολλών δημοσίων και ιδιωτικών φορέων.
• Ο εκμηδενισμός της ανάπτυξης και τα μεγάλα δημοσιονομικά βάρη στις χώρες που επιδιώκουν την εσωτερική υποτίμηση και τον αποπληθωρισμό για να αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητά τους.
• Η ασύμμετρη προσαρμογή με τις μέριμνες περί ηθικών κινδύνων στα κράτη του πυρήνα και περί ανεπαρκούς χρηματοδότησης στα κράτη της περιφέρειας οι οποίες τροφοδοτούν ασυμβίβαστα πολιτικά δυναμικά
• Οι φοβισμένες και ανυπόμονες αγορές και επενδυτές.
• Η κόπωση της λιτότητας στην περιφέρεια και η κόπωση των διασώσεων στον πυρήνα.
• Η απουσία των προϋποθέσεων ώστε η Ευρωζώνη να αποτελέσει τη βέλτιστη νομισματική ζώνη.
• Οι σοβαρές δυσκολίες προκειμένου να επιτευχθεί μια πλήρης δημοσιονομική, τραπεζική, οικονομική και πολιτική ένωση.
Αν μια βαθμιαία διαδικασία αποδιάρθρωσης καταστήσει τελικά τη διάρρηξη της Ευρωζώνης αναπόφευκτη, ο δρόμος που επέλεξαν η Γερμανία και η ΕΚΤ – δηλαδή η μεγάλης κλίμακας χρηματοδότηση των κρατών της ευρωπαϊκής περιφέρειας – θα οδηγήσει στην καταστροφή και τις κεντρικές τράπεζες των κρατών του πυρήνα. Ακόμα χειρότερα, οι μεγάλες ζημιές που θα προκύψουν από την υλοποίηση του πιστωτικού κινδύνου θα διακυβεύσουν τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους και των κρατών του πυρήνα με αποτέλεσμα να τεθεί εν αμφιβόλω η επιβίωση και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην περίπτωση αυτή, σαφώς και ένα ελεγχόμενο διαζύγιο σήμερα είναι προτιμότερο από μια καταστροφική διάρρηξη σε βάθος χρόνου.
Βεβαίως μια διάρρηξη της Ευρωζώνης σήμερα θα ήταν πολύ επιζήμια και θα χρειαζόταν μια διεθνής διάσκεψη για το χρέος προκειμένου να αναδιαρθρωθούν τα χρέη της ευρωπαϊκής περιφέρειας και οι απαιτήσεις των κρατών του πυρήνα. Αλλά μια διάρρηξη που θα γινόταν νωρίτερα παρά αργότερα θα επέτρεπε να επιβιώσει η ενιαία αγορά και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντίθετα, μια μάταιη απόπειρα της Ευρώπης να αποφύγει τη διάρρηξη για ένα δύο χρόνια ακόμη – που σημαίνει κάποια αρκετά τρις ευρώ επιπλέον επίσημης χρηματοδότησης από τα κράτη του πυρήνα ως τότε – μπορεί να φέρει ένα ανεξέλεγκτο τέλος το οποίο θα περιλαμβάνει την καταστροφή και της ενιαίας αγοράς εξαιτίας της εισαγωγής προστατευτικών πολιτικών μεγάλης κλίμακας. Κατά συνέπεια, αν η διάρρηξη είναι αναπόφευκτη, η καθυστέρησή της ενέχει πολύ μεγαλύτερα κόστη.
Αλλά οι πολιτικοί της Ευρωζώνης δεν θέλουν σήμερα ούτε καν να εξετάσουν το ενδεχόμενο μιας πρώιμης διάρρηξης. Η Γερμανία και η ΕΚΤ βασίζονται στην παροχή ρευστότητας μεγάλης κλίμακας για να αγοράσουν χρόνο προκειμένου να επιτρέψουν στις απαιτούμενες προσαρμογές να αποκαταστήσουν την ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα του χρέους. Και παρά τους μεγάλους κινδύνους που ενέχονται σε τυχόν διάρρηξη, αυτή παραμένει η στρατηγική στην οποία οι περισσότεροι παίκτες της Ευρωζώνης είναι σήμερα δεσμευμένοι. Κατά συνέπεια μόνο ο χρόνος θα μας πει αν ήταν προτιμότερο για την Ευρώπη να ποντάρει στην επιβίωση του ευρώ αντί της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Του Νούριελ Ρουμπίνι
23-8--2012
: Ας αποφασίσει η Ευρώπη εάν θέλει την Ελλάδα ή όχι...
Για τρίτη φορά μέσα σε τρία χρόνια η στάση των Ευρωπαίων για την Ελλάδα παρουσιάζεται οικονομικά ασυνεπής.Η πρώτη φορά ήταν την περίοδο 2009-2010 όταν ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανέφερε ότι θα πρέπει να υποβάλει αίτηση για βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η ευρωπαϊκή απάντηση ήταν να απορρίψει την παρέμβαση του ΔΝΤ, χωρίς να προσφέρει μια εναλλακτική λύση. Χρειάστηκαν αρκετοί μήνες μέχρι να εξευρεθεί συμφωνία το Μάιο του 2010 που να προσφέρει υποστήριξη από το ΔΝΤ με ευρωπαϊκούς όρους.
Η δεύτερη φορά ήταν το 2010-2011, όταν η φερεγγυότητα και η πιθανή πτώχευση της Ελλάδας τέθηκε ως επείγον ζήτημα. Δύο στρατόπεδα ανέκυψαν. Ένα υποστήριξε ταχεία αναδιάρθρωση του χρέους, τονίζοντας ότι η Ελλάδα ήταν μια μοναδική περίπτωση και ότι οι αγορές θα μπορούσαν να πειστούν ότι δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα που θα ακολουθήσει το παράδειγμά της. Η άλλη πλευρά τόνισε τις δυσμενείς δευτερογενείς επιπτώσεις μιας στάσης πληρωμών και ευνοούσε τη στήριξη της ρευστότητας της Αθήνας μέσω φτηνών δανείων. Ο συμβιβασμός ήταν να δανείσουν τη χώρα με εγκληματικά όμως επιτόκια, ενώ αφήναν τις αγορές να αναμένουν ότι η αναδιάρθρωση θα μπορούσε ίσως να έρθει, αλλά σε μεταγενέστερο στάδιο. Κάθε μία από τις δύο αυτές θέσεις ήταν συνεπείς σε εσωτερικό επίπεδο, αλλά ο συμβιβασμός τελικά δεν ήταν. Χρειάστηκε περισσότερο από ένα χρόνο, μέχρι το δεύτερο εξάμηνο του 2011, για να αναγνωριστεί αυτή η αντίφαση.
Η τρίτη φορά είναι τώρα. Και πάλι, η Ευρώπη είναι διχασμένη. Ένα στρατόπεδο, που εκπροσωπείται από τη βόρεια Ευρώπη, θεωρεί ότι η Ελλάδα θα πρέπει να φύγει από την ευρωζώνη, διότι δεν είναι κατάλληλη ούτε οικονομικά ούτε πολιτικά. Αυτή την άποψη μοιράζονται και ευρωσκεπτικιστές (που θέλουν να αποδείξουν ότι η έξοδος είναι δυνατή) και οι φιλοευρωπαϊστές (που ελπίζουν να κερδίσουν το στόχο της περαιτέρω ολοκλήρωσης). Το δεύτερο στρατόπεδο, που στηρίζεται από τη Γαλλία και τη Νότια Ευρώπη, είναι ανένδοτο στο ότι η ακεραιότητα της ευρωζώνης θα πρέπει να διατηρηθεί, διότι η αποχώρηση της Ελλάδας θα έχει αλυσιδωτές αρνητικές επιπτώσεις σε άλλες χώρες του νότου.
Κάθε μία από αυτές τις θέσεις είναι επίσης εσωτερικά συνεπής. Αλλά αυτό που δεν είναι συνεπές είναι να καλείται μια εξαντλημένη χώρα να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την επίτευξη των στόχων του προγράμματος στήριξης, ενώ τροφοδοτούνται συνεχώς προσδοκίες μιας αναγκαστικής εξόδου. Εντός της χώρας, ο κίνδυνος των οικονομικών διαταραχών από την έξοδο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως κίνητρο για την εξαγωγή κεφαλαίων ή τη συσσώρευση μετρητών. Για τους ξένους επενδυτές, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων της διασποράς, αυτό είναι ένα κίνητρο για να μην επενδύουν στη χώρα με την ελπίδα των μελλοντικών εξαγορών σε τιμές ευκαιρίας. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν θα πρέπει να αναρωτιέται κανείς γιατί οι επενδύσεις κατά το πρώτο τρίμηνο του 2012 ήταν μόνο 46 τοις εκατό σε σύγκριση αυτών πριν από τέσσερα χρόνια (στην πραγματικότητα, πρέπει κανείς να αναρωτηθεί γιατί ήταν και τόσο υψηλές). Αλλά χωρίς επενδύσεις και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, η Ελλάδα θα παραμείνει εγκλωβισμένη σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης και ασχέτως των προσπάθειών της είναι απίθανο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δανειστών της.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να επιλέξουν. Αν πραγματικά πιστεύουν ότι θα ήταν καλύτερα με την Ελλάδα εκτός ευρώ θα πρέπει να προσφέρουν ένα πακέτο εξόδου. Προφανώς, μια έξοδος θα τους κοστίσει ακριβά αφού η απότομη υποτίμηση του νομίσματος, που είναι βέβαιο ότι θα λάβει χώρα θα αναγκάσει τη χώρα να αθετήσει τις υποχρεώσεις της σε ευρώ. Επίσης, η Αθήνα θα παραμείνει υπό οικονομική στήριξη, αφού απέχει πολύ από την επιστροφή στη δημοσιονομική ισορροπία εντός και εκτός. Η αξιοπιστία του ευρώ θα υποστεί ζημιά και άλλες χώρες θα πρέπει να προστατευτούν από τη μετάδοση του πανικού. Και, τέλος, η ΕΕ δεν μπορεί να ξεχάσει την Ελλάδα, διότι ανεξάρτητα από την τύχη της στην ΕΕ, θα παραμείνει στην Ευρώπη και θα έχει σημασία για ολόκληρη την ήπειρο. Έτσι, έπειτα από προσεκτική ανάλυση η επιλογή φαίνεται λιγότερο ελκυστική και πιο επικίνδυνη από ότι εικάζεται με την πρώτη ματιά. Αλλά τουλάχιστον έχει μια εσωτερική λογική.
Αν οι Ευρωπαίοι αποδέχονται ότι η ελληνική έξοδος δεν είναι προς το συμφέρον τους, θα πρέπει να αναγνωρίσουν τις προσπάθειες που καταβάλλονται και να δώσουν μια πραγματική ευκαιρία περαιτέρω προσαρμογής ώστε η χώρα να ανακάμψει εντός του ευρώ. Προφανώς δεν μπορούν να απομακρύνουν τον κίνδυνο στάσης πληρωμών και εξόδου τελείως αλλά μπορούν τουλάχιστον να μειώσουν τις κερδοσκοπικές πιέσεις μίας πιθανής εξόδου. Πέρα από μια λογική επέκταση του προγράμματος στήριξης, αυτό προϋποθέτει σαφή μηνύματα ότι η Ευρώπη πιστεύει σε μια πιθανή επιτυχία του προγράμματος. Μία δυνατότητα, η οποία σίγουρα δεν είναι χωρίς δυσκολίες, θα ήταν η ανακούφιση του χρέους προς τους επίσημους πιστωτές, δηλαδή η συμμετοχή του δημόσιου τομέα. Ένας άλλος τρόπος θα ήταν η προώθηση δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων, μέσω των δανειακών ανταλλαγών, των επενδύσεων από τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (όπως έχει κάνει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη στην ανατολική Ευρώπη), ή της αναβίωσης του σχεδίου Eureca για την προ-ιδιωτικοποίηση όπως προτάθηκε από την εταιρεία συμβούλων Roland Berger, μια πρόταση που γρήγορα δυστυχώς χλευάστηκε. Το κλειδί είναι ότι οι ιδιώτες θα πιστέψουν στην αναβίωση της Ελλάδας, μόνο αν οι Ευρωπαίοι οι ίδιοι επενδύσουν σε αυτή.
Όταν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς συναντηθεί με τους ευρωπαίους ηγέτες αργότερα αυτή την εβδομάδα, θα πρέπει να τους προσφέρει ένα μικρό δώρο για το καλοκαίρι: ένα αντίγραφο του θεατρικού έργου του Alfred de Musset, Μια πόρτα πρέπει να είναι ανοιχτή ή κλειστή. Είναι μικρό και γεμάτο ιδέες για περαιτέρω σκέψη.
30-7--2012
: Αν πάνε να μας κλείσουν τη στρόφιγγα… Υπάρχει σχέδιο για την επόμενη μέρα;
...!
Είναι η ώρα της συστράτευσης όλων των δυνάμεων του Έθνους
Βαρύς ο ουρανός… Μαύρα σύννεφα γεμίζει ντάλα καλοκαίρι… Όλα χειρότερα γίνονται. Σφίγγουν την τανάλια οι απ' έξω… Προσγειώνονται και εκείνοι που έτρεφαν αυταπάτες και πίστευαν ότι θέλουν πράγματι οι εταίροι μας να βοηθήσουν την Ελλάδα.
Τώρα που εξασφάλισαν αυτό που ήθελαν στις εκλογές, εκεί που περιμέναμε κι εμείς ότι κάποιοι θα ξέσφιγγαν τη θηλιά, θα άνοιγαν λιγουλάκι παραπάνω την κάνουλα, δείχνουν το πρόσωπο του αδίστακτου δανειστή, του Σάιλοκ, που θέλει να στα πάρει όλα. Να σε συνθλίψει, να σε γονατίσει, να σε οδηγήσει στην αυτοκτονία.
Ζούμε το τελευταίο μέρος της τραγωδίας. Του έργου που ανέβηκε κοντά πριν τρία χρόνια. Απογοητευμένη δείχνει η κυβερνητική συμμαχία. Δεν βγήκε από το πουθενά, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς να καταγγείλει από του βήματος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ξένους αξιωματούχους ως «υπονομευτές της εθνικής προσπάθειας» ότι «κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτύχουμε», ότι «είναι ανεύθυνοι», «δεν ξέρω αν το κάνουν συνειδητά ή από ανοησία», όμως «δεν θα τους περάσει».
Είναι η πρώτη φορά που ο Σαμαράς κατέφυγε σε τόσο σκληρούς χαρακτηρισμούς. Κι αυτό δεν μπορεί να το έκανε χωρίς λόγο. Ξέρει, ζει από μέσα, προφανέστατα πέφτει πάνω σε κλειστές πόρτες, που έχουν αποφασίσει να μας βάλουν στον προθάλαμο του… νεκροταφείου. Έτσι νομίζουν…
Την ίδια σκληρή γλώσσα χρησιμοποίησε και ο άλλος κυβερνητικός εταίρος, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Βενιζέλος, που και αυτός δεν μας έχει ποτέ στο παρελθόν συνηθίσει σε τέτοιους χαρακτηρισμούς…
Τι μήνυμα εκπέμπουν; Ότι πλέον έχουν διαπιστώσει πως οι απ' έξω δεν πρόκειται να βάλουν πλάτη. Έχουν επιλέξει την τακτική του μαρτυρίου της σταγόνας… Συνεχώς θα αναβάλουν την καταβολή της δόσης, με το επιχείρημα ότι δεν υλοποιούμε τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει, γίνετε πρώτα αξιόπιστοι και μετά, αν έμπρακτα συμμορφωθείτε προς τις υποδείξεις μας, θα δούμε… Κάποια σταλιά οξυγόνο θα σας δώσουμε… Να μην πάτε άκλαυτοι.
Την εξόδιο ακολουθία που όλο και πιο κοντά φέρνουν η κυρία Μέρκελ θα αξιοποιήσει για να παρατείνει την επιβίωσης της στις γερμανικές εκλογές που έρχονται.
Μόνιμο το ακάνθινο στεφάνι επί της κεφαλής της Ελλάδας…
Προ αυτών των ξεκάθαρων πλέον διαθέσεων των συνεταίρων μας, της ληξιαρχικής πράξης που μόνο η υπογραφή λείπει, το βάρος πέφτει στις δικές μας πλάτες.
Θα αφήσουμε να μας οδηγήσουν όπου θέλουν αυτοί κι εμείς θα τους λέμε σφάξε με αγά μου;
Ασφαλώς και όχι… Δύσκολα θα βρεις Έλληνα που να μην
το λέει…
Χρειάζεται όμως ένα σχέδιο με μελετημένες από κάθε πλευρά τις κινήσεις για το τι πρέπει να γίνει, αν οι πραιτωριανοί της ΕΕ σπρώξουν την Ελλάδα εκτός ευρώ, κλείνοντας τη στρόφιγγα του δανεισμού.
Ένα τέτοιο σχέδιο θα ΕΠΡΕΠΕ από την πρώτη στιγμή που μας έβαλε στο Μνημόνιο ο Παπανδρέου, να είχε καταρτιστεί…
Αυτό είναι το ένα. Το κύριο. Είναι όμως ώρα, κάτω απ' αυτό το ξέσπασμα της θύελλας των συντονισμένων πιέσεων από παντού, που βάζουν στο τραπέζι όλα τα ανοικτά θέματα που έχουμε -μέχρι και το Σκοπιανό, δεν ήρθε τυχαία στη γειτονιά μας τέτοια εποχή ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν- να κηρυχθεί ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ όλων των δυνάμεων του Έθνους. Με πρώτους τους πρώην πρωθυπουργούς και τους πρώην Προέδρους της Δημοκρατίας. Ο καθένας έχει τις προσβάσεις του στο εξωτερικό. Ακόμα και οι πρώην υπουργοί Οικονομικών, με τις φιλίες τους που έχουν έξω πρέπει να αξιοποιηθούν. Όπως και όλοι οι Έλληνες όπου γης.
Η Ελλάδα δέχεται επίθεση. Με σχέδιο, μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα δύσκολα υπέρ μας. Με τη συστράτευση όλων ΜΠΟΡΟΥΜΕ Αντώνη Σαμαρά να βγούμε και πάλι στο ξέφωτο. Το έχουμε καταφέρει πάρα πολλές φορές, σε κρίσιμες για την πατρίδα στιγμές. Όμως ό,τι είναι να γίνει, πρέπει ΤΩΡΑ να γίνει. Πριν από τις αμερικανικές εκλογές… Γιατί μετά κανένας δεν θα μας υπολογίζει…
28-7--2012
: Στην κόψη της 20ής Αυγούστου: Να πετάξουμε έξω την Ελλάδα ή να την "κουρέψουμε";
...!
Στις 20 Αυγούστου η κυβέρνηση θα πάρει την πιο σημαντική - ίσως την τελευταία σημαντική - απόφασή της. Είναι η μέρα που λήγει ένα ομόλογο από εκείνα που δεν "κουρεύτηκαν" επειδή τα είχε αγοράσει η ΕΚΤ (η οποία, ως γνωστόν, θεωρεί ότι τα δικά της ομόλογα, αντίθετα με των μικρο-ομολογιούχων και των ασφαλιστικών ταμείων, είναι κάτι σαν ιερές αγελάδες). Για να το αποπληρώσει, το ελληνικό δημόσιο πρέπει να δανειστεί από κάπου 3,2 δις ώστε να αποπληρώσει στο 100% την ΕΚΤ η οποία, σημειωτέον, τα είχε αγοράσει πέρσι προς 2,3 δις - άρα, η ΕΚΤ έχει λαμβάνειν κι ένα ουκ ευκαταφρόνητον κέρδος της τάξης των 900 εκατομμυρίων (*).
Δεν είναι τυχαίο ότι η τρόικα έφυγε για να επιστρέψει με την αξιολόγησή της τον Σεπτέμβρη – δηλαδή μετά την 20ή Αυγούστου.
Χρειάζονται τρεις μήνες για να αποφανθούν ότι το «πρόγραμμα» έχει βουλιάξει;
Ότι τα χρήματα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα ανέλθουν στο 5% των (ανοήτως) υπεσχημένων;
Ότι η «ανάπτυξη» θα κείται στον πυθμένα, όπου και θα παραμείνει τα επόμενα χρόνια τινάζοντας στον αέρα το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμών των δανείων μας προς την τρόικα αρχικά και (μετά το 2020) στους τραπεζίτες του κ. Νταλάρα;
Ότι η τραπεζική πίστη έχει εγκαταλείψει και τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις, εγγυούμενη έτσι την πλήρη κατάρρευση της αγοράς εργασίας, των δ
ημοσίων εσόδων και των ασφαλιστικών ταμείων; Υπάρχει κάποιος στο ΔΝΤ ή στην ΕΚΤ ή στην ΕΕ που να χρειαζόταν πάνω από 2 ώρες για να γράψει το πολυπόθητο κείμενο αξιολόγησης;
Ή μήπως ο κ. Τόμσεν καίγεται να πάει διακοπές και αποφάσιστε «Επιστροφή τον Σεπτέμβριο», μαζί με τους χειμερινούς κινηματογράφους;
Όχι βέβαια. Η έκθεση της τρόικας είναι έτοιμη. Το ΔΝΤ έχει ήδη αποφασίσει ότι, στην βάση των τεχνοοικονομικών δεδομένων, το Μνημόνιο 2 «μας τελείωσε». Πως καμία επιμήκυνση δεν το σώζει. Απλά, μένει να ληφθεί η πολιτική απόφαση. Αντίστοιχα, η ΕΚΤ γνωρίζει άψογα ακριβώς τα ίδια και κατανοεί ότι, κάποια στιγμή, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να αθετίσει τις υποχρεώσεις απέναντί της. Το ίδιο και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ευρωζώνης: περιμένουν ότι μεγάλο μέρος των διμερών δανείων που παρείχαν στην Ελλάδα θα «κουρευτεί». Οπότε, το θέμα του «τι θα κάνουν με την Ελλάδα» δεν είναι τεχνο-οικονομικό και δεν βασίζεται ούτε στις όποιες περικοπές και μεταρρυθμίσεις κάνει η κυβέρνηση (έως το Σεπτέμβριο) ούτε και στις εκτιμήσεις του κ. Τόμσεν και της τρόικα. Από τι εξαρτάται; Εξαρτάται απλά από το εάν η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία συναποφασίσουν είτε να μας εκπαραθυρώσουν από το ευρώ, είτε να επιτρέψουν το κούρεμα του χρέους μας (κάτι που, όπως θα θυμάστε, είναι γνωστό με τον ευφημισμό «αναδιάρθρωση χρέους»).
Επιτρέψτε μου μια τοποθέτηση: Αν κρίνουν ότι μπορούν να μας εκπαραθυρώσουν διασώζοντας την Ισπανία και την Ιταλία, θα το κάνουν εκείνη την στιγμή! Ο λόγος είναι απλός: Το EFSF διαθέτει, μετά τα χρήματα που υποσχέθηκε στις ισπανικές τράπεζες, άλλα 80 με 90 δις. Όσο για το ESM, τον μόνιμο μηχανισμό που θα αντικαταστήσει το EFSF, έχει κολλήσει η ίδρυσή του στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας. Στο μεταξύ, το δημόσιο της Ισπανίας και το δημόσιο της Ιταλίας έχουν άμεση ανάγκη για 800 δις εντός του 2013. Είναι προφανές ότι αν η κυρία Μέρκελ πάει στην Ομοσπονδιακή Βουλή της και ζητήσει τέτοια ποσά για ενίσχυση του EFSF, δεν υπάρχει περίπτωση να τα πάρει – παρά μόνον αν στηριχθεί τόσο πολύ στην αντιπολίτευση του SPD που απωλέσει την κομματική της βάση. Πολύ απλά, δεν θα το πράξει, ιδίως ένα χρόνο πριν τις ομοσπονδιακές εκλογές. Από την άλλη, αν δεν το πράξει, θα πρέπει σύντομα να αρχίσει να τυπώνει μάρκα, καθώς η κατάρρευση της Ισπανίας και της Ιταλίας εντός της ευρωζώνης είναι πλέον κάτι παραπάνω από δεδομένη.
Μια σκέψη που περιτριγυρίζει την κα Μέρκελ σήμερα (την οποία της έχουν εμφυσήσει διάφοροι σύμβουλοι) είναι η εξής: Αν εκπαραθυρώσουν την Ελλάδα από το ευρώ, και ακολουθήσει μια τεράστια χρηματιστηριακή αναταραχή, οι γερμανοί ψηφοφόροι θα τα χρειαστούν. Θα φοβηθούν όταν θα δουν το όλον ευρωζωνικό οικοδόμημα, ακόμα και την ίδια την Φραγκφούρτη, να συγκλονίζονται.
Υπό αυτό τον φόβο, σκέπτεται η κα Μέρκελ, ίσως είναι προετοιμασμένοι να αποδεχθούν την πρότασή της για διάσωση της Ισπανίας και της Ιταλίας με τεράστια ποσά. Έχοντας μάλιστα «γευθεί» ελληνικό αίμα (καθώς η Ελλάδα θα αιμορραγεί από μία άναρχη και καταστροφική επιστροφή στην δραχμή), η χώρα μας θα έχει παίξει στο ακέραιο τον ρόλο του εξιλαστήριου θύματος έτσι ώστε η κοινή γνώμη στην Γερμανία να είναι έτοιμη να αποδεχθεί μεγάλες τονωτικές και ακριβές ενέσεις υπέρ της Ισπανίας και της Ιταλίας.
Από την άλλη, βέβαια, η κα Μέρκελ εισακούει και αντίθετες γνώμες οι οποίες τις λένε πως είναι αδύνατον να προβλέψει κάποιος, και να διαχειριστεί, μια καθίζηση. Ότι μια ελληνική έξοδος από το ευρώ θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και δεν θα μείνει τίποτα όρθιο από την ευρωζώνη. Όταν όμως ρωτά αυτούς τους συμβούλους, η κα Μέρκελ, τι μπορεί να γίνει για να μην φύγει τελικά η Ελλάδα από το ευρώ, η απάντησή τους της μαυρίζει την καρδιά καθώς γνωρίζει ότι αυτά που πρέπει να γίνουν δεν είναι έτοιμη να τα ψελλίσει καν στην Ομοσπονδιακή Βουλή.
Τι είναι αυτά; Μία λύση θα ήταν το κούρεμα του ελληνικού χρέους προς την τρόικα - στο οποίο ήδη αναφέρθηκα. Μια άλλη λύση θα ήταν ένα μορατόριουμ στις αποπληρωμές έτσι ώστε το ποσό χρέους να μείνει το ίδιο αλλά να παγώσουν οι αποπληρωμές έως ότου η ελληνική οικονομία παύει να συρρικνώνεται. Την πρώτη λύση δεν θα την αποδεχθεί η ΕΚΤ, καθώς ανατρέπει πλήρως το δόγμα της ότι τα χρέη προς εκείνη είναι ιερά. Την δεύτερη λύση την απορρίπτουν οι πλεονασματικές χώρες καθώς κάτι τέτοιο θα ακύρωνε την πολιτική επιβολής σκληρής λιτότητας στην Ισπανία και στην Ιταλία.
Γιατί; Επειδή η λιτότητα αυτή φέρνει με μαθηματική ακρίβεια την ύφεση. Άρα, εάν το τέλος της ύφεσης ήταν προαπαιτούμενο για τις αποπληρωμές από της χώρες της Περιφέρειας προς την τρόικα (όπως θα έπρεπε να ισχύει σε μια νομισματική ένωση), τότε η επιβολή λιτότητας σε χώρες όπως η Ισπανία θα ισοδυναμούσε με το να τους επιτρέπεται να μην αποπληρώνουν τα χρέη τους!
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα λοιπόν για την κα Μέρκελ. Όπως και για τις κυβερνήσεις των υπόλοιπων πλεονασματικών χωρών. Το μέγα δίλημμα είναι: Πετάμε την Ελλάδα έξω από το ευρώ και κάνουμε για την Ιταλία και την Ισπανία αυτό που αρνούμαστε έως τώρα σε κάθε μία από τις πτωχευμένες χώρες; Ή αρχίζουμε την διαδικασία κουρέματος των χρεών όλων τους (καθώς δεν είναι δυνατόν να κουρέψουν το δικό μας αλλά όχι το ιρλανδικό, π.χ., χρέος);
Η ουσία είναι ότι, άλλη μια φορά, δεν έχουν αποφασίσει. Φοβούνται να μας πετάξουν έξω αλλά δεν είναι και διατεθειμένοι να μας δώσουν μια ευκαιρία να ορθοποδήσουμε ως προς το χρέος, ουσιαστικά οδηγώντας μας εκ των πραγμάτων στον γκρεμό και, συνεπώς, «εκτός». Η «Επιστροφή τον Σεπτέμβριο» μανούβρα της τρόικα αυτή την εξήγηση επιδέχεται: Να δοθεί άλλο ένα τρίμηνο στις πλεονασματικές χώρες να χαράξουν την στρατηγική τους. Επί πλέον, να αναγκαστεί η Ελλάδα, ελπίζοντας σε μια ακόμα αναβολή της «θανατικής ποινής», να δανειστεί εκ μέρους της ΕΚΤ την 20ή Αυγούστου ώστε να μην βρεθεί η ΕΚΤ στην θέση να απωλέσει την εικόνα της (απέναντι σε Ρώμη, Μαδρίτη και Δουβλίνο) του δανειστή-τιμωρού.
Καθώς μάλιστα η έκθεση της τροίκα θεωρείται προαπαιτούμενο για να δοθεί η δόση, είναι προφανές ότι ασκείται πίεση στο ελληνικό κράτος να δανειστεί τα 3,2 δις στις... αγορές μέσω βραχυπρόθεσμων γραμματίων. Και ποιος θα τα αγοράσει αυτά; Μόνο οι ελληνικές τράπεζες θα προσφερθούν, δανειζόμενες οι ίδιες από την ΕΚΤ, ή και την Τράπεζα της Ελλάδος (μέσω του ELA). Αν ούτε αυτό καταφέρουν, τότε θα μας τα δώσει το EFSF, προσθέτωντάς τα στο δημόσιο χρέος μας. Όμως οι εταίροι μας προτιμούν την άντληση των χρημάτων αυτών από την ΕΚΤ μέσω των ελληνικών τραπεζών. Γιατί; Επειδή προτιμούν, σε περίπτωση που μας πετάξουν έξω και διαγράψουμε μονομερώς τα χρέη μας προς την Ευρώπη, να χρωστάμε αυτό το ποσόν στην ΕΚΤ (που αν χρειαστεί το τυπώνει) παρά να το αντλήσουμε από το μισοάδειο EFSF από το οποίο πρέπει, κουτσά-στραβά, να βολέψουν τις Ισπανία και Ιταλία.
Έχω κουραστεί να το λέω αλλά φοβάμαι ότι πρέπει να το ξαναπώ: Η λογική του «κερδίζουμε χρόνο δανειζόμενοι» είναι παντελώς παράλογη πλέον. Όχι γενικά. Αλλά υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες (που ισχύουν εδώ και αρκετό καιρό στην ελληνική οικονομία): Με την τραπεζική πίστη άφαντη, την «ανάπτυξη» στο -9%, τα φορολογικά έσοδα στο ναδίρ και τις επενδύσεις στο μείον, το να «κερδίσουμε περισσότερο χρόνο» ισοδυναμεί με το να αφήσουμε ό,τι έχει απομείνει να σβήσει. Δεδομένου μάλιστα ότι οι φωνές στο Βερολίνο που απαιτούν την εκδίωξη της Ελλάδας το φθινόπωρο από την ευρωζώνη εντείνονται, η τελευταία ευκαιρία της κυβέρνησης είναι η 20ή Αυγούστου. Της μένουν, δηλαδή, 24 μέρες.
Σκεφτείτε το. Αν την 20ή Αυγούστου δανειστούμε άλλη μία φορά από την ΕΚΤ (μέσω τραπεζών) ή από το EFSF, ώστε να αποπληρώσουμε την ΕΚΤ και, έτσι, να επιτρέψουμε στην ΕΚΤ να συνεχίσει να προσποιείται ότι η νομισματική της πολιτική (η οποία έχει εδώ και καιρό ανατραπεί) παραμένει ανέπαφη, κατόπιν απλά θα περιμένουμε πότε οι πλεονασματικές χώρες θα αποφανθούν για το αν θα μας θυσιάσουν ή όχι. Κάθε μέρα που θα περνά, τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο, κλπ, η ελληνική οικονομία θα βουλιάζει κι άλλο (παρά την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων) και οι φωνές που ζητούν την αποπομπή μας θα μεγαλώνουν. Το τέλος δεν θα αργήσει να έρθει όσο φιλότιμες προσπάθειες και να καταβάλει το υπουργείο οικονομικών.
Μπορεί να γίνει κάτι; Δεν είμαι σίγουρος, εδώ που φτάσαμε. Η μόνη μας ελπίδα πια είναι ένα Πρόγραμμα 24 Ημερών που να ξεκινά σήμερα. Τι θα περιλαμβάνει; Τα εξής απλά: Η κυβέρνηση να κρατήσει ανοικτή την Ολομέλεια της Βουλής και εντός αυτών των 24 ημερών να περάσει όσες μεταρυθμίσεις κρίνει ότι πρέπει να γίνουν. Όχι επειδή έχουν κάποια σημασία. Καμία δεν έχουν, καθώς δεν έχουν την παραμικρή ελπίδα να ανατρέψουν την εξελισσόμενη κατάρρευση που οφείλεται σε μια καθαρά μακροοικονομική τριπλή δίνη χρέους-ύφεσης-τραπεζών.
Τότε γιατί προτείνω μια τέτοια κοινοβουλευτική υπερκινητικότητα; Για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους: Για να πούμε στην Ευρώπη: «Μεταρρυθμίσεις θέλατε; Νάτες!» Παράλληλα, κατά τις 5 με 10 Αυγούστου, η κυβέρνηση να ανακοινώσει ότι για λόγους ηθικής και ευθύνης απέναντι στους φορολογούμενους των πλεονασματικών χωρών, το ελληνικό κράτος δεν θα δανειστεί στις 20 Αυγούστου ούτε ένα ευρώ αν πρώτα δεν συμφωνηθεί, έστω και επί της αρχής, μια νέα συμφωνία που θα ανατρέπει την σημερινή καταστροφική πορεία η οποία μας οδηγεί τόσο στην πτώχευση όσο και εκτός ευρώ. Π.χ. να πούμε στον κ. Ρέσλερ τα εξής: «Αφού λέτε ότι θα μας διώξετε από το ευρώ, εμείς με ποιο δικαιώμα θα δανειστούμε από εσάς 3,2 δις σε ευρώ δεδομένου ότι, όταν μας διώξετε, δεν θα έχουμε ευρώ να σας ξεπληρώσουμε;»
Το εν λόγω Πρόγραμμα 24 Ημερών έχει δύο σκοπούς: Πρώτον, να κλείσει τα στόματα όσων συνεχίζουν να αναφέρονται στην αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να νομοθετεί «μεταρρυθμίσεις». Δεύτερον, να εξαναγκάσει την κα Μέρκελ και τους υπόλοιπους ηγέτες των πλεονασματικών χωρών να αποφασίσουν τι θα κάνουν με την Ελλάδα μια ώρα αρχίτερα. Αν η κυβέρνησή μας ανακοινώσει ότι τα 3,2 δις που χρωστάμε στην ΕΚΤ θα «αναδιαρθωθούν» μονομερώς, οι εταίροι μας θα αναγκαστούν εκείνη την στιγμή να αποφασίσουν είτε να ολοκληρώσουν την αναδιάρθωση τους χρέους μας (καθώς και της υπόλοιπης ευρωζώνης, σώζοντας έτσι το ευρώ) είτε να μας οδηγήσουν στην έξοδο (φέρνοντας, εν αγνοία τους, το τέλος του ευρώ). Αντίθετα με την επικρατούσα άποψη (που λέει πως όσο περισσότερο καθυστερεί αυτή η απόφαση τόσο καλύτερα), η πραγματικότητα είναι ότι όσο πιο πολύ αργούν να αποφασίσουν τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να αποφασίσουν την εκπαραθύρωσή μας.
(*) Η ΕΚΤ επισήμως ισχυρίζεται ότι αυτά τα κέρδη τα επιστρέφει στις Κεντρικές Τράπεζες που την απαρτίζουν και εκείνες πράττουν κατά βούληση. Πράγματι, κάποιες (π.χ. η Γαλλική) τα επιστρέφουν στην Ελλάδα. Άλλες όμως δεν το κάνουν. Μόνο και μόνο ότι το πτωχευμένο ελληνικό δημόσιο πρέπει να δανειστεί μέσα στο καλοκαίρι αυτά τα έξτρα 900 εκατομμύρια αποτελεί μομφή για τα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
28-7--2012
: Ισπανία όπως Ελλάδα. Η Ευρώπη επιμένει στη λάθος συνταγή
...!
Η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει την κρίση στην Ισπανία χορηγώντας το ίδιο αποτυχημένο φάρμακο θεραπείας που έδωσε στην Ελλάδα, σημειώνει άρθρο στην βρετανικη Guardian.
Την ώρα που ένα ολόκληρο παιχνίδι ιδεών και προτάσεων για την διάσωση του ενιαίου νομίσματος και κατ’ επέκταση της ευρωζώνης, βρίσκεται σε εξέλιξη, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως η ζώνη του ευρώ απειλείται άμεσα με κατάρρευση και οι ενέργειες για την αποφυγή πραγματοποίησης ενός τέτοιου ενδεχόμενου είναι τώρα σημαντικότερες από ποτέ.
Ενώ η σύνοδος κορυφής του περασμένου μήνα ,που κάθε άλλο παρά κενή περιεχομένου ήταν, έθεσε σημαντικά θέματα επί τάπητος και τα ράλι των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών αγορών προμήνυαν έναν ήρεμο Αύγουστο, η ανακοίνωση της ισπανικής πόλης Βαλένθια για την ανάγκη υποστήριξής της από τη Μαδρίτη πυροδότησε ένα νέο ξεπούλημα στις αγορές από τη περασμένη Δευτέρα.
Η απάντηση της ισπανικής κυβέρνησης ήταν μια σαφής διαβεβαίωση πως δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα μιας διάσωσης με την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και η απαγόρευση ανοιχτών πωλήσεων μετοχών την επομένη, κάτι που εξέπληξε αρνητικά τις ίδιες τις αγορές.
Παράλληλα η Ελλάδα ήταν ξανά στο προσκήνιο με την αναμονή για την άφιξη της Τρόικα στην Αθήνα την Τρίτη. Όλη η χώρα βρίσκεται σε μια κατάσταση κατάθλιψης καθώς είναι πλέον προσκολλημένη στο πρόγραμμα λιτότητας που επεβλήθη για τη διάσωσή της, σύμφωνα με το οποίο πρέπει τώρα να περικόψει επιπλέον περί τα 2 δις ευρώ.
Τρία συμπεράσματα μπορεί να συναγάγει κανείς από αυτά τα γεγονότα.
Πρώτον, πως η Ισπανία οδεύει ολοταχώς προς ένα πακέτο διάσωσης και μάλιστα αρκετά σύντομα. Πρόκειται για μία χώρα με την οικονομία της να έχει καταρρεύσει, την αγορά ακινήτων της στο ναδίρ, και τις τράπεζες να μετρούν κολοσσιαίες απώλειες, η οποία θα χρειαστεί ,σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, τουλάχιστον 300 δις ευρώ.
Δεύτερον, η καταπακτή ανοίγει κάτω από τα πόδια της Ελλάδας καθώς η γερμανική υπομονή εξαντλείται και υπάρχει έντονη πρόθεση να διακοπεί η ευρωπαϊκή στήριξη. Η κυβέρνηση της χώρας βρίσκεται τώρα μπροστά σε ένα νέο κύμα επίπονων μέτρων που πρέπει να επιβάλλει, μέτρα που θα είναι τόσο αντιπαραγωγικά όσο και πολιτικά τοξικά. Αυτή τη στιγμή μια εθελουσία έξοδος της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ θα ήταν ευχής έργο για την Άνγκελα Μέρκελ.
Τρίτον, φαίνεται πως αυτό που συνδέει την Ελλάδα με την Ισπανία είναι πως η αποτυχημένη προσέγγιση που έφερε τη μικρότερη εκ των δύο χωρών στο σημείο χωρίς επιστροφή, σήμερα δοκιμάζεται στο μεγαλύτερο και σημαντικότερο κομμάτι της ιστορίας αυτής.
Η Ελληνική «συνταγή» απέδειξε περίτρανα πως περικόπτοντας απλά τις δαπάνες και αυξάνοντας τη φορολογία την ίδια ώρα που η οικονομία βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση οδηγεί σε αύξηση και όχι σε μείωση το χρέος.
Στα βήματα της Ελλάδας κινείται και η Ισπανία με τη χαμηλή ανάπτυξη και την εκτόξευση ανεργίας που θα οδηγήσει σε ακριβά πακέτα διάσωσης που μόνο καλό δεν θα κάνουν στη χώρα.
28-7--2012
: Οι «διαλυμένες» Πολιτείες της Ευρώπης
...!
Όλοι γνωρίζουν την επιθυμία των ευρωσκεπτικιστών για δημοψήφισμα για το αν η Βρετανία θα πρέπει να παραμείνει ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο κ. Κάμερον λέει ότι δεν στηρίζει την έξοδο από την Ένωση, αλλά θα ήθελε να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους της συμμετοχής σε αυτή, και τότε ίσως να τεθεί το αποτέλεσμα αυτών των συνομιλιών σε μια λαϊκή ψήφο. Εν μέσω της συζήτησης για συγκέντρωση ή εκχώρηση εξουσιών στις χώρες μέλη, ο William Hague, ο υπουργός Εξωτερικών, αυτό το μήνα ξεκίνησε έλεγχο όσο αφορά τις εξουσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ένας άλλος προβληματισμός για το μέλλον της ΕΕ, εστιάζει τώρα στις αρμοδιότητες που πρέπει να περάσουν στις Βρυξέλλες. Τη συζήτηση έχει ξεκινήσει ο Guido Westerwelle της Γερμανίας και περιλαμβάνει αριθμό υπουργών Εξωτερικών – αν και ο κ. Hague είναι ένας από τους ‘Big Three’ της ΕΕ δεν προσκλήθηκε. Επιπλέον, το Βερολίνο διαμηνύει ξεκάθαρα στη Βρετανία ότι «δεν θα εκβιαστεί». Μια ανησυχία είναι ότι η επαναδιαπραγμάτευση που ζητά η Βρετανία κινδυνεύει να ανατρέψει δεκαετίες πολύπλοκων συμβιβασμών που δημιούργησαν την ΕΕ του σήμερα. Μια μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι θα παρεμποδίσει την ικανότητα της ζώνης του ευρώ να αντιμετωπίσει αποφασιστικά την υπαρξιακή κρίση της.
Η διαμάχη στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής του περασμένου Δεκεμβρίου, όταν ο κ. Κάμερον άσκησε βέτο στο λεγόμενο «δημοσιονομικό σύμφωνο» για πιο σκληρούς κανόνες στον προϋπολογισμό, μπορεί να αποτελούσε μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει. Αν και η Βρετανία δεν είχε δεσμευθεί από το Σύμφωνο, ο κ. Κάμερον ζήτησε «αλλαγή της συνθήκης για την αλλαγή της συνθήκης.» Συγκεκριμένα, ήθελε ένα πρωτόκολλο για να αμβλύνει τον αντίκτυπο της κοινοτικής χρηματοδοτικής ρύθμισης. Στο τέλος, ο κ. Κάμερον ούτε μπλόκαρε το Σύμφωνο (25 από τα 27 κράτη-μέλη υπέγραψαν μια ελαφρώς πιο δυσνόητη έκδοση του εκτός των συνθηκών της ΕΕ), ούτε πήρε εγγυήσεις για το City του Λονδίνου.
Όλες οι πλευρές έχουν έκτοτε προσπάθησει να τα ξαναβρούν. Βρετανοί αξιωματούχοι λένε ότι η επανεξέταση των αρμοδιοτήτων της ΕΕ θα χρησιμεύσει τόσο για να υπογραμμίσει τα οφέλη της παραμονής στην ΕΕ όσο και προς τον προσδιορισμό των εξουσιών που πρέπει να επαναπατριστούν. Η αναθεώρηση δεν θα προβεί σε προτάσεις και δεν θα ολοκληρωθεί μέχρι το 2014, οπότε τα πορίσματά της θα αποτελέσουν σημεία εφαρμογής μόνο μετά τις επόμενες εκλογές. Για τον Nigel Farage, ηγέτη του ευρωσκεπτικιστικού Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου, αυτό δείχνει ότι μάλλον το θέμα πάει προς αναβολή και αρχειοθέτηση.
Άλλα γεγονότα μπορεί να επαναπροσδιορίσουν όμως τις σχέσεις της Βρετανίας με την υπόλοιπη Ευρώπη νωρίτερα. Η σύνοδος κορυφής του Ιουνίου αποφάσισε, με τη σύμφωνη γνώμη του κ. Κάμερον, να δημιουργήσει μια ενιαία εποπτική αρχή για τις τράπεζες της ευρωζώνης με βάση την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), μέχρι το τέλος του έτους. Τα κεφάλαια διάσωσης μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν άμεσα για την ανακεφαλαιοποίηση προβληματικών τραπεζών. Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση μεγαλύτερου καταμερισμού κινδύνου. Αλλά υπάρχουν πολλά ερωτήματα. Πώς να γίνει η διάκριση μεταξύ της διατήρησης της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (ένα θέμα για τα 17 κράτη της ευρωζώνης) και τη διαφύλαξη της ενιαίας αγοράς των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών (μία ερώτηση για τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ);
Η Βρετανία επιθυμεί να αναλάβει η ΕΚΤ τον εποπτικό ρόλο για την εξασφάλιση της αποστολής της μόνο όσον αφορά τη ζώνη του ευρώ. Επιπλέον, η νομική πράξη που απαιτείται δίνει το δικαίωμα του βέτο στη Μεγάλη Βρετανία. Ωστόσο, η ΕΚΤ θέλει τη δουλειά του επόπτη μόνο εάν εξασφαλίσει νέες αρμοδιότητες και πρόσβαση σε κεφάλαια για να είναι σε θέση να αναδιαρθρώσει τις προβληματικές τράπεζες, και να υποστηρίζεται συγχρόνως από ένα αξιόπιστο σύστημα που θα εγγυάται τις τραπεζικές καταθέσεις. Τα θέματα αυτά εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των κανόνων της ενιαίας αγοράς που εφαρμόζονται και στα 27 μέλη, στα οποία η Βρετανία δεν έχει δικαίωμα βέτο.
Ένα άλλο ερώτημα είναι πώς να συμπεριληφθούν οι εννέα χώρες που δεν είναι μέλη της ευρωζώνης αλλά θέλουν να συμμετέχουν. Όπως έδειξε και η διαμάχη με το Σύμφωνο οι περισσότερες χώρες που είναι εκτός θα πήγαιναν με το μέρος της Γερμανίας και όχι της Βρετανίας. Ακόμα κι αν η τραπεζική ένωση μπορεί να θεσπιστεί με τις υπάρχουσες συνθήκες, άλλες μορφές ολοκλήρωσης θα απαιτήσουν αλλαγές στις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό περιλαμβάνει την «οικονομική ένωση» (για την επιβολή κοινών οικονομικών πολιτικών), «δημοσιονομική ένωση» (προς την πορεία του κοινού ευρωομολόγου) και «πολιτικήςένωση» (συμπεριλαμβανομένης της αναβάθμισης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου).
Όταν έρθει η επόμενη αναθεώρηση της Συνθήκης, η Βρετανία θα εξακολουθήσει να απαιτεί «αλλαγή της συνθήκης για την αλλαγή της συνθήκης.» Ακόμα ένα έναυσμα για αντιπαράθεση είναι ο προϋπολογισμός της ΕΕ. Η Βρετανία διαθέτει υποστήριξη για την άποψή της ότι ο επταετής προϋπολογισμός για την περίοδο 2014-2020 θα πρέπει να παραμείνει συντηρητικός και στάσισμος σε πραγματικούς όρους. Αλλά είναι μια αδύναμη συμμαχία, και πολλοί δυσανασχετούν με την μακροχρόνια επιβράδυνση του προϋπολογισμού της Βρετανίας.
Προς το παρόν, ο καθένας θέλει να αποφύγει έναν ακόμα καβγά με τη Βρετανία. Αλλά η έκρηξη μπορεί να συμβεί κατά λάθος και όχι βάσει σχεδιασμού. Η Βρετανία δεν είναι η μόνη χώρα όπου το κοινό αίσθημα κατά της ΕΕ δυναμώνει. Ίσως το ευρώ να διασπαστεί. Ή ίσως να ενδυναμωθεί. Και οι δύο εκδοχές δημιουργούν προβλήματα για τη Βρετανία-και οι δύο θα αναδιαμορφώσουν τελικά τις σχέσεις της με την υπόλοιπη Ευρώπη.
25-6--2012
: Άλλη μια Σύνοδος, ή η γιορτή των… ζητιάνων
...!
Προ των πυλών βρίσκεται άλλη μια Σύνοδος Κορυφής ζωτικής σημασίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή τη φορά η «ανάπτυξη» αποτελεί το «πιάτο της ημέρας». Μόνο που λείπει η συνταγή για τη διάσωση του ευρώ.Την ίδια ώρα, κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτή η Σύνοδος είναι διαφορετική, καθώς Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία ίσως είναι έτοιμες να στριμώξουν τη Γερμανία, ώστε να χαλαρώσει τους αυστηρούς όρους λιτότητας.
Πραγματικά η Σύνοδος υπόσχεται ότι θα είναι μια μάζωξη «επαιτών σε γιορτή» και τίποτα λιγότερο, σημειώνει χαρακτηριστικά ο J. Luis Martin στην ισπανική El Confidencial, δανειζόμενος μια φράση από τους Άθλιους του Βίκτορος Ουγκώ.
Το αποτέλεσμα των προηγούμενων Συνόδων Κορυφής, αφήνει λίγες ελπίδες για την επίτευξη μια συμφωνίας, εκτός ίσως από άλλη μία μαζική παρέμβαση από την ΕΚΤ.
Το… κακό προηγούμενο
Στα τέσσερα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από το ξέσπασμα της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, η Ε.Ε. δεν έχει καταφέρει να σηματοδοτήσει μια συγκεκριμένη δράση, πολιτική ή έστω δήλωση, η οποία δεν έχει αμφισβητηθεί στη συνέχεια ή και απορριφθεί εντελώς από τα μέλη της ή τους οργανισμούς.
Τίποτα δεν προμηνύει καν ότι οι ηγέτες της Ευρώπης είναι έστω κοντά σε μια συμφωνία για ένα σχέδιο που θα μπορεί να αντιμετωπίσει τα συστημικά προβλήματα της ευρωζώνης.
Στην πραγματικότητα, όσο ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο απευθύνει έκκληση για συντονισμένη ευρωπαϊκή δράση με τη μορφή της τραπεζικής ενοποίησης, δημοσιονομικής παρέμβασης, ευρωομολόγων κτλ. Τα λόγια τους στην ουσία δεν αξίζουν τίποτα αν δεν υιοθετηθούν από τους οργανισμούς που πραγματικά μετράνε στην Ε.Ε. Δηλαδή από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία παρακολουθείται στενά από την Bundesbank, και από το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας.
Το μόνο πράγμα που έχει καταφέρει η Ευρώπη, είναι να παρατείνει την επιβίωση της νομισματικής ένωσης. Πολύτιμος χρόνος και δισεκατομμύρια ευρώ ξοδεύτηκαν σε διασώσεις λόγω της κρίσης. Και πάλι οι Ευρωπαίοι βρίσκονται ενόψει μιας κρίσιμης Συνόδου Κορυφής , γεμάτη ελπίδες, μόνο που αυτή τη φορά έχει προστεθεί ένας νέος ευφημισμός: «η συμπαγής ανάπτυξη».
Ουσιαστικά, όσοι εκτιμούν ότι οι χώρες της Περιφέρειας μπορούν και πρέπει να απειλήσουν το Βερολίνο, έχουν αγνοήσει δύο θεμελιώδη προβλήματα: τη διαφορετική ιδιοσυγκρασία κάθε μιας από τις 17 χώρες της ευρωζώνης, αλλά και η έλλειψη ενός πραγματικού οράματος.
Η ισπανική διάσωση
Στην περίπτωση της Ισπανίας, για να μεταμορφωθεί από επαίτης σε διαμορφωτής της πολιτικής, το Βερολίνο θα πρέπει να δεχθεί καταρχήν, ότι η ισπανική κυβέρνηση δεν θα αφήσει καμιά τράπεζα να αποτύχει και ότι οι προβληματικές τράπεζες θα έχουν απευθείας πρόσβαση στο EFSF.
Ο στόχος της Ισπανίας είναι διττός: να διαχωρίσει τα προβλήματα του χρηματοοικονομικού τομέα από αυτά του κράτους και να αποτρέψει μια υποθετική και υψηλά μεταδοτική καταστροφή από τυχόν κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, σημειώνει το δημοσίευμα.
Από την πλευρά τους οι Γερμανοί πιστεύουν ότι αυτή η φόρμουλα θα περάσει την «καυτή πατάτα» στο ευρωσύστημα χωρίς καμία πραγματική εγγύηση για την επιτυχία της διάσωσης και πολύ λιγότερο την αποπληρωμή της.
Επιπλέον, η Γερμανία πρέπει να δεχθεί ότι η λιτότητα θα πλήξει τους Ισπανούς πολίτες με τη μορφή περισσότερων φόρων και λιγότερων δημόσιων υπηρεσιών, αλλά δεν θα πλήξει τον πολιτικό μηχανισμό.
Αυτό απαιτεί μια πολιτική δήλωση, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, εξηγώντας στους πολίτες ότι δεν αποτελεί προτεραιότητα να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη οι υπεύθυνοι για τη σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας. Κι αυτό αποτελεί την επιτομή του ηθικού κινδύνου.
Πολλοί επικεντρώνουν στην ανακοίνωση της περασμένης Παρασκευής για το «πακέτο» 130 δις. ευρώ που θα αποφάσισαν Μέρκελ, Ολάντ, Μόντι και Ραχόι για τη στήριξη της ανάπτυξης. Ωστόσο η σκληρή γραμμή της Ισπανίας δεν «πέρασε».
Είναι επίσης αλήθεια, τονίζει η El Confidencial, ότι η ψευδαίσθηση της Γερμανίας ότι μπορεί να αντιμετωπίζει την Ευρώπη με δύο μέτρα και δύο σταθμά, έχει οδηγήσει στην σχιζοφρενική πολιτική της λιτότητας και των διασώσεων.
«Οι ισχυρές χώρες της Ευρώπης καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό για τις αδύναμες χώρες και αυτό δεν αποτελεί μια βιώσιμη πολιτική. Οι αδύναμες χώρες είναι de facto χρεοκοπημένες και πρέπει να αποδεχθούν αυτό το γεγονός και να γίνουν πιο πειθαρχημένες, ώστε να ζήσουν με τα δικά τους μέσα. Οι επενδυτές θα επιστρέψουν αν αυτές οι δράσεις είναι αξιόπιστες, καθώς συγχωρούν παρακινημένοι από την ελπίδα ότι η σταθερότητα και η ανάπτυξη θα επιστρέψουν», σχολίαζε ο νομπελίστας οικονομολόγος Laureate Dr. Vernon Smith, λίγους μήνες πριν.
Τα σχόλια του βραβευμένου οικονομολόγου παραμένουν πιο συναφή από ποτέ, σημειώνει ο αρθρογράφος της El Confidencial, ειδικά όταν γινόμαστε μάρτυρες του τρόπου με τον οποίο αναβιώνουν οι εξτρεμιστικές τάσεις στην Ευρώπη, λόγω της επιβολής λιτότητας για ανούσιες διασώσεις.
Είναι ώρα να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε όρους για απίθανες διασώσεις και να απαιτήσουμε από τους Ευρωπαίους ηγέτες να υιοθετήσουν μια πιο λογική διεξαγωγή της επερχόμενης Συνόδου, καταλήγει το δημοσίευμα. Για μια αλλαγή από το σύνηθες ευρωπαϊκό θέαμα της «γιορτής των ζητιάνων».
19-6--2012
: Grexit κινδύνου ... για ΗΠΑ και Γερμανία
...!
Η ρευστότητα της ελληνικής πραγματικότητας παρομοιάζεται με χείμαρο πλέον αφού η αβεβαιότητα των ημερών, το αμφίρροπο εκλογικό αποτέλεσμα στις εκλογές της Κυριακής σε συνδυασμό με την θολή στάση τόσο της Γερμανίας αλλά και των ΗΠΑ και των εταίρων τους απέναντι στο ελληνικό ζήτημα καθιστούν αδύνατες τις προβλέψεις της 'επόμενη μέρας'.
Όλα πλέον δείχνουν ότι η Γερμανία σκέφτεται να τραβήξει τις σχέσεις της ευρωζώνης και των δανειστών με τη χώρα μας (φυσικά και έχουμε μεγάλες ευθύνες για αυτό), στα άκρα, ανοίγοντας την πόρτα για το περιβόητο Grexit. Το πρώτο βήμα θα είναι η διακοπή της χρηματοδότησης, κάτι το οποίο θα επιτείνει το πρόβλημα και την κρίση στο εσωτερικό της χώρας, ενώ στην περίπτωση που αυτό συμβεί, όλα θα κριθούν από την ικανότητα της νέας κυβέρνησης, να διαχειριστεί μια τόσο οριακή κατάσταση, υπό το φάσμα της εσωτερικής στάσης πληρωμών, αλλά και μεγάλων κοινωνικών αντιδράσεων.
Για τις προθέσεις της Γερμανίας, θα πρέπει να κρατήσουμε τις δηλώσεις Σόιμπλε, οι οποίες περιγράφουν, ακριβώς, αυτή τη στιγμή την άποψη των γερμανών αξιωματούχων για τη χώρα μας. Συγκεκριμένα, αμφιβολίες για την εφαρμογή από την Ελλάδα των όρων που συνδέονται με τη οικονομική βοήθεια για τη διάσωση της χώρας εξέφρασε, σύμφωνα με πηγές του Γερμανικού Πρακτορείου Ειδήσεων, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών και Χριστιανοκοινωνιστών. Όταν η τρόικα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ θα πάει την επόμενη φορά στην Αθήνα, θα διαπιστώσει ότι το πρόγραμμα της Ελλάδας δεν εφαρμόζεται, δήλωσε ο κ. Σόιμπλε, σύμφωνα με αναφορές όσων συμμετείχαν στη συνεδρίαση, και τόνισε ότι αυτό είναι κάτι ανεξάρτητο από την έκβαση των εκλογών. Η κατάσταση στην Ελλάδα θα είναι πολύ κουραστική και δυσκίνητη, φέρεται να δήλωσε επίσης ο Γερμανός υπουργός.
Μόνο τυχαία μπορεί να μην είναι η ξαφνική στάση των ΗΠΑ, οι οποίες γνωρίζοντας τις προθέσεις της Γερμανίας, φαίνεται να προσπαθούν (με αναλύσεις και δηλώσεις συγκεκριμένων οικονομολόγων) να προλάβουν μια τέτοια εξέλιξη. Παράλληλα και πέραν του ελληνικού προβλήματος, το σκηνικό το οποίο επικρατεί στην ευρωζώνη, θα λέγαμε ότι είναι το γνωστό «θέατρο του παραλόγου», το οποίο έχουμε ζήσει, τα τελευταία αυτά δύο χρόνια της κρίσης, με τους ευρωπαίους ηγέτες να γυρίζουν γύρω από το πρόβλημα, εξαιτίας της γερμανικής στάσης, η οποία έχει μια ξεκάθαρη, καταστροφική για την ευρωζώνη, ρητορική. Ποια είναι αυτή; Απλά ότι είμαι ο ισχυρός του παιχνιδιού, δεν έχω προς στιγμήν οικονομικό πρόβλημα, κερδίζω από την κρίση και πάνω από όλα, θέλω την ενοποίηση της ευρωζώνης, με ταυτόχρονη γερμανοποίηση της . Μάλιστα, είναι αλήθεια, ότι δύσκολα βλέπουμε αλλαγές στη γερμανική λογική, με μεγάλη πιθανότητα να συμβεί τελικά ένα ατύχημα (αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι) στην ευρωζώνη και να αρχίσει η διάλυση της, με οικιοθελείς αποχωρήσεις (πχ Ισπανία), είτε ακόμη και με την αποχώρηση της ίδιας της Γερμανίας (φαινόμενο «Μαύρου Κύκνου»). Επίσης, ίσως το πιθανότερο σενάριο είναι όλες αυτές οι εξελίξεις να οδηγήσουν στη δημιουργία της Ευρώπης δύο ταχυτήτων (κάτι το οποίο φαίνεται να επιθυμεί η Γερμανία), κάτι το οποίο ομολογούμε ότι δε μπορούμε να δούμε που θα βοηθήσει την ευρωζώνη και ειδικά τη Γερμανία που λαμβάνει κυρίως τις αποφάσεις.
Βέβαια, κανείς δε θα πρέπει να ξεχνάει ότι από το σχηματιστεί απλά μια κυβέρνηση, το πλέον σημαντικό είναι η αποτελεσματικότητα και η ικανότητα αυτής της κυβέρνησης να διαχειριστή την κρίση. Μάλιστα, έχοντας τη χειρότερη δυνατή άποψη για το ελληνικό πολιτικό σύστημα, όπως αυτό εμφανίζεται, ως μοναδική, αποτελεσματική, λύση στην παρούσα φάση, θεωρείται ο σχηματισμός κυβέρνησης τεχνοκρατών, στα πλαίσια της κυβέρνησης Μόντι και Παπαδήμου (σε αυτήν την περίπτωση με σαφώς μικρότερο κυβερνητικό σχήμα), με πρώτο και βασικό στόχο την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, κάτι το οποίο θα συμβάλει και την τόνωση της ψυχολογίας στην αγορά.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφερθούμε και σε μια απίστευτη δήλωση την οποία φέρεται να έκανε η Α. Μέρκελ. Συγκεκριμένα, μιλώντας σε στελέχη του κόμματος της, η καγκελάριος της Γερμανίας υπεραμύνθηκε της οικονομικής λιτότητας η οποία έχει επιβληθεί στην Ελλάδα, τονίζοντας ότι αυτή είναι «αναγκαία», «για να αποτελεί το παράδειγμα για όλη την ευρωζώνη».
Οι αναλύσεις από τις ΗΠΑ και οι δηλώσεις αμερικανών οικονομολόγων, οι οποίοι φημίζονται ότι λειτουργούν, σε αρκετές περιπτώσεις, κατόπιν εντολών προσθέτουν στο ζοφερό κλίμα. Μάλιστα, δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι, σε ένα βαθμό, από όλα τα γεγονότα συμπεραίνουμε ότι η Γερμανία σκέφτεται όλο και πιο πολύ την έξοδο της χώρας μας από το ευρώ και οι ΗΠΑ, λίγους μήνες πριν από τις αμερικανικές εκλογές (την ώρα μάλιστα που η δημοτικότητα Ομπάμα πέφτει στα χαμηλά Ιανουαρίου, λόγω της κρίσης), προσπαθεί να προειδοποιήσει για τις επιπτώσεις μιας τέτοιας απόφασης.
Πέραν των αναλύσεων της Fitch και της Moody's, για τις μεγάλες αρνητικές επιπτώσεις από το Grexit, να σταθούμε στις δηλώσεις του διάσημου οικονομολόγου κ. Ρουμπινί. Συγκεκριμένα, σε αντιδιαστολή με τα όσα ανέφερε μήνες τώρα, ο Ρουμπίνι δήλωσε χθες σε γερμανική εφημερίδα (Bild), ότι αν η Ε.Ε. σταματήσει τη χρηματοδότηση προς την Ελλάδα θα προκληθεί κατάρρευση ολόκληρη της ευρωζώνης (βέβαια με τις δηλώσεις δε διαφωνούμε καθόλου, είχαμε αναφερθεί σε προηγούμενα σχόλια μας, για τον κίνδυνο του μεγαλύτερου Bank Run στην Ιστορία).
Βέβαια την ίδια ώρα, το κόστος δανεισμού της Ισπανίας, αλλά πλέον και της Ιταλίας εκτοξεύονταν.
Υπάρχουν πάρα πολλές ενδείξεις σχετικά με το ότι, πλησιάζει το τέλος της Ευρωζώνης – ένα ενδεχόμενο που θα ισοδυναμούσε με μία πυρηνική χρηματοπιστωτική έκρηξη, με καταστροφικές, παγκόσμιες συνέπειες
"Μετά το τέλος ενός μεγάλου σεισμού, προσπαθούμε συνήθως να διαπιστώσουμε, εάν ήταν ο κύριος - έτσι ώστε να προετοιμαστούμε για έναν επόμενο, μεγαλύτερο ή όχι. Το βασικό κριτήριο μας, όσον αφορά το συγκεκριμένο φυσικό φαινόμενο, είναι το μέγεθος των μετασεισμικών δονήσεων, οι οποίες ακολουθούν. Εάν αυτές είναι μικρότερης ισχύος, τότε θεωρούμε ότι, αυτό που βιώσαμε ήταν ο κύριος σεισμός - οπότε ησυχάζουμε και παύουμε να ασχολούμαστε.
Η μακροοικονομία μοιάζει σε κάποιο βαθμό με τα φυσικά φαινόμενα - αφού πολλές φορές «υποτάσσεται» σε ανάλογους κανόνες. Στα πλαίσια αυτά, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία σοβαρή οικονομική κρίση, η οποία ουσιαστικά είναι το αντίστοιχο ενός σεισμού, προσπαθούμε να ανακαλύψουμε εάν είναι η κύρια - έτσι ώστε να προετοιμαστούμε κατάλληλα για την επόμενη, να καταπολεμήσουμε έγκαιρα τις αιτίες της, αποφεύγοντας μία καταστροφική μεγαλύτερη και να μην αναλώσουμε τις δυνάμεις μας στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.
Δυστυχώς, όπως φαίνεται, έχουν γίνει πολλά και μεγάλα σφάλματα παγκοσμίως, μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007 - τα μεγαλύτερα δε είναι το ότι, καταπολεμούμε έκτοτε τα συμπτώματα, τη λάθος κρίση και με εσφαλμένα, «ανεπαρκή» μέτρα. Εκτός αυτού, το συνεχώς αυξανόμενο μέγεθος των μετασεισμικών δονήσεων τεκμηριώνει αφενός μεν ότι δεν ήταν ο κύριος σεισμός, αφετέρου πως δεν έχουν βρεθεί ακόμη τα πραγματικά αίτια του «φαινομένου» - ένα καθόλου ευχάριστο συμπέρασμα για το μέλλον μας".
Ανάλυση
Τόσο οι Η.Π.Α., όσο και η Ευρωζώνη, ανάγκασαν τις τράπεζες, τις οποίες διέσωσαν το 2008 από την κρίση των ενυπόθηκων δανείων χαμηλής εξασφάλισης (subrimes), να αγοράσουν μεγάλες ποσότητες κρατικών ομολόγων - η «ποιότητα» των οποίων όμως δεν ήταν ασφαλώς η καλύτερη, όπως φαίνεται σήμερα. Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν οι ισολογισμοί των τραπεζών με επικίνδυνα κρατικά ομόλογα, τα οποία χάνουν συνεχώς σε αξία - οπότε τα κράτη ήταν υποχρεωμένα να βοηθήσουν ξανά τις τράπεζες, για να αποφευχθεί η χρεοκοπία τους.
Με τον τρόπο αυτό ξεκίνησε μία αλυσιδωτή αντίδραση, ένας φαύλος κύκλος καλύτερα (τα κράτη διασώζουν τις τράπεζες, οι τράπεζες τα κράτη και τανάπαλιν), ο οποίος αυξάνει συνεχώς το μέγεθος του προβλήματος - στο οποίο υποχρεώθηκαν να συμμετέχουν και οι κεντρικές τράπεζες (στη συνέχεια τα ταμεία χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, το νέο ESM κοκ.), χωρίς καμία ενέργεια ασφαλούς αντιμετώπισης του.
Ειδικότερα, μόνο οι αμερικανικές τράπεζες έχουν αγοράσει (από το 2008 και μετά) ομόλογα του δημοσίου των Η.Π.Α. (treasuries), αξίας 700 δις $ - γεγονός που επεξηγεί τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού της υπερδύναμης (αυξημένη ζήτηση). Οι ιταλικές τράπεζες έχουν αγοράσει ομόλογα του ιταλικού δημοσίου αξίας 86 δις €, μέσα σε πέντε μόλις μήνες (από το Νοέμβριο του 2011 έως το Μάρτιο του 2012) - ενώ οι ισπανικές περί τα 90 δις € και οι βρετανικές 100 δις £. Συνολικά δε, οι ευρωπαϊκές τράπεζες κατέχουν ομόλογα της Ισπανίας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας ύψους 1,2 τρις $, όπως προκύπτει από τις καταστάσεις της τράπεζας διεθνών διακανονισμών (BIS).
Το πρόβλημα εδώ επικεντρώνεται κυρίως στο ότι, τα κράτη έχουν επιτρέψει στις τράπεζες να μην εμφανίζουν τους ισολογισμούς τους τα επικίνδυνα αυτά ομόλογα - με τις ρυθμιστικές Αρχές να μην απαιτούν πλέον την αυστηρή τήρηση των κανόνων, ενθαρρύνοντας τις τράπεζες να αγοράζουν. Το γεγονός αυτό έχει μετατρέψει όλες σχεδόν τις τράπεζες σε εκρηκτικές ωρολογιακές βόμβες, οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν ένα γιγαντιαίο κραχ στην παγκόσμια οικονομία - αφού, όταν εμφανισθούν τα «άχρηστα» ομόλογα στους ισολογισμούς τους, θα εξαφανιστούν τα ίδια κεφάλαια τους, οπότε θα αντιμετωπίσουν τεράστια προβλήματα επιβίωσης.
Η διαδικασία αυτή τεκμηριώνει τους λόγους, για τους οποίους οι πολιτικοί, κυρίως στην Ευρώπη, πιέζουν σχεδόν ομόφωνα να χρησιμοποιηθεί το νέο «εργαλείο» χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (ESM) για τη διάσωση των τραπεζών - αν και δημιουργήθηκε για τη διάσωση των κρατών. Στην προκειμένη περίπτωση πάντως οι τράπεζες, οι οποίες έχουν υποχρεωθεί να αγοράσουν ομόλογα, δεν είναι μόνο θύτες, αλλά και θύματα της αδιάντροπης «πολιτικής δημιουργίας χρεών» των κυβερνήσεων - κάτι που στις Η.Π.Α. έχει παράδοση πολλών ετών.
Περαιτέρω η πολιτική λιτότητας, στην οποία υποχρεώθηκαν όλες οι χώρες της Ευρωζώνης από τη Γερμανία σχεδόν ακαριαία, χωρίς καμία «περίοδο χάριτος» δηλαδή, δημιούργησε μία ακόμη εστία μόλυνσης στους ισολογισμούς των τραπεζών – ειδικά σε αυτές των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και ιδίως σε όσες «λυμαίνεται» το ΔΝΤ.
Η ύφεση που προκάλεσε και τα δυσμενή επακόλουθα της, όπως η ανεργία, το κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων κλπ., αυξάνουν συνεχώς τα μη εξυπηρετούμενα (κόκκινα) δάνεια - τα οποία επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τους ισολογισμούς των τραπεζών, μειώνοντας τα ίδια κεφάλαια τους. Εάν σε όλα αυτά προστεθούν οι εκροές καταθέσεων, οι οποίες είτε συμπληρώνουν τα ελλιπή εισοδήματα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, είτε κατευθύνονται σε ασφαλέστερους προορισμούς, η εικόνα των τραπεζών γίνεται πολύ χειρότερη, από αυτήν που θα μπορούσαμε ποτέ να διανοηθούμε.
Παράλληλα φυσικά διεξάγονται πολλές άλλες εμφύλιες διαμάχες μεταξύ των κρατών - με αντικείμενο τις θυγατρικές των τραπεζών. Για παράδειγμα, μεταξύ της Ιταλίας και της Γερμανίας, όσον αφορά τη θυγατρική της Unicredit στο Μόναχο - η οποία διαθέτει 170 δις € καταθέσεις (εξαγόρασε γερμανική τράπεζα), 940 υποκαταστήματα και περί τους 19.000 υπαλλήλους.
Μέχρι τα τέλη του 2011, η ιταλική τράπεζα έλαβε από τη γερμανική θυγατρική της συνολικά 11,3 δις € - από τις καταθέσεις ουσιαστικά Γερμανών. Η ρυθμιστική υπηρεσία της Γερμανίας (BaFin), όταν ανακάλυψε το γεγονός αυτό, θορυβήθηκε σε μεγάλο βαθμό - επειδή κατάλαβε ότι, με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν όλες οι τράπεζες εκείνων των χωρών, οι οποίες αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας, να απορροφήσουν χρήματα από το σχετικά υγιές τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας.
Έτσι η υπηρεσία απευθύνθηκε στη μητρική Unicredit στο Μιλάνο, ζητώντας της να σταματήσει την «απομύζηση» της γερμανικής θυγατρικής της - με αποτέλεσμα η κεντρική τράπεζα της Ιταλίας να θεωρήσει προσβλητική την ανάμιξη της Γερμανίας στα εσωτερικά των τραπεζών της και να αρχίσει να ελέγχει τη θυγατρική της Deutsche Bank στο Μιλάνο.
Ολοκληρώνοντας, εάν δεν ανοίξει αργά-αργά και ελεγχόμενα το «καπάκι της κατσαρόλας με το νερό που βράζει» διεθνώς (διαγραφή μέρους των δημοσίων και ιδιωτικών χρεών, «εκτόνωση» των τραπεζικών ισολογισμών κλπ.), η έκρηξη που θα ακολουθήσει, ειδικά όσον αφορά το χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα είναι κάτι παραπάνω από καταστροφική.
1-6--2012
: Η Ισλανδία βγαίνει από την χρεοκοπία, χωρίς μνημόνιο… αλλά με πατριώτες ηγέτες
...!
Θεαματική είναι η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας μετά την επιβλητική αντίσταση του λαού της, ο οποίος με δημοψήφισμα συνέτριψε την ψοφοδεή πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης που είχε υποκύψει στους ξένους δανειστές και την εξανάγκασε να μην πληρώσει στους ξένους καταθέτες τις οφειλές των ιδιωτικών ισλανδικών τραπεζών, αφήνοντάς τες να χρεοκοπήσουν.
«Η ύφεση αποδείχθηκε λιγότερο βαθιά
από όσο προβλεπόταν», ομολογεί ο Μαρκ Φλάνιγκαν, επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ισλανδία, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι οι Ισλανδοί κατόρθωσαν να διαφυλάξουν «το πολύτιμο σκανδιναβικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας».
Η Ισλανδία, η οποία δεν ανήκει στην ευρωζώνη, αντιμετώπισε τη χρεοκοπία της χώρας με μια συνολική πολιτική.
Πρώτον, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλε ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων.
Αρχικά η κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά ήδη η υποτίμηση έχει περιοριστεί στο 30% και συρρικνώνεται. Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορώνας οδηγεί αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, αντικαθιστώντας ένα τμήμα τους με τοπικά προϊόντα, με αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει ήδη πλεόνασμα από ελλειμματικό που ήταν.
Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 1,2% το τρίτο τρίμηνο του 2010. Ο πληθωρισμός, ο οποίος είχε εκτιναχθεί στο 18,6%, έπεσε ήδη κοντά στο 2,5%, που είναι ο στόχος της ισλανδικής κεντρικής τράπεζας. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι 6,3% φέτος, και ταχύτατα, ίσως και μέσα στο 2011, θα οδηγηθεί σε πλεόνασμα.
Το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί στο 115% του ΑΕΠ, θα μειωθεί σταδιακά στο 80% του ΑΕΠ μέχρι το 2015.
Το δεύτερο μέτρο που πήραν οι Ισλανδοί ήταν ότι άφησαν τις ιδιωτικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τις εθνικοποίησαν, αλλά υπό τους εξής όρους:
Πρώτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες αναγνώρισαν όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορώνα από τις καταθέσεις του.
Δεύτερον, τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά επειδή το νόμισμα είχε υποτιμηθεί, μειώθηκε και το ονομαστικό ύψος των δανείων, πέρα από τις σοβαρές άλλες διευκολύνσεις αποπληρωμής που έκανε το κράτος στους Ισλανδούς οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, ιδίως τον πρώτο καιρό (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.).
Τρίτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνώρισαν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού.
Έτσι οι Ισλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν τα βάρη διάσωσης των καταθέσεων των δικών τους και των συμπατριωτών τους, ενώ φόρτωσαν στους ξένους επενδυτές και καταθέτες τον λογαριασμό των συναλλαγών τους με τις ιδιωτικές ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν. Απολύτως σωστό.
Η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας, γράφει το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», δείχνει ότι «το έξτρα κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεοκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία "έσωσε" τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%».
Αν συνυπολογίσει κανείς ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ιρλανδίας απογειώθηκε στο ασύλληπτο 32% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της εκτινάχθηκε από το 25% του ΑΕΠ το 2007 στο 100% φέτος και θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ το 2013, με την ανεργία να ανέρχεται στην Ιρλανδία στο 14,1% έναντι 7,3% στην Ισλανδία, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η «υπάκουη» Ιρλανδία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη μοίρα από την «απείθαρχη» Ισλανδία.
«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές» συμπεραίνει η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».
«ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ» Όταν το ευρώ γίνεται παγίδα
Ένα μάθημα των αντίθετων επιλογών Ισλανδίας και Ιρλανδίας είναι ότι «τα οφέλη τού να ανήκει μια μικρή χώρα σε μια μεγάλη νομισματική ένωση δεν είναι καθόλου αυτά που κάποτε εκθειάζονταν ότι είναι» γράφει το περιοδικό «Εκόνομιστ» και συνεχίζει:
«Οταν πανικόβλητοι επενδυτές εγκατέλειπαν τα μικρά νομίσματα το φθινόπωρο του 2008, το ευρώ φαινόταν καταφύγιο.
Δύο χρόνια μετά, το ευρώ μοιάζει περισσότερο με παγίδα για χώρες που αγωνίζονται να ξανακερδίσουν εξαγωγική ανταγωνιστικότητα.
Η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχασαν την εμπιστοσύνη των αγορών, παρόλο που και οι δύο εκδίδουν ομόλογα σε ευρώ».
Οσο για τους Ισλανδούς, που αρχικά θεώρησαν το ευρώ σωτηρία, τώρα δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν!
1-6--2012
: Εθνική: Τι σημαίνει για τους Έλληνες η έξοδος από το ευρώ
...!
«Ο κίνδυνος εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ δεν αποτελεί πια μια θεωρητική υπόθεση εργασίας, ή μία εξέλιξη με μηδενική πιθανότητα, αλλά αντικείμενο καθημερινής συζήτησης και ένα σενάριο που συζητείται πλέον έντονα, ειδικά στο εξωτερικό.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι μια τέτοια απευκταία εξέλιξη μπορεί να προκληθεί, μέσα σε ένα τόσο εύφλεκτο περιβάλλον, και από ένα μεμονωμένο γεγονός ή άστοχο χειρισμό με αυτοεκπληρούμενη, οδυνηρή κατάληξη, ανεξαρτήτως της ισχυρής πολιτικής βούλησης περί του αντιθέτου», αναφέρεται σε ειδική έκδοση της Εθνικής Τράπεζας για την ελληνική οικονομία με θέμα «Περιγράφοντας τις συνιστώσες του κρίσιμου διλήμματος».
Μια έξοδος από το ευρώ, αναφέρεται στην έκδοση της Εθνικής Τράπεζας, θα οδηγούσε σε σημαντική πτώση του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα πολίτη (μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος τουλάχιστον κατά 55% σε ευρώ) - πλήττοντας περισσότερο τους οικονομικά ασθενέστερους- μέσω της σημαντικής υποτίμησης του νέου νομίσματος (65% σε ονομαστικούς όρους), της βαθύτερης ύφεσης ( -22% σε σταθερές τιμές, επιπλέον της συρρίκνωσης κατά 14% την περίοδο 2009-2011) και της αύξησης της ανεργίας (στο 34%), ενώ το κράτος θα εξαναγκαζόταν σε νομισματική χρηματοδότηση των αναγκών του, δημιουργώντας έναν πληθωριστικό φαύλο κύκλο (πληθωρισμός άνω του 30% αρχικά, με ισχυρή ανοδική τάση στη συνέχεια, καθώς θα αυτοτροφοδοτείται από αυξήσεις τιμών εισαγόμενων αγαθών και ονομαστικών μισθών) που θα ακύρωνε σταδιακά το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα από την υποτίμηση.
Εξαιτίας της δυσκολίας πρόσβασης σε συνάλλαγμα, η χώρα θα αθετούσε το μεγαλύτερο τμήμα των υποχρεώσεων προς τους δανειστές της από το εξωτερικό (325 δισ. ευρώ), με προφανείς δυσμενείς επιδράσεις σε διακρατικό επίπεδο και στις συναλλαγές των ελληνικών επιχειρήσεων με το εξωτερικό, με αποτέλεσμα τη σημαντική υποβάθμιση του βιοτικού επίπεδου και δυσκολία πρόσβασης σε βασικά αγαθά και ειδικά σε καύσιμα, φάρμακα και αναγκαίες πρώτες ύλες.
Οι προαναφερόμενες επιπτώσεις θα ήταν πολύ πιο δυσμενείς υπό ένα σενάριο μίας μη ομαλής μετάβασης στο νέο νόμισμα.
Η στρατηγική του οικονομικού Προγράμματος που συνοδεύει τη δανειακή σύμβαση είναι πολυδιάστατη και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μονοσήμαντα, με ένα υπέρ ή ένα κατά, αναφέρεται στην έκδοση της Εθνικής Τράπεζας
Συγκεκριμένα το Πρόγραμμα εξασφαλίζει χρόνο για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, παρέχοντας ένα πρωτόγνωρο επίπεδο χρηματοδότησης (σχεδόν 150 δισ. ευρώ έως σήμερα και άλλα 90 δισ. ευρώ ως το 2014), με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους, ενώ με την επιτυχή ολοκλήρωση του PSI, το δημόσιο χρέος μειώνεται κατά 50% του ΑΕΠ και εξασφαλίζεται σημαντική ελάφρυνση στις υποχρεώσεις πληρωμής τοκοχρεολυσίων για ολόκληρη τη δεκαετία (επιτόκιο 2% έως το 2014, μέση διάρκεια νέων ομολόγων 20 έτη).
Παράλληλα, εξασφαλίζεται στήριξη ρευστότητας για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα άνω των 130 δισ. ευρώ, μέσω του Ευρωσυστήματος.
Περιλαμβάνει τρεις άξονες μέτρων (διαρθρωτικές αλλαγές, χρηματοπιστωτικό σύστημα, δημοσιονομική εξυγίανση) που καλύπτουν από αυτονόητες μεταρρυθμίσεις έως και μεταβολές που προκαλούν έντονες αντιδράσεις.
Μεταξύ των αυτονόητων αλλαγών περιλαμβάνονται:
Η πάταξη της φοροδιαφυγής, η εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και η ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος που αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους της προσαρμογής με βασικό ρόλο στην ανάκαμψη της οικονομίας.
Αλλαγές που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την κοινωνική στήριξη στο Πρόγραμμα περιλαμβάνουν την επέκταση της χρονικής διάρκειας προσαρμογής και την αυξημένη πρόνοια για τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες που δοκιμάζονται από την κρίση.
Οι εταίροι μας πιθανόν να αντιμετώπιζαν με μεγαλύτερη ευελιξία τις προαναφερόμενες προσαρμογές και την επιπρόσθετη χρηματοδότηση που απαιτείται (η έγκριση της οποίας θα απαιτούσε απόφαση Συμβουλίου Κορυφής και εγκρίσεις από Κοινοβούλια χωρών της Ευρωζώνης), στο βαθμό που εξασφαλιζόταν μια αξιόπιστη πολιτική δέσμευση για αποφασιστική εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και επίτευξη των αναπροσαρμοσμένων δημοσιονομικών στόχων, εκτιμάει η Εθνική Τράπεζα.
21-5--2012
: BBC: Τι θα συμβεί εάν η Ελλάδα εγκαταλείψει την ευρωζώνη;
...!
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, υπάρχει μεγάλη φημολογία ότι η Ελλάδα ενδέχεται να εγκαταλείψει το ευρώ. «Η χώρα δεν μπόρεσε να σχηματίσει κυβέρνηση και στις εκλογές του Ιουνίου φαίνεται ότι θα ενισχυθούν τα κόμματα που απορρίπτουν τις περικοπές που συμφωνήθηκαν με την Ευρώπη και το ΔΝΤ», αναφέρει το δημοσίευμα.
Όμως, συνεχίζει το BBC, χωρίς τις περικοπές, η Ελληνική κυβέρνηση δεν θα λάβει άλλα δάνεια και δεν θα έχει χρήματα να πληρώσει τα χρέη της. Οι ελληνικές τράπεζες πιθανόν θα αντιμετωπίσουν τεράστια προβλήματα και η ΕΚΤ θα κόψει την παροχή ρευστότητας. Φυσικά, μια έξοδος της Ελλάδος από το ευρώ, θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα παγκοσμίως, προκαλώντας τεράστιες αναταράξεις στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις αγορές. Μάλιστα, υπάρχει ο κίνδυνος κατάρρευσης τραπεζών, χωρίς να αποκλείεται η παγκόσμια οικονομία να οδηγηθεί σε ύφεση.
Η Ελλάδα κηρύσσει χρεοκοπία
Χωρίς να μπορεί να δανειστεί από κανέναν, η κυβέρνηση θα ξεμείνει από ρευστότητα. Μπορεί να χρειαστεί να πληρώσει με γραπτές εγγυήσεις μισθούς και συντάξεις, μέχρι να εκτυπωθεί η νέα δραχμή. Επίσης, θα σταματήσει η αποπληρωμή των χρεών, μεταξύ αυτών και τα δάνεια που έχει λάβει από Ευρώπη και ΔΝΤ. Οι Ελληνικές τράπεζες θα χρεοκοπήσουν.
Ύφεση
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες μπορεί να κλείσουν τις κάνουλες της χρηματοδότησης. Οι επιχειρήσεις θα σταματήσουν τις επενδύσεις. Αλλά και οι απλοί καταναλωτές, λόγω του φόβου που θα προκληθεί, μπορεί να κόψουν τις δαπάνες τους. Όλα αυτά, θα μπορούσαν να οδηγήσουν την ευρωζώνη σε βαθειά ύφεση. Το ευρώ θα χάσει την αξία του, διευκολύνοντας κάπως τις εξαγωγές. Αλλά έτσι, και οι άλλες χώρες θα γίνουν λιγότερο ανταγωνιστικές. Ακόμη κι η Κίνα, θα μπορούσε να βρεθεί σε ύφεση.
Πολιτική αναταραχή
Χάνοντας τα δάνεια που έδωσαν οι φορολογούμενοι, η κοινή γνώμη στη Γερμανία μπορεί να στραφεί εναντίον των πακέτων διάσωσης, που πλέον θα χρειαστούν για μεγάλες χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία.
Η απειλή μιας κατάρρευσης μπορεί να πιέσει την Ευρώπη ή τις κυβερνήσεις να συμφωνήσουν σε μια ολοκληρωμένη λύση, δηλαδή είτε τη διάλυση του ευρώ είτε την μεγαλύτερη ενοποίηση και με μέτρα για την τόνωση της ανάπτυξης.
Αναταραχή στην αγορά
Οι επενδυτές θα αρχίσουν το ξεπούλημα των ριψοκίνδυνων επενδύσεών τους και θα στραφούν σε ασφαλή καταφύγια. Οι αγορές μετοχών κινδυνεύουν με βουτιά, ενώ το κόστος δανεισμού θα μπορούσε να αυξηθεί, με αποτέλεσμα κάποιοι να μείνουν εκτός αγορών. Οι επενδυτές θα στραφούν σε ασφαλείς επενδύσεις όπως το δολάριο, το γεν, το ελβετικό φράγκο και ο χρυσός, με αποτέλεσμα η τιμή τους να αυξηθεί, ενώ ορισμένες χώρες (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γερμανία και Βρετανία) θα δανείζονται φθηνότερα. Επίσης, η τιμή του πετρελαίου μπορεί να υποχωρήσει απότομα.
Κρίση του δημόσιου χρέους
Αν η Ελλάδα αποχωρήσει από την ευρωζώνη, οι επενδυτές θα γίνουν πολύ νευρικοί σε χώρες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Αυτό θα οδηγούσε την Ιταλία και την Ισπανία στο μηχανισμό διάσωσης, που όμως δεν έχει τόσα χρήματα για να τις στηρίξει. Ακόμη κι η Γαλλία ενδέχεται να έχει προβλήματα, ιδιαίτερα λόγω των τραπεζών.
Πτωχεύσεις επιχειρήσεων
Οι ελληνικές επιχειρήσεις θα αντιμετωπίσουν νομική και οικονομική καταστροφή, ενώ δεν θα μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, ιδιαίτερα προς ξένους δανειστές. Πολλές επιχειρήσεις θα χρειαστεί να πτωχεύσουν, ενώ και οι εξωτερικοί δανειστές και οι επιχειρηματικοί εταίροι θα υποστούν μεγάλες απώλειες.
Κατάρρευση τραπεζών
Οι Έλληνες πιθανόν θα σχηματίσουν ουρές για να αδειάσουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους πριν «παγώσουν» και μετατραπούν σε δραχμές. Σε άλλες χώρες της ευρωζώνης, οι καταθέτες θα επιχειρήσουν να μεταφέρουν τα χρήματά τους σε τραπεζικούς λογαριασμούς γερμανικών τραπεζών, ενώ υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης για χρηματοπιστωτικά ιδρύματα χωρών που έχουν έκθεση στον Ευρωπαϊκό Νότο, όπως της Γαλλίας. Η τραπεζική κρίση θα μπορούσε να εξαπλωθεί σε όλον τον κόσμο, όπως το 2008. Ορισμένες τράπεζες, μην μπορώντας να ανακεφαλαιοποιηθούν από τις κυβερνήσεις τους, δεν αποκλείεται να καταρρεύσουν
21-5--2012
: Victoria Hislop: Η τραγωδία της αγαπημένης μου Ελλάδας.
...!
Η Victoria Hislop, η επιτυχημένη Βρετανίδα συγγραφέας των best sellers "Το νησί" και "Ο γυρισμός" και γνωστή για την αγάπη της προς τη χώρα μας, περιγράφει σε άρθρο της στην Daily Telegraph τις δύσκολες στιγμές που βιώνει η Ελλάδα.
Μένει μόνιμα στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια και δεν κρύβει την αγάπη της για την χώρα μας. Η Victoria Hislop περιγράφει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο την κατάσταση που επικρατεί στη Αθήνα και βιώνει και η ίδια.
"Το πάθος μου για την Ελλάδα άρχισε την πρώτη ημέρα που πήγα εκεί για διακοπές πριν από 30 χρόνια και έχει γίνει πιο έντονο από τότε. Έχω πάει στο "πάρτι" που ήταν κάποτε η Ελλάδα. Τώρα μοιράζομαι το "hangover". Και είναι απελπιστικά οδυνηρό και λυπηρό", γράφει χαρακτηριστικά.
Η συγγραφέας περιγράφει τη σχέση της με τη χώρα μας, εξηγεί πώς έμαθε την ελληνική γλώσσα, αλλά και την τεράστια αποδοχή του κόσμου όταν "Το Νησί" της μεταφέρθηκε στην τηλεόραση.
Τα άδεια εστιατόρια και τα μπουζούκια δεν περνάνε απαρατήρητα κατά τις τελευταίες επισκέψεις τις στην Ελλάδα σχολιάζοντας πως δεν πίστευε ποτέ ότι οι Έλληνες θα μειώσουν τις εξόδους τους γιατί "δεν είναι στο DNA τους να μένουν μέσα".
"Οι Έλληνες είναι ένας πολύ περήφανος λαός και νιώθουν ταπεινωμένοι από αυτό, που τους έχει συμβεί. Τουλάχιστον μια φορά την ημέρα, κάποιος θα αναφέρει το θέμα του χρέους αλλά και για το πόσα χρωστά η Γερμανία στην Ελλάδα από την εποχή του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου" αναφέρει στο άρθρο της.
Παράλληλα, σημειώνει πως "οι περισσότεροι Έλληνες δεν κάνουν πλάκα με το ευρώ" ενώ αναφέρεται στην ανησυχία των πολιτών για τις καταθέσεις τους, ενώ και η ίδια δεν τολμά να αποσύρει κάποια από τα χρήματα που διατηρεί σε ελληνική τράπεζα, καθώς νιώθει πως έτσι θα έδειχνε μια μορφή απιστίας απέναντι στην Ελλάδα.
"Ασυνήθιστο για Μάη μήνα, έβρεξε πολύ την περασμένη εβδομάδα. Από το μπαλκόνι μου, μπορούσα να δω το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στο Παναθηναϊκό στάδιο για την τελετή παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας. Ύστερα από αρκετές ώρες, ο κόσμος έφυγε και ξαφνικά βγήκε ένα ουράνιο τόξο στον αθηναϊκό ουρανό. Η Ελλάδα γέννησε το δράμα. Ελπίζω για το καλό όλων που ζουν σε αυτή την απίστευτη χώρα, το ουράνιο τόξο να είναι συμβολικό και σύντομα η Ελλάδα να βρει "το χρυσό της λιμάνι" καταλήγει η Βρετανίδα συγγραφέας.
11-5--2012
: Wall Street Journal: «Η Ελλάδα πειραματόζωο για μια πειθαρχημένη Ευρώπη»
...!
ΕΚΤΕΝΗ αναφορά στην Ελλάδα με καταγραφή των γεγονότων που προηγήθηκαν και ακολούθησαν τη συμφωνία εφαρμογής του δανειακού προγράμματος διάσωσης, κάνει η Αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα. Παράλληλα δίνει αρκετά εμπεριστατωμένα στοιχεία για όλο το φάσμα του «Ελληνικού προβλήματος», αλλά και για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε από την Ευρώπη και ειδικότερα από τη Γερμανία, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως «πείραμα» για μια «πειθαρχημένη Ευρώπη» στο δημοσιονομικό τομέα.
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ καταγράφει τα γεγονότα των 2 τελευταίων χρόνων, σημειώνοντας ότι το ριζοσπαστικό σχέδιο για τη διάσωση της Ελλάδας και την προστασία του ευρώ, έχει γίνει σήμερα απειλή για την ενότητα του κοινού νομίσματος. Αφού σημειώνονται οι τελευταίες εξελίξεις, αναφέρεται ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι η διεξαγωγή εκλογών τον Ιούνιο, χωρίς καμία εγγύηση ότι θα προκύψει κάποια σταθερή κυβέρνηση, ενώ από τον επόμενο μήνα πρέπει η Αθήνα να λάβει μέτρα για περικοπές ύψους 11,5 δισ. ευρώ και αν δεν πάρει τα χρήματα, όπως τονίζεται, θα πρέπει να εκτυπώσει το δικό της νόμισμα.
ΜΕΤΑΞΥ άλλων επισημαίνεται, ότι η αυξανόμενη αναταραχή στη χώρα μας είναι το αποκορύφωμα ενός ριζοσπαστικού πειράματος και μιας κακής οικονομικής διαχείρισης, υπογραμμίζοντας ότι η επιβολή βαθιάς λιτότητας σε μεμονωμένα Κράτη μέλη της Ευρωζώνης δεν θα σώσει το ευρώ και μπορεί να επιδεινώσει την κρίση. Στο δημοσίευμα καταγράφεται ειδικά η Γερμανική πολιτική για τις χρεωμένες χώρες της νότιας Ευρώπης. Φιλοξενεί δε δήλωση της Λούκα Κατσέλη, η οποία λέει ότι «είναι πρόγραμμα αυτοκτονίας, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για το ευρώ» και σημειώνει ότι «στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, παντού, το ίδιο λάθος γίνεται», αναφερόμενη στην εμμονή της ΕΕ για περικοπή των δαπανών σε περίοδο ύφεσης.
ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ στις Γερμανικές προειδοποιήσεις για «πιστή εφαρμογή» της δανειακής σύμβασης, σημειώνεται ότι το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι το πιο δαπανηρό στην ιστορία για τη σωτηρία μιας χώρας. Εκτός από τις Ευρωπαϊκές ευθύνες για τη διαχείριση της κρίσης, αναφέρεται ότι ευθύνες υπάρχουν σε μια «Ελληνική πολιτική τάξη», που δεν μπόρεσε να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και να υλοποιήσει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα για γρήγορη οικονομική ανάκαμψη, διευρύνοντας έτσι τη δυσπιστία ανάμεσα στην Ελλάδα και στους πιστωτές της. Στο δημοσίευμα γίνεται αναφορά στον «άτυχο» -όπως τον χαρακτηρίζει- Έλληνα Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και στη δήλωσή του ότι «ήταν σχεδόν αδύνατη αποστολή», σημειώνοντας, ότι ο ίδιος διαπραγματεύτηκε την «αρχική διάσωση» και στη συνέχεια «αναγκάστηκε» να εγκαταλείψει «από εξέγερση στο κόμμα του το περασμένο φθινόπωρο».
Ο κ. Παπανδρέου σημείωσε, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ότι όταν ζήτησε από την κ. Μέρκελ ηπιότερα μέτρα το 2010, η Γερμανίδα Καγκελάριος του είπε, ότι το πρόγραμμα βοήθειας έπρεπε να πονέσει και ότι «θέλουμε να είμαστε σίγουροι, ότι κανένας άλλος δεν θα το θέλει αυτό». Στη συνέχεια επισημαίνεται, ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα μπορούσε να δημιουργήσει «μαζική φυγή» κεφαλαίων από την Πορτογαλία, την Ισπανία και άλλα μέλη της Ευρωζώνης, καταγράφοντας τις γενικότερες πιθανές επιπτώσεις στον τραπεζιτικό τομέα και θέτοντας σε κίνδυνο το ευρώ.
ΕΠΙΣΗΣ αναφέρεται, ότι ενώ όλοι υποστήριζαν πως η Ελλάδα χρειάζεται δημοσιονομική λιτότητα, το ΔΝΤ υποστήριζε, ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στις διαθρωτικές αλλαγές, ώστε να καταστεί εφικτή η σταδιακή μείωση των δαπανών για την προστασία της οικονομίας. Το δημοσίευμα επισημαίνει, ότι συνήθως το ΔΝΤ επιβάλλει λιτότητα και μια χώρα κάνει υποτίμηση του νομίσματός της, με την ελπίδα να γίνουν φθηνότερες οι εξαγωγές της, αλλά η Ελλάδα δεν έχει το δικό της νόμισμα, ενώ προβάλλεται ως παράδειγμα η περίπτωση της Αργεντινής. Αναφορά γίνεται και στις θέσεις που είχε διατυπώσει ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν για τον τρόπο αντιμετώπισης του Ελληνικού προβλήματος, οι οποίες ήταν αντίθετες με τις Ευρωπαϊκές, παρουσιάζοντας μια σειρά από αλλαγές που προέβλεπε το σχέδιο διάσωσης, όπως την καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και των προνομίων που είχαν διάφορες επαγγελματικές ομάδες.
ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ γίνονται αναφορές και στις προσπάθειες του τότε υπουργό Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου, ο οποίος «βρέθηκε όλο και περισσότερο απομονωμένος στο γραφείο του», στις μαζικές αντιδράσεις που ακολούθησαν ενάντια στα μέτρα, στην όλο και αυξανόμενη διόγκωση της κρίσης με την αύξηση των ανέργων, στις καταγγελίες για τους «σκληρούς όρους διάσωσης» από τον Αντώνη Σαμαρά, στην πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για δημοψήφισμα, καθώς και στην ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος στην πρώτη εμφάνισή του, σε μια συνάντηση υπουργών Οικονομικών στο Λουξεμβούργο, «χτύπησε λάθος». Ακολούθως, προβάλλονται όλες οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις που συνέβησαν στην Ελλάδα μέχρι το σημερινό αδιέξοδο, με το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής και με την επισήμανση ότι στις 6 Μαΐου η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είχαν χειρότερα αποτελέσματα, απ' αυτά που τους έδιναν οι δημοσκοπήσεις.
7-5--2012
: 18,87% για τη ΝΔ και 16,76 για τον ΣΥΡΙΖΑ, σε σχεδόν το 100% των αποτελεσμάτων
...!
Από τον Αθήνα 9,84:
Μία ανάσα πριν το 100% των αποτελεσμάτων χάνει μία έδρα η ΝΔ. Το 98,4 % των ψηφοδελτίων έχει καταμετρηθεί μέχρι αυτή την ώρα, με τη Νέα Δημοκρατία, ως πρώτο κόμμα να καταλαμβάνει το ποσοστό του 18,87% και να κερδίζει 108 έδρες ανά την Ελλάδα.
Δεύτερο κόμμα... ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α με ποσοστό 16,76% και 52 έδρες. Τρίτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 13,21 και 41 έδρες. Τέταρτο κόμμα στην κατάταξη οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» με ποσοστό 10,58%, πέμπτο το ΚΚΕ με ποσοστό 8,47%, έκτο η «Χρυσή Αυγή» με ποσοστό 6,97% και 21 έδρες και έβδομο η ΔΗΜΑΡ με ποσοστό 6,07% και 19 έδρες.
7-5--2012
: Iταλικά ΜΜΕ: «Η Ελλάδα είπε ''όχι'' στη λιτότητα»
...!
Από τον Αθήνα 9,84:
«Η Νέα Δημοκρατία κέρδισε, αλλά... μείωσε τα ποσοστά της κατά περισσότερο από ένα τρίτο, σε σχέση με τις εκλογές του 2009. Η κύρια είδηση, όμως, είναι η μεγάλη πτώση του ΠΑΣΟΚ, που έρχεται τρίτο, μετά το αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ», αναφέρει ο ανταποκριτής της εφημερίδας «Κοριέρε Ντέλα Σέρα», Αντόνιο Φεράρι.
Σύμφωνα με τον ίδιο, «η αλήθεια είναι απλή: κέρδισαν όλοι όσοι εναντιώνονται στο σχέδιο θυσιών που επιβάλλεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Οι αριθμοί δείχνουν ότι είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να συσταθεί κυβέρνηση, διότι δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί το σκληρό μήνυμα της κάλπης».
«Το αποτέλεσμα των εκλογών αυτών, είναι αδιάψευστο, η Ελλάδα είπε όχι στην λιτότητα» σημειώνει ο απεσταλμένος της εφημερίδας «Λα Ρεπούμπλικα» Έτορε Λιβίνι.
Όπως μεταδίδει, «τα κόμματα που τάσσονται κατά των περικοπών των τελευταίων ετών, κέρδισαν ποσοστό της τάξης του 65%. Τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα από το 1974 μέχρι σήμερα, από το 77% των ψήφων που είχαν εξασφαλίσει το 2009, περιορίζονται στο 35%».
«Οι εκλογές αυτές, εξέφρασαν την απόρριψη του πολιτικού συστήματος από μέρους των ψηφοφόρων, ο κόσμος θέλει δουλειά, και λίγη περισσότερη βεβαιότητα για το μέλλον του», διαπιστώνει ο Ντάριο Μαλτέζε, του τηλεοπτικού δικτύου Tg5 του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
«Τόσο ο ελληνικός, όσο και ο γαλλικός λαός, εκφράζουν τη θέληση μιας Ευρώπης που να μην είναι, πλέον, γερμανική», υπογραμμίζει, τέλος, ο διευθυντής της οικονομικής εφημερίδας «Ιλ Σόλε 24 ώρες», Ρομπέρτο Ναπολετάνο. «Η πολιτική της δημοσιονομικής πειθαρχίας, πρέπει να πλαισιωθεί από τη δυνατότητα μεγάλων επενδύσεων. Επιβάλλεται να αυξηθούν οι δικαιοδοσίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τα ευρωομόλογα να γίνουν πραγματικότητα και οι επιχειρηματίες ν' αρχίσουν πληρώνονται από το όποιο δημόσιο τους αναθέτει εργολαβίες» σημειώνει στην αναλυσή του.
4-4--2012
: Πόρισμα-βόμβα του ΣΔΟΕ για ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ
...!
Από τον Αθήνα 9,84:
Βαρύ κατηγορητήριο για διασπάθιση δημοσίου χρήματος, που ξεπερνά τα δύο εκατομμύρια ευρώ, κατά της ΓΕΝΟΠ με δράσεις σε βάρος της ΔΕΗ, έχει συντάξει το ΣΔΟΕ. Σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ, συνδικαλιστικά στελέχη της ΓΕΝΟΠ, μέσω υπερτιμολογήσεων, εισέπραξαν 2.080.209 εκ. ευρώ, για αποστολές που δηλώθηκαν, πληρώθηκαν, αλλά ουδέποτε έγιναν, για φιλοξενία αντιπροσωπειών, πολυήμερες διακοπές σε χώρες όπως η Ιταλία και αναθέσεις μελετών «μαϊμού» σε οικείους. Το πόρισμα βρίσκεται ήδη...
...στο γραφείο του υπ. Περιβάλλοντος Γιώργου Παπακωνσταντίνου και στον αρμόδιο εισαγγελέα.
Σε έγγραφό του προς τη διοίκηση της ΔΕΗ, ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής κάνει λόγο για «μεγάλη διασπάθιση δημόσιου χρήματος».
Όπως αποκαλύπτει το δημοσίευμα, για 29 εκδηλώσεις την τριετία 2008-2010, η ΓΕΝΟΠ και ο ΟΚΔΕ (Οργανισμός Κοινωνικών Δραστηριοτήτων των Εργαζομένων στη ΔΕΗ) χρέωσαν την Επιχείρηση «καπέλο» 1.194.497 ευρώ, την ώρα που οι πραγματικές δαπάνες ήταν 885.711,4 ευρώ.
Επίσης, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, επταήμερο ταξίδι στην Ιταλία τον Αύγουστο του 2009 για 46 άτομα, κόστισε πραγματικά 50.098 ευρώ και από άλλη τουριστική επιχείρηση εκδόθηκαν δύο τιμολόγια για δαπάνες 23 ατόμων, αντίστοιχα. Τελικά, γι αυτό το ταξίδι, η ΔΕΗ, η οποία κλήθηκε να πληρώσει 109.000 ευρώ αρνήθηκε να τα καταβάλλει καθώς στη σύμβαση των εργαζομένων αναφερόταν «εκδρομή». Όμως οι συνδικαλιστές, φέρεται να άλλαξαν τη σύμβαση επικαλούμενοι ταξίδι για εκπαιδευτικούς λόγους.
Ακόμη, η Επιχείρηση κατέβαλε 31.400 ευρώ για μελέτη την οποία δεν παρέλαβε.
Τέλος, χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση ταξιδιού στη Γενεύη τριάντα ατόμων για παρέμβαση στο Γραφείο Διεθνούς Εργασίας. Το ταξίδι δεν έγινε ποτέ, ωστόσο η ΔΕΗ πλήρωσε 30.500 ευρώ.
4-4--2012
: Παρουσίαση της έρευνας για τη διαφθορά στην Ελλάδα
...!
Ο δημόσιος τομέας εξακολουθεί να κατέχει τη μερίδα του λέοντος στην πίτα της μικροδιαφθοράς, όπως διαπιστώνεται από την αύξηση του ποσοστού των νοικοκυριών που αναφέρουν περιστατικά διαφθοράς στο Δημόσιο (7,4% έναντι7,2% το 2010) συγκριτικά με τον ιδιωτικό τομέα (3,4% έναντι 4% το2010), σύμφωνα με την Εθνική Έρευνα για τη Διαφθορά στην Ελλάδα για το 2011, η οποία παρουσιάστηκε σήμερα από τον Πρόεδρο της Διεθνούς Διαφάνειας-Ελλάδος κ. Κώστα Μπακούρη και τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρείας Public Issue κ. Γιάννη Μαυρή.
Η ευρύτερη οικονομική κρίση φαίνεται να επηρεάζει και τα φακελάκια, δεδομένου ότι η φετινή έρευνα καταγράφει μείωση των χρηματικών ποσών της διαφθοράς, με αποτέλεσμα το εκτιμώμενο μέγεθος της διαφθοράς κατά το έτος 2011, να έχει συρρικνωθεί κατά €78 εκατ. (554 εκατ. ευρώ έναντι 632 εκατ. ευρώ το 2010). Εντούτοις, το ποσό που δαπανάται για τη μικροδιαφθορά παραμένει αρκετά υψηλό.
Χωρίς να αποτελεί πλέον έκπληξη Νοσοκομεία, Εφορίες και Πολεοδομίες παραμένουν σταθερά στις πρώτες θέσεις της κατάταξης της μικροδιαφθοράς στο Δημόσιο Τομέα. Ο φετινός τιμοκατάλογος της διαφθοράς διανύει περίοδο εκπτώσεων,δεδομένου ότι τα φακελάκια ξεκινάνε από €100 για μια εγχειρητική επέμβαση, ενώ για τον έλεγχο ή κλείσιμο βιβλίων στις Εφορίες το κατώτατο ποσό έχει πέσει στα €100. Προσφορές στα φακελάκια κάνει και ο ιδιωτικός τομέας, όπου παρατηρείται αισθητή μείωση του μέσου όρου των χρηματικών ποσών της διαφθοράς (από €1.623 το 2010, σε €1.406 το 2011).
Λόγω της σημαντικής αύξησης του δείγματος, η έρευνα του 2011 συμβάλλει στην εξαγωγή συμπερασμάτων τόσο ως προς τη γεωγραφική κατανομή της διαφθοράς όσο και ως προς τα ατομικά χαρακτηριστικά των θυμάτων της διαφθοράς. Η ασκούμενη φορολογική πολιτική –και ειδικότερα το μέτρο συλλογής αποδείξεων- δείχνει να επηρεάζει σημαντικά τις κοινωνικές αντιλήψεις σχετικά με τη μικροδιαφθορά, δεδομένου ότι για πρώτη φορά και σε μαζική έκταση, οι ερωτώμενοι εκλαμβάνουν τη μη-έκδοση αποδείξεων στις συναλλαγές τους ως περιστατικό διαφθοράς. Επιπρόσθετα, φαίνεται να υπάρχει μια μικρή ακτίνα φωτός ως προς την ενεργοποίηση των πολιτών: σημαντικό ποσοστό ερωτηθέντων (25,3% για το δημόσιο και 21,6% για τον ιδιωτικό τομέα) δηλώνουν ότι αρνήθηκαν να καταβάλλουν τα ζητηθέντα ποσά.
Η έρευνα σκιαγραφεί το κοινωνικό προφίλ των θυμάτων της μικροδιαφθοράς(σε ποσοστό 22,2% των ερωτηθέντων): πρόκειται, κυρίως, για άνδρες ηλικίας 45-54 ετών, απόφοιτοι Ανώτερης Εκπαίδευσης, που ζουν στην Περιφέρεια Αττικής, αυτοαπασχολούμενοι, ή εργοδότες.
Ο κ. Κώστας Μπακούρης κατά τη συνέντευξη τύπου, τόνισε: «η Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς προωθεί την ευρεία κατοχύρωση, εφαρμογή και προστασία του θεσμού των καταμηνυτών της διαφθοράς (γνωστών και ως whistle-blowers) ώστε οι πολίτες από συνένοχοι να γίνουν πολέμιοι,καταγγέλλοντας τη διαφθορά».
4-4--2012
: Για τα κόμματα λεφτά υπάρχουν έως τον Ιούνιο
...!
Λεφτά υπάρχουν για τα κόμματα και προκειμένου «να διασφαλισθούν οι προϋποθέσεις απρόσκοπτης λειτουργίας τους ενόψει διενέργειας των εθνικών εκλογών» κατατέθηκε τροπολογία ώστε να μην παρακρατηθούν έως το τέλος Ιουνίου ποσά από την κρατική επιχορήγηση για την εξόφληση οφειλών προς τράπεζες.
Ειδικότερα, η τελευταία δόση της επιχορήγησης του 2011 καθώς και οι δύο πρώτες από τις τέσσερις δόσεις του 2012 θα δοθούν στο ακέραιο στα κόμματα, και μάλιστα σε ειδικό τραπεζικό λογαριασμό που αυτά θα υποδείξουν.
Σύμφωνα με την τροπολογία, οι δόσεις αυτές «δεν κατάσχονται και δεν εκχωρούνται, καταβάλλονται δε υποχρεωτικά στα δικαιούχα κόμματα και συνασπισμούς». Η ευνοϊκή αυτή ρύθμιση έγινε με δεδομένο ότι τα κόμματα έχουν υποθηκεύσει τις επιχορηγήσεις των επόμενων ετών για τη λήψη τραπεζικών δανείων.
Οπως ορίζεται στην τροπολογία, οι επόμενες δόσεις του 2012 «θα διέπονται από τους περιορισμούς και τις δεσμεύσεις που έχουν συνομολογήσει τα πολιτικά κόμματα με τις τράπεζες με τις οποίες έχουν συνάψει δάνεια».
Πρόκειται για τη δεύτερη ευνοϊκή ρύθμιση που επιχειρείται να περάσει με τροπολογία, μετά τη διάταξη με την οποία προβλεπόταν ρύθμιση των χρεών των κομμάτων με διαγραφή των ανεξόφλητων τόκων των δανείων τους και μείωση των επιτοκίων.
Η προηγούμενη προτεινόμενη διάταξη, που είχε κατατεθεί από κοινού από τα δύο μεγάλα κόμματα, αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή μετά τις αντιδράσεις οι οποίες καταγράφηκαν.
2-4--2012
: Μήπως το HELIOS θα σώσει μόνο τη Γερμανική βιομηχανία φωτοβολταϊκών ??
...!
Οι περικοπές των επιδοτήσεων για την ηλιακή ενέργεια, η ασθενέστερη ζήτηση για τα φωτοβολταϊκά πάνελ και ο έντονος ανταγωνισμός από τις φθηνότερες ασιατικές αγορές (Κίνα, κλπ) έχουν μειώσει τη λάμψη μιας βιομηχανίας, που ουσιαστικά γεννήθηκε στη Γερμανία.
Σήμερα η γερμανική βιομηχανία ηλιακής ενέργειας αντιμετωπίζει πολύ μεγάλο πρόβλημα!
Δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
1: Solon, η μεγαλύτερη εταιρεία σε παραγωγή φωτοβολταϊκών στη Γερμανία έχει καταθέσει αίτηση πτώχευσης με χρέη 275 εκατομμυρίων ευρώ.!!
2: SMA Solar, κορυφαία ηλιακή ομάδα της Γερμανίας, δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι θα απολύσει έως και 1.000 προσωρινούς εργαζόμενους μέχρι το τέλος του έτους, αναφέροντας αδύναμη ζήτηση για τα invertors της, ένα ζωτικής σημασίας μέρος του εξοπλισμού των ηλιακών συστημάτων.
Από τα τέλη του περασμένου έτους, περίπου 5.000 εταιρείες...........
που συμμετέχουν στην παραγωγή ηλιακών συστημάτων έχουν κλείσει μειώνοντας τις θέσεις εργασίας κατά 20.000.
Οι επιδοτήσεις feed-in tariffs, μέσω των οποίων οι επιχειρήσεις των ηλιακών συστημάτων λαμβάνουν μια εγγυημένη τιμή για την ηλεκτρική ενέργεια που παράγουν, έκαναν τη Γερμανία τη μεγαλύτερη αγορά ηλιακής ενέργειας στον κόσμο και είχαν δημιουργήσει 150.000 θέσεις εργασίας μέχρι το 2010.
Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια, η Γερμανία έχει μειώσει τις επιδοτήσεις και με βάση μια πρόσφατη πρόταση σχεδιάζουν και άλλη περικοπή για τις νέες εγκαταστάσεις ηλιακής ενέργειας.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει στο τέλος του κλάδου των φωτοβολταϊκών συστημάτων. Σήμερα, οι Γερμανικές ηλιακές εταιρείες είτε απολύουν προσωπικό είτε επιλέγουν την πολιτική του μειωμένου ωραρίου εργασίας.
Εύλογα λοιπόν γεννιέται το ερώτημα:
Μήπως λόγω των παραπάνω προβλημάτων, οι Γερμανοί βλέπουν σαν σωσίβιο της βιομηχανίας τους ,την προώθηση του προγράμματος HELIOS ?
ΠΗΓΗ: REUTERS
2-4--2012
: Γιατί το σάπιο πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να επιβιώνει;
...!
Σε όσες χώρες μπήκε το ΔΝΤ κατέρρευσαν τα αντίστοιχα πολιτικά συστήματα, εξαφανίστηκε το παλιό πολιτικό προσωπικό και άλλαξαν άρδην πολιτικοί θεσμοί και πολιτικές νοοτροπίες. Σε μας όμως, δεν έχει συμβεί το παραμικρό μέχρι στιγμής, παρά το γεγονός ότι σε μας δεν έχει εισέλθει μόνο το ΔΝΤ, αλλά ολόκληρη τρόϊκα η οποία οδήγησε, εκτός από πτώχευση και σε απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας. Παρόλα αυτά, όχι μόνο....
δεν άλλαξαν θεσμοί και συνήθειες, όχι μόνο το παλιό πολιτικό προσωπικό δεν εξαφανίστηκε, αλλά είναι εδώ παρόν διακηρύσσοντας ότι θα μας σώσει, υβρίζοντας και τρομοκρατώντας, με την χρήση των καθεστωτικών ΜΜΕ, οποιονδήποτε άλλον έχει αντίθετη άποψη. Τα ίδια πρόσωπα, αλαζονικά φερόμενα, εννοούν να παραμένουν στις θέσεις τους ακλόνητα και ταυτόχρονα να προωθούν στα ψηφοδέλτια του αποτυχημένου παλαιοκομματισμού, τους πολιτικούς τους κλώνους, δηλαδή τους γόνους τους, τις γυναίκες τους, τους συγγενείς τους, τις παρέες τους.
Γιατί όμως δεν κατέρρευσε αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο ελληνικό πολιτικό σύστημα; Για δύο κυρίως λόγους:
Πρώτον, γιατί κατάφερε να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση του συστήματος και ένα σύστημα διατηρείται μόνο αν χρηματοδοτείται. Έτσι το δικό μας πολιτικό σύστημα, με εξαιρετικό πολιτικό ρεαλισμό, έκανε στην άκρη λαό, πατρίδα και Εθνική Κυριαρχία, προκειμένου να εξασφαλίσει την τεράστια χρηματοδότηση της τρόϊκας, ξεπουλώντας τα πάντα και οδηγώντας το λαό στην αιώνια εξαθλίωση.
Δεύτερον, γιατί συνέπεσε (για να μην πούμε προκλήθηκε εξ αιτίας της ελληνικής περίπτωσης), η κρίση να εξαπλωθεί και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία. Η εξάπλωση αυτή της κρίσης έδωσε χρυσή ευκαιρία στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και ηθικό στήριγμα, να προπαγανδίζει για γενικότερη συστημική κρίση στην ΕΕ και έτσι να μένει το ίδιο στο απυρόβλητο. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε, αν ήμασταν εμείς η μόνη περίπτωση με οικονομική κρίση στην ΕΕ. Τότε δεν θα είχε το ηθικό άλλοθι για να σταθεί!!!
Αυτοί είναι οι δύο βασικοί λόγοι που το ελληνικό πολιτικό σύστημα διατηρείται και δεν καταρρέει και κυρίως ο πρώτος, δηλαδή αυτός της χρηματοδότησης. Γι' αυτό και εκβιάζει με το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», γιατί γνωρίζει πως τυχόν επιστροφή στη δραχμή θα οδηγήσει πάραυτα σε παύση της χρηματοδότησης από την τρόϊκα και σε αυτόματη κατάρρευση του ίδιου.
2-4--2012
: Μάταια η Ελλάδα ελπίζει στο project Helios"
...!
Μάταια η Ελλάδα ελπίζει στο project Helios"
τονίζει στο περιοδικό Der Spiegel ο Γερμανός εμπειρογνώμονας σε θέματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας Ernst Rauch.
O κ. Rauch τόνισε ότι η εξαγωγή αιολικής ενέργειας θα ήταν περισσότερο συμφέρουσα για την Ελλάδα και για την τόνωση της ελληνικής οικονομίας, σημειώνοντας ότι οι παράκτιες περιοχές της χώρας είναι ιδανικές για την τοποθέτηση συστημάτων εκμετάλλευσης της αιολικής ενέργειας.
Παράλληλα, ο...Rauch αναφέρθηκε στα στοιχεία εκείνα που καθιστούν την εξαγωγή ηλιακής ενέργειας από την Ελλάδα προς την Ευρώπη μάταια. Ειδικότερα, σύμφωνα με τον Γερμανό ειδικό, οι τρέχουσες τιμές ανά κιλοβατώρα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Ελλάδα δε διαθέτει την απαιτούμενη τεχνολογία για την κατασκευή των απαραίτητων φωτοβολταϊκών συστημάτων και συνεπώς θα πρέπει να την εισάγει, καθιστά μάταια όποια προσπάθεια παραγωγής ηλιακής ενέργειας.
Όταν λοιπόν οι ίδιοι οι εταίροι του Γιώργου Παπακωνσταντίνου τον αφήνουν εκτεθειμένο τότε εμείς τί άλλο να πούμε;
...και μας λέει: Εγώ θα φτιάξω τα πράγματα...
Ο αγαπημένος σκύλος της πλατείας Συντάγματος είναι πάντα εκεί, άγρυπνος φύλακας μπροστά από τη Βουλή.
Ο φωτογραφικός φακός του ... Έλληνα φωτογράφου Milton Louiz εντόπισε τον Λουκάνικο, που απέκτησε παγκόσμια φήμη και ανακηρύχθηκε μάλιστα σκύλος της χρονιάς από το περιοδικό TIME, να ξεκουράζεται μπροστά από την Βουλή των Ελλήνων, δίπλα σε ένα αυτοκόλλητο που υπόσχεται: ''I'm gonna fix it''...
Την κατάσταση στην Ελλάδα; Tην Βουλή;
Μια υπόσχεση αν μη τι άλλο επίκαιρη, καθώς θα την ακούσουμε σίγουρα από πολλά χείλη υποψηφίων φέτος...
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Λουκάνικος τουλάχιστον δεν πρόκειται ποτέ να μας απογοητεύσει.
Ήδη η φωτογραφία έχει αρκετά likes και κοινοποιήσεις στο Facebook.
19-3--2012
:
Le Monde: Παραμύθια ότι οι Έλληνες φεύγουν..Οι Έλληνες και εν μέσω κρίσης επιστρέφουν στην πατρίδα τους
!
Εδώ και πάρα πολύ καιρό τα εγχώρια ΜΜΕ προσπαθούν να μας παρουσιάσουν ότι οι Έλληνες φεύγουν με συνοπτικές διαδικασίες στο εξωτερικό για να ξεφύγουν από την Δαντική κόλαση του μνημονίου. Σε μεγάλο κανάλι πρόσφατα παρουσιάστηκε νεαρή φοιτήτρια, φοιτούσα στο Βουκουρέστι, η οποία δήλωνε ότι μετά τις σπουδές της θα έμενε στη Ρουμανία (του ΔΝΤ, και των 300 ευρώ) γιατί εκεί υπάρχουν προοπτικές!! Ποιός εχέφρων πιστεύει κάτι τέτοιο; Ας σκεφτούμε ότι το αν κάποιοι μανιωδώς μας ζητούν να φύγουμε από τη γενέθλια γη μας κάποιοι θα μας αντικαταστήσουν,μπορείτε από μόνοι σας να καταλάβετε ποιοί.
Για αυτό το λόγο........
το παρακάτω δημοσίευμα μίας μεγάλης ευρωπαϊκής εφημερίδας αποκτά ιδιαίτερο νόημα.
«Μετανάστες σε Ευρώπη και Αμερική αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, τη στιγμή που η χώρα βουλιάζει στην κρίση... Και είναι σίγουροι: δεν θέλουν να ξαναφύγουν».
Σε ένα διαφορετικό από όσα άρθρα διαβάζουμε γύρω από την Ελλάδα και τη μετανάστευση την περίοδο της κρίσης, η εφημερίδα Le Monde φιλοξενεί ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στους Έλληνες που αποφάσισαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους τη δύσκολη περίοδο της κρίσης, που ως σύγχρονοι ''Οδυσσέες'' επέστρεψαν στο σπίτι τους ''ελπίζοντας να προσφέρουν κάτι στην Ελλάδα''.
''Δεν ήθελα να είμαι μια μετανάστης πολυτελείας στο Παρίσι ενώ η χώρα μου υπέφερε'', λέει η Ηλέκτρα Πετροπούλου. ''Είμαι ευχαριστημένη που επέστρεψα και ξαναβρήκα τον ήλιο και το φως, απαραίτητα στη ζωή ενός Έλληνα. Η ζωή είναι δύσκολη. Αλλά υπάρχει ένα πνεύμα ελευθερίας πολύ δυνατό στην Ελλάδα''.
Και συνεχίζει: ''Πρόκειται για μια ευρωπαϊκή κρίση. Και προτιμώ να ζήσω αυτή την κρίση στην Ελλάδα όπου η κοινωνία είναι πιο ανθρώπινη''.
Ο Βασίλης Ρεβαλάς επέστρεψε στην Ελλάδα από το Σαν Φρανσίσκο και κάνει και αυτός λόγο για μια παγκόσμια κρίση.
Ενώ η Κυριακή Μ., άνεργη σήμερα, επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από 12 χρόνια με την ελπίδα να δημιουργήσει και αυτή κάτι και να προσφέρει στην πατρίδα της: ''Στην Ελβετία'', λέει, ''οι άνθρωποι έχουν τα πάντα, ωστόσο δεν είναι ευτυχισμένοι''. ''Στο εξωτερικό ένιωθα σαν πρόσφυγας'', συνεχίζει, κλείνοντας ένα άρθρο που δείχνει μια άλλη εικόνα της Ελλάδας που ελπίζει και προσπαθεί για το καλύτερο.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
19-3--2012
:
Πάλεψε με καρχαρία για να σώσει την κόρη της!
!
Από τα σαγόνια του καρχαρία κυριολεκτικά κατάφερε να σώσει τη 15χρονη κόρη της μια γενναία μητέρα στη Φλόριντα των ΗΠΑ. Η Βάλεχ και η κόρη της Σίδνεϊ έκαναν σέρφινγκ σε παραλία της Φλόριντα, όταν κάτι τράβηξε τη 15χρονη ξαφνικά κάτω από το νερό. Ήταν η στιγμή που δεχόταν την πρώτη επίθεση....
του καρχαρία. Η μητέρα της την τράβηξε αμέσως πάνω στη σανίδα, ο καρχαρίας όμως επιτέθηκε ξανά. Η κοπέλα χάθηκε ξανά κάτω από το νερό, η Βάλεχ όμως την έπιασε από τους όμως και την τράβηξε, χτυπώντας τον καρχαρία στη μύτη.
«Ένιωθα σαν να βρίσκομαι σε σκηνή από τα «Σαγόνια του καρχαρία» και είπα «δεν θα αφήσω αυτό το πράγμα να σκοτώσει την κόρη μου», την τράβηξα από τους ώμους και την πέταξα στο μπροστά μέρος της σανίδας μου», δήλωσε η μητέρα σύμφωνα με το newsbomb.gr. Με τη βοήθεια άλλων σέρφερ βγήκαν στην ακτή, όπου ήδη βρισκόταν ένα ασθενοφόρο, καθώς ένας άλλος λουόμενος είχε δεχτεί νωρίτερα επίθεση πιθανώς του ίδιου καρχαρία. Ο άνδρας βρισκόταν στα ρηχά όταν δέχτηκε την επίθεση, με το νερό να του φτάνει μέχρι τη μέση.
Λόγω των ιδιαίτερα υψηλών θερμοκρασιών για την εποχή, οι καρχαρίες άρχισαν να κολυμπούν στα ρηχά νωρίτερα απ' ό,τι συνήθως.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
10-3--2012
:
ΕΛΛΑΔΑ όπως IΣΛΑΝΔΙΑ;
!
Πως μία χώρα, με πολύ μεγαλύτερα χρέη από την Ελλάδα, η οποία όμως δεν υποχρεώθηκε στο ρόλο του Δούρειου Ίππου για την εισβολή στη Ευρωζώνη, ούτε του πειραματόζωου της Γερμανίας, κατάφερε να ξεφύγει από τη χρεοκοπία και να επιστρέψει στις αγορές - η πτώχευση
"Η νέα πρωθυπουργός επιθυμούσε να προωθήσει γρήγορα τη σύμβαση με τη Μ. Βρετανία και με την Ολλανδία. Έτσι, έφερε βιαστικά τη συμφωνία στη Βουλή, όπου τελικά εγκρίθηκε με 33 ψήφους υπέρ και 30 κατά, με την αιτιολογία ότι «το κράτος έχει συνέχεια, οπότε πρέπει να τηρούνται οι προηγούμενες δεσμεύσεις».
Εν τούτοις, οι Πολίτες της χώρας είχαν εντελώς διαφορετική άποψη – με αποτέλεσμα να διαδηλώνουν συνεχώς εναντίον της συμφωνίας. Παράλληλα, 56.000 Ισλανδοί (το 23% των συνολικών ψηφοφόρων της χώρας), κατέθεσαν έγγραφη διαμαρτυρία στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, απαιτώντας τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος αποδέχθηκε την επιθυμία των Πολιτών, αρνούμενος να υπογράψει το νόμο που είχε ψηφισθεί από τη Βουλή.
Όπως φάνηκε λοιπόν, παρά το ότι σε μία κοινοβουλευτική δημοκρατία, στην οποία η εκτελεστική εξουσία είναι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, ενώ η νομοθετική το κοινοβούλιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι αυτός που τελικά επικυρώνει τις αποφάσεις όλων των υπολοίπων. Επομένως, η εξουσία που απορρέει από τη θέση του δεν είναι τόσο περιορισμένη, όσο μας παρουσιάζεται – γεγονός που σημαίνει πως οι ευθύνες του είναι κατά πολύ μεγαλύτερες, από αυτές όλων των υπολοίπων (ιδιαίτερα εάν τυχόν υπογράφει μνημόνια υποτέλειας, εις βάρος της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας του και των συνταγματικών δικαιωμάτων των Πολιτών της)".
Ανάλυση
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
10-3--2012
:
Το ελληνικό PSI ως 'δώρο' για Πορτογαλία και Ιρλανδία
!
βασανιστική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, που συνοδεύτηκε από μια εκ των υστέρων εισαγωγή και ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης προκειμένου να υποχρεωθούν ακόμη και οι αρνητικοί πιστωτές να καταθέσουν τους τίτλους τους στο τραπέζι του μεγάλου 'κουρέματος', μπορεί να καταστήσει από αύριο πολύ πιο ελκυστική και άρα πιθανή μια πραγματικά εθελοντική αναδιάρθρωση του χρέους των άλλων υπερχρεωμένων κρατών της ευρωπαϊκής περιφέρειας – δηλαδή της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας.
Με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, το 85% των ιδιωτών πιστωτών του ελληνικού δημοσίου που οι τίτλοι τους διαπραγματευόνταν πριν μια βδομάδα μόλις στα 20 σεντ το ευρώ, φοβούμενοι τον κίνδυνο να χάσουν τα πάντα σε περίπτωση που η Ελλάδα αρνούνταν κάθε πληρωμή, έδωσαν τα παλαιά τους ομόλογα και πήραν νέα. Προκειμένου να υποχρεώσει το σύνολο των πιστωτών που διέθεταν ομόλογα υπό το ελληνικό δίκαιο να καταθέσουν τους παλαιούς τους τίτλους, η Αθήνα ενεργοποίησε τις ρήτρες συλλογικής δράσης που είχε βάλει εκ των υστέρων με νομοθετική απόφαση στα ομόλογά της και αύξησε περαιτέρω τη συμμετοχή. Αλλά είναι αυτή ακριβώς η διάκριση μεταξύ των ομολόγων που βρίσκονται στο εγχώριο δίκαιο και των ομολόγων που διέπονται από το διεθνώς αποδεκτό αγγλικό δίκαιο η οποία ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις για τα άλλα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας που παρακολούθησαν το ελληνικό PSI (Private Sector Involvement) με πραγματικά μεγάλη προσοχή.
Τα ελληνικά ομόλογα που διέπονται από το βρετανικό δίκαιο – όπως και η πλειοψηφία των ομολόγων των αναδυόμενων χωρών – διαπραγματεύονταν το τελευταίο διάστημα σαν να ήταν αυξημένης εξασφάλισης έναντι των ελληνικών ομολόγων που διέπονταν από το ελληνικό δίκαιο – την περασμένη Πέμπτη σχεδόν στη διπλή τιμή. Κι αυτό επειδή μια χώρα δεν μπορεί να αλλάξει τους όρους των ομολόγων της σε ξένο δίκαιο με απόφαση του Κοινοβουλίου της, άρα δεν είναι δυνατό να επιβάλλει καμιά συμφωνία ανταλλαγής σε έναν απρόθυμο πιστωτή – είναι στο χέρι του ιδίου η όποια απόφασή του.
Monday, March 12, 2012 13:35:11
Σύμφωνα λοιπόν με άρθρο που δημοσίευσε την περασμένη βδομάδα ο επικεφαλής οικονομολόγος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Αναδιάρθρωσης και Ανάπτυξης Ζερομίν Τσετελμέγιερ και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Ντιουκ Μίτου Γκουλάτι, αυτό το νομικό κενό μπορεί κάλλιστα να ωθήσει άλλα υπερχρεωμένα κράτη της Ευρωζώνης και τους πιστωτές τους σε αμοιβαία αποδεκτές και ευεργετικές αναδιαρθρώσεις χρέους. Κι αυτές οι συμφωνίες είναι πιθανό να περιλαμβάνουν μια μεταβολή στο νομικό καθεστώς των τίτλων σε αντάλλαγμα για κάποιο σχετικώς μετριοπαθέστερο 'κούρεμα'.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
17-2--2012
:
Αλλαγή "πλεύσης" από Γερμανία, αλλαγή "κλίματος" στις αγορές !
Και ενώ η Γερμανία φαινόταν αδιάλλακτη στο να βοηθήσει την Ελλάδα μέχρι την διεξαγωγή των εκλογών, άλλαξε στάση ξαφνικά και φαίνεται πως «μαλακώνει» προς το παρόν τουλάχιστον απέναντι στην Ελλάδα. Πλέον, οι πιθανότητες αυξάνονται στο να τα καταφέρει τελικά η Ελλάδα μέχρι της 20 Μαρτίου , να πάρει την επόμενη δόση και να αποπληρώσει κανονικά το περιβόητο πλέον Ομόλογο του Μαρτίου. Η στάση αυτή της Γερμανίας, βοήθησε και τις αγορές να αντιδράσουν θετικά.
Ο Nikkeiδεν τα κατάφερε το πρωί, και έκλεισε με μικρή πτώση 0,24% στις 9238,10 μονάδες. Οι βασικοί δείκτες στην Ευρώπη ξεκίνησαν με αρνητικά πρόσημα, αλλά όσο περνούσε η ώρα περιόριζαν σημαντικά τις απώλειες τους. Ο DAX υποχώρησε μόλις κατά 0,09%, ο CACέκλεισε στο +0,09%, ενώ ο FTSE 100 έκλεισε οριακά αρνητικά στο 0,12%. Σύμφωνα με πληροφορίες που κυκλοφόρησαν αργά το βράδυ, είναι προγραμματισμένη έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις 2 Μαρτίου, με επίκεντρο την Ελλάδα, αλλά και τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης του EFSF.
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, σημαντικά ενδοημερήσια κέρδη κατέγραφαν οι βασικοί δείκτες μετοχών. Τα εβδομαδιαία επιδόματα ανεργίας υποχώρησαν στο χαμηλότερο επίπεδο από τον Μάρτιο του 2008. Ανοδικά αντιδρούσε και ο Τραπεζικός κλάδος της Αμερικής, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο σημαντικός Κλάδος των μεταφορών, που δοκιμάζει να περάσει πάνω από σημαντικές αντιστάσεις του.
Το Ευρώ, υποχωρούσε για πέμπτη διαδοχική συνεδρίαση και είχε βρεθεί κάτω από το 1,30, αλλά η αλλαγή κλίματος στις αγορές, βοήθησε και αυτό να φτάσει μέχρι και το 1,31. Ο Χρυσός έκλεισε με οριακή μεταβολή στα 1730 δολάρια. Ενώ, το Πετρέλαιο κινήθηκε πάνω από τα 102 δολάρια, με την ένταση και την βία να έχει αυξηθεί γύρω από την περιοχή του Ιράν τις τελευταίες ημέρες.
Τέλος, το ΧΑ υποχωρούσε κατά την διάρκεια της ημέρας μέχρι και 3%, αλλά κατάφερε να κλείσει με κέρδη 1,13% στις 785,02 μονάδες. Ο τραπεζικός κλάδος από το -5% «γύρισε» στο +5%. Η αξία συναλλαγών διαμορφώθηκε στα 77 εκ ευρώ, με το μηχανικό σύστημα του 3F2012 να συνεχίζει να βαθμολογεί αρνητικά τον ΓΔ για δεύτερη συνεδρίαση.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
17-2--2012
:
Ε Μ Π Ρ Ο Σ... για Ανάπτυξη !
Στις ΗΠΑ γυρίζουν σελίδα και στην Ευρώπη... παίζουν με την Ελλάδα
Η στιγμή θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και ιστορική.
Αφού η AIG και η Citibank δηλώνουν έτοιμες να επαναγοράσουν τις μετοχές τους, που έχει στο χαρτοφυλάκιο του τα αμερικανικό δημόσιο από το σχέδιο σωτηρίας του 2008 και μετά, στις ΗΠΑ, μπορούν να ισχυρίζονται ότι τουλάχιστον ο πρώτος κύκλος της κρίσης, εκεί, έκλεισε.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να ανοίξει κάποιος δεύτερος ή τρίτος, ωστόσο, σημασία έχει ότι ο μεγάλος κίνδυνος για το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα μάλλον ανήκει στο παρελθόν.
Μπορεί να ισχυρισθεί το ίδιο και η Ευρώπη;
Σε καμία περίπτωση...
Η πρωτοφανής κρίση χρέους που έχει ενσκήψει στην Ευρωζώνη, με αφορμή το ελληνικό πρόβλημα, καθιστά την γηραιά ήπειρο εξαιρετικά ευάλωτη.
Και αυτό που την κάνει ακόμα πιο τρωτή είναι το γεγονός ότι στην παρούσα φάση δεν είναι καν αποφασισμένη να δώσει λύση στο πρόβλημα της.
Το γεγονός και μόνο ότι δεν είναι ενωμένη ενώπιον του κινδύνου, μαρτυρά του λόγου το αληθές.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο έχουν φτάσει στο σημείο να "αποφασίζουν" για την τύχη της, ακόμα και τρεις φορές στη διάρκεια μιας μόλις εβδομάδας.
Κι όσο περνά ο καιρός, η εξέλιξη αυτή αντί να αραιώνει, πυκνώνει και η κατάσταση, αντί να εξομαλύνεται, γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη…
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
14-2--2012
:
Στην Ισλανδία βίωσαν την χρεοκοπία που φοβόμαστε!
Στην Ελλάδα σήμερα όλη μέρα ΜΜΕ και πολιτικοί παρουσιάζουν εικόνες από εμπάργκο τροφίμων φαρμάκων και καυσίμων και το αποκαλούν χρεοκοπία. Τερατολογούν για να στηρίξουν Σαμαρά ΓΑΠ και τραπεζίτες.
Ας δούμε τι συνέβη σε μια πραγματική πολύ πρόσφατη χρεοκοπία σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Ας το διαβάσουμε το παρακάτω άρθρο σαν βιβλίο οδηγιών manual χρεοκοπίας.…
Η ιστορία ή οποία αποκαλύφθηκε από ένα ιταλικό ραδιοφωνικό σταθμό για την συνεχιζόμενη επανάσταση στην Ισλανδία είναι ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα για το πόσο λίγο τα δικά μας Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μας ενημερώνουν πραγματικά ή όχι για τα γεγονότα στον κόσμο.
Το 2008, κατά την έναρξη της «κρίσης», η Ισλανδία κυριολεκτικά πτώχευσε. Από τότε αυτό το ελάχιστα γνωστό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης «έχει χαθεί από τα ραντάρ της ενημέρωσης».
Κατά την διάρκεια που οι ευρωπαϊκές χώρες, η μια μετά την άλλη, απειλούνται από την πτώχευση, η οποία (η πτώχευση) απειλεί την ύπαρξη του Ευρώ, το πέσιμο της οποίας θα έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες για όλο τον κόσμο, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι Μερκελοσαρκοζύ και τα τσιράκια τους ανά τον κόσμο είναι να γίνει η Ισλανδία παράδειγμα για άλλες χώρες.
Ας δούμε γιατί.
Η Ισλανδία (πληθυσμός 320 χιλιάδες) ήταν μια από της πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Το 2003 με την τελική επικράτηση του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος όλες οι τράπεζες ιδιωτικοποιήθηκαν και, με στόχο την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, οι τράπεζες αυτές προσέφεραν το ονλαϊν-μπάνκινκ και με την συνδρομή του χαμηλότερου δυνατού κόστους οι τράπεζες αυτές έδειχναν μεγάλα ποσοστά κερδών.
Οι λογαριασμοί, οι οποίοι ονομάστηκαν IceSave, προσέλκυσαν πολλούς μικρούς Βρετανούς και Ολλανδούς επενδυτές. Αλλά παράλληλα με την αύξηση των επενδύσεων αυξανόταν και το εξωτερικό χρέος των τραπεζών.
Το 2003 το χρέος της Ισλανδίας ήταν ίσο με το 200% του ΑΕΠ, ενώ το 2007 είχε φτάσει στο 900%. Στην Ελλάδα σήμερα είναι στο 160% Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 έκανε το τελικό χτύπημα. Οι τρεις βασικές τράπεζες της Ισλανδίας ( Landbanki, Kapthing και η Glitnir) πτώχευσαν. Η κρόνα έχασε 85% της αξίας της έναντι του Ευρώ.
Στο τέλος του χρόνου η Ισλανδία κήρυξε πτώχευση.
Η κρίση οδήγησε την Ισλανδία, με την διαδικασία της άμεσης δημοκρατίας, στην αποκατάσταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των Ισλανδών μέσον του νέου συντάγματος. Αλλά αυτό επιτεύχθηκε με μεγάλο πόνο.
Να πως έγινε αυτό.
Ο πρωθυπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού Γκέιρ Χόρντε βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την παροχή δανείου ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στο οποίο (στο δάνειο) η Βρετανία και η Ολλανδία πρόσθεσαν ακόμα 2.5 δισεκατομμύρια.
Η διεθνής οικονομικοί κύκλοι πίεζαν την Ισλανδία για δραστικά μέτρα. Το ΔΝΤ και η ΕΕ ήθελαν να πάρουν το πιο πάνω χρέος «πάνω τους» με επιχείρημα ότι αυτός ο τρόπος είναι ο μόνος για να μπορέσει η Ισλανδία να ξεπληρώσει την Βρετανία και την Ολλανδία.
Οι συνεχόμενες διαμαρτυρίες και ταραχές ανάγκασαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Οι πρόωρες εκλογές του Απριλίου του 2009 ανέδειξαν στην κυβέρνηση έναν αριστερό συνασπισμό το οποίο καταδίκασε το νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, αλλά αμέσως παραδόθηκε στις απαιτήσεις των δανειστών και έπρεπε -η Ισλανδία- να επιστρέψει συνολικά τρία και πλέον δισεκατομμύρια Ευρώ. Έπρεπε ο κάθε Ισλανδός τα επόμενα 15 χρόνια να πληρώνει 100 Ευρώ κάθε μήνα. Έπρεπε δηλ. ο λαουτζίκος να θυσιαστεί για χρέη κάποιον ιδιωτών προς κάποιους άλλους ιδιώτες. Αυτό ήταν η σταγόνα η οποία υπερχείλισε το ποτήρι.
Αυτό που συνέβη ήταν πρωτοφανές. Η γνώμη ότι οι Ισλανδοί πρέπει να πληρώνουν για τα λάθη των οικονομικών μονοπωλίων, ότι το σύνολο της χώρας πρέπει να πολιορκείται για αποπληρωμή ιδιωτικών χρεών, άλλαξε την σχέση μεταξύ πολιτών και πολιτικών θεσμών, γεγονός το οποίο τελικά οδήγησε την πολιτική ελίτ της Ισλανδίας να πάρει μέρος του εκλογικού σώματος.
Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο το οποίο ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και συμφώνησε να συγκαλέσει δημοψήφισμα.
Φυσικά η διεθνής κοινότητα αύξησε την πίεση στην Ισλανδία. Η Βρετανία και η Ολλανδία απειλούσαν με σκληρή καταστολή η οποία θα οδηγούσε σε απομόνωση της χώρας. Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για δημοψήφισμα, το ΔΝΤ απειλούσε την χώρα να στερήσει οποιαδήποτε βοήθεια. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών.
Όπως έλεγε ο Γκρίμσον: «Μας έλεγαν αν δεν δεχθούμε τους όρους τους, θα γίνουμε η Κούβα του Βορρά. Ναι, αλλά αν συμφωνούσαμε θα γινόμασταν η Αϊτή του Βορρά».
Στην Ελλάδα οι επιλογές είναι Ρουμανία στο ευρώ και Αργεντινή εκτός.
Στο δημοψήφισμα του Μαρτίου του 2010 το 93% των Ισλανδών ψήφισαν κατά των πληρωμή των χρεών. Το ΔΝΤ πάγωσε τους δανεισμούς αμέσως. Αλλά η επανάσταση (για την οποία δεν έγραψε κανένα από τα ΜΜΕ, περιλαμβανομένου και του Euronews) δεν πτοήθηκε.
Με την υποστήριξη των οργισμένων πολιτών η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Το Ιντερπόλ εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τον πρώην πρόεδρο της τράπεζας Kaupthing Σιγκιζμούντ Έϊναρδσον. Αλλά και πολλοί τραπεζίτες, εγκατέλειψαν εσπευσμένα την χώρα.
Όμως οι Ισλανδοί δεν σταμάτησαν εκεί: αποφάσισαν να υιοθετήσουν νέο σύνταγμα, το οποίο θα απαλλάξει την χώρα από την δύναμη της Διεθνής οικονομίας και των εικονικών νομισμάτων.
Για να γραφτεί νέο σύνταγμα ο Λαός της Ισλανδίας εξέλεξε 25 άτομα μεταξύ 522 ενήλικων, οι οποίοι δεν ανήκαν σε κανένα από τα πολιτικά κόμματα του κατεστημένου. Οι αντιπρόσωποι αυτοί έπρεπε να είχαν προταθεί τουλάχιστον από 30 άτομα. Το έγγραφο γράφτηκε μέσα από το διαδίκτυο. Οι πολίτες μπορούσαν να κάνουν προτάσεις και σχόλια, βλέποντας με τα ίδια τους τα μάτια την διαμόρφωση του συντάγματος. Το σύνταγμα το οποίο τελικά γεννήθηκε μέσα από συμμετοχή των πολιτών, θα παρουσιαστεί στο κοινοβούλιο προς έγκριση μετά από τις επόμενες εκλογές.
όσοι φοβούνται την χρεοκοπία ας ρίξουν μια ματιά στην Ισλανδία όπου μια μικρή χώρα με δύναμη και με σαφήνεια διακηρύσσει ότι ο Λαός τους είναι κυρίαρχος….
Αυτός είναι ο λόγος που η Ισλανδία δεν είναι στις ειδήσεις.
Σήμερα η Ισλανδία των ψαράδων χωρίς τον ορυκτό πλούτο, την Βιομηχανία και τον Γεωργικό τομέα που έχουμε εμείς, έχει ανάπτυξη 3.1% και ανεργία 6.9% το 2011.
Η Ελλάδα έχει 7% ύφεση και 21% ανεργία
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
11-2--2012
:
Η ουσία του διλήμματος και το κριτήριο της απόφασης
Ένας από τους νόμους του Σόλωνα, που διαμόρφωσε τους θεσμούς της αρχαίας Αθήνας, ήταν: "Κελεύω άτιμον είναι τού έν στάσει μηδέτερος μερίδος γενομένου". Στις κρίσιμες στιγμές κάθε πολίτης όφειλε να παίρνει θέση στα ζητήματα της πόλης. Όσοι γράφουμε σε αυτόν εδώ τον ιστότοπο συνήθως δεν εκφέρουμε γνώμη για οικονομικά θέματα. Όμως στις κρίσιμες στιγμές για τη χώρα ο καθένας υποχρεούται να πάρει θέση, και γι' αυτό το λόγο αισθανόμαστε κι εμείς, αν και μη ειδικοί, την υποχρέωση να καταθέσουμε την άποψή μας.
Η πολιτική που ασκήθηκε στην Ελλάδα από το 2010 και μετά βάσει του (πρώτου) Μνημονίου έχει ολοφάνερα αποτύχει. Όπως είχαν προβλέψει πολλοί οικονομολόγοι, η ύφεση της οικονομίας (μείωση του ΑΕΠ) που επήλθε λόγω των οριζόντιων περικοπών και της έκτακτης φορολογίας οδήγησε σε αύξηση (και όχι μείωση) του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, σε απώλεια των "στόχων" που είχαν τεθεί και σε ένα φαύλο κύκλο ολοένα δραστικότερων περικοπών. Το ελληνικό κράτος μοιάζει με σκύλο που κυνηγάει την ουρά του, ενώ η κοινωνία στενάζει, με τεράστια αύξηση των αυτοκτονιών, της ανεργίας και των αστέγων.
Αυτό που προτείνεται με το "δεύτερο Μνημόνιο" είναι μια ακόμα ισχυρότερη δόση του ίδιου φαρμάκου, η οποία θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε ακόμα χειρότερη ύφεση. Και αυτή η προοπτική είναι που προτείνεται στην ελληνική κοινωνία ως "τελευταία ευκαιρία", καθώς οι υποστηρικτές της προβάλλουν το δίλημμα "νέο μνημόνιο ή χρεωκοπία", προβάλλοντας τον κίνδυνο άδειων ραφιών, ελλείψεων τροφίμων, παύσης πληρωμών μισθών και συντάξεων, κλπ.
Σε τέτοιες κρίσιμες ώρες, καλό είναι να λείπουν αυτού του είδους τα εκβιαστικά διλήμματα από την πλευρά των "μνημονιακών", ειδικά όταν αυτά έχουν διαψευστεί στο πρόσφατο παρελθόν. Καλό είναι επίσης να λείπουν οι αλληλοκατηγορίες περί εθνικής προδοσίας και οι συνομωσιολογίες, τις οποίες συνηθίζουν πολλοί "αντιμνημονιακοί". Μπροστά σε τόσο μεγάλες αποφάσεις, θεωρούμε ότι κάθε Έλληνας, όποια θέση κι αν υποστηρίζει, έχει γνώμονα το εθνικό συμφέρον, όπως αυτός το αντιλαμβάνεται με τη συνείδησή του. Και παρ' ότι εν τέλει διαφωνούμε με όσα είπε ο πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος στο χθεσινό του διάγγελμα, πρέπει να του αναγνωριστεί η ειλικρινής αγωνία του για το μέλλον του τόπου. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
11-2--2012
:
Οι 38 μέρες που κρίνουν τα πάντα
Οι 38 ημέρες που συγκλόνισαν τον... κόσμο μας, θα μπορούσε να είναι ο τίτλος που θα επέλεγε ο ιστορικού του μέλλοντος προκειμένου να περιγράψει τη διαδρομή της ελληνικής οικονομίας από την κόλαση της χρεοκοπίας στη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών ώστε να βρεθούμε - έπειτα από πολλά χρόνια - στον παράδεισο.
Αν δεχτούμε σαν δεδομέν ο πως παρά τις διαρροές...τελικά θα υπερψηφιστεί το μνημόνιο-τερατούργημα σήμερα από τη Βουλή οι μέρες μέχρι τις 20 Μαρτίου είναι οι πλέον καθοριστικές για τη χρηματοδοτική στήριξη της χώρας κατά τα επόμενα χρόνια.
Στο διάστημα αυτό θα πρέπει να εγκριθεί το νέο μνημόνιο και να ολοκληρωθεί με επιτυχία η ανταλλαγή ομολόγων, ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε το νέο δάνειο για να πληρώσουμε σε πρώτη φάση τα ομόλογα ύψους 14,4 δισεκατομμυρίωνευρώ που λήγουν στις 20 Μαρτίου.
Η συνέχεια όμως δεν προβλέπεται ότι θα είναι ρόδινη, αφού οι δοκιμασίες μας δεν σταματούν, δεδομένου ότι τα πάντα θα βρίσκονται υπό την αυστηρή εποπτεία των δανειστών μας, οι οποίοι δρομολογούν ένα οργανωμένο σχέδιο για την κηδεμονία της Ελλάδας.
Οι πτυχές των ενορχηστρωμένων αυτών μηχανισμών αυξημένης επιτήρησης ξεδιπλώνονται σταδιακά και η ολοκληρωμένη μορφή τους αναμένεται έως την ερχόμενη Τετάρτη, όταν το Eurogroup θα κληθεί να δώσει το πράσινο φως για τη νέα βοήθεια προς την Ελλάδα.
Εισβολή «κομισάριων»
Στην κατεύθυνση αυτή δρομολογείται η ενίσχυση της παρουσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ομάδας Δράσης για την παροχή πρόσθετης τεχνικής βοήθειας σε θέματα όπως η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η βελτίωση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, η πρόοδος στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και η ενίσχυση της απορροφητικότητας των πόρων από το Ταμείο Συνοχής. «Κομισάριοι» των Βρυξελλών θα εγκατασταθούν σε υπουργεία και δημόσιους οργανισμούς, όπου «θα περνάνε από κόσκινο» έσοδα, δαπάνες και διαρθρωτικές αλλαγές.
Το πρέσινγκ θα είναι ασφυκτικό, καθώς η πρόοδος που θα συντελείται θα αποτυπώνεται στις τριμηνιαίες εκθέσεις, τις οποίες θα εκπονεί η Ομάδα Δράσης προς τον Ολι Ρεν και τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.
Ενδεχόμενες αποκλίσεις από τους στόχους θα συνυπολογίζονται στην τριμηνιαία αξιολόγηση της τρόικας σχετικά με την εφαρμογή του νέου προγράμματος. Θα πρόκειται για «το μαρτύριο της σταγόνας» με φόντο την καταβολή της εκάστοτε δόσης των δανείων.
Απόλυτος έλεγχος
Παράλληλα θα δημιουργηθεί ένα ταμείο, στο οποίο θα κατατίθενται τα κονδύλια της βοήθειας, προκειμένου να εξοφλούνται οι ομολογιούχοι των οποίων οι τίτλοι ωριμάζουν.
Με αυτόν τον τρόπο ο γαλλογερμανικός άξονας εξασφαλίζει τον απόλυτο έλεγχο στην παροχή της διεθνούς βοήθειας προς τη χώρα μας, ώστε η προτεραιότητα να δίνεται στην αποπληρωμή των τόκων των δανείων και όχι σε άλλες δαπάνες.
Η φιλοσοφία
Με τον μηχανισμό που θα αναπτυχθεί, θα διασφαλίζεται ότι στις διεθνείς δανειακές υποχρεώσεις της η Ελλάδα θα είναι εντάξει.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο για τις εσωτερικές ανάγκες, καθώς ανά πάσα στιγμή θα απειλούνται με πάγωμα οι δημόσιες δαπάνες. Βασική φιλοσοφία του σχεδίου είναι να διαθέτουν οι εταίροι αυτόν τον «μοχλό πίεσης», ώστε να πιέζουν την Αθήνα να εφαρμόσει τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις, πάντα υπό την απειλή της εσωτερικής στάσης πληρωμών, μέχρις ότου δηλαδή ποκατασταθεί ο όποιος εκτροχιασμός.
Οι κρίσιμες ημερομηνίες
12 ΦΕΒ. Ψήφιση από τη Βουλή του νέου μνημονίου
15 ΦΕΒ. Eκτακτο Εurogroup για την Ελλάδα προκειμένου να εγκριθεί το νέο πρόγραμμα
16 ΦΕΒ. Eγκριση του προγράμματος από ΔΝΤ και ορισμένα κράτη-μέλη
27 ΦΕΒ. Κατάθεση και ψήφιση εφαρμοστικού νόμου
5 ΜΑΡ. Ολοκλήρωση της ανταλλαγής ομολόγων (PSI), εκταμίευση της δόσης του νέου δανειακού προγράμματος
20 ΜΑΡ. Λήξη και πληρωμή ομολόγων ύψους 14,4 δισ. ευρώ
Δ. Σ. ΚΑΝΕΛΛΗΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
7-2--2012
:
Στο 94% το ποσοστό αυτάρκειας της Ελλάδας σε βασικά αγροτικά διατροφικά
ΣΧΟΛΙΟ ΟΙΜΟΥ- ΑΘΗΝΑΣ
Άλλο ένα ψέμμα, από τα πιό χοντρά, που μας είπαν για να μας χώσουν στα σαγόνια του ΔΝΤ και των λοιπών τοκογλυφικών "δανείων δυνάμεων" (sic), καταπίπτει με πάταγο. Ναί παράγουμε οι Έλληνες όσα μας χρειάζονται για να ζήσουμε. Και βέβαια όταν λέμε να πάμε στην δραχμή, εννοούμε με πατριωτική κυβέρνηση κι όχι με τους υπάρχοντες προδότες, δωσίλογους και δοτούς που...........
λοιμαίνονται την ηγεσία της χώρας. Διότι ο πατριώτης θα χρησιμοποιήσει το εθνικό νόμισμα πρός όφελος του λαού και της οικονομίας, ενώ οι προδότες θα κοιτάξουν να εξυπηρετήσουν πάλι τους τοκογλύφους και στανικούς δανειστές.
Το άρθρο του in.gr
(που μην ξεχνάτε είναι του ΔΟΛ δηλ. φιλοευρωπαϊκό, φιλοκυβερνιτικό κι επομένως έχει αξία η δημοσίευση αυτή... )
Με τη χαρακτηριστική -και μάλλον υπερβολική- φράση «ακόμα και αν πάμε στη δραχμή οι Έλληνες δε θα πεινάσουμε», ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, Τζανέτος Καραμίχας, αντέκρουσε τις φήμες που κυκλοφορούν ότι οι αγρότες στη χώρας μας είναι «άχρηστοι» και δεν παράγουν, τονίζοντας μάλιστα, ότι «είναι τρομοκρατία να κυκλοφορούν άσχετοι τέτοιες φήμες, αλλά και αδικία για τους ανθρώπους που κοπιάζουν στα χωράφια».
Ο αγροτικός κλάδος, όπως εξήγησε, είναι ιδιαίτερα δυναμικός και μπορεί να τρέξει ακόμα πιο γοργά εάν υιοθετηθεί και εφαρμοστεί μια σωστή αγροτική πολιτική, που θα κοιτάει μπροστά και δεν θα γυρνάει συνέχεια σε λάθη του παρελθόντος.
Στο πλαίσιο αυτό διευκρίνισε, «δεν αποτελεί πολιτική το καλάθι της περιφέρειας, ούτε και ο θεσμός των δημοπρατηρίων», αφού, όπως τόνισε, αποτελούν πεπαλαιωμένες πρακτικές.
Βάσει μελέτης, που παρουσιάστηκε την Τετάρτη, το ποσοστό αυτάρκειας της χώρας μας σε μια σειρά βασικών αγροτικών, διατροφικών προϊόντων φυτικής και ζωϊκής παραγωγής διαμορφωνόταν κατά μέσο όρο στο 94% το 2010.
Στη φυτική παραγωγή, όπως προκύπτει η αυτάρκεια είναι 99% κατά μέσο όρο και διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων, όπως τα δημητριακά όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 82% περίπου, το μικρότερο ποσοστό εντοπίζεται στο μαλακό στάρι (32%) και το υψηλότερο στο ρύζι (171%).
Στα εσπεριδοειδή τη μεγαλύτερη αυτάρκεια παρουσιάζουν τα πορτοκάλια (167%), ενώ στα λεμόνια περιορίζεται στο 67%.
Στα φρούτα η αυτάρκεια παραμένει υψηλή (128%), ενώ χαμηλή διαπιστώνεται στον κλάδο των οσπρίων (39%).
Στη ζωϊκή παραγωγή το ποσοστό αυτάρκειας ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 73%.
Στο κρέας καταγράφεται αυτάρκεια 56%, με το μικρότερο ποσοστό στο βόειο κρέας (30% και το υψηλότερο στο αιγοπρόβειο (94%).
Στην κατηγορία των γαλακτοκομικών-τυροκομικών προϊόντων, η φέτα με ποσοστό αυτάρκειας 147% υπερβαίνει το μέσο όρο της κατηγορίας, που κυμαίνεται στο 80%.
Στο μέλι και στα αυγά, καταγράφεται ποσοστό αυτάρκειας 92% και 91% αντίστοιχα.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
7-2--2012
:
Γιατί Ελλάδα και Πορτογαλία καταρρέουν αλλά η Ιρλανδία σώζεται;
Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στο 'κακό παιδί' της Ευρωζώνης Ελλάδα που κοροϊδεύει την 'καλή μαμά' Ευρώπη και δεν εφαρμόζει τις συνταγές της και το 'καλό παιδί' Πορτογαλία που κάνει ακριβώς ό,τι του λέει η 'μαμά Ευρώπη' αλλά δυστυχώς πάνε και τα δυο τους κατά διαόλου; Οι χαμηλές εξαγωγές.
Επιτέλους, το βλέπουν! Η Ευρώπη αρχίζει να ανησυχεί για τις ομοιότητες ανάμεσα στις οικονομίες της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, φοβούμενη ότι θα οδηγήσουν σε πλήρη εκτροχιασμό του πορτογαλικού προγράμματος παρά τη μεγάλη διαφορά στις συμπεριφορές των πολιτικών ηγεσιών των δύο κρατών. Ο εκτροχιασμός του πορτογαλικού προγράμματος είναι επί θύραις και η Ευρώπη – δηλαδή το Βερολίνο – αρχίζει να φοβάται ότι αυτό θα ενισχύσει τις αμφιβολίες για τη στρατηγική του στην επίλυση της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης που είναι η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχεία με κάθε κόστος. Διότι αν αποτύχει και το πρόγραμμα της Πορτογαλίας με τον ίδιο ή παραπλήσιο τρόπο με τον οποίο απέτυχε το ελληνικό πρόγραμμα, θα δικαιωθούν όλοι εκείνοι – και είναι πάρα πολλοί – που έχουν υποστηρίξει από την αρχή ή … κάπου στο δρόμο ότι η συνταγή που δίνει η Μέρκελ στον ευρωπαϊκό Νότο συντρίβει τις οικονομίες και περιορίζει τις δυνατότητες των κυβερνήσεων να θέσουν υπό έλεγχο το χρέος τους.
Οι Πορτογάλοι έχουν εφαρμόσει στο μέγιστο βαθμό όλες τις συνταγές που τους έδωσε η Ευρώπη – ίσως επομένως να υπάρχει πρόβλημα με τις συνταγές της Ευρώπης, δηλαδή της Γερμανίας, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, αρχίζουν να ψιθυρίζουν τις τελευταίες μέρες στις Βρυξέλλες.
Το κοινό στοιχείο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Πορτογαλία που αποτελεί κι ένα βασικό πρόβλημα και των δύο χωρών είναι ο μικρός εξαγωγικός τομέας. Γι' αυτό οι δύο αυτές περιφερειακές χώρες είναι ευάλωτες στη μεγάλη μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων τους.
Κι έτσι οι επενδυτές έχουν κάθε λόγο να είναι επιφυλακτικοί. Η Ελλάδα έχασε οριστικά τη μάχη βιωσιμότητας του χρέους της και το ελληνικό PSI είναι κιόλας εδώ. Η Πορτογαλία είδε αντίστοιχα τα επιτόκια του 10ετούς ομολόγου της να περνούν από το 10% τον περασμένο Μάιο, όταν έγινε η συμφωνία διάσωσης της χώρας, στο 14% σήμερα, επίπεδο που δηλώνει σοβαρές ανησυχίες για πιθανό χρεοστάσιο.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, που με τις διαρκείς παλινδρομήσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου ανάμεσα στις άφθονες υποσχέσεις και δεσμεύσεις για μεταρρυθμίσεις και μείωση των ελλειμμάτων στο εξωτερικό και την αδράνεια στο εσωτερικό, έγινε το κακό παιδί της Ευρώπης, η Πορτογαλία είναι ο άριστος μαθητής που μόνο καλά λόγια λένε γι' αυτόν οι Ευρωπαίοι.
Η Λισσαβόνα ακολουθεί τις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού προγράμματος με θρησκευτική ευλάβεια και υποστηρίζει πως η φιλόδοξη ατζέντα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που εφαρμόζει – κυρίως η χαλάρωση της νομοθεσίας για τις προσλήψεις και τις απολύσεις – θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Επίσης επιμένει στην ταχεία περικοπή των δημοσίων ελλειμμάτων.
«Όλα αυτά τα προγράμματα πρέπει να είναι εμπροσθοβαρή», έχει δηλώσει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κάρλο Μέντας που διαχειρίζεται το ευρωπαϊκό πρόγραμμα. «Θέλουμε να κάνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται την προσαρμογή ώστε να επιστρέψουμε όσο το δυνατό πιο σύντομα στην ανάπτυξη».
Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα της Πορτογαλίας που τέθηκε σε εφαρμογή το Μάιο του 2011 βασίζονταν στην υπόθεση ότι η χώρα θα μπορούσε να βγει στις αγορές εκδίδοντας 10ετή ομόλογα ύψους 10 δις ευρώ το Σεπτέμβριο του 2003. Το μεγαλύτερο μέρος των οικονομολόγων αμφιβάλλει πλέον ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό. «Καταφανώς δεν υπάρχει περίπτωση», δήλωσε στη Wall Street Journal ο Ντάνιελ Γκρος, διευθυντής του Centre for European Policy Studies.
Οι Πορτογάλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι τονίζουν ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο να δώσουν και νέα βοήθεια στη Λισσαβόνα αν οι αγορές δεν έχουν ηρεμήσει ως το δεύτερο ήμισυ του 2013 – η βασική προϋπόθεση ωστόσο είναι να έχουν παραμείνει μέσα στους στόχους του προγράμματος. «Δεν θα χρειαστούμε νέα βοήθεια επειδή δεν εφαρμόσαμε αποτελεσματικά το πρόγραμμα», λέει ο Κάρλο Μέντας.
Η επίλυση της κρίσης της Πορτογαλίας είναι εξαιρετικά δύσκολη για τον ίδιο λόγο που ήταν και στην Ελλάδα: των πολύ χαμηλών εξαγωγών και των δύο αυτών οικονομιών. Για την Ελλάδα οι εξαγωγές αντιπροσωπεύουν μόλις το 25% του ΑΕΠ της και για την Πορτογαλία το 35%. Πώς σας φαίνεται σε σύγκριση με το 100% του ΑΕΠ της που έχει η Ιρλανδία; Και το Δουβλίνο εφαρμόζει σκληρό πρόγραμμα λιτότητας αλλά χάρη στις υψηλές εξαγωγές η ιρλανδική οικονομία παρουσίασε πέρυσι μικρή ανάπτυξη και η Ιρλανδία κατάφερε πριν λίγες μέρες να βγει στις αγορές και να πραγματοποιήσει ανταλλαγή χρέους προετοιμάζοντας το δρόμο για την επιστροφή της στα τέλη του 2012. Αντίθετα οι πολύ χαμηλές εξαγωγές της Πορτογαλίας και οι ακόμη χαμηλότερες της Ελλάδας έχουν σαν αποτέλεσμα η λιτότητα να συντρίβει τις οικονομίες τους γιατί δεν μπορούν να πετύχουν μια μεγάλη αύξηση εξαγωγών και να αντισταθμίσουν τη ζημιά των δημοσιονομικών περικοπών.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
5-2--2012
:
Ολοκληρώθηκε η συνάντηση Παπαδήμου-τρόικας. Αύριο νέα σύσκεψη με τους πολιτικούς αρχηγούς.
Μαραθώνιες αποδεικνύονται οι συζητήσεις του Λ. Παπαδήμου με τους πολιτικούς αρχηγούς και την τρόικα. Η διάσκεψη μεταξύ του πρωθυπουργού και των κκ Γ.Παπανδρέου, Α.Σαμαρά και Γ.καρατζαφέρη, η οποία ολοκληρώθηκε στις 20:30, θα συνεχιστεί αύριο, εφόσον εκκρεμεί ακόμη η επίτευξη συμφωνίας στα κρίσιμα ζητήματα των επικουρικών συντάξεων, του μισθολογικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα και σε ό,τι αφορά τη μείωση των δημοσίων δαπανών. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ολοκληρώθηκε η νέα συνάντηση του Λ.Παπαδήμου με την τρόικα. ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
5-2--2012
:
ΣΤΟ 159% ΤΟΥ ΑΕΠ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ
Ελλάδα, Ιταλία, Βέλγιο οι «αρνητικοί» πρωταγωνιστές της Ευρωζώνης σε επίπεδο συνολικού εξωτερικού χρέους! Η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία Eurostat δημοσιοποίησε τα στοιχεία για την πορεία των κρατικών χρεών των χωρών -μελών της Ευρωζώνης, με την...
χώρα μας να είναι μακράν η πρώτη – αρνητική πρωτιά φυσικά – με χρέος της τάξης του 159,1% επί του ΑΕΠ, ακολουθούμενη από την Ιταλία του 119,1%, την Πορτογαλία του 110%, την Ιρλανδία του 104,9% και το Βέλγιο του 98,8%.
Συνολικά το χρέος στην Ευρωζώνη υποχώρησε στο τελευταίο τρίμηνο του 2011, στο 87,4%, αντιθέτως αυξήθηκε στην Ευρώπη των 27 στο 82,2%.
Το πλέον αξιοσημείωτο όμως είναι πως ενώ στους 17 της Ευρωζώνης το χρέος μειώθηκε στο τρίτο τρίμηνο του 2011, ακριβώς το αντίθετο συνέβη γιατις τρεις χώρες που έχουν λάβει δάνεια από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ!
Στα επιμέρους στοιχεία το χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε στο 159,1% του ΑΕΠ από 154,7% το δεύτερο τρίμηνο και από 138,8% το τρίτο τρίμηνο του 2010. Για την Πορτογαλία το χρέος αυξήθηκε στο 110,1% από 106,5% και 91,2% αντίστοιχα ενώ στην Ιρλανδία το χρέος σημείωσε άνοδο στο 104,9% από 102,3% και από 88,4% αντίστοιχα.
Το χρέος της Ιταλίας διαμορφώθηκε στο 119,6% έναντι 121,2% το δεύτερο τρίμηνο και 119,1% το τρίτο τρίμηνο του 2010. Το χρέος της Ισπανίας το τρίτο τρίμηνο διατηρήθηκε στο 66% ενώ το αντίστοιχο τρίμηνο του 2010 ήταν 58,7%.
Τέλος, όσον αφορά στη Γερμανία, το χρέος της διαμορφώθηκε στο 81,8% έναντι 82% το προηγούμενο τρίμηνο, ενώ της Γαλλίας βρέθηκε στο 85,2% έναντι 86%.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
1-2--2012
: Ποιός θα χρηματοδοτήσει, και ποιός θα ελέγξει την Ελληνική Οικονομία;
Το μόνο που μπορώ να πω είναι τι ...ψυχανεμίζομαι διαβάζοντας τα διάφορα (και τα σχόλια που έχουν αφήσει άλλοι), ή άλλες αναλύσεις επιλογής του ορθού δρόμου, και ό,τι λέω εδώ είναι εικασίες.
1. Το κομμάτι της ανταλλαγής του PSI, καθ' εαυτό, είναι ή τελειωμένο ή ασήμαντο, και από ό,τι έχω δει δεν μπορώ να πω ότι κάνει καλό ή κακό ή αδιάφορο. Αδιάφορο δεν θα είναι γιατί θα κάνει κάτι χαρτοφυλάκια, που δεν ξέρω εάν είναι marked to market, άνω κάτω. Τα hedge funds που τόσο τα ακούσαμε μπορεί και να μην τα ξανακούσουμε, ή κάτι πήραν κάτι και ησύχασαν, ή
θα πάρουν κάτι και είναι καλά παιδιά.
2. Το firewall νομίζω το είδαμε. Και από τα τριετή της ΕΚΤ, και ποιος ξέρει τι άλλο.
3. Για να πάρουμε τα 14 δις που χρωστάμε τον Μάρτιο, πρέπει να κάνουμε πράγματα που έπρεπε να έχουν γίνει το ...1999, ή "να την κάνουμε". Η καθυστέρηση είναι για να δουν οι φωστήρες μας τι νομίζουν μας συμφέρει, και κυρίως, πώς θα μας το πούνε. Προσωπικά, θα προτιμούσα και "τα μέτρα" να πάρουμε και να "την κάνουμε", και δεν με ενοχλεί να είμαι μειοψηφία.
4. Το εάν θα την κάνουμε (και πόσο ζόρικη θα είναι η ζωούλα μας -- κυριολεκτικά) θα εξαρτηθεί από το εάν οι δικοί μας είχαν ή έχουν προετοιμαστεί. Δεν έχω βρει κάποιον να λέει ότι θα αποφύγουμε στάση πληρωμών.
5. Κάπου θα πρέπει να ζυγίζουν (οι δικοί μας) εάν προτιμούν να βασιστούν στην δική τους διαχείριση των μυθικών 2, 3 ή 4 100άδων δις ευρώ που έχουν δήθεν οι Έλληνες στα στρώματα τους και σε φανερές και αφανείς τράπεζες, και το Δημόσιο στα βιβλία του, ή εάν προτιμούν να την εκχωρήσουν σε ξένους έναντι πρόσθετης ενδιάμεσης ρευστότητας με ανταλλάγματα.
Αυτό το "5" είναι η καρδιά του προβλήματος που όπως λένε πιο σοφοί από μένα είναι βαθιά πολιτικό: Ποίος χρηματοδοτεί την Οικονομία. Και ποιος την ελέγχει. Είναι κοινοτοπία ότι ΔΕΝ υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον Έλληνα και τις Κυβερνήσεις του αλλά δεν νομίζω η εμπιστοσύνη θα βελτιωθεί εάν έχουν και Γερμανό επίτροπο. ΔΕΝ έχει σημασία πώς απέκτησα τα λεφτά μου, εγώ ή οποιοσδήποτε, ή πόσα είναι, αλλά εάν έχω, και εάν πρόκειται να μου τα πάρουν με το ζόρι ή θα κρυφτώ, ή όποιος μου είπε κάποιος, "θα πάω να τα βρω" και μην το γελάτε, έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν. Βέβαια, το δίλημμα μπορεί να είναι ακαδημαϊκό, και απλά να μελετάνε πώς θα πάρουν ό,τι κυκλοφορεί και δεν κυκλοφορεί, και όποιος προλάβει, πρόλαβε, εγώ δεν έχω. Άλλα όποιος νομίζει ότι τα λεφτά έχουν εθνικότητα και τα Βελγικά ή τα Κινέζικα μυρίζουν πιο ωραία, παραμυθιάζεται.
Λέει ο δεύτερος αρθρογράφος ότι "δεν χρειάζεται να διαλυθεί" η Ελληνική Οικονομία. Φοβάμαι ότι η πρώτη μεταπολεμική οικονομία διαλύθηκε από το ΠΑΣΟΚ του 1981, και η δεύτερη ΠΑΣΟΚική οικονομία, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι αυτό που βλέπουμε. Άρα μιλάμε για την τρίτη μεταπολεμική οικονομία, και ποιος θα μας αφήσει να την βρούμε... Και όποιος φαντάζεται Πράσινη Γερμανική Οικονομία, να επενδύσει δικά του ίδια κεφάλαια (και αυτοί που το κάνουν είναι η πιο σύγχρονη εκδοχή τρωκτικών).
Ανησυχώ που κανένας μα κανένας δεν μιλάει για το τι θα κάνουμε μετά το PSI, μετά από την όποια "εξέλιξη". Προφανώς απαγορεύεται να πουν την λέξη. Ταξιδάκι κανείς;
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
Διεθνές ένταλμα σύλληψης κατά του «τρομοκράτη χρηματιστή» Τζορτζ Σόρος εξέδωσε ο Ρώσος πρωθυπουργός, Βλαντιμίρ Πούτιν. Σύμφωνα με ιταλικά ΜΜΕ, ο γνωστός επενδυτής διώκεται από τις ρωσικές αρχές για απάτη.
Συγκεκριμένα, ο Σόρος κατηγορείται για μη εξουσιοδοτημένη χρήση παραγώγων με ξένα νομίσματα, με σκοπό να επιτεθεί στη ρωσική χρηματιστηριακή αγορά.
Σχολιάζοντας την απόφαση αυτή του Ρώσου προέδρου, τα περισσότερα ιταλικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για πόλεμο που άνοιξε ο πρώτος εναντίον των «διεθνών αγορών».
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
31-1--2012
: Εκκαθαριστικά... ολίγων ευρώ και σε μερικές περιπτώσεις «αρνητικά»....
ΙΔΟΥ Η ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ «ΤΡΟΪΚΑΣ» - ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ...
80.000 νοσοκομειακοί υπάλληλοι, κυρίως κατηγο
ρίας Υ
Ε και ΔΕ, πήραν στα χέρια τους μηδενικά ή ακόμα και αρνητικά εκκαθαριστικά, καθώς παρακρατήθηκαν απολαβές προηγούμενων μισθών.
Εκκαθαριστικά... ολίγων ευρώ και σε μερικές περιπτώσεις «αρνητικά» έλαβαν ή θα λάβουν τις επόμενες ημέρες η πλειονότητα 200.000 δημοσίων υπαλλήλων -80.000 εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας και 120.000 στην Τοπική Αυτοδιοίκηση- που ανήκουν κυρίως στις κατηγορίες ΥΕ και ΔΕ και εντάχθηκαν τον Ιανουάριο στο νέο μισθολόγιο του Δημοσίου με καθυστέρηση 2 μηνών.
Αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται μπροστά στο ενδεχόμενο να μην μπορούν να καλύψουν βασικές υποχρεώσεις τους τον επόμενο μήνα, αφού οι απολαβές τους δεν ξεπερνούν σε αρκετές περιπτώσεις τα 100 ευρώ!
Οι απώλειες που καταγράφουν οι υγειονομικοί υπάλληλοι είναι σχεδόν διπλάσιες από αυτές που προβλέπει το νέο μισθολόγιο, αφού στις περικοπές των αποδοχών περιλαμβάνονται και τα επιπλέον ποσά που ελάμβαναν τους μήνες Νοέμβριο, Δεκέμβριο και Ιανουάριο, οπότε αμείβονταν με το «παλαιό» μισθολόγιο. Οι περικοπές των πρόσθετων ποσών που έλαβαν θα καταγραφούν στους μισθούς των μηνών Φεβρουαρίου, Μαρτίου και Απριλίου.
Κυρίως οι εργαζόμενοι που αποπληρώνουν δάνεια καταναλωτικά ή για την αγορά σπιτιού, τα οποία είναι συνδεδεμένα με τον λογαριασμό μισθοδοσίας τους, έλαβαν εκκαθαριστικά ελάχιστων ευρώ για το επόμενο 15νθήμερο, γεγονός που τους έχει οδηγήσει σε απόγνωση.
Διαμαρτυρία
Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία Ευαγγελισμός και Τζάνειο πραγματοποιούν σειρά κινητοποιήσεων, με καταλήψεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, η επιτροπή αγώνα διοργανώνει καθημερινές συγκεντρώσεις στα επείγοντα (στις 8 το πρωί), μπλοκάρισμα των απογευματινών ιατρείων και των ταμείων για τη μη καταβολή του «πεντάευρου». Το προσωπικό των νοσοκομείων θα πραγματοποιήσει διαδήλωση στο υπουργείο Υγείας στις 10.30 το πρωί της Πέμπτης. Ζητούν να αποσυρθεί το ενιαίο μισθολόγιο, να μη γίνει καμία περικοπή ωρών και να πληρωθούν όλα τα δεδουλευμένα.
«Οι απώλειες των χαμηλόμισθων υπαλλήλων από το νέο μισθολόγιο -παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης- κυρίως για τις κατηγορίες ΥΕ και ΔΕ κυμαίνονται από 100-400 ευρώ», επισημαίνει στο «Εθνος» ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ κ. Στ. Κουτσουμπέλης.
Υπογραμμίζει επίσης ότι μετά την κατάργηση του νοσοκομειακού επιδόματος, το οποίο αντιστοιχούσε κατά μέσο όρο σε 280 ευρώ ανά υπάλληλο, η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει ακόμα στη χορήγηση του ανθυγιεινού επιδόματος ύψους 150 ευρώ για τους εργαζομένους στο Δημόσιο που ασκούν βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. «Απαιτούμε την άμεση υπογραφή της υπουργικής απόφασης για την καταβολή του ανθυγιεινού επιδόματος», δηλώνει ο κ. Στ. Κουτσουμπέλης.
Αύριο αναμένεται να βρεθούν στην ίδια κατάσταση και χιλιάδες εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα λάβουν την μισθοδοσία για το 1ο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου.
Σοβαρά προβλήματα με τις τράπεζες, κυρίως με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, θα αντιμετωπίσουν όσοι υπάλληλοι έχουν δάνεια και λάβουν «αρνητικά» εκκαθαριστικά. Οπως αναφέρουν συνδικαλιστές της ΠΟΕ ΟΤΑ, εάν δεν υπάρχουν χρήματα στον λογαριασμό μισθοδοσίας των υπαλλήλων, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να κινηθούν διαδικασίες άμεσης αποπληρωμής του δανείου, εάν αυτό κριθεί ληξιπρόθεσμο.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
31-1--2012
: Έκθεση μαθητή 6ης δημοτικού σχετικά με τον όρο «Δημοκρατία»
Σκέφτομαι και γράφω: «Η δημοκρατία στην Ελλάδα σήμερα». Του μαθητή της 6ης Δημοτικού Πέτρου Σαλ…….
Η δημοκρατία γεννήθηκε πρώτη φορά πριν από χιλιάδες χρόνια στην Ελλάδα και μετά απλώθηκε σ' όλο τον κόσμο πολύ γρήγορα, παρόλο που δεν υπήρχε Ιντερνετ. Η δημοκρατία είναι το πιο σπουδαίο από τα πολιτεύματα, είναι πολύ καλό πράγμα. Αν δεν ήταν, θα την είχαμε καταργήσει όπως τα θερμόμετρα με τον υδράργυρο. Δημοκρατία στην Ελλάδα σήμερα σημαίνει να μπορείς να λες ελεύθερα τη γνώμη σου, φτάνει να συμφωνεί μαζί σου ο Πρετεντέρης, η Τρέμη και ο Πρωτοσάλτης. Δημοκρατία επίσης είναι να μπορείς να διαδηλώνεις ελεύθερα για ό, τι πράγμα θέλεις.
Υπάρχουν χιλιάδες διαδηλώσεις για να πηγαίνεις κάθε τόσο. Θα ήθελα κι εγώ να πάω σε μια διαδήλωση που θα λέει ότι μπορούμε να τρώμε ελεύθερα σουβλάκια, τσίζμπουρκερ και άλλα σκατοφαγιά κάθε μέρα κι όχι 1 φορά το μήνα, αλλά δεν έχει φτιαχτεί ακόμα τέτοια διαδήλωση. Σ' αυτές που γίνονται σήμερα οι μεγάλοι διαδηλώνουν για το ίδιο πράγμα αλλά ξεχωριστά. Άμα βρεθούνε όλοι αυτοί που κατεβαίνουν στους δρόμους μαζί, μπορεί να τσακωθούνε και να αρχίσουνε τις μπουνιές.
Στις διαδηλώσεις περνάς ωραία, είναι σκέτη περιπέτεια, αρκεί να φοράς μάσκα, γυαλιά και να αντέχεις το ξύλο. Οι μεγάλοι που πηγαίνουν σ' αυτές καλά θα κάνουν να αγοράζουν δικά τους γυαλιά γιατί την τελευταία φορά που πήγε ο μπαμπάς μου, μου πήρε τα γυαλιά του κολυμβητηρίου για να μην τον τσούζουν τα μάτια του και μου τα έχασε. Εγώ νεύριασα και μετά …τσακώθηκε με τη μαμά που τον έλεγε άχρηστο και πως αν ήταν άξιος θα έτρωγε κι αυτός μερικά λεφτά από αυτά που τρώγανε και οι άλλοι και τώρα δε θα αναγκαζόταν να τρέχει στις διαδηλώσεις, και να τρώει ξύλο, 40 χρονών άνθρωπος, αλλά δεν πολυκατάλαβα τι εννοούσε.
Στη Δημοκρατία ψηφίζεις όποιον θέλεις για να γίνει βουλευτής και μετά άμα δε σου αρέσει μπορείς να τον βρίσεις, να τον φασκελώσεις ή να του πετάξεις αυγό ελεύθερα. Αυτός όμως όσες βρισιές κι αν ακούσει δεν το κουνάει από τη θέση του, δεν καταλαβαίνει Χριστό. Οι διαφορετικοί βουλευτές μέσα στη Βουλή φωνάζουν, τσακώνονται, κάνουν τους εχθρούς και τους μαλωμένους και καμιά φορά βρίζουν ο ένας τον άλλο. Ένας είπε τους άλλους γαϊδούρια προκαιρού και μετά αυτοί τον κάνανε Υπουργό. Άρα στη Δημοκρατία μπορείς να βρίζεις ελεύθερα άμα είσαι μεγάλος. Άμα πάλι είσαι μικρός, μπορεί να σε βάλει η δασκάλα τιμωρία γιατί είπες το Θοδωρή, μαλακοπίτουρα.
Σήμερα στην Ελλάδα έχουμε Δημοκρατία που είναι καλή. Το αντίθετο της Δημοκρατίας είναι η Χούντα που είναι κακή. Είναι αυτή που είχε ο μπαμπάς όταν ήταν μικρός. Στη Χούντα δεν κάνουν εκλογές και δεν κλείνουν τα σχολεία 4 μέρες. Ούτε τώρα κάνουμε εκλογές γιατί θα είναι καταστροφή για τον τόπο, λένε όλοι στις τηλεοράσεις, που δε θέλουν να χάνουμε μαθήματα και να μείνουμε αγράμματοι. Σήμερα έχουμε για πρωθυπουργό έναν πολύ καλό κύριο τον Παπαδήμο που αρέσει πολύ στη γιαγιά γιατί είναι σοβαρός, όμορφος, τα λέει ωραία απέξω χωρίς να τα διαβάζει σαν τον προηγούμενο, και έχει έρθει απ' το εξωτερικό. Η γιαγιά που έχει Αλσχάιμερ νομίζει ότι είναι ο βασιλιάς και απορεί γιατί δε φοράει στολή.
Το βασιλιά δεν τον είχε ψηφίσει κανείς για να μας κυβερνά,αλλά ούτε και τούτον τον έχει ψηφίσει κανείς, γι' αυτό μπερδεύεται η γιαγιά. Δημοκρατία ακόμα είναι να κάνεις ότι λένε οι πιο πολλοί. Στο σχολείο μου δεν έχουμε δημοκρατία γιατί ενώ είμαστε 25 παιδιά στην τάξη, κάνουμε πάντα αυτό που θέλει η δασκάλα μας.Στο σπίτι μας πάλι έχουμε δημοκρατία. Κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε ο αδερφός μου, η μαμά μου κι εγώ.
Είμαστε πιο πολλοί απ' τον μπαμπά μου. Είμαστε ο λαός. Και ο μπαμπάς είναι ένας καλός κυβερνήτης που μας ακούει.Και στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία και στο σπίτι έχουμε δημοκρατία και θα ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι αν εκτός από δημοκρατία, ο μπαμπάς είχε και δουλειά
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
1-2--2012
: Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας
31-1--2012
: Η Ισπανία σταματάει τις Πράσινες επιδοτήσεις -- "Αυτό που είναι σήμερα ενεργειακό πρόβλημα, θα μπορούσε να γίνει οικονομικό πρόβλημα"
ίναι ενεργειακό πρόβλημα γιατί όταν φυσάει, δεν ξέρουν τι να κάνουν το ρεύμα. Όταν δεν φυσάει δεν παράγουν ρεύμα. Και έχουν φάει κεφάλαια που θα μπορούσαν να έχουν κάνει την Ισπανία ανταγωνιστική αντί να την κάνουν ΜΗ ανταγωνιστική. Επιδότησαν τόσο καιρό την ανεργία τους, που σε ένα βαθμό οφείλεται στο ρεύμα που είναι ακριβότερο από το Γαλλικό. Και που δεν το έχουν όταν το θέλουν, το έχουν στατιστικά. Να το βράσω το 10% ή το 20% "ετήσιο μέσο όρο, αν δεν έχω ρεύμα όταν το θέλω. Να την βράσω την πρασινάδα (μαϊμού) όταν δεν έχω να ταΐσω τα παιδιά μου. Και οι Ισπανοί ήταν (και είναι) στο κόλπο των εξαγωγών σε ηλίθιους σαν
και εμάς. Gamesa και Iberdrola. Αλλά εμείς έχουμε λεφτά... Λεφτά υπάρχουν...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
31-1--2012
: Ο κακός Γερμανός, ο καλός Γερμανός και ο δρόμος για την δουλοπαροικία
Δεν θα έχουμε Επιτροπεία α λ' Αλμάν, όπως την περιέγραψε ο Ρέσλερ, θα έχουμε α λα Φρανσέζ, όπως είπε ο Σαρκοζί. Αυτό θα μας το σερβίρουν οι Τρεις Σωματοφύλακες σαν εθνική νίκη, και ο Παπαδήμος ότι θα είναι για τον καλό των παιδιών μας (αλλά κανείς δεν ρώτησε εμάς πώς βλέπουμε το καλό των παιδιών μας). Οι καλοί Γάλλοι θα αμοίβονται για να διαμεσολαβούν με τους κακούς Γερμανούς και η επόμενη Κυβέρνηση, εάν υπάρξει, θα συνεννοείται με γίγαντες όπως ο Μπαρόζο και ο Βαν Ρόμπουϊ (μα πώς μπορεί να είσαι ...αντι-φλαμανδός;) και ο Γερμανός θα είναι εδώ μόνο για συμβουλές. Βραχυπρόθεσμα, οι δουλειές είναι ούτως ή άλλως μοιρασμένες σε Γαλλογερμανούς.
Το θέατρο με εμάς έχει τελειώσει, ο θίασος έχει ήδη πάει για λίγο στην Πορτογαλία, και σε αντίθεση με το παραδοσιακό θέατρο δεν θα υπάρξει αυλαία, γιατί είχαν ήδη πουλήσει το ύφασμα για
να φτιάξουν κουστούμια. Οι Εφορίες έχουν ουρά (κάποια προθεσμία θα λήγει). Η Ευρωζώνη πάει να μπει σε ευρωΰφεση, αποτέλεσμα του ξεφουσκώματος Ευρωφούσκας, αλλά για την ώρα ασχολούνται με την ρευστότητα (εμφανώς η ΕΚΤ, με την FED στο παρασκήνιο(;) -- και radar silence από την Bundesbank).
Εμείς τα μυρμήγκια δεν βλέπουμε όλο το έργο, αλλά το προφανές ερώτημα είναι "τι θα γίνει όταν έρθει η ώρα να ξεπληρωθούν ή να αναχρηματοδοτηθούν τα τριετή του LTRO" και, εάν το LTRO είναι η ευρωεκδοχή του TARP, μήπως αυτό είναι η αρχή του "Ευρώ Νο.2". Θα είναι, εκτός εάν υπάρξει πραγματική ανάπτυξη μέσω της ρευστότητας που παρέχεται. Ανάπτυξη που θα περάσει από την ευρωεκδοχή της λιτότητας μου ακούγεται λίγο σαν την Πράσινη Ανάπτυξη: οξύμωρο. Εάν ήμουν αριστερός και σοφός, θα σας έλεγα ότι πάνε να προσομοιάσουν αναίμακτα κάποια εκδοχή του Α' ή του Β' ΠΠ, αλλά έχω ήδη πει την λέξη "εάν" πολλές φορές και θα μπερδευτούμε.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
31-1--2012
: Spiegel : "Αν η Ελλάδα ζητήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις, θα μας τα πάρει όλα"
Με νέες δηλώσεις υπέρ της Ελλάδας για το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων επανήλθε ο οικονομολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου του LSE Albrecht Ritschl, σε συνέντευξή του στο Spiegel.Ο Γερμανός οικονομολόγος επισήμανε στους συμπατριώτες του τον κίνδυνο, να αποσπάσει η Ελλάδα τεράστιες πολεμικές αποζημιώσεις, στην περίπτωση που τις διεκδικήσει ακόμη και τώρα.
"Θα έπρεπε να είμαστε.. ευγνώμονες και να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς συνεχίζουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, ίσως κάποιοι μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς", είπε χαρακτηριστικά."Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια δείχνουν τη λύση: πρέπει τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους", πρόσθεσε, υπενθυμίζοντας πως η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας.
Σύμφωνα με τον Ritschl στάση πληρωμών κήρυξε ουσιαστικά η Γερμανία όταν αρνήθηκε να εκπληρώσει συμβατικές υποχρεώσεις της με την επανένωση της Γερμανίας, όταν καγκελάριος ήταν ο Kohl, ο οποίος αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953, που έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των δύο Γερμανιών, θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση.
"Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις. Οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά την εχθρική στάση των γερμανικών ΜΜΕ"."Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πιο επιθετική,μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις! Αν αρχίσει η Ελλάδα και αν ποτέ αναγκαστεί η Γερμανία να πληρώσει, τότε θα μας τα πάρουν όλα", τόνισε.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
24-1--2012
: Τα φιδάκια της Παναγιάς
Ένα τρομερό ντοκιμαντέρ που φανερώνει το μεγαλείο της Ορθόδοξης πίστης.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
22-1--2012
: Γιατί πιστεύουν οι Έλληνες στην Υπερθέρμανση --συγγνώμη-- στην Κλιματική Αλλαγή;
Μα γιατί από το πρωί ως το βράδυ, από βρωμοφυλλάδες έως σοβαρές εφημερίδες, από καθηγητές Πολυτεχνείου μέχρι δασκάλους στο χωριό, από την WWF μέχρι την Τράπεζα της Ελλάδος, με όλους αυτούς συντονισμένους, λαδωμένους και πιεσμένους να παπαγαλίζουν τα ίδια και τα ίδια ψέματα, επαναλαμβάνουν τις λέξεις "Υπερθέρμανση" ή "Κλιματική Αλλαγή" και ότι κάνει κάτι τρομερό, σε Κινέζους, συνταξιούχους, παιδάκια, εντομάκια, αρκουδάκια κλπ
Και πείτε μου εσείς, από τα 10 προβλήματα που έχετε, σήμερα, τώρα, πόσα έχουν σχέση με την Κλιματική Αλλαγή; Εάν κρυώνετε είναι γιατί είναι χειμώνας, οι Κινέζοι θέλουν πετρέλαιο, φορολογείται έξτρα το πετρέλαιο, και τσακώνονται άλλοι με το Ιράν. Τα peak oil κλπ είναι για μελλοντολόγους και την Exxon.
Η Κίνα έχει διάφορα προβλήματα (που δεν αφορούν, ούτε ενδιαφέρουν την κάθε Ναυτεμπορική), και τα σοβαρότερα είναι το δημογραφικό της, οι προσδοκίες των κατοίκων της σε σχέση με την ελευθερία επιλογών τους, η ύφεση στην Δύση που περιορίζει τις εξαγωγές τους, οι ανάγκες τους για πετρέλαιο και πρώτες ύλες για να διατηρήσουν την ανάπτυξή τους. Ιστορικά, η Κίνα έχει ζήσει πολλές περιόδους εξωστρεφούς ανάπτυξης και εσωστρεφούς συρρίκνωσης. Είναι κοινός τόπος ότι η Κίνα δεν πολυασχολείται με περιβαλλοντικά, σίγουρα έχει περιβαλλοντικά προβλήματα αλλά είναι λόγω φτώχειας. Ενοχλεί την Γερμανία (και λιγότερο τις ΗΠΑ) επειδή έχει την δύναμη να επιδοτεί τις εξαγωγές. Ένα μέρος του μύθου του φαινομένου του θερμοκηπίου έχει στόχο παρεμπόδιση εισαγωγών από την Κίνα, που όμως είναι πονηρή, και φτιάχνει και πουλάει αιολικά και φωτοβολταϊκά, καίγοντας κάρβουνο αβέρτα.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
22-1--2012
: Πώς έστησαν το κερδοσκοπικό παιχνίδι οι εκβιαστές της Ελλάδας
Βετεράνους των χρεοκοπιών, επαγγελματίες εκβιαστές των κρατών, αλλά και κερδοσκόπους του smart money, αποφασισμένους να δώσουν σκληρή μάχη απέναντι στις πιο παραδοσιακές δυνάμεις της αγοράς,
έφερε στην Ελλάδα η κρίση χρέους.
Οι… καρχαρίες των αγορών, δηλαδή τα hedge funds, αλλά και οι γύπες, όπως συχνά αποκαλούνται τα vulture funds, δεν διστάζουν να κρατήσουν σε ομηρία την ελληνική κυβέρνηση και... να υπονομεύσουν τις προσπάθειες για αναδιάρθρωση του χρέους.
Ουσιαστικά, παίζουν ένα σκληρό παιχνίδι τακτικής, από το οποίο μπορούν να βγουν μόνο κερδισμένοι. Όσο αρνούνται να αποδεχτούν την πρόταση για εθελοντική συμμετοχή τους στην αναδιάρθρωση του χρέους, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να βγάλουν υπερκέρδη από τα ελληνικά ομόλογα, τα οποία έχουν αγοράσει σε τιμές… ευκαιρίας. Γι' αυτές τις δυνάμεις της αγοράς, ακόμα και μια ελληνική χρεοκοπία θα μπορούσε να είναι το σενάριο που θα μεγιστοποιούσε τα κέρδη τους.
Έστω κι αν η Αθήνα φαίνεται να επιτυγχάνει συμφωνία με τις τράπεζες, για την εθελοντική συμμετοχή τους στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (PSI), οι διαπραγματεύσεις της με τα hedge funds που έχουν αγοράσει ελληνικά ομόλογα, αποδεικνύονται πολύ δυσκολότερες. Και όμως, αυτοί οι κερδοσκόποι επενδυτές έχουν τη δύναμη να κρίνουν την επιτυχία του όλου εγχειρήματος. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της JP Morgan, από τα 200 δισ. ευρώ του κρατικού χρέους που επιχειρεί να αναδιαρθρώσει η Ελλάδα, τα 120 δισ. ευρώ βρίσκονται στα χέρια τραπεζών και άλλων παραδοσιακών επενδυτών, ενώ τα 80 δισ. ευρώ έχουν περιέλθει στην ιδιοκτησία των πιο ριψοκίνδυνων παικτών του χρηματοοικονομικού κλάδου. Το πόσο σκοτεινές είναι αυτές οι δυνάμεις της αγοράς, αποτυπώνεται στις πληροφορίες του Reuters, σύμφωνα με τις οποίες, οι κάτοχοι του 25% των ομολόγων παραμένουν μέχρι στιγμής άγνωστοι, ακόμα και σε όσους οργανώνουν το PSI.
Η τακτική τους, αντίθετα, είναι πλέον γνωστή σε όλους. Καθυστερώντας τις διαπραγματεύσεις αλλά και τις διαδικασίες για την αναδιάρθρωση του χρέους, τα funds αυτά ελπίζουν ότι η Αθήνα δεν θα προλάβει να ολοκληρώσει την ανταλλαγή των ομολόγων πριν από την κρίσιμη ημερομηνία της 20ής Μαρτίου, όταν το ελληνικό δημόσιο καλείται να αποπληρώσει 14,5 δισ. ευρώ σε τίτλους που λήγουν. Η διαδικασία για την ανταλλαγή των ομολόγων απαιτεί έξι εβδομάδες από τη στιγμή που θα υπάρξει συμφωνία.
Επομένως, η ελληνική κυβέρνηση έχει περιθώριο έως τις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου για να οριστικοποιήσει την επιδιωκόμενη συμφωνία. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν έχει παρά δύο επιλογές. Θα πρέπει είτε να βρει τα χρήματα για να αποπληρώσει τα ομόλογα που λήγουν στις 20 Μαρτίου (και κατ' επέκταση, να «επιβραβεύσει» τα hedge funds που μπλόκαραν την αναδιάρθρωση του χρέους), είτε να βρεθεί σε στάση πληρωμών. Για την ακρίβεια, κάποια από τα hedge funds επιδιώκουν να επιβεβαιωθεί το σενάριο της σκληρής χρεοκοπίας, αφού έχουν αγοράσει credit default swaps.
Σε κάποιους, μάλιστα, δεν αρέσει καθόλου ο εθελοντικός χαρακτήρας της επιδιωκόμενης συμφωνίας για την αναδιάρθρωση του χρέους. Πρόκειται απλά για την προσπάθεια του τραπεζικού λόμπι IIF και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να προστατεύσουν τα συμφέροντα των «φίλων» τους, ισχυρίζονται. «Οι δύο μεγαλύτεροι εκδότες CDS είναι η Goldman Sachs και η AIG. Ουσιαστικά, το γεγονός ότι δεν επιτρέπεται στην Ελλάδα να χρεοκοπήσει, δεν είναι παρά μια διάσωση για αυτές τις δύο», έλεγε την Τετάρτη στον Independent διαχειριστής hedge fund. «Επτά πρώην υπάλληλοι της Goldman Sachs έχουν θέσεις στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις», πρόσθετε με νόημα.
Όπως δείχνουν όλα, ο παράγοντας-κλειδί, που καθορίζει τη στρατηγική του κάθε hedge fund, είναι η τιμή στην οποία αγόρασε τα ελληνικά ομόλογα. Μέρος της βιομηχανίας του smart money εισήλθε στα ελληνικά ομόλογα κατά τους τελευταίους μήνες, όταν οι παραδοσιακοί παίκτες, δηλαδή οι τράπεζες, επεδίωξαν να ξεφορτωθούν όσο-όσο τους τίτλους που είχαν στην κατοχή τους, υπό τον φόβο μιας ελληνικής χρεοκοπίας. Έτσι, πολλά hedge funds έχουν αγοράσει τα ομόλογα σε τιμές από 25 έως 40 σεντς ανά ευρώ, αναλόγως με τη διάρκειά τους. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα κι αν αποδεχτούν την πρόταση για haircut 50%, βγαίνουν κερδισμένα.
Το μοναδικό όπλο που απομένει στη διάθεση της Αθήνας, για να αναγκάσει τα hedge funds να συμμετάσχουν στην ανταλλαγή των ομολόγων, είναι η επιβολή ρητρών συλλογικής δράσης στα ομόλογα. Με αυτό τον τρόπο (ουσιαστικά με μία αλλαγή νόμου), μια συμφωνία την οποία αποδέχεται η πλειοψηφία των ιδιωτών επενδυτών, ισχύει υποχρεωτικά για το σύνολο των ομολογιούχων. Αυτό το σενάριο είναι το μοναδικό που μπορεί να δώσει στην Αθήνα το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις. Τα hedge funds το γνωρίζουν καλά. Οι απειλές τους περί προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μαρτυρά την ταραχή τους.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
18-1--2012
: Υπεράκτια αιολικά: Πειρατές και αρουραίοι στο Αιγαίο (και το Ιόνιο)
Με εξαίρεση τα τελευταία 40-50 χρόνια, το Αιγαίο ήταν πάντα επικίνδυνο. Αν δεν θαλασσόπνιγε φουκαράδες, είχε άφθονη πειρατεία, από Σαρακηνούς μέχρι Βερβερίνους, και κάθε λογής τρωκτικό και μεταδοτική ασθένεια μπάρκαρε πέρα δώθε. Φαίνεται ότι ξαναγυρίζουμε σε αυτά τα χρόνια, μόνο που οι πειρατές, οι αρουραίοι και οι κολλητικές αρρώστιες έχουν τώρα ονοματεπώνυμο, και τις ευλογίες της ΕΕ, των Πράσινων Επιτρόπων της και του "Ελληνικού" κράτους.
Ο θεωρητικός λόγος να προτιμάει κανείς υπεράκτια αιολικά,
είναι ότι ο αέρας είναι πιο συνεχής και πιο σταθερός στην θάλασσα (ιδίως εκεί που φυσάει το Τζετ Στρημ). Στο Αιγαίο, οι μόνοι λόγοι να προτιμάει κανείς τα υπεράκτια είναι 1) επειδή το υπεράκτιο αιολικό ρεύμα πληρώνεται υπέρδιπλα από το επίγειο (6-7 φορές όσο το απλό της ΔΕΗ), 2) δεν έχει ενοχλητικούς ιθαγενείς να διεκδικούν χωράφια ή Δημάρχους να θέλουν χάντρες και καθρεφτάκια και 3) έχει άπλετη έκταση. Βέβαια, δεν δίνει δουλειά σε χωματουργούς και μπετατζήδες, αλλά στην συμπαθή τάξη των εφολπιστών που θέλουν "ήρεμα λιμάνια" (αλλά στην θάλασσα). Κατά τα άλλα έχουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα: Χαμηλή διαθεσιμότητα, μηδαμινή υποκατάσταση καυσίμου, και ...υπεράκτιο κόστος.
Όπως έχω εξηγήσει, όταν έχεις εγγυημένη αγορά για το προϊόν σου, ασχέτως ποιότητας ή ποσότητας, και είναι υποχρεωμένος ο πελάτης να ψωνίσει, με Νόμο και Διαταγές, οι "επενδύσεις" είναι σίγουρες και ελκυστικές. Μόνο που αυτές, δεν είναι "επενδύσεις", αλλά νόμιμες αρπαχτές, σε βάθος χρόνου. Κάθε αιολικό, επίγειο ή υπεράκτιο, είναι υποχρεωτικό υψηλότοκο δάνειο από τους καταναλωτές της ΔΕΗ προς τους αρουραίους, που φυτεύουν (ή ποντίζουν) τις σαβούρες και ...κάαααθονται. Πολύ αναπτυξιακό.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος διεξάγεται στα μέσα του Γενάρη το μακροβιότερο πρόγραμμα παρακολούθησης άγριας ζωής στην χώρα μας: οι Μεσοχειμωνιάτικες Καταμετρήσεις Υδρόβιων Πουλιών. Περισσότεροι από 150 εθελοντές παρατηρητές πουλιών από όλη την Ελλάδα, τοπικές περιβαλλοντικές οργανώσεις καθώς και Φορείς Διαχείρισης επισκέπτονται τους σημαντικότερους υγρότοπους της χώρας και καταμετρούν τα διαχειμάζοντα αλλά και αρπακτικά πουλιά.
Βρισκόμαστε στα μέσα των Μεσοχειμωνιάτικων Καταμετρήσεων και έχει ήδη καλυφθεί μεγάλο μέρος των υγροτόπων της χώρας (δείτε τον σχετικό χάρτη). Συνεχίζουμε δυναμικά για να καλύψουμε και φέτος περισσότερους από 120 μικρούς και μεγάλους υγρότοπους της χώρας.
Οι Μεσοχειμωνιάτικες Καταμετρήσεις Υδρόβιων Πουλιών (ΜΕΚΥΠ) αποτελούν μέρος ενός παγκόσμιου προγράμματος της Διεθνούς Οργάνωσης Υγροτόπων (Wetlands International). Πρόκειται για το μακροβιότερο και παγκοσμίου εμβέλειας πρόγραμμα παρακολούθησης της βιοποικιλότητας στον κόσμο. Καταγράφονται κυρίως υδρόβια και παρυδάτια είδη πουλιών που διαχειμάζουν στους υγροτόπους, αλλά και άλλα είδη που έχουν σχέση με αυτούς αν και ανήκουν σε τελείως διαφορετικές οικογένειες όπως αρπακτικά και θαλασσοπούλια. Τα δεδομένα που συλλέγονται επιτρέπουν την εκτίμηση των τάσεων των πληθυσμών και των μεταβολών που παρουσιάζουν οι υγρότοποι.
Οι ΜΕΚΥΠ διεξάγονται κάθε χρόνο σε πάνω από 100 χώρες με τη συμμετοχή περίπου 15.000 καταμετρητών, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι εθελοντές. Στην Δυτική Παλαιαρκτική (Ευρώπη μέχρι Ουράλια και χώρες της Κασπίας εκτός αυτές της Μέσης Ανατολής, Τουρκία και χώρες της ανατολικής Μεσογείου και τέλος όλες οι βόρειο αφρικάνικες χώρες της Μεσογείου) οι Καταμετρήσεις των Υδροβίων έχει καθοριστεί να διεξάγονται την δεύτερη και τρίτη εβδομάδα του Ιανουαρίου σε ιδιαίτερες περιπτώσεις γίνονται και την τέταρτη.
Οι περιοχές όπου γίνονται οι καταμετρήσεις περιλαμβάνουν όλους τους τύπους υγροτόπων, δηλαδή λίμνες, λιμνοθάλασσες, ποτάμια, δέλτα ποταμών, έλη, ταμιευτήρες νερού, κλπ. Κάθε χρόνο καταμετρώνται σε όλο τον κόσμο 30 έως 40 εκατομμύρια υδρόβιων και παρυδάτιων πουλιών, και οι λεπτομέρειες για τις μετρήσεις και τις περιοχές που αυτές έγιναν συγκεντρώνονται στην πρόσφατα αναβαθμισμένη βάση δεδομένων της IWC.
Οι στόχοι της παγκόσμιας αυτής απογραφής είναι οι ακόλουθοι:
Να παρακολουθεί το μέγεθος και τις τάσεις των πληθυσμών των υδρόβιων και παρυδάτιων πουλιών, αλλά και να καταγράφει τις αλλαγές στην γεωγραφική κατανομή τους.
Να προσδιορίζει τους υγροτόπους διεθνούς σημασίας για τα υδρόβια και παρυδάτια είδη πουλιών, τους οποίους χρησιμοποιούν καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου για τις βιολογικές ανάγκες τους.
Να παρέχει πληροφορίες που έχει συλλέξει από την απογραφή, για να βοηθήσει στην προστασία και στη σωστή διαχείριση των πληθυσμών των υδρόβιων και παρυδάτιων πουλιών, αλλά και των υγροτόπων μέσω των διεθνών συμβάσεων, της εθνικής νομοθεσίας των διαφόρων κρατών και άλλων μέσων. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
17-1--2012
: Ο Φόνος της ΑΥΡΑΣ και σε ξένη ιστοσελίδα.
ιστοσελίδα
occupyforanimals σχολιάζει το φόνο της ΑΥΡΑΣ από τον ιερομόναχο.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σχόλια των ξένων (μερικά είναι πιο "καυστικά" και από τα δικά μας).
Και ενώ μέχρι και ξένες ιστοσελίδες ασχολούνται με το θέμα ο ιερομόναχος συνεχίζει να απολαμβάνει την ασυλία της μονής και ο μητροπολίτης Πατρών να ποιεί την νήσσαν.
Την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι έχει διοργανωθεί ειρηνική διαμαρτυρία έξω από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών (Αγίας Φιλοθέης 21). Όσοι κάτοικοι του λεκανοπεδίου μπορούν ας δώσουν το παρών, αξίζει ο κόπος …
Όσοι θέλουν περισσότερες λεπτομέρειες για το συμβάν μπορούν επίσης να δουν
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
17-1--2012
: Κύριοι της τρόικα, η Ευρώπη χρωστάει στην Ελλάδα - Catherine Martin: I will support Greece
Εγώ, μια Ρωμαιοκαθολική καλόγρια, θα υποστηρίξω την Ελλάδα», της Κατρίν Μαρτέν
Ζώντας εδώ κι οκτώ χρόνια στην Ελλάδα την κατάσταση της χώρας και τις αντιδράσεις που αυτή προκαλεί, νιώθω υποχρεωμένη να παρέμβω. Εδώ και μήνες δίδεται για την Ελλάδα η εικόνα μιας χώρας όπου βασιλεύει η διαφθορά, όπου η φοροδιαφυγή είναι εθνικό άθλημα κι όπου τα σκάνδαλα ξεσπούν και αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο με πυρετώδη ρυθμό. Τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν είναι εντελώς ψέμα -και πρόθεσή μου δεν είναι να εξωραΐσω την πραγματικότητα. Από την άλλη, συχνά η νοηματοδότηση κάποιου πράγματος εξαρτάται και από το πώς αυτό λέγεται.
Όμως, γνωρίζω:
πρώτον εμείς, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, δεν είμαστε δα και παράδειγμα αρετής και δε δικαιούμαστε να δίνουμε μαθήματα σε άλλους·
δεύτερον, δεν κερδίζουμε τίποτα με το να εξευτελίζουμε έναν εταίρο μας που είναι ήδη αποδυναμωμένος, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για έναν ολόκληρο λαό·
τρίτον, μου φαίνεται πως τριάντα χρόνια συμβίωσης δεν αρκούσαν για να γνωρίσουμε πραγματικά και να κατανοήσουμε τους Έλληνες «εξαδέλφους» μας, που δεν είναι ταυτόσημοι με εμάς.
Πρόκειται για κάτι αυτονόητο, που όμως συχνά το λησμονούμε: οι Έλληνες δεν είναι δυτικοευρωπαίοι -και με τη χάρη του Θεού δε θα γίνουν ποτέ. Απέναντι στη νομοθεσία δεν έχουν τα ίδια αντανακλαστικά με εμάς: δε διαθέτουν αυτήν την προδιάθεση προς τη νομιμοφροσύνη, που δίχως άλλο μας έχει κληροδοτηθεί από τη Ρώμη και χαρακτηρίζει τη δύση. Στην Ελλάδα ο κανόνας δεν είναι υποχρεωτικός· τα πράγματα δεν εξελίσσονται σύμφωνα με το νόμο, που εδώ έχει μάλλον ενδεικτικό ρόλο.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
16-1--2012
: Οι αρνητικές επιπτώσεις της αιολικής ενέργειας στα Ελληνικά ΜΜΕ αγνοούνται ή υποβαθμίζονται!
Ένα στοιχείο που δεν έχει αναδειχθεί αρκετά, είναι το πρόβλημα των ηλεκτρομαγνητικών παρεμβολών των ανεμογεννητριών (Α/Γ).
Τα μεγάλα ΜΜΕ λόγω και των διαφημιστικών πακέτων, περιορίζονται να μιλάνε μόνο για την ¨πράσινη¨ και ¨καθαρή¨ ενέργεια αποφεύγοντας να μιλήσουν για οτιδήποτε αρνητικό. Είναι όμως αναγκαίο να γνωρίζουμε όλες τις επιπτώσεις, θετικές και αρνητικές, για να διαμορφώσουμε άποψη.
Εάν σερφάρει κανείς στο διαδίκτυο με λέξεις, κλειδιά όπως ¨ανεμογεννήτριες¨, ¨παρεμβολές¨ κλπ , θα δει ότι η πλειοψηφία των Ελληνικών σελίδων καταλήγει στο συμπέρασμα ¨…. δεν τρέχει και τίποτα¨, περιοριζόμενες μόνο σε κάποιες αναφορές στο σήμα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου.
Αντίθετα στις ΗΠΑ κυρίως, αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο, το θέμα των ηλεκτρομαγνητικών παρεμβολών έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις!
Δεδομένου ότι η τεχνολογία ραντάρ έχει σχεδιαστεί να ανιχνεύει τα κινούμενα αντικείμενα, περιστρεφόμενα τα πτερύγια των Α/Γ δημιουργούν παρεμβολές, οι οποίες υποβαθμίζουν κυρίως το σήμα των RADAR της πολεμικής και πολιτικής αεροπορίας για την επιτήρηση, την πλοήγηση, ακόμη και στις περιπτώσεις
των Doppler RADAR καιρού. Αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί αρκετά επικίνδυνο για τις πτήσεις αεροπλάνων, ακόμα και για την πρόγνωση δυνητικά επικίνδυνων καιρικών φαινομένων.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
16-1--2012
: Οι ΗΠΑ υπονομεύουν την Ευρωζώνη...
Βολές πολυβόλου κατά ριπάς θύμιζαν την Παρασκευή το βράδυ οι ανακοινώσεις του αμερικανικού οίκου αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας κρατών και επιχειρήσεων Standard and Poor's (S&P). Οχι μία ή δύο, αλλά... εννέα (!) από τις δεκαεπτά χώρες της Ευρωζώνης «εκτέλεσε» ο αμερικανικός οίκος υποβαθμίζοντάς τες κατά μία ή δύο βαθμίδες. Μάλτα, Σλοβενία και....Σλοβακία επλήγησαν λιγότερο επώδυνα, καθώς η S&P μείωσε την αξιολόγησή τους κατά μία μόνο βαθμίδα. Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Κύπρος δέχτηκαν πολύ ισχυρότερο «χαστούκι», καθώς τις έριξε δύο σκαλοπάτια πιο κάτω, πετώντας τη Ρώμη στο ίδιο επίπεδο πιστοληπτικής ικανότητας με το... Καζακστάν!
Πολύ πιο επώδυνη πολιτικά, όμως, αν και μίας και μόνης βαθμίδας, ήταν η υποβάθμιση της Γαλλίας και της Αυστρίας, από τις οποίες η S&P αφαίρεσε το «τριπλό Α» που διασφαλίζει δανεισμό του κράτους με χαμηλό επιτόκιο. Με την υποβάθμιση της Γαλλίας πλήττεται ευθέως ο πυρήνας της Ευρωζώνης και αποσταθεροποιείται το ευρώ. Ο γερμανογαλλικός άξονας, πάνω στον οποίο στηρίζεται ολόκληρο το οικοδόμημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, κλονίζεται σοβαρά. Είναι αδύνατον να μακροημερεύσει η νομισματική ένωση, αν η Γαλλία συνεχίσει επί πολύ να δανείζεται με διπλάσιο ή τριπλάσιο επιτόκιο από όσο δανείζεται η Γερμανία. Υποβαθμίζοντας τη δεύτερη, την τρίτη και την τέταρτη οικονομία της Ευρωζώνης, ο αμερικανικός οίκος συντείνει στην αύξηση του κόστους δανεισμού της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. Αυτό θα επιτείνει την ήδη υφιστάμενη υστέρηση των οικονομιών τους έναντι της γερμανικής. Οι χώρες αυτές καταδικάζονται σε μόνιμη διεύρυνση της καθυστέρησής τους σε σχέση με τη Γερμανία, αφού θα είναι υποχρεωμένες να ξοδεύουν πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ παραπάνω κάθε χρόνο για να αναχρηματοδοτούν το δημόσιο χρέος τους. Και οι γαλλικές, ιταλικές, ισπανικές κ.λπ. επιχειρήσεις όμως θα δανείζονται ακριβότερα από τις γερμανικές, άρα η ανταγωνιστικότητά τους θα υποχωρεί διαρκώς λόγω αυξημένου κόστους δανείων σε σύγκριση με τις αντίστοιχες γερμανικές ομοειδείς επιχειρήσεις και τη φθηνότερη χρηματοδότησή τους.
Είναι μάλλον αφελής όποιος στέκεται αποκλειστικά στην τεχνοκρατική πτυχή του ζητήματος αυτού. Βαρύτατες είναι οι υποψίες ότι αυτές οι κατά συρροήν υποβαθμίσεις κρατών της Ευρωζώνης από τους αμερικανικούς οίκους εξυπηρετούν και πολιτικούς στόχους της αμερικανικής κυβέρνησης, όχι μόνο τα συμφέροντα του αμερικανικού (και παρεμπιπτόντως και του βρετανικού) χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ο επίσης αμερικανικός οίκος αξιολόγησης Φιτς έχει ουσιαστικά προαναγγείλει ότι σε δεκαπέντε μέρες, έως τα τέλη Ιανουαρίου το πολύ, θα υποβαθμίσει κι αυτός την πιστοληπτική ικανότητα της Ιταλίας, της Ισπανίας, του Βελγίου και της Ιρλανδίας.
Δεν έχουμε να κάνουμε με κινήσεις που πλήττουν απλώς την αξιοπρέπεια, το «ονόρε» των χωρών του ευρώ. Οι υποβαθμίσεις, που συνεπιφέρουν αύξηση του κόστους δανεισμού τής κάθε χώρας με πολύ διαφορετικά επιτόκια, υπονομεύουν την οικονομική βάση της Ευρωζώνης. Εντείνουν τις φυγόκεντρες τάσεις, καθώς αυξάνουν το κόστος παραμονής της κάθε χώρας στο ευρώ με πολύ διαφορετικούς ρυθμούς.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
9-1--2012
: Σε τροχιά αποσυνθεσης
!!!
Στην αρχαιότητα, η αντιπαράθεση μεταξύ δανειστών και οφειλετών, κατέληγε σε βίαιες συγκρούσεις και σε πολέμους - επειδή η εναλλακτική δυνατότητα, για την απαλλαγή από τα χρέη, ήταν η Δουλεία...
"Είδε μπροστά του το σχολείο του χωριού, τη νεαρή δασκάλα, τα παιδιά καθισμένα στα θρανία, το μαύρο πίνακα……..Άκουσε τη ζεστή φωνή της δασκάλας που χαμηλόφωνα (τα καστανά της μάτια αστράφτοντας από ενθουσιασμό) τους έλεγε: «Είσαστε Έλληνες!....να είσαστε υπερήφανοι!...Η φυλή μας είναι η πιο παλιά, η πιο ένδοξη, η πιο υπερήφανη, η πιο ποιητική!...».
Ακούγοντας την μαλάκωνε κάτι μέσα του, βούρκωναν τα μάτια του και ένοιωθε βαθιά τον πόθο να δώσει και αυτός τη ζωή του…..σαν τόσους άλλους, για αυτούς τους Έλληνες, για την Ελλάδα, για τον Ελληνισμό" (Πηνελόπη Δέλτα). «Που είναι αλήθεια αυτοί οι Έλληνες;», αναρωτιέται κανείς σήμερα, διαβάζοντας τα μυστικά του βάλτου".
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
9-1--2012
: «Περήφανη αλλά αδύναμη: η Ελλάδα που αγαπώ»
!!!
Μπορεί η Ελλάδα να είναι το «κακό παιδί» της Ευρώπης, αλλά αξίζει τη συμπάθεια όλων, παρά την τιμωρία, είναι το μήνυμα που στέλνει ο βρετανός John Humphrys, σε άρθρο του στην εφημερίδα Telegraph.
«Η Ελλάδα είναι ακόμη το κακό παιδί της Ευρώπης», αναφέρει ο Humprys, που εδώ και χρόνια έχει αγοράσει ένα... σπίτι στην Πελοπόννησο, ενώ ο γιος του είναι παντρεμένος με Ελληνίδα και μένει μόνιμα στην Αθήνα.
Ο αρθρογράφος εδώ και 20 χρόνια έρχεται στη χώρα μας, κάτι που του επιτρέπει να έχει ξεκάθαρη γνώμη για τα καλά και τα κακά του τόπου. Το πρώτο κακό είναι η διαφθορά, ενώ το δεύτερο είναι η ανικανότητα.
Πρώτοι στη διαφθορά είναι πολιτικοί και ισχυροί επιχειρηματίες, ενώ ακολουθούν δημόσιοι υπάλληλοι, που πολλές φορές είναι «φαντάσματα». Δεν εργάζονται, αλλά πληρώνονται, επειδή κάποιος συγγενείς έχει εκλεγεί τοπικός άρχοντας. Ένα τοξικό μείγμα νεποτισμού, φοροδιαφυγής, περιστατικών δωροδοκίας, απληστίας, γκροτέσκο ανικανότητας και ασφυκτικής γραφειοκρατίας.
Ωστόσο, οι Έλληνες δεν δημιούργησαν μόνοι τους την καταστροφή. Χρειάστηκε να συμβάλλουν σε αυτό και πανίσχυρες επενδυτικές τράπεζες, που έκαναν τα στραβά μάτια και μαγείρευαν τα στοιχεία, καθώς και ξένες κυβερνήσεις, που ενώ γνώριζαν ότι το πλοίο έπεφτε στα βράχια, ήταν ευτυχείς να το βλέπουν εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους.
Την ίδια ώρα, οι Έλληνες πολίτες κάνουν ό, τι καλύτερο μπορούν. Νιώθουν προδομένοι από τους πολιτικούς τους και από τους ηγέτες της ΕΕ, κυρίως τους Γερμανούς και αισθάνονται οργή. Υπάρχουν αυτοί που διαμαρτύρονται, επειδή δεν μπορούν να καταλάβουν το λόγο για τον οποίο ένας εκλεγμένος πρωθυπουργός αντικαθίσταται από έναν τεχνοκράτη που επέβαλε μια ξένη δικτατορία.
Οι καθημερινοί άνθρωποι της Ελλάδας άλλωστε δεν αποτελούν το στερεότυπο του φοροφυγά και του τεμπέλη που πίνει ρετσίνα. Εργάζονται σκληρά και υποφέρουν από τη λιτότητα..
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: http://greece-salonika.blogspot.com/2012/01/blog-post_4.html#ixzz1iwzYqhuD
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
27-11--2012
: Συμφωνία Ευρωζώνης με ΔΝΤ για Ελλάδα
!
«Όλα πήγαν καλά. Το παλέψαμε οι Έλληνες, όλοι μαζί, και αύριο ξεκινάει μια καινούργια μέρα για όλους τους Έλληνες. Αύριο θα έχουμε περισσότερα να πούμε με λεπτομέρειες» τόνισε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, (εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου) αναφερόμενος στο Eurogroup, όπου οι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών και το ΔΝΤ συμφώνησαν στη διαμόρφωση του ελληνικού χρέους στο 124% του ΑΕΠ, έως το 2020.
Η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους θα επιτευχθεί με την επαναγορά ομολόγων, την μείωση των επιτοκίων των ελληνικών δανείων και την παράταση της αποπληρωμής τους, την αναβολή της πληρωμής των τόκων του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης καθώς και με την επιστροφή κερδών της ΕΚΤ από το χαρτοφυλάκιο των ελληνικών ομολόγων της.
Επιπλέον, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης συμφώνησαν στην εκταμίευση συνολικά 43, 7 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα.
Τα πρώτα 34,4 δισ. θα έχουν δοθεί έως τις 13 Δεκεμβρίου, ενώ τα υπόλοιπα 9,3 θα εκταμιευθούν τμηματικά σε τρεις δόσεις.
8-11--2012
: ΔΝΤ προς Ελλάδα: Η δόση είναι «κώνιο», μην την πάρετε
!
Ενώ η Ελλάδα αγωνιά για την άμεση εκταμίευση της δόσης των 31,3 δισ. ευρώ, το ΔΝΤ προειδοποιεί με ειδική νότα την κυβέρνηση να μην πάρει τη δόση, υποστηρίζοντας ότι αυτό θα οδηγήσει σε αργό θάνατο της οικονομίας και ότι μοναδική σωτηρία είναι μια συνολική λύση του προβλήματος, με νέο κούρεμα χρέους. Το ΔΝΤ επισημαίνει ότι αν η Ελλάδα πιέσει και πετύχει εκταμίευση της δόσης, θα διασπάσει την τρόικα, το ίδιο θα αναγκασθεί να αποχωρήσει και η τύχη της χώρας θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις διαθέσεις της Γερμανίας. Αξιωματούχοι του Ταμείου προειδοποίησαν συνεργάτη του πρωθυπουργού, λέγοντάς του "η δόση είναι κώνιο, μην την πάρετε".
Παράγοντες κοντά στις διαπραγματεύσεις επισημαίνουν ότι αν η Ελλάδα λάβει τη δόση τότε εκμηδενίζονται οι πιθανότητες για νέο κούρεμα και το νέο πακέτο διάσωσης που θα επιβάλλει η Γερμανία θα οδηγήσει τη χώρα σε εξάντληση και βαθύτερη ύφεση.
Επιχειρώντας να αναψηλαφίσει την κατάσταση, ο Αντώνης Σαμαράς μεταβαίνει στις Βρυξέλλες, ενώ σε εξέλιξη βρίσκονται οι διεργασίες του Euroworking group. Ο Γιάννης Στουρνάρας επιμένει στο συμφωνηθέν σενάριο και θα πιέσει σε νεκρό χρόνο στο Eurogroup της Δευτέρας για την εκταμίευση της δόσης, έχοντας στα χέρια και την ψήφιση του προϋπολογισμού με αυξημένη πλειοψηφία. Η κυβέρνηση θέτει στους ευρωπαίους το θέμα, ότι χωρίς τη δόση καταρρέει η αξιπιστία της στο εσωτερικό μέτωπο και απειλείται ευθέως η συνοχή της. Η ομάδα διαπραγμάτευσης θα χρησιμοποιήσει και το σημαντικό πρόβλημα με τα ομόλογα των €5 δισ. που λήγουν την επόμενη εβδομάδα και βρίσκονται στα χαρτοφυλάκια της ΕΚΤ. Αν και η ΕΚΤ αρνείται τη μετακύλιση των ομολόγων ώστε να "παντρευτούν" με τη δόση, η Κομισιόν έχει επεξεργαστεί σενάριο τεχνικής λύσης με το ESM να τα απορροφά.
Στελέχη όλων των διαπραγματευτικών ομάδων στις Βρυξέλλες επισημαίνουν, ότι υπάρχει πολιτική βούληση για λύση του προβλήματος άμεσα, αλλά οι πιθανότητες εκταμίευσης της δόσης άμεσα είναι ελάχιστες. Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι το Eurogroup, στην καλύτερη περίπτωση, θα δώσει λεκτικό προσδιορισμό της προόδου και συγκεκριμένη ημερομηνία και οδικό χάστη για την εκταμίευση, ενώ θα ανακοινώσει και την τεχνική λύση για τα ομόλογα που λήγουν στο μεταξύ.
8-11--2012
: Ο καπιταλισμός εισήλθε στη γεροντική του φάση
!
"Η νεοκλασική οικονομική σκέψη είναι ένα ανάθεμα για τον σύγχρονο κόσμο." Ο Samir Amin, 81 ετών, δεν μασάει τα λόγια του όταν αναφέρετε σε πολλούς συναδέλφους του οικονομολόγους. Και ακόμα λιγότερο στην πολιτική των κυβερνήσεων. " Λιτότητα για να μειωθεί το χρέος; Ψεύδονται ασύστολα". "Ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος; Φράσεις κενές περιεχομένου."
Ξεχάστε το Nouriel Roubini, γνωστό και ως Δρ Doom, τον Αμερικανό οικονομολόγο που έγινε διάσημος επειδή το 2005 προέβλεψε το τσουνάμι, του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ο Samir Amin, ήταν αυτός που είχε ανακοινώσει την κρίση στις αρχές της δεκαετίας του 1970. "Εκείνη την εποχή, οικονομολόγοι όπως ο Frank, ο Arrighi, ο Wallerstein, ο Magdoff, ο Sweezy και εγώ, είχαμε πει ότι η νέα Μεγάλη Ύφεση είχε ήδη αρχίσει. Η Μεγάλη. Όχι κάποια συνηθισμένη με τις ταλαντώσεις της, όπως τόσες πολλές μέχρι τότε, θυμάται ο Samir Amin, Επίτιμος Καθηγητής, Διευθυντής του Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου στο Ντακάρ και συγγραφέας πολλών βιβλίων μεταφρασμένα σε όλο τον κόσμο. "Μας πέρασαν για ανόητους. Ή για κομμουνιστές που επιθυμούσαν να γίνει κάτι τέτοιο. Όλα πήγαιναν κατ’ευχή, κυρία Μαρκησία του ... Αλλά η Μεγάλη Ύφεση άρχισε πραγματικά εκείνη την περίοδο και η πρώτη φάση της κράτησε από το 1972-73 μέχρι το 1980. "
Μιλάμε για την κρίση των τελευταίων πέντε χρόνων. Ή μάλλον τις κρίσεις: των ενυπόθηκων δανείων χαμηλής αξιοπιστίας, την πιστωτική, την κρίση χρέους, την οικονομική, του ευρώ ... Σε ποιο σημείο βρισκόμαστε; Samir Amin. Όταν το 2007 με την κρίση των ενυπόθηκων δανείων χαμηλής αξιοπιστίας τα πάντα τινάχτηκαν στον αέρα, οι πάντες έκαναν πως δεν έβλεπαν. Οι Ευρωπαίοι σκεφτόντουσαν ότι: "Η κρίση έρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, θα την απορροφήσουμε γρήγορα." Αλλά αν η κρίση δεν είχε έρθει από εκεί, θα είχε αρχίσει από αλλού. Το ναυάγιο του συστήματος αυτού ήταν προδιαγεγραμμένο και μάλιστα από τη δεκαετία του 1970. Οι αντικειμενικές συνθήκες μιας συστημικής κρίσης υπήρχαν παντού. Οι κρίσεις είναι εγγενείς στον καπιταλισμό, που τις γεννά, περιοδικά, και κάθε φορά βαθύτερες. Τις κρίσεις δεν θα πρέπει να τις εξετάζουμε ξεχωριστά, αλλά συνολικά.
24-10--2012
:
Το (πολύ) μεγάλο στοίχημα του Φ.Κουβελη και η Ελλάδα στην …κόψη του ξυραφιού
...!
Πρωτόγνωρες πολιτικές εξελίξεις για την πνέουσα τα λοίσθια μεταπολίτευση επιφύλασσε η χθεσινή ημέρα φέρνοντας την Ελλάδα για μια ακόμη φορά στην κόψη του ξυραφιού. Ο μέχρι πρότινος κατά γενική ομολογία μετριοπαθής Φ.Κoυβέλης που φέρονταν ως «παρακλάδι» του «μεγάλου» ΠΑ.ΣΟ.Κ εξέπληξε τους πάντες και τα πάντα και έθεσε βέτο στις ρυθμίσεις που αφορούν τα εργασιακά αναγκάζοντας τον κ. Βενιζέλο να ακολουθησει ασθμαίνοντας.
Η κίνηση αυτή της ΔΗΜ.ΑΡ είναι ομολογουμένως, παρά τα προβλήματα που δημιουργεί, μια κίνηση ρουα ματ σε δυο μέτωπα:
Πρώτον διαλύει οριστικά τον μύθο ότι η ΔΗΜ.ΑΡ είναι παρακλάδι του ΠΑ.ΣΟ.Κ που κάποτε θα την απορροφούσε και δημιουργεί τις προϋποθέσεις μάλλον για το αντίθετο! Με την χθεσινή του κίνηση ο κ.Κουβελης έδειξε προς του διαφωνούντες του παλαι ποτέ μεγάλου ΠΑ.ΣΟ.Κ ότι υπάρχει γνήσιος αριστερός, φιλοευρωπαϊκός πολιτικός χώρος που μπορεί όμως ανά πάσα στιγμή να «στυλώσει» τα πόδια στις όποιες παράλογες η μη απαιτήσεις της Τρόικα εκφράζοντας έτσι επάξια τον κεντροαριστερό χώρο. Και συνεπώς έτοιμος να τους υποδεχτεί ανά πάσα στιγμή!
Συμφώνα με καλά γνωρίζοντες τα της Ιπποκράτους η μίση περίπου κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι υδρατμών και εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα. Από χθες το βράδυ είναι προφανές ότι έχει να σκεφτεί και άλλο ένα!
Δεύτερον η ΔΗΜ.ΑΡ με το βέτο στα εργασιακά κόλλησε ταυτόχρονα στον τοίχο τους άσπονδους πρώην φίλους της στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο μύθος ότι και «οι τρεις είναι ίδιοι» που εδώ και μήνες έδινε πολιτική δύναμη στον κ.Αλεξη Τσιπρα καταρρέει και ο προβληματισμός στις συνιστώσες είναι έκδηλος. Ο ΣΥΡΙΖΑ από χθες το βράδυ έχασε οριστικά το μονοπώλιο του «επαναστάτη εναντίον του μνημονίου» και φυσικά έχασε ολοκληρωτικά όλους του μετριοπαθείς αριστερούς που αναζητούν μια νέα πολιτική αριστερή έκφραση χωρίς όμως να επιθυμούν την Ελλάδα εκτός ευρώ.
Η συνέχεια αναμένεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κι’αυτό γιατί πέραν της εγχώριας πολίτικης σκηνής δυστυχώς ή … ευτυχώς ο Κ. Κουβελης τα έχει βάλει και με τις Βρυξέλλες. Θα μπορέσει να αντέξει τις αφόρητες πιέσεις που ήδη ασκούνται ; Θα μπορέσει να αντέξει μέχρι να κάνει λίγο πίσω η Τρόικα; Αν τα καταφέρει θα έχει καταγάγει μια από τις πιο μεγάλες πολιτικές νίκες στην μεταπολίτευση, νίκες η ποιότητα των οποίων είναι αυτή που ανοίγει σιγά σιγά τον δρόμο προς την εξουσία σε μεταγενέστερο στάδιο.
Αν λογω του κ.Κουβελη η τρόικα κάνει έστω και ένα εκατοστό πίσω τότε ανοίγει ο δρόμος σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα να απορροφήσει η ΔΗΜ.Αρ το ΠΑ.ΣΟΚ και στην συνέχεια σταθερή στην ευρωπαϊκή αριστερή προοπτική της να επιχειρήσει να αναρριχηθεί στην εξουσία.
Είναι ο Φ.Κουβελης η νέα πολιτική μορφή που εναγωνίως αναζητά η κοινωνία μέσα στον επιθανάτιο ρόγχο της μεταπολίτευσης ;
24-10--2012
:
Ο καρχαρίας της Ευρωζώνης εξακολουθεί να έχει όρεξη
...!
«Ένας καρχαρίας πρέπει να κινείται συνεχώς προς τα εμπρός αλλιώς πεθαίνει. Και νομίζω ότι αυτό που έχουμε στα χέρια μας είναι ένας νεκρός καρχαρίας». Η περιγραφή του Woody Allen για την αποτυχία στη σχέση του με την Annie Hall είναι τόσο εύστοχη όταν εφαρμόζεται στη ζώνη του ευρώ. Οι εντάσεις εντός της ζώνης σταθεροποιούνται καθώς μπαίνουμε σε μια εβδομάδα κατά την οποία η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ισπανία και η Γαλλία σχεδιάζουν να αξιοποιήσουν τις αγορές για κάποια € 17 δισ. ($ 22 δισ.) σε νέα δάνεια και, όπως λέει η Goldman Sachs, η ευρωπαϊκή οικονομία ολισθαίνει σε ύφεση.
Μια χρεωκοπημένη Ελλάδα, μια υποβαθμισμένη Πορτογαλία κάνει υπόμνημα με την Αγκόλα για εισερχόμενες επενδύσεις, μια Ισπανία σε ανεργία, αντιμέτωπη με κάποια επιτόκια που έχουν διπλασιαστεί τον τελευταίο μήνα και μια Ιρλανδία σε επανάκαμψη που έχει ήδη πέσει στους ρουφιάνους των ομολόγων. Η Ιταλία χωρίς ανάπτυξη είναι μια μάχη οπισθοφυλακής, που αντιμετωπίζει μη βιώσιμα επιτόκια, παρά την αστρική φήμη του νεοδιορισθέντος τεχνοκράτη πρωθυπουργού, κ. Mario Monti. Το δημόσιο χρέος του Βελγίου, που είναι πλέον ίσο με το ΑΕΠ του, έχει υποβαθμιστεί, εν μέρει λόγω της αδυναμίας της ΕΕ να σχηματίσει μια νέα κυβέρνηση. Στη Γαλλία, η εμπιστοσύνη των καταναλωτών βρίσκεται σε πτώση, και είναι πιθανότατα η επόμενη. Μερικά γερμανικά IOUs δεν πωλήθηκαν, και οι τιμές των ομολόγων είναι σε ολίσθηση. Καμία χώρα ή εταιρεία της ευρωζώνης δε μπορεί πλέον να αποφύγει τις συνέπειες του διαρθρωτικού ελαττώματος στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης.
Ούτε οι χώρες εκτός της ζώνης του ευρώ το μπορούν. Η Μεγάλη Βρετανία, με υψηλά ελλείμματα, αυξανόμενη δανειοληψία, και ένα σχέδιο μείωσης του ελλείμματος που απλά δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει, διατηρεί την triple-A βαθμολογία της, διότι έχει το δικό της νόμισμα και οι εταιρείες αξιολόγησης εξετάζουν όλο και περισσότερο τη διακυβέρνηση, όταν αποφασίζουν εάν θα προχωρήσουν σε υποβάθμιση. Η Βρετανία θεωρείται διακυβερνήσιμη, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει μετά την απεργία της Τετάρτης των δημοσίων υπαλλήλων που θα παραλύσει τη χώρα.
Η αποτυχία της υπερ-επιτροπής να βρει μερικές ασήμαντες μειώσεις του ελλείμματος σημαίνει ότι η Αμερική μπορεί επίσης να γλιστρήσει στην κατηγορία ακυβερνησίας. Και το διοικητικό συμβούλιο της Federal Reserve επιβάλλει νέα τεστ αντοχής για να διαπιστωθεί αν κορυφαίες τράπεζες μπορούν να αντέξουν ένα κύμα κρατικού χρέους και τραπεζικών πτωχεύσεων στην Ευρώπη.
21-9--2012
:
Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε πειραματόζωο.
...!
Του Σταύρου Λυγερού
Ηκρίση της Ευρωζώνης μπορεί να συνδέεται με την αρχιτεκτονική της, αλλά εγγράφεται στο ευρύτερο πλαίσιο όχι μόνο της διεθνούς οικονομικής κρίσης, αλλά και των τεκτονικών αλλαγών στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, λόγω της παγκοσμιοποίησης. Οι δυτικές πολιτικές ελίτ τη δρομολόγησαν, επειδή.... είναι τόσο διαπλεκόμενες με τις μεγάλες εταιρείες των χωρών τους που έχουν την τάση να ταυτίζουν τα συμφέροντα αυτών των εταιρειών με τα συμφέροντα των κρατών.
Αυτό, ωστόσο, δεν ισχύει. Λόγω χαμηλότερου κόστους εργασίας, οι «δυτικές» πολυεθνικές έχουν μεταφέρει παραγωγικές δραστηριότητές τους εκτός Δύσης. Εχουν, δηλαδή, στερήσει θέσεις εργασίας από τις δυτικές κοινωνίες και κατ’ επέκταση έσοδα από τα δυτικά κράτη.
Από κυρίως παραγωγός, η Δύση έχει σταδιακά μετατραπεί σε κυρίως καταναλωτή, με αποτέλεσμα να διολισθαίνει σε παρακμή. Με άλλα λόγια, η σημερινή κρίση έχει και μόνιμα χαρακτηριστικά. Οταν ισχύουν τόσο μεγάλες διαφορές σε μισθούς, εργασιακές σχέσεις και συνθήκες εργασίας, το ελεύθερο εμπόριο μετατρέπεται σε αθέμιτο ανταγωνισμό. Αυτό ισχύει περισσότερο για την Ευρώπη, η οποία δεν διαθέτει τα όπλα που διαθέτουν οι ΗΠΑ, ως πολιτικοστρατιωτική υπερδύναμη.
Τα υψηλά κέρδη των πολυεθνικών μόνο εν μέρει επιστρέφουν στη Δύση και κυρίως ως δανεικά. Ως εκ τούτου, δεν μπορούν να συντηρήσουν επί μακρόν το επίπεδο ευημερίας των δυτικών κοινωνιών, που αποτελεί κορυφαία κατάκτηση στην ανθρώπινη ιστορία. Σε αυτές τις συνθήκες, το πρόβλημα της ενδοευρωπαϊκής κατανομής των πόρων θα οξύνεται. Η πανάκριβη διάσωση των τραπεζών εκτόξευσε τα ελλείμματα και αύξησε το χρέος των χωρών-μελών. Στην πραγματικότητα, όμως, το κόστος της διάσωσης ήταν το νερό που ξεχείλισε ένα ποτήρι το οποίο -ανάλογα με τη χώρα- ήταν από μισογεμάτο έως γεμάτο. Οι ευρωπαϊκές χώρες είχαν εδώ και χρόνια αρχίσει να συσσωρεύουν χρέη, παρά το γεγονός ότι η διεθνής οικονομία διήνυε περίοδο παχιών αγελάδων.
Σε αυτό συνέβαλε και ο φορολογικός ανταγωνισμός που επέφερε μείωση των κρατικών εσόδων. Για να συντηρήσουν οι δυτικές κυβερνήσεις στοιχειωδώς το μέσο βιοτικό επίπεδο και τις κοινωνικές υποδομές, κατέφυγαν στον δανεισμό, παρασυρόμενες και από τα πολύ χαμηλά επιτόκια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα δημόσια χρέη να ακολουθήσουν ανοδική τροχιά.
Η απάντηση των ιθυνουσών ελίτ είναι η λιτότητα, με το γνωστό επιχείρημα ότι οι δυτικές κοινωνίες ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους.Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, το επιχείρημα δεν είναι αβάσιμο, αλλά,όπως πάντα, τα μεγάλα ψέματα χρησιμοποιούν σαν όχημα μισές αλήθειες. Δεν λένε ότι η διολίσθηση των δυτικών οικονομιών στην παρακμή ήταν αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής των ελίτ και όχι φυσικό φαινόμενο.
Λόγω των δεδομένων παθογένειών μας, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε πειραματόζωο. Εδώ δοκιμάζεται η συνταγή που προορίζεται να εφαρμοστεί αρχικά στην ευρωπαϊκή περιφέρεια και αργότερα και στον ευρωπαϊκό πυρήνα. Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες θα αποδεχθούν όχι απλώς κάποιες αναγκαίες περικοπές, αλλά τη μεθοδευόμενη ποιοτική υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου.
21-9--2012
:
Γαλλία: «Αδύνατη η εξόφληση του χρέους της Ελλάδας»
...!
Στο παρισινό Κανάλι F3 Γάλλοι συζητούν για το Γερμανικό Χρέος στην Ελλάδα
Γάλλος οικονομολόγος, μέλος του παρά τω πρωθυπουργώ Συμβουλίου Αναλύσεων και Προβλέψεων, ο κ. Jacques Depla, σε δημόσια συζήτηση στο γαλλικό κανάλι F.3 υποστήριξε ότι το γερμανικό κατοχικό χρέος προς την Ελλάδα ανέρχεται σε 575 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η συζήτηση με το ερώτημα «Η Γερμανία οφείλει να εξοφλήσει το χρέος της προς την Ελλάδα ;» (έγινε το βράδυ της περασμένης Τρίτης στα πλαίσια της εβδομαδιαίας εκπομπής του Φρεντερίκ Ταντέϊ «Απόψε ή ποτέ») ήταν σχετικά χαώδης και δεν έδωσε σαφή απάντηση στο ερώτημα.
Εκεί που συμφώνησαν όλοι οι συμμετασχόντες ήταν ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να εξοφλήσει το τεράστιο χρέος της. Οι περισσότεροι υποστήριξαν ότι θα πρέπει να βοηθηθεί.
Ο κ.Ζακ Ντεπλά επανέλαβε τη θέση που είχε προβάλει σε άρθρο του στην οικονομική
εφημερίδα «Λεζ Εκό» τον Ιούλιο του 2011 οτι η Γερμανία χρωστάει πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα ύψους 575 δισεκατομμυρίων ευρώ και εξήγησε ότι:
Η γερμανική εισβολή στην Ελλάδα προκάλεσε 575.000 θύματα, το 11% του πληθυσμού. Σύμφωνα με τη διεθνή νομολογία η ζωή ενός ανθρώπου εκτιμάται μεταξύ του 1 και των 2 εκατομμυρίων ευρώ. Λαμβάνοντας ως βάση το ένα εκατομμύριο φθάνουμε στα 575 δις.
Κατά τη διάρκεια της εκπομπής μεταδόθηκαν σύντομα αποσπάσματα δηλώσεων του Μανώλη Γλέζου και του Γερμανο-Γάλλου ευρωβουλευτή των πρασίνων Κον-Μπεντί. Ο κ. Γλέζος επανέλαβε ότι η Γερμανία οφείλει να εξοφλήσει το κατοχικό χρέος της στην Ελλάδα και ο Κον-Μπεντί υποστήριξε πως το χρέος αυτό ανέρχεται σε 80 δις.
Μια Γαλλίδα συγγραφέας (όχι αρκετά διάσημη για να παραμείνει στη μνήμη) ειρωνεύθηκε το γεγονός ότι η καταχρεωμένη στη Γερμανία Ελλάδα επιχειρεί να εμφανισθεί πιστώτρια της Γερμανίας.
Η Γαλλο-Αμερικανίδα συγγραφέας και αντισυστημική αγωνίστρια Susan George υποστήριξε ότι η Ελλάδα πρέπει να βοηθηθεί.
Ο άλλοτε σοσιαλιστής υπουργός παιδείας το 1997 και τώρα παρακοιμώμενος του Σαρκοζί Claude Allegre θεωρεί ανωμαλία ότι η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ: «Μας είχαν πει ότι δεν μπορείτε να αφήσετε τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη έξω από την Ευρώπη.Και ιδού το αποτέλεσμα!»
Ο οικονομικός συντάκτης του καναλιού France2 Francois Lenglet πιστεύει ότι η Ελλάδα θα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη και ότι άν δεν το κάνει τότε θα πρέπει να το κάνει η Γερμανία. Σ’ αυτό αντέδρασε ο κ. Ντεπλά λέγοντας ότι δεν πιστεύει πως η Ελλάδα θα βγεί από την Ευρωζώνη. Η Μέρκελ –είπε- θέλει να διαδεχθεί τον Μπαρόζο στην προεδρία της Κομισιόν το 2014 και θα έχει ανάγκη την ψήφο της Ελλάδας, η οποία θα μπορούσε να ασκήσει το βέτο εναντίον της. Για το γερμανικό κατοχικό χρέος στην Ελλάδα ίσως το κλειδί ερμηνείας για την απουσία συναίνεσης στη συζήτηση έδωσε η παρατήρηση ενός προσκεκλημένου. Είπε ότι εάν η Γερμανία υποχρεωνόταν να πληρώσει το πολεμικό της χρέος, ίσως τότε και η Γαλλία θα εκαλείτο να πληρώσει αποζημιώσεις στους λαούς των άλλοτε αποικιών της.
21-9--2012
:
Αν δεν τιμωρηθούν οι 30 πολιτικοί που πλούτισαν παρανόμως και αν δεν αποκαλυφθούν τουλάχιστον άλλοι τόσοι που "πρόσεχαν", το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα θα διαλυθεί σε μια πενταετία
...!
Το δημοσίευμα της «δημοκρατίας» για την ύπαρξη λίστας στο ΣΔΟΕ με τριάντα -τρανταχτά- ονόματα πολιτικών, οι οποίοι ελέγχονται για παράνομο πλουτισμό, προκάλεσε την παρέμβαση του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικόλαου Παντελή, αρμόδιου για οικονομικά θέματα.
Με έγγραφό του προς τους οικονομικούς εισαγγελείς Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρο Μουζακίτη, ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητά να διακριβώσει εάν όντως υπάρχει στα χέρια των αρμόδιων υπαλλήλων του ΣΔΟΕ λίστα με 30 ονόματα πρώην υπουργών, βουλευτών και άλλων πολιτειακών παραγόντων (γενικοί γραμματείς, παράγοντες της Αυτοδιοίκησης και σύμβουλοι υπουργών) που φέρεται ότι κατέχουν περιουσία που δεν δικαιολογείται από τα εισοδήματά τους.
Οπως τόνιζαν, μάλιστα, δικαστικές πηγές, «κανείς δεν θα μείνει στο απυρόβλητο» και «όλοι πρόκειται» να ελεγχθούν ώστε να μην υπάρχει καμία σκιά. Στην περίπτωση που η απάντηση των αρμοδίων του ΣΔΟΕ είναι καταφατική, ο κ. Παντελής ζητά από τους οικονομικούς εισαγγελείς να διενεργήσουν προκαταρκτική εξέταση, να διαπιστώσουν σε ποιο στάδιο βρίσκεται η έρευνα και να ερευνήσουν εάν έχουν τελεστεί τα αδικήματα της φοροδιαφυγής, του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος ή οποιουδήποτε άλλου εγκλήματος, το οποίο να σχετίζεται με παράνομο πλουτισμό κατά παντός υπευθύνου. Στο έγγραφό του προς τους οικονομικούς εισαγγελείς, ο κ. Παντελής επισημαίνει ακόμη ότι στην περίπτωση που περιλαμβάνονται στη λίστα ονόματα υπουργών τότε θα πρέπει να ακολουθηθεί η διαδικασία του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ενώ για τους εν ενεργεία βουλευτές επιτρέπεται η διενέργεια όλων εκείνων των ανακριτικών πράξεων που είναι απαραίτητες για τη βεβαίωση του εγκλήματος, «όχι όμως εκείνων που θίγουν το πρόσωπο των βουλευτών», αφού προηγουμένως θα πρέπει να ζητηθεί η άρση της ασυλίας τους από τη Βουλή. Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με το δημοσίευμα της «δημοκρατίας» στη λίστα φέρεται ότι περιλαμβάνονται και ονόματα εν ενεργεία βουλευτών, που έχουν διατελέσει υπουργοί προηγούμενων κυβερνήσεων. Από αυτούς, σύμφωνα με πληροφορίες, τουλάχιστον οι πέντε είναι ή έχουν υπάρξει κορυφαίοι πολιτικοί, από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. Η λίστα των 30 προέκυψε, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, από το άνοιγμα των τραπεζικών καταθέσεων, που έδειξε ότι η έρευνα γι' αυτά τα πρόσωπα πρέπει να συνεχιστεί. Ετσι το ΣΔΟΕ ερευνά εξονυχιστικά τα περιουσιακά στοιχεία, τα δικά τους αλλά και των στενών τους συγγενικών προσώπων, και συγκεκριμένα καταθέσεις, μετοχές, συμμετοχές σε εταιρίες, αγορές και πωλήσεις ακινήτων, καταναλωτικές συνήθειες και αγορές - πληρωμές με πιστωτικές κάρτες.
Για τη λίστα φέρεται ότι έχουν ενημερωθεί τόσο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς όσο και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος.
Βάσω Παλαιού
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
21-9--2012
:
Νew Yorker: Ποιός φταίει για τους παράνομους μετανάστες στην Ελλάδα;
...!
Μερικές φορές, από τον αμερικανικό Τύπο, μαθαίνουμε με τον πιο ωμό τρόπο, τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, αλλά κυρίως το γιατί συμβαίνουν. Σε αντίθεση με τον ευρωπαϊκό Τύπο, που αρέσκεται σε περισπούδαστες αναλύσεις, για να μην καταλήξει πουθενά, οι αμερικανοί εν τη αφελεία τους(;), φωτίζουν τα πράγματα, με απλό και ξεκάθαρο τρόπο.
Είχαμε άλλη μια ευκαιρία, να το διαπιστώσουμε, στο New Yorker το οποίο με ένα άρθρο του, εξηγεί πολύ απλά για το ποιοί, φταίνε, που η Ελλάδα σήμερα, ασφυκτιά, κάτω από το βάρος εκατομμυρίου και πλέον παράνομων μεταναστών, οι οποίοι ούτε οι ίδιοι θέλουν να μείνουν εδώ, ούτε εμείς θέλουμε (πλέον) να τους κρατήσουμε. Αλλά –πέρα από την ανικανότητα της πολιτείας- είμαστε και με δεμένα χέρια. Ποιός φταίει; Η ΕΕ και το «Δουβλίνο 2», τονίζει το New Yorker, αναφέροντας, τη συνθήκη, που πάνω από όλα, αυτό που προβλέπει, είναι να ασφαλίζονται τα σύνορα των χωρών του Βορρά από τα κύματα των μεταναστών αφήνοντας τις χώρες του Νότου και κυρίως την Ελλάδα να αντιμετωπίσουν το τεράστιο πρόβλημα.
Κάτω από τον τίτλο «Η άλλη ελληνική κρίση», το περιοδικό τονίζει ότι ο η μαζική είσοδος και η παραμονή των λαθραίων μεταναστών στην Ελλάδα «οφείλεται στον σχεδιασμό της ΕΕ, που φαίνεται ότι είναι όσο λανθασμένος είναι και ο σχεδιασμός του …ευρώ. ‘Εχει τίτλο “Δουβλίνο 2? και υπεγράφη στη διάρκεια της οικονομικής ευφορίας που επικρατούσε σε όλη την Ευρώπη το 2003. Η συνθήκη ορίζει ότι όσοι ζητούν άσυλο στην ΕΕ μπορούν να το κάνουν μόνο στη χώρα εισόδου τους. Η πολιτική αυτή κρατά ασφαλείς χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία και όσες άλλες αποτελούν ελκυστικούς προορισμούς για τους οικονομικούς μετανάστες και επιφορτίζουν την Ελλάδα με το πρόσθετο καθήκον όχι απλώς να αστυνομεύει τα σύνορά της αλλά να φροντίζει για τους μετανάστες, καθήκοντα που οι αδύναμες κυβερνήσεις της χώρας δεν μπορούσαν να φέρουν εις πέρας ούτε τις καλές εποχές πριν την οικονομική κρίση». Ο αρθρογράφος δεν παραλείπει να προσθέσει ότι η χρόνια αυτή πολιτική και η αύξηση του αριθμού των μεταναστών στην Ελλάδα έχει σαν αποτέλεσμα την άνοδο ακροδεξιών μορφωμάτων όπως η Χρυσή Αυγή.
«Η επικρατούσα άποψη στην ΕΕ είναι ότι η οικονομική ασφάλεια είναι πιο σημαντική από την ασφάλεια των ανθρώπων. Αγνοεί περιθωριοποιημένες ομάδες όπως παράνομους Αφρικανούς και Ασιάτες μετανάστες. Εξισώνει τις αδυναμίες του ελληνικού κράτους με την ηθική χρεοκοπία. Είναι μια άποψη που ταιριάζει στους δανειστές, όμως στους δρόμους της Αθήνας τίποτα απ όλα αυτά δεν έχει νόημα» καταλήγει Νew Yorker.
25-8--2012
: Μετά τις αμερικανικές εκλογές στις 6 Νοεμβρίου θα πέσουν οι μάσκες στο θέατρο του παραλόγου για την Ελλάδα
...!
Τότε θα αποκαλυφθεί τι θέλει η Ευρώπη και έως τότε η Ελλάδα θα έχει την τελευταία της ευκαιρία να παραμείνει στο ευρώ
Είναι προφανές ότι η Ελλάδα για την ώρα κέρδισε χρόνο όχι γιατί η Merkel η Καγκελάριος της Γερμανία και ο Hollande της Γαλλίας αποφάσισαν να στηρίξουν την Ελλάδα αλλά γιατί υπάρχει μια άτυπη συμφωνία μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ έως τις αμερικανικές εκλογές να μην υπάρξει οικονομική εκτροπή που μπορεί να αλληλοεπιδράσει αρνητικά προφανώς στις προεδρικές εκλογές.
Πως ξαφνικά οι αξιωματούχοι και οι πολιτικοί παράγοντες της Γερμανίας οι υπουργοί Οικονομικών και Οικονομίας της Γερμανίας μας είχαν σχεδόν ξεγραμμένους μια μέρα πριν την συνάντηση Merkel με τον Σαμαρά τον πρωθυπουργό της Ελλάδος και την επομένη η σκληρή και άτεγκτη Merkel να εμφανίζεται διαλλακτική και έτοιμη να συζητήσει το ελληνικό πρόβλημα;
Είναι τυχαίο ότι ενώ όλοι ξέρουν ότι η έκθεση προέδρου του μνημονίου είναι ένα μαύρο χάλι εξετάζεται να δοθεί παράταση ίσως και ενός μήνα προς τις αρχές ή μέσα Οκτωβρίου ώστε να συμπεριλάβει τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης ειδικά στην ψήφιση των νέων μέτρων και βεβαίως τις ιδιωτικοποιήσεις;
Είναι τυχαίο πως οι αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες ειδικά Goldman Sachs, Morgan Stanley και άλλοι οι άλλοτε ισχυροί κερδοσκόποι που αποδεκάτισαν την χώρα μέσω των CDS εμφανίζονται ως οι νέοι υπερατλαντικοί υποστηρικτές της Ελλάδος;
Είναι τυχαίο ότι μέχρι τώρα μόνο η ΕΚΤ έχει πραγματοποιήσει κάποιες κινήσεις μετριασμού των ακραίων κερδοσκοπικών κινήσεων στα ομόλογα συμβάλλοντας στην μείωση των αποδόσεων των ομολόγων;
Να σημειωθεί ότι η ΕΚΤ θα παρεμβαίνει στις αγορές εντόκων και στα μεσοβραχυχρόνια ομόλογα έως 2-3 έτη με στόχο να μειώσει το κόστος δανεισμού χωρών που έχουν προσφύγει στην στήριξη της ΕΚΤ και του ESM.
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι έχει καταστρωθεί ένα σχέδιο που αποτελεί παράταση ζωής σε μια θνησιγενή οικονομία.
Η διεθνής πολιτική και οικονομική σκακιέρα επανακαθορίζεται ενώ στο μεσοδιάστημα αυτό η Ελλάδα το θύμα της παγκόσμιας κρίσης θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί το διάστημα των 2-3 μηνών ώστε να αποδείξει στην Ευρώπη ότι δικαίως παραμένει στο ευρώ.
Η Ελλάδα όντως θα δώσει μια μάχη όμως μετά τις προεδρικές εκλογές στις 6 Νοεμβρίου θα αποκαλυφθεί το πραγματικό σχέδιο.
Μετά τις αμερικανικές εκλογές θα αποκαλυφθεί αν πίσω από τις μάσκες κρύβεται άλλο προσωπείο από αυτό που εμφανίζουν σήμερα οι ευρωπαίοι πολιτικοί.
23-8--2012
: Η τιμωρία που έχει υποστεί η Ελλάδα είναι δυσανάλογη των λαθών της
...!
Συνέντευξη του Μπάρι Αϊχενγκριν, καθηγητή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια στη Δαφνη Mατζιαρακη -από την Καθημερινή
Η τιμωρία που έχει υποστεί η Ελλάδα είναι δυσανάλογη των λαθών της, σημειώνει σήμερα, σε συνέντευξή του στην «Κ», ο κ. Μπάρι Αϊχενγκριν, καθηγητής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια. Οπως επισημαίνει, η Ελλάδα αυτή τη στιγμή χρειάζεται βοήθεια και όχι περισσότερα δάνεια. Χρειάζεται ένα σχέδιο τύπου Μάρσαλ. Αν η τρόικα πει «όχι» στην επόμενη δόση τον Σεπτέμβριο, τότε η Ελλάδα, όπως υποστηρίζει, θα οδηγηθεί αυτομάτως εκτός Ευρωζώνης.
– Ποιος είναι ο απολογισμός για την πορεία της Ελλάδας 2,5 χρόνια μετά την ένταξή της στον μηχανισμό στήριξης;
– Η ισχύουσα πολιτική λιτότητας δεν πρόκειται να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Κάθε φορά που ζητήθηκε από τη χώρα να αυξήσει τους φόρους της και να περικόψει δαπάνες, η ύφεση βάθαινε, δεν επετεύχθη καμία βελτίωση στον προϋπολογισμό και την ίδια ώρα οι συνέπειες στον πληθυσμό ήταν περισσότερο οδυνηρές. Θεωρώ ότι το σχέδιο του Μνημονίου πρέπει να αλλάξει. Η Ελλάδα έχει δίκιο που ζητάει περισσότερο χρόνο, ωστόσο δεν είμαι σίγουρος ότι η τρόικα θα της τον δώσει.
– Τα μέτρα που λαμβάνει η Ελλάδα είναι τελικώς ανάλογα των λαθών της;
– Πιστεύω ότι η τιμωρία που έχει υποστεί η Ελλάδα με την πτώση του ΑΕΠ της κατά 17% δεν αναλογεί στα λάθη που έχει κάνει. Αυτό που χρειάζεται τώρα η χώρα είναι ένα πρόγραμμα ενίσχυσης από το εξωτερικό, όχι άλλα δάνεια.
Θεωρώ ότι η Γερμανία θα έπραττε σοφά αν έδινε τη χείρα βοηθείας στην Ελλάδα όπως στην ίδια δόθηκε το σχέδιο Μάρσαλ από τις ΗΠΑ μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Απ’ ό, τι όμως φαίνεται, η Γερμανία δεν κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση. Το τι πρέπει να γίνει από οικονομικής πλευράς είναι απόλυτα ξεκάθαρο, πολιτικά όμως είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί.
– Πώς κρίνετε τη στάση της Γερμανίας;
– Η κ. Μέρκελ ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει, ωστόσο θέλει να διατηρήσει τις ισορροπίες στο εκλογικό της σώμα.
Οι Γερμανοί πολιτικοί δεν έχουν δυστυχώς καταφέρει να εξηγήσουν στην κοινή γνώμη της χώρας τους ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι οι Ελληνες δανείστηκαν πολύ.
Οι γερμανικές τράπεζες ήταν εκείνες που δάνειζαν αφειδώς και ανεύθυνα.
Η γερμανική κοινή γνώμη μάλλον δεν γνωρίζει ότι το θαύμα της γερμανικής ανάπτυξης που οφείλεται στις εξαγωγές της χώρας δεν θα ήταν εφικτό χωρίς το ευρώ που ...
κρατούσε χαμηλά το συνάλλαγμα της Γερμανίας.
Τα κέρδη των γερμανικών τραπεζών ήταν τεράστια πριν από την κρίση και η αιτία ήταν οι δανεισμοί προς τις χώρες της Νότιας Ευρώπης.
Ξέρετε, για να έχει μία χώρα έλλειμμα, κάποια άλλη χώρα θα πρέπει να έχει πλεόνασμα. Το πλεόνασμα της Γερμανίας ήταν ο καθρέφτης της άλλης όψης του ίδιου νομίσματος, που ήταν το έλλειμμα της Νότιας Ευρώπης.
– Ποιο είναι το μέλλον της Ευρωζώνης και της Ελλάδας μέσα σε αυτήν;
– Πιστεύω ότι η Ευρωζώνη θα επιβιώσει με κάποια μορφή, γιατί η διάλυσή της είναι εξαιρετικά ακριβή και θα έφερνε μεγάλη αποσταθεροποίηση.
Η Γερμανία και η ΕΚΤ θα κάνουν μόνο τα απαραίτητα ώστε η Ευρωζώνη απλώς να συνεχίσει να υπάρχει. Συνειδητοποιούν ότι η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη είναι το καλύτερο από τα διαθέσιμα σενάρια.
Ωστόσο, δεν είμαι τόσο αισιόδοξος γι’ αυτό...
Πιστεύω ότι τα πολιτικά πάθη είναι τόσο έντονα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Γερμανία, που η υπομονή έχει αρχίσει να εξαντλείται και από τις δύο πλευρές. Το αποτέλεσμα θα είναι η έξοδος της Ελλάδας αν η τρόικα πει «όχι» στην επόμενη εκταμίευση μετά τον Σεπτέμβριο.
Τότε η Ελλάδα θα αναγκαστεί να εκδώσει χρεόγραφα IOUs και η ΕΚΤ θα διακόψει την πίστωση προς την Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτομάτως, η Ελλάδα θα οδηγηθεί εκτός Ευρωζώνης ακόμα και αν αυτό δεν είναι το επιθυμητό σενάριο για καμία πλευρά.
– Τι θα σήμαινε για την Ελλάδα η αποχώρησή της από το ευρώ;
– Το πόσο επώδυνη θα ήταν η αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη εξαρτάται από τις πολιτικές αποφάσεις που θα κληθούν να λάβουν οι ηγέτες της Ευρωζώνης.
Αν η ΕΚΤ παρέχει απεριόριστη ρευστότητα στην Ελλάδα και αν οι Ευρωπαίοι εταίροι τη βοηθήσουν να εξασφαλίσει φαρμακευτικά αποθέματα, τότε η κατάσταση θα είναι ίσως διαχειρίσιμη.
– Πώς θα μπορούσε η Ευρωζώνη να βγει ανέπαφη από την κρίση;
– Η λύση για την Ελλάδα είναι λιγότερη λιτότητα τώρα και περισσότερη αργότερα.
Από την πλευρά της η κυβέρνηση πρέπει να προβεί άμεσα στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, προχωρώντας σε ιδιωτικοποιήσεις και πατάσσοντας τη φοροδιαφυγή.
Η λύση για την Ευρωζώνη είναι η θωράκιση του τραπεζικού της συστήματος με τη δημιουργία ενός κοινού τραπεζικού επιθεωρητή. Ετσι, οι τράπεζες θα έχουν αυστηρότερα κριτήρια δανεισμού, θα υπόκεινται σε σθεναρές επιθεωρήσεις και θα υποχρεούνται να έχουν μεγαλύτερο κεφάλαιο.
Την επόμενη φορά που θα δημιουργηθεί πρόβλημα στην Ευρωζώνη δεν θα κληθούν οι Γερμανοί φορολογούμενοι να διασώσουν τις ισπανικές τράπεζες.
Για να ξεπεραστεί η κρίση οι λύσεις αυτές θα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα
– Μπορείτε να κάνετε κάποιες συγκρίσεις ή συσχετισμούς μεταξύ Ευρωζώνης - ΗΠΑ και Ελλάδας - Καλιφόρνιας;
– Κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2008, οι ΗΠΑ είχαν τη δυνατότητα να προχωρήσουν αμέσως σε ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τους και στις απαραίτητες δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις.
Το πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι ότι έχει νομισματική ένωση όπως οι ΗΠΑ, αλλά δεν έχει την τραπεζική, τη δημοσιονομική και την πολιτική ένωση. Ολοι αντιλαμβάνονται πως αυτό είναι το επόμενο βήμα για την Ε. Ε., ωστόσο δεν μπορεί να συμβεί αύριο.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Καλιφόρνια, παρά τον προβληματικό και ελλιπή δημόσιο τομέα της, έχει ένα λαμπρό ιδιωτικό τομέα. Παράγει την πιο σύγχρονη τεχνολογία, κινηματογράφο και έχει την πιο δυναμική αγροτική παραγωγή στον κόσμο.
Ενα από τα μυστήρια της Ελλάδας είναι για παράδειγμα η αποτυχία της στο να προωθήσει τα εξαιρετικά αγροτικά της προϊόντα.
23-8--2012
: Για αυτό το λόγο το πολιτικό σύστημα εγκληματεί εις βάρος της Κοινωνίας
...!
Το σημερινό πρωτοσέλιδο της πάντα ενημερωμένης Ναυτεμπορικής, αποδεικνύει γιατί τα Νεα Απεχθή Υφεσιακά Μέτρα των 11,5 δις, που μας επιβάλει το πολιτικό σύστημα, η πολιτική ολιγαρχία, είναι μέτρα τα οποία είναι ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣ και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ, μιας και θα ξαναχρειαστούμε άμεσα άλλα 8 δις. Και αυτά τα λέει έκθεση του Υπουργείου Οικονομικών. Και όμως κάποιοι έχουν το θράσος να μιλάνε για...πολιτικό κόστος.
Τα 11,5 δις είναι αποτέλεσμα των προηγούμενων υφεσιακών μέτρων. Η Ελλάδα όπως έχω γράψει εδώ και καιρό, και σύμφωνα με μελέτες, δεν έχει πρόβλημα ΔΑΠΑΝΩΝ αλλά ΕΣΟΔΩΝ. Με το μνημονιακό πρόγραμμα έχουμε και πρόβλημα Δαπανών.
Τους λόγους τους έχω εξηγήσει πολλάκις και τους ξαναυπενθυμίζω:
Η Ελλάδα στο πλαίσιο του προγράμματος υιοθετεί μέτρα προκυκλικά. Δηλαδή μία αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική που μειώνει τη συνολική ζήτηση στην οικονομία, κάνοντάς την να συρρικνωθεί περαιτέρω.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να:
μειώνει τα δημόσια έσοδα, δεδομένου ότι οι εισφορές από τους φόρους πέφτουν μαζί με το εισόδημα(π.χ. Για το 2011, 1.9 δις ήταν οι εισπράξεις από τον Φόρο Αλληλεγγύης και Επιτηδεύματος, 1,3 δις φέτος παρόλο που πληρώνουν και οι συνταξιούχοι άνω των 65).
αυξάνει τις δημόσιες δαπάνες , όπως τα επιδόματα ανεργίας, που αυξάνονται αυτομάτως όταν η οικονομία συρρικνώνεται.
Αυτό καθιστά τον δημοσιονομικό στόχο ακόμη πιο δύσκολο να επιτευχθεί.
Εάν το ΑΕΠ συρρικνώνεται(ύφεση), τότε η μείωση των δαπανών κατά, ας πούμε, 5% του ΑΕΠ, δεν βελτιώνει το δημοσιονομικό ισοζύγιο κατά το ίδιο ποσοστό, γιατί την επόμενη χρονιά ο παρονομαστής του κλάσματος (ΑΕΠ) είναι μικρότερος.
Είναι σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό, γιατί το Μνημόνιο επιβάλλει περικοπές δαπανών πολύ μεγαλύτερες από ό,τι δείχνει η μείωση των δαπανών όταν μετριέται ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Αυτά τα υποστηρίζουν ΔΕΚΑΔΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ, που πραγματικά χάνεις τον αριθμό. Οικονομολόγοι του βεληνεκούς Στιγκλιτζ, Κρούγκμαν κλπ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ στην Ελλάδα είναι ένα έγκλημα. Άρα θα έρθουν και άλλα μέτρα που θα μας αφρικανοποιήσουν, εκτός φυσικά των βουλευτών και των πολιτικών των 10 χιλ ευρώ το μήνα. Σωστά λέει ο καθηγητής Κοντογιώργης ότι οι αντίπαλοι αυτή την στιγμή είναι η Ελληνική Κοινωνία V Ελληνικής πολιτικής ελίτ(sic: ολιγαρχίας
30-7--2012
: Γιουνκέρ:Η Γερμανία μεταχειρίζεται την ευρωζώνη ως υποκατάστημά της!
...!
Για ποιον λόγο μεταχειρίζεται η Γερμανία την ευρωζώνη σαν να πρόκειται για υποκατάστημά της;» διερωτάται σε έντονο ύφος ο κ. Γιουνκέρ στην συνέντευξη που παραχωρεί σήμερα στην «Sueddeutsche Zeitung» και επισημαίνει ότι «αν το έκαναν αυτό και οι 17 κυβερνήσεις, τι θα έμενε όρθιο από όσα έχουμε κοινά; Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό;».
«Για ποιον λόγο επιτρέπει η Γερμανία στον εαυτό της την πολυτέλεια να εξυπηρετεί συνέχεια την εσωτερική πολιτική της χρησιμοποιώντας το θέμα του ευρώ;
Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, συνεχίζει δε υπογραμμίζοντας ότι «όποιος νομίζει ότι τα προβλήματα της ευρωζώνης μπορούν να αρθούν είτε αποκλείοντας την Ελλάδα είτε αφήνοντάς την να καταρρεύσει, δεν έχει συνειδητοποιήσει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης» και προειδοποιεί ότι «η συζήτηση για έξοδο της Ελλάδας δεν βοηθά» στην σωτηρία του κοινού νομίσματος, ενώ υπενθυμίζει ότι ενώ στο Βερολίνο λένε ότι πρέπει να περιμένουμε την έκθεση της τρόικας, κάνουν ήδη δηλώσεις για το τι θα περιέχει.
«Δεν μπορεί να χαθεί άλλος χρόνος» για την σωτηρία του ευρώ, σημειώνει ο επικεφαλής του Eurogroup και εκτιμά ότι έχουμε φθάσει σε αποφασιστικό σημείο.
«Πρέπει τώρα με όλα τα διαθέσιμα μέσα να καταστήσουμε σαφές ότι είμαστε αποφασισμένοι να εγγυηθούμε τη δημοσιονομική σταθερότητα της νομισματικής ένωσης», υπογραμμίζει και επιβεβαιώνει ότι τα κράτη της Ευρωζώνης από κοινού με τον μηχανισμό στήριξης EFSF και την ΕΚΤ προετοιμάζονται εν ανάγκη και για την αγορά ομόλογων κρατών του ευρώ τα οποία αντιμετωπίζουν πρόβλημα.
«Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό», δηλώνει κατηγορηματικά και εξηγεί ότι αιτία είναι η ανησυχία για το υψηλό κόστος δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας, αλλά και για ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Ο κ. Σόιμπλε εμφανίζεται ακόμη ανήσυχος για τις αναταραχές σε κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, καθώς όπως λέει, «η κρίση χρέους δείχνει ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι ένα πολύ εύθραυστο οικοδόμημα και εθνικές αντιπαλότητες που θεωρούνται ξεχασμένες έχουν αρχίσει πλέον να γίνονται αισθητές, ενώ 60 χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν απέχουν χιλιόμετρα, αλλά μόλις εκατοστά από την επιφάνεια».
Σε ό,τι αφορά τον πιθανό διάδοχό του στο Eurogroup, ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου τάσσεται υπέρ ενός επικεφαλής «αποκλειστικής απασχόλησης», χωρίς εθνικές αρμοδιότητες.
Αναγνωρίζει πάντως ότι πολλές χώρες θα έχουν διαφορετική άποψη και αναφέρει ότι η εμπειρία έχει δείξει ότι «χρειαζόμαστε έναν Ευρωπαίο υπουργό Οικονομικών, μια προσωπικότητα εγνωσμένου κύρους που θα είναι σε θέση να σταματάει εθνικά δημοσιονομικά σχέδια».
Ζητεί μάλιστα ο νέος επικεφαλής να προκύψει από μια «δημοκρατική διαδικασία νομιμοποίησης» και επισημαίνει ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά που απαιτεί η θέση.
28-7--2012
: Η νέα κυβέρνηση αποφασίζει για συμμετοχή της Ελλάδας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης
...!
Αν ο πρόεδρος μιας εταιρίας ανακοινώσει πως αυτή οδεύει προς πτώχευση, τότε, ακόμη και αν αυτό δεν ισχύει, κανείς δε θα θέλει ούτε να κρατήσει τις επιταγές της ούτε και να της δανείσει χρήματα, να δεχτεί νέες επιταγές ή να κάνει οποιαδήποτε εμπορική συμφωνία μαζί της. Με τον ίδιο τρόπο αν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μιας χώρας διαμηνύσει προς πάσα κατεύθυνση το ενδεχόμενο πτώχευσης της, είναι λογικό να προκαλεί μαζικές πωλήσεις των 'επιταγών' της, δηλαδή των ομολόγων, των μετοχών και των όποιων άλλων περιουσιακών της στοιχείων και να αποτρέψει τους πάντες απ' το να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε εμπορική συμφωνία μαζί της. Αυτό ακριβώς συνέβη με την Ελλάδα και άπαξ και τέθηκε υπό αμφισβήτηση όλοι προτίμησαν να ξεπουλήσουν τις 'επιταγές' της και να αποφύγουν να δεχτούν νέες.
Στα τέλη του 2009 η Ελλάδα, πράγματι, αντιμετώπιζε πολύ υψηλό χρέος και όπως έδειξαν τα αναθεωρημένα στοιχεία, υπερδιπλάσιο έλλειμμα απ' αυτό που παραδεχόταν επίσημα. Υψηλά χρέη και ελλείμματα, όμως, δεν ήταν κάτι το καινούργιο γι' αυτήν. Σε κάθε έτος από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και μετά το χρέος της ξεπερνούσε το 100% του ΑΕΠ ενώ ελλείμματα μεγαλύτερα του 10% είχε αντιμετωπίσει πολλές φορές με επιτυχία στο παρελθόν. Ακόμη όμως και αν το πραγματικό ύψος του ελλείμματος εξέπληξε και πανικόβαλε τον κ. Παπανδρέου δε μπορεί συνέβη το ίδιο με τα υπόλοιπα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Εξάλλου, ήταν αυτός που είχε επισημάνει τα περισσότερα απ' αυτά προεκλογικά υποσχόμενος να τα διορθώσει.
Ακριβώς εξαιτίας αυτής της διαρθρωτικής παθογένειας της ελληνικής οικονομίας η κυβέρνηση Παπανδρέου έπρεπε να είναι εξαιρετικά προσεκτική ώστε να διαφυλάξει την καλή χρηματοοικονομική και χρηματοπιστωτική της εικόνα στο εξωτερικό. Στα τέλη Οκτωβρίου του 2009 η Ελλάδα δανειζόταν σε δεκαετή ορίζοντα με επιτόκια κάτω από το 4,5%, χαμηλότερα απ' ότι το 95% των κρατών του κόσμου. Απολάμβανε βαθμολογία κατηγορίας Α απ' τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης, μία από τις καλύτερες διεθνώς και τη δεύτερη καλύτερη για την ίδια από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το χρηματιστήριο της κατέγραφε τη μεγαλύτερη ετήσια άνοδο στον κόσμο και οι τιμές των CDS της ήταν απ' τις χαμηλότερες διεθνώς. Ο τραπεζικός της κλάδος προσέλκυε κεφάλαια και ο κλάδος οικοδομής βίωνε μία ελεγχόμενη ύφεση έχοντας αποφύγει την καταστροφική πτώση που βίωνε η Ιρλανδία και η Ισπανία.
Ο πανικός Παπανδρέου και το μήνυμα που επικοινώνησε για τη χώρα στο εξωτερικό, λειτούργησαν ως πολλαπλασιαστής, μεγεθυντής και επιταχυντής των μεγάλων διαρθρωτικών και χρόνιων προβλημάτων της οδηγώντας, τελικά, εκτός αγορών με εκπληκτική ταχύτητα. Έξι μήνες από την ανάληψη της εξουσίας απ' τον ίδιο, η Ελλάδα είχε υποβαθμιστεί σε ένα επίπεδο απ' την κατηγορία 'σκουπίδια', το χρηματιστήριο της είχε συντριβεί μπαίνοντας στο δρόμο για το μεγαλύτερο κραχ χρηματιστηριακής αγοράς από το 1929, τα επιτόκια της και τα ασφάλιστρα των ομολόγων της είχαν εκτοξευτεί στα ύψη, οι τράπεζες της είχαν βρεθεί αντιμέτωπες με μία πρωτοφανή απόσυρση καταθέσεων και με οξεία υποβάθμιση της πιστοληπτικής τους αξιολόγησης και τελικά ο αποκλεισμός της ίδιας της χώρας απ' τις αγορές έκανε υποχρεωτική είτε την αναδιάρθρωση του χρέους της είτε το αίτημα της για δάνεια στήριξης.
Χάνοντας την ευκαιρία να κάνει μία πραγματική νέα αρχή, ο κ. Παπανδρέου επέλεξε το δεύτερο συμφωνώντας σε ένα εξαιρετικά σκληρό Μνημόνιο που συνόδευσε τις δανειακές συμβάσεις με τα κράτη της ΕΕ και την Τρόικα. Το Μνημόνιο αυτό μετατράπηκε σε λάβα που άρχισε να καίει ό,τι είχε απομείνει όρθιο από την έκρηξη του ηφαιστείου που είχε προηγηθεί. Το επιχείρημα που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα, ότι σε αυτό συμπεριλαμβάνονταν μέτρα που η Ελλάδα έπρεπε να έχει λάβει με δική της πρωτοβουλία χρόνια πριν, δεν άλλαξε την πραγματικότητα ότι, συνολικά, προέβλεπε την πιο βίαιη προσαρμογή που κλήθηκε να κάνει χώρα στη μοντέρνα οικονομική ιστορία και μάλιστα χωρίς τη δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματος της που υπήρχε ως υποχρεωτική επιλογή σε άλλες περιπτώσεις.
Αν και η αποτυχία του Μνημονίου ήταν προδιαγεγραμμένη από την ώρα που αυτό καταρτίστηκε έτσι ώστε περισσότερο να τιμωρεί παρά να βοηθά την Ελλάδα, μέσα στους πρώτους μήνες από την προσπάθεια εφαρμογής του επιβεβαιώθηκε στην πράξη ότι ήταν αδύνατο να πετύχει. Αξίζει να θυμηθούμε, μεταξύ άλλων, ότι τα διμερή μεσοπρόθεσμα δάνεια από τις χώρες της ΕΕ είχαν αρχικά κυμαινόμενο επιτόκιο που ξεπερνούσε το 4,50% , όταν η Γερμανία δανειζόταν σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα με λιγότερο από 1,5%. Σε μελέτες διεθνών τραπεζών τις οποίες επικαλέστηκα σε πληθώρα ελληνικών ΜΜΕ το καλοκαίρι του 2010 ετίθετο το εξής απλό ερώτημα: πώς είναι δυνατό να ζητηθεί από μία αδύναμη οικονομικά και σε ύφεση χώρα (Ελλάδα) να πετύχει τη σύγκλιση της οικονομίας της με άλλες πολύ πιο δυνατές και σε ανάπτυξη (Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία, Ολλανδία κλπ), όταν καλείται να πληρώσει σε αυτές επιτόκια διπλάσια από εκείνα που οι ίδιες καταβάλλουν για να της δανείσουν;
Με αυτόν τον τρόπο, τελικά, μεταφερόταν πλούτος, υπό τη μορφή τόκων από την αδύναμη και με ανάγκη στήριξης χώρα στους εταίρους της, τις οικονομικά ισχυρότερες και υποτίθεται σε ρόλο υποστηρικτή της χώρες. Μόνο η Γερμανία κέρδισε σε τόκους από την Ελλάδα μέχρι τα τέλη του 2011, 380 εκ. ευρώ. Όπως ήταν αναμενόμενο αντί για σύγκληση των οικονομιών υπήρξε περαιτέρω απόκλιση.
Η διαπίστωση ότι η Ελλάδα κατέρρεε πριν η ΕΕ να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες μίας τέτοιας εξέλιξης έκανε τη Γερμανία να προχωρήσει στη μείωση των επιτοκίων των διμερών δανείων ζητώντας ως αντάλλαγμα την υπογραφή του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος αποκρατικοποιήσεων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ ο στενός κύκλος της κυβέρνησης Παπανδρέου συνεργάστηκαν για να καταλήξουν στο συμπέρασμα πως η Ελλάδα μπορούσε στο μεσοπρόθεσμο ορίζοντα να εξασφαλίσει 50 δις ευρώ πουλώντας κρατική περιουσία. Παρέβλεψαν, όμως, το αυτονόητο, πως όσο πάνω απ' τη χώρα υπήρχε το σύννεφο της ενδεχόμενης πτώχευσης και εξόδου της απ' το ευρώ, κανείς δε θα ήθελε να αγοράσει ελληνικά περιουσιακά στοιχεία ούτε καν στις πολύ χαμηλές τιμές της δεδομένης στιγμής, αφού θα μπορούσε να περιμένει και να τα αποκτήσει πολύ φθηνότερα και πιθανώς σε δραχμές αργότερα.
Δε χρειαζόταν να έχει κανείς τις νομικές γνώσεις του κ. Βενιζέλου, που μάται προσπάθησε να εξηγήσει στους δανειστές ότι η νομική ποιότητα πολλών ελληνικών περιουσιακών στοιχείων αποτελούσε από μόνη της ένα λόγο για την πιθανόη αποτυχία του Μεσοπρόθεσμου και ότι εκτός και αν σκόπευαν να πιέσουν την Ελλάδα να ξεπουληθεί στην ιταλική ή την ιαπωνική Μαφία θα ήταν αδύνατο να βρουν άμεσα ενδιαφερόμενους για πολλά απ' αυτά. Αρκούσε η γνώση των βασικών κανόνων του χρηματοοικονομικού κόσμου για να γίνει κατανοητό πως όταν κάποιος που έχει διατυμπανίσει σε όλους πως πτωχεύει πουλά την περιουσία του δεν έχει κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης και έτσι οι όποιοι ενδιαφερόμενοι να την αγοράσουν προτίθενται να το κάνουν μόνο για ένα κομμάτι ψωμί και όχι βέβαια στις τιμές που αυτός ελπίζει.
Πέρα από αυτό, όμως, ο κ, Παπανδρέου εξασφάλισε με νόμο ότι αν και εφόσον υπήρχαν έσοδα απ' την πώληση ελληνικής περιουσίας αυτά δε θα κατευθύνονταν σε μέτρα ανάπτυξης ή προστασίας των πιο αδύναμων κοινωνικά στρωμάτων αλλά θα χρησιμοποιούνταν για την πληρωμή του χρέους στους δανειστές.
Μετά την αποτυχία και του Μεσοπρόθεσμου, ακολούθησε, μοιραία, το σχέδιο για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους κατά 21%, με τη λογική (;) πως αν αντί για χρέος της τάξης του 160 – 200% του ΑΕΠ η Ελλάδα αντιμετώπιζε ένα μειωμένο χρέος στο 140-160% θα μπορούσε να αποφύγει την οριστική πτώχευση. Ο κ. Παπανδρέου συμφώνησε και σε αυτήν την πρόταση της ΕΕ αποδεχόμενος, μάλιστα, το αγγλικό Δίκαιο χωρίς να ενημερώσει τη Βουλή σχετικά και χρειάστηκε και πάλι η συνειδητοποίηση απ' την ΕΕ πως η αναδιάρθρωση θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη προκειμένου να ακυρωθεί το PSI και να εγκριθεί το PSI+, το οποίο, όμως, ερχόταν πια πολύ αργά για να μπορέσει να σώσει τη χώρα ενώ συνοδευόταν με ένα δεύτερο ακόμη πιο σκληρό απ' το πρώτο Μνημόνιο.
Μερικούς μήνες και δύο εκλογικές αναμετρήσεις αργότερα, η νέα κυβέρνηση συνεργασίας προσπαθεί να πείσει πως είναι έτοιμη να προχωρήσει κάνοντας αυτά τα οποία αναλυτές, οικονομολόγοι και ειδικοί απ' όλον τον κόσμο, ακόμη και μέσα από την ΕΕ, τη Γερμανία και το ΔΝΤ, υποστηρίζουν πως πρέπει να αποφύγει, δηλαδή να πάρει περισσότερο απ' το φάρμακο της στείρας λιτότητας.
Έχοντας στο τιμόνι της έναν Πρωθυπουργό της 'δεξιάς' ο οποίος ήταν εξ αρχής εναντίον του Μνημονίου, με πρώτο συγκυβερνήτη της τον σοσιαλιστή πρώην υπουργό Οικονομικών που έχει αναγνωρίσει ότι η πολιτική υπερβολικής λιτότητας σκοτώνει και με δεύτερο συγκυβερνήτη της τον αριστερό πρόεδρο ενός κόμματος του οποίου η βασική θέση από την ίδρυση του ήταν η 'απαγκίστρωση απ' το Μνημόνιο με παραμονή στο ευρώ', η νέα κυβέρνηση συνεργασίας που αναδείχτηκε απ' τις πρόσφατες εκλογές με το σύνθημα της αναδιαπραγμάτευσης του 'αποτυχημένου' Μνημονίου, είναι τελικά αυτή θα κληθεί να το εφαρμόσει.
Κάτι τέτοιο στην πράξη θα είναι εξαιρετικά δύσκολο. Ακόμη και αν η πολυπόθητη επιμήκυνση των στόχων εξασφαλιστεί, κάτι που τα κόμματα που απαρτίζουν την κυβέρνηση έχουν αφήσει να εννοηθεί ως δεδομένο, αυτό θα συνεπάγεται τη λήψη νέων μέτρων ύψους 3 δις ευρώ το έτος για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Σε μία χώρα που καταγράφει αρκετά παγκόσμια αρνητικά οικονομικά ρεκόρ και όπου, μεταξύ άλλων, η ανεργία είναι από τις μεγαλύτερες στον κόσμο και αυξάνεται, οι μισθοί καταγράφουν τη μεγαλύτερη μείωση σε απόλυτες τιμές και ως ποσοστό διεθνώς, οι συντάξεις το ίδιο, η αύξηση της έμμεσης φορολογίας είναι η μεγαλύτερη διεθνώς κλπ, η υλοποίηση αυτών των μέτρων είναι αμφίβολο αν μπορεί να γίνει και σχεδόν βέβαιο ότι θα παρατείνει την ύφεση.
28-7--2012
: Δύση και Ανατολή: Οι ισόβιοι αντίπαλοι…
...!
Το 2005, στο Royal Academy of Arts στο Λονδίνο, ένα διάσημο έκθεμα χρηματοδοτείται από την κινεζική κυβέρνηση, «Οι τρεις αυτοκράτορες» γιόρταζαν το μεγαλείο της κινεζικής τέχνης. Κεντρικό κομμάτι της έκθεσης ήταν ένας τεράστιος πίνακας σε ευρωπαϊκή τεχνοτροπία που απεικονίζει τους απεσταλμένους του δυτικού κόσμου που παρατάσσονται για να δείξουν τον σεβασμό τους στον αυτοκράτορα της Κίνας. Το μήνυμα δεν θα μπορούσε να ήταν πιο σαφές: «Η Κίνα επέστρεψε.» Η Δύση θα πρέπει να αποτίσει φόρο τιμής στην Κίνα και στο μέλλον με τον ίδιο τρόπο που είχε αναγκαστεί να το κάνει και στο παρελθόν.
Το 2012, η ??Κίνα βρίσκεται στα πρόθυρα του να γίνει η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου και είναι μακράν η ηγετική δύναμη ανάμεσα στις αναδυόμενες οικονομίες.
Η Δύση, και κυρίως η Ευρώπη, αναλογίζεται σιγά-σιγά το μέτρο της ασιατικής πρόκλησης. Αυτό συμβαίνει την ίδια στιγμή που οι αναδυόμενες χώρες έχουν αρχίσει να αισθάνονται τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης με επίκεντρο την Ευρώπη. Με άλλα λόγια, μια νέα ισορροπία δυνάμεων και αδυναμιών αναδύεται μετά τα γεγονότα - και έρχεται σε αντίθεση με την τρέχουσα πραγματικότητα.
Πριν από μερικά χρόνια, το βιβλίο Η Γεωπολιτική της Συγκίνησης, τόνιζε τις διαφορές που υπήρχαν μεταξύ ενός δυτικού κόσμου που κυριαρχείται από το φόβο και της Ασίας, υποκινούμενη από την ελπίδα. Ενώ η Δύση συσσώρευε χρέη, η Ασία είχε ξαφνιάσειο με τη μεγάλη οικονομική άνθηση της. Αυτό εξακολουθεί να υφίσταται, αλλά εμφανίζονται ρωγμές. Υπάρχει περισσότερος φόβος σήμερα στη Δύση, αλλά και λίγο λιγότερη ελπίδα στην Ασία.
Ασία και η Δύση μπορεί όμως να έχουν εξισορροπήσει επιτέλους. Η Λατινική Αμερική είναι μάλλον σε καλό δρόμο. Και η Αφρική μπορεί να είναι σιγά σιγά έτοιμη για ανάπτυξη. Ο αραβικός κόσμος, επίσης, με τη συνεχή επανάσταση του, μπορεί επίσης να μπαίνει στο παιχνίδι, ξεπερνώντας την ταπείνωση που είχε υπάρξει η συναισθηματική δύναμη των λαών του.
Η Δύση, εν τω μεταξύ, εμφανίζεται πιο αργή στην προσαρμογή στις νέες πραγματικότητες ενός κόσμου στον οποίο πλέον δεν κυριαρχεί, αλλά εξακολουθεί να κατέχει σημαντικό ρόλο, εξαιτίας αξιών των οποίων η παγκοσμιότητα τώρα διατυπώνεται με πιο συγκρατημένο και συνεκτικό τρόπο. Πράγματι, στο φόβο, στην ελπίδα και στην ταπείνωση,προστίθεται τώρα μια τέταρτη και καθοριστική έννοια: η σεμνότητα.
Η Δύση σήμερα είναι πολύ διαφορετική από την ιστορική Δύση. Πρόκειται για μια μειωμένη οντότητα, που κατανοεί όλο και περισσότερο ότι δεν μπορεί πλέον να είναι το κέντρο του κόσμου, έστω και μόνο λόγω της δημογραφικής συρρίκνωσης της. Η Ευρώπη αντιπροσώπευε το 20% του πληθυσμού του κόσμου στις αρχές του δέκατου όγδοου αιώνα. Ο πληθυσμός της Δύσης στο σύνολό της θα αποτελεί λίγο περισσότερο από το 10% παγκοσμίως το 2050.
Η Δύση είναι επίσης κατακερματισμένη: η αμερικανική Δύση αυξάνεται όλο και περισσότερο σε διαφορετικούς από την ευρωπαϊκή Δύση ρυθμούς. Το ερώτημα δεν αφορά πλέον κοινά συμφέροντα ή κοινούς στόχους ασφάλειας, αλλά την κουλτούρα καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες στρέφονται προς την Ασία και τη Λατινική Αμερική και προσελκύουν μετανάστες από αυτές τις περιοχές. Όσον αφορά την ασιατική Δύση, η Ιαπωνία θα συνεχίσει να παραμένει μόνη και μοναδική.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, μπορεί να φαίνεται πρόωρο να μιλάμε για την«επιστροφή της Δύσης,» ιδιαίτερα σε μια εποχή που η αμερικανική οικονομία παραμένει εύθραυστη, η οικονομική κρίση της Ευρώπης τροφοδοτεί μια υπαρξιακή αναζήτηση, και οι βαθιές διαρθρωτικές ρωγμές της Ιαπωνίας συνεχίζονται. Σε όλη την Ευρώπη, και ιδιαίτερα στο νότο, παρατηρείται μια προθυμία να μάθουν από τους άλλους. Υπάρχει μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση, ακόμη και στη Γαλλία – που δεν φημίζεται για την ταπεινότητά της - ότι η συγκριτική αξιολόγηση είναι απαραίτητη, και ότι οι σκληρές θυσίες θα πρέπει να γίνουν.
Με άλλα λόγια, οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να κατανοούν ότι έχουν ζήσει πολύ πέρα ??από τις δυνατότητές τους υλικά, και πολύ χαμηλότερα από τη διανοητική, πνευματική και ηθική τους αξία - μια διαδικασία που θα μπορούσε να περιγραφεί ως η απαρχή του «Montization,» ένας φόρος τιμής στην ευθύνη και το θάρρος του Ιταλού πρωθυπουργού κ. Mario Monti. Απλά φανταστείτε: μια πιο ενάρετη Ευρώπη αντιμέτωπη με μια πιο «παρακμιακή» Κίνα, όπου οι αργυρώνητες ελίτ αρχίζουν να στρέφονται η μία κατά της άλλης.
Αυτό που πιθανώς να ζούμε είναι η εδραίωση ενός πραγματικά πολυπολικού κόσμου, όπου η Δύση δεν κυριαρχεί, αλλά και δεν αντικαθίσταται από την Ασία ή τον αναδυόμενο κόσμο γενικότερα. Η Δύση δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της κουβέντα. Αλλά μια πιο μετριοπαθής Δύση μπορεί να σταθεροποιήσει τη θέση της όσον αφορά την Κίνα, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η Κίνα έχει καταστεί και πιο αλαζονική και λιγότερο σίγουρη για το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα της.
25-6--2012
: Η Ευρώπη καταρρέει, με επιλογή της Γερμανίας
...!
Η Ευρωζώνη «μπάζει» από παντού, αλλά η Merkel «κολλημένη» με τα ευρωομόλογα
Να διαχειριστεί την κρίση με τους δικούς της όρους επιμένει η Γερμανία, μολονότι το καράβι της ευρωζώνης μπάζει νερά από παντού, όπως δείχνουν και οι χθεσινές εξελίξεις σε Κύπρο και Ισπανία.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του Βερολίνου, Stephen Zeibert, τόνισε ότι στη Σύνοδο Κορυφής στις 28-29/06 δεν θα ληφθούν αποφάσεις για την Ελλάδα, ενώ η Angela Merkel απέρριψε για πολλοστή φορά τα ευρωομόλογα, κατηγορώντας τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ότι «αναζητούν εύκολες λύσεις», όπως η κοινή ευθύνη για το ευρωπαϊκό χρέος.
Το 4ο μέλος
Στο μεταξύ η Λευκωσία έγινε το 4ο μέλος του «μνημονιακού» club μετά από Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία, καθώς υπέβαλε επίσημο αίτημα χρηματοδότησης από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς EFSF/ΕSM «για να αναχαιτιστούν», όπως ανακοινώθηκε, «οι κίνδυνοι έκθεσης του τραπεζικού της τομέα στην ελληνική οικονομία».
Προηγήθηκε η υποβάθμιση των κυπριακών ομολόγων σε «σκουπίδια» από τον οίκο Fitch, γεγονός που αποκρούστηκε από την κυπριακή κυβέρνηση, ενώ σήμερα ο Πρόεδρος Δ. Χριστόφιας θα προεδρεύσει σε διάσκεψη των πολιτικών αρχηγών στη Λευκωσία. Η κυπριακή κυβέρνηση επισήμανε πως η δημοσιονομική προσαρμογή θα είναι μικρότερη σε σχέση με τις άλλες «μνημονιακές» χώρες, εκτιμώντας πως είναι εφικτή η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους με τη συγκράτηση του ελλείμματος κάτω από το 3% από το 2013 και μετά.
Πηγές στη Λευκωσία και τις Βρυξέλλες έκαναν λόγο για ένα πακέτο € 5,5-10 δις, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την εξυπηρέτηση του χρέους.
Επίσημα και οι Ισπανοί
Την ίδια στιγμή ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών, Luis de Guindos, κατέθεσε επίσημο αίτημα για βοήθεια στον επικεφαλής του Eurogroup, Jean-Claude Junker, ο οποίος διευκρίνισε ότι στην εποπτεία του «τραπεζικού Μνημονίου» της Ισπανίας θα συμμετάσχει το ΔΝΤ με «τεχνική βοήθεια».
Οι πλήρεις λεπτομέρειες του πακέτου διάσωσης των ισπανικών τραπεζών θα οριστικοποιηθούν στις 09/07, ενώ ως τότε θα έχει γίνει γνωστό και το ακριβές ύψος του «μαξιλαριού ασφαλείας», που κυμαίνεται στα € 62-100 δις.
Από τις δηλώσεις τόσο του πρωθυπουργού, Mariano Rajoy, όσο και Ευρωπαίων αξιωματούχων, διαφαίνεται πως οι όροι του ισπανικού Μνημονίου δεν θα είναι καθόλου «light».
Ο επίτροπος Ανταγωνισμού, Joaquin Almunia, κατηγόρησε την κυβέρνηση της χώρας του για «σημαντικές καθυστερήσεις σε θέματα δημοσιονομικής πειθαρχίας», προσθέτοντας πως «οι συστάσεις της ΕΕ είναι υποχρεωτικές για όλα τα κράτη». Έκανε λόγο μάλιστα για κλείσιμο και απορρόφηση των «μικρών, μη συστημικών τραπεζών» της Ισπανίας, ενώ ο ομόλογός του Olli Renn ανακοίνωσε ότι το Μνημόνιο Κατανόησης που θα υπογραφεί με τη Μαδρίτη θα περιλαμβάνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στο χρηματοοικονομικό κλάδο.
Ο Rajoy, εξάλλου, μιλώντας σε εργοδοτικό συνέδριο, διαβεβαίωσε ότι θα λάβει φέτος όλα τα απαιτούμενα μέτρα, όσο δύσκολα κι αν είναι, με στόχο την επανεκκίνηση της ανάπτυξης και τις θέσεις εργασίας. Με έκδηλη αγωνία για το μέλλον της ισπανικής οικονομίας, ο Rajoy ζήτησε να καταρτιστεί οπωσδήποτε στη Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης-Παρασκευής ένας οδικός χάρτης για τη φορολογική και δημοσιονομική ενοποίηση της Ευρώπης, που θα κορυφωθεί με την έκδοση ευρωομολόγων.
Προειδοποίηση Soros
Όμως, μολονότι ο George Soros προειδοποίησε σε άρθρο στους «Financial Times» πως η αντίδραση της Merkel σε γενναία στήριξη Ιταλίας-Ισπανίας από την ΕΚΤ και το ESM μπορεί να οδηγήσει σε φιάσκο τη Σύνοδο Κορυφής και να δώσει τη χαριστική βολή στην ευρωζώνη, η καγκελάριος χαρακτήρισε «πολιτικά και οικονομικά λανθασμένη» την αμοιβαία εγγύηση χρέους.
Άλλα μέσα, άλλα έξω
Από χθες η Γερμανία δυσκολεύεται περισσότερο να υποστηρίξει αυτή τη θέση, καθώς η Bundestag ψήφισε για το εσωτερικό της χώρας αυτό που αρνείται στην Ευρώπη. Δηλ. την κοινή εγγύηση των ομολόγων των 16 γερμανικών κρατιδίων από τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό!
Για την αντίφαση αυτή η γερμανική αποστολή θα επικριθεί έντονα στις Βρυξέλλες, ενώ ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Pierre Moscovici, ένωσε τη φωνή του με του Rajoy, υποστηρίζοντας ότι η επικείμενη Σύνοδος Κορυφής «δεν θα είναι μια απλή και συνηθισμένη διαδικασία, αλλά θα επιτρέψει στις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να προτείνουν επιτέλους τις διαρθρωτικές λύσεις που περιμένει ο κόσμος, μεταξύ των οποίων και η τραπεζική ένωση!».
Διαρροή εγγράφου
Σε αυτό το κλίμα, αίσθηση προκάλεσε διαρροή εσωτερικού εγγράφου του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών στο περιοδικό «Spiegel», που προβλέπει πως η διάλυση της ευρωζώνης θα απέβαινε καταστροφική για τη Γερμανία.
Για την ακρίβεια, η διάλυση του κοινού νομίσματος θα εκτόξευε την ύφεση στην Γερμανία στο 10%, δηλ. σε προπολεμικά επίπεδα, και θα διπλασίαζε την ανεργία σε πάνω από 5 εκ. άτομα.
Η «Wall Street Journal» πιθανολογεί πως η γερμανική κυβέρνηση προσπαθεί να «τρομοκρατήσει» την εγχώρια κοινή γνώμη ώστε να δεχθεί παραχωρήσεις προς τους υπόλοιπους Ευρωπαίους μπροστά σε ένα μείζονα κίνδυνο για το βιοτικό επίπεδο των Γερμανών.
19-6--2012
: Η νίκη της ΝΔ δεν φέρνει λύσεις ούτε για την Ελλάδα ούτε για την Ευρώπη
...!
Τη νύχτα της Κυριακής η Ευρώπη αναστέναξε με ανακούφιση. Η Νέα Δημοκρατία, που έχει δεσμευτεί στους όρους του ευρωπαϊκού προγράμματος της Αθήνας, συγκέντρωσε περί το 30% των ψήφων αφήνοντας πίσω της τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ με 3 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά. Ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας θα είναι ο Αντώνης Σαμαράς.
Έτσι τα ΑΤΜ της Αθήνας δεν στέγνωσαν από μετρητά, δεν θα δούμε μια αιφνιδιαστική εισαγωγή της δραχμής και η Ελλάδα θα προσπαθήσει να πείσει τον εαυτό της ότι θα παραμείνει στην Ευρωζώνη. Το ευρώ θα ζήσει για ένα ακόμη διάστημα.
Ο Αντώνης Σαμαράς θα προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως και της ΔΗΜΑΡ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η αξιωματική αντιπολίτευση. Σε κάθε περίπτωση η συγκατοίκηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι εύκολη – καθώς τα δύο αυτά κυβερνητικά κόμματα συγκρούονταν μεταξύ τους για 40 χρόνια. Παρά ταύτα, τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ ισχυρίζονται ότι είναι υπέρ του ευρώ κι έχουν δεσμευθεί στην εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας της Ελλάδας, άρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες και ο υπόλοιπος κόσμος μπορούν να ξεκουραστούν για λίγο.
Η ευφορία των αγορών κράτησε ελάχιστες ώρες, ίσως γιατί η πρόκριση των μνημονιακών δυνάμεων στην Ελλάδα δεν λύνει τα μείζονα προβλήματα. Η Νέα Δημοκρατία είναι το κόμμα που σχεδόν διπλασίασε τις δημόσιες δαπάνες κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής της από το 2004 ως το 2009 και άρα έχει την κύρια ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας. Και το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα που κυβέρνησε την Ελλάδα από το 2009 ως το 2011, όπου η ελληνική οικονομία κατέρρευσε, πολλές δεσμεύσεις του ευρωπαϊκού προγράμματος της Ελλάδας παραβιάστηκαν και οι Γερμανοί και οι Γάλλοι έχασαν την υπομονή τους με την Αθήνα και εξέπεμψαν ισχυρές προειδοποιήσεις ότι αν δεν συμμορφωθεί με τους όρους του προγράμματος της τρόικας των δανειστών – ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ – οι μέρες της στο ευρώ είναι μετρημένες. Σε όλα πρέπει να προστεθεί το ότι η Ελλάδα δεν έχει παράδοση κυβερνήσεων συνασπισμού. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσο αυτή θα κρατήσει.
Ο Αντώνης Σαμαράς εν τω μεταξύ, αν και δεν έθεσε στο πρώτο, μετά την εκλογική νίκη, μήνυμά του το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης της ελληνικής συμφωνίας που είχε υποσχεθεί κατά την προεκλογική περίοδο, είναι σίγουρο ότι θα το θέσει μέσα στις επόμενες μέρες. Από την άποψη αυτή, σε ό,τι αφορά τους Ευρωπαίους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν διαφέρουν και τόσο πολύ από το ΣΥΡΙΖΑ. Σε τελική ανάλυση η απογοήτευση της τρόικας των δανειστών από την Ελλάδα έχει να κάνει ακριβώς με το έλλειμμα αξιοπιστίας που προκύπτει από την τεράστια απόσταση ανάμεσα στις δεσμεύσεις και τα αποτελέσματα και σε ό,τι αφορά τη λιτότητα και σε ό,τι αφορά τις μακροπρόθεσμες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Όλα αυτά σημαίνουν πως πριν η Ευρώπη πανηγυρίσει την εκλογική νίκη των φιλομνημονιακών πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, πρέπει να συνειδητοποιήσει πως η Ελλάδα έχει ακόμη πάρα πολύ δρόμο μπροστά της. Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν μεγάλες βελτιώσεις στη δημοσιονομική θέση της χώρας, όμως η Αθήνα εξακολουθεί να είναι αποκλεισμένη από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές, η ύφεση της ελληνικής οικονομίας φτάνει συνολικά στο 20% και οι πιστωτές θέλουν να δουν πολύ περισσότερες μεταρρυθμίσεις από αυτές που έχουν γίνει.
Η Ευρωζώνη ωστόσο έχει ακόμη περισσότερο δρόμο από την Αθήνα. Οι ελληνικές εκλογές μπορεί να περιόρισαν τις πιθανότητες μιας ελληνικής εξόδου εδώ και τώρα, όμως απλά συγκάλυψαν τα ρήγματα του ευρωπαϊκού σχεδίου που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία δύο χρόνια. Η διαμάχη ανάμεσα στους πιστωτές του ευρωπαϊκού Βορρά – που μέχρι πριν από δύο χρόνια παρείχαν γενναιόδωρο δανεισμό – και τους δανειολήπτες του ευρωπαϊκού Νότου – που επένδυσαν ανοήτως τα δάνεια που έπαιρναν σε φούσκες – θα συνεχιστεί. Με αφετηρία την κρίση των αμερικανικών στεγαστικών δανείων μειωμένης εξασφάλισης, τα επίπεδα οικονομικής δραστηριότητας στην Ευρώπη έχουν μειωθεί πολύ σε σχέση με ό,τι προεξοφλούνταν προ 5ετίας, κι αυτό καθιστά πάρα πολύ δύσκολη την αποπληρωμή των πιστωτών από τους δανειολήπτες. Ό,τι κι αν πιστεύει κανείς για τις συμπεριφορές των Ελλήνων την τελευταία 10ετία, η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που έχει πρόβλημα πρόσβασης στις κεφαλαιαγορές.
Πριν την εισαγωγή του ευρώ ξέρουμε τι θα συνέβαινε σε μια τέτοια περίπτωση. Οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου θα προχωρούσαν σε νομισματική υποτίμηση έναντι των ανταγωνιστών τους του Βορρά. Έτσι για παράδειγμα η αξία του χρέους του ισπανικού δημόσιου θα μειώνονταν σε όρους γερμανικού μάρκου και η Ισπανία θα μπορούσε να κάνει ένα χρεοστάσιο βελτιώνοντας παράλληλα δραστικά την ανταγωνιστικότητα της.
Η ζωή στο ευρώ δεν είναι όμως τόσο εύκολη. Κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει μια πειστική απάντηση για την αντιμετώπιση του υπερβολικού χρέους ή της έλλειψης ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού Νότου. Από τη στιγμή που τα κράτη δεν μπορούν να υποτιμήσουν το νόμισμά τους, τι τύπος προσαρμογής χρειάζεται; Η λιτότητα δεν έχει αποτελέσματα, κανείς δεν θέλει ένα κύμα χρεοστασίων και βεβαίως οι Γερμανοί αρνούνται κατηγορηματικά τις δημοσιονομικές μεταβιβάσεις.
Στο τέλος Ιουνίου οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα συναντηθούν στις Βρυξέλλες για να συζητήσουν τα επόμενα βήματα σε σχέση με τη διακυβέρνηση της Ευρωζώνης. Η Γαλλία ζητά πρωτίστως μια τραπεζική ένωση με το επιχείρημα ότι δίχως αυτήν τα προβλήματα της Ισπανίας – αλλά και οι γενικότερες επιπτώσεις της μόλυνσης στις τράπεζες της Ευρωζώνης – θα συνεχίσουν να επιδεινώνονται. Η Γερμανία, όμως, επιμένει πως από τη στιγμή που μια τραπεζική ένωση είναι το πρώτο βήμα προς μια δημοσιονομική ένωση, δεν μπορεί να γίνει δίχως η Ευρωζώνη να έχει δημιουργήσει κάποιο τύπο πολιτικής ένωσης.
Ως προς αυτό το σημείο η λογική μάλλον είναι στην πλευρά των Γερμανών. Όμως δεν είναι ο χρόνος. Ακόμα και με την άφθονη παροχή φτηνής ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την ευρωπαϊκή διάσωση των ισπανικών τραπεζών, η μαζική απόσυρση καταθέσεων και η φυγή των επενδυτών από τις αγορές ομολόγων οι οποίες έχουν υπονομεύσει την ακεραιότητα του ευρώ, σύντομα θα επιταχυνθεί. Τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών βοηθούν προσωρινά αλλά δεν αντιπροσωπεύουν και καμιά ουσιαστική αλλαγή κατεύθυνσης.
Τα καλά νέα είναι πως δεν θα βγει τώρα η Ελλάδα από το ευρώ. Δηλαδή η δομική ακεραιότητα της Ευρωζώνης επί του παρόντος παραμένει. Ο φόβος της διάρρηξης θα υποχωρήσει και το ξεπούλημα των περιφερειακών κρατικών ομολόγων ενδέχεται και να μπορεί να αντιστραφεί.
Αλλά τα περισσότερα μεγάλα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Μπορεί μια νομισματική ένωση να επιβιώσει δίχως μια δημοσιονομική και πολιτική ένωση; Μάλλον όχι. Μπορούν τα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους; Ναι, αλλά με πολύ αργούς ρυθμούς. Στο μεσοδιάστημα χρειάζονται τη βοήθεια των Γερμανών φορολογουμένων; Ναι, αλλά το Βερολίνο το αρνείται κατηγορηματικά.
Όμως υπάρχει κι ένα ακόμη ερώτημα. Η νέα ελληνική κυβέρνηση συνασπισμού με επικεφαλής τη ΝΔ θα μπορέσει να διαχειριστεί την πικρή συνταγή της ευρωπαϊκής τρόικας; Η μέχρι στιγμής πορεία δείχνει άλλα. Θα λέγαμε ότι η εκλογική νίκη του Αντώνη Σαμαρά δεν εξασφαλίζει σε τίποτα στην Ευρώπη.
5-6--2012
: Όλοι στην Ευρωζώνη ήταν «μάγκες» με δανεικά!
...!
Δυσχεραίνει κάθε ημέρα που περνάει η αντιμετώπιση του προβλήματος στην Ευρωζώνη και αυτό λόγο της αδυναμίας της ηγεσίας της να σκεφτεί πολιτικά και να προσπαθήσει να οδηγήσει τις εξελίξεις αντί να τις ακολουθεί, αφήνοντας την ενωμένη Ευρώπη έρμαιο στις διαθέσεις των «αγορών», δηλαδή των κάθε λογής κερδοσκόπων…
Είναι προφανές ότι χωρίς να το αντιλαμβάνονται, οι χώρες που ηγούνται της Ευρωπαϊκής Ένωσης αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η πολιτική ανεπάρκεια των ηγεσιών τους έχει οδηγήσει στο κοιτάμε το «δέντρο» και όχι το «δάσος». Το δέντρο εκπροσωπείται από την μικρή σε μέγεθος Ελλάδα, που αντιστοιχεί σε λιγότερο του 2% του ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα πραγματικά αμελητέο μέγεθος που όμως το πρόβλημα που παρουσιάστηκε το άφησαν να «φουσκώσει» και πλέον κινδυνεύουν να τινάξουν στον αέρα ολόκληρο το ευρωπαϊκό εγχείρημα, αφού το δάσος είναι όλοι οι υπόλοιποι…
Το δε επιχείρημα ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δημιούργησε το πρόβλημα στην Ισπανία είναι γελοίο εάν το εξετάσεις από την πολιτική άποψη. Αυτό που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι τα συντονισμένα πυρά κατά της Ευρωζώνης από τις αγορές οι οποίες γνώριζαν ασφαλώς τα δομικά της προβλήματα και παρατηρούσαν τις ηγεσίες της Ευρώπης απλώς να διαχειρίζονται το θέμα αφού το «παιχνίδι» μέχρι εκείνη τη στιγμή τους βόλευε απόλυτα. Μέχρι όμως που χάθηκε ο έλεγχος…
Το βολικό «βλέποντας και κάνοντας» που προκρίθηκε αφού τα κέρδη ήταν κολοσσιαία για τους Γερμανούς είναι αυτό που μας οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Διότι εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε κινηθεί συντονισμένα προς την Ελλάδα ζητώντας να ληφθούν μέτρα εγκαίρως σήμερα δεν θα μιλούσαμε για το τεράστιο κόστος που καταβάλλει η ελληνική κοινωνία, ενώ όταν ένας λαός της ενωμένης Ευρώπης οδηγείται στην εξαθλίωση δεν είναι τιμωρία, αλλά απύθμενη ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ των ηγετών της Ευρώπης, αφού το ευρωπαϊκό εγχείρημα δυσφημείται βάναυσα.
Πλέον, έχουμε περάσει στο στάδιο που περισσότεροι λαοί θα αντιμετωπίσουν αργότερα ή γρηγορότερα πρόβλημα και γι' αυτό φαίνεται ότι θα φροντίσουν «οι αγορές». Τα νούμερα για το χρέος και άλλων χωρών της Ευρωζώνης δεν αφήνουν περιθώριο αισιοδοξίας ότι η επίθεση των κερδοσκόπων δεν θα εξαιρέσει ούτε την ίδια τη Γερμανία. Πίσω από τους κερδοσκόπους θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ακόμα και «γεωπολιτικά σενάρια» δραστικών ανακατατάξεων, τα οποία είναι αδύνατο να αντιληφθούν ηγέτες του δεδομένου πνευματικού επιπέδου…
Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάζει η Wall Street Journal, κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2012, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας θα ανέρχεται σε 355 δισ. ευρώ, του Βελγίου τα 321 δισ., της Ολλανδίας τα 392 δισ., της Ισπανίας τα 734 δισ. (!), της Γαλλίας 1,7 τρισ., της Ιταλίας 1,8 τρισ. και της Γερμανίας 2 τρισ. Είμαστε υπερβολικοί που βλέπουμε τον τυφώνα να πλησιάζει;
5-6--2012
: Le Figaro: «Ευρωζώνη; Ο σώζων εαυτόν σωθήτω»
...!
Στόχος η Νέα Ευρώπη;
«Από το Παρίσι ως το Βερολίνο, περνώντας από το Δουβλίνο και τη Μαδρίτη, οι κυβερνήσεις κάνουν η καθεμιά του κεφαλιού της. Ο καθένας το ευρώ του», διατείνεται η έγκυρη εφημερίδα Le Figaro στις οικονομικές της σελίδες.
Αν παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις στις 17 χώρες της Ευρωζώνης θα έλεγε κανείς ότι αγαπούν το ευρώ με τον όρο να προσαρμόζεται στα γούστα τους, παρατηρεί η εφημερίδα σε ένα ιδιαίτερα σκληρό άρθρο για την κακοφωνία στις χώρες της Ευρωζώνης που οφείλεται σε έλλειψη κεντρικής διακυβέρνησης.
Το είδαμε στην περίπτωση της Ιρλανδίας, συνεχίζει η εφημερίδα, όπου μόνο ένας στους δυο ψηφοφόρους μετακινήθηκε για να ψηφίσει το μέλλον του ευρώ. Για έναν και μοναδικό λόγο υπερψήφισαν το σύμφωνο οι Ιρλανδοί, για να μη διακοπεί η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση αφού για κάθε κάτοικο ισοδυναμούν 19.000 ευρώ ευρωπαϊκή βοήθεια επί 4,5 εκατομμύρια κατοίκους, σημειώνει το άρθρο.
Στη Γαλλία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα από αυτή την άποψη, γράφει η εφημερίδα. Ο κατώτερος μισθός, οι ανελαστικές εργασιακές σχέσεις και το ύψος των δημοσίων δαπανών είναι θέματα που προκαλούν τριβές μεταξύ Γαλλίας και Βρυξελλών.
Η κατάσταση κορυφώνεται στην Ισπανία όπου ζούμε ένα πινγκ πονγκ με τους ευρωπαίους ηγέτες.
Η κυβέρνηση Ραχόι, γράφει η εφημερίδα, πρέπει να βρει 80 ως 100 δις ευρώ για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζές της. Τα χρήματα αυτά δεν τα διαθέτει αλλά επιμένει ότι θα τα καταφέρει μόνη της. Η Ισπανία ελπίζει ότι θα ξεφύγει από ένα ταπεινωτικό, κατά την άποψή της, σύμφωνο διάσωσης στο οποίο υπέκυψαν η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.
Και μέσα σε όλα αυτά, σημειώνει η Le Figaro, οι ισπανοί και ιταλοί καταθέτες τρέχουν να βάλουν τις οικονομίες τους σε άλλες κρυψώνες φοβούμενοι ότι οι χώρες τους θα εγκαταλείψουν το ευρώ.
Προχωράμε λοιπόν ολοταχώς, συνεχίζει ο αρθρογράφος, σε μια «επανεθνικοποίηση» της αγοράς κεφαλαίων. «Ο κίνδυνος δεν είναι η κατάρρευση του ευρώ αλλά η αχρηστία του ευρώ» αναφέρει στην εφημερίδα ο οικονομολόγος Πατρίκ Αρτούς. Πράγματι, το ευρώ έχει πάψει να εκπληρώνει τις φυσιολογικές λειτουργίες ενός κοινού νομίσματος που είναι να διευκολύνει τις μετακινήσεις καταθέσεων και επενδύσεων μεταξύ χωρών.
Να που οδηγεί η άρνηση να ακολουθήσουν οι χώρες της Ευρωζώνης συλλογική πειθαρχία ή δημοσιονομική ένωση ή τραπεζική ένωση, έννοιες τις οποίες τώρα η ΕΕ προσπαθεί να εφεύρει. Προς το παρόν, καταλήγει η εφημερίδα, είναι σαν να έχουμε 17 διαφορετικά ευρώ που ο καθένας διαχειρίζεται όπως νομίζει.
5-6--2012
: Οι Γερμανοί αρνούνται από την πλευρά τους να αφήσουν την Ελλάδα να φύγει
...!
Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος
Όσο και αν ακούγεται , σε μια πρώτη φάση περίεργο, το Βερολίνο, κάθε άλλο παρά θετικό είναι στο να επιτρέψει στην Ελλάδα, να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, με πολλές πιθανότητες να περάσει στην αμερικανική ζώνη επιρροής. Η ραγδαία όμως άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και η εμπέδωση της παρουσίας αντιμνημονιακών δυνάμεων, όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες στα δεξιά, περιπλέκουν τα πράγματα.
Το Γερμανικό «μυστικό»
Τι θέλουν επί της ουσίας οι Γερμανοί; Να μείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη, εφαρμόζοντας τα Μνημόνια. Ακόμη και στην περίπτωση που η ευρωζώνη διαλυθεί σε τρία ή τέσσερα χρόνια, στο Βερολίνο φθάνει η επόμενη διετία για να δέσει τα συμφέροντα του στην Ελλάδα, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων και την εξαγορά των ελληνικών υποδομών, με ιδιωτικού χαρακτήρα συμφωνίες . Αυτές , όπως για παράδειγμα η απόκτηση του ελληνικού ΟΤΕ, από το Γερμανικό κρατικό μονοπώλιο των τηλεπικοινωνιών δεν ανατρέπονται ούτε στην περίπτωση που σε μια ύστερη φάση , αποχωρήσει εθελοντικά η Ελλάδα από τη ζώνη του ευρώ, ούτε και στην περίπτωση που η ευρωζώνη διαλυθεί.
Στη δεύτερη περίπτωση για παράδειγμα , αν διαλυθεί η ζώνη του ευρώ , η κάθε χώρα θα φύγει με την εθνική της περιουσία και τα εθνικά της χρέη , αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα μέσα από εθνικούς σχεδιασμούς δημοσιονομικής πειθαρχίας και οικονομικής ανάπτυξης. Η Γερμανία δεν θέλει να φύγει με μόνο περιουσιακό στοιχείο την Ανατολική Γερμανία, αλλά υποδομές, βιομηχανίες, ανταγωνιστικά πεδία και πλεονεκτήματα των άλλων χωρών της ευρωζώνης. Αυτό θα την κάνει ισχυρή ως διεθνή παίκτη , ακόμη και χωρίς το ευρώ.
Στο πλαίσιο το συγκεκριμένο οι λεγόμενες αποκρατικοποιήσεις στην Ελλάδα, δεν είναι τίποτα διαφορετικό από αποεθνικοποιήσεις και πέρασμα ελληνικών κυρίαρχων υποδομών , στην Γερμανική κρατική ή σε Γερμανική ιδιοκτησία. Το γερμανικό ενδιαφέρον στην Ελλάδα είναι δεδομένο στους εξής τομείς. Λιμάνια, αεροδρόμια, ενέργεια- ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ΔΕΗ, δίκτυα , μεταφορές , δρόμοι , τράπεζες, τουρισμός, ιδιωτική ιδιοκτησία, ειδικές οικονομικές ζώνες στον ελληνικό Βορρά, αλλά και στην Πελοπόννησο (πρόταση Τατούλη) και την Κρήτη. Οι Γερμανοί σε ελάχιστα χρόνια από τώρα με τη διαδικασία των Μνημονίων θα έχουν αποκτήσει ότι θέλουν από την Ελλάδα και θα έχουν μάλιστα «μοιράσει» παιχνίδι και στους Γάλλους.
Η Ελληνική ανατροπή
Αν όμως , με τον τρόπο που ψηφίζουν οι Έλληνες, τρέξουν οι εξελίξεις πολύ γρήγορα και η σχέση της Ελλάδας, με το ευρώ «σπάσει» τότε η Ελλάδα ,ακόμη και στη μεταβατική περίοδο αποχώρησης της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ, θα αρχίσουν να συζητούνται εθνικά σχέδια αναδιοργάνωσης και όχι ευρωπαϊκά. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη εξελίσσει μια τέτοια λογική. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες , από την «κλειστό πυρήνα» της στρατηγικής τους εμπίπτουν σε κάτι τέτοιο. Αυτά δεν συμφέρουν τους Γερμανούς.
Το Βερολίνο, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, όταν δέχθηκε την πρόταση από πλευράς των Αμερικανών να στηρίξουν αυτοί την Ελλάδα, σε μια συντεταγμένη πορεία αποχώρησης από την ευρωζώνη, αυτό συνέβη όταν η Ευρώπη διακήρυσσε ότι το πρόβλημα του ευρώ είναι η Ελλάδα, αρνήθηκε με πολύ πάθος ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Τότε μάλιστα τα Γερμανικά think tanks, άρχισαν να υιοθετούν τα σενάρια περί ευρωπαϊκού ντόμινο σε περίπτωση αποχώρησης της Ελλάδας, προσέγγιση που το προηγούμενο διάστημα αντιμετώπιζαν με πολύ αλαζονικό τρόπο.
Οι σκελετοί στην ντουλάπα – Οι φήμες περί πραξικοπήματος
Το Βερολίνο μάλιστα ακόμη και σήμερα θεωρεί ότι χάρη στα «μαύρα ταμεία» της Siemens και τις μίζες των όπλων, ελέγχει το σύνολο του πολιτικού και οικονομικού συστήματος της Ελλάδας. Το «μνημονιακό» μπλόκ , ΠΑΣΟΚ , Ν.Δ έχει πολλές εμπλοκές, και σκελετούς στη ντουλάπα, για να ασκήσει διαφορετική πολιτική από αυτή που σχεδιάζουν οι Γερμανοί , πίσω από την κάλυψη της «δημοσιονομικής σύγκλησης και πειθαρχίας». Η ΔΗ. ΜΑΡ του Κουβέλη επίσης, έχει ήδη οργανωθεί από την ομάδα Σημίτη με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ελεγχόμενη , αφού μέσα σε αυτήν τις παραμονές της εκλογικής κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ , βρήκαν στέγη , αλλά απέκτησαν έλεγχο επίσης , ο πιο σκληρός πυρήνας των εκσυγχρονιστών ευρωπαίων φεντεραλιστών, εθνομηδενιστών τύπου Μπίστη και Ρεπούση.
Τον παλαιοκομματισμό το Βερολίνο τον έχει στα χέρι με δύο «λίστες». Η μία της Siemens, που συγκροτείται κατά κύριο λόγο από πολιτικούς και δημοσιογράφους , αλλά και κρατικούς λειτουργούς, χωρίς να υπολογίζουμε τους επιχειρηματίες που εμπλέκονταν στα παιχνίδια του είδους. Η άλλη είναι η λίστα των όπλων. Πάλι πολιτικοί και δημοσιογράφοι, αλλά στην περίπτωση αυτή και αυτό είναι το σημαντικό και στρατιωτικοί !Αν γινόταν ένα πραξικόπημα τους επόμενους μήνες για παράδειγμα στην Ελλάδα, με τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ ενισχυμένο και στις εκλογές της 17ης Ιουνίου,όλοι θα έστρεφαν την ματιά και τις υποψίες τους στην Αμερική. Λάθος το παιχνίδι θα το έλεγχαν οι μυστικές υπηρεσίες της Καγκελαρίας και του Παρισιού, μέσα από τα deals των όπλων. Το ΚΚΕ θα οργάνωνε πορείες και εκρήξεις οργής και αντίστασης με στόχο την Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα και οι Γερμανογάλλοι θα έκαναν τη δουλειά τους. Θα οδηγούσαν τη χώρα σε εκλογές σύντομα και θα εκλέγονταν οι εκλεκτοί τους , για να συνεχίσουν την παράδοση της χώρας στη Γερμανία, πριν «σκάσει» το ευρώ.
Οι Κον Μπετίτ και Φίσερ
Οι Έλληνες είναι για μια φορά ακόμη απρόβλεπτοι. Σε ένα σύστημα διακυβέρνησης απόλυτα ελεγχόμενο από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις του νέο-αποικισμού, φέρνουν στο προσκήνιο ένα κόμμα του 4%, που δεν είναι καν οι Οικολόγοι, που ελέγχονται από τον Κον Μπετίτ και του «πράσινους» του Φίσερ. Παράλληλα στα δεξιά της Ν.Δ εμπεδώνεται η παρουσία των Ανεξάρτητων Ελλήνων, σχηματισμός που προέκυψε δύο μήνες πριν τις εκλογές του Μαΐου από τη Ν.Δ , αλλά όχι μόνον. Γιατί έχει και την αριστερόστροφη συνιστώσα, μέσα από το Άρμα Πολιτών και αντιμνημονιακούς καθηγητές πανεπιστημίου- προσωπικότητες που σταθεροποιούν την ανατροπή του συστήματος του παλαιοκομματισμού. και του μεταπολιτευτικού διπολισμού σε ένα Αριστερό- Δεξιό εθνικού προσανατολισμού δίπολο.
Το κουτί της Πανδώρας
Με τον Τσοχατζόπουλο φυλακή και τις ατζέντες του στην εισαγγελία και τη δημοσιότητα η «ομερτά» των οπλών αρχίζει να σπάει . Σημειωτέον ότι από το 1999 όλες οι προμήθειες και οι μίζες, αφορούν ευρωπαϊκές η τρίτων χωρών εταιρείες και εξοπλισμούς.Γιατί στην Αμερική, με αυστηρότατο νόμο απαγορεύτηκαν αυτές οι μέθοδοι προώθησης των προϊόντων και εξοπλισμών. Οι αμερικανικές εταιρείες κινούνται από τότε με διακρατικού χαρακτήρα συμφωνίες και διαφανείς διαδικασίες.
Επίσης πληροφορίες επιμένουν ότι μέσα στις επόμενες μέρες θα υπάρξουν και αποκαλύψεις προσώπων , ειδικά πολιτικών – πρώην υπουργών, που βρίσκονται σε περίοπτη θέση στη Λίστα της Siemens .
Ο χρόνος μέχρι τις εκλογές είναι μακρύς και πολλά από τα ένοχα μυστικά μπορεί να δουν το φως της δημοσιότητας. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη, με πολύ μεθοδικό τρόπο στην γερμανική ζώνη επιρροής και «δομικής ένταξης», με μόνη περιφερειακή διέξοδο την παράλληλη οργανική σχέση της με την Τουρκία (στρατηγική ΕΛΛΙΑΜΕΠ, Ερζερούμ), που εμπίπτει και στην Γερμανική , αλλά και την παραδοσιακή, κάπως ξεπερασμένη σήμερα αμερικανική) στρατηγική διάρθρωσης των ισορροπιών στη Μεσόγειο
1-6--2012
: Κώδωνας κινδύνου για την Ευρωζώνη
...!
«Καμπανάκι» για το μέλλον της Ευρωζώνης από δύο κορυφαίους κοινοτικούς αξιωματούχους, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, και τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν και επίτροπο για τα δημοσιονομικά, Ολι Ρεν, οι οποίοι ζητούν την άμεση ανάληψη δράσης για την αποφυγή της γενίκευσης της κρίσης.
Ο κ. Ντράγκι, μιλώντας σε Επιτροπή της Ευρωβουλής, χθες, στις Βρυξέλλες, ζήτησε ευθέως από τους Ευρωπαίους ηγέτες να προχωρήσουν άμεσα σε μια πολιτική συζήτηση, ώστε να ξεκαθαριστεί το όραμά τους για το ευρώ τα επόμενα χρόνια,αφήνοντας με τον τρόπο αυτό να εννοηθεί ότι σήμερα η Ευρωζώνη βαδίζει χωρίς πυξίδα, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να συσσωρεύονται και ο κίνδυνος εξάπλωσής τους να είναι μεγαλύτερος από ποτέ.
Ακάλυπτο κενό
Αναφορικά με το ρόλο της ΕΚΤ, προειδοποίησε ότι δεν μπορεί να καλύψει το κενό που υπάρχει εξαιτίας της έλλειψης μέτρων,δηλαδή της αναβλητικότητα που χαρακτηρίζει τις κυβερνήσεις.
Σύμφωνα με τον Ευρωπαίο κεντρικό τραπεζίτη ο περιορισμός του κινδύνου εξάπλωσης της κρίσης αποτελεί άμεση προτεραιότητα, προκειμένου η Ευρωζώνη να επιστρέψει σε τροχιά ανάπτυξης.
Για το χρηματοπιστωτικό τομέα, που αποτελεί σήμερα πηγή ανησυχίας εξαιτίας της κρίσης στην Ισπανία και όχι μόνο, ο κ. Ντράγκι τάχθηκε υπέρ της σύστασης ενός αξιόπιστου ευρωπαϊκού μηχανισμού ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, καθώς και της βελτίωσης της διαδικασίας στήριξης και εποπτείας των τραπεζών.Οπως είπε, η βασική πρόκληση είναι σήμερα η αποφυγή της εξάπλωσης της κρίσης.
Ιδιαίτερα ανήσυχος εμφανίστηκε και ο κ. Ρεν σε ομιλία σε οικονομικό φόρουμ στις Βρυξέλλες, ζητώντας την άμεση ανάληψη δράσης, διαφορετικά, όπως είπε,η Ευρωζώνη κινδυνεύει με αποσύνθεση,που θα οδηγήσει σε τεράστια ύφεση την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία.Μάλιστα, αναγνώρισε ότι τα τελευταία δύο χρόνια έγιναν αρκετά για την αντιμετώπιση της κατάστασης, αλλά δεν ήταν επαρκή.
Ο κ. Ρεν υποστήριξε ότι πρέπει πάση θυσία να μειωθεί το κόστος δανεισμού,αλλά και να προωθηθούν οι κατάλληλοι μηχανισμοί που θα εμποδίσουν την εξάπλωσης της κρίσης. Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν,η Ευρωζώνη θα πρέπει να ενεργήσει άμεσα και ταυτόχρονα σε τρεις τομείς: συνέχιση της πολιτικής δημοσιονομικής εξυγίανσης,προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις προκειμένου να ξεκινήσει η ανάπτυξη.
Ο κ. Ρεν αναφέρθηκε και στα ευρωομόλογα για την κοινή διαχείριση του δημόσιου χρέους, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορούν να ξεπεράσουμε τα σημερινά προβλήματα,εάν περιοριστούμε μόνο σε αυτό το θέμ
1-6--2012
: NY Times: Ποια «ενίσχυση της Ελλάδας»; Δανειστές κερνούν, δανειστές ... παίρνουν
...!
Σχεδόν τίποτα από την πολυσυζητημένη ροή χρημάτων προς την Ελλάδα δεν μένει στη χώρα, επισημαίνουν οι New York Times, εξηγώντας τη διαδικασία με την οποία η τρόικα ενισχύει οικονομικά τον ... εαυτό της.
Στο ρεπορτάζ της εφημερίδας εμπεριέχεται και μια δήλωση του Τόμας Μάγιερ, συμβούλου της Deutsche Bank στη Φρανκφούρτη. «Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει ως προς την τρόικα, διότι τρόικα πληρώνει τον εαυτό της», τονίζει ο κ. Μάγιερ. Μιλούν ακόμη, ενισχύοντας το συμπέρασμα της εφημερίδας, σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης καθώς και ο Στεφάν Ντεό, επικεφαλής της μεγάλης ελβετικής τράπεζας UBS στο Λονδίνο.
Γράφουν οι New York Times:
«Την ώρα κατά την οποία η συμμετοχή της στην Ευρωζώνη είναι αβέβαιη, η Ελλάδα συνεχίζει να λαμβάνει δισεκατομμύρια ευρώ ως έκτακτη βοήθεια από μία αποκαλούμενη τρόικα δανειστών που επιβλέπει τη διάσωσή της. Αλλά σχεδόν τίποτε από αυτά τα χρήματα δεν καταλήγει στην ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου αυτή να πληρώσει για ζωτικές δημόσιες υπηρεσίες. Αντίθετα, τα λεφτά επιστρέφουν κατευθείαν πίσω, στη τσέπη της τρόικα».
«Παίρνεις πίσω τα λεφτά και αυτό το ονομάζεις τόκο...»
Η εφημερίδα χαρακτηρίζει μύθο την αντίληψη ότι η Ελλάδα θα βρεθεί σε αδυναμία να καταβάλλει μισθούς και συντάξεις, εάν οι δανειστές διακόψουν την παροχή βοήθειας προς αυτήν. Αναφέρει:
«Το ευρωπαϊκό πακέτο διάσωσης των 130 δισεκατομμυρίων ευρώ που υποτίθεται θα εξασφάλιζε χρόνο για την Ελλάδα, εξυπηρετεί κατά κύριο λόγο μόνο τους τόκους του χρέους της χώρας. Την ίδια στιγμή η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να βυθίζεται (...) Καθώς πληρώνουν τους εαυτούς τους, τα μέλη της τρόικα παρακρατούν ταυτόχρονα άλλα κεφάλαια, τα οποία θα εξασφάλιζαν τη λειτουργία του ελληνικού κράτους».
Προσθέτουν ακόμη οι NY Times: «Η Ελλάδα μπορεί να χρεοκοπήσει και να μην μπορεί να καλύψει τα χρέη της, εκτός όμως από εκείνα που οφείλει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση»
Η εφημερίδα επικαλείται τα λόγια ενός συμβούλου της ελληνικής κυβέρνησης ο οποίος, τηρώντας την ανωνυμία του, είπε για την τρόικα: «Φρόντισαν έτσι ώστε το ποσό για τις εσωτερικές δαπάνες να είναι τόσο μικρό, ώστε η Ελλάδα να υποχρεωθεί να αυξήσει δραματικά τα δικά της έσοδα».
Αυτό, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, γίνεται αυτό μέσω της «συνεχούς συσσώρευσης φορολογικών εσόδων σε μία διαλυμένη οικονομία».
«Η κατάσταση είναι παράλογη», τονίζει ο Στεφάν Ντιό της UBS και εξηγεί: «Οι ευρωπαϊκές αρχές δανείζουν
χρήματα στην Ελλάδα ώστε η Ελλάδα να ξεπληρώνει τα λεφτά που δανείζεται από εκείνες. Στέλνεις τα χρήματα και τα αποκαλείς "δάνειο". Τα παίρνεις πίσω τα αποκαλείς "τόκο"»
Υπενθυμίζεται ότι στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος κινήθηκε και το σχόλιο που έκανε προσφάτως ο Χάνες Άντρος, παλιός υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας.
11-5--2012
: Η Ευρώπη αντιμέτωπη με τη δυσκολότερη δοκιμασία στην ιστορία της
...!
Πενήντα πέντε χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης, που ίδρυσε την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, η διάδοχός της η ΕΕ μάχεται να αποδείξει στον εαυτό της και στον κόσμο ολόκληρο ότι μπορεί να ξεπεράσει τις προκλήσεις με τις οποίες είναι αντιμέτωπη.
Αυτό που ξεκίνησε πριν τέσσερα χρόνια ως μια κρίση στον οικονομικό τομέρα, και στη συνέχεια εξελίχθηκε σε κρίση χρέους, επεκτάθηκε το 2011 σε μια πλήρους κλίμακας απειλή για την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, τον ακρογωνιαίο λίθο της κοινής ευρωπαϊκής πορείας.
Εν μέσω της αναταραχής, μερικές φορές ξεχνάμε ότι η ΕΕ, παρ'όλα τα προβλήματά, έχει και τεράστια επιτεύγματα στο ενεργητικό της.
Με 27 κράτη μέλη (28 το επόμενο έτος με την είσοδο της Κροατίας) και περισσότερους από 500 εκατομύρια κατοίκους, η ΕΕ αποτελεί τη μεγαλύτερη ενιαία αγορά του κόσμου.
Πολλοί από τους πολίτες της απολαμβάνουν ένα βιοτικό επίπεδο που θα ζήλευε μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού. Το κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο της, το οποίο συνδυάζει τον καπιταλισμό και το κράτος πρόνοιας, είναι υπό πίεση, αλλά ουσιαστικά προσαρμόζεται στην αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Η προσχώρηση στην ΕΕ συνέβαλε στη σταθεροποίηση των νέων δημοκρατιών στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία, και, αργότερα, επανασυνδέσε μια ήπειρο διχασμένη στον απόηχο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, επιτρέποντας την είσοδο των 10 πρώην κομμουνιστικών κρατών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Η επιθυμία της Σερβίας και άλλων χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας να ενταχθούν στην ΕΕ υπογραμμίζει την ελκυστικότητα της Ένωσης ως πόλο ελευθερίας και ευημερίας.
Παρ 'όλα αυτά, η σημερινή κρίση ταράζει συθέμελα την ενοποίηση που με κόπο οικοδομήθηκε κατά τις προηγούμενες δεκαετίες.
Σε πολιτικό επίπεδο, η ζημια είναι ορατή με την εμφάνιση των αντι-καθεστωτικών, λαϊκιστικών κομμάτων, από την άκρα αριστερά και δεξιά, που εκμεταλλεύονται τους φόβους των πολιτών απέναντι στην οικονομική ανασφάλεια και την απώλεια της εθνικής ταυτότητας.
Από τη Γαλλία στην Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ουγγαρία, κάποιοι πολιτικοί της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς έχουν υποκύψει στον πειρασμό να ταχθούν ενάντια στην ΕΕ, σε μια προσπάθεια να αμβλύνουν την έλξη που ασκούν τα ακραία πολιτικά κόμματα.
Η εισαγωγή του ευρώ το 1999 επιτάχυνε τη διαδικασία ολοκλήρωσης των χρηματοπιστωτικών αγορών της Ευρώπης, αλλά, όπως παρατήρησε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε έκθεση της τον Απρίλιο, οι ανακατατάξεις στον τραπεζικό τομέα και τις αγορές χρέους από το 2007 έχουν σταματήσει την πορεία προς την ενσωμάτωση και σε ορισμένες περιπώσεις την έχουν αναστρέψει.
Πολλές τράπεζες έχουν υποχωρήσει πίσω στις εγχώριες αγορές τους, απαλλάσσοντάς εαυτούς από ομόλογα και χρέη έξω από τη χώρα τους.
Αυτή η διαδικασία «επανεθνικοποίησης» οξύνθηκε από τα τεράστια ποσά των κρατικών ενισχύσεων - € 1.6 τρις., ή 13,1% του κοινοτικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος - που οι εθνικές κυβερνήσεις διοχετεύσαν στις τράπεζες μετά το 2008 με τη μορφή κρατικών δανείων, εισφορών κεφαλαίου και εγγυήσεων.
Εν τω μεταξύ, το χάσμα μεταξύ ισχυρότερων και ασθενέστερων οικονομιών της 17-έθνους ευρωζώνης διευρύνεται, καθώς η κρίση συνεχίζεται. Η ανεργία μειώθηκε στη Γερμανία το Μάρτιο στο 6,7 τοις εκατό, χαμηλό εικοσαετίας, αλλά στην Ισπανία αυξήθηκε σε 24,4 τοις εκατό. Περίπου οι μισοί Ισπανοί κάτω των 25 είναι άνεργοι.
Στις αγορές ομολόγων, το κόστος δανεισμού για τις συνετές φορολογικά χώρες της βόρειας Ευρώπης δεν ήταν ποτέ χαμηλότερο: η απόδοση στο 10ετές ομόλογο της Γερμανίας άγγιξε το 1,63 τοις εκατό στα μέσα Απριλίου, και της Σουηδίας είναι επίσης κάτω από 2 τοις εκατό. Η απόδοση των ισοδύναμων ελληνικών ομολόγων ανέρχεται σε 20 τοις εκατό περίπου, και για την Πορτογαλία είναι περισσότερο από 10 τοις εκατό.
Στην πραγματικότητα, ούτε η Ελλάδα ούτε η Πορτογαλία έχουν πρόσβαση στις αγορές ομολόγων, αφού έχουν λάβει πακέτα διάσωσης από εταίρους τους στην ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που τους μετέτρεψε σε παρίες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Το ίδιο ισχύει για την Ιρλανδία - η οποία, όμως, σιγά-σιγά ανακάμπτει. Η Κύπρος απέφυγε μια παρόμοια μοίρα στρεφόμενη προς τη Ρωσία τον περασμένο χρόνο για ένα δάνειο ύψους 2,5 δισ. €.
Τώρα το μεγάλο ερώτημα είναι αν η Ισπανία, σε βαθιά ύφεση και με τις τράπεζες ανήμπορες μέσα στη δίνη της φούσκας των ακινήτων, θα ζητήσει με τη σειρά της έκτακτη βοήθεια.
Η συντηρητική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι είναι κατηγορηματικά αρνητική στο ενδεχόμενο, δηλώνοντας ότι το σχέδιό διάσωσης των τραπεζών που ανέρχεται στα €54 δις. θα αποτρέψει την ανάγκη για οποιαδήποτε χρηματοδότηση/διάσωση της ΕΕ προς χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας.
Ωστόσο, τον Απρίλιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξέφρασε ανησυχία σχετικά με τα οικονομικά και τη διοίκηση διαφόρων ισπανικών τραπεζών, κυρίως της Bankia, μια ένωση επτά ταμιευτηρίων– που εισήλθε πέρυσι στο χρηματιστήριο.
Γενικότερα, ο χειρισμός της κρίσης θα απαιτήσει θαρραλέα ηγεσία από τη Γερμανία, την πιο πυκνοκατοικημένη και οικονομικά ισχυρή των κρατών-μελών, καθώς και από την ΕΚΤ. Πολλά αναμένονται επίσης και από τη Γαλλία, με τον πρόσφατα εκλεγμένο πρόεδρο, Ολάντ. Η Άνγκελα Μέρκελ και η κυβέρνησή της έχουν επικριθεί έντονα για την αρχική αργή ανταπόκρισή τους στην κρίση χρέους και για την έμφαση στην εθνική δημοσιονομική πειθαρχία και στις διαρθρωτικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις ως τα απαραίτητα εργαλεία για την αντιμετώπισή της.
Μακροπρόθεσμα όμως το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς της Γερμανίας στην κρίση μπορεί να αποδειχθεί η εγχώρια συζήτηση τα τελευταία δύο χρόνια σχετικά με το όραμα της χώρας για το μέλλον της Ευρώπης.
Αυτό οδήγησε σε μια συναίνεση ότι η Γερμανία πρέπει να κάνει ό, τι είναι απαραίτητο για να σώσει τη νομισματική ένωση, αλλά και ότι η βαθύτερη πολιτική ένωση αποτελεί επιθυμητό στόχο.
Το κόμμα της κα Μέρκελ, το CDU, εξέφρασε αυτή την ιδέα τον περασμένο Νοέμβριο, υιοθετώντας ένα ψήφισμα που ζητούσε την άμεση εκλογή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ένα νομοθετικό σύστημα δύο σωμάτων, κατά το οποίο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα εκπροσωπεί τους ψηφοφόρους και το Συμβούλιο των Υπουργών θα μιλάει εκ μέρους των κρατών μελών.
Η ιστορία της ευρωπαϊκής κοινής πορείας δείχνει ότι το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι η εμφάνιση μιας ομάδας ηγετικών χωρών που θα καθορίσουν το ρυθμό, δίνοντας την ευκαιρίας και σε άλλες χώρες να ακολουθήσουν.
Η ΕΕ έχει προ πολλού εγκαταλείψει την ιδέα ότι όλα τα μέλη θα πρέπει να προχωρήσουν με την ίδια ταχύτητα προς την κατεύθυνση της ενσωμάτωσης.
Σε κάθε περίπτωση, απόλυτη προτεραιότητα παραμένει η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Ακόμα και τα πιο φιλόδοξα σχέδια για το μέλλον της Ευρώπης θα αποδειχθούν άνευ σημασίας εάν η κρίση προκαλέσει ανεπανόρθωτες βλάβες στην Ένωση.
Από τον Αθήνα 9,84:
Λαός στραβός δεν υπάρχει. Εκλογικό σώμα που σφάλει δεν υπάρχει, ακόμη και εάν εκβιάζεται, εμπαίζεται ή καθίσταται παράγων κατάφορης παραπληροφόρησης. Αυτά ισχύουν στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες και όσοι συμμετέχουν στις διαδικασίες τους και δεν τα σέβονται είναι καραγκιόζηδες, αν όχι άθλιοι. Ο ελληνικός λαός σε αυτές τις εκλογές έριξε μια μεγάλη ζαριά, την οποία θα προσεγγίσω τηλεγραφικά και με κάθε επιφύλαξη, καθώς το σημείωμα αυτό συντάσσεται πολύ νωρίς, έχοντας υπόψιν μια πολύ γενική εικόνα των αποτελεσμάτων.
Το πελατειακό κράτος δέχεται ένα αντίστοιχα ισχυρό ράπισμα με εκείνο προς την στρατηγική της τρόικας, την οποία υπηρέτησε ο δικομματισμός και οι νεοφιλελεύθερες παραφυάδες του. Οι δυνάμεις αυτές δεν αντλούν ισχύ από το εκλογικό αποτέλεσμα για να συνεχίσουν να εξυπηρετούν την δανειακή σύμβαση και τις γενικότερες δεσμεύσεις που ανέλαβαν ενώπιον της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Πολιτική νομιμοποίηση δεν μπορεί να αντλήσει οποιοσδήποτε κυβερνητικός συνασπισμός στηριχθεί στην επιδότηση του εκλογικού νόμου. Από μόνη της η επιδότηση αυτή στο πρώτο κόμμα αποτελεί προσβολή στην αναλογικότητα της ψήφου, πόσο μάλλον αν αυτή η νόθευση της λαϊκής βούλησης καταστεί ο κρίσιμος παράγων θέσπισης/στήριξης μίας κυβέρνησης συνεργασίας. Προφανώς σε μία τέτοια περίπτωση καταστρατηγείται το πνεύμα ακόμη και αυτού του «καλπονοθευτή» συντακτικού νομοθέτη. Είναι προφανές ότι εάν δεν δομηθούν ευρύτερες συνεργασίες/συμπράξεις, για τις οποίες θα μπορούμε να μιλήσουμε μετά τα τελικά αποτελέσματα, οποιαδήποτε απόπειρα σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού που δεν θα αντλεί γνήσια πολιτική νομιμοποίηση από την ψήφο του ελληνικού λαού, θα αποτελεί σαφή προσβολή του πολιτεύματος της χώρας.
Η μεγάλη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει περισσότερο την διάθεση ενός σημαντικού μέρους της προοδευτικής κοινωνίας να βαδίσει η χώρα σε ένα σύγχρονο μονοπάτι εκδημοκρατισμού και πολιτικής χειραφέτησης, στο πλαίσιο των αρχών της νέας αριστεράς, που δημιουργείται αυτή την περίοδο σε ολόκληρη την Ευρώπη για να αντιμετωπίσει τις μεταβιομηχανικές προκλήσεις του 21ου αιώνα με κριτήρια βιοοικονομικά και σοσιαλιστικά. Θα πρέπει να είναι σαφές ότι αυτός ο μεγάλος αριθμός προοδευτικών πολιτών που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ , έδωσε μία δοκιμαστική, κριτική ψήφο. Είναι μία ψήφος που ενθαρρύνει την πολιτική αλλαγή στην χώρα μας με κατεύθυνση την εμπέδωση μιας εναλλακτικής ηγεμονίας, η οποία θα απαιτήσει μία εντελώς νέα στρατηγική από ολόκληρη την αριστερά και τον προοδευτικό κόσμο. Είναι ένα τεράστιο βάρος σε πλάτες που πρέπει να δείξουν αντανακλαστικά ευθύνης, μεγάλης σοβαρότητας και πολιτικής εφευρετικότητας, ώστε να καταστούν ο πυρήνας μιας προοδευτικής μόχλευσης του πολιτικού μας συστήματος. Είναι μια καλή βάση για διάλυση του κράτους πατρωνίας και εμπέδωση μιας συνεκτικής πολιτικής πρακτικής, που θα προστατεύσει τον ελληνικό λαό από τις συνέπειες, όχι μόνον της χρεοκοπίας που δρομολόγησαν οι διαπλεκόμενοι, αλλά και του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Από δω και πέρα κάθε κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για την τύχη της χώρας.
Συγχαρητήρια αξίζουν όσοι εργαζόμενοι επέμειναν στην στήριξη του ΚΚΕ. Όπως μου δόθηκε η ευκαιρία να σημειώσω προεκλογικά, ο ελληνικός λαός μόνον όφελος μπορεί να έχει από ένα δυνατό ΚΚΕ. Οι ψηφοφόροι του κόμματος αξίζουν συγχαρητήρια, καθώς, όπως φαίνεται, αγνόησαν – και καλά έκαναν – την σταλινίζουσα ρητορική της ηγεσίας του κόμματος, που εμφανίστηκε εντελώς ανίκανη να αντιληφθεί την διάσταση της κρίσης στην Ελλάδα και την πρόκληση για ένα κόμμα που ασφαλώς αναφέρεται σε έναν χώρο σημαντικά ευρύτερο εκείνου που καλύπτουν ως ιδεολογία και πρακτική οι συγκεκριμένοι κομμουνιστές οι οποίοι στελεχώνουν το κόμμα. Είναι καιρός τα ηγετικά κλιμάκια του ΚΚΕ να ασκήσουν αυστηρή κριτική στον αυτισμό που τους διακατέχει, να εστιάσουν αδογμάτιστα στο συμφέρον των Ελλήνων εργαζομένων και ανέργων και να συμβάλουν στην διαμόρφωση των συνθηκών για την εμπέδωση μιας μεταβατικής κυβέρνησης των αριστερών, που θα οδηγήσει την χώρα, δίχως τραγωδίες, στον αναπροσδιορισμό του παραγωγικού μοντέλου της, της διοίκησης και των θεσμών με δημοκρατικά, αντιμονοπωλιακά κριτήρια, δίχως ούτε στιγμή να νοθεύσουν τον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό τους. Όλα αυτά ίσως να μην τα όριζε κανείς ως δεξιά στροφή του ΚΚΕ, αν κοιτούσε μπροστά τις προκλήσεις του 21ου αιώνα και όχι τις προκλήσεις των αρχών της ώριμης βιομηχανικής επανάστασης.
Για την Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη επίσης τα ποσοστά θα μπορούσαν να θεωρηθούν σχετικά επιτυχή. Το κόμμα τα «θαλάσσωσε» προεκλογικά σε αρκετές περιπτώσεις, δίχως να μπορέσει να δείξει ένα σαφές σοσιαλδημοκρατικό ύφος και διακυβερνητικό σφρίγος, που θα ήταν απαραίτητο για ένα ανάλογο κομματικό εγχείρημα στον αριστερό χώρο της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Η είσοδος αυτού του κόμματος στην βουλή με αξιοπρεπή ποσοστά, όπως φαίνεται, είναι μια πρόκληση περισσότερο για εκσυγχρονισμό της βαριά τραυματισμένης σοσιαλδημοκρατίας και θεραπεία των πληγών της, παρά για γενικότερο εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος που θεωρείται αναγκαίος. Τα πρόσωπα που θα εκλεγούν για το νέο κοινοβούλιο με τα χρώματα αυτού του κόμματος, θα αποτελέσουν κρίσιμο μέγεθος τόσο για την εξέλιξή του όσο και για την στάση του την επόμενη δραματική, όπως φαίνεται, περίοδο.
4-4--2012
: "Ξεγυμνώθηκε" η τουρκική πολιτική σε Ίμβρο, Τένεδο
...!
Ακόμη και σήμερα, τα θέματα που αφορούν την Ίμβρο και την Τένεδο θεωρούνται από τις τουρκικές αρχές κρατικά μυστικά. Ακόμη και σήμερα, που η τουρκική κυβέρνηση προβάλλει την πολιτική των υποτιθέμενων "μηδενικών προβλημάτων" με τις γειτονικές χώρες, η Άγκυρα απαγορεύει σε μη μουσουλμάνους Τούρκους να αγοράζουν ή ακόμη και να ενοικιάζουν ακίνητα στα δύο νησιά που απέκτησε από την Ελλάδα με τη συνθήκη της Λωζάννης.
Κι ενώ παγίως διεκδικούν αμοιβαιότητα μεταξύ των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν τα μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης και της φυλορροούσας ελληνικής κοινότητας στην Τουρκία, αδιαφορούν για το γεγονός ότι οι Έλληνες της Τουρκίας δεν μπορούν να κάνουν αγορές στην Ίμβρο και στην Τένεδο ενώ δεν υπάρχε κανένα αντίστοιχο πρόβλημα για τους μουσουλμάνους της Θράκης...
Και εντελώς προσχηματικά, για να δικαιολογήσουν τις διακρίσεις σε βάρος ορθοδόξων Τούρκων πολιτών τα μέλη της τουρκικής κυβέρνησης επικαλούνται τις δήθεν "άδικες συμπεριφορές" της ελληνικής πολιτείας έναντι της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης...
Σε δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας "Taraf" με τίτλο «Για τις ιδιοκτησίες στην Ίμβρο ερωτάται το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας» αναφέρεται ότι ο δικηγόρος Ερχάν Πεκτσέ, ο οποίος διερευνά τα αίτια των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι ορθόδοξοι Τούρκοι πολίτες που ζουν στην Ίμβρο όταν αγοράζουν ακίνητα, ενώ τέτοια προβλήματα δεν αντιμετωπίζουν οι μουσουλμάνοι, προσέκρουσε σε «κρατικό μυστικό» και στη συνέχεια προσέφυγε στο κτηματολόγιο της Ίμβρου για περισσότερες πληροφορίες διερευνώντας γιατί για τους ορθόδοξους υπάρχει αυτό το πρόβλημα.
Όμως, όπως γράφεi η εφημερίδα, το αίτημα του απορρίφθηκε διότι τα αίτια θεωρούνται «κρατικό μυστικό».
Προσπαθώντας να βρει άκρη, ο δικηγόρος Πεκτσέ έφερε την υπόθεση στο Διοικητικό Δικαστήριο της Προύσας, το οποίο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το αίτημά του δεν αντιτίθεται στην εθνική ασφάλεια και αποφάσισε ότι μπορούν να δοθούν οι σχετικές πληροφορίες.
Έτσι, η Διεύθυνση Κτηματολογίου έστειλε το φάκελο στο Συμβούλιο Επικρατείας και στην εισήγηση του αναφέρθηκαν τα εξής: "Η Ίμβρος και η Τένεδος βρίσκονται σε μια άκρως σημαντική θέση τόσο από στρατιωτικής όσο και στρατηγικής πλευράς. Οι κινήσεις πληθυσμού και ακινήτων σε αυτά τα νησιά, που είναι πολύ σημαντικά για τα στενά των Δαρδανελίων και της Κωνσταντινούπολης, αποτελούν σημαντικό θέμα για την ασφάλεια της χώρας μας.
Λαμβανομένων υπόψη των άδικων συμπεριφορών έναντι των «Τούρκων» της Δ. Θράκης, θα πρέπει να παίρνονται αποφάσεις αφού πρώτα αξιολογούνται οι ειλημμένες αποφάσεις του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας και τα πρωτόκολλα από διάφορα υπουργεία και στρατιωτικούς εκπροσώπους και εκπροσώπους ασφαλείας. Πέραν τούτου, η Ίμβρος και η Τένεδος έχουν κηρυχθεί με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου απαγορευμένη στρατιωτική περιοχή και περιοχή ασφαλείας και αποφασίστηκε ακόμα ξένα φυσικά πρόσωπα να μην ενοικιάζουν ή αγοράζουν ακίνητα εκεί. Γι' αυτούς τους λόγους θα πρέπει να καταργηθεί η απόφαση για την οποία έγινε θέμα άσκησης έφεσης".
Σύμφωνα με όσα δημοσιεύθηκαν στην "Taraf", ο δικηγόρος Πεκτσέ εξεπλάγη με την δικαιολογία αυτή και είπε: «Η Τουρκική Δημοκρατία εκλαμβάνει ως ξένους τους ορθόδοξους πολίτες της και κάνει διακρίσεις σε βάρος τους. Εδώ και χρόνια απαλλοτριώθηκαν για διάφορους λόγους όλα τα χωράφια και οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις σε ποσοστό 95%. Όμως αργότερα και πέραν του σκοπού της απαλλοτρίωσης τα εδάφη αυτά παραχωρήθηκαν στο μουσουλμανικό τουρκικό πληθυσμό που μεταφέρθηκε από την Ανατολία βάσει του νόμου εγκατάστασης".
Με την εν λόγω δίκη, σύμφωνα με όσα υποστήριξε ο Τούρκος δικηγόρος, αποκαλύφθηκαν οι απόψεις του κράτους για τους Ρωμιούς πολίτες...
Η εφαρμογή αυτή αντίκειται στην αρχή της ισότητας του συντάγματος, γεγονός το οποίο ο κ. Πεκτσέ επιχείρησε να αναδείξει ενώπιον των μελών της Επιτροπής Διερεύνησης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της τουρκικής Βουλής, χωρίς αποτέλεσμα...
4-4--2012
: Φωτοβολταϊκά: μείωση 50% στις ταρίφες ζητούν οι Γερμανοί για το Πρόγραμμα «Ήλιος»
...!
Μείωση των τιμών στα φωτοβολταϊκά έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα «Ήλιος» ζήτησε ο υφυπουργός Περιβάλλοντος, Προστασίας της Φύσης και Πυρηνικής Ασφάλειας της Γερμανίας, Γιούργκεν Μπέκερ κατά την ομιλία του στη χθεσινή ημερίδα του ΥΠΕΚΑ για τις ΑΠΕ.
Ειδικότερα, σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας energypress.gr, ο κ. Μπέκερ ανέφερε ότι οι ταρίφες των φωτοβολταϊκών είναι πολύ υψηλές στην Ελλάδα και πρέπει να μειωθούν στα επίπεδα της Γερμανίας, δηλαδή κατά 50% κάτω, για να πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα «Ήλιος», ενώ παράλληλα εξήγησε ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους: «Δεν μπορούμε να μελετήσουμε εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ παρά μόνο ως χρήσιμο συμπλήρωμα στην επέκταση του δικού μας δυναμικού από ανανεώσιμες πηγές».
«Εάν αγοράσουμε στις ελληνικές τιμές τότε το κόστος για τους Γερμανούς καταναλωτές θα εκτιναχθεί», δήλωσε ο Γερμανός αξιωματούχος, προσθέτοντας: «Βλέπουμε το Ήλιος σαν έναν τρόπο να βοήθησουμε στην οικονομική ανόρθωση της Ελλάδας.
Από την άλλη πλευρά, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το ενδεχόμενο μείωσης των τιμών αγοράς της «πράσινης» ενέργειας, ο υπουργός ΠΕΚΑ, Γ. Παπακωνσταντίνου, τόνισε σε δηλώσεις του μετά από συνάντηση με τον επίτροπο Ενέργειας της ΕΕ Γκίντερ Έτινγκερ ότι έχει ήδη γίνει μείωση στις τιμές για τα φωτοβολταϊκά και ότι για τις άλλες τεχνολογίες δεν προβλέπεται σε αυτή τη φάση αλλαγή του πλαισίου
4-4--2012
: Μια μεγάλη αλήθεια από τον Μπερλουσκόνι: «Η Ε.Ε. προκάλεσε την καταστροφή της Ελλάδας»...
...!
«Τη γνωρίζουμε τη θεραπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ιταλία. Προκάλεσε την καταστροφή της Ελλάδας και τώρα αρχίζει να καταστρέφει την Ισπανία» δήλωσε ο Ιταλός τέως πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι μιλώντας σε στελέχη του Λαού της Ελευθερίας (Pdl), σύμφωνα με...
δημοσιεύματα του ιταλικού Τύπου.
Όπως μεταδίδει το δίκτυο Rainews24, Καβαλιέρε μίλησε για «μία άκαμπτη πολιτική που οφείλεται και στις κατευθυντήριες γραμμές της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ».
Αναφερόμενος ειδικότερα στην Ιταλία, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι υποστήριξε ότι «η κατάσταση είναι δραματική».
«Η Ευρώπη θεωρεί ότι πρόκειται για μια άρρωστη χώρα και αυτό οφείλεται και στον Τύπο, που δεν μας στήριξε ποτέ στις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που αναλάβαμε» δήλωσε σύμφωνα με τη δημόσια τηλεόραση.
Ο Μπερλουσκόνι παρουσίασε επίσης δημοσκόπηση βάσει της οποίας η δημοτικότητα της ιταλικής πολιτικής τάξης δεν ξεπερνά το 5%, ενώ το 57% των Ιταλών δεν γνωρίζει ποιο κόμμα θα μπορούσε να ψηφίσει σε περίπτωση βουλευτικών εκλογών.
Αφ' ότου, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εγκαινιάσθηκε το κοινοτικό εγχείρημα, δεν έλειψαν οι φωνές, κυρίως πέραν της Μάγχης και του Ατλαντικού, που προδίκασαν το ναυάγιό του. Εν τούτοις, περισσότερο από μισό αιώνα αργότερα, η Κοινοτική Ευρώπη συνεχίζει την πορεία της, συνεισφέρουσα μεγάλως στην ειρήνη και ευημερία της ηπείρου μας – πλην όμως συγκροτημένη κατά τρόπο πολύ απέχοντα από τα οράματα των ιδεολογικών και πολιτικών πατέρων της. Και αντιμέτωπη με μια ακόμη υπαρξιακή πρόκληση.[i]
***
Ο αρχικός ομοσπονδιακός στόχος έχει πλέον κατ' ουσίαν εγκαταλειφθεί. Τουλάχιστον στο ορατό μέλλον, η ΕΕ δεν πρόκειται να μετεξελιχθεί σε «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» κατά το βορειοαμερικανικό πρότυπο. Ενώ η προωθημένη και εν πολλοίς πρωτόγνωρη διακρατική συνεργασία που αναπτύσσουν οι εταίροι παρουσιάζει μεγάλες ανισότητες μεταξύ τομέων δραστηριότητας, τόσο ως προς τις καταβαλλόμενες προσπάθειες, όσο και ως προς τα επιτεύγματα.
Είκοσι χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και εις πείσμα των ελπίδων που γέννησε η σύσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η στρατιωτική Ευρώπη παραμένει στα σπάργανα. Η άμυνα και ασφάλεια του ευρωκοινοτικού χώρου εξακολουθούν να διασφαλίζονται από την αμερικανική υπερδύναμη και τη νατοϊκή προέκτασή της, με το στρατιωτικό δυναμικό των Ευρωπαίων εταίρων συνεχώς να συρρικνώνεται, και τους μόνους στρατιωτικώς αξιόλογως μεταξύ τους – το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία – [ii] να διαθέτουν κατά βάση τις δυνάμεις τους, είτε στο νατοϊκό, είτε σε στενά εθνικό πλαίσιο. Και με τη στρατιωτική αυτή εξάρτηση από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να επιβεβαιώνεται άπαξ έτι εξ αφορμής της λιβυκής κρίσης. [iii]
Στον διεθνοπολιτικό τομέα η συλλογική κοινοτική παρουσία είναι ουσιαστικότερη. Βέβαια, θεσμικώς τα κράτη-μέλη διατηρούν σχεδόν πλήρη ελευθερία ενεργείας – περί ενιαίας εξωτερικής πολιτικής ουδείς λόγος. Παρά ταύτα όμως, κατορθώνουν αρκετά συχνά να διαμορφώνουν έναν ελάχιστο κοινό παρανομαστή, ο οποίος, χωρίς ασφαλώς να τους προσφέρει διεθνή επιρροή αντίστοιχη προς το συνολικό τους εκτόπισμα, συνιστά ωστόσο, έναν όχι αμελητέο παράγοντα στα παγκόσμια δρώμενα. Ως μοναδικός ανά την υφήλιο πολυεθνικός χώρος γεωπολιτικής σταθερότητας, ισότιμης συνεργασίας, και έμπρακτου σεβασμού των ανθρωπιστικών αξιών, και χάρις, συγχρόνως, και στην οικονομική της επιφάνεια, η ΕΕ διαθέτει σημαντικά αποθέματα «ήπιας ισχύος», τα οποία της επιτρέπουν: Να συναλλάσσεται από θέση ισοτιμίας με μεγάλες περιφερειακές δυνάμεις όπως η Ρωσία, η Κίνα, ή η Ινδία. Να συμβάλλει – έστω και με περιορισμένη αποτελεσματικότητα – στην αντιμετώπιση κρίσεων από τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία έως την Μέση Ανατολή και την Αφρική. Και να επιδρά εποικοδομητικά, αν και με λίαν άνισα αποτελέσματα, στον στενότερο γεωπολιτικό της περίγυρο – όπως δείχνουν, μεταξύ άλλων, η προώθηση της ενταξιακής υποψηφιότητας της Σερβίας σε συνδυασμό με τον έλεγχο των αντιπαραθέσεων στο Κόσοβο και οι, ομολογουμένως πολύ λιγότερο αποδοτικές μέχρι στιγμής, κοινοτικές πρωτοβουλίες υπέρ της δημοκρατικής ομαλότητας στην Λευκορωσία και στην Ουκρανία και για τη συνεργασία στον μεσογειακό χώρο.[iv]
Ευθύς εξ αρχής, όμως, προνομιακός χώρος για την προώθηση του κοινοτικού πειράματος υπήρξε η οικονομία. Και όχι τυχαίως. Η θυσία κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι γενικώς λιγότερο αποδεκτή στους τομείς της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής από ό,τι στον οικονομικό. Διό και στον τελευταίο αυτόν σημειώθηκαν τα πλέον ρηξικέλευθα θεσμικά κοινοτικά επιτεύγματα: στη δεκαετία του '50 η ΕΚΑΧ και η ΕΟΚ, και το 1999 η Ευρωζώνη.
***
Η υιοθέτηση, ειδικότερα, του ευρώ ήταν και παραμένει ένα ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο στοίχημα, η έκβαση του οποίου θα σφραγίσει και το όλο ευρωενωσιακό εγχείρημα.[v] Όπως είχαν εγκαίρως προειδοποιήσει πολλοί αναλυτές, η μακροημέρευση του κοινού νομίσματος προϋποθέτει ποιοτικό άλμα στον βαθμό δημοσιονομικής και οικονομικής εναρμόνισης και άρα και εκχώρησης εθνικών αρμοδιοτήτων σε κοινοτικά όργανα. Το διαγνωστικό δε αυτό επιβεβαιώνεται πανηγυρικά εξ αφορμής της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης – η οποία όμως έφερε συγχρόνως στην επιφάνεια εγγενείς ευρωπαϊκές αντιφάσεις δυσχεραίνουσες την επίτευξη της αναγκαίας κοινοτικής αλληλεγγύης. Και ειδικότερα: Τις άνισες επιδόσεις Βορρά-Νότου. Τις μεταλλασσόμενες ισορροπίες στον γαλλο-γερμανικό άξονα. Και τον ιδιάζοντα και πάντοτε προβληματίζοντα ρόλο των Βρετανών.
Εν πρώτοις, η κρίση προέβαλε τις τεράστιες ανισότητες παραγωγικότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας στους κόλπους της Ευρωζώνης. Για την αντιμετώπιση των οποίων ο Γάλλος πρόεδρος πρότεινε και η Γερμανίδα καγκελάριος, μετά τις αρχικές επιφυλάξεις της, συμφώνησε, να διαμορφωθεί μια «οικονομική διακυβέρνηση». Ήτοι, στην πράξη, τη συγκρότηση, με εμπλοκή, τόσο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όσο και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενός μηχανισμού για τη στήριξη των ασθενέστερων εταίρων από τους ευρωστότερους, αλλά και για την επιτήρηση της εφαρμογής ενός μίνιμουμ κοινών κανόνων δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής από το σύνολο των μελών της Ευρωζώνης – δηλαδή τη δημιουργία ενός είδους εμβρυώδους ευρωπαϊκού κυβερνητικού κέντρου. Με το Παρίσι να δίνει έμφαση στην αλληλεγγύη, αλλά με το Βερολίνο να τονίζει τον έλεγχο – ευεξηγήτως δε, καθότι καλείται να αποβεί ο κύριος χρηματοδότης του όλου εγχειρήματος.
Κατά δεύτερο λόγο, εξ αφορμής της κρίσης καταφάνηκε η μετατόπιση του κέντρου βάρους του γαλλογερμανικού άξονα από την Γαλλία στη Γερμανία – μια Γερμανία απαλλαγμένη πλέον από τις δουλείες που της επέβαλλαν η διαίρεσή της και ο πόθος της επανένωσης και από το άγχος της σοβιετικής απειλής, αλλά και από τις χιτλερικές της ενοχές. Βέβαια, και μετά την καθοριστικές αυτές μεταβολές στο γερμανικό γεωπολιτικό και ψυχολογικό τοπίο, οι Γάλλοι ηγέτες, του κ. Σαρκοζί συμπεριλαμβανομένου, επεχείρησαν να διατηρήσουν σε κάποιο βαθμό την πρωτοκαθεδρία της οποίας η χώρα τους, από την εποχή του ντε Γκολ, απήλαυε έναντι της Γερμανίας. Υπό την αμείλικτη όμως πίεση της κρίσης, η αντιστροφή ρόλων μεταξύ των δύο πόλων του κεντρικού ευρωπαϊκού άξονα κατέστη πλέον ή εμφανής. Στο τιμόνι βρίσκονται πλέον οι Γερμανοί – με τη σιωπηρή συγκατάθεση του Παρισιού. Πρόκειται για την πολιτική αντανάκλαση ενός νέου συσχετισμού ισχύος, στον οποίο οι Γάλλοι είναι αναγκασμένοι να προσαρμοσθούν, ασχέτως κομματικής ή ιδεολογικής ταυτότητας της ηγεσίας τους. Το πιθανότερο δε είναι ότι, σε περίπτωση εκλογικής του επικράτησης κατά τις επί θύραις γαλλικές προεδρικές εκλογές, ο σοσιαλιστής κ. Ολάντ, παρά τις προεκλογικές διακηρύξεις του περί του αντιθέτου, θα αναγκασθεί και αυτός να συμβιβασθεί με την νέα αυτή πραγματικότητα. (Επί παραδείγματι, η κεκηρυγμένη πρόθεσή του να επαναδιαπραγματευθεί τη Συνθήκη της 2ας Μαρτίου, περί ης κατωτέρω, θα προσκρούσει ασφαλώς σε δυσυπέρβλητα εμπόδια.) [vi]
Η κρίση, τέλος, επανέφερε στο προσκήνιο την επαμφοτερίζουσα έναντι της Ευρωζώνης στάση των Βρετανών – ενδεικτική και της γενικότερης αμφιθυμίας τους έναντι του όλου ευρωενωσιακού εγχειρήματος. Με το Λονδίνο, αφ' ενός μεν, να αρνείται κατηγορηματικότερα παρά ποτέ να υιοθετήσει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, αφ' ετέρου όμως, να διεκδικεί αποφασιστικό λόγο στην διαχείριση της κοινοτικής χρηματοπιστωτικής και οικονομικής πολιτικής – με διαφανή επιδίωξη η ΕΕ να τραπεί προς την κατεύθυνση μιας κλασικής ζώνης ελεύθερων συναλλαγών και συνακόλουθα να αποτραπεί οριστικά τυχόν ομοσπονδιάζουσα μετεξέλιξή της, ασύμβατη με την πάγια βρετανική αντίθεση σε ευρωπαϊκούς ηπειρωτικούς συνασπισμούς.
2-4--2012
: Ακούγοντας τους Μέρκελ, Σόιμπλε και Τόμσεν
...!
Tου Σταύρου Λυγερού
Μέχρι πρότινος, η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και οι άλλοι του ευρωιερατείου καλλιεργούσαν με τις δηλώσεις τους την εντύπωση ότι η Ελλάδα βρίσκεται ένα βήμα πριν εκδιωχθεί από την Ευρωζώνη. Οι εγχώριοι υποστηρικτές του Μνημονίου, μάλιστα, εκμεταλλεύονταν το καλλιεργούμενο κλίμα επικείμενης αποπομπής για να εκβιάσουν την κοινωνία να ανεχθεί μια πολιτική η οποία παράγει ολοένα και περισσότερα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια.
Τώρα που οι υπογραφές έχουν μπει και οι ψηφοφορίες έχουν ολοκληρωθεί, όπως ακριβώς επεδίωκαν η τρόικα και η κυβέρνηση Παπαδήμου, τώρα που η Ελλάδα έχει για τα καλά δεσμευθεί στον δρόμο της νέας δανειακής σύμβασης και του νέου Μνημονίου, η ρητορική του ευρωιερατείου άλλαξε. Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε δηλώνουν ότι η εκδίωξη της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα ήταν καταστροφική για το ευρώ κι ότι ουσιαστικά δεν ετέθη ποτέ τέτοιο ζήτημα.
Πότε έλεγαν την αλήθεια; Ο καθένας διαλέγει ό, τι βολεύει το ιδεολόγημά του, αλλά είναι λογικό να θεωρήσουμε ότι οι δηλώσεις που αντανακλούν την πραγματικότητα είναι οι τωρινές. Οι λόγοι είναι δύο:
Πρώτον, επειδή πριν από τις κρίσιμες ψηφοφορίες στην ελληνική Βουλή, το ευρωιερατείο είχε πολιτική σκοπιμότητα. Με τις δηλώσεις-απειλές για αποπομπή της Ελλάδας διευκόλυνε την κυβέρνηση Παπαδήμου, προσδίδοντας αξιοπιστία στην προπαγανδιστική εκστρατεία των εγχώριων «μνημονιακών» δυνάμεων ότι η ψήφιση και η εφαρμογή του νέου πακέτου είναι ο μόνος τρόπος για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη.
Δεύτερον, επειδή -όπως επιμόνως υποστηρίζουμε σ' αυτές τις στήλες από τις αρχές του 2010- η ελληνική κρίση είναι συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη. Μεγαλύτερος τότε, αλλά και τώρα ικανός να προκαλέσει όχι μόνο τεράστιο κόστος, αλλά και μεγάλο ρήγμα στην Ευρωζώνη. Η Ελλάδα είναι συστημικός κίνδυνος όχι λόγω του χρέους της (τώρα πια η μερίδα του λέοντος είναι προς τις χώρες-μέλη και προς το ΔΝΤ), αλλά επειδή μια στάση πληρωμών θα προκαλούσε ένα καταστροφικό ντόμινο που θα συμπαρέσυρε τους άλλους αδύναμους κρίκους. Μπορεί το ευρωιερατείο να δηλώνει ότι η Ελλάδα είναι μοναδική περίπτωση, αλλά οι Αγορές θα προεξοφλούσαν πολύ περισσότερο απ' όσο τώρα το αντίθετο, ότι η Ελλάδα είναι η αρχή. Αυτό θα είχε ως συνέπεια μια εκτόξευση των επιτοκίων δανεισμού χωρών όπως η Ισπανία, η Ιταλία και το Βέλγιο. Τα δόντια των Αγορών θα ένιωθε ακόμα και η Γαλλία.
Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι μπορούσε να συνεχίσει το πάρτι του ελλείμματος. Μπορούσε, όμως, να διαπραγματευθεί ένα αξιόπιστο εθνικό σχέδιο δημοσιονομικής εξυγίανσης και αξιοποίησης των πολλών λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων. Οι κυβερνώντες, όμως, αποδείχθηκαν ανίκανοι να επεξεργασθούν ένα τέτοιο σχέδιο. Προτίμησαν να υιοθετήσουν την πολιτική που ήρθε ντελίβερι από την τρόικα. Οσοι έχουν ακόμα αμφιβολία, ας δουν τις δηλώσεις Τόμσεν στο Ευρωκοινοβούλιο. Επιβεβαίωσε αυτό που ήταν προφανές: οι κυβερνώντες όχι μόνο δεν διαπραγματεύθηκαν, αλλά κι αποδέχθηκαν με ανοιχτές αγκάλες το Μνημόνιο
2-4--2012
: Η UNICEF για τα παιδιά στην Ελλάδα
...!
Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει η UNICEF για την κατάσταση διαβίωσης, εκπαίδευσης και σίτισης των παιδιών στη χώρα μας. Σύμφωνα με τη σχετική έκθεση του Πανεπιστημίου Αθηνών, για λογαριασμό της οργάνωσης, περισσότερα από 100.000 παιδιά στην Ελλάδα εργάζονται, εκ των οποίων το 70% διακόπτει το σχολείο.
Το ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα είναι 23%, όταν στην Ευρώπη το ποσοστό αυτό φτάνει το 20,5%.
Οι ανήλικοι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας υπολογίζονται σε 439 χιλιάδες, ο σχολικός εκφοβισμός από το 2002 έως το 2010 έχει αυξηθεί κατά 74%, ενώ σημαντική αύξηση παρατηρείται και στην εγκληματικότητα των ανηλίκων.
Την Πέμπτη 5 Απριλίου, θα πραγματοποιηθεί ο καθιερωμένος ραδιομαραθώνιος της UNICEF, με την υποστήριξη δεκάδων ραδιοσταθμών, μεταξύ των οποίων και ο ΑΘΗΝΑ 9,84.
2-4--2012
: Εξήντα τροπολογίες σε διάφορα-άσχετα- νομοσχέδια
κατέθεσαν την προηγούμενη Πέμπτη
...!
Εξήντα τροπολογίες σε διάφορα-άσχετα- νομοσχέδια
κατέθεσαν οι Γύπες Πασοκ-ΝΔ την προηγούμενη Πέμπτη.
Η καταδικασμένη από τους ίδιους φαυλότητα...
ζει και βασιλεύει.
Οι καταδικασμένες από τους ίδιους "συντεχνίες"...
ζουν, βασιλεύουν και...ανταμείβονται.
10-3--2012
:
CDS: θα πληρωθούν από τύχη κι όχι από εξυπνάδα
...!
Το πιστωτικό γεγονός της Ελλάδας είναι πλέον γεγονός. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε το βράδυ της Παρασκευής, η ειδική επιτροπή της Διεθνούς Ένωσης Συμφωνιών Ανταλλαγής και Παραγωγών (ISDA) αποφάσισε ομόφωνα πως η αναδιάρθρωση της Ελλάδας αποτελεί πιστωτικό γεγονός.
Η πρώτη λέξη στην οποία πρέπει να σταθούμε λίγο είναι η λέξη 'αναδιάρθρωση'. Στην Ευρώπη η αναδιάρθρωση μετρά ως πιστωτικό γεγονός. Στις ΗΠΑ όχι. Κι αυτό σημαίνει πως η αγορά παραγώγων ήταν αρκετά τυχερή στην ελληνική περίπτωση. Αν τα βασικά έγγραφα των ελληνικών CDS ακολουθούσαν το αμερικανικό σχήμα δεν θα υπήρχε πιστωτικό γεγονός. Την κρίσιμη αυτή διάσταση των CDS την περιέγραψε ο εκπρόσωπος της ISDA Στιβ Κένεντι απαντώντας σε σχετικό ερώτημα του Φέλιξ Σάλμον του πρακτορείου Ρόιτερ:
« Αν έχεις αγοράσει CDS και το συμβόλαιο δεν αναφέρει ότι η αναδιάρθρωση είναι πιστωτικό γεγονός, ακόμη κι αν ενεργοποιηθούν οι ρήτρες συλλογικής δράσης, η ασφάλεια δεν πρόκειται να πληρωθεί. Αυτό το ξέραμε από καιρό. Δεν επρόκειτο για έκπληξη». Και προσθέτει:
«Το θέμα για το αν μια αναδιάρθρωση χρέους είναι πιστωτικό γεγονός βρίσκεται υπό συζήτηση εδώ και 10 χρόνια. Με άλλα λόγια, όπου η αναδιάρθρωση δεν είναι ένα τυπικό πιστωτικό γεγονός – όπως συμβαίνει με τις αμερικανικές εταιρείες – οι αγοραστές ασφάλισης αγοράζουν τα CDS τους γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει ρήτρα αναδιάρθρωσης και ότι έχουμε πιστωτικό γεγονός μόνο σε πλήρη αδυναμία πληρωμής και χρεοκοπίας (σε ό,τι αφορά τις εταιρείες) και άρνηση του χρέους ή μορατόριουμ (σε ό,τι αφορά τα κράτη) και τα τιμολογούν ανάλογα».
Βεβαίως αυτό δεν είναι τόσο επίφοβο όσο φαίνεται σε πρώτη ματιά γιατί τα αμερικανικά ομόλογα περιλαμβάνουν ρήτρες συλλογικής δράσης και για να τροποποιήσεις τους όρους πληρωμής χρειάζεται η συμφωνία του 100% των πιστωτών. Έτσι ο κάτοχος CDS του αμερικανικού χρέους πρέπει να αγοράσει κι ένα αμερικανικό ομόλογο και έτσι να διασφαλίσει την πληρωμή του συμβολαίου.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
10-3--2012
:
PSI: Ο θρίαμβος των πιστωτών
...!
Όλοι δηλώνουν χαρούμενοι και ανακουφισμένοι για το κούρεμα του χρέους που στηρίζεται στο «ξύρισμα» της κοινωνίας - Συμφέρον deal για τις τράπεζες που κρατικοποιείται το μεγαλύτερο μέρος των ζημιών τους
Οι τηλεοπτικές οθόνες πλημμύρισαν από τα χαμόγελα των πιστωτών, τραπεζιτών και ευρωκρατών. Οι δηλώσεις των εκπροσώπων της τρόικας απέπνεαν αισιοδοξία. «Μύρισε η άνοιξη», είπε η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ. «Είμαι χαρούμενος», δήλωσε ο Σαρκοζί. Ακόμη κι ο Σόιμπλε μέλι έσταζε. Όλοι μίλησαν για μια καινούργια αρχή, κάτι σαν έναρξη μιας εθνικής (ή ευρωπαϊκής) παλιγγενεσίας. Για ιστορική μέρα μίλησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σαν να επρόκειτο για τη ναυμαχία του Ναβαρίνου ή την απελευθέρωση της Αθήνας το 1944.
Η αλήθεια είναι πως η επιτυχής ολοκλήρωση του PSI -και είναι επιτυχής με καθαρά λογιστικούς όρους- δημιουργεί νέα δεδομένα για όλους τους πρωταγωνιστές του διετούς θρίλερ με επίκεντρο την ελληνική χρεοκοπία. Για τους ηγέτες της Ε.Ε. δίνει μια ευκαιρία «ανακωχής» στις καθημερινές αψιμαχίες με τις αγορές, αφού η Ελλάδα για πολλά χρόνια θα πάψει πλέον να τις απασχολεί, και επικέντρωσης στα υπόλοιπα «πειραματόζωα» της δημοσιονομικής εξυγίανσης, τα PIIGS, είτε βρίσκονται εντός μνημονίων είτε όχι.
Στον χρηματοπιστωτικό τομέα δίνεται η ευκαιρία μακρόχρονης απαλλαγής από το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους που στο εξής ανήκει σε ποσοστό άνω του 70% στα κράτη μέλη της Ευρωζώνης. Για τους πρωταγωνιστές του εγχώριου πολιτικού συστήματος δίνεται η ευκαιρία ανασύνταξης ενόψει των εκλογών που θα αποδώσουν το νέο συσχετισμό δύναμης, ο οποίος θα αναδείξει ποιες εναλλακτικές λύσεις διακυβέρνησης διαθέτει το σύστημα εξουσίας. Και, τέλος, για τον λαϊκό παράγοντα δημιουργούνται δραματικά τετελεσμένα που περιορίζουν ή δυσκολεύουν πολύ τις δυνατότητες ανατροπών των σιδηρών κανόνων της λιτότητας και της αποικιοποίησης της χώρας.
Ο λογαριασμός
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
17-2--2012
:
Eνα παραδοσιακό πρόγραμμα του ΔΝΤ για την καταπολέμηση της φτώχειας μπορεί πια να σώσει την Ελλάδα
...!
Αναφορικά με την Ελλάδα κάποιοι πολιτικοί και παράγοντες των αγορών δηλώνουν ότι 'οι αγορές είναι καλύτερα προετοιμασμένες σήμερα για να αντιμετωπίσουν μια χρεοκοπία'. Πότε ξανά είχαμε τέτοιες εκτιμήσεις; Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2008 λίγες ημέρες πριν την κατάρρευση των Lehman Brothers.
Εάν υπάρχει ένα δίδαγμα από την τελευταία 5ετία είναι πως η χρηματοοικονομική μόλυνση λειτουργεί με απρόβλεπτους τρόπους, ιδίως μετά από ένα μεγάλο σοκ όπως είναι η χρεοκοπία ενός μεγάλου χρηματοοικονομικού ιδρύματος ή μιας χώρας. Ακόμη κι αν οι αγορές έχουν προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο μιας ελληνικής χρεοκοπίας, οι πρακτικές επιπτώσεις ενός τέτοιου γεγονότος μπορεί να είναι πολύ μεγάλης κλίμακας.
Καταρχήν η Ελλάδα θα πρέπει μάλλον να βγει από το ευρώ, καθώς δεν θα έχει άλλο τρόπο χρηματοδότησης των τρεχουσών δαπανών της από την εκτύπωση του δικού της νομίσματος. Θα χρειαστούν έλεγχοι κεφαλαίων, κλείσιμο τραπεζών και κρατικοποιήσεις προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια μαζική απόσυρση καταθέσεων. Οι αντιδικίες μεταξύ πιστωτών και δανειοληπτών θα αυξηθούν δραματικά. Η κοινωνική και πολιτική σταθερότητα της χώρας θα διακυβευτεί σοβαρά.
Δεύτερον, η πολιτική κρίση θα μεταδοθεί στους ευρωπαϊκούς θεσμούς επειδή θα έχουν αποδειχτεί ανίκανοι να λύσουν το πρόβλημα. Οι ζημιές που θα υποστούν οι φορολογούμενοι των άλλων ευρωπαϊκών κρατών θα τροφοδοτήσουν αντιδράσεις ενάντια στην οικονομική στήριξη των άλλων υπερχρεωμένων κρατών. Οι προοπτικές για περαιτέρω ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και του μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού θα εξασθενίσουν και οι δικλείδες ασφάλειας ενάντια στη μόλυνση θα υπονομευθούν.
Τρίτον, οι πιστωτές θα αποθαρρυνθούν για περαιτέρω επενδύσεις σε μια Ευρωζώνη που δεν μπορεί να διαχειριστεί το πρόβλημα του χρέους της. Η μόλυνση θα μπορούσε να φτάσει ακόμη και στον πυρήνα του ευρωπαϊκού συστήματος.
Τέταρτον, οι χρηματοοικονομικές πιέσεις περί το ευρώ μπορούν να πλήξουν σοβαρά την οικονομική ανάκαμψη όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, ενδεχομένως και στις αναδυόμενες αγορές. Τα δημόσια οικονομικά θα επιδεινωθούν περαιτέρω σε πολλές χώρες αυξάνοντας τον κίνδυνο εθνικών χρεοστασίων. Η παγκόσμια οικονομία θα μπορούσε να βυθιστεί ξανά σε ύφεση, όπως έγινε μετά την κατάρρευση των Lehman.
Επομένως, τι πρέπει να γίνει για να αποφύγουμε ένα τέτοιο σενάριο;
Η Ελλάδα δεν έχει ένα τυπικό πρόβλημα ισοζυγίου πληρωμών που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με βραχυπρόθεσμη ή μεσοπρόθεσμη προσαρμογή και χρηματοδότηση. Έχει ένα σημαντικό διαρθρωτικό πρόβλημα που μπορεί να λυθεί μόνο μέσα από το συνδυασμό μακροοικονομικών, διαρθρωτικών και κοινωνικών μέτρων. Χρειάζεται επίσης μακρόχρονη τεχνική βοήθεια που θα εφαρμόζεται με συνέπεια για την επόμενη 10ετία. Ακόμη και αν ακολουθήσει το συμφωνηθέν πρόγραμμα στο ακέραιο, η Αθήνα δεν θα μπορέσει να αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές για πολλά χρόνια.
Αυτό που απαιτείται είναι πολύ πιο κοντά σε εκείνο τον τύπο προγραμμάτων που εφαρμόζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στις χώρες χαμηλού εισοδήματος, βάσει του Μηχανισμού Μείωσης της Φτώχειας και Ενίσχυσης της Ανάπτυξης, με επίσημη χρηματοδότηση για πολλά χρόνια και με όρους που θα διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Πρέπει να τεθούν αυστηρές προϋποθέσεις, σύμφωνα με την πρακτική που ακολουθεί το ΔΝΤ για αυτά τα προγράμματα, αλλά όχι υπό τη συνεχή απειλή μιας χρεοκοπίας που περιορίζει την πολιτική στήριξη προς τα σωστά μέτρα στην Ελλάδα και τροφοδοτεί την αστάθεια στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Αυτή η επιλογή εγείρει όμως τρία βασικά ζητήματα. Πρώτον, έχει κόστος. Αλλά η εναλλακτική λύση θα στοιχίσει περισσότερο και σε όλους. Δεύτερον, άλλες υπερχρεωμένες χώρες μπορεί να μπουν στον πειρασμό να ζητήσουν τους ίδιους όρους με αυτούς που δόθηκαν στην Ελλάδα. Οι ευρωπαϊκές αρχές ωστόσο επιμένουν ότι η Ελλάδα είναι μοναδική περίπτωση και θα πρέπει να επιμείνουν σε αυτή τη δέσμευση. Επιπλέον, και οι άλλες χώρες είναι απίθανο να θελήσουν να βρεθούν στην οικτρή κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα μόνο για να πετύχουν καλύτερους όρους. Τρίτον, σε αυτό το σημείο της διαπραγμάτευσης, ίσως είναι πολύ αργά να επιχειρήσουμε μια τέτοια ανατροπή των όρων. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε μια καταστροφή.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
14-2--2012
:
Γιατί οι Ευρωπαίοι οδηγούν την Ελλάδα στην κατάρρευση
...
Προκαλεί έκπληξη το ότι οι επίσημοι πιστωτές επέβαλαν στην Ελλάδα τόσους σκληρούς όρους με το δεύτερο μνημόνιο όπως επίσης προκαλεί έκπληξη το ότι οι Έλληνες πολιτικοί τους αποδέχτηκαν. Αλλά αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη έκπληξη είναι ότι οι Ευρωπαίοι επέβαλαν αυτούς τους όρους και οι Έλληνες πολιτικοί τους δέχτηκαν με πλήρη επίγνωση ότι θα βυθίσουν την ελληνική οικονομία βαθύτερα στην ύφεση, ότι θα οδηγήσουν σε πλήρη εκτροπή των στόχων του προϋπολογισμού και ότι και η δεύτερη διάσωση της Ελλάδας μοιραία θα αποτύχει. Οι Ευρωπαίοι πιστωτές και οι Έλληνες πολιτικοί διάλεξαν – αρκετά συνειδητά – ένα δρόμο αποτυχίας, κατάρρευσης, αντεγκλήσεων και διαιρέσεων.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, μιλώντας στη Βουλή, ζήτησε την υπερψήφιση του νέου σχεδίου διαβεβαιώνοντας ότι η Ελλάδα θα επιστρέψει στην ανάπτυξη εφαρμόζοντάς το. Δεν έδωσε όμως καμία εξήγηση για το πώς και γιατί μπορεί να επιτευχθεί αυτό.
Αυτά που γνωρίζουμε όλοι και που γνωρίζει και ο κ. Παπαδήμος είναι ότι η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας κατά το παρελθόν συνοδεύονταν πάντα από υψηλά εμπορικά ελλείμματα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποθέσουμε ότι τα πράγματα θα είναι σήμερα διαφορετικά, ιδίως από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει παγιδευτεί σε ένα υφεσιακό σπιράλ.
Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει το εξωτερικό έλλειμμά της, συνεπάγεται ότι δεν θα υπάρχει ανάπτυξη στην οικονομία της. Αντιθέτως, αυτό που διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι η διαρκής επιδείνωση της σύσφιξης, η οποία θα οδηγήσει σε περαιτέρω ζημιές στην οικονομία, σε στάση πληρωμών και σε έξοδο από το ευρώ.
Μέχρι να δοθεί άμεση χρηματοδότηση και βοήθεια προς την Ελλάδα για να επαναπροσανατολίσει την οικονομία της, η μόνη ρεαλιστική προοπτική για τη χώρα είναι η δυστυχία και για την υπόλοιπη Ευρώπη ο κίνδυνος της μόλυνσης. Κι όλα αυτά βεβαίως απειλούν να επιδεινώσουν το δημόσιο χρέος όλων των μεγάλων οικονομιών του ευρώ και να εγείρουν πολιτική εχθρότητα έναντι στις περαιτέρω μεταρρυθμίσεις του ευρωπαϊκού συστήματος εν γένει.
Δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία ότι η πολιτική συνταγή που δίνεται στην Ελλάδα υπαγορεύεται από τις πολιτικές εκτιμήσεις των πλεονασματικών χωρών και δεν περιλαμβάνει μέτρα που θα μπορούσαν να αποκαταστήσουν άμεσα την κατάσταση της ελληνικής και των άλλων ελλειμματικών οικονομιών. Πρόκειται για μια συνταγή ηθελημένης ύφεσης – μια συνταγή τιμωρίας με άλλο όνομα. Κι αυτό σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αντί να αποτελεί εργαλείο οικονομικής και κοινωνικής προόδου έχει μετατραπεί σε πηγή καταστολής για την ευρωπαϊκή περιφέρεια.
Αυτό που είναι τώρα πασιφανές είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό την καθοδήγηση του Βορρά, θέλει να γίνει μια ζώνη εξαγωγικά προσανατολισμένων χωρών. Το νέο πρότυπο για τις οικονομίες του ευρώ είναι πως κάθε οικονομία θα πρέπει να έχει ισορροπημένο εξωτερικό ισοζύγιο, και όχι μόνο η Ευρωζώνη σαν σύνολο. Αν όμως αυτή η συνταγή περάσει, οι υπάρχουσες ανισορροπίες που είναι προφανείς στο παγκόσμιο καπιταλισμό θα γίνουν ακόμη χειρότερες.
Αυτό που παρακολουθούμε στην Ευρώπη είναι η διάρρηξη της οικονομικής σταθερότητας εξαιτίας μιας συστημικής κρίσης του ισοζυγίου τρεχουσών πληρωμών. Κι αυτό που προτείνεται σήμερα είναι να μεταφερθούν οι πιέσεις αυτές του ισοζυγίου πληρωμών εκτός Ευρώπης και να φορτωθούν στον υπόλοιπο κόσμο. Πρόκειται βέβαια για έναν άκρως εγωιστικό στόχο που με τον καιρό θα οδηγήσει στην επιδείνωση των παγκόσμιων ανισορροπιών.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να βελτιωθούν με μια μεταρρύθμιση του νομίσματος μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με μεταρρυθμίσεις στο σύστημα των παγκόσμιων αποθεματικών. Πιθανόν κάποια στιγμή να δούμε τέτοιες κινήσεις. Ενδιαμέσως το πρελούδιο γι' αυτές είναι πολύ σκληρές καταστάσεις που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποφευχθούν, υψηλή μεταβλητότητα στις χρηματοπιστωτικές αγορές και η απειλή των πολιτικών ταραχών.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
14-2--2012
:
Οι «δέκα μικροί νέγροι» και η Ευρωζώνη
..
Δέκα μικροί νέγροι. Επεσε ο ένας και έμειναν εννιά. Οπως και στο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, η Ευρωζώνη μοιάζει όλο και πιο πολύ με το μυστηριώδες νησί, όπου, ο ένας μετά τον άλλο, οι φιλοξενούμενοι δολοφονούνταν. Πρώτη η Ελλάδα, σύρθηκε στο μηχανισμό στήριξης και το μνημόνιο.Ακολούθησαν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, ενώ παραμένουν στο στόχαστρο η Ισπανία και η Ιταλία. Το μεγάλο ερώτημα είναι πόσο καιρό θα αντέξει ακόμα και η ίδια η Γερμανία. Στο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, πάντως, ακόμα και ο δολοφόνος ήταν μεταξύ των θυμάτων.
Ανεπαρκής ο μηχανισμός στήριξης
Οταν οι αγορές, τον Οκτώβριο του 2010, ξεκίνησαν τις πιέσεις στην Ελλάδα, αυτό δεν ήταν απρόσμενο και στην πραγματικότητα ουδεμία έκπληξη δεν θα έπρεπε να προκαλεί. Μια κλειστή, ελάχιστα ανταγωνιστική οικονομία, με τεράστιο, δυσκίνητο και υπερχρεωμένο Δημόσιο είναι η ελληνική, οπότε η πραγματική απορία θα ήταν γιατί δεν ασχολήθηκαν οι αγορές πρωτύτερα με μας. Λίγο νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2009, είχαν ξεκινήσει οι πιέσεις στην Ιρλανδία, όπου οι αγορές είχαν αντιληφθεί ότι η πιστωτική επέκταση των προηγούμενων ετών δεν στηριζόταν σε πραγματικό, χειροπιαστό πλούτο. Οι εντυπωσιακές πράγματι κινήσεις τότε της ιρλανδικής κυβέρνησης, η οποία εγγυήθηκε το σύνολο των τραπεζικών καταθέσεων και τα ομόλογα των τραπεζών, ενώ εφάρμοσε δραστικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, καθησύχασαν πρόσκαιρα τις αγορές, οι οποίες τον Οκτώβριο 2009, εν μέσω συνεχών αναθεωρήσεων την ελληνικών δημοσιονομικών μεγεθών, βρήκαν νέο πρόσφορο έδαφος για να ασκήσουν πιέσεις. Αστοχες κινήσεις της νέας κυβέρνησης, η οποία δεν καταλάβαινε τη γλώσσα των αγορών, και η ασυναρτησία των πολιτικών ηγετών της Ευρωζώνης μάς έφεραν τον Μάιο του 2010 στα χείλη του γκρεμνού, κάνοντας απαραίτητη τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης. Αντίθετα, όμως από τις προσδοκίες της τρόικας, ο μηχανισμός στήριξης αντί να καθησυχάσει οριστικά τις αγορές, αυτές αντιληφθήκαν γρήγορα ότι οι πραγματικές αδυναμίες των ευρωπαϊκών κρατών είναι μεγαλύτερες, βαθύτερες και πιο εξαπλωμένες, καθιστώντας τον ανεπαρκή. Και όπως κάνουν πάντα οι αγορές, όταν βρουν την αδυναμία, προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο. Και φυσικά στην περίπτωση της Ελλάδας, τα προβλήματα συνεχίστηκαν και υπήρξε νέα συμφωνία τον Ιούλιο του 2011, η οποία και αυτή αναθεωρήθηκε τον Οκτώβριο, καθώς διαπίστωσαν πως το ελληνικό χρέος με «κούρεμα» 20% θα παρέμενε μη βιώσιμο, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το haircut στο 50%.
Τρία διαφορετικά προβλήματα, κοινή αιτία
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
14-2--2012
:
Η τραγωδία της δεύτερης δανειακής σύμβασης
..
Μετά από μια νύχτα ατελείωτων διαδηλώσεων με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους και δεκάδες πυρκαγιές να καίνε το κέντρο της Αθήνας, το ελληνικό Κοινοβούλιο ενέκρινε το νέο μνημόνιο και τη δεύτερη δανειακή σύμβαση με ψήφους 199 υπέρ.
Την νέα δανειακή σύμβαση καταψήφισαν όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της Δημοκρατικής Αριστεράς, οι βουλευτές του ΛΑΟΣ πλην δύο, 21 βουλευτές της ΝΔ και 13 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Η απάντηση του Αντώνη Σαμαρά και του Γιώργου Παπανδρέου ήταν να διαγράψουν τους 21 και 13 βουλευτές αντίστοιχα των κομμάτων τους που παραβίασαν την λεγόμενη κομματική πειθαρχία. Μέσα σε μια νύχτα δηλαδή 43 βουλευτές διαγράφηκαν από τα δύο μεγάλα κόμματα. Έτσι το ΠΑΣΟΚ έμεινε με 130 βουλευτές, η ΝΔ με 62 ενώ οι ανεξάρτητοι βουλευτές έφτασαν τους 52. Το ελληνικό πολιτικό σκηνικό κατέρρευσε.
Αυτό που καθιστά όμως την ελληνική συνθήκη εντελώς σουρεαλιστική είναι τα νούμερα του νέου διακανονισμού του χρέους για τα οποία έγινε η σύγκρουση. Το 2008 το ελληνικό δημόσιο χρέος βρισκόταν στα 260 δις ευρώ. Το πρώτο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας έφτανε τα 110 δις ευρώ και το δεύτερο – που διαλύει τα κόμματα και τη χώρα – τα 130 δις ευρώ. Αν προσθέσουμε σε αυτά τα ποσά ό,τι θα μείνει ως ελληνικό ομολογιακό χρέος μετά την επιβολή κουρέματος της τάξης του 50% στους πιστωτές, βλέπουμε ότι η Ευρώπη θα μπορούσε απλά να έχει πληρώσει όλο το λογαριασμό το 2008 και να έχει γλιτώσει 80 δις ευρώ. Βεβαίως πρόκειται για απλούστευση ενός πολύπλοκου ζητήματος, παρά ταύτα τα νούμερα είναι εκκωφαντικά.
Με τον ευρωπαϊκό διακανονισμό λοιπόν η Ελλάδα φορτώνεται ένα χρέος 340 δις ευρώ που εξακολουθεί να μην είναι βιώσιμο, κι ενώ η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ό,τι ήταν τρία χρόνια, με την επίσημη ανεργία στο 21%, την υστέρηση εσόδων στο 7% και το πολιτικό σύστημα σε διάρρηξη. Επομένως οι Έλληνες πολιτικοί και οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες μετέτρεψαν ένα πρόβλημα της τάξης των 250 δις ευρώ σε μείζονα κρίση που απειλεί την ύπαρξη του ευρώ. Ακόμα χειρότερα, η άρνησή τους να συνεργαστούν εποικοδομητικά και οι λανθασμένες τους πολιτικές γύρω από την ιδέα της 'επεκτατικής δημοσιονομικής σύσφιξης' οδήγησαν την Ελλάδα σε μια ύφεση που απειλεί με μόλυνση όλες τις οικονομίες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Και δη χωρίς την παραμικρή ένδειξη που να λέει ότι η χώρα έχει γίνει πιο ανταγωνιστική σήμερα από ό,τι ήταν πριν τρία χρόνια.
Κι από τη στιγμή που έτσι έχουν τα πράγματα, η ιδέα ότι το 'κούρεμα', οι διασώσεις και τα νέα δάνεια θα οδηγήσουν με κάποιον άγνωστο τρόπο την Ελλάδα στον περιορισμό του λόγου χρέους προς ΑΕΠ της τάξης του 120% ως το 2020 μοιάζει εξίσου ανερμάτιστη όσο η αρχική πολιτική συνταγή.
Επομένως, τι θα έχουμε στη συνέχεια;
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
11-2--2012
:
Στην… κόψη του ξυραφιού η Ελλάδα
..
Η Ελλάδα ζει τις πιο δύσκολες ώρες στη μεταπολιτευτική της ιστορία. Οι δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών, το τελεσίγραφο των ευρωπαίων και η έκρυθμη πολιτική κατάσταση, φέρνουν όλο και πιο κοντά το ενδεχόμενο ελληνικής χρεοκοπίας.
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και όλα αλλάζουν ώρα με την ώρα και ταυτόχρονα η Ελλάδα και η σωτηρία της κρέμονται από μια κλωστή. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης έστειλε την Παρασκευή επιστολή στον πρωθυπουργό στην οποία έθεσε στην διάθεσή του τις παραιτήσεις των υπουργών του.
Την ίδια ώρα υπάρχει κύμα δηλώσεων και παραιτήσεων σε όλα τα κόμματα από βουλευτές που δηλώνουν ότι θα καταψηφίσουν τα μέτρα, ενώ ο αντίκτυπος είναι μεγάλος και στην αγορά αφού το χρηματιστήριο καταποντίστηκε.
Η ουσία είναι ότι όλοι όσοι διαχειρίζονται το μέλλον αυτής της χώρας παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια αυτή την κρίσιμη στιγμή που όλα τα βολέματα είναι στραμμένα επάνω μας. Και την ώρα που κάποιοι στο εξωτερικό περιμένουν το επόμενο στραβοπάτημα για να μας οδηγήσουν στην χρεοκοπία και να μας χρεώσουν ακόμα και την ίδια μας την καταστροφή.
Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης κατέστησαν σαφές στην Αθήνα ότι δεν θα υπάρξει ούτε ένα ευρώ χωρίς ψήφιση όλων των επώδυνων μέτρων από τη Βουλή, ενώ μπήκε στο τραπέζι και η απαίτηση για νέες υπογραφές των πολιτικών αρχηγών. Το κλίμα αμφισβήτησης έναντι της Αθήνας ήταν ιδιαίτερα εμφανές, με τον επίτροπο Οικονομίας Ολι Ρεν να δηλώνει ότι «εναπόκειται στην ελληνική κυβέρνηση και τη Βουλή της Ελλάδας να πείσουν τους Ευρωπαίους εταίρους για την ισχυρή δέσμευσή τους σχετικά με την υλοποίηση της δημοσιονομικής σταθεροποίησης και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».
Η αναβλητικότητα στις αποφάσεις από ελληνικής πλευράς επέτεινε δραματικά το κλίμα δυσφορίας και δυσπιστίας έναντι της Ελλάδας. Είναι φανερό πως εφεξής οι κοινοτικοί παράγοντες θα μας έχουν με την πλάτη στον τοίχο. Για τον λόγο αυτόν, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι η επιτήρηση θα είναι ασφυκτική σε κάθε στάδιο της υλοποίησης του νέου πακέτου βοήθειας. Στο πλαίσιο αυτό, οι απαιτήσεις και οι εκβιασμοί της Ευρωζώνης θα κλιμακώνονται, ενώ το Βερολίνο διαμηνύει σε όλους τους τόνους πως αυτή είναι η «τελευταία ευκαιρία» για την Ελλάδα. «Δεν σας έχουμε εμπιστοσύνη και με δεδομένο το αρνητικό κλίμα που υπάρχει στην Ελλάδα η έγκριση από τη Βουλή είναι το νέο αίτημά μας», είναι το μήνυμα των Βρυξελλών.
Οι προτάσεις της Ελλάδας για τη μείωση του χρέους είναι ανεπαρκείς και δεν ανταποκρίνονται στους στόχους που έχουν τεθεί από τους πιστωτές της, δήλωσε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών. Στην ίδια συνεδρίαση η οποία πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο «κεκλεισμένων των θυρών» η γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ επισήμανε την ανάγκη νέας χρηματοδοτικής στήριξης της Ελλάδας διότι χωρίς αυτή «η κατάσταση θα τεθεί εκτός ελέγχου». Είναι χαρακτηριστικό πως τα δύο τρίτα των Γερμανών αμφισβητούν ότι η Ελλάδα προσπαθεί σοβαρά να περικόψει τις δημοσιονομικές της δαπάνες, σύμφωνα με δημοσκόπηση. Μόνον το 27% αυτών που ερωτήθηκαν πιστεύει ότι η Ελλάδα καταβάλλει σοβαρές προσπάθειες να εφαρμόσει τα μέτρα λιτότητας για τα οποία δεσμεύτηκε, ενώ το 66% εκφράζει αμφιβολίες.
Παράλληλα το Βερολίνο άφησε τις προηγούμενες ημέρες να διαρρεύσει ότι θα εγκρίνει την εκταμίευση το πολύ 30 δισεκατομμυρίων ευρώ, έναντι του συνόλου των 130 δισ., που προβλέπει το νέο πακέτο στήριξης για την Ελλάδα. Σύμφωνα με διεθνή δημοσιεύματα η γερμανική κυβέρνηση σκοπεύει να συμφωνήσει άμεσα στην καταβολή των 30 δισεκατομμυρίων, τα οποία, ούτως ή άλλως, απαιτούνται για την στήριξη των τραπεζών μετά το "κούρεμα", σχεδιάζει ωστόσο να μεταθέσει την έγκριση του υπόλοιπου ποσού, το νωρίτερο για το τέλος Μαρτίου.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
11-2--2012
:
"Αφήστε τους Έλληνες ήσυχους!" - Επιτέλους μια φωνή λογικής στη Γερμανία...
του Ludwig Greven
Η εντολή της ΕΕ για περικοπές οδηγεί την Ελλάδα στο γκρεμό - Αντί για βίαιες περικοπές, η χώρα χρειάζεται ένα πρόγραμμα ανάπτυξης – είναι και προς το συμφέρον της Γερμανίας.
Ειδήσεις από μια διαιρεμένη Ευρώπη: για πρώτη φορά η Γερμανία αυξάνει τις εξαγωγές σε ένα τρισεκατομμύριο Ευρώ. Η παραγωγή σφύζει, τα φορολογικά έσοδα αυξάνουν, η ανεργία πέφτει, το σωματείο της μεταλλουργίας ζητάει αυξήσεις 6,5% λόγω των καλών αποτελεσμάτων των επιχειρήσεων. Γερμανία: το νησί των ευλογημένων.
Από την άλλη μεριά η Ελλάδα: μια χώρα σε αναταραχή, στο χείλος του γκρεμού. Η μεταβατική κυβέρνηση αποφασίζει, υπό την πίεση της τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ), ένα νέο πακέτο δραστικών περικοπών. Οι μισθοί πρέπει να πέσουν 20 ως 30%. Από το Δημόσιο θα απολυθούν 150.000 άνθρωποι ως το 2015. Η οικονομία συρρικνώνεται, ίσως φέτος η ύφεση να φτάσει και το 8%. Η χώρα βρίσκεται σταθερά μπροστά στη χρεωκοπία.
Παρ' όλα αυτά, το δεύτερο πακέτο βοήθειας της ΕΕ, ύψους 130 δις Ευρώ, καθυστερεί. Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης αμφιβάλλουν αν η κυβέρνηση Παπαδήμου και τα κόμματα που τη στηρίζουν θα εφαρμόσουν πράγματι τις εξαγγελθείσες περικοπές. Έχουν δίκιο. Επειδή οι ήδη αποφασισμένες περικοπές δε βοηθούν, και απλώς οξύνουν τα προβλήματα. Και επειδή η αντίδραση των Ελλήνων ενάντια στο πρόγραμμα φτωχοποίησης και την απαξίωση της χώρας τους είναι, εύλογα, μεγάλη.
Αυτή είναι η προοπτική μιας ενωμένης Ευρώπης; Μια γενέτειρα του δυτικού πολιτισμού και της δημοκρατίας, που μετατρέπεται πρακτικά σε προτεκτοράτο των Βρυξελλών - χωρίς ελπίδα καλυτέρευσης. Μια ήπειρος, που χωρίζεται όλο και βαθύτερα σε έναν Βορρά που ευημερεί και ένα Νότο που υποφέρει, όπου οι άνθρωποι δεν ξέρουν πια, πώς θα πληρώσουν το καθημερινό ψωμί τους. Ενώ στη Γερμανία ο κυβερνητικός συνασπισμός σκέφτεται σοβαρά να μειώσει τους φόρους, στη μέση της χειρότερης οικονομικής κρίσης εδώ και δεκαετίες.
Αλλά αυτά που συμβαίνουν γύρω μας στην υπόλοιπη Ευρώπη, δεν μπορούν να μας είναι αδιάφορα. Όχι μόνο επειδή ελλοχεύει μια επικίνδυνη ριζοσπαστικοποίηση και επανεθνικοποίηση της πολιτικής, όπως θα φανεί στις επερχόμενες εκλογές στην Ελλάδα.
Θα έπρεπε επίσης να ανησυχούμε, επειδή αυτή η καταστροφική εξέλιξη, που προωθείται κυρίως από τη γερμανική κυβέρνηση, απειλεί το ίδιο μας το μοντέλο επιτυχίας: ο μόνος λόγος που η γερμανική οικονομία αναπτύσσεται τόσο καλά, είναι ότι οι επιχειρήσεις μας κάνουν δουλειές και βγάζουν κέρδη εις βάρος των πιο αδύναμων κρατών. Επειδή εκεί οι μισθοί είναι (ακόμα) υπερβολικά υψηλοί σε σύγκριση με την πολύ χαμηλότερη παραγωγικότητα, ενώ ταυτόχρονα η εσωτερική ζήτηση μειώνεται λόγω της πίεσης των περικοπών. Ενώ εδώ στη Γερμανία οι επι χρόνια περιορισμένες αυξήσεις και οι μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας επί κυβέρνησης Σρέντερ έκαναν την οικονομία τόσο ανταγωνιστική, ώστε απειλεί να συντρίψει τις οικονομίες άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως της ίδιας της Γαλλίας
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
7-2--2012
:
Η Γερμανία αποδέχεται επιτέλους την ευθύνη που της αναλογεί
Έντονη κριτική στη Γερμανία ασκεί ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρόμπεϊ, επειδή διαμαρτύρεται για το κόστος της διευθέτησης της κρίσης στην ευρωζώνη, αλλά προσθέτει πως πιστεύει ότι η Γερμανία αποδέχεται την ευθύνη επιτέλους. Συγκεκριμένα, σε….
ομιλία που έχει προετοιμάσει να δώσει στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου, ο Βαν Ρόμπεϊ αναφέρει χαρακτηριστικά «μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι ορισμένοι Γερμανοί αισθάνονται ότι αναγκάζονται να αναλάβουν την αποκλειστική ευθύνη για την κρίση του χρέους».
«Αυτό δεν είναι αλήθεια. Το ένα τέταρτο (της βοήθειας) προέρχεται από το γερμανικό βαλάντιο και αυτό σημαίνει ότι τα τρία τέταρτα προέρχονται από τα βαλάντια των άλλων χωρών της Ευρωζώνης» σημειώνει.
Παράλληλα, ο Βαν Ρόμπεϊ μίλησε για «το γεγονός ότι η επίλυση της κρίσης παίρνει πολύ χρόνο, περισσότερο απ' ότι αναμενόταν, ας είμαστε ειλικρινείς», αλλά εξέφρασε την αισιοδοξία ότι «οι Γερμανοί θα ξεπεράσουν την μάλλον επιφυλακτική τους στάση και θα ρίξουν όλο τους το βάρος στην 'περισσότερη Ευρώπη'».
Στην ομιλία του, σε ακροατήριο φοιτητών και καθηγητών, αναφέρει ότι «κάθε χώρα, και σκέπτομαι ιδιαίτερα την Ελλάδα, δεν είναι μόνο υπεύθυνη για τον εαυτό της, αλλά και για τη νομισματική ένωση ως σύνολο».
Επίσης, ο Βαν Ρόμπεϊ επαίνεσε την πρόοδο στη διαμόρφωση νέων συνθηκών και την καθιέρωση της άσκησης μεγαλύτερης «πίεσης» στις ευρωπαϊκές Συνόδους Κορυφής.
«Οι περιπτώσεις όπως αυτή που ζήσαμε στην περίοδο 2003-05, όταν οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας απορρίπτονταν, δεν θα επαναληφθούν», σημείωσε
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
7-2--2012
:
Η Ευρώπη φοβάται την ελληνική χρεοκοπία
Οι διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη μεταξύ Ελλάδος και Τρόικας έχουν αναδείξει την μεν χώρα μας ως άβουλο παρατηρητή, την δε Ευρώπη ως αυτή που αναζητά την λύση διάσωσης μας με ένα άκομψο τρόπο. Είναι πολύ πιθανό πάντως να υπάρξει συμφωνία μεταξύ Τρόικας και Ελλάδος αλλά ίσως αποδειχθεί ότι η λύση της χρεοκοπίας εντός ευρώ συντεταγμένα και όχι άναρχα θα μπορούσε να ήταν αποτελεσματική….
Η Ελλάδα δεν έχει βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης και η λύση που θα την βοηθούσε πραγματικά να υπερβεί το τέλμα στο οποίο βρίσκεται θα ήταν μια συντεταγμένη χρεοκοπία εντός του ευρώ.
Η χρεοκοπία της Ελλάδος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένας εκβιαστικός μηχανισμός προς την Ευρώπη. Η Ελλάδα είναι σε αντικειμενικά δύσκολή θέση και ευθύνη έχει το ανίκανο πολιτικό σύστημα.
Ωστόσο ακόμη και αν υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση, προχωρήσει το PSI+ η Ελλάδα δεν θα επιβιώσει.
Στέλεχος της Royal Bank of Scotland μιλώντας στο www.bankingnews.gr αναφέρει ότι η Ελλάδα έχει 3 δρόμους να επιλέξει.
«Το δύσκολο, τον πολύ δύσκολο και τον πάρα πολύ δύσκολο.
Ο δύσκολος δρόμος είναι η διατήρηση του υφιστάμενου αντιαναπτυξιακού μοντέλου το οποίο θα γεννήσει νέα ελλείμματα και θα οδηγήσει σύντομα σε νέο αδιέξοδο την χώρα.
Αν προχωρήσει η δανειακή σύμβαση και το PSI+ όποιος προτρέξει να επισημάνει ότι η Ελλάδα διασώζεται θα σφάλει.
Η Ελλάδα έχει εφαρμόσει και δυστυχώς και η Τρόικα επιτείνει ένα αποτυχημένο οικονομικό μοντέλο το οποίο γεννά ύφεση. Τα χειρότερα για την κοινωνία είναι εμπρός.
Ο πολύ δύσκολος δρόμος σχετίζεται με την λύση της συντεταγμένης χρεοκοπίας εντός ευρώ.
Ο δρόμος αυτός έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα το οποίο ταυτόχρονα είναι και μεγάλο μειονέκτημα.
Θα οδηγήσει γρήγορα στον πάτο την Ελλάδα, η συντεταγμένη χρεοκοπία αλλά δεν διασφαλίζει την άμεση ανάκαμψη της.
Αν όμως η Ευρώπη αποφασίσει να στηρίξει την Ελλάδα ούσα συντεταγμένα χρεοκοπημένη τότε και μόνο τότε η Ελλάδα θα ορθοποδήσει.
Ο πάρα πολύ δύσκολο δρόμος είναι η έξοδος της Ελλάδος από το ευρώ.
Συζητήθηκε σε πολλούς κύκλους και όχι μόνο επενδυτικούς. Η λύση αυτή αποτελεί βόμβα για όλους μπορεί να σκάσει μπορεί και όχι αλλά ποιος το διακινδυνεύει; Ποιος διακινδυνεύει να τινάξει την Ευρώπη στον αέρα;»
Χωρίς καμία αμφιβολία η χρεοκοπία ως χαρακτηρισμός της νέας οικονομικής πραγματικότητας της Ελλάδος θα καταγραφεί ως γεγονός προσεχώς.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
7-2--2012
:
Η διαχρονική "πολιτική της κανονιοφόρου" που ασκείται από τις "Μεγάλες Δυνάμεις" εις βάρος της Ελλάδος και η μαρτυρία του Μακρυγιάννη
(Σημ Φιλίστωρος: Ο σχεδιασμός της ομάδας διαχείρισης για σήμερα προέβλεπε ένα άρθρο για έναν σημαντικό Έλληνα ευεργέτη. Σε τέτοια μέρα όμως, δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι από την τρέχουσα θυελλώδη επικαιρότητα. Το ιστολόγιο μας όμως ασχολείται μόνο με την Ιστορία, για αυτό θα υπενθυμίσω τα δύο άρθρα μου για την "πολιτική της κανονιοφόρου" στον 19ο Αιώνα, με μια γλαφυρή σχετική περιγραφή από τον Μακρυγιάννη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα σε πολλά ιστολόγια.)
Πρώτο λοιπόν αυτό, και ύστερα σε πολλά μέρη επαναλαβαίνω πίσω τα ίδια (ότι είμαι αγράμματος και δεν θυμώμαι και δεν βαστώ σειρά ταχτική) και τρίτο, εκείνα οπού σημειώνω εις την πρωτοϋπουργίαν του Κωλέτη, οπού έκαμεν τόσα μεγάλα λάθη αναντίον της πατρίδος του και της θρησκείας του και των συναγωνιστών του, όλων των τίμιων ανθρώπων και να χύση τόσα άδικα αίματα των ομογενών του και να πάθη η δυστυχισμένη του πατρίδα και να παθαίνη και τώρα εις τον πεθαμό του από τους ίδιους τους μαθητάς του και συντρόφους του, οπού μας κυβερνούν, και οι προκομμένες του οι Βουλές και άλλοι τοιούτοι, οπού δεν άφησαν λεπτό εις το ταμείο, και όλο το κράτος το έφεραν σε μίαν μεγάλη δυστυχία και ανωμαλία, και ένας μεγάλος στόλος των σκύλων ( σ.σ. ό στόλος της Αγγλίας και της Γαλλίας ), μας έχουν μπλόκον, οπού 'ναι περίτου από τρεις μήνες, και μας πήραν όλα τα καράβια και μας κατακερμάτισαν όλο το εμπόριον και τζαλαπάτησαν την σημαίαν μας και πεθαίνουν της πείνας οι ανθρώποι των νησιών και εκείνοι οπού έχουν τα καράβια τους γκιζερούν εις τους δρόμους και κλαίνε με μαύρα δάκρυα.
Πλέον το παραδέχονται και οι ίδιοι οι ευρωπαίοι. Απέτυχαν να αντιμετωπίσουν το ελληνικό πρόβλημα αλλά και συνολικότερα τη δημοσιονομική κρίση. Η ομολογία – σοκ από επίσημα χείλη αποδεικνύει πως πλέον κατάρρευσε στην Ευρωζώνη η ψευδαίσθηση ότι τα πακέτα διάσωσης βοηθούν πραγματικά τις χώρες της καταχρεωμένης περιφέρειας. Η εφημερίδα International Herald Tribune σε άρθρο της υποστήριξε ότι η Ευρώπη θα πρέπει να αλλάξει πορεία και αυτό γιατί η συνταγή λιτότητας που ακολουθεί, επιδεινώνει περαιτέρω την κατάσταση των ήδη αποδυναμωμένων ευρωπαϊκών οικονομιών. Αλλά και η γερμανική
Suddeutsche Zeitung αναφερόμενη στην αναποτελεσματική στρατηγική αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης χρέους μιλά για «αποτυχημένους σωτήρες».
«Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για την πικρή αλήθεια. Δύο χρόνια μετά την πρώτη σύνοδο για την ελληνική κρίση είναι σαφές: Έτσι δεν μπορεί να σωθεί χώρα, έτσι βυθίζεται όλο και βαθύτερα στο πουθενά. Το πρόγραμμα λιτότητας οδήγησε τη χώρα κατευθείαν στη φτώχεια και τη νομισματική ένωση σε αδιέξοδο», επισημαίνει η εφημερίδα και συνεχίζει: «Όλοι φέρουν ευθύνη γι'? αυτήν την καταστροφή, ιδιαίτερη είναι ωστόσο η ευθύνη της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία προέταξε σκληρό τόνο και επέβαλε αργότερα, ότι θα έπρεπε να απαλλάξουν οι τράπεζες την Ελλάδα από ένα μεγάλο μέρος των χρεών της.
Αυτό είναι γενικά σωστό, στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, έκανε το χάος μεγαλύτερο, καθώς εδώ και εβδομάδες διεξάγονταν πάνω από όλα διαπραγματεύσεις για το ελληνικό χρέος, γεγονός που μπλόκαρε άλλες αποφάσεις και προκάλεσε γενικευμένη δυσθυμία».
Σύμφωνα με την εφημερίδα, υπάρχουν δύο τρόποι για εξεύρεση λύσης στο ελληνικό πρόβλημα. Είτε να αποχωρήσει η Ελλάδα από την ευρωζώνη επιστρέφοντας στη συνέχεια στη δραχμή, είτε να δρομολογηθεί ένα αποφασιστικό και ακριβό, όπως εκτιμά η εφημερίδα, σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα στο πλαίσιο της νομισματικής ένωσης. Καταλήγοντας η Suddeutsche Zeitung επισημαίνει: «Φυσικά υπάρχει και μία τρίτη δυνατότητα, η χειρότερη όλων: να συνεχιστεί η πρακτική που εφαρμόστηκε ως τώρα».
Η συνωμοσία των τεχνοκρατών
Όμως την προηγούμενη εβδομάδα υπήρξε ένα δημοσίευμα, που μπορεί να πέρασε στα… ψιλά, αλλά αποτύπωνε με χαρακτηριστικό τρόπο ποιοι και γιατί έσπρωξαν την ελληνική οικονομία ακόμα πιο βαθιά στο τούνελ του χρέους. Ο έγκυρος αρθρογράφος του Reuters, Felix Salmon υποστήριξε πως οι τεχνοκράτες της Ελλάδας και της Γερμανίας οδήγησα την Ελλάδα σε αυτό το δρόμο, με απώτερο σκοπό να προωθήσουν τη δημοσιονομική ενοποίηση στην Ευρωζώνη. «Οι Γερμανοί ηγέτες, απρόθυμοι να εναντιωθούν στους τραπεζίτες τους και να αντιμετωπίσουν τα ρήγματα που ανοίγουν σε όλη την Ευρωζώνη, προσποιήθηκαν ότι πιστεύουν πως το πρόβλημα ήταν η Ελλάδα. Και ότι η Ελλάδα μπορεί να 'γιατρευτεί' με δάνεια και λιτότητα. Την ίδια στιγμή, οι Έλληνες ηγέτες, απρόθυμοι να εναντιωθούν στους ψηφοφόρους, προσποιήθηκαν ότι πιστεύουν πως μπορούν να επιτύχουν τους στόχους που απαιτούσε η Γερμανία».
«Αυτό μπορεί να θεωρηθεί η συνομωσία των τεχνοκρατών: Και οι δύο πλευρές, συμφώνησαν επίτηδες στο αδύνατο, ώστε η Ευρώπη να συρθεί σε μια ακόμα στενότερη δημοσιονομική ένωση. Εξάλλου, όσο περισσότερα χρήματα δανείζει η Γερμανία στην Ελλάδα, τόσο περισσότερο έλεγχο θα ζητά, και όσο μεγαλύτερο θα είναι το χάσμα ανάμεσα στις υποσχέσεις της Ελλάδας και την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο έλεγχο θα νιώθει ότι πρέπει να παραχωρήσει», εξηγεί ο Salmon.
Οι παρασκηνιακοί καβγάδες
Οι New York Times σε εκτενές ρεπορτάζ τους πριν λίγο καιρό περιέγραφαν τη σύγκρουση συμφερόντων, τους παρασκηνιακούς καβγάδες των αναλυτών των οίκων για την ελληνική αξιολόγηση και την τελική αδράνειά τους, που ουσιαστικά επέτρεψε στη χώρα να πέσει ακόμα πιο βαθιά στη μαύρη τρύπα του χρέους.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
1-2--2012
: Νάιτζελ Φάρατζ προς την ΕΕ: "Τοποθετείται ένα "Γκαουλάιτερ" στην Αθήνα"
Με την τοποθέτηση ενός "Γκαουλάιτερ" στην Αθήνα παρομοίασε ο Βρετανός Ευρωβουλευτής Νάιτζελ Φάρατζ το γερμανικό σχέδιο να τεθεί η Ελλάδα υπό επιτροπεία, προκαλώντας αίσθηση στο ευρωκοινοβούλιο. Ο Βρετανός ευρωβουλευτής του κόμματος UKIP χαρακτήρισε "φάρσα" την ιδέα που προήλθε από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών το οποίο πρότεινε, σύμφωνα με τον ίδιο, "ένας ευρωπαίος επίτροπος και η ομάδα του να εγκατασταθούν σε ένα μεγάλο κτίριο στην Αθήνα και να αναλάβουν τους τη διαχείριση της χώρας - ένας 'Γκαουλάιτερ', όπως θα έλεγαν ορισμένοι".
Όπως επισήμανε ο Βρετανός ευρωβουλευτής, "σήμερα κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι τίποτε άλλο από μια αποικία". Η αντίδραση των Γερμανών ευρωβουλευτών πάντως ήταν άμεση αφού "Γκαουλάιτερ", ήταν ο επικεφαλής μιας διοικητικής περιφέρειας επί ναζιστικού καθεστώτος κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Ευρωβουλευτής των Γερμανών Πρασίνων Ράινχαρντ Μπίτικοφερ κατηγόρησε τον Νάιτζελ Φάρατζ για διάδοση "του μίσους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, του μίσους ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς" και του ζήτησε "να αποσύρει" τις δηλώσεις του. Με την σειρά του ο Νάιτζελ Φάρατζ αιτιολόγησε τη σύγκριση που έκανε επισημαόνοντας ότι οι γερμανικές εφημερίδες περιγράφουν "τους Έλληνες ως τεμπέληδες και άχρηστους και τους Ιταλούς ως δειλούς", και ότι σε ανταπόδοση ο Τύπος των χωρών αυτών γελοιογραφεί σημαντικές φυσιογνωμίες της γερμανικής πολιτικής σκηνής, τις οποίες παρουσιάζει "να φορούν στολές
ναζί".
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
Απέφευγα για λόγους προσωπικής ευαισθησίας (έχουμε κι εμείς βέβαια τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα μας!) ν' αναφερθώ στο περιβόητο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων. Ήμουν εξήμισυ ετών όταν ανήμερα σχεδόν του Αγίου Νικολάου του 1943 οι Γερμανοί πηγαίνανε για σκοτωμό τ' αδέρφια του πατέρα μου. Η μάνα μου λέει πως με κρατούσε από το χέρι. Πέρασε το αυτοκίνητο με τους μελλοθάνατους από μπροστά μας, ο μικρός θείος μου που ήταν δεν ήταν 30 ετών, σήκωσε το χέρι και μας χαιρέτισε μ' ένα πικρό χαμόγελο.
Και μετά το αυτοκίνητο χάθηκε σε κάποια στροφή. Τότε για πρώτη φορά άκουσα κι έμαθα τη λέξη εκτέλεση. Κι η λέξη έμεινε άσβηστη στη συνείδησή μου, γιατί έκτοτε είχαμε
κι άλλες, κι άλλες πολλές ακόμη εκτελέσεις. Έφευγαν από κοντά μας αγαπημένα πρόσωπα κι ο κόσμος έλεγε: «Τα πήγαν για εκτέλεση»!
Κάποτε τα δεινά έληξαν και στον τόπο εγκαθιδρύθηκε μια κουτσή και στραβή τάξη. Η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες ώρες αφόρητης φτώχειας. Η Κατοχή μάς είχε εξουθενώσει. Κάποιοι δικηγόροι ξεκίνησαν έναν αγώνα για αποζημιώσεις. Μάζευαν υπογραφές από συγγενείς θυμάτων. Υπόσχονταν -αν θυμάμαι καλά- δύο χιλιάδες το «κεφάλι». Πήγαν και στον πατέρα μου να υπογράψει, μα ο φτωχούλης αρνήθηκε με βδελυγμία. «Δεν κοστολογούνται τα κεφάλια των αδελφών μου», είπε. Κι ένιωσε πως ανταπέδιδε με τη φράση αυτή την καλύτερη τιμωρία στην επηρμένη μεταπολεμική Γερμανία, τη Γερμανία του οικονομικού θαύματος, που στηρίχθηκε στην ξένη εργασία και στην αφειδώς παρεχόμενη αμερικανική βοήθεια.
Αν σ' όλη αυτή τη μακρά διαδικασία με πληγώνει κάτι, είναι όχι αυτή καθαυτή η εκτέλεση, αλλά η «νομιμότητα» αυτής της εκτέλεσης. Οι γερμανικές αρχές είχαν διακηρύξει πως για κάθε σκοτωμένο Γερμανό θα εκτελούνταν 40 άμαχοι Έλληνες. Ας το σκεφθούμε αυτό: 40 Έλληνες έναντι ενός Γερμανού! Έτσι μας κοστολόγισαν κι έτσι μας κοστολογούν. Ένας Έλληνας είναι υποπολλαπλάσιο του Γερμανού. Αυτό εκφράζει όχι απλώς τη ναζιστική θηριωδία αλλά τη γενικώτερη ευρωπαϊκή νοοτροπία. Γιατί, όπως πολύ σοφά έλεγε ο Ντισραέλι, «μπορεί μια αποικία ν' απέκτησε ανεξαρτησία, αλλά δεν παύει γι' αυτό το λόγο να είναι αποικία».
Αν σήμερα οι Γερμανοί δυστροπούν να πληρώσουν την επιδικασθείσα από τα Δικαστήρια αποζημίωση στους μαρτυρικούς κατοίκους του Διστόμου (και όχι μόνον του Διστόμου), δεν το κάνουν μόνο από τσιγκουνιά, το κάνουν για να μας ταπεινώσουν ακόμη μια φορά. αρνούνται υπόσταση στα δικαστήριά μας. Ουσιαστικά δεν αναγνωρίζουν σε μας υπόσταση κράτους. Παραπέμπουν το ζήτημα στον Υπουργό. Αυτός είναι ένας περιδεής εκπρόσωπος της Νέας Τάξης που δεν λογοδοτεί στον ελληνικό λαό αλλά στα Διευθυντήρια των Νέων Καιρών.
Αυτό που όμως με θλίβει δεν είναι η ψυχική κακομοιριά των κυβερνώντων, είναι το ηθικό κατάντημα κάποιων δημοσιογράφων. Άκουγα ένα μεσημέρι κάποιον ραδιοσχολιαστή που με άκρως περιφρονητική φωνή στιγμάτιζε τη συμπεριφορά των Διστομιτών, επειδή κατέφυγαν στα ασφαλιστικά μέτρα κατά των Γερμανών. Κι έλεγε: «Πού φθάσαμε…»! Έπρεπε να είχε ζήσει τη γερμανική φρίκη της Κατοχής, για να είχε δει το πού φθάνε το κτήνος όταν κυριεύει την ανθρώπινη ψυχή. Τι έκαναν οι κάτοικοι του Διστόμου από το να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη; Μήπως έπρεπε κι αυτοί – κι όχι μόνο αυτοί- να συμπεριφερθούν γερμανικά, δηλαδή να πιάσουν καμμιά πεντακοσαριά Γερμανούς τουρίστες και να τους κρατήσουν ομήρους ή να τους εκτελέσουν; Στα αντίποινα των Γερμανών εμείς δεν απαντήσαμε με αντίποινα. Οι Γερμανοί τιμωρήθηκαν ελάχιστα γι' αυτά που διέπραξαν στον τόπο μας. Κάλυψαν ένα ελάχιστο μέρος των αποζημιώσεων που όφειλαν. Συνέχισαν τη ναζιστική πολιτική, όχι βέβαια στη γραμμή του Χίτλερ (δεν είναι ακόμη καιρός) αλλά στη γραμμή του Γκαίμπελς. Παραπλάνηση και εξαπάτηση. Και μετά αποθράσυνση. Θα 'ρθει στιγμή που θα μας ζητήσουν αποζημίωση για τις σφαίρες που ξόδεψαν για να μας… σκοτώσουν.
Μέρος Δεύτερο
Το κείμενο που προηγήθηκε είχε γραφτεί προ πολλών ετών για να δημοσιευθεί στην εφημερίδα όπου αρθρογραφούσα επαγγελματικώς. Δεν δημοσιεύθηκε· και σε λίγες ημέρες «εκτελέστηκα» και δημοσιογραφικώς. Μου τράβηξαν το χαλί επιτηδείως κάτω από τα πόδια μου. Τώρα που ήλθαν οι δύσκολοι καιροί και η
Γερμανία μάς φόρεσε καπίστρι, πολλοί σταθμοί και πάμπολλα έντυπα μού ζητούν να μιλήσω και να γράψω για τις περιβόητες αποζημιώσεις. Μου ζητήθηκε να μιλήσω και για τις εκτελέσεις. Κι αντιμετώπισα τις λοιδορίες δύο «καναλοκύνων». Αναφερόμουν στην εκτέλεση των συγγενών μου και στην υπέροχη στάση της γιαγιάς μου. Ήμουν μπροστά, όταν ο πατέρας τής ανακοίνωσε την εκτέλεση των δύο παιδιών της, των δύο αδελφών του. Η γιαγιά -βαθιά χριστιανική ψυχή- κατέβασε το μαύρο τσεμπέρι ως τα μάτια και πριν τυλίξει με αυτό το στόμα για να μη βγει κραυγή οδύνης, κατόρθωσε να μουρμουρίσει:
– Ο θεός να τους συγχωρέσει για το κακό που μου έκαναν!…
Κι έπειτα κλείστηκε στη βαθιά σιωπή της. Που και που ένα σιγαλό – σαν αγεράκι απαλό- μοιρολόι.
Πέρασαν κάποια χρόνια. Ήμουν στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου, την λεγόμενη τότε «Ογδόη». Ο πατέρας έφθασε ένα μεσημέρι ράκος στο σπίτι. Τον είχε επισκεφθεί στο κατάστημα του «Δραγώνα» (Αιόλου 89) ο άνθρωπος που είχε βάλει στη λίστα των μελλοθάνατων τα αδέρφια του. ήταν ετοιμοθάνατος· τον «κουράριζε» στον Άγιο Σάββα, εξάδελφός μου ογκολόγος. Του έμεναν λίγες ημέρες ζωής. Ζήτησε από τον εξάδελφό μου την άδεια να βγει για λίγες ώρες· έπρεπε κάποιον να δει. Και πήγε να βρει τον πατέρα μου. Δεν μπορούσε να ανέβει στον ημιώροφο. Τον ζήτησε και κατέβηκε ο πατέρας. Σαν τον είδε πάνιασε.
– Ήλθα να πάρω τη συγγνώμη σου, του είπε ο άλλος. Σε λίγες μέρες πεθαίνω…
Ο πατέρας, βαθιά συγκλονισμένος, μόλις κατόρθωσε να ψελλίσει μία φράση:
– Να 'σαι συγχωρεμένος…
Ανέβηκε γρήγορα τις σκάλες και κλείστηκε στο γραφειάκι που ήταν το λογιστήριο. Δεν ήθελε να τον δει κανείς με δάκρυα στα μάτια. Ήταν ένας μικρόσωμος άνθρωπος με υψηλή περηφάνεια. Μας τα είπε στο σπίτι με αναφιλητά. Ήταν η πρώτη φορά που μάλωσα με τον πατέρα μου. Με τη σκληρότητα της νεανικής ηλικίας πίστευα πως η συγγνώμη σ' έναν εγκληματία συνιστά αδικία. Σήμερα το ίδιο θα έπραττα κι εγώ, Αυτό δεν σημαίνει πως έκοψα να είμαι Μανιάτης. Αλλά η πείρα μιας μακράς ζωής με εδίδαξε ότι η καλύτερη εκδίκηση είναι η συγγνώμη. Γι' αυτό συγχωρώ και τον δημοσιογράφο – κάποτε φίλο- και τα παρασαρκώματα που τον περιστοιχίζουν, που, χωρίς να φορούν την στολή της «Βέρμαχτ», συνεχίζουν με άλλα μέσα το έργο τους.
Συγχωρώ ακόμη και τους Γερμανούς δημοσιογράφους, τραπεζίτες και πολιτικούς για όσα μας κάνουν. Κι όχι απλώς τους συγχωρώ, αλλά τους ευγνωμονώ. Από τη δική τους αγνώμονα στάση, θα ξεπηδήσει η δική μας ανάταση, η νέα εθνική μας επανάσταση. Όχι κατά των Γερμανών αλλά κατά των υπολειμμάτων του δωσιλογισμού που «κοπροκρατούν» (το ρήμα του Ελύτη) πολιτικά και οικονομικά τη δόλια πατρίδα μας.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
1-2--2012
: Οι «νεόπτωχοι» της Ευρώπης αριθμούν πλέον 115 εκατομμύρια...
Mε τίτλο «Η φτώχεια παγιδεύει τη μεσαία τάξη της Ευρώπης», η ισπανική εφημερίδα El Pais κάνει ένα ρεπορτάζ στους Ευρωπαίους που ζουν δύσκολα με χαμηλούς μισθούς ή είναι μακροχρόνια άνεργοι.
Το ρεπορτάζ ξεκινά με... έναν 75χρονο Έλληνα, ο οποίος παίρνει σύνταξη 550 ευρώ, από τα οποία τα 150 ευρώ δαπανώνται στα φάρμακα.
Ακολουθεί ο Ισπανός Μανουέλ Χ. -μακροχρόνια άνεργος- που δεν δικαιούται πλέον επίδομα και ζει σε νοικιασμένο σπίτι. Τροφή και ρούχα εξασφαλίζει από ΜΚΟ.
Υπάρχουν επίσης ο Ρομπέρτο και η Μαριλίσα Μαδέρα από τον Ισημερινό, οι οποίοι έχασαν το διαμέρισμα που είχαν αγοράσει στη Μαδρίτη. Με τέσσερα παιδιά και ένα χρέος 100.000 ευρώ, αδυνατούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Πρόκειται για μερικά ενδεικτικά παραδείγματα των νεόπτωχων: άλλοτε ήταν η μεσαία τάξη της Ευρώπης, άνθρωποι που πρέπει να διαλέξουν αν θα φάνε ή θα πληρώσουν το δάνειό τους.
Σύμφωνα με την ΕΕ, το 2009 υπήρχαν στις 27 χώρες 115 εκατομμύρια άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (23,1% του πληθυσμού).
Επιπλέον 100 με 150 εκατομμύρια Ευρωπαίοι κινδυνεύουν επίσης, καθώς δύο μήνες ανεργίας και ένα δάνειο που δεν μπορεί να πληρωθεί μπορούν να βυθίσουν οποιονδήποτε στα χρέη και τον αποκλεισμό.
Το 2007, πριν ξεσπάσει η χρηματοπιστωτική κρίση, κάτω από το όριο της φτώχειας βρίσκονταν 85 εκατομμύρια άνθρωποι (17% του πληθυσμού). Στην κατάλογο περιλαμβάνονται χώρες όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Ελλάδα, αλλά και η Γαλλία, η Γερμανία και η Αυστρία.
Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα στη Βρετανία, όπου η φτώχεια των παιδιών είναι τόσο μεγάλη, ώστε η χώρα κατατάσσεται 22η μεταξύ των 27, σύμφωνα με στοιχεία του Ιδρύματος John Rowntree.
Το Λονδίνο είναι η πόλη με το μεγαλύτερο ποσοστό ανηλίκων κάτω από το όριο της φτώχειας στη Βρετανία.
«Σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία ή η Ιταλία, δεν έχει αυξηθεί τόσο η έκταση της φτώχειας όσο η δριμύτητά της και η συγκέντρωσή της σε συγκεκριμένες ομάδες» επισημαίνει ο κοινωνιολόγος Πολ Μαρί-Κλόσε.
«Από την κρίση έχουν πληγεί ιδιαίτερα οι νέοι. Στην Ισλανδία το φαινόμενο είναι δραματικό».
Τα στατιστικά στοιχεία της φτώχειας διαφέρουν πολύ από χώρα σε χώρα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στη Βουλγαρία (46,2%) και στη Ρουμανία (43,1%) τα ποσοστά της φτώχειας είναι διπλάσια από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Στο άλλο άκρο βρίσκονται η Τσεχία (14%), η Ολλανδία (15,1%) και η Σουηδία (15,9%).
Η ειρωνία του πράγματος: το 2010 ήταν το Ευρωπαϊκό Ετος κατά της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού. Ήταν ο τρόπος με τον οποίο «έκλεινε» η Στρατηγική της Λισαβώνας: πρέπει να δοθεί ένα τελειωτικό χτύπημα εν όψει και της νέας Στρατηγικής με ορίζοντα το 2020.
Όμως η κρίση διέλυσε τις καλές προθέσεις. Και ο βασικός στόχος της Στρατηγικής 2020, να περιοριστεί αυτή τη δεκαετία ο αριθμός των φτωχών σε 20 εκατομμύρια μοιάζει πλέον με κενό γράμμα...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
1-2--2012
: Τετάρτη, 1 Φεβρουαρίου 2012"Πιο ακριβή η χρεοκοπία της Ελλάδας από τη σωτηρία της"
Για ντόμινο αναταραχής και προβλημάτων στις αγορές από μία ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Ελλάδας και/ή αποχώρηση από το ευρώ κάνει λόγο ο Ρούντολφ Μπέμλερ, μέλος του δ.σ. της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας,Bundesbank. Ο Μπέμλερ τονίζει ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας θα στοίχιζε....
πιο ακριβά στις υπόλοιπες χώρες απ' ότι η διάσωσή της. Ωστόσο, επισημαίνει επικριτικά πως σε αντίθεση με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα δεν προχωρούν και η χώρα «παραμένει ερωτηματικό». «Τα χρήματα από μόνα τους δεν θα βοηθήσουν μακροπρόθεσμα τις υπερχρεωμένες χώρες - οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, η ανάκτηση της εμπιστοσύνης σε υγιή δημοσιονομικά και οι αυστηρότεροι κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας παραμένουν ο μόνος δρόμος» κατέληξε το μέλος του δ.σ. της Bundesbank.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
1-2--2012
: ""Καίει" τους Οικολόγους ο Αντώνης Καφετζόπουλος
"Το πολιτικό σύστημα να κόψει τις φλέβες του", τιτλοφορείται το δισέλιδο αφιέρωμα της εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, στον Αντώνη Καφετζόπουλο. Στη συνέντευξή του στην εφημερίδα, το μαχητικό πρώην στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων, "καίει" το κόμμα του, με βαριές κουβέντες, παρουσιάζοντάς τους λίγο-πολύ, ως στελέχη που νοιάζονται μόνο για το πώς θα διαχειριστούν τα λεφτά της κρατικής επιχορήγησης. Δείτε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη:
"Εγώ έκανα μια απόπειρα με τους Οικολόγους Πράσινους να στρατευτώ πολιτικά. Θεωρούσα ότι τότε έπρεπε να παρέμβω σε κινήματα ελπιδοφόρα και καινούρια. Όχι τυχαία, οι Οικολόγοι Πράσινοι υπήρξαν το πιο σύντομα απορροφημένο από το πολιτικό σύστημα κίνημα που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Ανάμεσα στους Οικολόγους εξακολουθούν να υπάρχουν ενδιαφέροντες και κάθε λογής άνθρωποι. Αυτοί όμως δεν συνιστούν ούτε ρεύμα, ούτε πλειοψηφική ιδεολογία. Πρόκειται απλώς για μια μειονότητα που προσπαθεί να αρθρώσει τη φωνή της απέναντι σε ένα σύνολο που το μόνο που ξέρει είναι να μιλάει για λεφτά. Όταν οι Οικολόγοι πήραν τη χρηματοδότηση που τους αναλογούσε από το κράτος, άρχισαν να αναλώνουν όλες τους τις κουβέντες στο πώς θα διαχειριστούν αυτά τα ποσά."
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
31-1--2012
: "Το Μνημόνιο απέτυχε παταγωδώς- Τώρα σπεύδουν όλοι να το αποκηρύξουν"
Τον κώδωνα του κινδύνου για τις δραματικές επιπτώσεις που έχει το Μνημόνιο και η πολιτική λιτότητας στους φορολογούμενους, κρούει ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Πελοπίδας Καλλίρης.
Ο κύριος Καλλίρης μιλά για πασιφανή αποτυχία του Μνημονίου να βγάλει την οικονομία από την κρίση. «Ακόμη και οι υποστηρικτές του σπεύδουν τώρα να το αποκηρύξουν», υποστηρίζει και προσθέτει ότι «αυτό, που πιστοποιεί αυτήν την αποτυχία, είναι το γεγονός ότι, παρά τη μεγάλη μείωση των εισοδημάτων την τελευταία διετία και την πρωτοφανή ύφεση της οικονομίας, οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών παραμένουν στα ύψη. Έτσι τα εισοδήματα δέχονται πλήγμα από δυο πλευρές. Από τη μείωση των ονομαστικών μισθών και από την άνοδο των τιμών».
Ο Πελοπίδας Καλλίρης επισημαίνει ότι το Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας είχε έγκαιρα και επανειλημμένως προειδοποιήσει για αυτήν τη στρέβλωση και είχε ζητήσει τη θέσπιση πλαφόν τιμών σε συγκεκριμένες υπηρεσίες και προϊόντα βασικής ανάγκης έως ότου χτυπηθούν αποτελεσματικά τα καρτέλ και λειτουργήσει ο ανταγωνισμός.
«Ακόμη και τώρα δεν είναι αργά. Πριν πάμε σε νέες μειώσεις μισθών, τις οποίες καταδικάζουμε ως άδικες και καταστροφικές, θα πρέπει να χτυπηθεί άμεσα και καίρια η ακρίβεια με μειώσεις τιμών», καταλήγει.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
24-1--2012
: Απίστευτο χαμένο ντοκουμέντο βίντεο από την καταστροφή της Σμύρνης (1922)
Ένα ξεχασμένο ντοκουμέντο ιστορικής αξίας από την καταστροφή της Σμύρνης, το 1922, κινηματογραφήθηκε με κάμερα 35mm σε Σμύρνη, Αθήνα και Πειραιά και βρήκε νέα ψηφιακή ζωή το 2008.
Ο George Magarian, δημιουργός του «ντοκιμαντέρ» εποχής, γεννήθηκε το 1895 και σπούδασε στο «Αμερικανικό Κολλέγιο» στο Ικόνιο (Konya) της Τουρκίας. Αργότερα, διατέλεσε διευθυντής στο παράρτημα του Ικονίου της ΧΑΝ (Χριστιανική Αδελφότης Νέων, ΧΑΝΘ για τη Θεσσαλονίκη, γνωστή ως YMCA, Young Men Christian Association και ΧΕΝ=Χριστιανική Ένωσις Νεανίδων, YWCA, Young Women Christian Association το γυναικείο τμήμα).
Όπως σημειώνει στους μεσότιτλους, αν και η YMCA δεν ήταν φιλανθρωπική οργάνωση, την περίοδο των γεγονότων στη Μικρά Ασία, το 1922, οργάνωσε δομές ανακούφισης για τα θύματα της τραγωδίας αυτής. Ο George Magarian, την ίδια στιγμή που συμμετείχε στα γεγονότα αυτά, με μια μηχανή 35 mm, κινηματογράφησε πολλές σκηνές της ανθρωπιστικής καταστροφής, στη Σμύρνη, στην Αθήνα και στον Πειραιά.
Οι συγκλονιστικές αυτές εικόνες παρέμειναν επί 60 και πλέον χρόνια στο διαμέρισμα της συζύγου του, στη Νέα Υόρκη. Ολοι αγνοούσαν την ύπαρξή τους, έως ότου το 2008 ο εγγονός του Robert Davidian, κινηματογραφιστής ο ίδιος, βρήκε το μοναδικό αυτό ντοκουμέντο και το διέσωσε από τη φθορά του χρόνου μετατρέποντάς του σε ψηφιακή μορφή, πριν την ολοκληρωτική του αποσύνθεση
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
24-1--2012
: Αρχίζει στην Κύπρο το πιο φιλόδοξο ενεργειακό έργο του 21ο αιώνα
Την πρόθεσή του να μην παραλάβει το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού αλλά ούτε και το χρηματικό έπαθλο που το συνοδεύει γνωστοποίησε ο γνωστός ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος. Η αντίδραση του ποιητή ήταν άμεση μόλις έγινε γνωστή η είδηση της βράβευσής του με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
24-1--2012
: Ντίνος Χριστιανόπουλος: «Δε θέλω ούτε τα βραβεία, ούτε τα λεφτά τους»
Την πρόθεσή του να μην παραλάβει το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού αλλά ούτε και το χρηματικό έπαθλο που το συνοδεύει γνωστοποίησε ο γνωστός ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος. Η αντίδραση του ποιητή ήταν άμεση μόλις έγινε γνωστή η είδηση της βράβευσής του με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του.
«Ούτε θα εμφανιστώ ούτε θα απλώσω το χέρι για να το πάρω. Δεν θέλω ούτε τα βραβεία ούτε τα λεφτά τους». Κατ' αυτόν τον τρόπο σχολίασε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ τη διάκρισή του, ο 81χρονος ποιητής της Θεσσαλονίκης Ντίνος Χριστιανόπουλος, παραπέμποντας σε παλιότερο κείμενό του (1979) με τον εμβληματικό τίτλο «Εναντίον».
«Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ' όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο "υπείροχον έμμεναι άλλων", που μας άφησαν οι αρχαίοι. Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου …» αναφέρει, μεταξύ άλλων, σ' εκείνο το κείμενό του ο Ντίνος Χριστιανόπουλος
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
22-1--2012
: Το ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ γράμμα 12χρονου που νίκησε τον καρκίνο
Ένα γράμμα για τη μάχη που έδωσε με τη ζωή και που έκανε τη μητέρα του να ξεσπάσει σε λυγμούς, έγραψε 12χρονο αγόρι στη Βρετανία.
Οι γιατροί διέγνωσαν ότι ο Charlie Williams από το Boxford είχε όγκο στο κεφάλι όταν ήταν μόλις πέντε ετών. Έκτοτε, ο μικρός Charlie έδινε...
καθημερινά τη δική του μάχη.
Υπεβλήθη σε κρίσιμη επέμβαση διάρκειας επτά ωρών σε συνδυασμό με ραδιοθεραπεία που έκανε δύο φορές την ημέρα για πέντε εβδομάδες καθώς και χημειοθεραπεία κάθε έξι εβδομάδες για ένα χρόνο.
Μάλιστα αναγκάστηκε να χάσει και δύο χρόνια από το σχολείο εξαιτίας επιπλοκών στην υγεία του. Σήμερα, ο Charlie είναι καλά στην υγεία του και μπορεί όπως και όλα τα παιδιά της ηλικίας του να παίζει ποδόσφαιρο με τους συμμαθητές του και να κάνει βόλτες με το ποδήλατο του.
Το γράμμα του Charlie έδωσε στη δημοσιότητα η μητέρα του για να κάνει τα παιδιά και τους ανθρώπους γενικότερα που είτε είναι υγιείς ή αντιμετωπίζουν ένα οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας, να αναθεωρήσουν τη στάση τους απέναντι στη ζωή.
Το γράμμα του αγοριού έχει ως εξής:
«Αυτή είναι η ιστορία ενώ αγοριού ονόματι Charlie που διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο όταν ήταν μόλις πέντε ετών. Για την ακρίβεια ήταν η 5η μέρα του 5ου μήνα του 2005.
Το ακριβές όνομα μου είναι Charlie Williams. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει μέχρι σήμερα. Πρόσφατα έμαθα ότι δεν θα πεθάνω.
Αναγκάστηκα να υποβληθώ σε θεραπείες όπως ραδιοθεραπεία που σημαίνει ότι έπρεπε να μπω σε ένα κυλινδρικό τούνελ για μισή ώρα, κάτι τρομακτικό για ένα 6χρονο παιδί που ήμουν τότε.
Υπoβλήθηκα σε χημειοθεραπείες και μεταγγίσεις αίματος. Οι βελόνες δεν είναι το πιο ωραίο πράγμα στον κόσμο και συνήθιζα να τρομοκρατούμαι στην ιδέα αλλά τώρα τις συνήθισα.
Νομίζετε ότι θα μπορούσατε να τα βγάλετε πέρα με όλη αυτή τη διαδικασία. Πως νομίζετε ότι θα σας άλλαζε σαν άνθρωπο;
Όταν είσαι άρρωστος και ξέρεις ότι υπάρχει η πιθανότητα να χάσεις όσα έχεις, τότε τα εκτιμάς.
Αντικείμενα όπως οι υπολογιστές ακόμα και τα μολύβια και τα στυλό αποκτούν ιδιαίτερη σημασία μια μέρα γιατί συνειδητοποιείς ότι χωρίς αυτά δεν θα μπορούσες να μορφωθείς.
Ένα απλό μολύβι μπορεί να μη σημαίνει τίποτα για ένα παιδί στο σχολείο μου αλλά για ένα παιδί σε ένα φτωχό χωριό στην Ουγκάντα μπορεί να σημαίνει την αρχή της εκπαίδευσης του και της μόρφωσης του.
Για όλα εσάς τα παιδιά που αγαπάτε τις σοκολάτες, τις τηγανητές πατάτες, τα λουκάνικα και πολλά άλλα, φανταστείτε να υπήρχαν μέρες που δεν θα μπορούσατε να βάλετε στο στόμα μας ούτε μια σταγόνα νερό.
Όταν ήμουν στο νοσοκομείο πήγαινα στο κυλικείο και έβλεπα τους ανθρώπους να τρώνε χωρίς εγώ να μπορώ να φάω το παραμικρό.
Τρεφόμουν με ένα σωληνάκι που είχα στη μύτη. Όσο για τους γονείς μπορεί να σας φαίνονται άδικοι ή να μην σας αφήνουν να κάνετε τα πράγματα που θέλετε αλλά πάντοτε θα σας βοηθούν.
Σας ταΐζουν, σας ντύνουν και σας προσφέρουν ένα σπίτι αλλά κυρίως σας βοηθούν όταν είστε πληγωμένοι.
Γνωρίζω από πρώτο χέρι τι περνούν οι γονείς όταν βλέπουν το παιδί τους να υποφέρει. Είμαι σίγουρος ότι όταν οι γιατροί διέγνωσαν όγκο στο κεφάλι, οι γονείς μου πίστευαν πως δεν θα τα κατάφερνα. Μπορείτε να φανταστείτε τους γονείς σας να ξέρουν ότι θα πεθάνετε;
Είμαι ένα κανονικό παιδί που είχε όμως ένα απαίσιο ταξίδι στην αρχή της παιδικής του ηλικίας. Αλλά έχω κερδίσει και κάτι από αυτό. Έχω γίνει πιο σοβαρός και σκεπτικός για τη ζωή. Με έκανε να συμπεριφέρομαι καλύτερα στο σχολείο και να δουλεύω πιο σκληρά. Ο καρκίνος με ανάγκασε να κάνω ένα βήμα πίσω και να κοιτάξω από το παράθυρο της ζωής τι βρίσκεται μπροστά μου».
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
22-1--2012
: 224 χρόνια από τη γέννηση του Μπάιρον: Πολέμιος της αδικίας και των ισχυρών της εποχής του
«Θα ξεσηκώσω, αν μπορέσω
και τις πέτρες ακόμα ενάντια στους τυράννους της γης»
(Λόρδος Βύρων)
22 Γενάρη, πριν ακριβώς 224 χρόνια, γεννιόταν στο Λονδίνο ο Λόρδος Βύρων, που έμελλε να αναδειχθεί μεγάλος ποιητής, κορυφαίος εκπρόσωπος του ποιητικού (και πολιτικού) ρεύματος του Ρομαντισμού και ήρωας της εθνικής ανεξαρτησίας των Ελλήνων.
λοι κάτι έχουμε μάθει για τον Λόρδο Βύρωνα από τα μαθητικά μας χρόνια. Λίγοι, όμως, συμπατριώτες μας γνωρίζουν ότι πρώτος ο Λόρδος Βύρων ύψωσε τη φωνή του κατά της λεηλασίας του Παρθενώνα από τον Λόρδο Έλγιν, ότι έγραψε και ένα ολόκληρο ποίημα για το ζήτημα αυτό με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η κατάρα της Αθηνάς», που αποτελεί δριμύ «κατηγορώ» του Μπάιρον εναντίον του Έλγιν, όπως προκύπτει από το ακόλουθο απόσπασμα:
Η Παλλάδα πρώτος θάναι της Πατρίδας σου εχθρός / Την αιτία θες να μάθεις; Κοίτα γύρω σου κι εμπρός / Έχω δει πολλούς πολέμους κι ερημώσεις να πληθαίνουν / Κι άλλες τόσες τυραννίες να ανεβοκατεβαίνουν / Απ? των Τούρκων τη μανία γλύτωσα και των βανδάλων / Μα η χώρα σου έναν κλέφτη μούχει στείλει πιο μεγάλο
Επίσης, λίγοι γνωρίζουν ότι προτού έρθει στο Μεσολόγγι, όπου άφησε την τελευταία του πνοή στις 19 Απρίλη 1824, ο Μπάιρον έδρασε επί έξι χρόνια στην Ιταλία μέσα από το επαναστατικό κίνημα των Καρμπονάρων.
Μια άλλη -άγνωστη στους πολλούς- πτυχή της δράσης του Μπάιρον είναι ότι στην πρώτη ομιλία του στη Βουλή των Λόρδων (27.2.1812), υπήρξε καταπέλτης εναντίον νομοσχεδίου (που μόνο αυτός καταψήφισε), το οποίο προέβλεπε τη θανατική ποινή για τους εξεγερμένους κλωστοϋφαντουργούς του Νότιγχαμ, οι οποίοι κατέστρεφαν τις μηχανές που τους οδηγούσαν σε μαζική ανεργία.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
22-1--2012
: Συγχρονη Ελληνικη τραγωδια" - Εκει που οι θεατες εχουν τον πρωταγωνιστικο ρολο!
Όπως και να το κάνουμε, το να κοιμάσαι σε χαρτόκουτο σε αρχαιοπρεπές υπαίθριο θέατρο είναι άλλη αίσθηση και αποδεικνύει ότι όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι δανειστές μας ζούσαν σε σπηλιές. Η φωτογραφία είναι από την Πλ. Κουμουνδούρου και αν προσέξει κανείς, θα διακρίνει και ένα αναπηρικό καροτσάκι…
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
18-1--2012
:
Alain Soral : Δεν υπάρχει πλέον Δεξιά και Αριστερά. Υπάρχουν αυτοί που προωθούν την Παγκοσμιοποίηση και αυτοί που την μάχονται
!!!
Alain Soral (γεννήθηκε το 1958) είναι Γάλλος δοκιμιογράφος και σκηνοθέτης, αλλά και συγγραφέας πολλών πολεμικών δοκιμίων. Ο Soral στα βιβλία του και στα δοκίμιά του έχει επικρίνει την κοινοτικοκρατία, τον φεμινισμό, ειδικά τα νεο-φεμινιστικά κινήματα, τα μέσα ενημέρωσης και την κοινωνία του θεάματος γενικότερα, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, την mainstream κουλτούρα, την αραβο-ισραηλινή σύγκρουση, το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, και την κατάσταση στη σημερινή Γαλλία.
Κοινοτισμός
Συγκεκριμένα, ο Soral έχει γράψει: «Στη Γαλλία, όλες οι μορφές του αυξανόμενου κοινοτισμού (gay, ισλαμικού, κλπ.) σχηματίζονται και ενισχύονται μέσω της μίμησης και της εχθρότητας και αντιπολίτευσης στον ιουδαιο-σιωνιστικό κοινοτισμό και του προνομιακού του καθεστώτος».
Στο πλαίσιο της συζήτησης σχετικά με την αρχή της κοσμικότητας - «laicite» στα σχολεία της Γαλλίας, ο Soral υποστήριξε ότι προτιμά τη μουσουλμανική μαντίλα από το στρινγκ.
Από το Κομμουνιστικό Κόμμα στο Εθνικό Μέτωπο
Ο Soral υπήρξε μαρξιστής, και ήταν μέλος του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος στις αρχές της δεκαετίας του 90, από το οποίο αποχώρησε λόγω της αντίθεσής του με την παραίτηση του κόμματος από το επαναστατικό του περιεχόμενο.
Το 2005, ο Soral στράφηκε προς την άκρα δεξιά, και έγινε μέλος της καμπάνιας του Εθνικού Μετώπου. Του δόθηκε η ευθύνη για τα κοινωνικά ζητήματα και τα προάστια.
Από τις 18 Νοεμβρίου 2007, ο Soral υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Εθνικού Μετώπου, από το οποίο έφυγε στις αρχές του 2009 λόγω κάποιων ιδεών με τις οποίες δεν συμφωνούσε (ιδιαίτερα με «την απειλή του Ισλάμ» το οποίο δεν αποτελεί πραγματική απειλή γι 'αυτόν).
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
18-1--2012
:
Alain Soral : Δεν υπάρχει πλέον Δεξιά και Αριστερά. Υπάρχουν αυτοί που προωθούν την Παγκοσμιοποίηση και αυτοί που την μάχονται
!!!
Alain Soral (γεννήθηκε το 1958) είναι Γάλλος δοκιμιογράφος και σκηνοθέτης, αλλά και συγγραφέας πολλών πολεμικών δοκιμίων. Ο Soral στα βιβλία του και στα δοκίμιά του έχει επικρίνει την κοινοτικοκρατία, τον φεμινισμό, ειδικά τα νεο-φεμινιστικά κινήματα, τα μέσα ενημέρωσης και την κοινωνία του θεάματος γενικότερα, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, την mainstream κουλτούρα, την αραβο-ισραηλινή σύγκρουση, το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, και την κατάσταση στη σημερινή Γαλλία.
Κοινοτισμός
Συγκεκριμένα, ο Soral έχει γράψει: «Στη Γαλλία, όλες οι μορφές του αυξανόμενου κοινοτισμού (gay, ισλαμικού, κλπ.) σχηματίζονται και ενισχύονται μέσω της μίμησης και της εχθρότητας και αντιπολίτευσης στον ιουδαιο-σιωνιστικό κοινοτισμό και του προνομιακού του καθεστώτος».
Στο πλαίσιο της συζήτησης σχετικά με την αρχή της κοσμικότητας - «laicite» στα σχολεία της Γαλλίας, ο Soral υποστήριξε ότι προτιμά τη μουσουλμανική μαντίλα από το στρινγκ.
Από το Κομμουνιστικό Κόμμα στο Εθνικό Μέτωπο
Ο Soral υπήρξε μαρξιστής, και ήταν μέλος του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος στις αρχές της δεκαετίας του 90, από το οποίο αποχώρησε λόγω της αντίθεσής του με την παραίτηση του κόμματος από το επαναστατικό του περιεχόμενο.
Το 2005, ο Soral στράφηκε προς την άκρα δεξιά, και έγινε μέλος της καμπάνιας του Εθνικού Μετώπου. Του δόθηκε η ευθύνη για τα κοινωνικά ζητήματα και τα προάστια.
Από τις 18 Νοεμβρίου 2007, ο Soral υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Εθνικού Μετώπου, από το οποίο έφυγε στις αρχές του 2009 λόγω κάποιων ιδεών με τις οποίες δεν συμφωνούσε (ιδιαίτερα με «την απειλή του Ισλάμ» το οποίο δεν αποτελεί πραγματική απειλή γι 'αυτόν).
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
18-1--2012
:
ΤαέξυπναπουλιάΤα έξυπνα πουλιά
!!!
Μια εικόνα με κυνηγάει από την έναρξη της περιπέτειας της χώρας μας. Πριν από τις εκλογές του 2009 σε μια τράπεζα, ενώ συναλλασσόμουν με νεαρό υπάλληλο μιλούσα στο κινητό με φίλο για τα επερχόμενα δεινά στη χώρα μας και χρησιμοποίησα τη λέξη «πτώχευση». Ο νέος κατέβασε το μολύβι και με κοίταζε παγωμένος. «Την είδα», μου είπε, «την πτώχευση». Είχε πάει εκδρομή στην Ουγγαρία, είπε, και είδε κλειστά μαγαζιά με κατεβασμένα σκονισμένα ρολά, λογαριασμούς στην είσοδο, σιωπή και λιγοστό φωτισμό... Από τότε, συχνά επανέρχεται στη μνήμη μου η έντονη εικόνα της δυστυχίας που μου έδωσε ο τραπεζικός. Τώρα, προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα της Αθήνας.
Ο κ. Ορμπάν είναι Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας. Πριν από ενάμιση χρόνο κέρδισε τις εκλογές με έντονο αντιμνημονιακό πολιτικό λόγο, μια και η Ουγγαρία, έχοντας προσφύγει στον τότε μηχανισμό διάσωσης ως υποψήφια για πτώχευση χώρα, στηρίχτηκε από το δίδυμο ΕΕ - ΔΝΤ πολύ πριν έρθει η σειρά των μηχανισμών διάσωσης με το ίδιο σχήμα για τις χώρες της ευρωζώνης. Μαζί με τα απαραίτητα δάνεια ήρθαν και οι δεσμεύσεις των «τελευταίων δανειστών», που πήγαζαν από τις αρχές λειτουργίας του ΔΝΤ: λιτότητα, δηλαδή, περιορισμός ελλειμμάτων, διαρθρωτικές αλλαγές και ανά τρίμηνο αγχωτικοί και σκληροί έλεγχοι. Ο κ. Ορμπάν, καταγγέλλοντας την τρόικα, κατέβηκε στις εκλογές με ατζέντα εξόδου από τη διεθνή εποπτεία και το σύνθημα «να πληρώσουν οι έχοντες», οι τράπεζες δηλαδή και όχι οι συνταξιούχοι. Κατά σύμπτωση, οι ουγγρικές τράπεζες ελέγχονταν από τις αυστριακές. Οι εν λόγω εκλογές ήταν κάτι σαν δημοψήφισμα. Τη στιγμή της συντριπτικής νίκης του συντηρητικού κόμματος, στα ταμεία του ουγγρικού κράτους υπήρχαν συναλλαγματικά αποθέματα, που είχαν σχηματιστεί από την «ανάλγητη» και «ξενόδουλη» σοσιαλιστική κυβέρνηση, αρκετά για τις πληρωμές των δανείων για έναν χρόνο. Ο ευτυχής και δημοφιλής Πρωθυπουργός εξεδίωξε άκομψα την τρόικα και επέβαλε σκληρά φορολογικά μέτρα, και άλλα, στις τράπεζες, διέκοψε τις διαρθρωτικές αλλαγές, περιόρισε την ελευθερία του Τύπου, την ανεξαρτησία της Κεντρικής Τράπεζας κ.λπ. Ωστόσο η οικονομία συνέχισε την υφεσιακή πορεία της, τα συναλλαγματικά αποθέματα εξατμίστηκαν, τα ομόλογα χαρακτηρίστηκαν σκουπίδια και οι μισθοί και οι συντάξεις, με συνεχώς υποτιμώμενο το φιορίνι, σε λίγο δεν θα μπορούν να πληρωθούν. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε ή μπορείτε να τα φανταστείτε. Επειγόντως ζητήθηκε η επανέναρξη συνομιλιών με τους δανειστές για συνέχιση της δανειοδότησης του υπερήφανου Πρωθυπουργού, για να μην πτωχεύσει στα χέρια του η όμορφη χώρα. Ο υπουργός Οικονομίας έκανε μια θεαματική κωλοτούμπα δηλώνοντας ότι οι συνομιλίες θα γίνουν χωρίς όρους και κόκκινες γραμμές το ταχύτερο δυνατόν, μπας και προλάβει να πληρώσει κανένα μισθό. Οι δυνάστες δανειστές όμως ζητάνε ο εξευτελισμός να είναι τέλειος. Να επιβεβαιωθεί, δηλαδή, επίσημα η ανεξαρτησία της Κεντρικής Τράπεζας ώστε να μην κόβει μονέδα κατά το δοκούν και συνεχιστεί ο αδυσώπητος πληθωρισμός.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
18-1--2012
:
Επιστολή σοκ στελέχους του ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου !!!
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΓΕΩΡΓΙΟ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Αγαπητέ Πρόεδρε,
Σχετικά με τη πρόσφατη πρότασή σου για διαρχία, μια πρόταση που για άλλη μία φορά μεταφράζεται, «λέω πως θα φύγω αλλά κάνω τα πάντα για να μείνω», πραγματικά δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν , ή νομίζεις ότι ο Ελληνικός λαός είναι τόσο αδαής και ..
δεν έχει καταλάβει τι του έχεις κάνει, ή νομίζεις ότι δεν ευθύνεσαι για τίποτα απ' ότι έχει γίνει. Για να φρεσκάρω λίγο τη μνήμη σου, ας τα πάμε λίγο με τη σειρά.
Δεν ευθύνεσαι όταν κορόιδευες τον Ελληνικό λαό ότι λεφτά υπάρχουν ενώ αποδεδειγμένα ήξερες την πραγματική κατάσταση της οικονομίας και μάλιστα είχες συμφωνήσει από τότε με το Δ.Ν.Τ γι 'αυτό;
Δεν ευθύνεσαι στο ότι δεν διαπραγματεύτηκες ως όφειλες για να περισώσεις ότι μπορείς, αντιθέτως παραδόθηκες άνευ όρων στις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου, του Δ.Ν.Τ και των πολυεθνικών;
Δεν ευθύνεσαι στο ότι δεν ενημέρωσες τον Ελληνικό λαό για την πραγματική κατάσταση που θα αντιμετώπιζε μπαίνοντας στο Δ.Ν.Τ; Θα μπορούσες όταν είδες ότι δεν μπορείς να διαπραγματευτείς άλλο, να ενημερώσεις τον λαό και να κάνεις τότε δημοψήφισμα ή εκλογές.
Δεν ευθύνεσαι όταν έβγαινες στην Ευρώπη και έλεγες ότι διοικείς ένα κράτος «διεφθαρμένων» με αποτέλεσμα να χαθεί η αξιοπιστία της Ελλάδος και η εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων μέσα και έξω από τη χώρα; Από ένα περήφανο κράτος μας κατάντησες πιο κάτω και από την κατηγορία των χειρότερων τριτοκοσμικών χωρών.
Δεν ευθύνεσαι για τις επιλογές των υπουργών σου και των συνεργατών σου;
Δεν ευθύνεσαι για όλα αυτά τα ανηλεή, απεχθή μέτρα που πήραν οι υπουργοί σου και κυρίως ο κ. Βενιζέλος, εναντίον των κοινωνικά αδύναμων στρωμάτων, καταργώντας κεκτημένα δεκαετιών με τόσο κυνικό τρόπο; Τι έκανες για να τα σταματήσεις όλα αυτά;
Δεν ευθύνεσαι στο ότι ενώ έχεις εξαθλιώσει τον κόσμο, δεν έχεις καταφέρει να πάρεις ούτε ένα ευρώ από το μεγάλο κεφάλαιο;
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
17-1--2012
:
Ο «Μονιάς» της χρονιάς …
!!!
Το καπρί αυτό μας είχε γίνει εφιάλτης! Το βλέπαμε, το μυρίζαμε, το ακούγαμε, - κυρίως το νιώθαμε, πως ήταν πάντα κάπου ψηλότερα και παρακολουθούσε τις κινήσεις μας.
Ειδικά σε μένα είχε κάνει μεγάλες πλάκες!, μερικά βράδια που πήγαινα στο σπίτι με έκανε και σταματούσα στο δρόμο για να περάσει με βήμα νωχελικό αφού φρόντιζε και μου έριχνε πάντα μία περιφρονητική ματιά. Η επαφή αυτή με τον μονιά κρατάει λίγα χρόνια, από τότε που επέλεξε την περιοχή μας για τσιφλίκι του. Και από τότε φροντίζει να δίνει το παρόν στο τόπο που όρισε να περάσει βασιλικά και όμορφα.
Κατέβαινε νωρίς από το βουνό, πριν καλά νυχτώσει έκανε τη βόλτα του, να ξεμουδιάσει, να αλλάξει περιβάλλον – γιατί και στο γιατάκι του πόσο να καθίσει, πόσες ορμήνιες να δώσει στα νεαρά καπριά, πόσες ιστορίες να διηγηθεί από καρτέρια κυνηγών που χανόταν από αυτά σας αγέρας. Στις κατεβασιές του από το βουνό, αντάμωνε και άλλους κατοίκους του χωριού που αμέσως μου έλεγαν: «πω! πω! βρε παιδάκι μου, τι θεριό είναι αυτό; αν το δεις θα μείνεις με το στόμα ανοικτό». Και η δουλειά τούτη γινόταν καλοκαίρια και χειμώνες. Με το στόμα ανοικτό δεν έμενα όταν έκανα στάση να περάσει ο βασιλιάς δυτικά του Μαινάλου, αλλά τον χάζευα, τον παρατηρούσα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση η σιγουριά του, η ηρεμία του. Για κορμοστασιά δεν μιλάμε, τον υπολόγιζα κοντά στα 200 κιλά.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
17-1--2012
:
Σπήλιος ο … εκδορεύς.
!!!
Καλή Χρονιά να έχουμε, δύναμη - και ελπίδα ότι οι κόποι μας δεν θα πάνε στράφι, επειδή έτσι το θέλησαν μια χούφτα μετρίων πολιτικών που νόμισαν πως γίνηκαν θεοί και παίζουν με τις ζωές μας και το μέλλον μας.
Τα τριχωτά στον Μοριά θα τα δούμε του χρόνου πάλι, όσοι και αν ζούμε βέβαια με όσα συμβαίνουν στη ζωή μας. Επειδή όμως η ελπίδα παθαίνει τελευταία, ναι, είμαστε αισιόδοξοι. Και δεν θα μπορούσαμε να μην είμαστε, όλοι εμείς οι άνθρωποι που αγαπάμε την φύση, ζούμε από αυτήν, και στιγμή δεν ξεχνούμε ότι είναι η Μάνα μας.
Τα τριχωτά θηράματα στα μέρη μας τέλειωσαν, όμως η δική μας η σχέση με το βουνό, με τις ανηφοριές του, με τους αγέρηδες που δροσίζουν κι ανασταίνουν, δεν σταματά ποτέ. Όσο διαρκεί η κυνηγετική περίοδος, με αφορμή το κυνήγι, θα πάρουμε το όπλο μας να πάμε για καμιά φάσα, αλλά ως συνήθως θα μυρίσουμε το μουσκεμένο χώμα, θα μεριάσουμε μια πέτρα που φράζει ένα μονοπάτι, θα σταθούμε ακίνητοι να διαβεί παράμερά μας η πέρδικα με τα περδικόπουλα. Ναι, η πέρδικα, που την ανταμώσαμε μια φορά – αρχές καλοκαιριού πρέπει να ήταν γιατί πηγαίναμε για ψάρεμα, και μας έφραξε τον δρόμο για να περάσουν τα μικρά της! Και όταν πέρασε και το τελευταίο περδικόπουλο, μας κοίταξε αδιάφορα η μάνα και ακολούθησε τα μικρά της. Για τις μαγικές αυτές στιγμές βρισκόμαστε στο βουνό, πολλές και διαφορετικές στιγμές που αν τις αθροίσεις, έχεις τις απαντήσεις.
Τα τριχωτά βέβαια, δεν τα εγκαταλείπουμε. Τα παρακολουθούμε συνεχώς, κρατάμε σημειώσεις, παρατηρούμε τις παραξενιές τους, τις μελετάμε – και μας αρέσει η περιπέτεια τούτη, μας φέρνει συνέχεια σε επαφή με το χώμα, μας μουσκεύει στον ιδρώτα, μας κουράζει, μας γοητεύει. Μόνο πλεονεκτήματα μπορεί να έχει η παρατήρηση της φύσης. Και το παραμικρό να καταφέρεις να μάθεις, κέρδος ανυπολόγιστο είναι.
Κοντά όμως στα άγρια, μαθαίνουμε και τα «ήμερα», την ομάδα μας, τις βαθύτερες σκέψεις άλλων ομάδων, τις πονηριές τους ίσως. Και το παιχνίδι αυτό είναι εξίσου συναρπαστικό με την παγάνα. Μαθαίνουμε ο ένας τα χούγια του άλλου, τα συν και τα πλήν, και προχωράμε.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
17-1--2012
:
Βαθύ Twitter Μύθος η πραγματικότητα
!!!
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το λεγόμενο «βαθύ Twitter». Μάλιστα, η όλη συζήτηση, με τις φαρμακερές ατάκες να εκτοξεύονται με ρυθμούς πολυβόλου από πολλούς και διάφορουςtweeps, έχει προσδώσει στο συγκεκριμένο γκρουπ διαστάσεις αστικού μύθου.
Η πραγματικότητα –γιατί αυτή αναζητούμε–είναι πολύ διαφορετική. Για να εξηγηθούμε και να μην παρεξηγηθούμε, ας αρχίσουμε ορίζοντας τι δεν είναι το «βαθύ Twitter».
Δεν είναι οι celebrities και οι καβαλημένοι που έχουν χιλιάδες followers και ακολουθούν ελάχιστους.
Δεν είναι οι ευφάνταστοι ατακαδόροι που αναλώνονται σε ανούσιους διαγωνισμούς για το ποιος θα πετάξει την καλύτερη εξυπνάδα, χρησιμοποιώντας μόλις 140 χαρακτήρες.
Δεν είναι αυτοί που διαθέτουν ένα blog, από καθαρά ειδησεογραφικό μέχρι παραμυθοκλαψιάρικο, οι οποίοι έχουν μπει και σε αυτό το μέσο κοινωνικής δικτύωσης για να προβάλουν τη δουλειά ή τον εαυτό τους.
Αφού, λοιπόν, ορίσαμε τι δεν είναι «βαθύ Twitter», ας δούμε τι πραγματικά είναι –πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη. Και μόνο από το όνομα, οποιοσδήποτε ελάχιστα υποψιασμένος πολιτικά μπορεί να καταλάβει πολλά. Η αλήθεια είναι ότι η έμπνευση δεν είναι αστείρευτη και επανέρχεται ξανά και ξανά σαν τη μόδα. Αυτό το γκρουπούσκουλο –συγχωρήστε μου την υποτιμητική διάθεση– πήρε το όνομά του από το παλιό, «καλό» «βαθύ ΠΑΣΟΚ».
Πολλοί θα αναρωτηθείτε, τι είναι αυτό;Λογικό είναι να μην ξέρετε. Δεν είστε δα και μαθουσάλες σαν και του λόγου μου. Το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» ήταν μια σέχτα –σας ζητώ ξανά συγγνώμη για το όρο– μέσα στο Κίνημα, η οποία αποτελείτο από άτομα που βρίσκονταν πολύ κοντά στον ιδρυτή του, Ανδρέα Παπανδρέου. Κάποιοι από αυτούς ήταν πιο προβεβλημένοι και έφτασαν μέχρι το υπουργικό συμβούλιο, αλλά κάποιοι άλλοι βρίσκονταν πάντοτε στο παρασκήνιο και κινούσαν από εκεί τα νήματα,τόσο στην πολιτική όσο και στην οικονομική ζωή αυτού του τόπου. Η συγκεκριμένη ομάδα υπήρξε η κινητήρια δύναμη πίσω από κάθε ιδεολογικό-κοινωνικό-πολιτικό αγώνα του ΠΑΣΟΚ, από την ίδρυσή του μέχρι και το θάνατο του Ανδρέα, οπότε έχασε αρκετή από τη λάμψη και την ισχύ της.
Ας επιστρέψουμε τώρα στο «βαθύ Twitter».Τα άτομα που το απαρτίζουν είναι στρατολογημένα στις τάξεις του Κινήματος. Πρόκειται για ανθρώπους με ταλέντο σε ότι αφορά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στον πολιτικό προσηλυτισμό. Είναι «παλιές καραβάνες» του διαδικτύου, με παρουσία σε απαρχαιωμένες πλέον μορφές μαζικής επικοινωνίας, όπως το IRC (Internet Relay Chat). Ήταν από τους πρωτοπόρους στη δημιουργία προφίλ στο Facebook, αλλά στο Twitter βρήκαν πεδίο δόξας λαμπρό. Κι αυτό γιατί το εν λόγω μέσο προσφέρει ακόμα μεγαλύτερη διαδραστικότητα και, πάνω από όλα, τη δυνατότητα ανταλλαγής επιχειρημάτων και απόψεων επί παντός επιστητού.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
16-1--2012
:
«Πράσινοι» εμπορικοί πόλεμοι
!!!
Από το περασμένο καλοκαίρι γράφεται ότι οι "Ευρωπαίοι" θα επιβάλουν φόρο άνθρακα στις αεροπορικές εταιρίες, και ότι οι Κινέζοι και οι Αμερικανοί αντιδρούν, και ότι θα είναι η πιθανή παροχή εμπορικού πολέμου (που έχει ήδη ξεκινήσει μεταξύ Γερμανών και Κινέζων αλλά σε Αμερικανικό έδαφος, με αντικείμενο τα φωτοβολταϊκά).
Βαριόμουνα να γράψω για το θέμα, αλλά με έφτιαξε η πονηρή προπαγάνδα που μας μετέφερε η Ναυτεμπορική, ότι (με ερωτηματικό, χαχαχάα) κερδίζουν οι αεροπορικές εταιρίες εάν τους επιβληθεί φόρος άνθρακα και ακριβύνουν (έεε... μόνο μερικές δεκάδες ευρώ, πώς κάνετε έτσι;) τα εισιτήρια (ναι, κερδίζουν σίγουρα, και οι ελέφαντες πετάνε), "δωρεάν" δικαιώματα για να γλυκαθείτε...
Τα άρθρα που έχω βρει στο θέμα είναι: ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
16-1--2012
:
Γεννήθηκα στη δραχμή
!!!
Γεννήθηκα στην προπολεμική δραχμή, σε μία Αθήνα που είχε πεντακόσιες χιλιάδες κατοίκους και ποτέ δεν πέρναγε αυτοκίνητο από τον δρόμο που παίζαμε.
Ο πατέρας μου εργαζόταν στο Δημόσιο και τότε, στις θεατρικές επιθεωρήσεις, οι δημόσιοι υπάλληλοι εμφανίζονταν πεινασμένοι και ταλαίπωροι.
Απέναντι από το σπίτι μας έμενε ένας καθηγητής πανεπιστημίου. Ήταν σπάνιο είδος και μαζί με τον πατέρα, που ήταν Διευθυντής, και έναν Στρατηγό, που έμενε παρακάτω, ήταν οι προύχοντες της γειτονιάς. Είχαμε κι έναν πλούσιο γνωστό που είχε δικό του αυτοκίνητο.
Τότε η Ελλάδα είχε μόνο δυο πανεπιστήμια, ελάχιστους διευθυντές, στρατηγούς και αυτοκίνητα. Τώρα καθηγητές, διευθυντές, στρατηγοί και αυτοκίνητα είναι πλήθος.
Τα τραμ έγραφαν «απαγορεύεται το πτύειν» και έπρεπε να σηκώνεσαι και να δίνεις τη θέση σου σε κυρίες και γέροντες. Οι γέροντες ήταν σημαντικά πρόσωπα και δεν υπήρχαν οίκοι ευγηρίας.
Όχι, δεν ήταν ειδυλλιακή εποχή. Ωραία ήταν τα νεοκλασικά, αλλά σε σάπιζε η υγρασία και το κρύο. Υπήρχε πολλή σκόνη, βόθροι, ελονοσία και φυματίωση. Οι θείοι μου πηγαινοέρχονταν σε σανατόρια. Τα τρόφιμα δεν ήταν καθαρά και οι δηλητηριάσεις πήγαιναν σύννεφο.
Βασίλευε το κουτσομπολιό και η στενομυαλιά. Οι κυράδες, κρεμασμένες στα παράθυρα, είχαν για σίριαλ και ρεάλιτι την γειτονιά. Το σεξ υπήρχε μόνο στα πορνεία. Οι άντρες μεθούσαν στην ταβέρνα κι έδερναν τις γυναίκες τους. Εθιμικά.
Τη δραχμή την έζησα προπολεμική και κατοχική. Στο τέλος της κατοχής η μάνα μού έδινε ένα δισεκατομμύριο για να αγοράσω ψωμί. Όλες οι σοβαρές συναλλαγές γίνονταν με χρυσές λίρες.
Ακούω τώρα: θα γυρίσουμε στη δραχμή και καταλαβαίνω σε ποια δραχμή θα γυρίσουμε. Όχι αυτή που είχαμε ως το 2000, την παραφουσκωμένη με δανεικά, αλλά την μετακατοχική, την πληθωριστική, που δεν άξιζε ούτε το χαρτί στο οποίο τυπωνόταν.
Γεννήθηκα στη δραχμή - αλλά δεν θα ήθελα να πεθάνω στη δραχμή. Ούτε να ξαναγυρίσω στη σκόνη και τη σκοτεινιά των δήθεν «παλιών καλών χρόνων» χωρίς θέρμανση, αυτοκίνητο και με διακοπές στο ηλεκτρικό.
Ελπίζω, έστω και την τελευταία στιγμή, να κόψουμε απότομα το τιμόνι και να μην πέσουμε στον γκρεμό.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
9-1--2012
:
Τα CDS και τα «μεγάλα ψάρια»
!!!
Πρόκειται για τομή στη χώρα. Σύντομα θα κατατεθεί νομοσχέδιο, συμφωνα με το οποίο οι μέτοχοι θα μπορούν να μπλοκάρουν μπόνους και συναφή. Το μεγάλο φαγοπότι σε περιόδους κρίσης τελειώνει.
Τον έλεγχο των αμοιβών των αποκαλούμενων Golden boys, των μεγαλοστελεχών τραπεζών και επιχειρήσεων προαναγγέλλει...η κυβέρνηση συνασπισμού δια στόματος Ντέιβιντ Κάμερον. Ο βρετανός πρωθυπουργός αποδέχεται το πόρισμα της Επιτροπής για Δικαιότερες Αμοιβές, το οποίο προτείνει σειρά μέτρων για τον περιορισμό των προκλητικών αμοιβών και μπόνους των ανωτάτων στελεχών τραπεζών και επιχειρήσεων.
Σύντομα νομοσχέδιο
"Το πανηγύρι των κροίσων- διευθυντών δεν μπορεί να συνεχιστεί. Τελειώνει η εποχή της απληστίας και της ανευθυνότητας", τονίζει ο Ντειβιντ Κάμερον σε συνέντευξη του στην Sunday Telegraph. Το πράσινο φως για τον περιορισμό των αμοιβών στα ανώτατα κλιμάκια των μεγάλων τραπεζών και επιχειρήσεων έχει ανάψει. Νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή θα δίνει στους μετόχους των επιχειρήσεων το νόμιμο δικαίωμα να μπλοκάρουν τα παράλογα μπόνους και τις αυξήσεις των αμοιβών των μεγαλοστελεχών τους, πρακτική που οδήγησε σε επενδυτικές φούσκες οι οποίες έφεραν την παγκόσμια οικονομία στα πρόθυρα της καταστροφής. Το 2011 τα διευθυντικά στελέχη των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου εταιριών αύξησαν τις αποδοχές τους κατά 49%, λαμβάνοντας ο καθένας κατά μέσο όρο 2,9 έκατ. στερλίνες
Προκλητική είναι η περίπτωση της Τράπεζας Barcleys, με την αμοιβή του εκάστοτε διευθύνοντα συμβούλου της να αυξάνεται κατά 5.000% τα τελευταία 30 χρόνια. Την ίδια περίοδο, η αύξηση των μισθών ήταν μόλις τριπλάσια. Η κυβέρνηση, εξαναγκάζεται να προχωρήσει σε μια τόσο δραστική κίνηση λόγω της πίεσης της κοινής γνώμης που είναι οργισμένη κυρίως με τους τραπεζίτες. Οταν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι απολύονται και οι αμοιβές της πλειοψηφίας των εργαζομένων έχουν παγώσει με αποτέλεσμα να διευρυνθεί περισσότερο από ποτέ το χάσμα πλούσιων και φτωχών, η παρέμβαση της κυβέρνησης σε ένα τέτοιο σκάνδαλο, επιβάλλεται για την επιβίωση της.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>
9-1--2012
:
Golden boys, τέλος στη Μ. Βρετανία...
!!!
Πρόκειται για τομή στη χώρα. Σύντομα θα κατατεθεί νομοσχέδιο, συμφωνα με το οποίο οι μέτοχοι θα μπορούν να μπλοκάρουν μπόνους και συναφή. Το μεγάλο φαγοπότι σε περιόδους κρίσης τελειώνει.
Τον έλεγχο των αμοιβών των αποκαλούμενων Golden boys, των μεγαλοστελεχών τραπεζών και επιχειρήσεων προαναγγέλλει...η κυβέρνηση συνασπισμού δια στόματος Ντέιβιντ Κάμερον. Ο βρετανός πρωθυπουργός αποδέχεται το πόρισμα της Επιτροπής για Δικαιότερες Αμοιβές, το οποίο προτείνει σειρά μέτρων για τον περιορισμό των προκλητικών αμοιβών και μπόνους των ανωτάτων στελεχών τραπεζών και επιχειρήσεων.
Σύντομα νομοσχέδιο
"Το πανηγύρι των κροίσων- διευθυντών δεν μπορεί να συνεχιστεί. Τελειώνει η εποχή της απληστίας και της ανευθυνότητας", τονίζει ο Ντειβιντ Κάμερον σε συνέντευξη του στην Sunday Telegraph. Το πράσινο φως για τον περιορισμό των αμοιβών στα ανώτατα κλιμάκια των μεγάλων τραπεζών και επιχειρήσεων έχει ανάψει. Νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή θα δίνει στους μετόχους των επιχειρήσεων το νόμιμο δικαίωμα να μπλοκάρουν τα παράλογα μπόνους και τις αυξήσεις των αμοιβών των μεγαλοστελεχών τους, πρακτική που οδήγησε σε επενδυτικές φούσκες οι οποίες έφεραν την παγκόσμια οικονομία στα πρόθυρα της καταστροφής. Το 2011 τα διευθυντικά στελέχη των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου εταιριών αύξησαν τις αποδοχές τους κατά 49%, λαμβάνοντας ο καθένας κατά μέσο όρο 2,9 έκατ. στερλίνες
Προκλητική είναι η περίπτωση της Τράπεζας Barcleys, με την αμοιβή του εκάστοτε διευθύνοντα συμβούλου της να αυξάνεται κατά 5.000% τα τελευταία 30 χρόνια. Την ίδια περίοδο, η αύξηση των μισθών ήταν μόλις τριπλάσια. Η κυβέρνηση, εξαναγκάζεται να προχωρήσει σε μια τόσο δραστική κίνηση λόγω της πίεσης της κοινής γνώμης που είναι οργισμένη κυρίως με τους τραπεζίτες. Οταν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι απολύονται και οι αμοιβές της πλειοψηφίας των εργαζομένων έχουν παγώσει με αποτέλεσμα να διευρυνθεί περισσότερο από ποτέ το χάσμα πλούσιων και φτωχών, η παρέμβαση της κυβέρνησης σε ένα τέτοιο σκάνδαλο, επιβάλλεται για την επιβίωση της.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ Α>